SPG. Slightly parental guidance. Hoho. Parang wala nga lang e.
If this was a dream, well I didn’t want to wake up.
Ang kagandahan lang naman sa LQ e yung make-out slash make-up session afterwards. I slowly smiled. I had never been this happy. This happy. Sa sobrang saya ko natatakot ako. Natatakot akong gumalaw. Natatakot akong malamang nananaginip lang pala ako. Kaya mga ilang minuto akong pumikit. Ramdam ko pa rin yung bigat sa tiyan ko. And slowly, I put my hand over his. Nakayakap yung braso niya sa bewang ko.
All muscles. Shet.
Unti-unti akong lumingon sa tabi ko. Wow, breakfast. Parang may pumupuno sa dibdib ko. I didn’t even know what time it was. And i didn’t care. So long as I was in his arms.
Tinrace ko yung daliri ko sa ilong niya. Nakatagilid yung ulo niya sa unan. Paharap sa akin. Magulo yung buhok niya. Pero yung binti niya nakapatong sa balakang ko. Kahit mabigat yon wala akong pakialam. Natetempt akong tignan yung ilalim ng kumot. Gravity!
“You’re blushing.”
My eyes grew wide. I gasped.
“Gising ka na! No. You can’t be awake this soon! Diba dapat titigan pa kita? I’d be memorizing the contours on your face and—tsk. O kaya, o kaya magtutulug-tulugan ako! How about my maiden sensibilities? Joed dapat hindi ka pa gising! You shouldn’t be up and—”
Napasinghap ako. He kissed me!
In the morning. Well, okay lang naman sana. Oh Gosh. Pero kasi. Nakakahiya! Nanlalaki yung mga mata ko. Pilit ko siyang tinutulak. Hindi sa ayoko ng kiss niya. “Joe—”
How about my morning breath?!
Naramdaman kong tumaas yung kamay niya.
Itinulak ko siya. His eyes were heavy-lidded. Oh so sexy and... napabuntung-hininga ako. Pakiramdam ko siya si Fernando Jose at ako si Marimar. Ah, teka? Yun yun diba? Sila yun diba? Ah, basta. “You’re a morning talker babe.” He smiled.
Napasapo ako sa dibdib ko. Be still, my heart.
With that one smile? Agh. Wala na. I was totally and miserably whipped. Yung kahit anong gawin niya. Kahit anong mangyari. He would still be the one? Yung matagal ko ng hinahanap? Yung napapanood ko lang sa tv ngayon live ko ng nahahawakan? Mabilis kong iniiwas yung mga mata ko.
Why was I getting maudlin?
Hindi naman ako buntis. At obviously, sa nangyari kagabi, wala naman akong dalaw ngayon. So why in heaven was I getting emotional?
Tumalikod ako kay Joed. I need a moment’s peace of mind. At naramdaman kong niyakap niya ako mula sa likuran. His heat enveloped me.
At naalala ko lang yung ginawa namin kagabi. The pain. The pleasure. Yung pagmamadali naming dalawa. Yung... pumikit ako.
“Nina? Okay ka lang ba?”
Napadilat ako. “O-okay lang ako.”
Humigpit yung yakap niya sa akin. Tapos naramdaman kong tinignan niya ako. “Kung okay ka lang bakit ka umiiyak? Nina!” He hissed. Mabilis na iniharap niya ako sa kanya. Then I saw the worry and panic in his eyes. Binalot ng mainit na pakiramdam yung puso ko.
“Umiiyak?” Sabi ko. Sabay hawak sa pisngi ko. “Hindi naman ako umiiy—” Basa nga. Teka, bakit nga ako umiiyak? Masaya ako diba? Pero kasi hindi naman ibig sabihin kapag malungkot umiiyak agad diba? Hindi ba pwedeng masaya lang?
He cupped my cheeks. “Babe you’re scaring me. Nasaktan ba kita? Are you still sore? Kaya ka ba umiiyak kasi—”
“I’m okay Joed.” Bulong ko. I tried hard not to choke. Yung mga luha ko hindi pa rin tumitigil. Hindi ko alam kung bakit. Siguro dahil nakikita kong nagaalala siya sa akin? Dahil nakikita kong this time, sincere yung mga mata niya.
Mabilis na itinaas niya yung kumot ko. “The first time is usually painful. I guess you’re sore and—”
“Joed!” I screamed. Tinampal ko yung bibig niya. Napapahiya kaya ako. Kelangan ba talagang sabihin pa yon? Pulang pula na yung mukha ko. My eyes grew wide. I felt him laugh. And his chest which was connected to mine reverberated. Naramdaman ko yung init ng balat niya sa balat ko.
And the pleasure of last night started coming back to me. Full force.
His eyes were dilated now. Nanlalaki yung mga mata ko. Napahigit ako ng hininga. Unti-unting bumaba yung ulo niya sa akin. “I’m sorry babe. I’m really sorry.” Mahina niyang bulong. Niyakap niya ako ng mahigpit. Hinalikan niya yung basang pisngi ko. Tapos isiniksik niya yung ulo niya sa leeg ko.
Naramdaman kong hinigit niya yung bewang ko para lalong magkadikit yung katawan namin. Teka, may ididikit pa ba to? Ni hindi na ako makahinga a. Pero Diyosko, Joed was getting under and over my skin. Literally.
I felt him nibble my shoulder blades. Yung kagabi? It was too... rushed. He took me on his couch. Nagmamadali. Masakit oo. And he was right. At wala akong pakialam. Dahil pakiwari ko iisa lang kami. Pakiramdam ko may natawid na kaming line.
“Joed...” Napahinga ako. Naramdaman ko yung kamay niyang nasa kanang dibdib ko.
I felt his lips curved against my breast. Ngumiti ba siya? Naramdaman ko yung hangin. He was blowing on my pssssh! “Joed!” I half-screamed, half-moaned. Seriously?! Nanlalaki yung mga mata kong tumingin sa ulo niya. Oo tama. Ulo niya. Dahil yun lamang yung nakikita ko. Ulo niya na nahaharangan kung anumang ginagawa niya sa dibdib ko.
Bumaba yung kamay niya. “Joed naman.” Nahihirapang bulong ko. “Please... d-don’t do this. Anong ginagawa mo?” Naeeskandalo kong sigaw ng bumaba yung ulo niya sa tiyan ko. Sinabunutan ko yung buhok niya para itaas yun.
Tumaas yung ulo niya. At ngumisi sakin. “This is called making up baby.”
“You just better kiss me!” I wailed.
Naramdaman kong bumaba yung kamay niya sa may butt ko para itaas. My eyes grew wider. Naririnig ko pa yung reaction ni papa Jack. Noooooooooooooooooooooooooohhhhhhhhhhh.
“Oh babe, I’m really gonna kiss you.” Kinindatan niya ako. And proceeded on doing so. Kissing me. Hindi nga lang sa inaasahan kong parte kung saan gusto ko siyang halikan niya ako. Pero, ow men. Swiper no swiping!!!
Joed
“Ilan bang baby ang gusto mo Joed?”
Natigilan ako sa sinabi ni Nina. I shrugged my shoulders. Nagpanay-panay pa rin ako ng subo. Tinanggal ko yung balat ng hipon. Hinimay ko iyon at nilagay sa plato niya. “Eat.”
Sumubo siya at nginuya ng dahan-dahan iyon. Thoughtful iyong expression sa mukha niya.
“Joed! Ilan bang baby ang gusto mo?” Hinila niya yung sleeve ng t-shirt ko. “Kahit ilan.” Wala sa loob na sabi ko. Lumabi ito. Parang nalungkot sa sagot ko. Napabuntung-hininga ako. Ayokong isipin yung mga ganong bagay. I just... didn’t want to think about it. Because once before I’d had that thought: of kids and a family. Pero anong nangyari? Wala. Nganga.
“Ilan nga kasi?”
I sighed again.
Dati ang sabi nila Daddy labas masok ako sa guidance sa kakulitan ko. Wala daw tatalo sakin. Pero ngayon, pakiwari ko lahat ng sasabihin ko naubos na ni Nina.
Itinaas ko yung baba niya. “Kahit ilan babe. Wag lang ngayon, okay?”
She smiled brightly. “Ayoko din namang ngayon na. Pero kasi gusto ko yung nagpaplano. Gusto ko pinagiisipan ko na kung anong mangyayari. Although hindi naman ako sure kung lahat iyon matutupad. At least alam kong may patutunguhan yung buhay ko. I just don’t want to go with the flow.”
Natitigilang tumingin ako sa kanya. Hindi ko alam kung bakit basta na lang bumaba yung ulo ko. itinaas ko yung baba niya. Then and there sa seafood restaurant na iyon I kissed Nina. I kissed my girlfriend.
Yes, girlfriend.
Nina is my girlfriend.
Sa five months namin I had learned to live with the bubbly and overzealous woman in front of me. Para bang kahit anong problema magagawan ng paraan. Parang lahat ng math problems may katugmang solution sa equation.
Nung naghiwalay kami nakita ko yung mischief sa mga mata niya. I almost groaned. “Nina.” Saway ko sa kanya.
“Bakit?” labi niya. “Nagpaalam ako kina mamang. Sabi ko sa condo mo ako matutulog mamaya.”
Nanlaki yung mga mata ko. “Ano?!” Napalakas yung boses ko. “Nagpaalam ka sa parents mong sa condo matutu...” nanghihinang napasandal ako sa upuan. “Para sinabi mo na ring... Ay.” I gritted my teeth. Napataas yung dalawang kamay ko. Nakakahiya sa parents niya. Ni hindi ko pa nga namimeet ang mga iyon ng personal. Ano na lang bang iisipin nila sa akin? Not that I didn’t want to meet them. E kasi. Para kasing masyado ng seryoso kung makikilala nila ako agad.
So hindi ka pa seryoso sa kanya ganon Barcelo?!
Napapikit ako.
“Sorry.”
Napamulat ako ng mga mata nung nakita kong lumungkot yung mukha niya. Nina wasn’t exceptionally beautiful. Hindi siya kasingganda ni—Don’t go there Joed!
Inis na tinitigan ko siya. Tumaas yung kamay ko sa pisngi niya. She wasn’t the prettiest by my standards. Pero yung ganda ni Nina yung nanggaling from within. Nakaka-bullshit lang. Pero totoo. She was an ordinary face compared to women in our class. Siguro kung ikukumpara mo ito sa mga kaibigan nito para itong tanso sa mga diyamante.
But Nina had her own appeal. Katulad ng tanso. Maraming napepeke. She could very well let people on what she wanted them to see. The bright and bubbly person. Pero inside, nakikita ko yung vulnerability niya.
Because Nina wasn’t always strong.
At natatakot ako. Natatakot akong isa ako sa kahinaan niya. Paano kung... paano kung hindi ko mameet yung expectations niya? Ayokong madisappoint siya. Pero sa lahat ng iyon may isang nangingibabaw na tanong sa utak ko: Paano kung hindi ko maibigay yung gusto ni Nina mula sakin?
What if I couldn’t love her back?