AZALEE’S POV
It’s been two weeks since nangyari yung incident na yun…
At nasabi sa akin ni Eiji kung sino ba talaga ang may gawa…
Hanggang ngayon hindi pa din ako makapaniwala…
Hindi ko nahalata na may gusto siya kay Eiji…
Marahil nasaktan ko siya…
Ako na nga ang may pagkakataong mapalapit kay Eiji pero sinayang ko lang…
***
Papasok na sana ako ng classroom…
“Alam mo bang dahil sayo, ako ang sinisi nilang lahat sa nangyari?”
“Oo nga, nasa loob pala ang kulo mo”
“Tama! Manggagamit ka, lumapit ka kay Azalee para mapalapit ka kay Eiji”
Teka, si Diana ba yung inaaway nila?
BOOOGGSSHH!!!
Ano yun?
Anong nangyayari sa loob?
Kinapitan ko agad yung door knob at binuksan ko ang pinto…
Napalingon naman sila sakin dahil bigla kong binuksan yung pinto…
“Diana? Katherine?”
Nakita kong nakasandal sa pader si Ana, samantalang pinapaligiran siya nina Katherine…
At yung iba naming kaklase? Pinapanuod lang sila…
Lumapit agad ako sakanila
“Katherine itigil niyo yan!”, sigaw ko tapos humarang ako para matakpan si Ana..
“Azalee, umalis ka dyan…”, sabi ni Katherine habang tinitignan ako ng masama
“Hindi ako aalis…”
“Umalis ka na… hindi kita kailangan… manloloko ka…”,
Tapos biglang tumakbo si Diana…
Alam kong galit siya… Pero kailangan ko siyang makausap…
Tumakbo din ako palabas…
Hanap… hanap….
EIJI’S POV
“Hindi ko kayang harapin siya ngayon”
“Hindi ba mas maganda kung magiging magkaibigan ulit kayo?”, tanong ko
“Pagkatapos ng ginawa ko, posibleng ayaw na niya akong maging kaibigan…”, sabi ni Diana
“Paano mo nalaman? Natanong mo na ba siya?”
“hindi… pero hindi ganun kadali yung gusto mong mangyari…”
“Alam kong itinuring mong tunay na kaibigan si Azalee, at ganun din siya sayo… Kailangan niyo lang naman mag-usap…”
“….”
Sigh…
“Sige alis na ako… magsisimula na ang klase…”
At naglakad na ako palayo sa kanya… pero bigla siyang nagsalita
“Alam mo, di ako makapaniwala na kinakausap mo pa din ako hanggang ngayon kahit na alam mong ako ang may kasalanan sa nangyari kay Azalee…”
Humarap ako sakanya…
“Dahil alam kong malulungkot siya kapag nawalan siya ng isang kaibigan… at hindi ko gustong makitang nagkakaganun siya…”
Ngumiti siya sa sinabi ko…
Tama, ayoko siyang makitang malungkot…
“Eiji, anong nagustuhan mo kay Azalee?”
Ano nga ba?
Teka, anu bang iniisip ko?
“Nagkakamali ka… Wala akong gusto sa kanya… Concerned lang ako… At isa pa di ko pa nga siya gaanong kakilala…”, sabi ko
Psss… Ano bang pinagsasabi ko…
Isa lang naman tanong niya e…
“Hahaha… okay sabi mo eh… ibig sabihin kung magkakaroon kayo ng pagkakataon na magkakilala pa, magugustuhan mo siya?”
Magugustuhan ko siya? Siguro?
Teka…
Di ko dapat pinoproblema yun...
“Hindi rin”, sabi ko tapos naglakad na agad ako…
Di pa man ako nakakalayo nagsalita siyang muli…
“Wala namang mali na aminin mong may gusto ka sa kanya e… Ang mali ay yung pilit mong tinatanggi kahit sobrang obvious na”
Napalingon ako sa sinabi niya, kaso pagtingin ko nakaalis na siya
Napaisip tuloy ako…
Gusto ko nga ba siya?
Dug dug… Dug dug…
AZALEE’S POV
Hinahanap ko pa din siya…
Pumunta na ako sa Clinic, rooftop, canteen at banyo…
Pero di ko pa din siya nakikita…
Lakad… Lakad… Stop…
“Diana…”, sabi ko nung nakita ko siya sa corridor…
“Azalee… Pede ba tayong mag-usap?”
***
Andito kami sa garden sa likod ng school ngayon…
Pero di ko alam kung ano sasabihin ko…
Argggghhh! Mental block T.T
“Azalee?”
“A-ano yun?”,
“Sorry…”
“Ha? Ano bang sinasabi mo? Ako nga dapat ang magsorr-----”, hindi niya ako pinatapos
“Hindi… kasalanan ko to… wala ka namang ginagawang masama… inexplain na sa akin ni Eiji ang lahat… I’m really sorry…”
Inexplain na sakanya ni Eiji?
“Si Eiji?”
“Oo… si Eiji…”
“Pero bakit?”
“Tinanong ko din siya kung bakit, pero kung ano man yung sagot niya, sa kanya mo na lang itanong…”
“Ahh okay…”
Tsk… ano ba? Kala ko ba kakausapin ko siya?
Bat di ako makapagsalita…
Dapat maysabihin ako… kaya ko to…
“Ana/Aze”
Sabay naming sabi…
“ikaw muna”
“hindi ikaw muna…”, Sabi ni Ana, kaya nauna na ako…
“hehe... osige… ahmmmm… Ano… Sorry…….. Sorry kasi alam kong nasaktan ka nung nalaman mong kami ni Spencer… Kung akala mo niloloko ko si Eiji sorry din… Kami kasi ni Eiji----”
di ulit ako pinatapos magsalita
“alam ko na… asawa mo siya, at fixed marriage lang ang lahat diba? At wala kang feelings sa kanya… at nag-usap kayo na kapag may third party, walang magengealam diba?”
Nabanggit na pala sa kanya ni Eiji…
“oo yun nga…”
“naiintindihan ko… ako naman ang may sasabihin sayo… ganto… sorry kung ginawa ko yun… sorry dahil makasarili ako… sorry kasi nasaktan ka dahil sakin… sorry nasuspend ka dahil sakin… sorry dahil….”
Tumutulo na ang luha niya… kaya nilapitan ko siya…
And I hug her…. Tightly….
“Can we forget everything and start our friendship all over again?”
She wiped her tears and smiled at me…
And she stretches out her hand…
“Hi I’m Diana Zobel, Ana for short”
“Azalee Mylchreest, you can call me Aze…”
“Friends?”, tanong ko
“Friends…”, sabi niya
=============================================
A/N: Balik na sila sa dati…
E si Eiji kaya napagtanto na ba niya ang nararamdaman niya?
PLEASE FOLLOW ME || VOTE || AND LEAVE A COMMENT!