Güzel kalpli okuyucularim nasıl gidiyor hikayemiz seviyormusunuz?
8.000 olduk ruya gibi ve bu başarılarimi sizi borçluyum iyiki varsınız.
Benin hayallerim var her yazarın olduğu gibi Kitabim çıksın istiyorum düşlerimi elimde tutmak,hayallerimi okumak,kelimelerimi kağıtla buluşturmak istiyorum.
Ama bir yazarı mutlu eden bunlar değil iyi yürekli okuyucularından gelen güzel ve tatlış yorumlardır.
Ve ben watsap grubu instagram grubu açmak istiyorun ama sız katılırmısınız bilemiyorum ve bana grubu kim açabilir,
Sonra kitabın adını değiştırmek istiyorum sizce değişmeli miyim? lafı fazla uzatmadan kısa kesiyorum.
Bir Dostumun yazdığı kitap var onada bakarsanız çok sevinirim.
Kara Sevdam
Şimdiden teşekkürler
Hadi iyi okumalar.
Iman dolu kalın.
Iyı okumalar.
Rüzgar'dan
Açık bıraktığım perdeden sızan ışıkla uyanmıştım ama hala uykum vardı çünkü dün gece doğru düzgün uyuyammiştım bile
Aklım hep Eslemdeydi ona o kadar alışmışim ki yokluğu çığ gibi yüreğime düşüp beni uyutmamıştı ona bır şey olma durumunda ben ne yapardim düşünmek bile istemiyordum,onun tatlı heyecanı,buruk bir gülüşü,mavileri parlak ışıl ışıl parlayan saçları olmasa napardim hiç bilmiyordum
Ama olumsuz düşünmeye hacat yoktu o burda benimleydi yanlız bir günlüğüne Minagile gitmiştı.
Telefonumun çalmasıyla düşüncelerden sıyrılmam bir oldu yataktan kalkıp sehpanin üzerinde duran telefonu alıp ekrana bakmamla yüzümde duran gülümsemem iyce genişledi çünkü ekranda
'Küçük hanım'
Yazıyordu,benim onu böyle kaydettigimi duysa sınır küpüne dönerdi.
Daha fazla bekletmem için kulağıma götürdüm,ve kulağımdan çekmem bir oldu çünkü Eslem kulak zarımin yırtılmasını sağlıyacak cırtlak
Bir sesle
"Ya Rüzgar abi nerde kaldın ya açıktım kahvaltı yapacağız."
Allah belami vermesin ya ben onu unutum ya
Uydur Rüzgar bi yalan uydur.hadi istanbul tarafigi de poyraz bozuldu de de oğlum hadi uydur bir şeyler sen yaparsın çünkü sen Rüzgar Tunasin hadi koçum benim hadi.
"Küçüğüm ben biraz rahatsızdim uyuya kalmışim sız başlayın ben geleceğim tamamı?"
"Neyin var Rüzgar abi iyimisin,ben olmadığım için mi kötü oldun yoksa ben sözünümü dinlemedim."
Allah belanı Versin Rüzgar senin uydurdugun yalana tükürüyum Rüzgar salak kafam ah salak kafam başka yalan mi kalmadı sanki yeryüzünde
Eslemin sesi ağlamakli gelmiştı şimdide burununu çekiyordu yoksa benim yalanım yüzünden ağladimi.
"Eslem!sen ağlıyor musun?Ben iyim yanlızca başım ağrıdı o kadar.Gece biraz zor uyudum da tamamı."
"Tamam Rüzgar abicigim seni bekliyoruz.Çabuk gel bide kaskimi getirmeyi unutma."
"Tamam Küçük unutmam hadi git şimdi Kahvaltini yap uslu bi çocuk olup Minayı üzme tamamı"
"Tamam Rüzgar abi görüşürüz."
"Görüşürüz küçük Mina ablana selam söyle,söylediklerimi de unutma bozuşuruz ona göre."
Sonra bir kıkırdama sesinden sonra telefonu kaptı keyifi yerinde gibiydi.
Vakit kaybetmeden dusa girip hazırlanmaya başladım.
Poyrazın anahtararlarini alıp küçüğün unutma diye teğet ettiği kaskida alp evden çıktım baba'min bugün işleri olduğu için o erkenden çıkmiştı.
Poyrazın yanına gidip arkada duran sepettin içine kaski koyup kaskimi çıkardım ve başıma taktım.
Üzerine binip çalıştırdim ondan çıkan ses kurban olurudum ben.
Hızlı olmayacak şekilde gaza yüklenip fırına sürdüm.
Fırından yeni pişmiş ekmek ve simit alacaktım hem elim boş gitmemiş olacak hemde benim sevdiğim ekmek stilini yiyecektım.
Fırından aldığım ekmek ve simit
Sepete atıp poyraza bindim.
Biz poyrazla uyumlu bir eştik aramızda kimsenin fark edemediği bir ahenk vardı
Rüzgar and poyraz uyuma gel abi uyuma
Yolun altım dan yağ gibi kayıp gitmesi hoşuma gidiyor bana ayrı bir tutku ve lezzet yaşatıyordu.
Minagilin evin önünü gelince durdum poyrazimi güzelce park edip kapının önüne zile bastım ve aaçılmasini beklemeye başladım.
Mikrofondan Mina 'nin sesini duyunca mideme bir girap girmiştı çünkü bır an evlendiğimizi ve kapıyı bana açtıgini hayal etmiştım.
Benim diye cevap verince hiç vakit kaybetmeden kapıyı açtı ben içeriye girecek iken aldığım ekmeği unuttuğum aklıma geldi ve gidip ekmeyi aldım yarım kalan merdivenleri tekrar çıkmaya başladım.
Evlerin önüne gelince kalbime iğne batar gibi oldu çünkü merdivenleri uçarak ve nefessız çıkmıştım.
Hafize teyze beni görünce taşla yanıma gelip
"Rüzgar yavrum iyimisin"
Sesime can verebilsem konuşacaktim niyim vardı tam bir hafta derin uykuda yatmıştım ama kimse neyim olduğunu söylememiştı,sonra aklıma Denizi söyledikleri ve verdiği ilaç aklıma geldi
'Bak Rüzgar bir ilaç yazıyorum onu yanından ayırma ağrın yada çarpındin olduğu zaman iç'
Sonra cebime koyduğum kutuyu çıkarıp içini açıp avcuma alarak ağzıma götürdüm ve yuttum.
Biraz sakinleşmiş olan kalbimi umursamayarak bana endişeli gözlerle bakan Hafize teyzeye cevap verdim
"Iyim efendim istersenuz geçelim diğerleri merak etmesin bu olay kimse bilmezse sevinirim."
Hafize teyze tam tamam diyecekken lafın bölen Eslemin sesi oldu elim de ki poşeti Hafize teyzeye verip bana koşan Eslemi kucagima aldım.
"Rüzgar abicigin nerede kaldın ya"
"Geldim işte küçük."
Hafize teyze
"Hadi içeriye geçin evlatcigim."
Dedikten sonra o büyük olduğu için kenara çekildim ama o önden misafirler girer yavrum dediği için Eslem kucagim da içeriye girdik.
Kalbimi takmayinca kendine gelmiştı.
Nihayet,Içeriye girmemle gözlerım fal taşı gıbı açılmıştı masa da bi ben yoktum benim haricimde her şey vardı en son böyle bir masayı annemi kaybetmeden önce yemiştım.
"Rüzgar abi bak Hafize anne bunları sen geliyorsun diye hazırladı."
Eslem öyle diyence bende Hafize teyzeye dönüp:
"Efendim niye zahmet ettiniz boşuna yorulmuşsunuz."
"Aaa öyle şey olurmu evlatcigim ne zahmetti sanki hergün bize geliyorsun hem eskiden yemek yemiyi severdin bizde."
Bir dakika şimdi ben bu Teyzegi eskiden tanıyormuydum
Hafize teyze'nin yüzüne baktığımda pot kırmış gibi bir halı vardı.içeriden kaşları çatık bir şekilde Ahmet amca geldi.
Ve ortamda ki sessizliği bozdu.
"Naptin evlat hoş gelmişsın,"
"Hoş bulduk efendim."
"Babanı da getirseydin."
"Efendim babamin işi olduğu için gelemedi."
"Tamam Evlat hadi sofraya geçelim."
Hepbirlikte sofraya oturduk,sonra elinde çayla hanım efendiliği ve güzelliğiyle Mina geldi.
"Hoşgeldiniz Rüzgar Bey."
"Hoş bulduk"
Herkesın çayını doldurup oturdu Ahmet amca buyurun diyence herkes yemeğe başladı.Bende kucağım da oturan Eslemi yanımda duran sandalye oturup önünde ki tabağa yiyeceklerden koymaya başladım.
Anladığıma göre Eslem icsin diye protokol sıkmışlardi önüne çekip rahat alacağı bir yere koydum bende önüme yiyecek'leri koydum ayıp olmasın diye yemeye başladım aklımda binlerce soru vardı.
Ben bu aileyi nerden tanıyorum?
Bir geçmişimiz varsa ben neden tanıyamadim?daha bunun gibi bır kaç soru.
Minaya baktığımda o da çok dalgındı bir şeyler düşünüyormuş gibi bir halı vardı.
Minadan
Rüzgar bey gelmişti,Eslemle o kadar güzel ilgileniyorduki gözlerimi onlardan ve aralarindaki ilişkiden almayorum kendi çocuğu olsa bu kadar ilgilinmezdi,Ama Eslem onun için farklıydi bunu hissedebiliyordum.
Ama şu an aklımi kurcalıyan şey Eslem ve Rüzgarın ilişkisı değil
Hafize annemin söyledigi şeylerdı biz Rüzgarın önceden tanıyorduk madem neden ben hatırlamiyorum belki beni evlatlık almadan önce ki hayatlarından tanıdıklariydi.
Ben tam düşünceler denizinde boğulacaktim ki Ahmet babam önemli bir mevzu konuşacak gibi diklesip
"Rüzgar Evladım ve kıymetlim"
Al işte gene iç sesim ve hislerim ayağa kalktılar ve bana birazdan açacağı mevzuunun beni hoşnut etmeyen bir konu olduğu kesin di.çünkü ne zaman Ahmet baban benle ilgili konuşma yapacak olsa 'kıymetlim' derdi Hafize anneme baktığım da ise onun sıkıntılı bir nefes verdiğinı gördüm Ahmet babamın benle yada bizle ne konuşacağını biliyor gibiydi.
"Bakın Evlatlarım sız ikiniz kocaman bir hayat bekliyor,yeni umutlar yeni heyecanlar karşıyor içinize,umut ışıkları doğuyor...
Ikı ayrı hayat tek bir hayatta yelken açıyor,Geç olmadan aldınız kararın doğru olup olmadığını,Bu hayat yelkeninde doğru dümen çevire bilecekmısıniz onu bir de biz büyük'lerin karşısında söz vermenizi ve hayatiniz boyunca girdiniz bu yolda helal olani seçeneklerini seçeceginizi söz vermenizi istiyoruz Hafiz annenle."
Işte Güzel kalpli insan herşeyi düşünüp en ince ayrıntısına kadar ayarlamıştı.
Bu evlilikte birbirimizin helali olacak acımizda tatlı günlerimizde birlikte olacak yanı bu evlilikte yarım olan kalpler bir bütün olacaktı,Biz kadınlar erkek'lerin kaburgak kemiğinden yaratımiştik.
Allah Hz.Havva annemizi Hz.Adem babamızın kaburga kemiğinden yaratmıştı.
Rüzgar Ahmet babamin konuşmasini bitirince hemen söze atlayıp şu kelimeler dökuldu dilinde
Gönülde olan dildeydi o kadar içten konuşmustuki etkilenmek elde değil di.
"Efendim size Söz veriyorum iyigi günde kötü günde de Allah tarafından karşıma çıkarılın bu ipek kadar narin orkide kadar özel olan bu insanları gözümden bile sakinip kendimden bile koruyacağım Yanı kaderime sahip çıkıp imtihanim olan iki güzel insani iyi şekilde sahiplenip koruyacağım.
Çünkü iki güzel insan Artık benim en güzel imtihanım oldular."
Allahım bu kulunun kalbi bu kadar güzel ve özel ken senin huzurun dan ve sevginden mahrum yaşattin
Ama sen her şeyi bilensin ve hayır da 'şeride yanlız sen bilirsın
Sen bizi birbirimizin 'imtihanı'olalım diye kaderimizi bileşitırmiş isen vardır bi bildiğin ya Rahim olan Rabbim.
"Ben de Allah tarafından gönderilen bu ınsanlara Her yönlerinde yanında olacagim söz verip bu evliliği Allah yolunda devam ettireceğim Söz veriyorum."
Aslında başda Evlenmekte gönlü olmayan ben Kaderim de yazılı olan bir insani kaybettip nefsime yenik düşecektim hep evlenmeyip
Hz.Muhammedin(S.A.V)(kim benim adımı duyup salavat getirmese mahşer günü bende ona şefat etmem buyurdu.) sünnetini yerine getirmeyecektim.
Nefsim bana oyun oynamış ama kazanamamisti.
Ahmet babam konuşmasini bitmek üzere tekrardan konuştu
"Hadi bakalım bu evlilik sizi hayır getirip hayırlı Olsun,bakalım Evlatlarim
Evliliginiz bile Allah yoluna olup her işinizi Allah rızası icin yapın"
Sonra yemeği yememiz için buyrun dedi.
Sonra Aklıma gelmeyen Hadisi şerifi hatırlamaya çalıştım galiba şöyleydi;
'Nikah benim sünnetimdir.kim benim sünnetime amel etmese benden değildır.
Allahım sana şükürler olsun ki nefsime yenilmedim böyle bir hadisi nasıl unuturdum ben
Sonra Eslem zor durmuşcasina tatlı bir heycanla konuştu
"Mina abla,Rüzgar abim evleniyor musunuz?"
Sonra bir den bire yüzü aslınca Rüzgar sordu,
"Noldu küçüğüm o surat neden asıldı bakayım."
"Ben ne olacağım sız evlenince Yetimhaneyemi gideceğim yoksa"
Rüzgar benden önce davranıp hemen söze atladı,
"Hayır küçük bir daha o kelimeyi duymayım yoksa bozuşuruz ona göre bizle yssiyacaksın.hadi küçük şimdi yemeğinı ye."
Tatlı heycan ve buruk bir gülümseme ile yaşasın deyip yarım kalan tabağını yemeye başladı.
Ah miniğim biz seni hiç bırakırmiyiz,keşke bu evliliğin senin için olduğunu bilseydin böyle demezdin.
¤¤¤¤¤¤¤
Sağıkli ve huzur dolu kalın.