"Adam are you even listening to me?"
Samantha kept on talking but I'm not really listening to her. I kept on looking at the barista inside the coffee shop, she had a short hair, and a pair of striking eyes – just like what Aura had. I sighed. Hindi na Maganda ang nangyayari sa akin. In the first place, why am I missing her? Hindi naman siya bagay sa buhay ko, she made a choice, she left me at alam ko naman kung bakit.
Sumobra ako. I just wanted her to feel the pain I felt six years ago pero sumbora ako sa huli iniwan niya ako. Akala ko sa oras na makita ko siyang umiiyak at nagmamakaawa sa akin sasaya ako, pero hindi ako sumaya, everytime I see her crying I wanted to punch myself, everytime I see those tears falling down from her eyes, gusto kong tumalon sa balcony ng pent house dahil tuwing nasasaktan siya, nasasaktan din ako pero hindi ko naman mapigilan kasi nangingibabaw ang galit. Tuwing nakikita ko siya, nasasaktan ako, bumabalik sa akin ang gabing iyon – bumabalik ang sakit pero dahil sa sakit na iyon, nawala na naman siya sa akin.
Mahal na mahal ko pa rin si Aura. Siguro tanga ako dahil sa kabila ng ginawa niya sa akin, mahal ko pa rin siya. I had six years to throw away everything that had something to do with her pero hindi ko nagawa, nasayang ang anim na taon, ni hindi ko siya nakalimutan. It was always her, it had always been her – kahit na may kasama akong ibang babae sa kama, mukha niya pa rin ang iniisip ko. Minsan, iniisip ko kung tinanggap ko siya noon, siguro masaya kami.
I'm sorry, Sam, I'm just not in the mood." Sabi ko sa kanya. I looked away again.
"Adam, gusto mo ba ako? Cause I like you, I like you a lot kaya nga may nangyari sa atin sa rest house ninyo. I like you, Adam." Bigla niyang hinawakan ang kamay ko – agad kong binawi iyon.
"Kailangan ko nang umalis." Wika ko. Iniwan ko siya. Hindi ako lumingon kahit paulit-ulit niya akong tinatawag. Sumakay ako agad sa kotse at tinahak ang daan patungo sa opisina ko. Traffic sa main road kaya matagal akong nakahinto roon. I was looking around when I saw a familiar figure crossing the street – si Aura. She was holding all those tupperwares and containers. Nakasuot siya ng malaking polo, may hawak siyang putting towel tapos ay may baseball cup sa ulo. Wala sa loob na bumaba ako ng sasakyan at saka sinundan siya. She crossed the street. I was half running just to get to her and when I reached her, I grabbed her arm. Mukhang nagulat naman siya.
"Uy!" She exclaimed. She faced me. Ganoon na lang ang pagkagulat niya nang makita ako. "Oh, Adam, umaano ka dito?" Kaswal na sabi niya.
"Aura, anong ginagawa mo?" I asked her.
"Nagtatrabaho. Kailangan kong kumita para sa pamilya ko." Sabi niya. Wala akong makitang reaksyon sa mukha niya. "Isa pa, kailangan kong mag-ipon para ipambayad sa utang ko sa'yo. Paunti-unti mababayaran ko iyong milyon mo, pero maghintay ka muna. Family comes first." She said like it was the most casual thing to do. Nagsimula na naman siyang maglakad.
"Aura!" I called. I followed her. "Bumalik ka na lang sa akin." She stopped.
"Ayoko." Tumalikod siya.
"I can support you and your family."
"Adam, trabaho nga galing kay Honey Rose hindi ko tinanggap, iyang pa kayang pera mo?" Umiling siya. "Mahirap kami pero hindi ako babalik sa'yo para sa pera. Kung hindi ako makakaipon, hahanap ako ng ibang trabaho."
"Ano, babalik ka sa club?" Tanong ko sa kanya. Nag-init na naman ang ulo ko.
"Susubukan kong hindi. Sayang ang pera mo kapag bumalik ako doon. Ayoko nang masayang iyon, minsan ko nang sinayang iyang pagmamahal mo, kahit man lang sana iyong perang inilabas mo sa akin malagay sa tama. Sabi mo nga diba? Money well spent." Sarkastiko ang tono niya at nasasaktan ako.
"Aura..." I wanted to apologize to her but I don't know how and where to begin.
"May sasabihin ka pa ba? Kung wala na aalis na ako, kailangan kong makabenta. Sige." She walked away. This time she didn't looked back. Halos lumabas na ang ngala-ngala ko kakatawag pero nawala na lang siya sa paningin ko. Mabigat ang loob na bumalik ako sa sasakyan – good thing traffic pa rin. I didn't go back to the office, I went to a bar and drowned myself in my misery.
I couldn't even touch the woman I love and it kills me. I want her back pero dahil sa kabobohan ko, hindi ko na siya mabawi. Hindi ko alam kung nakailang bote na ako ng alak – I heard my phone ringing and I answered that – it was Lukas. Ipinaalala niya sa akin na may meeting kami. Pinapunta ko na lang siya kung nasaan ako and fifteen minutes later he was sitting beside me.
"Tang ina." Sabi ko. "Ang bilis mo."
"Dude, your drunk. Ano bang problema? You're usually composed and calm, bakit ngayon nagwawala ka?" He asked me.
"Nag-aalala ka?" Biro ko sa kanya. To my surprise, tinapik niya ang balikat ko.
"Siyempre. You're my brother, it doesn't matter kung half or what, basta kapatid kita. Maha kita." He sighed again. He looked so worried. Nakayuko na ako, hawak ko pa rin sa kamay ko ang baso, I'm so drunk and yet I couldn't stop.
"I'm a wreck." I said. Lukas laughed.
"That's so gay!" Sumeryoso ang mukha niya pagkatapos. "Is this about Aura?"
"Luke---"
"Shh! Minsan lang akong maging kuya, so listen carefully." He sighed. He made me sit and made me look at him. "When I fell in love with Apollo, I learned that love knows no right or wrong. Kapag mahal mo, mahal mo, hindi ginagamit ang utak, puso ang umiiral. I was a bad man but Apollo loved me anyway, she had second thoughts – yes, but she accepted me with no questions. She nloved me for who I was and made me who I am today. Hindi ko alam kung anong nangyari sa inyo noon ni Aura, but whatever it is, she loved you and it's not about what she did anymore, it's the things she's willing to do and sacrifies for you. Ganoon ka niya kamahal at ang mga babaeng ganoon, din a dapat pinakakawalan."
Nakatingin lang ako kay Lukas. Tinatanong ko sa sarili ko kung siya ba talaga ang kausap ko, kung naririnig ko ba talaga ang mga iyon sa kanya. And I hate to admit it, she was right. If Aura did that for me – then she must've really loved me back then. Ngayon naisip ko kung bakit kahit sinasaktan ko siya, she chose to stay with me, it was because she's in love with me, she loves me so much that she was willing to do everything even if that means sacrificing her own happiness.
"I'm an asshole." Wika ko.
"Yes you are." He said. Kinuha niya mula sa mga kamay ko ang baso. "Asshole is synonymous with Consunji.
"What are you doing?" He asked me. "Get the fuck up and chase after the woman that loves you with all her heart. Now!"
I looked at Lukas, I know that I had to do what he said but I just couldn't... not right now.
---------------------------
"Hay naku, Aura, iyan ang napala mo sa pag-iinit noong isang araw. Sabi ko naman sa'yo, huwag mong pasukan iyong trabahong iyon, ngayon may lagnat ka."
Pinagagalitan ako ni Mommy habang pinupunasan niya ng malamig na towel ang katawan ko. Nilagnat ako dahil sa maghapong pag-iinit noong isang araw na sinubukan kong itinda ang Tupperware ni Aling Natty. Ayaw sana ni Mommy pero kailangan namang bumili ni Dad ng gamot. Wala pa rin kasi akong trabaho. Halos isang buwan na rin iyong nakalipas mula noong maghanap ako ng trabaho pero walang tumatawag sa akin. Gusto ko na talagang bumalik sa club pero nanghihinayang ako sa perang inilabas ni Adam.
I sighed.Magulo na naman ang buhay ko pero si Adam pa rin ang iniisip ko.
"Mom, nakabili naman ako ng gamot ni Daddy." Sabi ko sa kanya.
"Sabi ko naman sa'yo, mangungutang na lang ako kay Sandra. Maliit naman ang interes noon." Mahinang sabi niya. Umiling ako. Isang buwan pa lang akong walang trabaho pero baon na kami ni Mommy, kailangan na namang magpa-check up ni Dad, si Mig naman kailangan magbayad ng tuition fee, kailangan ng bayad sa kuryente pati na rin sa upa ng bahay. I sighed again. Kapag ganito, naiisip kong bumalik sa club kahit isang gabi lang. Sigurado naman ako na sa isang gabing iyon kikitain ko lahat ng perang kailangan ko...
Kaya lang naiisip ko si Adam.
"Hay naku..." Sabi ni Mommy. Napapailing na tumayo siya. Lumabas siya ng kwarto ko dahil may narinig siyang kumatok sa pinto. Maya-maya ay bumalik siya pero hindi na siya nag-iisa.
"Good morning, Aura!"
Halos mabingi ako sa boses ni Honey. Kunot na kunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya.
"Ano.. anong ginagawa mo dito?" I asked. She smiled.
"Ano ka ba? Diba sabi ko sa'yo tawagan mo iyong number na iyon? Hindi ka naman tumawag kaya dinala ko na lang si Sonny dito para makita ka." Sabi niya sa akin. May pumasok na isang lalaki sa loob ng kwarto ko. He was lean, tall and handsome pero nang magsalita...
"Ay! Beki!" Sigaw ni Mommy. Natawa ako. Umayos ako ng upo at saka tumingin sa kanila.
"Siya ba iyon, girl?" Bulong nito kay Honey.
"Yesterday, Sonny! Ang ganda niya diba. Look mo naman ang nose, super tangos, bagay siya sa mga make up mo. Nakikita ko na, make up mo, mga sapatos ko at mga damit ni Frida. Perfect. Billboard na ito, bakla!!!"
Naghawakan sila ng kamay at saka nagtatalon sa harap ko, tuwang-tuwa si Honey sa mga sinasabi ni Sonny, hindi ko masyadong maintidihan kasi puro tili.
"Mudrakels, gagawin kong model ang baby girl mo!" Honey exclaimed to my mom. Mom smiled.
"Sa ganda ng make up ko, magmumukhang mayaman ang junakis mo, Mudrakels!" Singit naman ni Sonny. Tawa nang tawa si Mommy. Maya-maya ay pinagpaalam na nila ako, kahit may lagnat ay pinasama ako ni Mommy. Pinag-ayos ako ni Honey and ten minutes later, we were out of the house.
Dinala nila ako sa studio nila, may isa pang babae roon, si Frida. Nadatnan naming siyang nag-aayos ng mga damit sa may corner.
"Frida, nandito na ang model natin!" Sigaw pa ni Honey. Frida is a transgender. Hindi ko malalaman iyon kung hindi sinabi sa akin ni Sonny. She was really pretty – mas maganda pa siya sa akin, mas mukha pa siyang babae.
Pinaupo nila ako sa isang silya at saka hinawak-hawakan ni Sonny ang buhok ko. They were talking about how they would "fix" me.
"Maganda siya pero walang edge." Wika ni Frida. "May kulang."
Si Adam? Naisip ko. Si Adam lang naman ang kulang sa buhay ko. Si Adam at ang kapatawaran niya.
"Anong edge mo, hija?" Tanong ni Sonny.
"We'll, I'm a former s-stripper."
Natahimik sila. I saw Honey rolled her eyes.
"Bongga!" Sigaw ni Frida.
"Awesome! Kaya pala ang sexy mo!" Sabi pa ni Sonny. I laughed. Akala ko pandidirihan lang din nila ako tulad ni Adam at ng iba pero mukhang natuwa sila. Sonny stood behind me, he started talking to me, maya-maya ay sinabi niyang gugupitan na daw niya ako. My eyes widened pero hindi ako nagreklamo.
He cut my hair, he put treatment on it, he colored it after that, eyebrows ko naman ang pinakialaman, matapos iyon ay pinahiga nila ako sa isang bed and then they waxed my legs. I was so painful.
"Kailangan ba ito?" Tanong ko kay Honey.
"No pain, no gain, Aura. At hindi iyong pain ni Adamonyo ang sinasabi ko." Pinanlakihan niya ako ng mata. I bit my lower lip.
"Diba kapatid mo na siya."
"Oo, mahal ko si Adam pero hindi ibig sabihin kukunsintihin ko lahat ng ginagawa niya. Ikaw naman, huwag kang magpakalunod sa pagmamahal mo sa kanya, love yourself first!" Pagkasabi niyon ay hinatak niya ang peel sa legs ko.
"AWWWW!!!" Daing ko. She smiled so sweetly. I just sighed.
After almost twelve hours of "fixing" me, finally natapos din sila. They made me wear a mini black dress and Honey picked a matching pair of heels for me. They asked me to close my eyes. Inalalayan nila akong humarap sa salamin at nang makita ko ang sarili ko ay hindi ako makapaniwala.
"The new version of Aura." Sabi ni Honey sa akin. "Better, prettier and stronger. No man can ever make you cry again."
She said those words like she really meant it and because of that, my tears fell.
"Hoy! Wag mong sirain ang make up mo!" Sigaw ni Sonny.
"Sorry, masaya lang ako." Sabi ko sa kanila.
"Dapat dahil ito ang bagong simula, Aura. No regrets, no secrets no dark pasts. It's just you, the present and the future." Nginitian ako ni Honey.
"Salamat, Honey."
"Wala iyon. Sabi ko nga, kapatid ko siya, isipin mo na lang na ako ang sister-in-law mo kaya tinutulungan kita."
Niyakap ko siya. I was really happy. Hindi ko sasayangin ang pagkakataong ibinigay niya sa akin. This is the real thing – the real start and I'm not going to waste it.
b