Gabriella's POV
Andito ako ngayon sa may bench at nagbabasa, may quiz daw kasi mamaya eh.
Atoms is a small molecules blah blah blah. Wala namang nagsi- sink in sa utak ko eh, but I need to concentrate para makapasa. Mahalaga rin yung quiz na yun nu.
------
Charlie's POV
Nakita ko si Gab na nagbabasa sa isa sa mga bench dito sa garden ng school. Mukang nagko- concentrate talaga siya ha.
Napakaganda niya talaga pag seryoso siya pero kahit di siya seryoso maganda pa rin siya. Nilapitan ko siya at nakiupo sa tabi niya.
"You should relax Gab. Gusto mo kantahan kita?"Gusto ko lang talagang makitang masaya siya.
"Sige ba." Isinara niya ang librong binabasa niya.
"Okiee!" inihanda ko na ang gitara kong dala. Pinaghandaan ko talaga to.
SUPERMAN by JOE BROOKS
Ho la da da da
There are no words, to paint a picture of you girl. Your eyes those curves. It's like you're from some other world.
Tinitignan ko siya habang kinakanta ko yan. Para talaga siyang galing sa ibang mundo. Yung mga mata niya pag ngumingiti siya yun talaga ang nagpapangiti sakin twing nakikita ko yun sa kanya.
You walk on my way
Oh, god it's so frustrating.
So, why do I dissapear
When you come near?
It's make me feel so small.
Why do I blow my lines
Most everytime
Like i've got no chance at all?
Pag andyan siya sa tabi ko parang literal na tumatakbo ang puso ko, parang pag andyan siya balisang balisa ako kasi baka magkamali ako sa mga galaw ko. Pag andyan siya, nagiging maliit ako kasi nakaka intimidate siya pero in a good way. At parang naiisip ko na, sa dami ng tao at lalaking lumalapit sa kanya parang wala na akong pag asa, but at where I am. I'm so lucky.
Chorus:
If I could be your superman,
I'd fly you to the stars and back again
'Cause everytime you touch my hand,
And you feel my powers , running through your veins.
But I can only write this song .
And tell you , That Im not that strong,
'Cause Im no superman
I hope you like me as I am.
Kung ako nga lang talaga si Superman, ako ang magiging Shield mo sa lahat ng bagay, ako ang haharang sa sakit at mga taong nananakit sa sayo. Although kaya ko naman na ipag tanggol ka talaga sa lahat kaso hindi ko kakayanin dahil hindi ako ganung kalakas para gawin yun lahat. Kasi hindi naman ako si Superman para gawin yun. But I would do anything for you.
No it ain't no lie
I have to tell you how I feel.
But, each time that I try
It's gets a little more unreal.
You say my name
Oh God, I can't stop shaking
So , why do I disapear
When you come near?
It's make me feel so small.
If I could read your mind
Girl, would I find
Any trace of me at all.
Hinding hindi ko talaga gagawing magsinungaling sayo, kasi di ko kayang magalit ka sakin at layuan mo ko. Gusto ko lang talaga malaman mo ang totoo kung nararamdaman para sayo, maniwala ka sana, dahil totoo talaga nararamdaman ko sayo. Pag sinasabi mo pangalan ko hindi ko mapigilang hindi manginig sa sobrang kilig na nararamdaman ko. Kahit parang nagiging bakla nako. Sana maramdaman ko na mahal mo rin ako.
Nag strum na ako ng pang last na kanta.
Well I can only write this song
And tell you that Im not that strong.
'Cause I know superman-an-an
I hope you like me as I am.
Natapos yung kanta ng may ngiti sa mukha niya, nakakatuwang makita yun at mawala saglit ang stress niya.
"You're beautiful when your smiling."
"Thanks for that song and for the compliment. You have a good voice huh? Mas magaling ka kay Sage." I know right.
(Don't be to boastful Charlie.)
"Ms. A, get lost. Will you?"
(Yeah. Whatever.)
"Salamat.😃 Nagustuhan mo ba?" Nginitian niya lang ako at tumango siya.
"Siya nga pala anong oras na?" napatingin naman ako sa wrist watch ko.
"2:25 pm."
Bigla namang nanlaki ang mga mata niya at agad napatayo.
"Omygod! Malelate na ko!" Huh??
"Saan?"
"May quiz tayo ngayon! Naku lagot na naman tayo nito!" agad naman siyang nagmadaling tumayo.
"Talaga? Pero di kita classmate sa subject nyo ngayon."
"Ah oo nga pala. Tara na!"
"Sige na nga! Tara na!" hinila na niya ako at hinawakan ako sa kamay dahil sa sobrang pagmamadali niya.
Tyansing siya ha! Pero gusto ko naman! I love the feeling, the both us running with holding each others hand.
Nang makarating kami sa room , doon niya lang napansin na hawak niya kamay ko.
"Sorry! I didn't mean it!" Sinabi niya ng marealize ang ginawa niya.
"It's oka.." e naputol ang sasabihin ko ng biglang dumating prof. niya.
"Ehem! We have a quiz! So, Mr. Relix you can go to your class and leave Ms. Marquez here!"
"Okay, Miss!" nang tumalikod na ang prof. niya nag wave kami sa isa't isa at sinabi ko sa hangin na "KAYA MO YAN!". Buti nga naintindihan niya at pumasok na siya.
Umalis na rin ako pagkatapos nun at pagtalikod ko, nakapamulsa akong umalis at napangiti nalang sa sobrang saya!
--------------------------
A/N
Hello readers! Salamat sa patuloy na pagbabasa ng story ko! Pagpasensyahan nyo na kung ngayon lang ya ha!
Malapit na pasukan, kaya madalang na ako makakapag update huhuhu😭. Pero sana patuloy nyo pa ring suportahan. Thanks a lot!😁
Goals:
Vote: Kahit ilan
Read: 30
Comment: Kahit ilan
Salamat Readers! Haha😂