Gustong manlaki ang ulo ni Roselle sa binatang nasa sa sahig at walang malay. She didn't know what to react when this man suddenly fainted in front of her. What did she do? She didn't do anything except commanding him to do this and that the entire time since he called him. Or maybe that explain why.
"Hey. Don't play joke on me!" Sinipa-sipa pa niya ito ng marahan para malaman kung pinaglololoko nga lang ba siya nito.
But the man didn't even moved an inch. Nagsisimula narin siyang pag-pawisan ng malapot at makaramdam ng takot.
"Oh. My. God. You'd killed him!" Halos mapatalon siya sa gulat ng bigla nalang sumulpot sa magkabilang gilid niya ang dalawang frienemies niya.
"What the-- Don't just popped up somewhere and give me creeps, you two!" she shouted.
Nagkibit-balikat lang ang mga ito habang nakatingin sa walang malay na katawan ng binata. Lumipas ang ilang segundo na walang umiimik sa kanilang tatlo at mistulang sinusuri nila ng tingin ang binata.
"What happened?" Si Gazchela ang unang bumasag ng katahimikan.
"I don't know. Bigla nalang siyang nahimatay in front of me. I thought he's just playing around but.." Sinulyapan niya ulit ng nag-aalalang tingin ito. "Now I think he's not. Oh my God! Did I actually killed him?" eksaheradang tanong niya. Paano nga kung sa dami ng pinagagawa niya rito ay hindi na kinaya ng katawan nito.
"Ngayon lang nangyari ito sa isa sa mga BT's mo girl. Grabe ka." Gusto niyang ma-praning sa mga nangyayari. Heto pa't kinukuhan ng litrato ni Che-che ang binata.
"What are you doing?" litong tanong niya rito.
"For evidence lang. First in history ito ano. At ikaw ang main suspect." Itinutok naman nito ang cellphone sa kaniya then take a shot of her.
"Can I kill you instead?"
"Enough kids. We should check if he's still doing fine before jumping into absurd conclusion." Umusbong ang pag-asa niya dahil sa sinabi ni Gazchela. Bakit ba siya nahahawa sa pagiging OA ni Che-che. Siguro dahil narin sa guilty siya sa kung ano mang posibleng mangyari dito.
"Yeah. Good idea. You do it." Itinulak niya si Gazchela na binigyan siya ng masamang tingin. "What? Ikaw nakaisip, ikaw narin gumawa."
Gazchela sighed and kneeled in front of the man. Pinakiramdaman nito ang pulso ng binata sa bandang leeg nito. "He's hot."
"That's already given." The two give her a weird look. Nag-init ang mukha niya nang mapagtanto ang kaniyang sinabi. "What I mean is..."
"We know what you mean so don't bother explaining. Anyway, this guy here is sick. Don't you think you went too far this time Roselle?" Gazchela said cutting her alibi.
"Hindi ko naman ginustong mangyari ito! And he never said anything. So why am I the only one you're blaming?" She exclaimed.
Naiinis siya kay Gazchela dahil sa pang-aakusa nito sa kaniya. At mas lalong naiinis siya sa kaniyang sarili sa kadahilanang maaring tama ito. Ganoon na ba siya ka-insensitive para hindi mapansing may iniinda na pala ito. And she must admit that she really went too far. She should thank her girls later for helping her realized that. Ano nalang sana ang ginagawa niya ngayon kung hindi sumulpot ang mga ito sa kung saan at naki-usyuso, malamang sa malamang ay sinisipa-sipa parin niya ang walang malay na lalaki hangga't sa makaramdam ng sakit at maalimpungatan ito sa paninipa niya.
Wala sa loob na lumapit siya sa binata, she kneeled and lift up his head. Mainit nga ito and to think na kanina pa ito nakahadusay sa sahig, mas lalo pa siyang nakaramdam ng guilt. "What should I do?" She almost pleaded. She didn't care if she looks like begging for heaven and earth right now, she only wants this guy to get better. That's all she could asked for.
*Click* "Hehe.. For souvenir." Wala siya sa mood sermunan si Che-che dahil mas nangingibaw ang pag-aalala niya sa binata.
"I'll call your butler, just stay here. Che-che look after them and don't do anything reckless." Gazchela said and turns away.
"Aye! Aye captain!"
- - - -
"How was he?" Tanong niya sa family doctor nilang tinawag ng butler niyang si Mike.
Kakatapos lang nitong i-check ang binata. "Well, medyo bumaba na ang lagnat niya but I advice you to tell him to not forced himself too much. Bukod sa lagnat ay over fatigue rin siya. Plus it's better to take a long rest para mabawi niya ang lakas niya."
Sinulyapan niya ang mahimbing na natutulog na binata. 'Thank God, he's fine.' She smiled to that thought.
Matapos makapag-pasalamat sa doktor ay ipinahatid narin niya ito kay Mike.
"So papaano, batsi narin kami?" Sabi ni Che-che na sitting pretty sa couch.
"Wait. Iiwan niyo ako? Papaano pag nagising ito?" Realization hits her. Ano nalang ang sasabihin niya kapag nagising nga ito. It would be really really awkward for the both of them. Siguradong marami itong itatanong na hindi niya alam kung papaano sasagutin nang mahinahon at hindi nakaka-baba sa moralidad.
"I thought you already admit that you are the one at fault here." Bagot na saad ni Gazchela.
"Yes. I did, but--"
"Okay then. Case closed." Nagmartsa na palabas ito. But before closing the door.. "Consider this as a punishment for putting so much trouble to that poor guy. Don't leave this room unless he got better and don't forget to say sorry too. Okay. Bye." Umalis na ito habang si Che-che ay naroon pa.
"Additional to what she has said, magdalawa, tatlo, apat at limang isip ka muna kung sakaling matopak ka at alilahin ulit yang herodes na yan. And c'mon here.." inakay siya ni Che-che sa full length mirror na naroon sa kwartong iyon. "What do you see?" Seryosong tanong nito.
"Reflection." Bored na sagot niya rito.
"Very good! May five star ka sa akin mamaya." Tinapunan niya ito ng masamang tingin. Pinaglalaruan ba siya nito? "Kidding aside, dito naman tayo." Inakbayan siya nito at ini-harap sa binata. "What do you see?"
She rolled her eyes 360 degrees counter clockwise. Imagine. "A sick guy lying on the bed?"
"Wrong. Very wrong! The answer is 'reflection'. This sick guy here is the reflection of your bad action. Gets? Kaya umupo ka rito at mag-flashback ka sa mga bad deeds mo. Umisip ka narin ng paraan kung paano makakabawi sa kaniya." Napatahimik siya sa tinuran nito. Ang layo naman kasi sa personality nito ang mga seryosong pinagsasabi nito, pero hindi niya rin maikakaila na may point nga ito.
"Che-che."
"Roselle."
"You'll be an effective guidance councilor or psychiatrist someday." Pagbasag niya sa ka-seryoso-han nito.
"Hmp!" Umingos ito at padaskol na lumabas sa kwarto. She didn't even bother to bid her goodbye.
KAlalabas lamang ni Che-che sa kwartong pinagdalhan ng bagong 'boy-toy' ng kaibigan niyang si Roselle nang mapansin si Gazchela na nakasandal sa tapat ng silid. Napangisi siya rito. "Playing guard?"
"Nah." Kaswal na sagot nito sa kaniya. "Nice advice, anyway."
"Likewise. So what's the catch?" Naninibago siya sa mga kinikilos nito. Gazchela was the type that would never care even if the world will explode tomorrow or kung sino ang susunod na presidente or kung nagroll-back na ba ang presyo ng gasolina or kung magkakatuluyan pa ba ang 'Aldub'.
Dahil isa siyang concern citizen at may mataas na curiosity sa katawan ay kailangan niyang malaman ang kung anuman na binabalak nito.
"It's a thing that you don't need to know."
"Just by saying that makes me want to know even more." Pinag-krus niya ang dalawang kamay sa tapat ng kanyang dibdib. "So ano nga?"
"Saan ka ba pinaglihi ng nanay mo at ang kulit-kulit mo?" Nawawalan na ata ito ng pasensya sa kaniya. Good thing. Kaunting push pa.
"Sorry ka. The last time I checked, I don't have one." Huli na ng mapagtanto ang huli niyang sinabi. Napakagat siya sa pang-ibabang labi at ibinaling ang tingin sa ibang direksyon upang iwasan ang nagtatanong na sulyap nito.
"Che-che." She called her name in a warning tone. Darn. Ito dapat ang hinuhuli niya dahil sa kakaibang kinikilos nito pero heto't nabaling sa kaniya ang pokus ng diskasyon.
Among the three of them, her life was an open book. She was adopted by her poster parents when she was 5 years old. Mabubuti ang mga umampon sa kaniya, binusog siya ng pagmamahal at kalinga na kailangan niya sa mga panahong iyon. Iyon ang akala niya. Dahil sa likod ng matatamis na ngiti ng mga ito ay nagtatago ang hindi niya inaasahan. They loved her just like their own child- just like their lost child. Her poster parents were obsessed to their lost child to the extent that they took her in just to be a substitute. It was too hard for her young mind to deal it all.
It was frustrating.
Suffocating.
Hindi pa natapos doon ang kalbaryo niya. Pinalitan pa ng tumatayong magulang niya ang nakamulatan na niyang pangalan at isinunod sa nawawala nilang anak. Pakiramdam niya ay binabago nila ang buong pagkatao niya, kahit gusto niyang umapila ay hindi niya magawa. She's just a child. A little fragile puppet of the two.
Sa pagdaan ng mga taon ay ininda niya lahat ng pagbabago nila sa kaniyang sarili. Nag-tiis siya. And when she had the strength to fought back, she did.
Kama-kailan lang nga ay umalis siya at iniwan ang poster parents niya. Ipinagtapat niya sa mga ito ang pagtitiis niya sa loob ng ilang taon na pananatili niya sa poder ng mga ito. Nagpasalamat rin siya dahil kung hindi dahil sa kanila ay wala siya sa kinaroroonan niya ngayon. Naging inspirasyon niya ang ideya na magkaroon ng sariling kalayaan at tumayo sa sariling mga paa. She is now 19 years old and the youngest aspiring shoe designer in town. Ibinalik niya rin sa dati ang kaniyang pangalan. Cheer Hazel Franco, Che-che for short.
Sa biglaan ngang pag-uwi nila dito sa Pinas at sa mga nakalipas na nangyari ay nakaligtaan na niyang ikuwento ang latest update ng buhay niya. At sa palagay naman niya ay walang pakialam ang mga ito kung hindi siya magkukusang mag-kuwento sa mga ito.
"Are you still with me?" Nabalik siya sa huwisyo ng muling magsalita si Gazchela.
"Heeehee. Sa baba na tayo mag-usap, nakakangalay tumayo rito Gazchebels." Hinigit niya ang braso nito at bumaba sa first floor. "In exchange, sasabihin mo rin sakin yang binabalak mo. Deal?"
"I'll think about it."
"Ang arte nito oh."
"I called it being smart."
- - -
Nakakabinging katahimikan ang bumalot sa silid na inookupahan ng binata. Hindi mapakali si Roselle sa kanyang kinauupuan, bawat galaw ng binata tuwing magpapalit ito ng puwesto sa higaan ay nagbibigay sa kaniya ng atubili sa pag-aakalang magigising na ito. It's been hours since her two girls left. Umi-echo parin sa inner conscience niya ang mga words of wisdom ng mga ito.
Napatuwid siya ng upo nang bahagyang gumalaw nanaman ito. "Ugh!" she burst out in frustration. Nakakaloko na. Her little organ inside her chest would skipped a beat whenever this sleeping man move lightly. She reach out her arms towards his forehead to feel his temperature. Nagkaroon siya ng relief nang mapagtantong bumaba na ang sinat nito. She then let her finger play down to his nose bridge up to his nose tip and back to his forehead. Nais niyang matawa sa sarili, heto't para siyang isang batang natutuwa sa isang bagay na bagong tuklas pa lamang.
"Ang daya. Lahat sila kakampi mo, pati konsensya ko." Ngayon naman ay dinudutdut naman niya ang pisngi nito at wala na siyang pakialam kung maalimpungatan ito sa kaka-dutdut niya sa pobreng pisngi nito. To sum it all, she is totally enjoying this.
"How on earth can you manage to look so carelessly handsome when you're just a low-life ordinary commoner?" Yeah, ngayon lang niya na-realize na hindi pang-ordinaryo lang ang itsura nito. Bihisan lang ng pang-de-kalidad na damit ay aakalain mo nang may dugong shala-shala na ito.
Napatili siya ng bigla nalang nitong higitin ang daliri niyang naglalaro sa kabuuan ng mukha nito. Nag-landing tuloy ang mukha niya sa malapad na dibdib nito. Naghurumentado ang buong sistema niya, what to do? Natatakot siyang mag-angat ng mukha dahil alam niyang nakaabang na ito sa susunod na gagawin niya at dahil ang bango nga naman ng herodes na ito. "Hanggang kailan ka susubsob dyan? Naiihi na ako."
Automatic na napa-angat siya ng mukha. "Okay, go ahead." Wala sa loob na tumayo siya at naglakad sa pinto. "Labas muna ako, I need fresh air. Ang init dito, don't you think too?"
"Ops. Ops. Akala ko pa naman hinintay mo kong magising dahil may sasabihin ka sakin. Tapos ngayon babatsi ka nalang bigla ng ganun-ganon nalang. Wala ka bang sense of responsibility?"
Humarap siya rito at humalukipkip. "Okay. Pagbibigyan kita ngayon, so better use this time wisely."
"Yes ma'am!" Excited na sagot nito. "But wait! Jingle bells muna ako." Dali-dali itong nagtungo sa banyo. Napa-iling nalang siya habang pinipigilang mapangiti.
'What's with him? Parang bata.'
Naglakad siya papunta sa veranda habang hinihintay ito, tanaw doon ang malawak na lupain nila. It's too big and wide for her alone. "Sense of responsibility, huh?" Napaisip siya sa tinuran nito kani-kanina lang. She never had that thing, siguro ngayon lang?