Η εβδομάδα πέρασε πολύ πιο γρήγορα από ότι υπολόγιζα χωρίς να έχουμε κάνει καθόλου πρόοδο στο θέμα του Αντώνη. Η αλήθεια είναι πως δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα. Προτίμησα να ασχοληθώ με την πτυχιακή μου και γενικότερα με τη ζωή μου. Δε γίνεται να την παραμελώ για ένα θέμα που έχει λήξει. Χαίρομαι που αρχίζω πλέον να το καταλαβαίνω. Ωστόσο, ελάχιστα είναι τα βράδια που δεν ξυπνάω εξ αιτίας των άσχημων ονείρων. Αυτό το σαββατοκύριακο θα βγει και η αδερφή μου για πρώτη φορά. Ίσως αυτό κρατήσει την Camila στο σπίτι και δεν με ακολουθήσει όταν θα βγω με τον Μάνο το Σάββατο.
Παρασκευή πρωί και γω δεν είχω μάθημα. Πάλεψα λίγο την εργασία αλλά δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα, άλλωστε αύριο θα μου έδινε τις σημειώσεις του ο Μάνος. Άνοιξα την τηλεόραση αλλά δεν είχε τίποτα για να παρακολουθήσω. Το βλέμμα μου έπεσε ασυναίσθητα πάνω στην κιθάρα της Camila και τότε συνηδειτοποίησα ότι έχω να παίξω πάρα πολύ καιρό. Την πήρα στα χέρια μου και κάθισα πάνω στον καναπέ πάλι. Ένιωσα την ανάγκη να παίξω ένα κομμάτι. Να τραγουδήσω.
(505 - Arctic Monkeys)
I'm going back to 505,
If it's a 7 hour flight or a 45 minute drive,
In my imagination you're waiting lying on your side,
With your hands between your thighs,
Stop and wait a sec,
Oh when you look at me like that my darling,
What did you expect,
I probably still adore you with your hands around my neck,
Or I did last time I checked,
Not shy of a spark,
A knife twists at the thought that I should fall short of the mark,
Frightened by the bite though its no harsher than the bark,
Middle of adventure, such a perfect place to start,
I'm going back to 505,
If it's a 7 hour flight or a 45 minute drive,
In my imagination you're waiting lying on your side,
With your hands between your thighs,
But I crumble completely when you cry,
It seems like once again you've had to greet me with goodbye,
I'm always just about to go and spoil a surprise,
Take my hands off of your eyes too soon
I'm going back to 505,
If it's a 7 hour flight or a 45 minute drive,
In my imagination you're waiting lying on your side,
With your hands between your thighs and a smile.
Γύρισα το κεφάλι μου ασυναίσθητα προς την πόρτα και είδα την Camila να στηρίζεται και να με κοιτάει με θαυμασμό. Χαμογέλασα λίγο και άφησα την κιθάρα στον καναπέ. "Έχω πολύ καιρό να σε ακούσω να παίζεις και να τραγουδάς", είπε και άφησε τα κλειδιά της στο τραπέζι και την τσάντα της στο πάτωμα. "Λογικό. Ξέρεις", είπα και σηκώθηκα όρθια για να ετοιμάσω το τραπέζι για να φάμε μεσημεριανό. Καθώς τρώγαμε, παρατήρησα πως δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση. Δεν μου μιλούσε κι αν απαντούσε, ήταν απότομη. "Το απόγευμα κατά τις έξι θα πάω να πάρω την Taylor". "Aαα. Μια χαρά", είπε και έσπρωξε μπροστά το πιάτο της, σημάδι ότι δεν ήθελε να φάει άλλο. Πήγε να σηκωθεί αλλά έπιασα το χέρι της που ήταν πάνω στο τραπέζι και αναγκάστηκε να γυρίσει να με κοιτάξει. "Έχει γίνει κάτι;". "Όχι Lauren, όλα είναι μια χαρά", είπε και μου χαμογέλασε ψυχρά και έφυγε από μπροστά μου. Κατευθύνθηκε προς την κρεβατοκάμαρα, κάτι που δεν κάνει ποτέ. Μετά το φαγητό πάντα καθόμαστε και βλέπουμε λίγο τηλεόραση ή οτιδήποτε άλλο εκτός του ύπνου. Μάζεψα το τραπέζι και πήγα κι εγώ στην κρεβατοκάμαρα. Είχε ξαπλώσει και η πλάτη της έβλεπε προς την πόρτα. Έβηξα λίγο για να καταλάβει ότι είμαι στο δωμάτιο και ξάπλωσα ακριβώς από πίσω της. Το χέρι μου βρέθηκε γύρω από τη μέση της και την τράβηξα πιο κοντά στο σώμα μου. "Τι έχεις;". Δεν μου απάντησε. Έφερα τα χείλη μου κοντά στο κεφάλι της και την φίλησα απαλά στον κρόταφο. "Δεν θέλω να βγεις αύριο με τον Μάνο", είπε ξερά χωρίς να με κοιτάξει. "Είσαι έτσι δηλαδή επειδή θα βγω με έναν συμμαθητή μου για ποτό; Πρέπει να καταλάβεις ότι έχω και γω τις δικές μου παρέες και-". "Έτυχε σήμερα να κάθεται στο διπλανό τραπέζι στο κυλικείο και ισχυριζόταν ότι θα σε ρίξει και περιέγραψε και με λεπτομέριες τι θέλει να κάνετε. Οπότε με συγχωρείς για τη στάση μου αλλά εγώ ένιωσα πολύ άσχημα", είπε και τραβήχτηκε από την αγκαλιά μου. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να απαντήσω. Γενικότερα, προσπαθούσα να είμαι όσο πιο ουδέτερη και φιλική γίνεται απέναντι του αλλά μάλλον δεν το κατάλαβε. "Ωραία, μπορείς να έρθεις στο ίδιο μαγαζί που θα πάμε. Πάω να πάρω την Taylor", είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Δεν πρόλαβα να βγω από το δωμάτιο και ένιωσα τα χέρια της να τυλίγουν το σώμα μου. Γύρισα και την κοίταξα. Μου χαμογέλασε και ήδη η διάθεση της φαινόταν να είχε φτιάξει. Ίσως επειδή έβγαλε από μέσα της αυτό που την απασχολούσε. Ένιωσα τον αντίχειρα της να αγγίζει απαλά τη γραμμή του σαγονιού μου απο το πηγούνι προς το αφτί μου. Έφερε το χέρι της απαλά πίσω από το λαιμό μου και παραδώθηκα στο φιλί που μου χάρισαν τα απαλά χείλη της. Δεν ήθελα να την αφήσω. Δεν ήθελα να χαλάσω τη στιγμή. Τα χέρια μου βρέθηκαν στη μέση της και την έσπρωξα απαλά προς τα πίσω μέχρι που ακούμπησε στον τοίχο. Ένιωσα την ανάσα της να γίνεται πιο γρήγορη καθώς τα χείλη μου βρήκαν το ευαίσθητο σημείο στο λαιμό της, ακριβώς στην καρωτίδα. Δάγκωσα απαλά το ευαίσθητο δέρμα και έφερα τα χέρια μου κάτω από τη μπλούζα της, στην πλάτη. "Συγγνώμη που στο χαλάω αλλά η Taylor περιμένει", είπε και γέλασε λίγο. Ξεφύσηξα δυνατά και γύρισα και την κοίταξα. "Πάντα αυτό το κορίτσι θα μου καταστρέφει τα σχέδια", είπα και πέρασα τα δάχτυλα από τα μαλλιά μου. "Τι εννοείς;", είπε η κοπέλα μου και βγήκαμε από το δωμάτιο. "Έχω τραβήξει από αυτήν. Άστο", είπα και φόρεσα το μπουφάν μου όπως έκανε και η κοπέλα μου. "Θα έρθεις κι εσύ;". "Έτσι έλεγα. Δεν θέλεις;". " Όχι δεν έχω πρόβλημα".
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο μετά από λίγο. Η συζήτηση κυλούσε πολύ άνετα, γελούσαμε. Μία ώρα μετά και βρισκόμασταν στο σπίτι μας μαζί με την αδερφή μου. Εγώ μπήκα να κάνω ένα μπάνιο και μέχρι να ετοιμαστώ, η αδερφή μου με την κοπέλα μου μιλούσαν για διάφορα θέματα. "Μια χαρά τα βρήκατε", είπα καθώς στέγνωνα τα μαλλιά μου με την πετσέτα. "Έχω και κάποιον να με υποστηρίζει σε αυτό το σπίτι", είπε η Camila και πήγε προς την κουζίνα να βάλει ένα ποτήρι νερό. "Τι εννοείς; Εγώ δεν κάνω τίποτα;". "Η Camila μου είπε ότι αύριο θα βγούμε για ποτό με τις φίλες σου", είπε η μικρή αδερφή μου χωρίς να με κοιτάξει. "Camz. Είναι δεκαέξι χρονών. Δε γίνεται να την πας για ποτό", είπα εμφανώς νευριασμένη. "Γιατί; Σιγά. Πρέπει να αρχίσει να πίνει. Και τι καλύτερο από εμάς που θα την προσέχουμε κιόλας. Τι έγινε; Μήπως σου χάλασα τα σχέδια;", είπε με ειρωνεία και επέλεξε μία ταινία από τη συλλογή μου για να δούμε. "Όχι. Καμία σχέση. Καλά έχουμε μέχρι αύριο χρόνο. Εγώ θα παω να ξαπλώσω. Νιώθω πολύ κουρασμένη. Καληνύχτα", είπα και έφυγα από το σαλόνι. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και προσπάθησα να αφαιρέσω τις σκέψεις από το μυαλό μου χωρίς αποτέλεσμα. Ξέρεις, είναι αυτό που η μία σκέψη φέρνει την άλλη. Νομίζω πως μετά από ώρα να άρχισα να ηρεμώ. "Σ'αγαπώ", είπε η κοπέλα μου κάποια στιγμή στο αφτί μου και έβαλε το κεφάλι της στον θώρακα μου. Δεν κατάλαβα πότε μπήκε μέσα στο δωμάτιο και ξάπλωσε στην αγκαλιά μου. Χαμογέλασα ασυναίσθητα και χάθηκα στον ύπνο μου.
Δεν θυμάμαι τίποτα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται. Συνήθως έχω αντίληψη για το τι βλέπω. Όμως τώρα είναι όλα μαύρα, δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα. Ξέρω πως ονειρεύομαι. Ξέρω πως δεν είμαι ακίνητη. Μπορώ να ακούσω την κοπέλα μου να με φωνάζει να ξυπνήσω. Αλλά ακούγεται τόσο βαθιά η φωνή της, σχεδόν σαν ψίθυρος. Δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου. Νιώθω τα χέρια της να σπρώχνουν το σώμα μου έντονα όμως τα μάτια μου αρνούνται να ανοίξουν. Ξαφνικά όλα σταματάνε, δε νιώθω το άγγιγμα της, δεν ακούω τη χροιά της. Δε νιώθω τίποτα. Και δεν γνωρίζω τι συμβαίνει. Αρχίζω να πανικοβάλλομαι. "Lauren", ακούω τη φωνή της Taylor και νιώθω το χέρι της απαλά στο δικό μου. Ήξερα ότι δεν γίνεται να την αφήσω, έχω κάνει τόσα για να την κρατήσω κοντά μου. Σηκώθηκα απότομα στο κρεβάτι. Η όραση μου ήταν θολή. Μπορούσα να διακρίνω δύο γυναικείες φιγούρες. Ανοιγόκλεισα πολλές φορές τα μάτια μου μέχρι να συνέλθω. "Είσαι καλά;", με ρώτησε η κοπέλα μου αλλά δεν γύρισα να την κοιτάξω. Πλησίασα και αγκάλιασα την αδερφή μου σφιχτά. "Σ'αγαπάω πολύ μικρό. Θα πεθάνω αν πάθεις κάτι". "Lauren, είμαι καλά. Τι έπαθες;", είπε και έφυγε από την αγκαλιά μου και με χάιδευε στα μαλλιά. Της χαμογέλασα απαλά και κοίταξα την κοπέλα μου που έμπαινε στο δωμάτιο με ένα ποτήρι νερό στο χέρι της. Μου το έδωσε και ήπια μια γουλιά. "Τι έγινε;", είπα αφού ήρεμησα λίγο πρώτα. "Δεν ξέρω τι έβλεπες. Εκεί που κοιμόμασταν, ξαφνικά άρχισες να φωνάζεις. Δεν έλεγες κάτι συγκεκριμένο. Έκανες απότομες κινήσεις. Προσπάθησα να σε ξυπνήσω αλλά δεν γινόταν τίποτα. Μετά σου φώναξε η Taylor και σηκώθηκες. Δεν θυμάσαι τι έβλεπες;". "Θυμάμαι μερικά πράγματα. Ήμουν σε ένα δάσος και περπατούσα σε ένα μονοπάτι. Είχε κρύο και γω είχα τυλίξει τα χέρια μου γύρω από το σώμα μου. Κάτι είχε συμβεί αλλά δεν ξέρω τι. Και μετά βρέθηκα σε έναν κενό, μαύρο χώρο. Ειλικρινά δεν ξέρω τι ήταν αυτό", είπα και ξάπλωσα πάλι πίσω. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να ηρεμήσω. Θυμόμουν κι άλλα πράγματα αλλά δεν ήθελα να τους τα πω, ήθελα να τα ξεχάσω. Ένιωσα κάποιον να σηκώνεται από το κρεβάτι και τα φώτα του δωματίου έσβησαν μετά από λίγο. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα την αδερφή μου ξαπλωμένη δίπλα μου. "H Camz;". "Μου είπε καλύτερα να κοιμηθώ εγώ μαζί σου σήμερα. Ξεκουράσου". Έκλεισα τα μάτια μου για ακόμη μια φορά αυτό το βράδυ και ένιωσα την αδερφή μου να με χαιδεύει στα μαλλιά. "Και γω σ'αγαπάω Lauren και σε ευχαρίστω για ότι έχεις κάνει για μένα. Που ποτέ δεν με άφησες".
Η επόμενη ημέρα ήταν αρκετά άβολη. Δεν μιλούσα ιδιαίτερα, δεν είχα όρεξη. Υπό άλλες συνθήκες, θα ακύρωνα την βόλτα αλλά χρειαζόμουν τις σημειώσεις οπωσδήποτε. Η Camila ήταν κάπως απόμακρη. Την δικαιολογώ, δεν είναι και ότι καλύτερο να βγαίνω με άλλο άτομο. Μου ανακοίνωσε ότι δεν θα έρθει στο ίδιο μαγαζί, κάτι που με κάνει να νιώθω καλύτερα γιατί θα μου ήταν κι εμένα πολύ πιο δύσκολο να πρέπει να μιλάω με τον Μάνο και να βλέπω την κοπέλα μου λίγα τραπέζια πιο δίπλα. Κατά τις οκτώ άρχισα να ετοιμάζομαι. Δεν είχα να κάνω και κάτι ιδιαίτερο. Θα φορούσα απλώς ένα μαύρο δερμάτινο, μια μπλούζα, το μαλλί μου θα το άφηνα φυσικό και θα βαφόμουν ελάχιστα. Σε μία ώρα, ήμουν έτοιμη και περίμενα να έρθει να με πάρει ο Μάνος από λεπτό σε λεπτό. Η Camila με την Taylor είχαν φύγει νωρίτερα. Αποφάσισαν τελευταία στιγμή να πάνε όλες μαζί για ταινία και η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να ήμουν μαζί τους. Μισή ώρα μετά και ήμασταν ήδη σε ένα μαγαζί με τον Μάνο. Η συζήτηση κυλούσε πολύ άνετα ομολογώ. Είναι καλό παιδί και πολύ καλός χαρακτήρας. Κάτι όμως έχει χαλάσει την εικόνα του τον τελευταίο καιρό. Μου φαίνεται κάπως διαφορετικός, απότομος. Όσο περνούσε η ώρα διαπίστωσα πως το ποτό μου πρέπει να ήταν νοθευμένο. Είχα πιει σχεδόν όλη τη βότκα και το κεφάλι μου πονούσε απίστευτα. Δεν θα άντεχα πολύ ώρα ακόμη να καθίσω με τόσο δυνατή μουσική. "Μάνο, συγγνώμη που θα στα χαλάσω αλλά νιώθω χάλια. Πρέπει να πάω σπίτι". "Εεε. Περίμενε να πληρώσω αν είναι και θα σε πάω εγώ". Ήθελε να μου κεράσει το ποτό. Εγώ δεν ήθελα και επέμενα αρκετή ώρα. Τον άφησα τελικά γιατί αλλιώς δεν θα σηκωνόμασταν ποτέ να φύγουμε. "Το σπίτι μου είναι πολύ κοντά. Μπορούμε να πάμε για λίγο, να νιώσεις καλύτερα και μετά να σε επιστρέψω", είπε καθώς με έπιανε από τη μέση και με οδηγούσε προς το αυτοκίνητο του. Ήμουν έτοιμη να δεχθώ, όσο περνούσε η ώρα ένιωθα χειρότερα. Όμως ένιωθα κάτι περίεργο, διαφορετικό πάνω του. Τα μάτια του είχαν ένα πολύ περίεργο βλέμμα. Ίσως ήταν και αυτός ζαλισμένος, αν και δεν του φαινόταν. Και μετά θυμήθηκα τι μου είπε η Camila ότι έλεγε στους φίλους του εχθές στο κυλικείο. Δεν πρόλαβα να μιλήσω και ένιωσα το χέρι του να με αγγίζει έντονα στους γλουτούς. "Με συγχωρείς αλλά θα πάρω ταξί. Να μην σε κουράζω", είπα και προσποιήθηκα ότι δεν κατάλαβα τι έκανε και έφυγα από δίπλα του. Ευτυχώς για μένα, ένα ταξί ήταν παρκαρισμένο μπροστά από το αυτοκίνητο του. Τον χαιρέτισα βιαστικά και ένιωσα ανακούφηση όταν ξεκινήσαμε για το σπίτι.
Δεν μου είχε περάσει όλη αυτή η ζάλη με αποτέλεσμα να αργήσω αρκετά να ανέβω στο σπίτι. Άνοιξα την πόρτα και είδα ότι η κοπέλα μου και η αδερφή μου καθόντουσαν στον καναπέ και μιλούσαν. Γύρισαν και με κοίταξαν χωρίς να δώσουν ιδιαίτερη σημασία καθώς δεν ήξεραν σε τι κατάσταση ήμουν. Προσπάθησα να μην το δείξω γιατί δεν ήθελα να καταλάβει κάτι η αδερφή μου, θέλω να είμαι σωστό παράδειγμα γι'αυτήν. "Όλα καλά;", είπε η Camila και της έγνεψα καταφατικά. Πήγα στο μπάνιο και έριξα λίγο κρύο νερό στο πρόσωπο μου να ηρεμήσω. Τα πάντα γύρω μου γυρνούσαν τόσο έντονα. Το στομάχι μου ανακατευόταν με αποτέλεσμα, λίγα λεπτά αργότερα, ότι είχα φάει εκείνη την ημέρα να βρίσκεται στην τουαλέτα. Μέσα σε δευτερόλεπτα η πόρτα του μπάνιου άνοιξε και η Camila είχε γονατίσει δίπλα μου. Με βοήθησε να σηκωθώ και να πλυθώ. Δεν μου μιλούσε κι αυτό με έκανε να νιώθω πολύ άσχημα. Ξεντύθηκα και βγήκα στην κουζίνα να πιω λίγο νερο. "Αύριο πρέπει να συζητήσουμε", της είπα και κάθισα δίπλα της. "Κατάλαβα", είπε και πήγε να σηκωθεί από δίπλα μου. "Το ποτό μου ήταν νοθευμένο. Ήπια μόνο ένα. Αλλά δεν ξέρω τι είχε μέσα και ποιος το έβαλε. Είμαι χάλια ακόμη". "Θα το συζητήσουμε αύριο", μου είπε και με φίλησε στο μέτωπο και πήγε να φύγει απο δίπλα μου. "Δεν θέλω να σε ενοχλήσω το βράδυ. Θα κοιμηθώ στον καναπέ αν είναι και κοιμήσου εσύ με την Taylor στο κρεβάτι". "Όπως νομίζεις". "Lauren. Ξέχασα να σου πω", είπε η αδερφή μου καθώς βγήκε από το μπάνιο. "Βρήκα ένα χαρτί στο πάτωμα σήμερα με κάτι ονόματα και φαντάστηκα ότι θα το θέλεις. Κάτι για έναν Αντώνη Παπαδόπουλο έλεγε". Στο άκουσμα του ονόματος του σηκώθηκα απότομα από τον καναπέ. "Τι εννοείς; Που είναι το χαρτί;". "Πάνω στο τραπεζάκι στο σαλόνι το άφησα". Γύρισα και κοίταξα το χαρτί και θυμήθηκα πως ήταν τα ονόματα των φίλων της Μαριέτας που μου είχε δώσει ο πατέρας της. Δεν είχα κάνει αυτή την σύνδεση, είχα ξεχάσει την ύπαρξη αυτών των ονομάτων. Και το κακό είναι ότι υπήρχε και συνέχεια. "Camila. Νομίζω βρήκαμε τη σύνδεση που ψάχναμε". "Τι εννοείς;", είπε και ήρθε δίπλα μου. Πήρε το χαρτί από τα χέρια μου και κάθισα στον καναπέ. "Το ήξερα ότι δεν έπρεπε να τον εμπιστευθείς! Είμαι σίγουρη πως αυτός έριξε κάτι στο ποτό σου!". "Θα το ψάξουμε αύριο σε παρακαλώ; Είμαι πολύ χάλια", είπα και έκλεισα τα μάτια μου. "Τι έγινε;", είπε η αδερφή μου αλλά δεν έδωσα σημασία. "Κάτι προσωπικό της Lauren. Πάμε για ύπνο", είπε η Camila και έσβησε τα φώτα. Προσπάθησα να κοιμηθώ όμως το μυαλό μου τριγυρνούσε συνέχεια στο παρελθόν. Και όσο πιο πολύ σκεφτόμουν, τόσο πιο έντονα μου ερχόταν στο μυαλό. Ο Μάνος είχε αλλάξει πολύ εμφανισιακά, καμία σχέση με το πως τον γνώρισα και πως είναι τώρα. Δεν τον αναγνώρισα καν τα τελευταία δύο χρόνια που κάνουμε παρέα. Όμως γιατί όλα αυτά; Γιατί να το κάνει αυτό; Είμαι σίγουρη πως δεν με πλησίασε τυχαία. Και τι σχέση έχει με τον Αντώνη; Πρέπει να ψάξουμε καλύτερα. Νομίζω πως όλο αυτό έχει σχέση και με τη ζωή μου και δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι.