Three months later.
"Let us all welcome, for the first time, our newlyweds, Mr. and Mrs. Adam Consunji."
Adam took my hand at sabay kaming tumayo para magpunta sa gitna ng dance floor. It was our first dance as husband and wife at halos lahat ng tao ay nakatingin sa amin. I was smiling pretty wide that day – smile na may kasamang luha kasi naman – Adam made sure that this day will be perfect for me.
"Pagod ka na?" Tanong niya sa akin habang nagsasayaw kami sa gitna ng dance floor. My hands were around his neck and his arms were on my waist, napakalapit niya sa akin at dahil doon ay ramdam na ramdam ko ang kaba sa dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit sa tuwing ganoon siya kalapit ay kinakabahan ako. Hanggang ngayon hindi pa rin ako immune sa charisma ng asawa ko.
Kinurot ko siya sa tagiliran.
"What?" Tanong niya.
"Maghapon mo na akong pinapaiyak." Sabi ko sa kanya. Napangiti siya sa akin.
"Tears of joy naman, mahal. Ikaw naman." Hinagkan niya ako sa pisngi. I sighed. Talagang kapag nandyan si Adam, lahat ng bagay sa paligid ko makulay at maganda. The last three month came with ease kahit na iyon pa ang pinaka-crucial panahon sa akin.
Nakulong si Mommy. She will serve twenty five years inside jail habang si Mr. De Jesus ay habambuhay na pagkakakulong naman. Hindi ko alam kung paano naging sobrang bilis ng pag-usad ng kasong iyon, siguro ay dahil sa impluwensya ng pamilya ni Adam. Iyong gabi bago mahatulan si Mommy, nag-usap kami ni Adam. Sabi niya, kahit anong mangyari sa kaso ni Mommy ay hinding-hindi niya ako iiwan.
Nang araw naman na lumabas ang hatol kay Mom, tinanong niya ako kung gusto kong umapela. Hindi ko alam kung bakit niya tinatanong sa akin iyon. Sa dami ng kasalanan ni Mommy sa kanya, sa aming dalawa ay iniisip niya pa rin ang makakabubuti para sa pamilya ko – and I love him more for that.
Si Dad naman, nakakapgsalita na siya. Paunti-unti nga lang pero sabi ng therapist niya, kapag nagpatuloy ang response ni Daddy ay babalik sa dati ang pagsasalita niya. Nakakalakad na rin siya kahit paano. Talagang siniguro ni Adam na babalik sa normal si Dad, he made everything possible for him.
Ibinalik rin ni Adam kay Daddy ang perang ninakaw ni Mr. De Jesus sa kanya – hindi nga lang pera kuni pati ang kompanyang pinag-invest-an ni Mr. De Jesus ng mga perang iyon ay na kay Daddy na. Daddy was so happy at sa sobrang kasiyahan niya ay nayakap niya pa si Adam at nahalikan.
Si Mig, graduating na siya sa isang taon. Sinabi ko na rin sa kanya ang totoo – na si Mr. De Jesus ang tunay niyang ama. Noong una ay nasaktan siya – kahit ako naman, but we managed to make things work. Sinabi ko sa kanya na kahit na sino ba ang tatay niya, mahal na mahal ko siya at ganoon din siya Dad sa kanya.
Wala na akong problema ngayon. I have everything I need in life and more. Nandyan ang pamilya ko, si Adam at siyempre si Gabriel – ang baby sa tyan ko.
"Mahal paano kung babae ang baby natin?" Tanong ko sa kanya habang nagsasayaw kami.
"Gabrielle." Sabi niya. Natawa ako. Pinanindigan niya talaga ang pangalan ng baby naming dalawa. Masaya ako talaga. Sa nakalipas na anim na taon ng buhay ko, wala akong ginawa kundi ang umiyak at maging malungkot. Ngayon nandito na ako sa punto na pwede na akong maging masaya at alam kong panghabambuhay ang kasiyahang iyon.
Sabi nga ni Adam sa vows niya kanina: I will love you forever till eternity. Just like what Buzz Lightyear have said, Aura, to infinity and beyond. My love for you could reach infinity and whatever it is that's beyond that.
Natapos ang reception. Adam and I got in the car. Uuwi na kami kasi daw bawal mapuyat ang buntis, pero hindi ako naniniwala sa kanya. Alam kong may balak siya, si Adam pa. I rolled my eyes.
Habang nasa sasakyan ay nagtataka ako. Hindi iyong daan papunta sa pent house ang tinatahak namin kundi ibang daan pa. Minutes later, I noticed that we entered a very exclusive village.
"Adam, saan tayo pupunta?" Tanong ko sa kanya.
"Sa bago nating bahay, mahal ko." Mahinang sagot niya. Inabot niya ang kamay ko at saka hinagkan iyon. My heart leapt. Hindi ko alam ang tungkol sa bahay na sinasabi niya. Maya-maya ay huminto ang sasakyan niya sa tapat ng isang malaking bahay. It was like a big version of his bahay kubo back in San Martin ang pagkakaiba lang ay konkreto iyon, may second floor at magara talaga.
Bumaba si Adam ng sasakyan tapos ay binuksan niya ang pinto sa side ko. Wala na yatang paglalagyan ang kasiyahan ko. Adam took my hand and we both entered the gate. Hindi pa kami nangangalahati s apaglakad ay bigla niya akong binuhat – bride style papasok sa bahay.
"Adam!" Hinampas ko siya sa balikat. He kissed my lips passionately habang naglalakad papasok. Ibinaba niya ako sa sofa.
"Mahal na mahal kita, Aura." Sabi niya sa akin. Napangiti na lang ako. Kanina niya pa sinasabi iyon sa akin and he never fails to make me feel so loved every day of our lives together.
Hinaplos ko ang mukha niya.
"Bakit?" Tanong niya.
"Akala ko talaga mawawala ka sa akin." Bulong ko sa kanya. He kissed me again. "Nawala ka na minsan, kapag nawala ka ulit baka hindi ko na kayanin. You're the light that gives color to my life, Adam."
Naramdaman kong hinahaplos niya ang tyan ko then he looked at me.
"Bakit maliit ka magbuntis, mahal?" Tanong niya sa akin. Natawa ako. Palagi niyang tinatanong sa akin iyon. Noong isang araw kinukumpara niya ang tyan ko sa six months pregnant na tyan ng isang babaeng nakita namin sa ospital. Hinampas ko siya.
"May baby bump na iyan, maliit lang." Sabi ko. He kissed me again.
"Gusto ko kambal eh." Sabi niya. Nanlaki ang mga mata ko. "Parang si Yzang kulet saka si Yto." Inilapit niya ang bibig niya sa leeg ko.
"Ang bango-bango mo, mahal." Sabi niya. His hands started roaming around my body. He couldn't hike up my gown because it was so long so his hand stayed on my breasts and he started massaging those.
"Hmnn, love..." He whispered in my ears. I was savoring the moment. His kissing were fiery and passionate but then he stopped. Napadilat ako.
"Adam!" Sabi ko.
"Mamaya na, mag-tour muna tayo dito sa bahay." Sabi niya. Itinayo niya ako tapos ay nag-ikot na kami. Ikinukwento niya sa akin ang story behind the construction of the house. Sinekreto daw niya talaga dahil gusto niyang ito ang regalo niya sa akin sa kasal namin and he did a pretty good job on it.
The walls were rustic and it kinda looks old pero bagay na bagay iyon sa vibes ng bahay namin. May mga abstract paintings din na nakasabit sa wall pero ang nakatawag ng atensyon ko ay ang isang duyan na nasa garden.
Binitiwan ko ang kamay ni Adam at nagpunta ako doon. Kamukha iyon noong duyan sa kubo niya dati. I sat in there, nakita ko naman si Adam na sumunod sa akin.
"Bakit merong ganito?" Natatawang sabi ko.
"You like it?" He asked me. I took his hand and pulled him closer. Naupo siya sa tabi ko tapos ay niyakap ako.
"It's perfect Adam. Thank you." Sabi ko sa kanya. "And I'm sorr---"
"Shhh! Mahal naman, kasal na tayo ulit at lahat may naririnig pa rin akong sorry sa'yo?" Napapalatak siya. "Sa dami ng pinagsamahan natin, isa lang naman ang pinagsisishan ko at iyon iyong panahon na nasaktan kita. Ako ang dapat mag-apologize because I hurt you, I made you cry kaya ngayon babawi ako." Sabi niya sa akin. "Sa'yo, kay Gabriel at sa mga susunod nating anak."
Humagikgik ako. Hindi ko alam kung bakit para akong teenager na kinikilig kapag naririnig kong nagsasalita nang ganoon si Adam sa akin. Pakiramdam ko, bago pa rin kaming dalawa sa isa'tisa.
Mahal na mahal ko si Adam at alam kong ganoon din siya. We had been through so much and yet our love for each other prevailed and it was something to treasure and look forward too.
I was sighing. Nakangiti ako, nakatingin lang ako sa kawalan pero saglit akong natigilan when I felt him unzipping my gown.
I turned to him.
"Akala ko ba magpapahinga lang tayo?" Tanong ko. Tuluyan na niyang naibaba ang dress ko.
"Tsk, nagbago na ang isip ko." Adam stood up. Hinatak niya ako patayo. Strapless ang gown ko so when I stood up, nalaglag iyon ng tuluyan sa damuhan. I was only wearing a pair of white lacey underwear.
Gumapang ang kamay ko sa coat ni Adam. I took it off and unbuttoned his shirt. Moments later we were both totally naked in front of each other. Inihiga ako ni Adam sa duyan. He placed himself on top of me and started kissing me.
"A-adam..." I moaned his name. The sensation was delicious but then I'm worried about the fact that we're lying on the duyan made of rattan.
"A-adam, iyong duyan. Baka malaglag tayooohhhh..." I bit my lower lip when I felt his suck on my nipples. I sighed.
"Love, you're lactating." He grinned at me. Namula naman ang mukha ko. Tinampal ko ang labi niya.
"Adam!" Sabi ko. He again bent his head down and started kissing my skin again. I was feeling so hot that time and yet I couldn't really concentrate because with Adam's every move, the duyan moves with him.
Kinalabit ko siya.
"A-adam!" I screamed when I felt his two fingers inside of me. I couldn't talk anymore. I was just writhing in pleasure underneath him. My face, I was so sure – was flushed and my mouth was a bit parted. He was taunting my nipples with his tongue and he thrusts his fingers inside of me.
"Adam... Shit!" I moaned when he licked my neck. Hindi ko alam kung bakit ang sarap-sarap ng ginagawa niya sa akin.
"Adam!"
"Kanina ka pa, ano bang gusto mo?" Kunot noong tanong niya. Hinaplos ko ang balikat niya.
"Iyong duyan..." Ngumuso ako. "Umaalog eh..."
"Aalog talaga iyan, mahal. Just shut up." He kissed me. Again I forgot the fact that the duyan was shaking.
"Adam! Adam!" Sigaw ko. Besides the fact that I was coming – I could feel the duyan moving as he thrusts inside me.
"Shh! Mahal, paano tayo makakabuo kung nang-iistorbo ka?" He looked so frustrated. My eyes widened. Buo?
"Nakabuo na tayo!" I hissed. "Ahhh...." I closed my eyes when he moved his hips forward.
"Maybe we'll get lucky. I could turn our baby into twins..."
His movement was faster now. I wrapped my legs around his waist and my arms around his neck.
"Adam... ohhhh..." I was out of breath. Adam kept thrusting in and out until we both came in pleasure. After that, he buried his face in the middle of my chest and planted little kisses on it.
Hinampas ko siya sa likod.
"Buti hindi nasira iyong duyan." Natatawang sabi niya. I ended up laughing too. We stayed like that for another minute and then he stood up to carry me. Umakyat kami sa master's bedroom at doon, inihiga niya ako sa kama, he lay beside me and embraced me tightly.
"I love you, Aura." He whispered. "Sleep now, bukas ang simula ng for the rest of our lives natin."
"Sa duyan ulit?" Tanong ko sa kanya. Humalakhak siya tapos ay niyakap ako. I just smiled.
He was right, tomorrow is the start of our life together and I'm so looking forward to it.
*** C O N S U N J I L E G A C Y ***