"Argh! Does it really have to rain when I have no umbrella?" I muttered to myself. To top it off, hindi nanaman sumipot sila ian at carlo sa oras na pinag-usapan. Starbucks nalang daw, their treat kasi pinaghintay nila ako.
"Miss, gusto mo bang maki-share dito sa payong ko?" A peson behind me said.
"Wag na. Nakakahiya naman sa’yo" I’m really not in the mood para sa mga taong hindi ko kilala ngayon.
“No, I insist. “ I turned with my bitch face on para sabihin na wag na niya akong guluhin, pero na-surprise ako sa nakita ko.
Infairness ha? Pogi si Mr.Payong. Chinito, Brown hair, and those heart-warming brown eyes. Para kang malulunod sa sobrang lalim.
“Sure ka?”
"Oo naman. Kesa naman maligo ka sa ulan" He said smiling.
Gosh. That smile. Killer. With dimples! Ahh! Ang cute! (^.^)
"Thanks ha? Saan ka ba papunta?"
"Sa may Starbucks lang ako."
"Wow. Coincidence. I was headed there before it started raining"
Habang naglalakad kami papunta sa Starbucks sa may side ng school namin, may car na humarurot. Eh saktong may puddle dun sa dinadaana namin. Nabasa tuloy yung blouse ko.
"Aah! Kamalas-malasan talaga nang araw na 'to! Psh!"
Kinabit ni stranger yung jacket nya sa akin...
"Ayan, suot mo muna. Basa ka na kasi eh. Baka lamigin ka."
*blush* "Uhm. Salamat ha?"
"No worries."