Chapter 1
Four Words
Mahirap paniwalaan kung paano nabago ang iyong buhay nang dhil lng sa four words. Hindi ko maintindihan how such a big little quantity of letter can change your life forever. Mga phrase na katulad ng " I truly love you" o "I really like you" ay sobrang powerful at strong, pwede nilang mapa calma ang puso nyo in a matter of seconds. Pwede ka nilang ilead patungo sa kaligayahan mo. Pero wala sa mga phrases na yun ang bumago sa buhay ko. It was much simpler phrase. Isa na hindi ko kailanman inexpect na mabasa.
Hating gabi na at ito pa rin ako nagsu-surf sa Internet katulad ng ginagawa ko every Saturday night. Pagkatapos kung kumain ng Isang Bowl na Ice Cream. AYun napaka hyper ko at saka hindi ako makatulog. Paborito ko tlgang kumain ng Ice Cream pag gabi. ;). Siguro yung mga extra ng mga sugar sa system ko ay hindi tlga tumutulong. So ito ako ngaun namamalagi sa tyan ko at gingalaw ang mga daliri ko sa pointing device ng Hp laptop ko. Naghahanap ksi ako ng story na pwede mabasa. Nawalan ako ng mga papel eh kaya nag decide akong i-try yung mga Famous Online Books. Pero hindi parin nagkaroon ng tagumpay. Most sa mga pages na ine-offered ng Mention Books ay parang mga expensive. Kung pwede ko lng bayadan yung mga libro na nakadakip ng attention ko pero Hey, 17 plng ako nu. I barely had money para lang sa lunch sa school. Besides yung mga websites ay kailangan ng credit cards para makabayad at malayo pa akong makakuha ng mga ganun
Signing in n Frustation. Gusto ko na sanang sumuko ng may nakita akong orange Icon at may word na FREE.
CLICK*
WOOWW. Internet Explorer showed me wonderland! : WATTPAD
Nanlaki pa ang mga mata ko nang makita ko ang Motto nila:
Unlimited Stories, Free Ebooks, Free Download for your Phone
SCROLL*
SCROLL Ulit*
Marami akong na diskubre na mga storya. Mraming titles ang nakuha ang attentsyon ko. Gustong-gusto kong mabasa yun lahat. Hindi tlaga ako makapaniwala na free yun lahat ng magagandang story na yun.. Parang minamartilyo yung puso ko sa loob sa sobrang excitement.
For the first few days. Syempre Silent Reader muna ako. Wala pa akong account so i simply enjoyed reading ng mga istorya ng gusto ko. At bigla kong naramdaman na kailang ng suporta ng mga writers na ibinubuhos ang kanilang oras para kanilang libro kaya gumawa ako ng account. Pagkatapos nun ay nagsimula na akong mag fanning at nagco-comment sa kanilang stories para mapakita ko ang aking suporta sa kanila. A month later, na adik na talaga ako. Chini-check ko ang wattpad 3 times per day para lang mkita kung yung mga stories na binabasa ko ay nag-update na.
"Nakikinig ka ba sa akin?' Si Laura. Sya yung bestfriend ko. Nagtatanung habang naglalakad kmi papunta ng school nung isang araw.
"Huh?" Tanung ko din habang kinu-closed yung wattpad app ko sa iphone ko.
"Hay nku. Hindi kana tlga nakikinig sa akin Jules. It's getting on my nerves," Reklamo nya sa akin. Naglakad sya ng mabilis hanggang sa iniwan nya na ako.
"Lau, sandali lang!" Sigaw ko habang tumatakbo para habulin sya.
Hindi ko na tlga mapigilan to. Wattpad had become my guilty pleasure. Tinatry ko nman ibalance ang mga bagay na, alam mo na, Lumabas kasama ang mga kaibigan ko at mag spend ng time pra sa wattpad pero mahirap tlga. However, after a few weeks na managed ko din kung paano mag perfect balance.. Pag nandyan ako kasama ang mga friends ko, hindi ko matiis na tumagal ang iphone ko sa bulsa ko kasi alam kong gusto ko nang sumakabilang buhay para ma check lng ang wattpad.
Anyway alam kung nag-iisip ka kung paanu nabago ng Four Words ang buhay ko. Well, nangyari to ng isang hapon. kakagaling ko lng sa school nun. Pina-andar ko kaagad yung laptop ko at bilis nag log-in sa wattpad. It was then my eyes caught that phrase. . . . . .
Share Your Own Story
Four words, Seventeen Letters . . . Simula pa nun gusto ko na tlgang mag sulat. Meron akong kunti na mga Unfinished Stories sa laptop ko pero hindi kailanman nagkaroon ng courage pra matapos lahat yun at ska tinatamad ksi ako. Besides, hindi ko nman tlga ine-expect na may magbabasa nun. It took me a few days pra mag decide. CLinick ko yung upload section at nagpost ng bagong story. Nag-upload ako nang first story ko. I was Terrefied. Chinicheck ko tlga yung email ko every 5 seconds para malaman kung meron comment o anuman.
Pagkatapos ng Dalawang araw of agony, Nagbuzzed yung Iphone ko sa bulsa ko. Email yun mula sa Wattpad "XxxxxX commented on your story" omggg. Totoo ba to? May nagcomment sa story ko.. May heart came to a halt.
CLICK*
"I love it, you should write more! Upload soon!"
Nung nabasa ko na. Halos mapatalon ako sa tuwa. Someone liked my story at english pa ang comment. Someone actually read my story at nag-enjoy. I was grinning from ear to ear habang nagrereply ako sa comment nya, Nag Thankyou ako para sa kanyang nkaka-inspired ng comment. Dyan nagsimula ang lahat. Yung mga apat na salita na yun had really gotten me into something na gusto ko. Nag-upload ako ng chapter after chapter, dumadami na din yung mga fans ko at mga friends ko. Yan yung mga rason kaya nag-eenjoy tlga ako sa wattpad. YUng Fact na nkameet ako ng iba't-ibang mga tao in every corner ng mundo.
Ngunit pagkatapos nun ay ito ang nangyari. Komportableng humihiga ako sa kama ko habang nagbabasa sa iphone ng biglang ng buzzed ito. Nag-aanounced na merong Bagong Mail. Nakangiti ako ng clinick ko ito.
"Dark_Poet001 sent you a message"
Ganda ng username ah, Sabi ko nang nakangiti. Good mood lng tlga ako nung araw na yun. Clinick ko yung link patungo sa message board ko and I frowned nang binasa ko ang kanyang mensahe.
"Your story is really girly, alam mo ba yun? It is not good kung tatanungin mo ako. Hindi ko maintindihan ko bakit sikat ito. Yung plot nya ay hindi nman original."
Hindi nakagalaw ang mga daliri ko sa Iphone's screen. Na-drain ung pagka good mood ko. Yung mga words na yun ay talagang sinaktan ako like hell. Kahit na hindi pwedeng mailarawan yung the way they made me feel. I was very devastated. Hindi ako kailanman nkatanggap ng mga negative messages sa 2 months kung nandito sa wattpad. Alam kung yung page na pinu-promote ay friendly environment pero meron tlgang mga tao na hindi alam kung paano. Pumunta ako sa profile nya and I frowned again.
It was a guy. Hindi tlaga common para makahanap ng lalaki sa site na to. Binasa ko yung profile nya nang tahaimik.
Name: Don't need to know, STalker Location: Read the Above Gender: M Language: English Member Since: December 2010 Votes Recieved: 10,859 '
Nagpost sya ng dalwang stories at collection ng mga dark poems. Ang kanyang profile info ay empty. Ni hindi man lng sya sumulat about sa kanya. Ang profile picture nya ay blanko, as in blanko tlaga.. I struggled para hindi makasulat ng insulto sa message board nya. Ipo-prove ko sa kanya na mas mature ako at civilized kunpara sa kanya. Mag-ingat akong nagtyped ng message ko:
"Hello Dark Poet. Naiintindihan ko kung ayaw mo sa story ko but there's no need to be rude.
Hugs, Jules"
Cilinick ko na ang send button. Ni hindi man lang ako binigyan ng time pra makahinga nang nag buzzed na ang Iphone ko. AGad agad? Reply agad. Ang bilis ng lalaking to ah. My eyes narrowed sa knyang sagot.
@Julesrocks Touched a nerve?
Kinagat ko yung labi ko sa inis at bilis pinindot and reply option.
@Dark_Poet001 Hoy, gusto ko lang sabihin na di mo nman kailangan maging rude eh. Kung ayaw mo sa story ko edi wag mo nlng basahin. Isave mo nalng yang pagka rudeness mo sa sarili mo.
Pagkatpos ng ilang minuto nagreply sya.
@JulesRocks Cut the drama ,Girly. Hindi ito isa sa mga stories mo. Ito ay totoong mundo. ;p
At dyan nagsimula yung mga epic na argument nmin.
Me: Una sa lahat, wag mo akong tawaging Girly. I don't know you. Pangalawa, hindi ako nag da-drama. Walang papatay sau kung magiging nice ka sa iba.
Him: Bkit ako makikipagkaibigan sau? Hindi kita kilala.
Me: Exactly, hindi mo ako kilala. So wlang rasun pra tratuhin mo ako ng ganyan.
Him: Whatever, girly.
Me: Wag mo nga akong tawagin ng ganyan,
Him: Bagay sau eh.
Me: Well for me it doesn't. Basta maging friendly ka nalng next time kung magbibigay ka ng opinyon mo sa iba.
Him: Oh, nasaktan ko ba ang feelings mo?
Me: Yes.
Akala ko nung una mag-aapologize sya, I'm so stupid para mag-isip ng ganyan.
Me: Wala bang kahit sorry man lang dyan?
Him: Nope,
Me: Okay, I give up. Wag muna akong kakausapin ever again.
Him: Aww, sinasaktan mo ang puso ko Girly, hindi mo ba nakikita?
Me: Shut up at itigil mo yang pagka-sarcastic mo sken ah at di yan nakakatulong.
Him: I think it is. ;)
Me: Bkit ka ba ganyan sa akin?
Him: Dahil. . .
Me: Dahil. . .?
Him: Walang rason.
Me: Edi tantanan mo na ako.
Him: Ikaw nga dyan ang nsa profile ko. Leave stalker.
Me: I'm not stalking you. Pumunta ako dito kung may magagawa ba tayong agreement. Gusto kong maintindihan mo na yung mga rude messages mo ay nkakasakit ng feelings ng iba.
Him: Blah. Blah. Blah.
Me: You are. . .
Him: Hindi makaisip ng iinsulto, Mrs Strawberry?
Me: Strawberry?? Anung. . .
Him: Yeah. Pra kang strawberry. Ang cheesy kse ng mga stories mo eh
Me: YOu Are Unbelievable.
Him: Thanks ;)
Me: Hindi yun compliment.
HIm: Para yun sa akin ;)
Me: I'm out here!
Him: Go shoo! Nagsta-stain kalng sa page ko with your pink fingertips at iyung strawberry's smell.
I got out of his page fuming. Grabe tlagang lalake to! Walang good manners at respeto man lang. Feel kung tumitibok ang puso ko ng desperado. ARgh! Tinakpan ko ng unan ang mukha ko at sumigaw sa inis. He really got on my nerves. Bkit ba sya ganyan? Nag buzzed yung phone ko at dahan-dahan kung chineck yung screen. New Mail.
"Dark_Poet001 sent you a private message"
*Click and Frowned*
"It was a niced talk Mrs. Strawberry. Hindi pa tayo tapos;)''
I squeezed my fists. On Its On!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
A/N: Guys sana magustuhan nyo yung tagalog version ko nito.
Pls do vote and comment. WAg po kaung mahiya.. :-)