Chapter 10: Long Lost Cellphone
Mag-5:45 na ng madaling araw ako nagising. 8am pa naman ang start ng klase ko pero ganitong oras ako nagigising. Mabagal kasi akong kumilos kaya nman nag-aallow ako ng almost 2 hours sa pag-aayos ng sarili. Kasama na dun ang pagligo at pagkain.
Pagkatapos kong kumain ng champorado na inihanda ni Manang Beth, nagpaalam na ako sa kanya para pumasok sa school. This time, feel kong magbike papuntang school dahil kailangan kong ma-feel ang good vibes ngayon. Nilabas ko na yung bike sa garahe at nagtungo na ako papuntang school.
Nang makarating na ako sa loob ng campus, nilagay ko yung bike ko sa paradahan ng school. Ngayong nasa loob na ako ng campus, feel ko naman ngayon ang maglakad sa school ground.. hehehe.. ang lakas ng trip ko noh?
Well, anyways high ways, naglalakad na ako ngayon sa school grounds ng may makasabay akong isang grupo ng mga babaeng naglalakad din. Mas nauuna lang ako sa kanila ng konti. Maya maya ay biglang nagsalita na yung isang babae. Hindi ko alam pero parang aktong nagpaparinig ata sa akin.
“Di ba, siya yung babaeng mahadera na nagpapansin sa loob ng classroom. Yung tinabihan daw nung gwapong new student kahapon sa Creative Music and Arts class?” Hmmm.. mukhang ako nga yung tinutukoy nila.
“Oo siya na nga yan. Di ba sabi ko naman sayo, hindi maganda yan sa personal. Ewan ko ba kung bakit sa dinami-dami ng tatabihan ng new student na un, sa kanya pa tumabi. Eh wala naman siyang binatbat kung ikukumpara sa kagandahan ko. Feeling maganda tuloy siya.”
“Yun nga eh, hindi naman siya gaanong maganda. Kaya hindi ko alam kung bakit naka-sama pa siya sa top 10 Xaviers talented students. Naging sikat tuloy siya dahil dun. Eh aanhin pa ang talent kung wala namang itsura. Haha”
“Ah talaga? Sikat siya dito? Eh bakit di ko siya kilala? Hahaha..”
Nagtawanan ang tatlong malditang students na nasa likod ko. Binilisan ko na lang ang lakad ko habang nakayuko ako para kunwari hindi ko sila naririnig. “Iignore mo nalang sila, Nikki. Bawal kang ma-bad vibes ngayon.” Yan ang paulit-ulit na sinasabi ko sa sarili ko habang naglalakad.
As usual,dahil sa nakayuko ako kung maglakad, hindi ko inaasahan na may mabubunggo na pala akong isang babae na naglalakad sa harapan ko...
“Ouch!!! Hey, bitch! Ano ka ba? Hindi ka ba marunong tumingin sa dinadaanan mo? Are you blind?”
“Ay, sorry Miss.” Pag-angat ko ng ulo ko, hindi ko inaasahan kung sino ang nakita ko..
Right! Napaka-malas mo na naman ngayon, Nikki. Ang dami mo ngayong nakakabunggo na hindi kanais nais na nilalang..
Sino ang nabunggo ko? Well, si Marjorie Castillo lang naman. Ang spoiled brat at mahaderang queen bee ng buong campus. Siya lang naman ang rival ko since pumasok ako sa Xaviers. Mahilig kasi siyang tinatapatan ako palagi kahit hindi naman ako nakikipag-kumpitensya sa kanya. Hindi lang sa skills kundi sa popularity. Aminado akong mas maganda siya sa akin di hamak pero ewan ko ba, galit na galit siya pag nauungusan ko yung percentage nya sa academics. Kahit ba sabihing decimal point lang yung pagitan.
“Uh-oh! Look who’s here, Marj? The little Miss-almost-perfect-wanna-be.” Sabi ni Candice.
Si Candice ang dakilang kampon ni Marj. Laging tandem yan pagdating sa pagpapabagsak at pang-bubully sa akin. Hindi siguro ko kaya ni Marj ng mag-isa kaya lagi siyang may kakabit na kampon pag binubully nya ako.
“You're right, Candice! It’s her. And, oh! narinig mo yung narinig ko? She even say ‘sorry’? Hah! Does that means, an art of surrendering, my dear?”
“Please! Marj, ayoko ng gulo.”
“Gulo? Who told you na mangugulo ako? Eh I’m just here to play around with you” sabi ni Marj habang hinawakan ang buhok ko.
Dahil sa sobrang inis ko, inalis ko yung kamay nya sa pagkakahawak sa buhok ko.
“Pwede ba? Please. Hindi ako nag-enroll sa school na to para maghanap ng gulo, ok? So, will you PLEASE excuse me?”
Paalis na sana ako pero bigla naman akong hinawakan ni Marj sa braso ko..
“Hold on!" sabi ni Marj. "So, Sumasagot ka na ngayon sa akin,huh?"
“Kasi naman, pinilit mo ko kaya sinagot na kita. Kaya aalis nako para wala ng gulo”
“So pagkatapos mo kong mabunggo, lalayasan mo lang ako ng basta-basta?!” Sabi ni Marj habang nakataas ang isang kilay.
“Uh-oh! You really are in trouble, my dear” sabi naman ni Candice tapos hinimas yung ulo ko na parang sa aso.
Dahil sa sobrang inis ko, napalakas yung pag-alis ko sa kamay niya.
“Nagsabi na ako ng sorry, right?! And I think, wala na kong kailangang gawin dito kaya kung naghahanap kayo ng kalaro, dun kayo maghanap sa playground, wag dito! So, will YOU PLEASE EXCUSE ME?!”
Babawiin ko na sana ang braso ko nang biglang hinigpitan ni Marj yung pagkakahawak nya sakin.. Dahil sa sobrang higpit, halos masaktan na ko. Bumabaon na kasi yung mahahaba nyang kuko sa balat ko.
"Aray! Nasasaktan naman ako, Marj!"
“DON’T YOU DARE TALK TO ME LIKE THAT!”
“Eh ano ba kasi gusto nyong gawin ko para tantanan nyo ko? Ha? Lumuhod ako sa harap nyo? Ganun?” sabi ko.
“You gave me an idea, my dear?! Now, LUHOD!”
“WHAT?! Are you serious? Tsk. Pwede ba? wala akong time para sa practical jokes nyong dalawa ha. At for the 'nth' time, please, male-late na ako sa klase ko!”
“So niloloko mo ba ako? Ha?! HA?! JOKE?! DO YOU THINK IT’S A JOKE?!” This time, napalakas na ng sobra ang boses ni Marj at nakapagtawag ng attensyon ng iba.
“Bakit? May sinasabi ba akong niloloko kita? Eh kayo nga ‘tong nag-jojoke eh. Tapos ako pa sasabihan mo na niloloko kita?”
“SO PINIPILOSOPO MO PA AKO NGAYON?! WELL, I’LL SHOW YOU WHAT THE REAL JOKE IS!”
Hinawakan ako ni Candice sa magkabilang kamay. Sinubukan kong kumawala pero dahil sa mas malaki at mas malakas siya sa akin, hindi ko na magawang makawala sa kanya.
“W-WAIT! BITIWAN MO NGA AKO!” Sinabi ko kay Candice habang pilit akong kumakawala sa kanya.
“So? Looks like you are a little bit afraid now, huh?!”
“Afraid?! Huh? Afraid mo your face! Pwe!”
“WHAT?! Whew! Since sinagad mo na ang pasensya ko, I’ll show YOU who’s the REAL QUEEN BEE HERE!”
Oh no! Mukhang sasampalin na ata ako ni Marj.. Pano ko siya mapipigilan?
Ayan na yung kamay nya.... Ahh..
Napapikit nalang ako dahil mukhang wala na akong magagawa kundi ang saluhin nalang ang hagupit ng kamay nya ng biglang...
“DO YOU THINK IT’S FAIR?! Two heads against one?!
Narinig ko nalang bigla na may parang lalaking nagsalita sa harap ko.
Pag dilat ng mata ko ay...
What?! Si Mr. Antipatiks?!
Siya ba talaga yun?
*blink blink Siya nga!
At hawak hawak nya ang kamay ni Marj?
Pero bakit? Di ba kampi sila ni Marj sa pang-aasar sa akin? Ba’t nya pinigilan yung kamay ni Marj? At bakit bigla nalang siyang sumulpot sa eksena?
“A-ah..” Mukhang di ineexpect ni Marj ang nangyari..
“And you!” Me? Ako ba ang tinutukoy nya? *blink blink Ako nga! “We only have 15 mins before class and you are here para makipag-away LANG sa kung sino sino?!”
Ano daw? teka? Ba’t ba nya ako dinuduro?!
Binitiwan ni Mr. Antipatiks ang kamay nya sa pagkakahawak kay Marj. Mukhang nasaktan si Marj dahil mangiyak ngiyak nyang hinawakan ang kamay nya mula sa pagkakabitiw ni Mr. Antipatiks. Siguro mahigpit ang hawak nya.
Pero nagulat ako ng biglang lumapit sa akin si Mr. Antipatiks at hinawakan nya ang kamay ko, yung sa may part ng pulso. Hinatak nya ako papunta sa bike nya at pilit akong sinakay sa likod. Bago pa ako magreklamo ay pinatakbo na nya ng mabilis yung bike kaya napakapit nalang ako sa likod nya.
Hindi pa rin talaga mag-sink in sa akin yung nangyari kanina kaya nanatili nalang akong tahimik habang nagpepedal siya ng mabilis papunta sa building kung saan ang first subject namin.
Nang makarating na kami sa loob ng klasrum, dun ko lang naalala yung mga nangyari kanina. Parang may after shock, kumbaga. Naalala ko din na napatulala si Marj at Candice nung hinatak ako ni Mr. Antipatiks papunta sa bike nya.
“Bakit mo pala ginawa yun?” sabi ko sa kanya.
Hindi nya ako pinansin kaya inulit ko ulit.. “Uy, Ba’t mo ginawa yun?” pero hindi nya pa rin ako pinansin.
This time, nilapit ko na yung upuan ko sa kanya at niyugyog yung balikat nya. “Uy.. ba’t mo ba kasi ginawa yun?”
“Ano ba! Bitiwan mo nga ako.. Ba’t ba ang kulit kulit mo!” At tinulak nya ako palayo sa kanya..
“Eh paano kasi, kanina pa ako nagtatanong sayo, hindi mo naman ako pinapansin!”
“Pwede ba? Wag mo nga akong kulitin! Nasa klasrum na tayo eh!”
Magsasalita pa sana ako ng biglang dumating na yung professor namin. Hindi ko na natuloy ang pangungulit ko dahil baka mapagalitan na naman ako ng professor ko dahil sa mokong na to.
Nang matapos na yung klase namin, tatanungin ko na sana siya ulit ng biglang may kinuha siya sa bag nya at hinagis sa akin. Buti nalang magaling akong sumalo.
“Ano ‘to?” sabi ko sa kanya.
“Malamang! Cellphone mo! Are you blind?” Sabay tayo siya sa upuan nya at mabilis na lumabas ng pinto..
Tinignan ko naman sa kamay ko kung ano yung hinagis nya at woah! Cellphone ko nga..waaaah.. Namiss ko talaga tong pinkish cellphone ko.
Pero teka? Aba! After all this time, nasa kanya lang pala yung cellphone ko?
Ba’t ngayon nya lang binigay sa akin to?
Saka hindi nya rin pala nasagot yung tanong ko kanina..
Hindi ko alam kung bakit...
Pero kailan pa ako naging curious sa lalaking yun?
--------> See you in Next Chapter 11: Unexpected Visitor
------------
Author's Note:
Hi readers!
Dito na nga pala magsastart yung "Nicole-Vincent" love team.. haha
Kaya stay tune for upcoming chapters! Thanks.. ^_^
-Ms. Author <3