§Chapter II§
Peculiar Things
ALICE'S
The class was dismissed because of that event. Nagsidatingan na ang mga pulis dala ang kanilang mga sasakyan pati na ang mga media na dala-dala naman ang mga kagamitan nila, lahat ng mga estudyate at mga guro ay hindi na hinayaan pang pumasok sa loob. Hinarangan na ng mga police tape ang buong eskwelahan namin kaya wala kaming nagawa kung hindi ang tumayo sa labas ng tape na nakaharang.
"Are you sad Alice?" tanong ni Chesiree habang lumututang sa ere. Hindi ko na lamang s'ya sinagot dahil maraming mga taong nakapaligid sa akin ngayon at nakikiusyoso sa pangyayari, baka mapagkamalan pa akong baliw kapag sinagot ko s'ya ngayon. Tamang-tama at kadarating lang ng ambulansya, baka isama pa nila ako doon habang kinukuha ang katawan ni Aureus.
"To all of the students of Leondelle University who are still here, class will be suspended until the case of Judaureus Scyche is solved. We will be informing you when will be the resume of the class via text message" maotoridad na anunsyo ng Dean ng Unbersidad namin na pansamantalang nakikipag-usap sa mga pulisya at tinututukan na ng iba't-ibang camera ngayon.
Early vacation because of Aureus? I didn't thought that there will be a silver lining regarding this situation. Well, actually I felt a jolt of happiness because I'm sick of his shit but I didn't expect that it will result to a long break.
No shit. No class. Perfect.
But then, I still have to do my part time job though. Still, no classes though.
Noong dumating ang ambulansya ay agad naman silang kumilos at kinuha ang bangkay ni Aureus gamit ang stretcher habang may nakapatong na kulay puting tela sa katawan nito. Lahat ng mga mata ay nakatuon ang pansin dito, pati ang mga tunog at ilaw ng mga camera ay nagsisimula nang balutin ang lugar.
Hindi ko maiwasang taasan ng mga balahibo, naalala ko bigla noong ako ay nakahiga sa bakal na lamesa at may taklob ring kumot sa buong katawan gaya ng nasasaksihan namin ngayon . Remembering that day still gives me chills in my spine, I will never forget that feeling.
****
Sobrang lamig ng nararamdaman ko, para bang nasa loob ako ng freezer na nakapihit ang numero sa pinakamataas na temperatura.
"Alice, wakey wakey"
May naririnig akong nagsasalita at tumatawag sa pangalan ko pero hindi ko mawari kung saang parte ito nanggagaling, para bang tumatalon ang boses n'ya kung saan-saan. Wala rin akong makita dahil tanging kadiliman lamang ang nakikita ko sa kahit anong direksyong lingunin ko.
"You're not awake Alice"
Muli, narinig ko nanaman s'yang magsalita pero kagaya noong una ay hindi ko parin mawari kung nasaan s'ya. Tutugon na sana ako sa kanya ngunit ngayon ko lang napagtanto na walang boses na lumalabas sa bibig ko--kahit anong sigaw ko ay walang lumalabas na kahit ano mang salita. Akala ko ito lamang ang hindi ko kayang gawin, ngunit noong sinubukan kong igalaw ang mga paa ko ay para bang naparalisa ang buong katawan ko at hindi ako makagalaw...
"Having a nice sleep? Oh, or are you not aware that you are dead?"
Dead? What does she mean by that?
Sa hindi malamang dahilan ay napaisip ako bigla kung kung anong nangyari bago ako mapunta dito at doon ko naalala ang nangyari sa akin. Habang tumatakbo ako upang habulin ang isang puting koneho ay bigla nalang akong makarinig ng isang malakas na pagharurot ng sasakyan at kasabay nito ang pagliwanag ng paligid.
"Do you remember now?" muli, narinig ko nanaman ang isang boses na hindi ko parin mawari kung saan nanggagaling at pagkatapos noon ay bigla nalamang lumiwanag ang paligid.
"Shit!" Nagising akong humahangos at hinahabol ang hininga ko. Sobra akong nanghihina at sumisirko-sirko ang paningin ko na para bang kagagaling ko lang sa isang hangover.
I feel so cold right now, I don't even know if it's possible for a human being to have this super low body temperature.
"What is this pla--"
Nang inilibot ko ang mata ko sa paligid doon ko napagtantong nasa morgue pala ako. Agad akong napatayo dala ang telang nakapatong sa akin kanina at tumakbo papunta sa pintuan habang nagsisigaw upang humingi ng tulong.
"Why so loud Alice?"
Napatigil ako sa ginagawa ko nang makarinig ako ng isang boses sa likuran ko.
I turned around and can't help to feel relieved when I saw a woman with green hair from behind me.
"Thank God, miss alam mo ba kung paano makalaba--"
Napatigil ako sa paglalakad nang mapansin akong hindi tama sa kanya habang lumalapit ako.
Her feet isn't attached to the floor...
"Welcome back, Alice"
Muli akong nagtaka nang may mapagtanto ako. Paano n'ya nalaman ang pangalan ko?
"Who are you and how did you know my name?" tanong ko habang napapaatras nalamang sa bawat paglapit n'ya sa akin.
"Oh right, I haven't introduce myself yet! How rude of me!" imbis na sagutin n'ya ako sa tanong ko ay patuloy lang ang paglapit n'ya sa akin pero ang mas ikinagulat ko ay bigla nalamang syang nawala na parang isang bula.
Nagpalinga-linga na ako sa paligid ko pero hindi ko talaga s'ya makita.
"My name is Chesiree" nagulat ako nang bigla ko s'yang marinig na magsalita at sigurado akong sa kanang bahagi ko s'ya narinig pero paglingon ko wala----wala akong nakita kundi ang katabi kong bakal na la mèsa.
"And for now on, I will serve as your tail" dagdag pa nito at bigla nalamang bumungad sa harapan ko.
Hindi ko maiwasan ang makaramdam ng pagkabigla ngayong kasalukuyan nang magkatapat ang mga mata namin. Bukod sa magkaiba ang kulay ng mga mata nito, tila ba umiilaw ang kulay asul at dilaw na mga mata nito sa kabila ng kadiliman ng paligid na ani mo'y parang isang mata ng pusa.
"Are you a ghost or something?" tanong ko dito pero tumawa lamang ito.
"I'm not a ghost Alice, I'm a Gift" sagot naman nito at biglang inilahad ang kamay niya kaya saglit nitong napukaw ang atensyon ko pero muli kong ibinalik ang tingin ko sa muka n'ya.
"Are you on drugs? Wait, am I on drugs?" muli kong tanong ngunit nakangisi parin ito sa akin.
"Alice tell me how it feels to be like them?" imbis na sagutin ang tanong ko ay ginantihan lang n'ya ako ng isa pa muling tanong.
Nagtaka ako kung ano ang tinutukoy niya kaya napatingin ako sa paligid at muling nasilayan ang mga bakal na lamesa na may nakapatong na mga bangkay na tinatakluban ng puting mga tela.
Like them?
"You woke up in the same place like them Alice, lying in that metallic table coated with white fabric. Alice you were dead like them just a minute ago. But because you were chosen for this fate, you breathed once again and gained an ability that a normal person can't do"she explained but it only made me more confused.
This is madness, this is to weird to be true. Maybe people just mistook me as a dead person, yeah maybe that's the reason why I'm here right now.
"I know mundanes are stupid but not stupid enough to put a living person into a morgue" may punto s'ya pero masyadong hindi makatotohanan ang mga nangyayari ngayon, hindi kapani-paniwala. I'm a realistic kind of person and I believe that there's a scientific explanation in all of these even with this woman's cat ears and tail--wait a minute how come I only notice this now? What the fuck?
"Believe me or not, I'm a gift. I know your still confused but let me tell you this. If you think that I'm just your playful imagination then that's okay but try to remember what you've felt before opening your eyes again, that I guranty is not a lie right Alice?" saglit nablanko ang isip ko sa pag-iisip ng mga teyorya na maaaring maging dahilan ng mga pangyayaring ito at binalikan ang naramdaman ko bago ko imulat ang mga mata ko.
That feeling, that feeling is still vivid but somehow I can't explain what I've felt. It seems to be unworldly--I don't know, it's like being one with the darkness but I'm not sure though. It felt weird but all I know is that whatever that is, I admit...
It was real...
"You're the chosen one, Alice" aniya sabay lahad ng kanyang kamay sa akin kaya sandali ko itong tinitigan. Sa hindi malamang dahilan ay inabot ko ito ngunit nagtaka ako nang tumagos lamang ang mga kamay ko dito. Can I really trust this woman?
"I take that as a yes then. I forgot to say that I cannot be touched by humans but lucky you, you're the only mundane that can see me" sambit pa nito.
"Remember, you are chosen Alice" paalaa pa nito.
****
Through all billions of people in this world, why did I have to be chosen to be in this fate? I don't even know the reason why I had this ability! How can I use it if I'm not allowed to save lives?
But really, why did I made a deal to something that I really don't know?
"May patay daw doon"
"Tara, tingnan natin!"
Nang mapansin kong dumadami na ang mga nakikiusyoso sa pwesto ko ay napaatras nalang ako at mas pinili kong umalis na lamang.
***
"Why do humans like crimes so much?" muling tanong ni Chesiree habang sinusundan ako na kasalukuyang nasa tabi ng kalsada.
"Don't know" tipid kong sagot habang patuloy paring naglalakad.
Now where should I go?
Tiningnan ko ang aking relo sa kamay at nakitang mag-aalauna palang pala ng hapon. It's too early to go home at wala namang sasalubong sa aking bahay kundi ang bahay ko lang mismo. Yogurt drink lang ang laman ng tyan ko kaya napagdesisyunan ko na pumunta nalang sa isang convenient store na hindi kalayuan dito. I know a convenient store which is just a walk away from our school.
Nagsimula na akong maglakad sa tabi ng kalsada sa kabila ng napakainit na sikat ng araw. Seriously, the heat haze here in this country is getting worst every year that is making me think that it will fry a human being someday.
Tumigil ako sa paglalakad nang mapag-alaman na hindi pa dapat ako tumawid dahil sa kulay pulang ilaw sa isang stop light na nangangahulugang huminto muna kami.
"De javu" bulong ko sa sarili ko nang mapagtanto na sa ganitong sitwasyon nagsimula ang mga hiwagang nararanansan ko ngayon.
Fuck that white rabbit.
Tumingin ako sa kanan ko kung saan nanggagaling ang mga sasakyan ngunit nangunot ang noo ko at agad nawala ang atensyon ko sa mga ito nang may mahagip akong kakaiba sa paningin ko.
"What the hell is that?" bulong ko sa sarili ko habang nakatingin sa kabilang kalsada.
There's this peculiar black silhouette standing at the other side of the road and the really disturbing part is that it doesnt have a face at all. I dont know what kind of thing it is but all I can say is that it may have the structure is like a human, it may stand like a human but then ironically speaking it is not a human.
"Hey" sambit ko bilang tawag kay Cheshiree ngunit imbis na magpakita sa akin ito ay mas naagaw ko lamang ang atensyon ng katabi ko.
"Bakit?" tanong nito sa pag-aakalang siya ang tinatawag ko.
Wala pre, may tinatawag lang ako sa kabilang kalsada dahilan ko nalamang kaya napatango-tango ito humarap sa unahan.
Bago ulit mapatingin sa unahan ay may napagtanto ako, walang ibang nakakapansin sa kakaibang itim na nilalang na iyon kung hindi ako lamang. I guess the weirdness is really starting.
Muli akong tumingin sa kabilang kalsada at muli ko nanamang nakita ang itim na bagay na nakatayo parin na gaya naming at tila ba naghihintay rin ng hudyat upang tumawid. Now that I looked at it completely, it has longer limbs. It feels like I am looking at the black version of slender man. Well, without a suit though.
"Hay sawakas!"sambit ng katabi ko kaya napatingin muli ako dito, hindi ko namalayan na nagkulay berde na pala ang Pelican crossing. Gaya ng mga tao sa paligid ko ay nagsimula na rin akong maglakad upang makarating sa kabilang kalsada at gaya rin namin ay nagsimula naring maglakad ang kakaibang nilalang pasalubong sa amin na tila ba kauri rin namin ito.
Habang papalapit sya ay napagtanto ko na may mata naman pala ito, bukod dito wala nang kahit na ano pa ang nasa muka nya. Walang ilong, walang bibig, tanging maliliit lamang na pulang mga mata ang meron sya. Well its not a black version of slenderman after all but still, it looks creepy as fuck.
"Chesiree" muling bulong ko habang palinga-linga sa paligid ko umaasang sumulpot si Cheshiree gaya ng lagi nyang ginagawa ngunit hindi talaga ito nalabas.
Napabuntong hininga na lamang ako at naglakad nalang rin kasabay ng mga tao, hanggang sa dumating sa puntong magkatapat na kami ng noong itim na bagay. Hindi ko alam pero bigla nalang akong nakaramdam ng kaba, maybe because it's creepy as fuck or I just dont know what is this thing capable of.
Shit, the ambiance is just too uneasy right now.
"Don't worry bro, we gotcha" bago pa makalampas ng tuluyan sa hindi malamang nilalang ay may narinig akong boses ng isang lalaki sa gawing kanan ko, salungat sa direksyon nito. Noong nilingon ko ito ay mga tao lang na namamadaling tumawid ang nadatnan ko.
Dahil masyadong napukaw nito ang atensyon ko, hindi ko namalayan na sobrang lapit ko na pala sa kabilang kalsada hanggang sa tuluyan na rin akong makarating dito.
Bago ulit ako magpatuloy sa paglalakad ay lumingon ulit ako sa kabilang kalsada upang tignan muli ang kakaibang nilalang ngunit lumihis ang tingin ko sa lalaking nakatayo sa kabilang kalsada at tila ba nakatingin rin sa nilalang na ngayon ay lumalakad na palayo. Hindi ko naiwasang mapakunot ang noo ko dahil dito, nakikita rin ba n'ya yun?
Nakatitig lang ako dito habang gulong-gulo ang isip ko nang bigla itong humarap sa akin. Bakas ang tila ba pagkabigla sa muka nito nang makita n'ya akong nakatingin sa kanya pero agad naman itong napalitan ng isang ngisi na s'ya namang ikinagulat ko.
Iginalaw n'ya ang kanang kamay n'ya kaya sinundan ko ang galaw nito. Ipinatong nito ang hintuturo n'ya sa mga labi n'ya na nakangisi parin na para bang sinasabi na tumahimik lamang ako, pero para saan?
Pagkatapos n'yang gawin iyon ay tinalikuran na n'ya na ako at nagsimula na muling humakbang palayo.
"Teka la--" hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko dahil may dumaan na sasakyan na isang saglit na humarang sa kanya at tila parang bula namang nawala ang lalaki pati na rin ang nilalang pagkalampas ng dumaang traktura.
What the hell is happening here, does this mean that I'm not the only one that can see those kind of things?
"Yo Alice, why you stopping?" bulalas ni Cheshiree nang bigla siyang sumulpot sa harapan ko kaya napahawak nalang ako dahil sa sobrang gulat.
"Can you stop disappearing and reappearing out of the blue for once?" babala ko dito habang nakahawak parin sa dibdib ko.
"Anyways, where have you been?" tanong ko dito habang nakatingin sa kanya.
"Nowhere? I'm stuck with you now, remember?" sagot nito habang nakahingi na tila ba nanunuya.
"Stuck? You're starting to sound like a human now" sagot ko nalamang at naglakad muli sa direksyon na pupuntahan ko.
"I won't thank you for what you said. I find it as an insult and I feel so offended right now" dagdag pa nito. Is she aware that what she said offended me somehow? But it's a good thing she's adopting to our surroundings now.I should also be preparing myself for other peculiar things that's about to change my boring life.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°
END OF CHAPTER II
SORRY FOR THE SLOW UPDATES!!