Nötürleştim!!!
Acıktım, yedim, uyandım.
Sonra tekrar uyudum, uyuyacağım hatta.
Özetle yorgunum tekrarlanan fırtınalarda.
Hatta üzgün.
Yaram neşter taktıkça kanıyor habire.
İnadına kavlıyor, inadına irinli.
Yorgun yılların üzerine bir de umutsuz kokan boşa gece tam bir hafta.
Peki 2 gün önceki neydi Hayat?
Korkuyorum!!!.
Yine üzgünüm galiba, yorgun, üşüyorum hatta sebepsiz. Tekrarlanan günlerden ve üstüne gelen tüm her şeyden. Uyumak lazım hatta.
Unutmak her şeyi tıpkı hiç olmamış gibi.
Öyle ki bunların üzerine yağmur yağıyor beni kurtarıyor tüm fırtınalardan.
Biliyorum!!!
Yine bitecek hatta.
Sonra sabah olacak gün ışıyacak.
Belki de günlerden yine Cuma olacak. Bilemiyorum!!!
Sessizleşiyorum!!!
Üşüyorum ve çok yorgunum yıllar, üstüme gelmeyin. Birazcık sessizlik, birazcık daha beni kendime bana , beni bırakın olmaz mı?
Belki de yeniden gülümseyeceğim hiç olmadığım kadar. Yorgunluk geçecek ve yeniden belki de enerji dolacağım. Saatlerce öylece sessizce ağlamak istiyorum, haykırmak hatta.
Yine üstüme çok geliyorsun hayat.
Acım derin, neşter vurdukça kanıyor. kabuk bağlayan yaramı ben kapıyorum, açmayın yarınlarıma.
İnadına üzgün ve süzgünüm bu hafta, üstüme gelmeyen yıllar.
DUYGU SONGÜL KAHRAMAN
http://birkitapbinyurek.blogspot.de/2016/03/mutsuzum-hayat.html