Sevdiklerim benim en zor ve en güzel imtihanim,
Acılarım en zor ve en güzel sabrımdi...
¤¤¤¤¤¤¤¤
1 Hafta sonra;
Rüzgardan:
Uyanmak istiyordum ama olmuyordu bir şeyler uyanmam karşı geliyordu gözlerimi bi ara açmış,canım yandığını hissetmiştım.
Ama şimdi olmuyordu.
Şu an bir rüya'nin içinde gibiydim.
Sessiz sedasız bir rüyanın içindeydim, sanki babam sesleniyor gibiydi.
"Oğlum yavrum diyemedim,seni doyasıya öpmedim sen annenden kalan en güzel emanetken annenin istedigi gibi yetiştiremedim.
Seni koruyamadim.
Oğlu yaşamalısın babaciğim,
Yaşamalı,direnmelisin."
Babam diyemedim sesisime can vermedim, konuşamıyordum.
Sonra sessler kesilmiştı,
Bu rüya mi, gerçek hayattan mİ kesitlermiydi bilmiyordum.Bildiğim tek bir şey vardı ben bende değildim.
Sonra bir çocuk sesi çınladı
Kulaklarımda.Acı,sevinç karışmı tanıdık bir çocuk sesi.
"Rüzgar abi hani beni almaya gelecektin.bıraktığın yerde seni bekliyorum çabuk uyuyan."
Bu Eslem nur benim küçüğüm,miniğimdi.
Gene sesim çıkmıyordu ben nasıl bir durumun içindeydim.her rüyadan sonra canım çekiliyor gibiydi.
Şimdi de bir bayan ve yüzü bana dönük çok tanıdık,yüzünden önce kokusu burnuma ulaşıyor bu kokuyu burnum tanıyor bu Mina benim Küçük hanım diye sayıkldığım kız idi.
Benle evlenmek istemedigini söyleyen,
Kalp odacigimda duran en büyük acim....
Konuşuyor ama sesi bana zor ulaşıyordu sanki içinde konuşuyordu.
"Rüzgar, yada Rüzgar Bey daha iyi uyanmalisiniz siz yok ikien bana küçük hanım diyen,beni sınır eden yok.Siz uyarmalısınız daha sizle konuşacagim çok şey var çabuk uyanın,Sizi bekleyen'leri daha fazla bekletmeyin."
Allahım ben nasıl bir durumun,
Nasıl bir çıkmazın içindeydim.
Sen bana yardım et aklıma mukayet ol.
Kalbimın üzerinede bir ağırlık oluşmuştu.
Ağırlık yerini yavaş yavaş ağrı alıyor.
Benim canımıda alıyordu,
Nefesim kesiliyor gibiydi.
Bu neydi,benim neyim vardı,neden böyleydim
Tam kafayı yemişken benim bitmeyen rüya'min içinden Deniz beni çarıyordu.
"Rüzgar kardeşim Hadı uyan.aç o siyahları bak bana,sırt uyuz uyuz
Yapabilirsın,herkes burda tüm sevdiklerin.oncelikle ben burdayım.
Beni yanlız sakın bırakma sakın."
Ne zaman bitecektı yada ben onlara cevap verecekmıydım...
Hiçbilmiyordum.
Canım çok yanıyor,bedenimi hissedemiyordum.
Deniz kardeşim iyi ki varsın.
yanlızligima arkadaş,yanlışlarıma doğru,beni ben yapan tek insan...
Annemden sonra sığınacağım tek liman...
"Oğlum cihanım,aslan parçam,
Neden bu kadar isyankar,vefasız
Allahı bilmeyen yüreğin var.
Ben seni böyle görmek istemiyorum cihanim.
Gerçek dünyaya boş gelmeni ve Ateşlerde yanmani görmek istemiyorum,senle aynı cennet bahçe'lerinde buluşmak aynı nehirden su içmek istiyorum...
Öğren oğul Aşkı,gerçek aşkı öğren ve huzura ulaş.
Seni cennet bahçe'lerinde bekliyor olacağım."
Anne,Anneciğim diyemiyordum ne oluyordu bana neden böyleydim.
"Anne"
Sesime can vermiştim işte konuşacaktım Meleğimle...
"Annem,yüzünü unutmamak için saatlerce fotoğrafına bakıyorum,sesini unutmayayım diye Cihanim diyişini aklıma getiriyorum.Annem küçüktüm çok küçük daha kokuna alışamadan Annem demeye doyamadi neden gittin neden."
"Cihanim anlayamasın şimdi neden gittiğimi ama anlayacaksın cihanim sonra yanıma gelmek için Aşka dua edeceksın.Şimdi gidiyorum seni bekliyor olacağım...
Aşkı öğrendiğinde tekrardan geleceğim.Aşkı, Asktan öğren."
Anne gittme.
Bir kapıdan içeriye giriyirdu son kez arkasını Dönüp bana gülümsedi,Ve o pamuk ellerini bana doğru salladı ve gözümden kayboldu...
Evet Ben aşkı öğrenecek,Aşka, huzura erişecektım.
Işte bana Allahı öğreten gene Annem olmuştu....
Acıyı öğrettiği gibi...
Mina'dan
Bu olayların üzeriden tam 1 hafta geçmişti.
Hala Rüzgar bey derin uykudaydi.
Hafize annem iyi olmuş hastaneden taburcu edilmiştı.
Hergün sırayla biri kalıyordu Rüzgar beyin yanında.
Bugün sıra bendeydi.
Ben kalacaktım ve Baya utanıyordum.
Benim kalmam uygun olmasada
Seyfi bey,makbule hanim,Hafize annem Ahmet babam hayli yorulmuşlardi,onların hatrina
Bu akşam ona bakabilirdim.
Şansıma birde uyanırsa bir daha yüzüne bakamazdım...
Çok dalgın bir şekilde pencereden dışarıya bakıyordum ki.
Kapı hızla çaldı, gir dememi beklemeden içeriye çok tatlı bir kız çocuğu arkasından da Deniz bey içeriye girdi.
Kız çocuğu(medyada var) gözleri dolmuş bir şekilde,
Rüzgar Beye bakıyordu ve ağlamaya başladı.
"Rüzgar abi uyuyormusum,uyansan; küçüğüm desen,dokunsan burnuma.
Hi olmazmı."
Deniz bey yere çökerek,küçüğe sarıldı.
"Hanı müslüman Dik durup güçlü olmalıydi,hayatta Allahtan başka kimse için göz yaşı dökmeyecekti hanı verdiğin sözler Eslemnur."
"Ama,ama Deniz abi,Rüzgar abiyi hiç böyle görmedim."
Bende küçük ben de görmedım.
Ve bu küçüğün adının anlamı ne kadar da güzel ve anlamlıydı.
Allaha güvenin ve dayanan bayan anlamı Çok güzel dı çok.
"Hanımefendi beni duyuyormusunuz?"
"Pardon dalmışım.Buyrun."
"Eslem nur burda durabilir mi?ben akşam onu almaya geleceğim"
"Tabiki efendim."
Sonra Eslem nura dönümup.
"Sen burda .... abla'nin yanında kal."
"Mina efendim."
"Mina ablanin yanında kal.Onu özmen olurmu."
Burunna hafifçe sıktı ve oturduğu yerden kalktı,bana dönerek;
"Mina hanım size Emanet."
"Peki efendim.gözümdwn bile sakınacagim."
Eslem nuru öptü,el salıyarak geldiği kapıdan geri çıktı.
Işte biz de üçümüz baş başa kalmıştık.
Eslem nur,Rüzgarın yanına giderek konuşmaya başladı.
"Rüzgar abi sende beni annem gibi bırakıp gideceksın?
Ben yine mi? Yanlız kalacağım.
Ne yapacağım,lütfen uyan Deniz abimden duydum 1 haftadır uyuyormuşsun,sıkılmadin mi uyan hadi aç gözlerıni,ağlıyorum diye kız;'ağlama küçük'de hadi lütfen aç."
Allahım bu küçükte kalbi sevgiye aç ve Annesizmiydi.
Tıpkı ben ve Rüzgar bey gibi...
Eslem nur sandalyeye oturmuş,Rüzgar Beyin ellerini mini minacik ellerine almış,Hem öpüyor hemde alıyordu.
Içim parçalanmiştı.
Yanına gidip kucama aldım,ve alnından öpup kocaman sarıldım
Oda minik ellerini boyunama dola di.
Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı
Istemsiz akan bu yaşları durdurmayordum.
Eslem nur ellerini boynumdan çekip,
Gözlerime koydu ,yaşları sildi,
incecik ve tatlı sesiyle konuşmaya başladı.
"Deniz abim buraya gelmeden önce ağlamamam gerektiğini söyledi,uyusada o bizi hissedermiş o yüzden ağlama Mina abla,yoksa bende ağlarım."
Kuzum ya.
"Peki,yeter ki sen ağlama."
Tekrardan düşüme yatmıştiki tam uykuya dalarken,
"Mina abla,tıpkı annem.gibi kokuyor,onun gibi sıcak sarılıyorsun."
Annesine ne olduğunu sorsamiydim.
Ah hiç bilmiyorudum.
"Eslem nur sana bir şey sorabilir mıyım?"
"Bir şey değil herşey sorabilirsın"
Gülümemiştık,o gülümseme sırasında gözüm Rüzgar Beye kaydı,ağzında maske kolunda serum kalbinde birkaç cihazla derin bir uykuda uyuyordu.
" canim senin Annene ne oldu."
Miniğimin gözleri dolmuştu.
"Istersen anlatıma.Eslemciğim."
"Hayır Mina abla anlatmak istiyorum."
"Peki kuzum sen bilirsin.Dinliyorum."
"Annem Melek gibiydi,tatlı sevecen,her zaman Allahı anlatan Allaha düşükun Biriydi.
Babam ise annemin tam zıttı;kaba Allahı bilmeyen içki içen ve hergün annemi döven biri.
Gene bir akşam annemle oturmuş,Annemden Sahabe hayatları dinliyordum.
Gürültülü bir şekilde kapı çalındı.
Annem kapıyı açmaya gitti ve içeriye babamla döndü babam annemin saçlarını tutmuş çekiştirip duruyordu.
Bir yandanda Annem den parayı nereye sakladığını soruyordu.
Zaten kadın zar zor biriktirmiştı benim okul aylığım icindi.
Hergün gündelige gidip,eleri yara bere içinde dönüyordu.
Babam ise eve hiç para getirdiğinı görmedim.
Annem parayı vermeyince annemi ölesiye dövdü ve çıkıp gitti.
Annem hastaydı zaten Deniz abim doktoru olduğu için komşudan onu aradım ama annemin oracıkta can verdiğini bilemezdim."
Ah kuzum benim.
Ağlıyordu,küçük gözlerinden küçük yaşlar dökülüyordu.
Susturmak için ne yapmam gerektiğini düşünmeye başladım ama bulamadım...
Kalbi yangına dönmüş bir yüreği nasıl dinidirip söndürebilirdim ki.
"Müslüman güçlü olmalı Eslemnurcugum."
Düşüme yatıp,hem sessizce ağladı hemde uykuya daliyordu.
Bende ona ilahi soyleme başlamıştım kı.
"Tıpkı annem gibisin.oda beni Ilahiyle uyuturdu."
Sadece kırık ve buruk bir özlemle gülümsedim.
Ve miniğimin uykuya dalışını izledim...
Sesiz, sedasız,kırgın,üzgün,özlem dolu kalbinı nasıl uyutuacakti hiç bilmiyordum.
Birkaç Saat sonra ;
Minigim düşümde,çok derin bir uykuda uyuyordu.
Sonra kapı bir anda açılıp içeriye Deniz bey girdi.
Parmak ucunda yürüyüp yanıma ulaştı.
"EsSalamin Aleykum,Mina hanım."
"VeAleykummus Selam Deniz Bey."
"Üzdümü?"
"Yok efendim.Ama şimdi uyuyor,nasıl götüreceksınız.?"
"Şu dolapta padaniye var,ben Eslem nuru,kucağıma alınca üzerini örtün."
"Peki."
Hemen dolaptan padaniye yi çıkarıp,üzerini örtüm. Eslem nuru zaten Deniz beyin kucağına
vermiştim.
"Teşekkürler Mina Hanım.Birşey olursa beni arayın,Hayırlı Akşamlar."
"Tabii,sizede efendim."
Diyip kapıyı açıp,geçmelerine yardımcı oldum.
Arkalarından bakıp,hemen içeriye döndüm.
Içimden bir ses Rüzgar beyin bu akşam uygulanacağıni söylüyordu.
Bunları Düşünür iken gözüm saate kaydı,00:00 gösteriyordu baya geç olmuş,bir günü daha geride bırakmıştık.
Her gün acısiyla, tatlısıyla geçiyor,yeni güne zemin hazırlıyordu...
Önemli olan Heryeni günün sonu,daha yeni günlerin başlangıçi idi...
Tuvalete girip;abdest aldım,çantama koyduğum cep Yasinin çıkarıp okumaya başladım,
Bu okuduğun Yasinim Şerifin yüzü suyu hürmetine,şafii isminin teceliyle,derin uykuda olan şu kuluna yardımcısı ol.
Allahım onu uyandığın da sana iyi kul olmayı öğretmemi nasip et,
Ona merhamet edip,senin sevgini kalbine serp...
Dualarımi kabul eyle.
Gözlerim gene dolmuştu,Rüzgar Beye baktıkca içim aciyor,kalbimin ateşi artıyordu,
Öyle solgun,öyle masum yatıyordu ki...
Tam bir hafta olmuştu,dile kolay bir hafta peki neden uyanmiyordu yada rahatsızliği ne idi...
Seyfi bey biliyor ama söylemiyordu,
Herkes çökmüştü,ne olacağını meraktan bekliyorlardi,
Uyanacakmiydi yoksa edebi uykusundan Edebi hayatımı göçüp gidecekmiydi...
Ölüm Allahın emiri idi,onadan geldik ona gidecektık...
Ölüm bile hazırsan güzel olacaktı...
Dalmışken,Rüzgar Beyin inlemeleri kulağıma duyuldu oturduğum sandalyeden kalkarak onun yanına gittim.
Bu inleme değil di,sanki bir şeyler sayikloyor gibiydi.
Yanına biraz daha yaklaşınca sesini daha net aldım;
'Anne','anne diye sayikloyordu.
Uyanmak üzereydi sanki gözleri kıpırdiyordu.Bende yatağın üstünde duran dümeye basarak hemşireyı çağırdım.
Hemşireyi çağıadım sanmıştım ama kapı gürültülü bir şekilde açılınca Deniz bey içeriye bir hışımla girdi,bana dönerek;
"Siz dışarı çıkın,Mina hanım."
Birşey demeden dışarı çıktım ve bildiğim.ne kadar sure varsa okumaya başladım.
Gene gözyaşlarım akıyordu hemde istemsizce.
Rüzgar'dan
Allahım uyanacaktım açacaktım gözlerim,bakabilecek,duyabilecek,konuşa bilecektim
Allahım sana şükürler olsun...
Ve ilk defa Yaradana şükür ediyordum.
Gözlerimi açmıştım;başımda Deniz ve Deniz gibi giyinen bir sürü kişi vardı.
"Rüzgar kardeşım beni duyabiliyor musun? Zorlanırsan cevaplamaya bilirsin elimi sık yada gözünü oynat."
Sessime can vermedim,ayağımi oynatamadim.
Elini sıkıp duyduğumu hissettirdim.
Deniz kolumdaki serumu ağzımda ki maskeyi çıkardı;
"Hoşgeldin kardeşim,Allahıma şükür uyandın."
Eli omzuma koydu.
"Ben çıkıyoru birazdan gelirim,Kardeşim tahlilini incelemem gerek."
Gözlerimi açıp kapatım peki anlamın da
Kapıdan çıkışını izliyordum, ki içeriye giren kişi ile donan nutkun iyce donmuştu.
"Rüzgar Bey iyimisiniz,Ailenizi ağrayim,onlarda çok sevinecekler sizin uyandığıniza.
Onlarda bir haftadır buradaydılar ama yorulduklari için onları bugün yolladım ben kaldım yanınızda."
Niye açıklama yapamayı gerek duyuyorsun be küçük hanım.
"Ailemi şimdi aramayın,rahatsız olmasınlar.Açıklama yapmanıza gerek yok küçük hanım."
"Siz cidden uyanmışsınız Rüzgar bey,beni sınır ettiğinize göre."
"Resmiyete gerek yok küçük hanım."
"Sınır,sınırrrr şey."
Biz böyle tatlı tatlı atışırken Deniz yanıma gelip.
"Bakıyorumda kendinize gelmişsınız Rüzgar bey."
"Evet"
"Iyiki geldin kardeşim."
Diyip bana kocaman sarıldı.
Ve öyle bir sıktıki
Bir haftadır yatigim için kuluç kalkan heryerim çatırit diye sesler çıkardı.
"Tamam kardeşim sakın ben ölmedim ya.Ölmüsum gibi davrama."
Gülüyorduk,Mina ise hafif bir tebessüm etmişti.
Kahkahayla gulmeye başlamamiza sağlayan şey ise karnimdan gelen seslerdi baya açıkmışim.
"Deniz abi ya ben çok açım yemek yesem ne olur."
"Tamam kardeşim hemen yolluyorum.Şu an benim işim var tekrar gelirim."
Dedi yatağım kaldirip.gitti Minayla baş başa kalmıştık.
"Mina"
Yazardan;
Rüzgar ilk defa Minaya adıyla sesleniyordu.
Rüzgar ve Mina çok tufah bir hal almışlardi.
Rüzgar önemli bir şeyler konuşacak gibi öksürmüştu
Mina anlamışti önemli bir şeyler olacağını Hisseleri gene doğruyu göstermiştı
Rüzgarın ağzından şu Kelimeler döküldü.
"Bana Aşkı öğret ama 5 vakite ki aşkı."
Mina şok olmuştu çünku duasının bu kadar çabuk kabul olacağını bilemezdi.
"Rüzgar bey,eminimisiniz?"
Diye takardan teyit etti.
Kalbi hızlanmisti çünkü;
Aşkı anlatacaktı.
Rüzgar yorulduğunu söyleyip uykuya daldı,
Mina ise huzura,aşka şükür etmeye...
¤¤¤¤¤
Bu bölüm de böyle bitti nasıl di yorum ve Votenizi bekliyorum
Hayırlı Günler...
<3