16
Zijn ogen gleden van haar gezicht langs haar nek naar beneden en bleven bij haar boezem hangen, die dankzij haar jachtige ademhaling snel rees en daalde. Uiterst gespannen onder zijn intense blik en niet wetend wat verder te zeggen deed Anne een stap naar achter. Onwillig om haar te laten gaan, stak hij zijn hand uit en legde hem op haar blote bovenarm. Dit huid op huid contact deed haar zintuigen op tilt slaan. In een reflex rukte ze haar arm los.
Ryan kreeg een kleur van woede. "Elke keer als ik je aanraak doe je net alsof je het niet kunt verdragen dat mijn huid de jouwe raakt. Ben ik zo walgelijk in jouw ogen?" Anne staarde hem verbouwereerd aan. "Walgelijk?", herhaalde ze zwakjes. Snuivend haalde hij adem en gooide haar voor de voeten: "Mag ik je niet aanraken omdat ik donker ben?" Zijn scherpe stem sneed door haar gekwelde zintuigen. "Wát!" Geschokt door zijn woorden en de gekwetste blik achter zijn woedende ogen, keek ze hem woest aan. Op kille toon beet ze hem toe. "Als dat is wat je van me denkt, dan wil ik je niet kennen!" Het liefst was ze langs hem heen gestormd, maar hij blokkeerde haar vluchtweg met zijn lichaam.
De oprechte verontwaardiging deed het onzekere gevoel dat hij soms kreeg over zijn huidskleur verdwijnen. Er trok een donkere schaduw over zijn gezicht toen hij vroeg: "Is er soms een vriendje die een claim op je heeft?" Anne hoorde een diepe grom in zijn stem die haar op elementaire manier goed beviel. Zijn hypnotiserende groene ogen hielden haar blik gevangen. Traag schudde ze haar hoofd. Met een kleine stap overbrugde hij de afstand tussen hun lichamen. Met adembenemende intensiteit vroeg hij dwingend: "Waarom dan?"
Zijn ogen eisten een respons waaraan Anne niet kon ontkomen. Zijn fysieke nabijheid was meer dan ze kon handelen. Zich in haar volle lengte oprichtend keek ze hem diep in de ogen. De openlijke kwetsbaarheid die ze hierin las, verkruimelde haar verdediging. Haar stem klonk schor van emotie. "Snap je het dan niet?" Ryan schudde zijn hoofd. "Waarom vertel je het me niet?" Eén ogenblik lang sloot ze haar ogen en slikte moeizaam. Toegevend aan een verlangen dat haar sinds lange tijd beheerste, volgde ze haar gevoel. Beverig haalde hij adem terwijl haar hand over zijn borst kroop en hem met zachte dwang naar achter dwong tot zijn rug de muur raakte.
"Waarom laat ik het niet zien?", zei Anne fluisterend. De hitte van zijn huid straalde door zijn overhemd en verwarmde haar hand. Gefascineerd door de sluimerende begeerte in haar ogen, liet Ryan haar begaan. Ze vlijde haar lichaam tegen het zijne en duwde zijn handen langs zijn zij. Ze bracht een hand omhoog en streek met haar vingers langs zijn volle lippen. Ze bewoog haar lichaam langzaam en bedachtzaam. Het lichaamscontact liet Anne niet ongemoeid. Kleine schokjes van genot trokken door haar lijf nu ze eindelijk contact maakte met het zijne. Ryan voelde haar lichaam reageren. Zijn huid tintelde onder de kleine pufjes die ze uitstootte. Onwillekeurig verharden delen van zijn anatomie.
"Je ruikt heerlijk." Zachtjes kreunend snoof ze zijn geur diep op. Met een hand op zijn kin boog ze zijn hoofd iets opzij zodat ze vrij toegang had tot zijn hals en nek. Haar lippen en tong streken langs zijn gevoelige huid en haar vingers kropen langs zijn openstaande kraag naar zijn nek waar ze hem met draaiende bewegingen gek maakte. Anne wist dat ze met vuur speelde maar dat kon haar op dit moment niet schelen. Ze wilde meer. Ryan leunde met gesloten ogen tegen de muur. Slechts met moeite wist hij zijn reacties onder controle te houden. Zijn handen jeukten om haar aan te raken, maar hij was er zeker van dat ze zich dan zou terug trekken. Hij was te benieuwd waar dit naar toe zou leiden.
Verlangend staarde ze naar zijn lippen, die iets open stonden. Ze hoorde zijn jachtige ademhaling. Met het puntje van haar tong bevochtigde ze haar roze lippen. Ze leidde zijn hoofd voorover om haar mond op de zijne te drukken, toen het beeld van de beeldschone jonge vrouw die in het restaurant op hem zat te wachten, door haar hoofd schoot. Slechts met uiterste inspanning wist ze zich terug te trekken. "Je hoeft er niet aan te twijfelen dat ik je aantrekkelijk vindt, Ryan, maar ik vis niet in het water van een ander", fluisterde ze in zijn oor. Spijtig wreef ze haar lichaam voor de laatste maal tegen hem aan. Inwendig kreunend voelde ze hoe opgewonden hij was. Met grote moeite trok ze zich terug. "Als ik jou was zou ik even wachten voordat je naar je afspraakje terugkeert." Met een beverige zucht deed ze een stap achteruit. Koele lucht gleed tussen hun verhitte lichamen en met bibberende benen liep ze weg.
Zijn ogen vlogen open. Had hij iets gemist, of zo? Hij had haar adem tegen zijn lippen gevoeld en hij kon zweren dat ze op het punt had gestaan om hem te kussen. Zijn handen schoten omhoog, grepen haar bij de bovenarmen en trokken haar tegen zijn harde lijf. "Oké, maar eerst dit." Met schokkende nauwkeurigheid drukte hij zijn mond op de hare. Ervaren lippen openden haar mond. Zijn tong onderzocht alle plekjes, die ze hem had willen ontzeggen.
De verlokking was te groot. Haar lichaam trilde van verlangen. Alle rede ging overboord toen ze haar lichaam tegen hem aan voelde smelten. Gevangen in een zalige bel van prikkelende begeerte nam Anne gulzig wat haar werd aangeboden. Onbeschaamd vlijde ze nogmaals haar lijf verleidelijk tegen het zijne. Zijn goedkeurende kreun verleide haar tot het langzaam aftasten van zijn borst. Ze drukte beide palmen tegen zijn harde tepels en draaide langzame rondjes. Anne voelde een rilling door zijn lichaam trekken. Kruipend gleden haar handen omhoog en streelden de zachte huid van zijn nek. Hun tongen speelden een intiem spel. Zijn handen gleden van haar bovenarmen naar haar middel om haar nog dichter tegen zich aan te trekken.
De kreun die uit haar keel opsteeg en in zijn mond gesmoord werd bracht hem terug naar de werkelijkheid. Ryan besefte dat ze elk moment konden worden gestoord. Met moeite liet hij haar los. Zachtjes duwde hij haar van zich af. Haar ogen waren gesloten. Haar mond gezwollen van zijn kussen. Het puntje van haar tong gleed bedachtzaam langs lippen die zonder lippenstift mooier waren dan voorheen. Ryan schraapte zacht zijn keel.
Ontzet vlogen haar ogen open. Wat had ze nú weer gedaan? Haar verlangen naar hem was uit de hand gelopen en nu zat ze met de gebakken peren. De man zat in een relatie. Hoe kon ze zich door hem laten kussen? Dat was zo fout! Het was de verrukkelijkste fout die ze ooit had gemaakt. Ze haalde diep adem en zei zonder hem aan te kijken met een vastere stem dan ze voor mogelijk had gehouden: "Goedenavond, mr. Maynor."
Hij haalde spottend zijn wenkbrauw op bij haar formele afscheid. Brutaal liet hij zijn blik langs haar lichaam glijden. "Ik verheug me al op onze volgende ontmoeting, miss Wijsman." "De volgende keer dat wij elkaar zullen zien, mr. Maynor, is in een stadion gevuld met vijftigduizend mensen. Er zal niets plaatsvinden waar u zich mogelijk op kunt verheugen", zei ze nuffig. Ze wist dat haar vooringenomen woorden hem zouden amuseren. Haar explosieve reactie op zijn kus zou hem niet zijn ontgaan. Dit maakte de vernedering alleen maar erger. Met zoveel waardigheid als ze kon opbrengen liep Anne bij hem weg.
Een zelfverzekerde glimlach gleed op zijn lippen. "Dat zullen we nog wel zien", mompelde hij terwijl het uitzicht op een heupwiegende Anne die bij hem wegliep hem hevig frustreerde. Zijn onbevredigde lijf protesteerde tegen het vertrek van zijn object van begeerte. Hij zou moeten wachten tot hij weer in het openbaar kon treden. Zijn huidige toestand zou teveel mensen shockeren. Gekweld leunde hij achterover.
Omdat Anne niet wist hoe lang het zou duren voordat Ryan voldoende hersteld was om naar zijn tafeltje terug te keren, koos ze ervoor om bij de garderobe een boodschap achter te laten voor haar tafelgenoten en daarna te vertrekken. Toen ze thuis aankwam waren de vlinders in haar buik nog niet verdwenen. Zijn geur hing nog steeds om haar heen. Ze proefde hem nog op haar lippen. Zich snel omkledend vond ze een uitlaatklep voor alle opgekropte energie door zich af te matten op de loopband.
Toen Ryan bij zijn tafeltje was waren de heren van Annes tafeltje aan het afrekenen. Van Anne was geen spoor te bekennen. Caitlin volgde zijn blik. "Die vrouw is niet teruggekomen, Ryan. Wie is zij?" Natuurlijk wist ze dit heel goed, maar ze genoot van de kleine barsten in het zelfverzekerde voorkomen van haar oom. "Gewoon iemand die ik ken", antwoorde Ryan op gemaakt nonchalante toon. Op eenzelfde toon vroeg ze: "Als ze gewoon een kennis is, hoe kom je dan aan lipstick in je nek?"
Ryan had het fatsoen om te blozen. Hij was dankbaar dat op dat moment hun eten werd gebracht. Na Caitlin thuis te hebben afgezet had hij eindelijk de mogelijkheid om zijn ontmoeting met Anne nog eens door te lopen. De zwarte jurk had haar vrouwelijke vormen op zijn voordeligst doen uitkomen. Haar losse haar had zijn handen doen jeuken om zijn vingers erdoor te laten glijden. Zijn vingers die over haar blote huid zouden glijden en die haar lieten kreunen van genot zoals ze vanavond had gekreund zonder dat hij haar echt had aangeraakt. Dan zou hij de zoetheid van haar mond, die hij slechts vluchtig had mogen ervaren, verder kunnen onderzoeken. Hij vermoedde dat er in deze verbazingwekkende vrouw een groot vuur school. En kennelijk vond ze hem zo aantrekkelijk dat ze hem bijna tegen haar wil had moeten aanraken. Zijn mannelijke ego was hierdoor gestreeld.
Plots herinnerde hij zich haar fluisterende woorden. "Je hoeft er niet aan te twijfelen dat ik je aantrekkelijk vindt, Ryan, maar ik vis niet in het water van een ander." De betekenis van haar woorden kwam duidelijk over. Zolang ze dacht dat hij bezet was zou ze zijn toenaderingen afwijzen en niet toegeven aan haar verlangens. Ondanks de frustraties die zijn onvervulde verlangens met zich meebrachten, had hij respect voor haar principes. In zijn wereld waren groupies, die in waren voor alles, een op den duur dodelijk vergif waar hij zich nooit mee had ingelaten. Maar hij kon niet ontkennen dat veel van zijn relaties waren gebaseerd op zijn status in het leven. Hij had het gevoel dat Anne anders was.
Tijdens het etentje gister met de 'famous four' had ze zich ontspannen gedragen, totaal niet flirterig. Alex had zijn uiterste best gedaan, maar het was zijn maatje duidelijk geworden dat Anne hem alleen zag als goede vriend. Maar hoe ging het nu verder? Hij was tijdens het seizoen een druk bezette man. Zover als hij kon nagaan was zij net zo'n druk bezette vrouw, die ook nog eens met regelmaat de wereld afreisde. Het leek hem toe dat zulke zaken niet overhaast geregeld moesten worden. Ze zouden elkaar weer tegenkomen.
Die wetenschap was voor dit moment voldoende.