Πονάω σε όλο μου το σώμα. Αν και κοιμάμαι, ή τουλάχιστον αυτό γινόταν πριν λίγο. Έχω αρχίσει να ξυπνάω, το φως είναι αρκετά έντονο. Δεν θέλω να ανοίξω τα μάτια μου, να αντικρύσω τον κόσμο. Δεν ξέρω γιατί το σκέφτομαι αλλά μακάρι να είχα πεθάνει, να ησύχαζα από όλο αυτό. Όμως έρχεται η μορφή της στο μυαλό μου, το βλέμμα της, το άγγιγμα της. Ο κόσμος μου ολόκληρος αυτή η κοπέλα. Με έχει καταστρέψει με τον καλύτερο τρόπο. Άνοιξα τα μάτια μου. Περίμενα να είμαι στο πάτωμα όπως με άφησαν εχθές το βράδυ. Όμως βρισκόμουν στο κρεβάτι μου. Σήκωσα ελάχιστα τον κορμό μου και κοίταξα τριγύρω μου. Δεν υπήρχε κανένας. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μπήκε στο δωμάτιο η Normani. "Τι έγινε; Τι κάνεις εδώ;", είπα και προσπάθησα να σηκωθώ λίγο αλλά μάταια. Ήρθε δίπλα μου και με βοήθησε να ακουμπήσω στην πλάτη του κρεβατιού. "Είμαστε όλες στο σαλόνι. Το πρωί ήρθε η Camila από εδώ και σε βρήκε στο πάτωμα. Χτυπημένη. Μας πήρε τηλέφωνο και ήρθαμε όσο πιο γρήγορα γινόταν. Μπορείς να περπατήσεις; Θέλεις να πάμε έξω ή να πω τα κορίτσια να έρθουν;", με ρώτησε και κάθισε δίπλα μου. Τα χέρια της με χάιδευαν απαλά στα μαλλιά μου. "Πονάω πολύ. Καλύτερα ας έρθουν εδώ", είπα και της χαμογέλασα ελάχιστα. Τα χείλη μου πονούσαν αρκετά. Σηκώθηκε από δίπλα μου και λίγα δευτερόλεπτα μετά όλες είχαν καθίσει στο κρεβάτι γύρω μου. Ωστόσο παρατήρησα πως τα μάτια της Camila ήταν κάπως βουρκωμένα και πρισμένα. Ξέρω πως έκλαιγε. Δεν θέλω να την βλέπω έτσι. "Lauren, τι συνέβει;", είπε η Ally και κράτησε το χέρι μου στα δικά της. Γύρισα και κοίταξα την Camila. "Ξέρουν. Τους τα είπα όλα. Έπρεπε να καταλάβουν γιατί έγινε αυτό. Και γιατί εχθές χτύπησες τον Μάνο". Έγνεψα καταφατικά και καθάρισα το λαιμό μου από έναν κόμπο. "Εχθές, όταν έφυγες, δεν μπορούσα να κοιμηθώ". "Κάτσε ήσουν εδώ εχθές το βράδυ;", είπε η Dinah και γύρισε και κοίταξε την πρώην μου η οποία κατέβασε το βλέμμα της στα χέρια της΄. "Ρε δεν ντρέπεστε; Μας δουλεύετε κανονικά; Εχθές είπαμε να βγούμε για τα γενέθλια σου και είπες ότι νιώθεις κάπως άρρωστη", είπε ξανά η ψηλότερη κοπέλα. "Νόμιζα τους τα είχες πει όλα". "Εεε εντάξει αυτό το παρέλειψα". "Τι γίνεται μεταξύ σας;". "Τίποτα", είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα. "Τέλος πάντων συνεχίζω. Βγήκα από το σπίτι. Πήγα στο πάρκο εδώ πιο κάτω. Διάβασα όλα τα άρθρα από τις εφημερίδες για την ημέρα της πυρκαγιάς που μου στέρησε την οικογένεια μου. Έχω να σας πω και γι'αυτό. Τέλος πάντων με πλησίασαν τρία άτομα, ο ένας ήταν ο Μάνος. Με πήγαν σε μια αποθήκη και με πλάκωσε στο ξύλο". "Και στο είπα εχθές!". "Lauren, αυτό είναι σοβαρό. Πρέπει να πας στην αστυνομία", είπε η Normani. "Δεν θα πάω πουθενά. Θα τα λύσω μόνη μου τα προβλήματα μου. Ααα και μαντέψτε ποια ήταν η γιατρός που μας φρόντισε εκείνη την ημέρα όταν μας βρήκε ο πυροσβέστης". "Απλά πες μου ότι δεν είναι η Νικολέτα". "Κι όμως". Η Camila πήρε μια βαθιά ανάσα και ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Πέρασε το χέρι της γύρω από τον ώμο μου και με τράβηξε πολύ προσεκτικά στην αγκαλιά της. "Μαζί δεν κάνετε και χώρια δεν μπορείτε. Τι έγινε μεταξύ σας εχθές;". "Δεν έγινε κάτι απλά ήρθα να μιλήσουμε". "Κατάλαβα. Πάλι έτριζε το κρεβάτι", είπε η Dinah και γέλασαν. "Είσαι ηλίθια", είπα και γέλασα και γω λίγο. "Εσείς είστε ηλίθιες που όλο χωρίζετε και τα φτιάχνετε. Λοιπόν κανονίστε την πορεία σας δεν θα χάσω εγώ το στοίχημα επειδή εσείς είστε βλαμμένες". "Ποιο στοίχημα;", είπα και την κοίταξα απορρημένη. "Για το πότε θα παντρευτείτε και ποια θα είναι η κουμπάρα. Έχω κάνει σχέδια εντάξει;". Δεν απάντησα, χαμογέλασα ελάχιστα και έκλεισα ξανά τα μάτια που είχαν αρχίσει να βαραίνουν από την κούραση.
Η μέρα κύλησε με εμένα να ξυπνάω και να κοιμάμαι διαρκώς. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Το απόγευμα τα κορίτσια έφυγαν και έμεινε μόνο η Camila να με προσέχει. Είναι σαν να είμαστε ξανά μαζί. Ίσως όμως είναι έτσι μαζί μου επειδή είμαι χτυπημένη. Όλο το βράδυ έμεινε δίπλα μου. Κάθε φορά που ξυπνούσα, αντίκρυζα τα μάτια της και μου έδιναν κουράγιο. Γύρισα και κοίταξα το ρολόι, είναι επτά το πρωί. Έχει λίγη ώρα που την πήρε ο ύπνος. Σηκώθηκα αργά. Πονούσα αρκετά όμως νιώθω καλύτερα από εχθές. Πήγα στο μπάνιο και για πρώτη φορά αντίκρυσα το πρόσωπο μου. Υπήρχαν μελανιές σε πολλά σημεία, τα χείλη μου ήταν σκισμένα. Σήκωσα τη μπλούζα μου και ήρθα αντιμέτωπη με ακόμη περισσότερες μελανιές. Βγήκα από το μπάνιο και πήρα το κινητό μου στα χέρια μου. Πληκτρολόγησα τον αριθμό της και περίμενα μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να απαντήσει στην κλήση. "Καλημέρα Lauren. Τι έγινε;". "Μιχαέλα. Πρέπει να σου πω κάτι αλλά να μείνει εκτός της δουλειάς σου. Βασικά μπορείς να περάσεις από το σπίτι μου;". "Ναι πες μου την διεύθυνση σου και έρχομαι σε λίγο από εκεί. Θα πάω απευθείας στη δουλειά". Της είπα οδό και αριθμό και τερματίσαμε την κλήση. Μέχρι να βάλω κάτι να φάω, είχε έρθει. "Θέε μου. Τι έγινε; Πως είσαι έτσι;", είπε και με αγκάλιασε ελάχιστα καθώς μπήκε στο σπίτι. "Για μάντεψε". "Κατάλαβα. Ο τυπάς από εχθές. Θέλεις να κάνεις κατάθεση εναντίον του; Μήνυση". "Όχι δεν θέλω να ασχοληθώ με αυτό. Θέλω να συζητήσουμε κάτι άλλο". Καθίσαμε στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση "Είναι η Camila μέσα και δεν θέλω να ακούσει κάτι". "Τα ξανά βρήκατε;". "Δεν ξέρω ακόμη. Τέλος πάντων. Τι πρέπει να κάνω για να αποκτήσω άδεια κατοχής όπλου;". "Όπα. Περίμενε. Αυτό είναι σοβαρό. Και χρονοβόρο γιατί δεν το θέλεις για κυνηγετικούς σκοπούς", είπε και ξεφύσηξε. "Είναι μεγάλη διαδικασία. Θα πάρει καιρό. Απλά, σε παρακαλώ, μην πάρεις παράνομα. Θα βρεις μεγάλο πρόβλημα. Θα προωθήσω την αίτηση σου. Θα πάω να τη δηλώσω σήμερα κι όλας. Πρέπει να παρακολουθήσεις μαθήματα σκοποβολής. Θα σε ενημερώσω για ότι χρειαστεί. Αλλά θα πάρει καιρό, να το ξέρεις". "Πόσο καιρό; Δεν μπορώ να κυκλοφορώ χωρίς αυτό. Είναι λεπτό το ζήτημα". "Ναι κι αν πάρεις τώρα και συμβεί κάτι, την έχεις γαμήσει άσχημα. Μήνες. Δεν ξέρω πόσους. Θα την προωθήσω όσο πιο πολυ μπορώ. Και ξεκινάμε μαθήματα όταν γίνεις καλά. Πρέπει να φύγω τώρα γιατί θα αργήσω. Τα χαρτιά σου τα έχω από προχθές. Θα σε ενημερώσω για ότι νεότερο έχω", είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ και την οδήγησα στην πόρτα. "Lauren. Ποια ήταν η κοπέλα;". Γύρισα το σώμα μου και είδα την Camila που είχε βγει από το δωμάτιο και στεκόταν στην κάσα της πόρτας. "Η φίλη που σου είπα ότι έχω στην αστυνομία". "Της είπες γι'αυτό που έγινε;", με ρώτησε ανήσυχα και ήρθε προς το μέρος μου. "Ναι αλλά δεν θα κινηθώ εναντίον του". Στάθηκε ακριβώς μπροστά μου και με αγκάλιασε απαλά από το λαιμό. "Θέλω να προσέχεις. Θυμάσαι τι μου έλεγες; Ότι δεν μπορείς να με προσέχεις πάντα εσύ. Το θέμα είναι ότι εγώ δεν μπορώ να σε προσέχω καθόλου. Lauren. Αν πάθεις κάτι θα τρελαθώ", είπε και έβαλε το κεφάλι της στο λαιμό μου. Μπορούσα να νιώσω τα δάκρυα της να ποτίζουν την μπλούζα μου. Έφερα τα χέρια μου στα μαλλιά της και την χάιδευα απαλά στο κρανίο. "Είμαι καλά. Θα τελειώσει αυτή η ιστορία. Και όλα θα φτιάξουν". "Τι είμαστε αυτή τη στιγμή;", είπε όταν ηρέμησε λίγο από το κλάμα και απομακρύνθηκε από το λαιμό μου, τα χέρια της ακόμα γύρω από το λαιμό μου. "Ότι θέλεις θα είμαστε", της είπα και την φίλησα απαλά στο μέτωπο. "Θέλω πολλά αλλά υπάρχουν άλλα προβήματα", μου είπε και έκανε πιο πίσω. "Σου είπα ότι θα πάω σε ψυχολόγο. Όσον αφορά το θέμα αυτό, βλέπεις ότι υπάρχει σύνδεση με εμένα. Και υπάρχουν κι άλλα. Που δεν τα είπα μπροστά στα κορίτσια". Έπιασε το χέρι μου και με οδήγησε στον καναπέ. "Μίλησε μου". "Camz. Ο εργοστασιάρχης που έβαλε την φωτιά. Ήταν ο σύζυγος της Νικολέτας. Ο πατέρας μου τον τράβηξε μέσα για να καεί μαζί τους, έτσι δεν θα γλύτωνε γι'αυτό που έκανε. Δεν ξέρω όμως πως ήταν τόσο ψύχραιμη ενώ ήξερε πως ο σύζυγος της είχε πεθάνει". Η Camila βρισκόταν σε σοκ. Μπορούσα να το καταλάβω από την στάση του σώματος της. "Μου ήρθαν πολλές πληροφορίες μαζεμένες αυτή τη στιγμή. Μισό λεπτό. Πως το ξέρεις αυτό για τον πατέρα σου;". "Υπήρξε ένας επιζών. Και μίλησε. Είναι σε πολύ χάλια κατάσταση, εγκαύματα σε όλο του το σώμα". "Μάλιστα. Και πως ξέρεις ότι ήταν ο σύζυγος της;". "Το έψαξα στο ίντερνετ". "Και πως κατάλαβες ότι ήταν αυτή η γιατρός;". "Το είδα σε μια φωτογραφία. Και είχε κάνει και δηλώσεις στην εφημερίδα, είδα το όνομα της". "Τώρα τουλάχιστον ξέρουμε γιατί έχει κίνητρο και σε κυνηγάει. Αυτή. Ή ο γιος της. Δεν ξέρω. Έχω μπερδευτεί. Αλλά είμαστε πολύ κοντά", είπε και μου χαμογέλασε έντονα. "Βλέπεις; Σε λίγο καιρό θα λήξει το θέμα. Μην αγχώνεσαι". "Ναι απλά", είπε και πήρε μια βαθιά ανάσα και σηκώθηκε όρθια. Η στάση της έδειχνε πως ήταν μπερδεμένη. Είχε κάτι να μου πει. Πάλι πέφτουμε στα ίδια. Σηκώθηκα όρθια και πήγα να την πλησίασω αλλά απομακρύνθηκε από μπροστά μου. "Camila τι έγινε πάλι;", είπα κάπως νευριασμένη. "Lauren. Απλά δεν ξέρω πως και γιατί το έκανα και. Είμαι τόσο μπερδεμένη και η όλη κατάσταση είναι μπερδεμένη και δεν ξέρω τι γίνεται. Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα". Δεν είμαι χαζή. Τα κατάλαβα όλα. Κοιμήθηκε με άλλον. Ή άλλη. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω πως πρέπει να αντιδράσω. Να είμαι σκληρή; Να νευριάσω; Να κλάψω; Νιώθω τόσα πολλά. "Κοιμήθηκες με άλλο άτομο;" ."Τεχνικά δεν ήμασταν μαζί. Έγινε λίγες μέρες αφού χωρίσαμε. Δεν το θυμάμαι καν. Απλώς είχα βγει και είχα πιει πάρα πολύ. Και το πρωί ξύπνησα σε ένα άγνωστο σπίτι με έναν τύπο που δεν είχα ξαναδεί ποτέ. Γυμνό. Δίπλα μου. Τα έχασα τελειώς. Και το μετανιώνω απίστευτα". Δεν μιλούσα. Δεν μπορούσα να μιλήσω, ένιωθα έναν κόμπο στο λαιμό μου. "Τεχνικά, όπως είπες δεν ήμασταν μαζί. Αλλά συγγνωμή που αυτό με ενόχλησε. Θα σε παρακαλούσα να φύγεις, δε νιώθω πολύ καλά. Θα ξεκουραστώ λίγο", είπα και προσπάθησα να φύγω από μπροστά της όμως μου έκοψε τον δρόμο. Ύπο άλλες συνθήκες θα την είχα απομακρύνει αλλά είμαι πολύ αδύναμη. "Lauren, υπάρχει και κάτι ακόμη. Είμαι έγκυος".