"Chapter Four: Bangungot"
[Seulgi's POV]
Nasa isang madilim na emergency staircase ako ngayon sa building na tinatrabahuan ko. Ewan ko kung bakit ako nandito ngayon. Wala naman akong dalang flashlight. Hays. Baka mahulog ako sa hagdanan.
Dahan-dahan akong bumaba para hindi ako madapa at mahulog. Mahirap na. Masira pa beauty ng lola niyo ganern.
"T-Tulong..."
May narinig akong mahinang boses ng lalaki. Di naman sa kalayuan. Parang bumulong lang sakin kaya lumingon ako sa tabi ko. Biglang bumukas yung ilaw at nakita ko ang hitsura ng lalaki.
"AHH!" napatili ako nang malakas. Nakakatakot yung lalaki. Nakakatakot yung itsura niya. Duguan yung katawan niya at may napakalaking sugat siya sa sikmura niya. Ang putla din ng balat at mukha niya. Kung nabubuhay palang tong nilalang na to, parang nasa 18 o 19 pa yata edad nito. Maitim yung buhok niya at nakasuot siya ng pulang checkered na polo at itim na jeans pero punit punit.
Tumakbo ako papalayo sa lalaki. Bumaba ako papuntang 4th floor at saktong nakasalubong ko ang dalawang lalaking bangkay. Yung isa ay sunog yung buong katawan na lumuwa na yung kanang mata niya tas yung isa naman durog yung katawan at gumagapang siya sa hagdan.
Umakyat na naman ako at nakita ko ulit yung lalaking nakacheckered pero may kasama na siyang dalawang lalaki. Yung isang matangkad ganun din yung itsura niya tulad nung nakacheckered, may sugat din siya sa sikmura niya. Yung isa naman ay katamtaman lang yung tangkad niya at mahaba baba niya. No offense pero totoo at may sugat siya sa ulo at duguan din siya.
"Lord, tulungan niyo po ako." ito na lang talaga ang maiisip ko sa ngayon. Ayoko na. Ayoko na. Gusto ko pang mabuhay. Ang lakas na ng kabog ng dibdib ko huhu.
Pagkalingon ko, nakita ko ang isang lalaki na bitbit ang kanyang ulo. Mint green ang kulay ng buhok nun at maputla din siya at duguan. Sobrang putla. Pinakaputi sa puti.
"AHH!!!"
---
"SEULGI!"
Agad kong idinilat yung mga mata ko at bumungad sa harap ko si Joohyun unnie. "Okay ka lang?"
"Ah oo." sagot ko sa kanya. Panaginip lang pala. Hays akala ko totoo.
"Nagsisigaw ka kasi. Binangungot ka yata." alalang sabi niya habang hinahaplos-haplos yung buhok ko.
"Oo nga..." I muttered under my breath. Yeah, a really bad nightmare. I've never dreamed like this before and those guys... I don't even know them.
"Sure ka bang okay ka lang talaga?" tanong pa niya.
"Oo. Don't worry about me, unnie." I answered with a smile on my face.
Bumangon na ako at ginawa na yung morning routine ko together with Joohyun unnie. As usual, papasok ako sa trabaho ko ngayon as a psychiatric nurse.
Sabay na din kaming pumasok sa building.
"Good morning, Ma'am." bati ni manong guard sa amin.
"Good morning, guard." bati namin pabalik sabay bow at ngiti. Teka, ano nga bang good sa morning ko ngayon? Eh halos mamatay na ko dahil lang sa panaginip na yun. Hays. Sorry na kung bitter ako. Traumatized lang.
Naglakad na ko papuntang elevator. Habang umaakyat ito, biglang nagpatay-sindi yung ilaw. The hell is happening right now?
At namatay na nang tuluyan ang ilaw.
"Kaleche to ah. Kay aga-aga, minamalas na ko." inis kong sambit sa sarili.
Kinuha ko yung phone ko at binuksan yung flashlight neto. Ibinaling ko to sa harapan ko para lumiwanag at pagkatutok ko ng flashlight sa harap, umaninag ang mukha ng lalaking nakacheckered at may sugat sa sikmura na nasa panaginip ko.
"AHH!"
Tumunog yung bell ng elevator at bumukas yung pinto. Agad akong tumakbo sa direksyon nung lalaki at tagumpay na nakalabas. Di ko nafeel yung lalaki pero lampake. Tumakbo na ko papunta sa room 95 at pagkapasok ko, nilock ko agad yung pinto.
Napatingin si Jimin sakin na parang binibigyan niya ko ng are-you-okay look but I'm not okay. I'm definitely not.
Umupo ako sa upuan katabi ng higaan niya. I exhaled, "You know what? This is one of the worse things that happened to my life."
He just looked at me blankly but I still continued to talked, "Kaninang umaga napanaginipan ko yung anim na lalaki. Nakakatakot yung hitsura nila. Yung dalawa, may sugat sa sikmura. Yung isa, may sugat sa ulo at yung isa naman, pugot yung ulo. Tas yung isa, sunog yung katawan at yung isa naman, durog. Hay naku. Di ko na talaga alam kung anong nangyayari sa buhay ko!"
Napahawak na lang ako sa buhok ko at sinasabunutan sarili ko. Baliw na ako. Mas baliw pa ko sa baliw na kausap ko ngayon. Hays. I really need a psychiatrist now. Lol.
Naramdaman kong nanlaki yung mata niya sa sinabi ko at hinawakan niya ko sa braso kaya napatingin ako sa kanya. Parang may gusto siyang sabihin.
"Ano yun Jiminnie? May gusto ka bang sabihin sakin?" tinanong ko siya at hinawakan siya sa kamay. Ungol lang naririnig ko tila ayaw gumalaw ng dila niya. Oy, baka ibang ungol yang iniisip niyo ah. Nakuuu.
I called Sehun on my phone, "Sehun!"
"[Ano yun Seulgi?]" he replied on the other line.
"May gustong sabihin ang patient 95 pero di niya masabi. I need you please. I need you and Joohyun unnie."
"[Okay, okay. We'll be there for a minute.]"
Binaba na namin yung line ng phone. Tumingin ulit ako kay Jimin. Tears were streaming down his eyes and he let out a silent sob burying his face on his hands. At eto naman ako, kinocomfort tong baliw na to. Hays. Jusko ang cute cute naman netong unanong to.
Patuloy pa rin siya sa pag-iyak na tila ba walang lumalabas na boses ganern habang hinihimas-himas ko yung likod niya. Maya-maya'y dumating na sila Sehun.
"Is he alright Kang Seulgi?" tanong ni Sehun.
"I don't know. Kinunwento ko sa kanya yung panaginip ko at nangyari kani-kanina lang tas parang gusto niyang magsalita pero di niya masabi. Para bang alam niya yung kinukwento ko sa kanya tas ayun, iyak siya ng iyak." paliwanag ko.
"Wait." sabi niya na tila ba nag-iisip saglit. "Pag-usapan natin 'to sa office ko."
"Joohyun-sshi, ikaw na muna magbantay kay patient 95. Palitan mo damit niya saka pakainin mo siya ng pagkain at painumin mo na rin siya ng gamot, arasseo?" dagdag niya pa.
"Wait what? Aish! Fine." pagmamaktol ni Joohyun unnie.
Hinila na ako ni Sehun papunta sa office niya hanggang sa makarating kami dun. He pull out a chair for me at umupo na rin siya sa opposite side ko.
"Seulgi, you had this dream? What kind of dream?" tanong niya at seryosong nakatingin sa akin. Hala. Parang may ginawa akong krimen aba dejk.
"Ano kasi... Nanaginip ako nung umaga. May nakita akong anim na lalaki. Halos sa kanila duguan saka may tama." pagsisimula ko sa kwento.
"Tapos?"
"Tapos ano... Teka." I stopped for a while. "Do you believe in ghosts? Pag ikwento ko sa'yo baka tawanan mo lang ako."
"Of course. I've seen ghosts many times." he replied without hesitation. "Ituloy mo na."
"Okay. Uh, kasi kanina may nakita akong lalaki na checkered tas may tama siya sa chest. Yung sa bandang diaphragm. Di ko madescribed mukha niya. Basta nakakatakot."
"Checkered? May tama sa diaphragm?"
"Oo."
"Teka itetake down note ko baka may makuha akong impormasyon mula sa pulis." sabi niya habang kinukuha niya yung mini notebook niya at may isinusulat. Wao. Imbestigador din pala tong doctor na kausap ko ngayon. Hanep ah. Skilled.
"Sehun, sure ka bang may konektado 'tong nakita at sa panaginip ko yung dark past ni Jimin?" tanong ko. Parang siya na yata yung baliw dito. Jusko. May pagkaimbistiga, imbistiga pang nalalaman.
"Di ako sure pero dun sa inakto ng patient 95. Parang may ipinahihiwatig siya. Alam mo namang hindi basta bastang magpaparamdam at magpapakita sa panaginip ang mga kaluluwa." sambit niya. Teka kinikilabutan na ko dito ah.
"Kailangan nating bigyan si patient 95 ng drawing tools. Baka may makukuha tayong clue tungkol sa sinapit niya. We need crayons and sketch pad. Sapat na yun para makakuha tayo ng detalye mula sa kanya." dagdag niya pa.
---
Sa wakas ay tapos na rin ang trabaho ko. Hays ano ba yan. Kapagod pala nitong trabahong 'to lalo na kapag yung pasyenteng nakaassigned ka, konti lang alam mo sa buhay niya. Di mo alam kung mayaman ba 'to o mahirap. Di mo alam kung druglord ba to o drug pusher. Di mo alam kung lokaret na talaga 'to o sadyang kulang lang ng sapak para tumino. Jusko. Nakakastress.
Oo nga pala, gagawa pa ko ng documentation ko. Kailangan ko pang ianalyze yung medications ng pasyente ko sa araw na 'to. Na-i-stress na talaga ako ah. Baka mawala beauty ko nito. Charot.
Sinimulan ko ng gawin yung dapat kung gawin ngayong gabing ito hanggang sa di ko na namalayan na nakatulog na pala ako.