Copyright © Diana Aranda
The Guy at Starbucks
"Dad, can you imagine what Mom did at the airport? I was severely humiliated!" sabi ko habang kausap ko sya sa phone. Agad akong nag sign in sa skype ko. My dad was laughing furiously.
"Haha. Kaya nga ako nainlove sa nanay mo eh. Kasi ganun sya ka astig." halos maluha na sya katatawa matapos kong ikwento ang sinapit ko sa airport.
"Dad, hindi astig ang tawag dun! Wierdo! Crazy! Ganun!"
"You know your Mom, Cream. Expect the unexpected."
"Yeah right. Halos itakwil ko na sya kanina. Dad! Kung nakita mo lang talaga!" pagmamaktol ko. Tumawa na naman sya. Marahil naalala ang pagkukwento ko.
"I know right? Dapat pinicturan mo! Para masaya!"
"Sa tingin mo ba, mapipicturan ko pa yun Dad? Ugh. Inabot ako ng matinding kahihiyan! When did Mom started being like that? Nung bata naman ako, hindi sya ganun kalala! Should I take her to a hospital or an institution?"
"Harsh ka Cream. Ganyan na talaga Nanay mo noon pa man. Mas malala lang ngayon. Nasabay sa uso."
"The hell! Mom should know her limitations! Besides, nanay ko ba talaga yun Dad? Alam kong bastos na ang dating ko pero aside sa mahahabang pilikmata, wala na akong nakuha na kahit na ano sa kanya."
"Nanay mo yun. Nakita kitang lumabas. Tigilan mo yang kaartehan mo. Haha."
"Dad, pumunta ka na dito please."
"I cant. Kadadating mo pa lang ah."
"Ugh. I already hate it here!"
"Mamahalin mo din ang Pinas. Believe me. Anyway, I should be going Cream. Take care okay?"
"Fine. Love you Dad."
"Love you Cream." and the line went dead. Napabuntong hininga na lang ako.
Tumingin ako sa relo ko. I remember setting it at Philippine time nung nakasakay pa ako sa eroplano.
Napabuntong hininga ako. Apat na taon sa Pinas? Kakayanin ko ba?
I hope so.
Ayaw ko pang umuwi. Mamaya ng gabi. Naitanong ko na naman kay Daddy ang address ng bahay namin. Papahatid na lang ako sa taxi driver.
Inikot ko ang paningin ko sa Mall. I hate shopping. Si Daddy pa nga ang nabili ng mga damit ko. Saan naman kaya ako pupunta para makaiwas sa nanay ko kahit papaano?
Sa may dulo ay may naaninag akong starbucks. Great! Dito na lang muna ako. Tatambay at mag online.
Naglakad ako papunta doon at pumasok sa loob. Iilan ang tao. Maybe because its Tuesday. Wala masyadong tao sa Mall.
Tumingala ako para tingnan ang menu. Im not in the mood for a coffee or frappe. Maybe I should grab their juice.
Naglakad ako papuntang counter. May isang lalaki na nakapila dun. He was wearing this neardy big clear glasses. Maputi at matangkad. Magulo ang buhok nya at mula sa view ko, napakatangos ng ilong.
"Here's your order Sir. Enjoy!" nakangiting sabi nung babae. Wala sa loob namang kinuha nung lalaki ang frappe na inabot sa kanya. Must have a tofee flavor or something.
Napatingin sya sakin. OMG. Ang ganda nung mga mata nya!
His eyes blinked into perfection. Dahan dahang kumunot ang noo nya. Shet! Napatagal ako sa pagtitig!
"Miss, Mango Passion Fruit. Venti Size." napakagat ako sa labi ko. Nang lingunin ko ang lalaki ay nagbubukas na sya ng pintuan.
Nakahinga na ako ng maluwag. Yes! Buti di nag react!
"Yun lang po ba?" nakangiting tanong sakin nung babae sa counter.
"Hmmm." Sumilip ako sa stand nila. They all look delicious. "A slice of blueberry cheesecake." ngumiti ako sa kanya.
"Okay po. 285 po Miss."
Inabot ko ang bag ko at kinuha ang wallet ko. "Shit."
"Miss, may problema po ba?"
"Um, natanggap ba kayo ng dollars?"
"Po?"
"Dollars. US Dollars. Naubusan na kasi ako ng peso eh." ngumiti ako sa kanya.
"Ah, eh Mam..."
"Ako na." may lalaking nagpatong ng 1000 peso bill sa counter. "At isa ngang Java Chip Frappuccino with soy. Venti Size."
Tumingin sya sakin at ngumiti. "Well, nice to meet you again Cream!" nanatili ang tingin ko sa perpektong pagflash nya sakin ng ngipin nya.
"Thank you. You saved my life again. Im such a total jerk for forgetting to change my money in peso. Hindi ko pa kasi pinapalitan lahat eh."
"Wait, enlighten me please. Where exactly did you came from?"
"US. Oregon to be exact."
"Oh! US Citizen?" tanong nya.
"Yep. I grow up there."
"I see. Kaya pala sobrang puti mo." tumingin sya sa braso ko.
"Not really. Mukang magkasing puti lang tayo." dinikit ko ang balat ko sa balat nya.
"Yeah. Those derma shits. I always have to meet with the family derma to see if my skin is perfectly fine." halata sa boses nya ang hindi nya pagka gusto sa topic ng skin color. Sino ba naman ang magiging interested na pag usapan ang kulay ng balat nya diba?
"Seriously?"
"Seriously." Inabot sa kanya ng babae ang sukli nya. Ganun na din ang in-order nya kanina.
"Gustuhin ko mang makausap ka ng matagal, madaling mainip si Ice. Baka iwan ako nun. I'll be going. See you when I see you."
Hindi man lang ako nakapagpasalamat ulit. That's so embarassing!
Naghanap na ako ng mauupuan. Napili kong umupo sa may dulo. Gusto kong panuorin ang mga tao sa loob. That has always been my hobby.
Nung tiningnan ko ang orasan, alas siete na pala ng gabi. Kailangan ko ng kumain ng normal na pagkain. Lumabas ako sa Starbucks at naghanap ng makakainan.
Napili ko ang Mang Inasal. Na attract kasi ako sa amoy ng inihaw na manok nila. I found myself sitting at a two table chair habang naghihintay ng order ko. Maraming tao kasi gabi na. Maybe, wala na din silang time para magluto kaya nag fast food na lang rin tulad ko.
"Seeing you once may just be an accident, twice may be coincidental. But thrice? This may mean something." tiningala ko ang lalaking nagsalita.
"Adam! Hi!" bati ko sa kanya.
"Wait! Wala na akong cash. Nakapag bayad ka na naman diba?" tumawa ako.
"Oo naman! Nakapagpalit na ako bago maghanap ng makakainan." hinigit nya ang upuan sa harapan ko at umupo dun.
"Loner ka ba talaga? Almost five hours ka ng mag isa."
"Sabi ko nga, tinatakasan ko ang Nanay ko." napakunot ang noo nya.
"Who would run away from her mom?"
"Ako." dumating naman ang lalaking nagserve ng order ko.
"Wait, kumain ka na ba? Come! Sabayan mo na ako. Mas masarap kumain ng may kasabay. Treat ko na to."
"Sige ba! Walang tao ang nasa tamang pag iisip kapag tinanggihan pa nya ang libre." nagsabi ako dun sa parang waiter ng additional order. Ayaw ko ng pumila. Medyo matagal at mahaba eh.
"Naks! Naka unli rice!" tumingin sya sa order ko.
"Wala ka din bang kasama?" tanong ko bigla habang hinihintay namin ang extra order ko.
"Meron. Yung kapatid ko."
"Where is he?" kumurot ako sa manok. Im really starving.
"Somewhere. Ewan ko." kibit balikat nya.
"Wierd. Diba, nagpunta kayo sa mall para mag bond?"
"Not really. Ice is stalking Blue." sakto namang dating nung inorder ko.
"Nice!" kiniskis nya ang dalawang kamay nya. Kita ang excitement nya sa mata.
"Blue?" natanong ko sabay kurot ko ulit sa manok ko.
"Yep! His ex bestfriend slash ex girlfriend." Kumagat sya sa manok.
"Ooooh. That's a complicated relationship."
"Sobra!"
Hindi ko na pinansin ang iba pang detalye ng tungkol sa kapatid nyang si Ice at sa kung sino man si Blue.
Kumain na lang kaming dalawa at nagkwentuhan. Naka anim na extra rice si Adam. I only managed to have two. Maliit lang talaga ang bahay pagkain ko.
"Thank you sa libre." sabi nya paglabas namin ng Mang Inasal.
"Well, bayad ko na din sa lift at sb kanina." natatawa kong sabi. Hinimas nya ang tyan nya.
"Ngayon lang ulit ako nabusog ng ganito. Haha. Dapat palagi mo kong ilibre!"
"Sige ba!"
"Seryoso?"
"Oo naman! Mukha ba kong nag jojoke?"
"Niceee. Alam mo ba, yung iba kapag sinasabihan ng, manlibre ka naman! Sumisimangot ang mukha, ikaw? Bukal sa loob! Kakaiba!"
"Kaya ko naman eh. Not really a problem. Share your blessing diba?" he raised his hand and motioned me to do a high five with him.
Nag high five kami sabay tawa. "I should get your number!" nilabas nya ang iphone nya at binigay yun sakin.
"Err..di ko pa saulo number ko. Ikaw na lang maglagay ng number." inabot ko sa kanya ang iphone ko.
Nilagay naman nya ang number nya. Pagkabalik ng phone ko, agad kong diniall ang number nya.
"There! Yan ang number ko." sabi ko sa kanya ng makita ang number ko sa phone nya.
"Genius!"
"Im great like that." sabi ko pa sabay kindat.
"It has really been your hobby to pick up girls Adam." sabay kaming lumingon ni Adam sa nagsalita.
"Ice!" tawag nya sa lalaki. "Akala ko kasi, nalunod ka na naman sa ganda ni Blue eh." sabay tawa ni Adam. Poker face lang naman yung isa.
He looks familiar. Saan ko nga pala to nakita?
"Shut up. Lets go home." naglakad palayo si Ice. Sinundan ko sya ng tingin. Nakalagay ang dalawang kamay sa tig isang bulsa.
"I guess kailangan ko ng umuwi." napakamot sya ng ulo.
"See you when I see you Cream." ngumiti sya sakin.
"See you when I see you." ulit ko pa. Nag wave sya sakin saka tatakbong hinabol ang kapatid nya. Inakbayan nya ito at agad namang natanggal agad dahil tinanggal nung Ice.
He really looks familiar.
Naglakad ako sa opposite direction. Where did I saw him again?
He has those familiar pair of eyes. Expressive and damn perfect.
"Sa Starbucks!" napalakas ata ang sabi ko dahil may iilang napatingin sakin.
He was the guy at starbucks!