Annem tarafından dürtülerek uyandırıldığım da, normalde uyumaya devam etmek için çapa sarf ederken bugün uçağımın erken kalkıcağının bilincinde aceleyle kalktım.
Geceden hazırladığım kıyafetleri üzerime geçirip bavulumu kapının önüne getirdim. Annemle babam hüzünlü gözlerle mutfak kapısında bana bakıyorlardı.
"Son kez kahvaltı yapalım diye erken uyandırdım kızım. Hadi acele et." Diyip masaya doğru yürümeye başladı.
Zoraki tebessümle;
"Anne ne son kezi alt tarafı son iki yılımı Brezilya da tamamlıyacağım. Hem en büyük hayalimiz değil miydi gerçek bir basketbolcu olmam?"
"Evet ama.. abinde uzakta zaten ailemiz bölünüp gidiyor." Sesi hüzünle, anacı neydi zaten bende üzülüyordum ayrılacağım diye!
"Kızın üstüne çok gidiyorsun bebeğim zaten ziyaret etmezse kulağından tutup getiririm İstanbul'a biliyorsun." Deyince gülümsedim.
***
Annemin değişiyle 'son kez' kahvaltımızı yaptıktan sonra beni havaalanına bıraktılar. Uçak gelene kadar beklemek isteseler de kibarca kovup kızların yanına gittim. Aynı anda sessizce çığlık atıp,
"Aslan parçalarım sonunda be!" Diye haykırdım. Hep beraber gülüşürken yanımıza gelen Lodos ile Melisa'nın gözleri doldu.
Aramızda tek sevgilisi olan Melisa'ydı. Lodos'a sarılıp Mina'ya kaş göz yaparak 'gidelim' dedim. Mina'da Lodosa veda edince bekleme salonuna geçtik. Camdan baktığımızda bağırışıyorlardı. Yüzüm solarken bir anda öpüşmeleriyle kafamı iki yana salladım. Manyaktı bunlar!
Anons sesini duyunca ayağa kalktım. Melisa ya döndüğümde arkasını dönen lodosun kıçına tekme attığını gördüm. Mina'da kıs kıs gülüyordu. Yanımıza gelen Melisa ile uçağa girdik ve ailemize haber verdikten sonra alayına dedikodu yapmaya başladık.
Bekle bizi Brezilya..