Her bir şeyinle sınav içre sınav halindesin,
Lâkin en büyük sınavı kendisiyledir insanın,
En değerli nesneyse ateşi aşkın peşine düşen de,
Hiçliğin kıyısında ki bir aşkı yüklenmek ise derdin,
Ve hele ki değilsen aşk hamalı öyle kolay da değildir,
Çünkü bunu yüklenecek mana yüklü bir mum gerek,
Aşk için yanmak gerek ve de kül olabilmek...
Gün olur fersiz kalır, gün olur hayran olursun da
Niyetin aşk olunca sınavsız tek bir an bulamazsın,
Gün bile dünden emekli olur da sınavı geçemeden sen asla...
Sevda dediğin belki de kapkara bulutlar ardında,
Belki de bir kuşun kanadında ki nazlı rüzgar tadında,
Her nerede ararsan ara ama değme kalp de aşk arama,
Çünkü bu aşk yükünü ancak ve ancak ehil olan çeker...
Zalim zulmü ile mazlumun hakkını arar olduysa,
Cahil cehaletinin farkında olmadan âlimi sınar ise,
Zengin mülküne aldanıp fakirin ekmeğiyle oynuyorsa,
Tek bir kul açlıktan ölürken aşıklık iddiasını gütme...
Bir düşün bakalım, aşık olabilmek senin haddine mi?
Ya da bir sen var ya senden içeri, sor bakalım aşka hazır mı?
Peki ya aşka kavuşmak için uzaklara mı gitmeli?
Sana senden bile yakîn bir aşk varken, niçin ötelerde ararsın...
Her bir şeyle sınav içre sınav olursun aşksız dünyada,
Lâkin bir büyük sınav ki ancak teslim olan ulaşır aşka,
Bu aşk öyle değerlidir ki sayısız elmasın lafı edilmez ,
Hiçliğin kıyısında ki bir aşkın yükünü ehil olmayan çekemez...
Yedi kat gök, yer, içinde bulunanlar tespih ediyor ki,
Mü'min olanın kalbi senin ayetlerin ile tir tir titrer de,
Her dem de imanı da katbekat artarken tevekkül içre,
Aşk ile Hakkı anar da Hakk Teâlâ bilmez mi sanırsın?..
Gün ola devran döne aşık da aşkından hikâye edile,
Aşktan geldik aşktan öteye varmak bize yakışmaz,
Cümle âlem aşktan virane ise pervane olmak yeter mi?
Yansa da külü savrulmadıkça bir aşkın iddiası güdülmez...
♣Ahmet ABA♣