Merhabaa.Kendi çapımda kısa bir ara verdikten sonra yeniden sizlerleyim..
İ.y.i...o.k.u.m.a.l.a.r
Harry Styles
"Demek hastanede çalışıyorsun?" dedi Des yemeğini yerken.Yavaşça başımı salladım ve "Evet efendim." dedim.
Ne yani? Babacığım mı deseydim? Bence böyle iyiydi..Onlara sıcak varnanmamı beklemeyin benden.En azından şimdilik..
"Harry hamile Des.Büyükbaba olacaksın yakında." dedi Anne ve gülümseyerek masada bulunan herkesle göz teması kurdu.
Sabahtan beri konuşmayan Luke bunu duyduktan sonra hızla "Gerçekten mi?" dedi büyük gözleri arasından.
"Evet.2 aylık." dedim gülümseyerek.
"Vay canına..23 yaşında amca olacağım.Bir dakika! Yoksa dayı mı olacağım?!" dedi hayretler içerisinde.
Kıkırdadım.
Niall'a benziyordu.Hareketleri ve konuşma tarzıyla gerçekten de Niall'a benziyordu.Sadece aksanları farklıydı o kadar.
"Peki babası kim?" dedi dörtlü masada Anne'in karşısında oturan Des.Luke da benim karşımda oturmuştu.
Des ile Luke,ben ile Anne yanyanaydık.
"Eski sevgilim." dedim zorlukla.Siktir..Şimdiden burnum yanıyordu.Boğazımdaki yumrudan bahsetmiyorum bile.
"Özel değilse neden olduğunu söyleyebilir misin?Yani neden ayrıldınız?" dedi Luke samimi bir bakış atarken.
Yine aynı konu..
Konuşmak istemiyordum.Ben daha kabul etmezken başkalarına söylemek istemiyordum.
Çatalımı batırdığım et parçasını çatalla birlikte tabağın kenarına bıraktım.
Boğazımı temizledim.
"Bebeği istemedi." dedim bakışlarımı kucağıma indirdiğim ellerime çevirirken.Sesim çok cılız çıkmıştı.Hayalkırıklığıyla kaplıydı sanki.
Yavaşça kaldırdım kafamı ve tepkilerine baktım.Des masadaki suyunu yudumlarken Luke kafasını aşağı eğmişti.Anne zaten biliyordu olanları.
"Eminim yanlışı anlayacaktır oğlum." dedi Des.Masadaki elini kaldırarak elimin üzerine koydu.
Bu söyledikleri güldürmüştü beni.Şimdide kendi hikayelerini mi konuşacaktık.
"Sizin gibi mi?" dedim alaylı bir gülümseme eşliğinde.Bu söyıediklerimden sonra susmasını beklerken o beni şaşırtarak devam etti.
"Evet.Benim gibi pişman olacaktır o da senin gibi güzelliği kabul etmediği için." dedi gözlerindeki pişmanlığın kattığı hisle burukça gülümseyerek..
Pişman olacaktı..Olur muydu?Belki..
Peki ben nasıl unuturdum bana dediklerini?? Yaşadığım şeyleri nasıl unuturdum?
"Artık gitsem iyi olacak." dedim yavaşça masadan kalkmadan evvel.
"Biraz daha oturalım Harry. Daha yeni yemek yedik.Hemen gitme ne olur." dedi Anne.
"Bence bu kadar yete-"
"Evet Harry.Seninle doğru düzgün konuşamadık bile." dedi Luke lafımı keserek..
"Hadi eve gidelim.Burada sandalyede rahatsız olma." dedi Des de masadan kalkarken.
Eve mi?? Sadece bir yemek derken şimdi bir de ev mi çıktı?
"Hayır.Eve gi-"
"Bence de baba.Çok haklısın." diyerek Luke yanıma geldi ve kolunu vücuduma sardı.
Herkes ayaklanarak yürümeye başladı.Ben de vücuduma sarılan kollar sayesinde Luke ile birlikte yürüyordum.
"Ahh Luke.Neden öyle dedin.Eve gitmek istiyordum." dedim Luke'a kısık sesle.
"Masada dediklerimin tekrar edeyim o zaman.Daha seninle doğru dürüst konuşamadık bile.Bu yüzden gidiyoruz.Okey?" dedi ve saçlarımı karıştırdı.
Restorandan çıkış yaparken "Hesap ne zaman ödendi?" dedim.
Gerçekten de merak ediyordum.
Tüm yemek boyu sohbet olmuştu.Hesap ödendiğini de görmemiştim.
"Babamız önceden ödetti.Birazcık zengindir kendisi." Fısıldadı sanki devlet sırrını söyler gibi.
Kıkırdadım bu dediklerine."Hadi sen benim arabamla gel." dedi ve beni başka bir yöne götürdü.
"Baba biz önden gidiyoruz." dedi ve diğer tarafa geçtik.
Des ile Anne görüş açımızdan çıkarken beni kolumdan tutarak hızla duvara savurdu.
"Luke ne yaptın!!" dedim acıyan sırtımla.
"Yıllar sonra çıkarak hayatımızı sikeceğine izin vereceğimi mi sandın?!" dedi sinirle.
Gözlerim hızla açılırken onu itmeye çalıştım.
Elleri çenemi kavrayıp sıkarken "Sana söyledim!Cevap versene!" dedi yüksek sesle.
"Bırak beni." dedim dolan gözlerimle.
Eliyle kolumu tutarak hızla yere savurdu bedenimi.
"Seni sikmemi ister misin? Sevgilini hatırlarsın." dedi ve hızla üzerime gelmeye başladı.
Ayaklarımı sürüyerek geri geri giderken bir yandan da elimle karnımı tutuyordu.Bebeğimi korumalıydım.
Üzerime yaklaşan Luke hızla tekmeyi karnıma savuru-
Ya saçmalamayın!! Hâla devamını okuduğunuza inanamıyorum.Niall'a benzettiğim biri sizce öyle şeyler yapar mı??
Bir kere Luke gerçekten de saf birine benziyordu.Hani karıncayı bile incitmeyen tipler var ya.Tam da öyle.
"Hadi işte.Oradaki benim." dedi ve iki tane yanyana duran spor arabayı gösterdi.Biri siyah diğeri ise pembeydi.
"Hangisi senin?" dedim yaklaşık bir kaç metre mesafe olan arabaları göstererek.
Elini boynuna götürerek saçlarını karıştırdı ve "Pembe olan." dedi.-yazar luke'un gerçekten iyi bir karakter olduğunu vurgular-
Gülümsedim."Neden pembe?" dedim arabaya ilerleyerek.
Luke anahtarla arabayı açıktıktan sonra ben de ön koltuğa geçtim.
O da sürücü koltuğuna oturduktan sonra bana döndü ve "Pembeyi seviyorum." dedi.Kıkırdadım.Çünki bunları söylerken pembe olan direksiyonu okşuyordu.Arabanın salonu bile pembeydi.Gerçekten de pembeyi seviyor olmalıydı..
* * *
"
Teşekkür ederim." dedim meyve suyu ikram eden yardımcıya.
"Ciddi konuşmak gerekirse seni çok aradık oğlum.Ve şimdi bulmuşken bırakmaya niyetimiz yok.Zor şeyler yaşadığını biliyorum.Neler çektiğini bilemem.Ben zengin çocuğuyum.Hiç zorluk çekmedim.İsterdim ki, benim çocuğum da zorluk çekmesin.Ama yaptığımız hatanın bedelini sen ödedin.Ve artık daha fazla zarar görmeni istemiyorum."
Des'in söyledikleri elimde bulunan bardağı sıkmama sebep olmuştu.Gözlerimin dolmaması için bunu yapmam gerekti.
"Bundan sonra bizimle yaşamanı istiyoruz.Eğer istemezsen seni kendi kurduğun hayattan uzaklaştırmak istemeyiz.Ama yine de her zaman bizimle görüşmeni istiyoruz.Biz senin aileniz.Sen de bizim oğlumuzsun.Oğlumu görmek istiyorum.Bunca yılın özlemini gidermek istiyorum.Sen istemez misin?"
Şimdi de Anne konuşmaya başlamıştı.
Yutkundum boğazımdaki yumruyla.
"Zamana ihtiyacım va-var." dedim zorlukla.
"Tabii.Tabii ki!!Hemen alışmanı beklemiyorum senden.Ama alışmak için uğraşmanı istiyorum.Gerçekten de bunu istediğini görmek istiyorum.Şuan bile bencilce konuşuyor olabilirim ama seni seviyorum oğlum."
Anne dolu gözleriyle konuşurken daha fazla bakamadım yüzüne.
"Hadi Harry.İstersen yukarı çıkalım." dedi Luke halimi görmüş olmalı ki,
Başımı salladım ve birlikte yukarı çıktık.
Odaya girerken bu odanın Luke' un olduğunu tahmin ettim.
Çünki odada kocaman pembe bir yatak vardı.
"Senin odan mı?" dedim kıkırdayarak.
"Evet." dedi o da gülümseyerek.
"Hadi otur." dedi yatağı göstererek.
Onu onaylayarak oturdum yatağa.O da yatağın karşısındaki pofuduğa benzer koltuğa oturdu.
"Harry..Özür dilerim." dedi Luke ellerini önünde birleştirirken.
Suçlu çocuklara benziyordu.
"Efendim?"
"Özür dilerim diyorum.Şuan yaşadığım hayat sana ait ve ben bunu senden çaldım."
Luke'un söyledikleri kaşlarımın çatılmasına sebeb olmuştu.Neden böyle düşünüyordu ki?? Suçlu arıyacaksan bu Des ile Anne olurdu elbet.
"Hayır.Hayır.Özür dileme Luke.Sen suçlu değilsin.Belki de bu hikayenin en masum kişisisin sen." dedim gülümseyerek.
Gamzelerini göstererek gülümsedi o da.
"Hayır.En masumumuz yiğenim." dedi karnımı işaret ederek.
Kahkaham kocaman odada yankılanırken Luke yine devam etti.
"Hâla dayı mı amca mı olduğumu bilmiyorum."
Peki ya ben anne mi olacaktım baba mı?
Merhaba canlar..
Nassınz??
Bir şey söylemek isteyen bana yazarsa sevinirim.Fikiriniz olur..Tavsiyeniz olur..
Bir de yorumunuz olur :DD
Neyse byeee
《GB》