Ölüm kokan bir gecedeyim,
Duymaya başladım yine o sesleri,
Bağırıyorlar çığlık çığlığa,
Götürüyorlar bir karanlığa,
Tabutların içinden insanlar gülümsüyor,
Kim bilir ne acılar çekildi,kimse bilmiyor.
Morg alfabesiyle yazıyorum,
Neden kimse anlamıyor!?
Bir kaç kişi geliyor yanıma siyah kefenli,
Soruyorlar bana"Ne düşünüyorsun bu denli?"
Cevap veremiyorum uzaklaşıyorum oradan,
Ama kurtulamıyorum şu karanlıktan!
Bir kadına çarpıyorum koşarken,
Bakıyorum ve siliyorum gözyaşlarını kanlı yüzünden.
Teşekkür ediyor bana geliyor peşimden,
Korkmuyoruz artık tabut seslerinden! Bağırıyor birden bana,yatıyor musalla taşına,
Ağlıyor,çırpınıyor yüzünü tuta tuta!
Birisi beliriyor yanımda, ip var boynunda,
Götürüyor kadını morga,koyuyor bir tabuta.
Havada sallanan insanlar görüyorum bembeyaz olmuş gözleri,
Hepsi açıyor gözlerini,kanlar akmaya başlıyor saçlarından,
Ağlayarak vuruyorum tekmeyi,kurtuluyorum şu hayattan!
(Tabutların Karanlığı Adlı Kitabımda ki Şiirleri Buraya Aktarıyorum)