CHAPTER XIX:
Believe me, he's evil
DANA'S POV
"You'll get used to it, just don't forget about the goal." Sabi ko sabay abot kay Pinky ng bottled water na binaon namin mula sa cafeteria.
"What goal?" Aniya. She's still shaken up but atleast ngayon ay nakakausap na namin siya ng maayos.
"Stay Alive together." Sabi pa ni Mira na abala sa paglalagay ng paunang-lunas sa mga sugat ni Pinky sa braso at mukha.
Nakaupo lamang kami sa sidewalk samantalang sina Raze, Axel at Shem ay nakaharap sa bumper ng sasakyan, dito kasi nila ipinatong at kinikilatis ang mapang nakuha nila mula sa isang nakaparadang sasakyan. Although we had a rough start, kinakausap namin si Pinky para naman kahit papaano ay mapalagay siya. On the other hand, nakaupo lamang si Churchill sa isang tabi, nakatulala at para bang napakalalim ng iniisip.
"Ano kayang iniisip nun?" Tanong ni Mira na napapansin narin pala ang ibang kinikilos ni Churchill.
"If we're not in this place, malamang linguistic paradox at prescriptivism theories ang iniisip niya but since andito tayo, I bet he's thinking of what he fears the most." Hula ko na lamang.
"So you mean he's smart? Gino looks smarter than him but Gino pronounces 'Divided by' as 'Dibay-dibay'." Tanong naman ni Pinky matapos maubos ang bottled water niya. Hindi namin napigilan ni Mira na magtawanan ng bahagya. Sa gulong kinasasangkutan namin, maliit na bagay natatawa na kami. Naalala ko tuloy si Cielo noong bata pa kami, she used to say Vocaler instead of Vocalist. Like how she proudly screamed back in elementary na si Ely Buendia ang Vocaler ng E-heads, I laughed so hard back then which caused me to drool.
"Church may look like a 2008 Jejemon na nag-time travel sa 2016 but trust us, he's multilingual and he's the most intelligent among us. No offense Dana." Sabi pa ni Dana dahilan para agad kaming matawa ni Pinky. Mira has a point, Churchill is way smarter than he looks, I mean he may not be an over-achiever or competitive sa school pero alam namin ang kakayahan niya.
"Guys tara na." Biglang sensyas nila Raze.
****
Muli, maingat kami sa bawat kilos at dinadaan. Hangga't sa maari, wala sa aming nagsasalita at pinapakiramdaman lang namin ang paligid. We were lucky that Raze and Axel heard our screams back in the school, nagbabasakali kaming mauulit 'yon at sa pagkakataong 'to ay sina Wena naman o Gino ang matutulungan namin.
Sumusunod lamang kami sa pangunguna nina Axel at Raze. They've been here longer than us kaya naman mas marami silang alam at magagawa. Mira, Pinky and I are holding each other's hands while walking, hindi pa namin masyadong kilala si Pinky pero sa kabila nito ay komportable na kami sa isa't-isa, we don't want her to feel alienated too lalo na sa sitwasyon namin ngayon. All we have is each other and it's important to stick together no matter what happens.
Maya't-maya akong napapalingon kay Churchill at Shem na nasa likuran namin. Shem is being cautious as always at maya't-maya siyang napapahawak sa helmet niya na samantalang si Churchill naman ay mukhang balisa talaga. I'm worried about him, I mean I have fears too but I'm trying not to get affected.
"Kung totoong nandito ang mga kinatatakutan natin, anong sayo?" Biglang tanong ni Pinky sakin kaya ngumiti na lamang ako.
"Fear of not knowing anything." Tahasan kong pag-amin agad, "It happens a lot so I'm used to it."
"Lalim." Narinig kong nangantyaw si Shem na nasa likuran namin.
"Ikaw Church anong—" Hindi ko na napagpatuloy pa ang sinasabi ko nang bigla na lamang mahinto sina Raze at Axel sa paglalakad. Sa sobrang kaba namin ay agad kaming nahinto sa kinatatayuan at naghilahan palapit sa isa't-isa.
"Why did we stop?" Napatanong ako kay Raze pero imbes na sumagot ay itinaas lamang niya ang kanyang kamay at itinuro ang dulo ng kalsadang nilalakaran namin, hindi kalayuan sa mismong kinatatayuan namin.
"What the hell?!" Narinig kong napabulalas si Shem and I can't blame him. What the hell nga naman talaga.
Agad nawala ang taranta namin at napalitan ito ng sobrang pagtataka at kalituhan. Sa dulo kasi ng kalsadang dinadaanan namin ay isang Brown Bear Mascot, nakasuot ng white shirt na may blue sleeves at may dala pang baso na puno ng gatas—Mascot ng Bear Brand Milk to be exact!
"Uhm... What is a Bear Brand Mascot doing here?" Kunot-noo akong napabulalas.
"Wait is he waving at us? Oh my God! He's waving at us! Ang cute!" Sigaw ni Mira nang makitang kinakawayan kami ng nakangiting mascot at agad niya itong kinawayan pabalik. Damn it, I'd have to admit, the mascot's really cute.
In an instant, our fears were gone. Lahat nga ata siguro kami nagsibuntong-hininga at kung kanina ay halos magkakadikit na kami sa takot, ngayo'y palagay na kami't hindi na natataranta. Even Pinky's waving at the Bear Brand Mascot.
Nagpatuloy sa paglalakad sina Axel at Raze kaya nagpatuloy narin kami. The Mascot looks harmless pero halatang naging maingat parin sina Axel at Raze sa mga kilos nila. Nang malapit na naming madaanan ang mascot ay nagtaka kami nang bigla na lamang magsalita si Shem.
"Problema mo Churchill?" Dahil sa narinig mula kay Shem kaya otomatiko kaming napalingon sa kanilang dalawa ni Churchill na nasa likuran namin. Nagulat kami at naguluhan lalo na nang makita namin si Church—Nakapako sa kinatatayuan na animo'y hindi makagalaw habang nakatingin sa direksyon ng mascot. Churchill's mouth and eyes are wide open and all I can read in his reaction is fear and disgust.
"Teka! Sa Mascot ka Takot?!" Biglang bulalas ni Shem nang mapansin rin niya ang napansin ko. Sa hindi inaasahan ay bigla na lamang nagtawanan sina Mira at Pinky kaya kahit kami nila Raze ay nagtawanan nadin.
"Oh come on, it's just a mascot! A fluffy adorable Mascot!" Giit ni Pinky at lumapit sa direksyon ng mascot kasama ang tawang nang tawang si Mira.
"'Wag masyadong malapit!" Sita sa kanila ni Axel dahilan para manatili silang dalawa ilang hakbang lamang mula sa mascot.
"Teka lang! Oh my God! Ikaw ba 'yon?!" Bigla na lamang humagalpak si Mira kakatawa, "Oh my God ikaw nga ata yung batang nadaganan ng Bear Brand Mascot noong elementary pa tayo!" Lalo pa kaming naghagalpakan kakatawa dahil sa sinabi ni Mira.
Oh crap! I remember it now! I think we were in fourth or fifth grade at that time nang magkaroon ng Feeding Program sa school. Isa sa mga sponsor ang Bear Brand at nag-perform ang mascot nito sa stage. Sa gitna ng performance, nahimatay yung performer tapos nalaglag sa audience. Sa pagkakaalala ko, nagtakbuhan ang lahat ng audience kaso may isang bata na manghang-mangha sa nangyayari, sa sobrang mangha hindi na nakailag at siya yung nadaganan mismo ng mascot. The little boy screamed so loud na umabot ito hanggang playground. Damn it, that was Churchill?! I feel so bad but I just can't help but to laugh along with the others.
"Pre ikaw pala 'yon?! Balita ko natanggal daw lahat ng baby tooth mo dahil dun!" Kahit si Shem halos maluha na kakatawa.
"Three days kang naospital nun diba?" Tanong ni Raze na pilit pinigilan ang kanyang pagtawa.
"Churchill sayaw ka naman diyan ng Micro-nutrient deficiency oh!" Pang-aasar naman ni Mira na napaupo na lamang sa sidewalk kakatawa.
Ibinalik ko ang tingin kay Churchill. Kung kanina ay takot na takot siya sa Mascot, ngayon ay galit na galit na siya habang nakatingin sa amin. Ang cute tingnan ni Church kahit galit kasi nakayuko ang ulo niya tapos naniningkit pa ang namumulang mga mata. Hindi tama pero natatawa lang talaga ako.
"Impakto ang osong 'yan! 'Wag kayong tumawa!" Giit ni Churchill pero lalo lamang kaming nagtawanan, "He's evil! 'Wag kayong papaloko!"
"Dude it's a cute cuddlesome bear! There's nothing evil about him! Look! He's so cute!" Giit naman ni Pinky at bigla na lamang lumapit sa mascot sabay hampas sa tiyan nito.
"Teka Pinky Sandali—" Biglang sumigaw si Axel ngunit huli na. Lahat kami walang magawa kundi magsigawan nang bigla na lamang matumba ang mascot at madaganan si Pinky.
Taranta kaming nagtakbuhan at sumaklolo sa kanya pero si Pinky ay natawa na lamang habang nakadagan na sa kanya ang Mascot na di hamak na mas malaki sa kanya. Maliban kay Churchill, nagsilapit kaming lahat sa mascot at sinikap itong iangat mula sa kanya pero nakakagulat ang sobrang bigat ng mascot. Sa sobrang bigat kasi, ni hindi namin siya maiangat kahit lima na kaming nagtutulungan.
"G-guys he's getting heavier, please help me now." Nakangiti man, nagiging bakas na ang takot sa boses niya. I looked over at Pinky and I saw her face slowly turning red at para bang nahihirapan na siyang huminga.
"Hang in there okay? Hold your breath." Sabi ko at muli namin itong sinubukang iangat.
"Churchill tumulong ka dito!" Sigaw ni Shem na pulang-pula na kakasubok ng karga.
"Shit! Shit!" Tarantang napapadyak si Churchill, balisa man at hindi mapakali tiniis na lamang ni Churchill ang takot niya, pikit-mata at putlang-putla siyang lumapit sa amin at napahawak na bewang ng mascot.
"At the count of three!" Sigaw ni Raze kaya napahinga kami ng malalim at humawak ng mahigpit sa mascot, "One! Two Three!"
Nagsigawan kaming lahat sa sobrang bigat ng mascot. Lahat kami nagsikap at nagbuhos ng matinding lakas pero ni katiting na bahagi ng mascot ay wala kaming naingat. Sa sobrang bigat, para siyang gawa sa semento.
"Pinky!" Biglang napasigaw si Mira at napaluhod sa direksyon ni Pinky. Labis akong nanlumo nang makitang hirap na hirap na si Pinky sa paghinga at panay na siya sa pag-iyak. Hindi ko maintindihan pero habang tumatagal, mukhang lalong bumibigat ang pagkakadagan sa kanya ng mascot. Sa sobrang bigat, nagsisimula nang lumabas ang dugo mula sa bibig niya.
"Tabi!" Sigaw ni Axel kaya napaatras kaming lahat. Buong lakas niyang pinalo ang mascot gamit ang palakol ngunit laking gulat naming lahat nang biglang tumilapon si Axel palayo dahilan para lalo kaming magsigawan. Lalo pang tumindi ang kaba at takot naming lahat dahil sa nasaksihan.
"Shit! Shit! Tama ako! Demonyo kang hayop ka! Demonyo ka!" Paulit-ulit na sigaw ni Churchill at agad na napaatras mula sa mascot.
"We have to try again!" Giit ko at hindi ko na napigilan pang maluha lalo pa't naririnig ko ang mga iyak at pagmamakaawa ni Pinky. Naririnig ko siyang sumisinghap, namimilipit siya sa sakit at hirap na hirap nang huminga.
"Lalo siyang bumibigat!" Napapahiyaw si Pinky dahil sa labis na sakit, panay siya sa paghiyaw sa pagitan ng kanyang bawat paghikbi. I can't help but to cry hearing her screams, she's in extreme pain at it seems like we can't do anything to help.
Labis akong kinilabutan nang may marinig na akong mga mumunting tunog na animo'y gawa ng mga butong nababali.
"Pinky magiging maayos ang lahat!" Sigaw ni Axel na iika-ika man ay nilapitan si Pinky at hinaplos ang pisngi nito.
Ako, si Shem, Axel at si Raze—Sinubukan naming apat na muling iangat ang mascot sa abot ng makakaya. Pinilit naming maging mas malakas at mas matatag. Hindi kami sumusuko. Hindi nagtagal ay lumapit muli si Churchill sa amin at tumulong narin.
"Guys she's not breathing!" Bigla naming narinig ang palahaw ni Mira kaya lahat ng atensyon namin ay muling napunta kay Pinky.
"Pinky!" Muling lumapit si Axel sa kaibigan niya at paulit-ulit na tinapik ang pisngi nito. I don't know much about Axel but I'm sure Pinky is a good friend of his. I feel bad about Pinky, ano nalang kaya siya na close friend niya.
Lahat kami nanlulumo lalo na si Axel na tuluyang naluha. Just by looking at Pinky, wala na talaga. Wala nang kulay ang mukha pati na ang balat niya. Nakadilat ang kanyang mga matang pulang-pula at parami ng parami ang dugong lumalabas mula sa bibig niya. Habang tumatagal, mas lalong nadadaganan ang walang buhay niyang katawan, nag-iiba ang hugis ng mukha niya at maraming dugo ang dumadaloy mula sa ilalim nila.
Umiiyak na sinubukang muli ni Axel na iangat ang mascot kaya kahit huli na ay tumulong parin kami nila Shem.
Bigla naming narinig na sumigaw si Mira at nang muli naming pagmasdan si Pinky ay lalo kaming nanlumo nang makitang tuluyan nang lumuwa ang kanyang mga mata at lumalabas na ang laman niya mula sa kanyang bibig dahil sa labis na pagkakaipit. May naririnig na naman akong tunog, this time ay gawa na ito ng unti-unting paglabas ng bungo mula sa kanyang balat.
"Tara na, umalis na tayo..." Luhaang sambit ni Shem na hindi na mapalagay. Paulit-ulit siyang napapatingin sa kanyang sapatos at nang tingnan ko ito ay nakita kong may naaapakan na siyang mga dugot laman.
Napatingin ako sa sarili kong sapatos at nakita kong naapakan ko narin ang napakaraming dugo at maliliit na piraso ng kanyang buto dahilan para kahit ako'y masuka narin.
"Sorry..." Umiiyak na sambit ni Axel at walang nagawa kundi mapapikit na lamang habang lalo pang naiipit ang walang buhay na katawan ni Pinky.
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at sa huling pagkakataon ay napatingin ako sa direksyon ni Pinky. Lalong nanlambot ang mga paa ko nang hindi ko na makita ang mukha niya dahil tuluyan na siyang nadaganan ng ulo ng mascot. Ang nakikita ko nalang ay ang pino na niyang mga utak na sumisilip mula sa maliit na espasyo sa sahig.
****
"Ginawa natin ang lahat." Mahinang sambit ni Raze habang tahimik lamang kaming lahat na nakaupo sa sidewalk at nagpapahinga. Lahat kami hinang-hina at nanlulumo. Ni hindi na namin magawang magkatinginan o mag-usap man lang.
Nangingnig parin ang mga kamay ko at diring-diri parin ako sa nasaksihan. Sure marami na akong nakikitang mga nakakadiri pero iba kasi yung kay Pinky... Nagmakaawa siya sa amin, we heard her scream... She died slowly and painfully... We were all there but none of us could help her. It's the worst way to die for me... Being surrounded with people yet still hopeless.
"Tara na, kailangan nating mahanap si Gino at ang kapatid ko." Walang emosyong sambit ni Axel at agad na napatayo pero halos lahat kami ay napatingin lamang sa kanya at nagsitayuan. Karamihan sa amin, lugmok parin.
"Guys ano ba! Hindi tayo dapat panghinaan ng loob dahil sa nangyari!" Biglang sumigaw si Shem kaya napalingon kaming lahat sa kanya. Alam kong apektado rin siya sa nangyari kay Pinky dahil sa hanggang ngayon ay namumula parin ang kanyang mata at namumutla parin siya.
"Andami na nating napagdaan! 'Wag tayong papatalo sa lugar na'to!" Giit muli ni Shem.
Gutuhin ko mang itinuon kay Shem ang atensyon ko, hindi ko magawa lalo na nang makita kung sino ang nasa likuran niya. Muli, tinamaan ako ng matinding kaba. Sa sobrang kaba ay ramdam ko agad ang pagbilis ng tibok ng puso ko at panginginig ng mga kamay ko.
Napabuntong-hininga si Shem at isa-isa kaming tiningnan, "Anong nangyari sa habang magkaka—" Natigil si Shem sa pagsasalita nang magtama ang mga paningin namin. Gusto kong magsalita pero sa sobrang takot ay hindi ko halos maigalaw ang bibig ko, siguro ganun din ang iba. Sa takot hindi ko na alam anong gagawin. Gusto kong tingnan ang iba kaso hindi ako makagalaw sa sobrang gulat.
"Hulaan ko, nasa likod ko na naman si Boris tama ba?!" Iritadong sigaw ni Shem dahilan para agad akong umiling-iling.
"Takbo!" Biglang umalingawngaw ang sigaw ni Churchill.
END OF CHAPTER 19!
THANKS FOR READING!
HOPE YOU ENJOYED THIS CHAPPIE <3
VOTE AND COMMENT <3