I dedicate this to, uhm, wala akong maisip! Hahaha! Anyway, eto na ang Chapter 3! Napansin nio, every other day ako magupdate? Hihi! Kaya Magcomment na kayo at magvote. :**
Salamat sa mga patuloy na ngababasa at nagvovote! Mahal ko kayo! :*
Add niyo nga pala si Rai! ♥
http://facebook.com/aishiteru.hachi02
XOXO,
MIRA ♥
PS. Alam ko na kung kanino ko idededicate to! Kay SWEETIE! AILABSHOO SWEETIE! :** Hahahaha!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
CHAPTER 4: BITTERNISM AND MOVING FORWARD.
Another boring day. Bakit kamo? We'll just have 6 quizzes mamaya sa afternoon class. Grabe! Sasabog na ang brain cells ko kakaaral!
“Nakakapagod naman to!”
“Anong nakakapagod eh nakaupo ka lang naman jan at nagbabasa?!”
“Yun na nga yon eh. Nakakatamad basahin to kung di naman interesting!”
“Kulang ka lang kamo sa gamut.”
“Anong gamot?!”
Tapos tinawanan niya lang ako.
“Ano pa nga ba? Hahaha!”
Okay. Ang labo niya.
“Ugh!”
“O bakit?!”
Nagulat naman ako sa kanya. Pinaglalaruan lang naman niya ung cellphone ko tapos bigla siyang ganyan. Labo talaga.
“Tignan mo, may tumatawag.”
C. Kenneth calling...
“Bat di ikaw sumagot?”
“Phone ko ba yan?”
“Hindi. Eh hawak mo na eh.”
“Bat ba natin to pinagtatalanunan?! Sagutin mo na nga!”
Kinuha ko ung phone ko. Pero nung pipindutin ko na, bigla naming nawala. Bibitawan ko n asana kaso biglang nag-ring ulit.
“Ayaw mo talagang sagutin?”
“A-Y-O-K-O.”
“Okay.”
Tapos lumayo ako ng onti sa kanya para kausapin naman si Kenneth.
“Hello Ken? Ayaw ka kausapin ni Gielean eh. Bakit ka pala tumawag?”
“Bitter pa rin ba yan sa akin?”
“Ay hindi! Hahaha! Tuwang-tuwa nga siya eh. Hahaha!”
“Pilosopo ka talaga Rai.”
“Eh ganun talaga.”
Baliw tong lalaki na to. Talagang tinanong niya yun ha? Sarap bangasan eh! Hahaha!
“Akin na nga yan!”
Tapos hinablot niya sa akin yung phone KO.
“Dahan dahan naman! Sayang yung phone ko!”
Pero hindi niya ako pinansin.
“BAKIT KA BA TUMATAWAG KAY RAI?! BLAHBLAHBLAH! EWAN KO SA'YO. TIGILAN MO KO! AYOKONG MAKINIG! BYE!”
Inabot niya sa akin ung phone ko tapos umupo sa tabi ko.
“Wow, that’s harsh. Bat mo naman binabaan si Kenneth?”
“Trip ko eh.”
Tapos nagvibrate na naman yung phone ko. Si Kenneth ulit.
“Oh, natawag ulit.”
“Ayoko nang sagutin yan.”
Pero kinuha niya yung phone ko. Ayaw sagutin tapos kinuha niya. Labo nitong si bespren. Hahaha! Pero di naman niya sinagot, instead in-off niya na yung phone ko.
“Alam mo, ang bitter mo ha. Para kang ewan. Ilang months na naman yung nangyare pero di ka makaandar.”
“Hindi nga kasi ako bitter!”
“Oh talaga? San banda? HAHAHA.”
“Sa paa! Cheh!”
“Pero yung seryoso, when will you move forward?”
“Paano naman ako makakandar kung maya’t maya umeepal yang bwisit na yan.”
“Eh kung gusto mo naman talaga diba?”
“Yah. You tell me! Ha-ha-ha.”
Okay. So nagbaligtad ng situation?! Then she smirked at me. Aba! Marunong tong babaeng to.
“Bat napunta sa akin? Eh ikaw ang hotseat dito!”
“Ganun talaga! You know I can switch situations.”
“Shatap. Ay alam mo bes may tawag jan sa nangyayari sa'yo. Sakit yan eh.”
“Ano naman?’
“Bitternism.”
Tinignan naman niya ako na ‘anong-pinagsasabi-mo-look’.
“Ano ba! Don't look at me like that! Tawag yun sa mga taong di makaget-over.”
“At sa tingin mo isa ako don?”
“Ay hindi. Ako. Ako ung isa don! Hahaha!”
Tapos binatukan ako.
“What was that for?! Joo goo lae?!” [Joo goo lae?! = Wanna die?!]
“Don't include me to them.”
“And but why?!”
“'Cause I'm not.”
“Talaga lang ha?”
“Yeah!”
“K.”
Tapos kinuha ko ulit yung Funda book ko.
“See? It’s easy to tell other people to go on or move forward, but when you're actually on the situation, you'll have hard time doing it.”
Strike! Out!
“I get your point, Bes. But as you have said it’s hard moving forward if the person you like--- o wait, if the person YOU LOVE is still there. My point is, you can actually learn to move forward even if he's there! You just have to control yourself.”
“You know what, there’s no point in this argument. In the first place si CK lang yan. No big deal.”
Napatakip naman siya ng bibig niya. Hahaha! Huli.
“Yah right, you actually called Kenneth the name you used to call him before. The times when you two are so inlove!”
Hindi na siya sumagot.
“You're still in love with him, are you? :)”
“Hi-hin-di na no-oh!”
“Eh bat pautal utal ka sumagot? Hahaha! Aminin mo nalang kasi.”
“Hindi nga. Galit ako. Galit ako sa kanya!”
“Kanino ka galit?”
“Hi Simmy! Galit daw siya kay “CK”.”
With matching hand gestures pa yan nung sinabi ko ang CK. Hahaha! Ang saya inisin ni Gielean. :)
“Ooooh~ CK again. Mahal mo pa nga!”
“Hindi na nga kasi!”
“Mahal mo pa.”
“>________________< Marunong pa kayo sa kin! Di ko na nga mahal yung gag.ong yun!”
Umiling-iling si Simmione.
"Malman namyeon geojinmarijanayo. Why would you react that way if you don't have feelings for him anymore?" [Malman namyeon geojinmarijanayo - Everything you've said is a lie.]
"Museun tteusieyo?!" [Museun tteusieyo?! - What does that mean?!]
Hinarang ko ung kamay ko sa pagitan nilang dalawa.
“Oo alam ko marunong tayo magKorean pero di lahat alam ko! Translation please!”
“Sabi ko di ako naniniwala sa kanya. Sabi niya ano raw ibig kong sabihin.”
Hindi ko na pinasagot si Simmy. Alam ko na sasabihin niyan eh.
“Ibig sabihin hindi ka magagalit sa kanya ng ganyan kung wala na ung ‘LOVE’ mo for him. Simple lang, if you start accepting things and forgetting everything and forgiving him for what he have done hindi ka ganyan kabitter baka maniwala talaga kami na hindi mo na siya mahal. Right, Simmy?”
“Eung!” [Eung! - Yes! [less formal]
Tapos pumalakpak si Simmy. Ang kyot talaga ng babaeng to!
“Arasso. Mianhae. (_ _)” [Arasso. Mianhae. – Okay. Sorry.]
“Wae?” [Wae? – Why?]
“I admit it. I still have feelings for him, pero ta.e, ayoko na talaga. Nakakainis!”
“Eh di inamin mo din!”
Tapos tumungo siya sa may table.
“Ang pilit niyo kasi.”
“Hahaha! Di rin! Wala ka namang aaminin kung totoo sinasabi mo! Hahaha”
“Cheh!”
“So you still love him?”
“Eung. :/” [Eung! - Yes! [less formal]
“Alam mo bespren, kung gusto mo talaga siyang kalimutan, you should start accepting things. Things like hindi na kayo. You should start letting you and accept that he is no longer yours. That he'll find someone better for him. That you are no longer the girl he loves.”
“STOP! Hajima!” [Hajima – Stop]
“Pero kung may chance na maging happily ever after kayo, why not give it a try diba? After all, ano pa bang dapat niyong katakutan? Nagmahal kayo, nasaktan na kayo. At depende nalang yun sa inyo kung mamahalin o sasaktan niyo lang ulit ang isa't isa.”
“Hey, are you crying?”
“Hindi ah!”
“Uy brespren! Joke lang eh! Wag mo naman un iyakan!”
“Ikaw kasi Rai eh!”
“Hajima Gie-yah.” [Hajima – Stop]
Tapos pinatahan na ni Simmy si Gielean.
“Dapat ko ba talagang bigyan ng chance ulit?”
“Eung.”
Sagot naman namin ni Simmy.
“Thanks girls! I really don't know what will i do without the both of you in my life! Thank you! <3”
Nakakatuwang isipin. Ang galing galing ko mag bigay ng advices. Pero kapag sarili ko ng problema? Di kaya. Di ko kaya solusyunan. Ang hirap i-handle. Ang hirap iapply sa sarili ung mga sinasabi mo sa ibang tao.