ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΈΝΟ
Τα χέρια της τρέμουν όσο πάσχει να βρει το μεταλλικό κλειδί που θα την απελευθερώσει από τον τραγικό αυτό εφιάλτη ή ίσως και όχι.Μουρμουρίζει αόριστες λέξεις στην προσπάθεια της να ξεχάσει την θλιβερή εκείνη εικόνα.Προκειμένου να ξεχάσει τα πορφυρό αίμα να ζωγραφίζει την επιδερμίδα του,προκειμένου να ξεχάσει τα λόγια του και το τρομακτικό ξέσπασμα του.Δεν απάντησε στις ερωτήσεις της καθ'όλη την διάρκεια της επιστροφής από το σπίτι που φυλάει όλους τους φόβους του.Το όνομα του αδερφού του έβγαινε σαν ψίθυρος από τα ξερά χείλη του πολλές φορές ενώ οι παλάμες του ερχόντουσαν σε επαφή με το μαύρο παντελόνι του γεμίζοντας το και αυτό με το κόκκινο υγρό.Αρνήθηκε να της μιλήσει καθώς εκείνη οδηγούσε ζαλισμένη,αναγκασμένη να συγκεντρωθεί στην άσφαλτο μπροστά της.
''Τί έγινε στο δωμάτιο,Zayn;'' τα δακρυσμένα μάτια της,κοιτάζουν το τσακισμένο αγόρι στην διπλανή θέση,με πόνο.
''Άφησε με να καθαρίσω τις πληγές σου.'' τείνει να ακουμπήσει τα δάχτυλα του αλλά εκείνος τινάζεται μακριά.Το κεφάλι της ακουμπάει στο τιμόνι όσο ζητάει στην καρδιά της να κατευνάσει τους αμέτρητους χτύπους της ανά δευτερόλεπτο.
Ξαφνικό ψύχος χτυπάει με μανία το σώμα της και εκείνη υποφέρει.
Γυρίζει να τον κοιτάξει.
Η σκοτεινή μορφή αφήνει το βλέμμα της να περιπλανηθεί αόριστα στον χώρο έξω από το όχημα.
''Αντί να κάθεσαι να με κοιτάζεις,απλά βάλε το μυαλό σου να σκεφτεί και ξεκίνα το αναθεματισμένο αυτοκίνητο.'' ο τόνος του απαιτητικός.Τα λόγια του συνοδεύονται από ένα ψυχοφθόρο γρύλισμα.
Όταν η κοπέλα δεν κάνει καμία κίνηση,όταν δεν υπακούει τις εντολές του,φαίνεται να χάνει τον έλεγχο.
''Τί δεν μπορείς να καταλάβεις,Violet;Τόσο δύσκολο σου φαίνεται αυτό που σου ζητάω;'' γρυλίζει ξανά κάνοντας την να λυγίσει.
''Σταμάτα να κλαίς.Φαίνεσαι η πιο αδύναμη της κατάστασης και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο.Τα έχεις όλα έτοιμα και ακόμη αδυνατώ να συνειδητοποιήσω τι σε ενοχλεί.Εσύ ήσουν αυτή που δέχθηκες να έρθεις μαζί μου.Άλλη φορά να σκέφτεσαι λογικά,αγαπητή μου.'' τα λόγια του,της δίνουν το κίνητρο να αφήσει το όχημα να περιπλανηθεί στους δρόμους του Λονδίνου.
Νιώθει αδικημένη.Επεξεργάζεται τα όλα όσα της είπε,προηγουμένως. Τον κοιτάζει ξανά και κουνάει με αποδοκιμασία το κεφάλι της πριν σφίξει τα χέρια της στο τιμόνι και αυξήσει την ταχύτητα επιθυμώντας να φτάσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο διαμέρισμα της.
Η μπλούζα της προσγειώνεται σε μορφή κουβαριού στο πάτωμα του δωματίου της.Αηδιασμένη με το αίμα στο πίσω μέρος του υφάσματος,εγκλωβίζει απότομα το ρούχο στη γροθιά της.Κατευθύνεται προς το μπάνιο του σπιτιού και ανοίγει την βρύση του νιπτήρα αφήνοντας το παγωμένο νερό να κυλήσει στα δάχτυλα της.Για ατελείωτα λεπτά,προσπαθεί να αφαιρέσει το υγρό από το ύφασμα.
Όταν δεν τα καταφέρνει,εξοργισμένη φέρνει το ψαλίδι στις παλάμες της.Ξεκινάει να καταστρέφει την μπλούζα,σκίζοντάς την σε μικρά κομμάτια.Ο παραλογισμός την έχει καταβάλλει.Η πλάτη της ακουμπάει στον ψυχρό τοίχο και αμέσως ηρεμεί.
Επιστρέφει στο δωμάτιο της και φοράει τις πιτζάμες της.Καλύπτει τον εαυτό της κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα και τυλίγει τα χέρια της γύρω από την μέση της.
Το κινητό της δονείται και ξεφυσάει ενοχλημένη.
''Δεν ξέρω εάν το έχεις συνειδητοποιήσει αλλά σε λιγότερο από πέντε ώρες,οι γονείς σου κλείνουν είκοσι-επτά χρόνια γάμου.Είμαι σίγουρος ότι το έχεις ξεχάσει.Τις προηγούμενες φορές,είχες ήδη ετοιμάσει κάτι για τη σημαντική αυτή ημέρα.Εάν θέλεις βοήθεια,τηλεφώνησε μου!
-Liam''
Διαβάζει για πολλοστή φορά το μήνυμα μη κρύβοντας την έκπληξη της.Είχε ξεχάσει τελείως την επέτειο των γονιών της.Κάθε χρόνο,ετοιμάζει κάτι ξεχωριστό για εκείνους, επιθυμώντας να βοηθήσει στην επανένωση της σχέσης τους.Ολόκληρο αυτό τον καιρό εδωσε την προσοχή της στον Zayn και ξέχασε τη δική της ζωή.Ξέχασε πως είναι να ζει..όπως ζούσε,πριν τον γνωρίσει.
Κλείνει τα μάτια της και ξεφυσάει αγχωμένη.
Πρέπει να προετοιμάσει κάτι για τους γονείς της και αυτό γνωρίζει ότι θα χρειαστεί πολύ δουλειά.
Απαντάει με ένα ευχαριστήριο μήνυμα στον Liam και κλείνει τα μάτια της,επιτρέποντας στο σώμα της να παραδοθεί σε έναν ανήσυχο ύπνο.
•••
''Τί θα έλεγες για ένα ρομαντικό δείπνο σε εστιατόριο με θέα το Big Ben;'' προτείνει το αγόρι αναζητώντας πρωτότυπες ιδέες για την επέτειο του Dylan και της Ellie.
''Κακή επιλογή.Πέρυσι,είχε κάνει ακριβώς το ίδιο,Liam.'' απαντάει αντί της Violet,ο Niall και η κοπέλα νεύει καταφατικά.
''Ο μπαμπάς μου ποτέ δεν θυμάται την επέτειο τους,με αποτέλεσμα,η μητέρα μου να φεύγει από το σπίτι ακριβώς για δύο ώρες.Στη συνέχεια,έρχεται ανανεωμένη.Καινούργιο χτένισμα,νέα ρούχα,άλλος άνθρωπος.Ο καβγάς που ακολουθεί περί άσκοπο ξόδεμα των χρημάτων,είναι καταστροφικός.'' αφηγείται η νεαρή.
Ο Liam,της χαμογελάει γλυκά,πριν την φιλήσει για άλλη μία φορά.Τα μακριά,μαύρα μαλλιά της χαϊδεύουν τον ώμο του,όσο την κρατάει στην αγκαλιά του.Η υπόλοιπη παρέα,γελάει με το σχόλιο της και η Violet παρακολουθεί με σεβασμό το κορίτσι που κάνει χαρούμενο τον παιδικό της φίλο.Η Irene,είναι υπέροχη και ταιριάζει απόλυτα με τον Liam.
Σοβαρή,όμορφη,έξυπνη και μετρημένη.
Χαίρεται,για το γεγονός ότι κατάφερε να ξεχάσει την Bella,να προχωρήσει.
''Είσαι καλά;'' το χέρι της βρίσκεται κλειδωμένο σε κάποιο άλλο.
Χαμογελάει,βλέποντας τα γαλανά μάτια να την κοιτάζουν με προσοχή.
Πίνει λίγο από το ζεστό ρόφημα στο ποτήρι μπροστά της και κουνάει καταφατικά το κεφάλι της.
''Θέλω την βοήθεια σου για κάτι.'' μασουλάει νευρικά τα χείλη της χωρίς να είναι σίγουρη γι'αυτό που μόλις σκέφτηκε.
Ανασηκώνει το φρύδι του περιμένοντας την να συνεχίσει.
''Νομίζεις ότι η μητέρα σου,θα μπορούσε να μου δανείσει το ξύλινο τραπεζάκι σας;Αυτό που χρησιμοποιείτε όταν πηγαίνετε για πικνίκ;'' τον ρωτάει μελετώντας την ώρα που αναγράφεται στην οθόνη του κινητού της.
''Φυσικά και μπορεί,Violet.'' την επιβεβαιώνει τελειώνοντας το λαχταριστό,κομμάτι σοκολατόπιτας που στόλιζε πριν από λίγο το λευκό πιάτο.
Μοιάζει σκεπτική,αναλύοντας τις συνέπειες που θα δημιουργηθούν ύστερα απ'αυτό.Αποβάλλει κάθε αμφιβολία της και σηκώνεται από την θέση της.
Η πολυάσχολη καφετέρια της προκαλεί πονοκέφαλο σε συνδυασμό με τα χθεσινά γεγονότα.
''Θα έρθεις μαζί μου;'' η ζακέτα της πέφτει με επιπολαιότητα στους ώμους της όσο μερικά δολάρια τοποθετούνται στο τραπέζι.
Ο Liam,δείχνει να διαφωνεί με την κίνηση της αλλά στη συνέχεια παραδίνεται γνωρίζοντας πως η φίλη του δεν πρόκειται εύκολα να αλλάξει γνώμη.
Ο ξανθός νεαρός την ακολουθεί στην έξοδο του μαγαζιού αφού πρώτα χαιρετήσει τα υπόλοιπα παιδιά που τους κοιτάζουν ερωτηματικά.
Σηκώνει μπερδεμένος τους ώμους του.
''Δεν ξέρω τι συμβαίνει,φίλε.'' παραδέχεται και ο Liam γελάει βλέποντας τους να αποχωρούν από τον χώρο.
''Είσαι σίγουρος ότι θυμάσαι την διαδρομή;'' η ερώτηση της για μία ακόμη φορά καταφέρνει να τον ενοχλήσει.
Την κοιτάζει απειλητικά πριν χτυπήσει τα αυγά στο μεταλλικό δοχείο.
''Σίγουρος.'' την διαβεβαιώνει παρακολουθώντας την να ζωγραφίζει μία λευκή καρδιά στο κέντρο της χειροποίητης,σοκολατένιας τούρτας.Τα ζαχαρωτά σε σχήμα λουλουδιών,ολοκληρώνουν την εμφάνιση του γλυκού και η κοπέλα χαμογελάει ικανοποιημένη.Σκουπίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπο της και αφαιρεί την ποδιά από την μέση της.
''Ψυχολογία και βλακείες..Θα μπορούσαμε να ανοίξουμε ένα ζαχαροπλαστείο αντί να σκοτώνουμε τον χρόνο μας διαβάζοντας για την δομή του εγκεφάλου.'' ο νεαρός φλυαρεί αφήνοντας την χρωματιστή τρούφα να γεμίσει την παλάμη του.
''Niall..'' τον προειδοποιεί και το αγόρι βάζει την τρούφα πίσω στη χάρτινη συσκευασία της,δήθεν απογοητευμένος.
''Νομίζω πως τελειώσαμε!'' αναφωνεί ενθουσιασμένη κοιτάζοντας τον χώρο γύρω της.
Ο Niall κουνάει καταφατικά το κεφάλι του και τοποθετεί την τούρτα στο γυάλινο σκεύος.Την κρατάει με προσοχή στα χέρια του και η Violet σπεύδει να ανοίξει την πόρτα του διαμερίσματός της,επιτρέποντας τον να οδηγηθεί στην έξοδο.
Την ευχαριστεί με ένα νεύμα και κατευθύνονται στο σταθμευμένο όχημα κάποια μέτρα μακριά τους.
Η διαδρομή μέχρι το σπίτι των γονιών της είναι σύντομη και ο ενθουσιασμός την καταβάλλει.Για λίγο,έχει καταφέρει να ξεχάσει την συμπεριφορά του Zayn,ωστόσο σημειώνει στο πίσω μέρος του μυαλού της ότι πρέπει να επικοινωνήσει μαζί του σύντομα.
Δεν κατάλαβε ότι βρισκόταν στο κατώφλι του παλιού σπιτιού της.Χαμογελάει διάπλατα όταν η Ellie εμφανίζεται μπροστά της.
''Είσαι όμορφη,μαμά.'' παραδέχεται και η γυναίκα γελάει αναδεικνύοντας το γκρι φόρεμα που στολίζει το σώμα της.
''Εάν και θα ήταν προτιμότερο να φορέσεις κάποιο ζευγάρι παπουτσιών που θα σε διευκολύνει στο περπάτημα.'' την ενημερώνει εξασφαλίζοντας μία μπερδεμένη έκφραση από την μητέρα της.
''Να αρχίσω να φοβάμαι;'' ρωτάει διστακτικά και ο Dylan τους πλησιάζει αγκαλιάζοντας την κόρη του.
''Σοβαρά,πρέπει να αλλάξεις παπούτσια.'' επαναλαμβάνει την προηγούμενη πρόταση της.
Λίγο αργότερα,η Ellie επιστρέφει με ένα ζευγάρι λευκές μπαλαρίνες.
''Πολύ καλύτερα.'' χαμογελάει ικανοποιημένα.
''Χρόνια πολλά!Εύχομαι να είστε ευτυχισμένοι και να ξεπεράσετε οποιαδήποτε δυσκολία.Να περάσετε καλά.Ο Niall,σας περιμένει στο αυτοκίνητο.Όταν θελήσετε να επιστρέψετε-'' διακόπτει τον λόγο της,την στιγμή που αισθάνεται το βλέμμα του πατέρα της στη ζωγραφισμένη βιολέτα που ομορφαίνει τον καρπό της.Στριφογυρίζει τα μάτια του.
''Δεν χρειάζεται να δώσεις εντολή στον Niall να μας πάει..όπου τέλος πάντων,αποφάσισες να μας στείλεις.Απλά δώσε μου τις οδηγίες.'' ο τόνος του είναι σκληρός απέναντι της και η Ellie ξεφυσάει.
''Ευχαριστούμε για όλα, Violet.Αυτό που κάνεις για εμάς,είναι πολύ σημαντικό.'' ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη της και η κόρη της ανταποδίδει.
''Θα έρθω μαζί σας.Επιβαρύνω τον Niall χωρίς λόγο και-''
''Απλά πες μου πως θα φτάσω,Violet.Σταμάτα να φλυαρείς.'' την μαλώνει ο Dylan βυθισμένος στην ειρωνεία.Δεν μπορεί να καταλάβει την στάση του απέναντι της αλλά δείχνει να μην ενδιαφέρεται..Έχει γνωρίσει ξανά τον ψυχρό άνδρα κοντά της.
Δίνει σαφείς οδηγίες για το πως θα φτάσουν στον προορισμό τους και στην συνέχεια απολογείται στον Niall ο οποίος απλά γελάει.
''Καλά να περάσετε!'' τους εύχεται για άλλη μία φορά παρακολουθώντας το όχημα να χάνεται ολοένα και περισσότερο από το οπτικό της πεδίο,ώσπου να μετατραπεί σε μία μαύρη κουκκίδα.Ο νεαρός έχει ήδη αποχωρήσει αφού εξασφάλισε την άδεια της.
Ξεκινάει να προχωράει σκεπτόμενη για το εάν η ιδέα της ήταν σωστή.Δεν μπορεί να παραλείψει το γεγονός ότι ο Zayn θα νευριάσει όταν μάθει την επιπόλαια κίνηση της.Περνάει μερικά στενά,αποφεύγει κάποιους περαστικούς,διασχίζει μερικούς δρόμους και φτάνει στο μαγαζί.
Χαμογελάει,διακρίνοντας μέσα από το παράθυρο τις μπούκλες του Harry να κουνιούνται αόριστα όσο το αγόρι ακούει μουσική.Εισέρχεται στον χώρο και καταλαβαίνει πως η διαπεραστική μυρωδιά του τσιγάρου έχει εξαλειφθεί από το δωμάτιο.
Δύο χέρια σφίγγουν την μέση της κάνοντας την να χάσει την ισορροπία της.
''Γεια σου,Harry.'' γελάει.
''Ευτυχώς που ήρθες.Ο Lou με απειλεί ότι θα καταστρέψει το αγαπημένο μου βιβλίο εάν δεν του επιστρέψω την κασέτα στην οποία λέει γλυκόλογα για την αγαπημένη του.Είναι αστείο,Violet.Δεν μπορώ να μην την κρατήσω.'' οι μπούκλες του γαργαλούν το πρόσωπο της.
''Αγαπημένο σου βιβλίο;'' ρωτάει όλο περιέργεια και το αγόρι νεύει.
''Φθαρμένα ήθη.Σου το προτείνω,με σιγουριά!'' ομολογεί περήφανα και απολογείται τρέχοντας προς τον αδερφό του,ο οποίος χαιρετάει γρήγοα την νεαρή.
Το βλέμμα της ψάχνει στο μικροσκοπικό μέρος και χαμογελάει διακρίνοντας τον να ασχολείται με το κινητό του.Πλησιάζει κοντά του και κάθεται στην καρέκλα δίπλα του.
Τα δάχτυλα της χαϊδεύουν το γόνατό του.
''Γεια..'' μουρμουρίζει αρνούμενος να την κοιτάξει.
''Συγγνώμη.'' λέει εκείνη σχεδόν αμέσως.
''Για ποιο πράγμα;'' σμίγει τα φρύδια του δείχνοντας μπερδεμένος.
''Δεν έπρεπε να σε είχα πιέσει τόσο πολύ εχθές..''
''Είσαι γελοίος . Ωω..Eleanor..σε αγαπάω τόσο πολύ!Συνόδευσε με στο άλογο μου και ας οδηγηθούμε στο παλάτι μου!'' η φωνή του Harry ηχεί από την αποθήκη.
Το ζευγάρι γελάει όσο ο Lou προσπαθεί να ηρεμήσει.
''Δεν χρειάζεται να απολογείσαι.'' φιλάει τα χείλη της παίζοντας με τις άκρες των μαλλιών της.
''Ενδεχομένως αυτό που θα σου πω να σε εκνευρίσει..Σε παρακαλώ,μην ξεσπάσεις ξανά.'' ο τόνος της παρακλητικός.
Ο Zayn την επεξεργάζεται μετανιωμένος.Σιχαίνεται να την βλέπει αδύναμη μπροστά του.
''Σήμερα,είναι η επέτειος γάμου των γονιών μου.Κάθε χρόνο τους ετοιμάζω κάτι ξεχωριστό.Αυτή τη φορά,αποφάσισα να τους ετοιμάσω ένα πρόχειρο τραπέζι..στο μέρος που με είχες πάει.Εκεί που πέρναγες τον χρόνο σου με τον Jackson.'' οι προτάσεις βγαίνουν γρήγορα από τα χείλη της.
Τελειώνοντας τον λόγο της,τα χαρακτηριστικά του προσώπου του σκληραίνουν.Κλείνει ερμητικά τα μάτια του μετατρέποντας τα χέρια του σε γροθιές.Οι πληγές διακρίνονται στις αρθρώσεις του.
''Με ποιά λογική το έκανες αυτό;'' περιμένει την απάντηση της εγκλωβίζοντας το χέρι της στο δικό του.
''Θεώρησα πως το δάσος,ταίριαζε απόλυτα για την ημέρα αυτή.Δεν ήξερα πως είναι αποκλειστικά δικό σου.'' η ειρωνεία και ο θυμός την καταβάλλει.
Απομακρύνεται από το άγγιγμα του και σηκώνεται από την θέση της.
''Το ήξερα ότι ποτέ δεν έπρεπε να σε πάω σε αυτό το μέρος.Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι κάποιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μου θα με ακολουθήσει εκεί,μετά από τον χαμό του αδερφού μου.'' γρυλίζει και για λίγα λεπτά νεκρική σιγή καλύπτει το μαγαζί.
Ο Lou και ο Harry παρατηρούν προσεκτικά την συζήτηση τους κοιτάζοντας την Violet με συμπάθεια.
''Δεν τα εννοείς αυτά που λες.'' κουνάει με δυσπιστία το κεφάλι της πλησιάζοντας τον πάλι.
''Μην με κάνεις να νευριάσω περισσότερο.Δεν νομίζεις ότι είσαι αρκετά έξυπνη για τέτοιες απερισκεψίες;'' το σώμα της ακουμπάει στον τοίχο όσο ο εξοργισμένος Zayn βρίσκεται μπροστά της.
''Σταμάτα.'' το κεφάλι της γέρνει στον ώμο του και τον αγκαλιάζει.
''Πίστευα πως ήμουν σημαντική για εσένα.'' παραδέχεται απομακρύνοντας τα δάκρυα της.
Αισθάνεται κουρασμένη με όλη αυτή την κατάσταση.Αισθάνεται πληγωμένη με τα αιχμηρά λόγια του.
''Μην πεις κάτι που θα το μετανιώσεις,Zayn.'' τον προειδοποιεί ο Lou πλησιάζοντας τους.
''Έχω κουραστεί!'' αναφωνεί τελικά ανακαλώντας το χαμένο θάρρος της.
''Το περίμενα ότι θα το έλεγες αυτό,κάποια στιγμή!'' φωνάζει σφίγγοντας τον καρπό της.
''Zayn..'' προσπαθεί να τον ηρεμήσει ο Harry,χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.
''Όσο και να μην θέλεις να το παραδεχθείς..Εμείς οι δύο,έχουμε πολλά κοινά.'' η βαριά φωνή ηχεί στον χώρο.
Το αγόρι μένει παγωμένο στην θέση του.Βρίζει χαμηλόφωνα νιώθοντας αηδιασμένος με την συμπεριφορά του.
''Συγγνώμη.'' ψιθυρίζει πριν στρέψει το βλέμμα του στον άνθρωπο που τον έχει καταστρέψει.
Γεια!
Ναι,ναι ξέρω πως είχα υποσχεθεί ότι θα ανεβάσω εχθές αλλά δεν τήρησα την υπόσχεση μου.Συγγνώμη!
Η εβδομάδα αυτή ήταν πολύ πιεσμένη και..τέλος πάντων βγήκε το album του Zayn.Congratulations boy!Το άκουσα από το Spotify και μου φαίνεται αρκετά περίεργο να μην ακούω την φωνή του Harry,του Liam,του Lou ή του Niall αντίστοιχα.Ωστόσο,έκανε πολύ καλή δουλειά.
ΈΧΩ μια ερώτηση.
Το album πότε θα βγει στην Ελλάδα;
Vote&Comment
#Ziolet
Συγγνώμη για οποιοδήποτε λάθος:)
Καλό Σαββατοκύριακο!