This story is dedicated to: Dominepth Penaflor
Again, may I remind all the readers that this story is wasn't for discriminating our beloved PWD community rather it is one way of sharing inspiration for all of us.
Prologue by chickababes :
Just imagine na ako lang sa mundo and nothing left to be my future partner in life kundi a handicapped person...
Tumigil ang mundo ko nun' nung makita niya ako at nang makita ko din siya sa isang place na hindi ko matandaan kung saan. Yung feeling na naubusan siya ng voice dahil sa kakasigaw because we had eye to eye contact na tumagal lang mahigit isang segundo. Musta naman yun?
As she moves her body and trying to walk just to face me without having any hesitations, I suddenly back off and run away. Narealize ko na lang na para akong ipis kung pagtilian. Gwapo ba ako?
Well, OO daw sabi ng salamin dahil pinagpipilitan ko, gwapo ako sabi ni Pokemon. Yun nga lang daw, gwapo ako nung hindi pa nagsisilabasan ang mga sinaunang tao. Ang saklap niya no'?
Pero bakit ba ako tumatakbo? As if naman talaga mahabol niya ako... Nasabi ko na lang sa sarili ko na, sige lang...
"Habulin mo ako, babaeng lumpo :D"