Alex's POV
"Just be still Fredrick," I scorned at him when he stiffened at my touch knowing Carmi is around. I slowly move my hand up and down his spine habang kunwari ay nakadikit ang labi ko sa tenga niya.
"How can I be still Alex? Andyan lamang si Carmi," sa piit na tinig ay sabi nito. Tingin ko nga ay namumutla na.
I lifted a brow.
Yumuko ako upang kunwari ay magdikit ang labi namin. "When I came she is eating Gin by her looks, I stole that stare away when I came and look for you my darling."
Napakurap ito. Napatingin sa labi ko na halos dumikit na sa labi niya. He swallowed hard.
"If it isn't Carmi, I swear---."
Naputol ang sasabihin nito when suddenly Carmi came to our sides and pulled his face away from me. Parang gusto kong tumawa ng tumawa.
Ang magnanakaw galit nga sa kapwa magnanakaw. Umayos ako sa pagkakaupo sa stool and smiled at Carmi.
Naniningkit ng bahagya ang mga mata nito. Bagamat nakangiti. Ngiting aso.
"So where is the birthday girl?" I asked as I looked around. Natigilan ako saglit ng magtama ang mga mata namin ni Gin na nasa di kalayuan ng bar. Kumunot ang noo ko sa madilim na mukha niya.
Iniwas ko na ang tingin. Kanina pa lamang pagbaba ko ng kotse ay siya na agad ang nakita ko at ang---shit and damnation! Bakit ba kailangan nakahubad ito pagdating ko?!
And---
He is perfect. Ikaila ko man iyon but he is so perfect. Ilang beses na ipinilig ko yung ulo ko bago ako naglakad papunta sa kanila trying to ignore this attraction that I am starting to feel.
Attraction?
Nang dahil lamang sa hotness ito ay na a-attract na ako?
Tigilan mo nga kalokohan mo Alexandra!
"She is entertaining some friends inside the house, why don't you greet her first? I am sure she will be delighted," ani Carmi na hindi naman masyadong halatang tinataboy ako.
I smiled and stood up.
Success.
Nagawa kong ilayo ang mga mata niya kay Gin.
And my mission, ilayo ang presensya ni Gin sa grupo nila ngayong gabi!
The secret will be safe, everything will be okay!
And I could go home and get back to my sleep!
Hindi ako nag diretso sa loob instead I stopped by where he is. Nakatalikod ito sa pool at nakaupo sa may mini bar. He is drinking beer. Goodness I could see some firm muscles of his back.
"I didn't know you are the newest member of this group," I said a little loud para marinig niya sa kabila ng ingay ng pumapailanlang na musika sa kabuuan ng maluwang na garden ng mansion.
Napalingon ito sa akin. Umangat ang sulok ng labi nito as he looks me from head to foot. Parang gusto kong mamula sa nakikita kong paghanga sa mga mata niya when his gaze stays a little longer on my long legs na natatakpan lamang ng maigsing short.
Ibinalik na uli nito ang tingin sa iniinom. "And I didn't know you have the courage to flirt with another woman's boyfriend! At sa harap pa niya," he said sa nanunuyang tono. Nagsalubong ang kilay ko.
Why the tone?
Naupo ako sa stool na katabi niya at tinawag ang bartender. I asked for a lemonade. Napatingin ito sa akin at napangisi.
"Lemonade doesn't suit you, sweetheart."
It is an insult. I know it. But the endearment makes me uncomfortable.
I shrugged my shoulder. Inabot sa akin ang lemonade. "I hate alcohol tonight."
He just watched me sip my lemonade at naasiwa ako sa paraan ng pagtitig niya. Nanunuot kasi. Parang binabasa niya ako at naasiwa ako.
No man has ever looked at me this way and live to tell that story.
All men whenever they saw me, asked me to their bed and show off. The guy from Pampanga is an exemption. He is in love with his wife. And loyal too.
This guy doesn't.
It bothers me.
Kung ako lang masusunod, uuwi na ako. But I have to stay so I could guard him off being with Carmi and the group.
Nang mapatingin ako sa kanya ay nakatitig pa rin ito sa akin. Muntik ko ng maibuga ang iniinom ko.
"Bakit ka ganyan makatingin?" tanong ko.
He shrugged his shoulder. Inalis na sa akin ang mga mata nito. "Wala lang. Nagtataka lamang ako sa 'yo bakit ka pumapayag na maging panakip butas ng lalaking iyon samantalang I am sure makukuha mo ang bawat lalaki na gustuhin mo."
I blushed.
Yung literal na namula ako sa hindi ko malaman na dahilan.
Is it an insult to tell me I am a player?
Na isa akong ahas? Na mang aagaw ng boyfriend ng iba sa likod nito?
O namumula ako dahil sa hindi man tuwiran niya sinabi pero parang lumalabas na napakaganda ko na kahit sinong lalaki ay makukuha ko. I was used to telling me I am beautiful and the likes of that compliment, but it never made me feel this kind of warmth from my feet up to my cheeks. That I was more than glad that he recognized me as a beautiful girl.
This guy is impossible.
"Including you?" I asked na nakaangat ang sulok ng labi. Napabalik sa akin ang tingin niya. Muli, sinuma niya ako.
Then he laughs shortly.
"I don't fall for a leftover."
And this time, daig ko pa sinampal sa sinabi niya.
Nawala ang mapaglarong ngiti sa labi ko.
"Excuse me?" biglang nagpanting ang tenga ko. Hindi pa ako nainsulto sa tanang buhay ko. Ngayon pa lang!
Umangat ang kilay nito na ibinalik sa akin ang mga mata. He saw my outburst.
"I like my women hot and wild. And exclusively for me. You, Isabella, will never be exclusive with anyone. You are every man's girlfriend. Including the taken one," nilingon nito sina Fredrick na ngayon ay naghahalikan na sa mini bar sa kabilang side ng pool.
Piniit ko ang temper ko. Nag aalsa na kalooban ko sa panlalait ng lalaking ito. Pero naalala ko na teka nga muna...
Di ba iyon naman talaga ang image ko? Eh bakit ako naapektuhan sa mga pangit na iniisip niya sa akin?
I am a heartbreaker. A playgirl.
And is not exclusive to anybody.
I drew a deep breath.
I smiled at him. "My bad. Sayang, type pa naman kita. But it's your loss not mine, sweetheart," ginaya ko ang pagkakasabi niya noon. At saka tumayo. Shit, wala na akong balak na mag stay pa at bantayan ito para hindi makausap nina Carmi! I really dont care anymore kahit sabihin niya na nahuli niya kaming naghahalikan ni Fredrick!
Akmang aalis na ako pero maagap na nahila niya ang braso ko sa buong pagkabigla ko. Takang napatingin ako dito.
He looks at me intently. Pagkuwa'y maluwang na napangiti.
Napakurap ako. Shit and damnation! Bakit ba kailangan pa niyang ngumiti ng ganito!
"I said I don't fall for a leftover. Wala akong sinabi that I don't like to have you as my company tonight, I am sure that guy cannot show you some attention because he is very occupied," he said drily.
Matagal na nagtama ang mga mata namin then I felt some kind of heat when his gaze lower down my lips. Ilang saglit na nasa labi ko lamang ang tiim ng titig niya.
It made me feel nervous.
Ngayon lang may nakapagpa nerbyos sa akin ng ganito.
Sanay ako na tinititigan na kulang na lamang ay hubaran ako. But this man, he never looked at me the way other guys looked at me.
It's different.
Pakiramdam ko pinag iinit niya ang bawat daanan ng titig niya. That I am literally burning slowly with a warm light.
Wala sa loob na binasa ng dila ko ang lower lip ko, it feels completely dry.
Wrong move.
I saw how his gaze burned in two flaming ambers. And I was expecting he will pull me and kiss me right there and then but instead he released my hand abruptly na tila ba napaso ito at tinawag uli ang bartender.
Tila saka ko pa lamang naramdaman na maraming tao sa paligid. Na hindi kami lamang ang tao doon.
"Give the lady a margarita and I'll take that brandy you offer me a while ago," narinig ko na sinabi niya sa lalaki. He looked at me.
Wala na ang nakita ko sa mga mata niya kanina.
"Hey sit and join me," he said in a playful voice. Like the Gin, I know since I met him.
Walang nagawa na naupo na lamang ako uli.
Forgotten Memories Book 2 is available at www.nobelista.com