Sophie's POV
"What are you doing here?!" Nalungkot ako sa sinabi niya, ang akala ko ba gusto niya akong pumunta dito pero bakit ang cold sakin ni Jayson?
"Aalis na ako." Umalis sila Hera at August. Napatingin ako sa kanilang lahat.
"B-bakit umaalis na kayo? Tapos na ba yung laban?" Napansin kong iniirapan ako ni Monique.
"Bakit hindi mo tanungin si Bryan? Tutal siya naman kasama mo maghapon diba?" Nagulat ako sa sinabi ni Monique. How did she know na kasama ko si Bryan?
"T-teka lang. Bakㅡ"
"Back off girl. Expected namin na pupunta ka kasi Fiancè mo yung lalaban. Pero ano? Mas pinili mong pumunta sa laban ni Bryan?"
"Huh? I tough 2:00 pm pa yㅡ" Hindi na naman ko pinatapos ni Alvienne.
"Bakit hindi mo tignan ang phone mo? Ano pang silbi ng cellphone mo kung hindi mo binabasa yung mga text message namin?"
"Nasira kasㅡ"
"Hindi ko kasalanan yan. Eh kung mas pinili mo kasing pumunta dito kasama si Jayson edi sana nalaman mo agad na nagbago yung oras ng laban."
"Sorry.. Hindi ko talaga alam. Wala akong alam na nag bago yung oras. Hindi ko rin nabasa yung mga text message niyo kasi naㅡ"
"Well, is not our fault!" Tumalikod na sila Monique at naiwan na lang ako, si Yura at Jayson.
"That time I called you, did you lie to me?" Nanigas ako sa tanong ni Jayson. I was caught of guard. Pano ko sasabihin sa kanya yung totoo? Tumingin ako sa kanya at nakita kong hindi siya nakatingin sakin.
"Hindi kㅡ"
"Just answer my damn question Sophie! It's just a simple yes or no!"
"Y-yes.." Unti unting tumutulo ang mga luha ko. Nasasaktan ako sa kinikilos nilang lahat. Bakit ba ayaw nila akong pakinggan? Ginagawa ko naman yung lahat para mag explain ng maayos pero hindi nila ako pinapakinggan.
"Then does that mean, you choose him over me.."
"No! Bakit ko naman gagawin yun? Hindi ko kayang gawin sayo yun Jayson. Maniwala ka sakin!"
"How could I believe you if you lie to me?"
"Jayson please maniwala ka walaㅡ"
"Why did you do that to me? Why did you lie?"
"H-hindi ko naman sinasadyang mag sinungalㅡ" Napayuko ako ng tignan niya ako. Nasaktan ako sa tingin niya. Para kasing ako ang pinakamasamang taong nakilala niya.
Inaamin ko na. Nagkamali ako pero ang hirap naman kasi ipaliwanag. Hindi ko alam na mangyayari to.
"If I were you, Sophie. I'll tell the truth. Bakit kasi hindi mo na lang sabihin yung totoo na mas pinili mo si Bryan kesa kay Jayson?" Singit ni Yura. Tinignan ko siya.
"Wala kang alaㅡ"
"Yes, I admit. Wala akong kaalamalam sa nangyayari pero isa lang ang gusto niyang mangyari. Sabihin mo nalang kasi yung totoo kung bakit ka nag sinungaling sa kanya!" Napaiyak ako sa sinabi ni Yura. Tama naman siya eh. Wala siyang alam pero bakit hindi ko magawang sabihin yung totoo kay Jayson?
"J-jayson please."
"You don't know how you hurt me that much Sophie."
"A-alam ko naman yun Jayson.. Perㅡ" Lumapit ako sa kanya pero hinawi niya lang ang kamay ko.
"Don't touch me. Leave me alone. You hear that? JUST LEAVE ME ALONE! LEAVE MY LIFE!!"
"You heard him? Just leave him alone! Leave our life." Sabi ni Yura bago sumunod kay Jayson.
"Jayson! JAYSON!!" Umiiyak ako ng umiyak hanggang sa mawala siya sa paningin ko.
"J-jayson please maniwala ka sakin..."
*sob*
"Kanina pa kita hinahanap Sophie saaㅡteka umiiyak ka ba?"
"Bryan!" *sob*
***
Bryan's POV
"H-hindi ko t-talaga a-alam Bryan. Hindi ko alam. Hindi ko a-alam..."
"Ssh. I know. Kahit ako hindi ako makapaniwala sa nalaman ko." Pinunasan niya yung luha niya at tumingin sakin.
"Huh? Anong ibig mong sabihin?"
Flashback
Humarap ako sa isang babae na palabas sa WIU. She's wearing Halton University PepSquad uniform. And it's pretty obvious sa HU siya nag aaral.
"Hey, miss." Tumingin siya sakin. "May I know kung sino ang nanalo?"
"As usual yung kabilang University." Tumango ako sa sinabi niya.
"Salamat." Mukhang sobrang naa-apektuhan yung mga students sa pagkatalo ng HU soccer.
Hindi na ako nag taka. Kasi for the first time natalo sila ng WIU. Mortal enemy pagdating sa soccer. Lagi kasing natatalo ng HU ang WIU kaya malaki ang expectation ng Halton University sa mga players kaya siguro masyado silang nasaktan ng sobra at alam kong malaking kawalan sa kanila ang larong ito.
Back to my senses, nabigla na lang ako ng pag harap ko wala na si Sophie sa tabi ko.
Pumasok ako sa WIU at hinanap ang soccer field alam kong nandun siya dahil paniguradong andun sila Jayson. But I'm wrong, kaya naglakad ako pabalik ng madaanan ko ang shower room at kung hindi ako nagkakamali dito naka-assign yung WIU players.
I'm not this type who likes eavesdropping. Pero nakaramdam ako ng urge na pakinggan ko ito kaya ginawa ko.
At nagulat ako sa narinig ko...
"I was the one who set up everything."
"What do you mean?!"
"I talk Ms. President. Nagmakaawa ako na palitan niya ang schedule for the game. And she didn't think twice na sagutin ako. Pumayag siya and I was so happy. Maniwala ka sakin Drei hindi ko gusto yung ginawa ko. Naiipit lang ako."
"Why the hell did you do that, Claire? Aren't you think na nagiging unfair tayo sa kabilang team?"
"I know! B-but she's scaring me. She even said she will do everything to make my family miserable."
"And you fucking do what she said?" Nakita Kong tumango yung babae. "Fvck! Bakit hindi mo sinabi sakin, Claire?"
"I said it earlier she's scaring me!"
"Damn it Claire! Damn it! What if malaman to ng kabilang team? Ano na lang ang mukhang ihaharap ng WIU sa ginawa mo?"
"I d-don't know Drei. I don't know! Nababaliw na ako."
"Tell me who's the girl you talk about."
"H-hinㅡ"
"Say it Claire. Alam kong alam mo kung pano ako magalit!"
"Fine! She's Yura! Yura Tomomi!" And that's the last thing I heard. Umalis ako at hinanap si Sophie.
End of flashback
"Y-yura Tomomi? Si Yura? How could that be na siya yung may pakana ng nangyari?"
"I don't know, I'm curious about that girl. Feel the anger of that name." Nagiging weird na ako sa nararamdaman ko. Bakit ako nag kakaroon ng galit sa pangalan na yan? Pangalan lang yan. Pero hindi ko alam kung bakit ganito kalakas ang loob ko para hanapin siya. Para bang ang lakas ng ginawa niya sakin pero imposible.
Hindi ko siya kilala sa itsura at mas lalong hindi ko pa siya nakikilala. But I think this is not the right time para malaman ko ang tungkol sa kanya.
Tinignan ko siya at mukhang malalim ang iniisip siya.
Hanggang sa makita kong umiiyak na naman siya. I hate the way she cry. Iniiwasan ko siyang makita na umiiyak. Lalo akong nag kakaroon ng reason para sabihin sa kanya yung nararamdaman ko.
Ayokong aminin sa kanya dahil alam kong wala naman mararating itong nararamdaman ko para sa kanya.
Ayoko maging malayo sakin si Sophie. Mahal ko siya at gagawin ko lahat matulungan ko lang siya.
Pero sa nakikita ko ngayon unting unti na lang. Aamin at aamin na talaga ako at aagawin ko siya kay Jayson.
***
Sophie's POV
"Hangang dito na lang ako Bryan. Baka kasi makita tayo ni Jayson at magalit na naman siya sakin." Lumabas ako ng kotse.
"Sige, goodnight."
"Goodnight, bye." Hinayaan ko muna mawala yung kotse ni Bryan bago dumiretso sa bahay nila Jayson.
Nakapag-decide kasi ako na pupuntahan ko na lang siya at kakausapin ng masinsinan. Kahit ipagtabuyan niya pa ako. Hindi ako titigil hanggat hindi niya ako pinapatawad.
I love Jayson and I will do everything to back his trust to me. Kahit pa ipagpilitan ko ang sarili ko gagawin ko.
"Goodevening Ma'am Sophie." Ngumiti lang ako sa guard.
Pumasok ako sa bahay nila at si Charles lang ang naabutan ko sa living room. Lumapit ako sa kanya.
"C-charles."
"Yeah?" Nakakatuwa naman. Nakakatuwa kasi kahit papano sinasagot na ako ni Charles. Dati kasi hindi niya ako kinakausap eh. Pero ngayon mukhang bumabait na siya.
"N-nasan yung kuya mo? Hindi ko kasi siya makita." Tumingin siya sakin at bigla na lang ako kinalabutan. Si Charles little Jayson yan. Kaya lahat lahat ng ugali at itsura niya nakuha niya kay Jayson. Kaya minsan may kakayahan rin siyang pakabahin ako sa way ng pagtitig niya.
"I don't know where he is."
"H-hindi pa ba siya umuuwi?"
"Not yet." Tumango tango na lang ako at saka umakyat sa taas. Aantayin ko na lang si Jayson sa kwarto niya. Baka sakaling dumating siya alam kong dito siya unang pupunta. Gustong gusto ko na talaga siya makausap. Hindi kasi ako sanay kapag ganito kami.
*knock knock*
*door open*
Napatayo ako nung bumukas ang pinto at dumungaw dun si Chloe.
"ATE!!"
"Chloe."
"Ate na miss kita. Hindi ka na kasi pumupunta dito eh. Bakit?" Lumapit siya sakin.
"B-busy kasi ako."
"Ganon ba? Uhm. Bakit ikaw lang mag isa? Nasan si Kuya?"
"Hinihintay ko pa siya eh."
"Ahh. Gusto mo bang kumain muna Ate?"
"H-hindi na." Tinitigan niya ako kaya yumuko ako. Ayokong ipakita sakanila sa malungkot ako. Alam ko na si Jayson na naman ang aawayin nilang mag kapatid.
Nabasa niyo ba. Kahit ganon sakin si Charles, tuwing nagaaway kami ni Jayson ako lagi yung kinakampihan nila kaya simula nun naging aloof na si Charles kay Jayson. Parehas pa naman sila ng ugali kaya alam kong walang mag baba ng pride sa kanilang dalawa.
A side from that, alam kong magagalit si Jayson dahil alam kong iisipin niya na nagpapaawa na naman ako sa mga kapatid niya para siya ang lumabas na laging masama.
Ewan ko ba kay Jayson kalalaking tao ang kitid ng utak.
"Sige na. Kumain na tayo."
"O-okay." Tumawa siya. Hinila niya ako papunta sa dinning at doon ko naabutan si Charles na kumakain. Nakahanda na pala yung dinner kaya kumain na kami.
***
Meanwhile...
9:46 PM
Nakaupo ako sa sofa habang inaantay kong dumating si Jayson. Past 9 na at wala parin siya. Nag aalala n-
*door open*
Napatayo agad ako nung bumukas ang pinto pero hindi ko inaasahan ang nakita ko.
May kahalikang babae si Jayson. Parang uhaw na uhaw siya sa mga halik ng babae. Ang bilis at mas lalong malalim. Hindi ako makapagsalita. Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa.
Kapway walang kaalam alam na may tao sa harapan nila. Unti unti na ring uminit ang mga mata ko. At tuluyan na bumagsak.
Si Jayson. Gumagapang ang mga kamay niya sa katawan ng babae. At akmang itataas niya ang damit ng babae ng biglang tumigil sa paghalik yung babae at tumingin sakin.
"Babe why don't say na may made kayong pakilamera?" Nagulat ako sa sinabi nung babae.
Sa itsura kong to? Mukha akong made? Ang kapal talaga huh? Kung ihagis ko kaya sa pagmumukha niya yung mga imported kong damit. Tignan natin kung matawag niya pa akong made, makalapit lang talaga ako sa baaeng yan baka hindi lang sampal ang abutin niya sakin.
Baka nga kung hindi ako pumunta dito paniguradong nakipag sex na si Jayson sa babaeng yan na halos iluwa ang kaluluwa niya.
"Leave."
"J-jays-"
"I said leave!" Tumingin siya babae.
"What? Ipagpapalit mo ko diyan sa katulong niyo?"
"Just leave or else."
"Fine!" Inirapan ako nung babae bago mag martsa palabas ng bahay.
*sob* Tumingin ako kay Jayson at hindi ko na napigilang umiyak. Nasasaktan ako sa nakikita ko eh. Hindi naman ata tama na mag dala siya ng ibang babae sa bahay nila. May fiancèe siya at alam niya yun
"Anong drama yan?"
"J-jayson sorr-"
"Umalis ka na!"
"Ayoko! Hindi ako aalis hanggat hindi mo ko kinakausap!"
"Are you stupid? We are talking now!"
"Ibig kong sabihin Jayson mag papaliwanag ako hindi ko naman gusto yung ginawa ko eh!"
"But you did!!"
"Please Jayson. Hindi ko sinasadya na mag sinungaling! Hindi ko sinabi sayo baka kasi magalit ka ka-"
"Alam mo naman pa lang magagalit ako pero bakit ginawa mo parin?"
"H-hindi ko alam Jayson! Hindi ko alam na mag babago yung ora-"
"Hindi mo alam? What if kung hindi nag bago oras ng laro namin? Itatago mo ba sakin na nagpunta ka kay Bryan?" Yumuko ako. Hindi ko alam ag sasabihin ko kay Jayson.
Tama naman siya eh. What if kung hindi nag bago ang oras? Itatago ko ba talaga sa kanya ang pagpunta ko kay Bryan? Siguro nga. Kaya siguro ito yung parusa ko sa ginawa ko.
"Kung hindi pa mangyayari yun hindi ko malalaman na patuloy ka parin lumalapit kay Bryan!"
"I'm s-so sorry Jayson.."
"Niloloko mo ba ako Sophie?"
"N-o! Hindi ko kayang gawin yun sayo. M-mahal na mahal kita baby."
"Sana inisip mo yan bago ka makipagkita sa lalaking yun!"
"Sorr-"
"DAMN IT! PURO KA NA LANG SORRY! Wala ng magagawa yan! Nagawa mo na akong saktan! ANO PA? ANO PA BANG GAGAWIN MO MASAKTAN MO LANG AKO?"
"*sob* Maniwala ka sakin Jayson! Hindi ko intensiyon na mag lihim sayo. Hindi ako makapagisip ng matino! Gulong gulo na yung isip ko! Maniwala ka naman sakin!"
"IT'S B*LLSH*T SOPHIE!"
*CRASH*
"Jayson!!" Napasigaw ako sa ginawa ni Jayson. Hinagis niya yung vase sa gilid ng kwarto niya.
"FVCK! PATAYIN MO NA LANG AKO SOPHIE! PATAYIN MO NA LANG AKO!"
*CRASH*
Lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya. Humagulgol ako habang akap akap ko siya. Hindi ko kayang patayin si Jayson pero mukhang magagawa ko yun emotionally.
"Patayin mo na lang ako Sophie *sob* nasasaktan na ako! Ang sakit sakit! Dito oh! Sobrang sakit!" Naramdaman kong humihikbi si Jayson. Lalo akong napahagulgol sa nakikita ko.
Parang gusto kong saktan ang sarili ko. Bakit nagagawa kong saktan ng ganyan si Jayson? Mahal na mahal ko siya pero bakit hinahayaan ko siya na mag kaganito? Worth it ba talaga ako para kay Jayson?
Hinayaan ko lang ang sarili kong yakapin si Jayson. Hindi siya tumututol kaya mas nilubos ko ang pagakap ko sa kanya. Alam ko, pagdating ng bukas magiging malayo na naman sakin si Jayson.
Sabihan niya na ako lahat lahat hindi ako aalis sa tabi niya. Mahal na mahal ko siya. Higit pa sa buhay na meron ako ngayon.