27. Questions...
Loureine's POV
hindi kami nag-usap ni Nathan sa buong byahe hanggang sa maihatid niya ako.
agad akong bumaba pero bumaba rin siya at hinabol ako.
"Loureine.."
"Ano?"
"Please naman.. ayokong mag-away tayo.."
"Hindi tayo nag-aaway.. naiinis lang ako dahil ikaw pa ang nagiging kontra sa kaligayahan ng sarili mong kapatid."
"Para rin naman sa kanya yun eh--"
"Ang bawian siya ng kaligayahan? Para sa kanya yun? yung ipagbawal na makasama niya yung taong importante sa kanya.. para sa ikabubuti niya yun? Mag-isip ka nga, Nathan!"
napatigil si Nathan sa sinabi ko.
yumuko siya na para bang may iabng sumagi nanaman sa isip niya.
"Kuya ka.. Alam mo dapat kung anong makakabuti sa kanya.. Mag-isip ka ng mabuti kung tama ba yang ginagawa mo, Nathan."
nanatili siyang nakayuko.
*kring* *kring* *kring* Scarlett calling... *krin--*
"Scarl---"
"Lora....*sniff* ... Help me... Help me..."
"Scarlett! bakit ka umiiyak? nasaan ka?"
"Andito sa EDSA Highway... naaksidente kami ni Zack.."
"WHAT?! HOW'S ZACHARY?!"
"Wala siyang malay.. Loureine... nanghihina na ako."
"HOLD ON."
*TOOT* *TOOT* *TOOT*
"Nathan.. naaksidente sila Scarlett!"
"WHAT?!"
***
7: 08 pm
pagkarating namin sa sinabing lugar ni Scarlett.. kotse nalang ni Zachary ang nakita namin.. kotseng.. yuping yupi.
"FVCK." malutong na pangcucurse ni Nathan.
"Ah.. excuse me.. nasaan yung mga naaksidente?" tanong ko doon sa isang babae doon.
"Ay kinuha na ho ng ambulance.. sa Capitol ho yata isusugod eh."
"Sige po salamat."
agad nagdrive si Nathan papuntang Capitol.
ako naman.. tinawagan ko si Andrea.
Calling: Andeng
*kri--*
"Woy?"
"Andrea, pumunta kayo sa Capitol.. Dali!"
"CAPITOL?!"
"Capitol? Bakit? Anong nangyare?!" rinig ko pang boses ni Johnrey.
"Asan ba kayo?"
"Kararating lang namin sa bahay---wait.. Capitol? Anong ginagawa niyo jan?"
"Na Car Accident si Zack at Scarlett. Were on our way."
"OMG. Ano ba naman yung magjowang yun! Puro siguro pasweet sa daan kaya nagkaganyan! Urgh! Ex! Magdrive ka, dali!"
"Hey hey.. Hwag niyong paliliparin yung kotse niyo.. malapit na rin naman kami eh.. mamomonitor na namin silang dalawa. mag-ingat kayo at baka kayo nanaman yung sumunod! umayos kayo."
"Oo na! Oo na! Oh siya, balitaan mo kami agad ah!"
"Oo.. Sige, bye."
*TOOT* *TOOT* *TOOT*
liningin ko si Nathan na halatang kinakabahan kaya i decided to hold his hands.
"Scarlett will be fine... And so is Zack.. Okay? Kalma na."
"I hope so.. I really hope so.."
nanginginig parin kaming dalawa hanggang sa makarating kami sa hospital.
"Nurse, Dito ho ba naisugod yung dalawang pasyente.. Boy and Girl.. because of a Car Accident."
"yes Ma'am.. kayo ho ba ang relatives?"
"Ako.. Kuya niya ako." sagot ni Nathan.
"Sino ho dun?"
"Si Scarlett.. yung babae."
"Okay po... si Ma'am Scarlett.. nasa room 205.. sakto po ang dating niyo.. were about to contact the patient's family na po eh.. ito po yung card niya, nakuha po namin sa wallet niya.. pakitago nalang po ang papirma na po dito mamaya."
agad na tumakbo si Nathan nang walang sabi papuntang room 205.
"Nurse, pakihatid nalang po mamaya yan sa room ah.. pasensya na.. sobrang nag-alala lang po yung Kuya ni Scarlett."
"Yes Ma'am.. We understand po."
"Uhh.. Nurse.. how is she?"
"Ayos lang po siya Ma'am.. konting galos lang naman daw po yung nakuha niya eh.."
"Eh si Zachary ho?"
"Yung lalaki ho bang kasama niya yun, Ma'am?"
"Opo.. Kaibigan niya ako.. actually magkakabarkada ho kami.. kamusta ho siya?"
"Ma'am.. nasa O.R po."
"O.R?!"
"Opo.. Siya po kasi yung napuruhan."
napahawak ako sa bibig ko.
"May contact number ho ba kayo ng any of his relatives?"
"Uhh... sorry... wala eh... ahh sige.." agad akong tumakbo papuntang OR.
nandun lang ako sa tapat ng pinto.
ohmygosh..
napalingon naman ulit ako doon sa Nurse Station at nakita ko si Dea at Johnrey.
"ANDREA!" tawag ko kaya agad naman silang napalingon.
tumakbo silang dalawa papalapit sa akin.
"Si Scarlett. nasa Room 205.. ayos na daw siya.." pagbibigay alam ko.
"Si Zack?" tanong ni Andrea.
tinuro ko ang OR.
sakto namang may doctor na lumabas.
"D--Doc.. Kamusta ho yung kaibigan namin?" naiiyak na tanong ni Andrea.
tinanggal ng Doctor ang mask niya.
"We need atleast one of his relatives."
"doc W--why?" tanong ni Johnrey.
"Kaano-ano ba niya kayo?"
"Mga kaibigan po... ano na pong nangyari?"
"Kelangan niya ng dugo.. marami ang nawala sa kanya.. kung wala tayong makikitang makakamatch niya.. it would put his life into risk. kaya we need to contact his relatives."
"Ano ho bang.. Blood type niya?" tanong ni Johnrey.
"AB positive."
"AB positive...AKO! AB POSITIVE HO AKO!"
napalingon kaming dalawa ni Johnrey kay andrea.
"AB Positive ka?" tanong ko sa kanya.
"OO.."
"That's good.. Kaano-ano ka ba niya? Very rare ang blood type niya so I assume na relatives lang niya ang makakamatch niya.. good thing you're here, iha."
"Opo. Sige na po, kunan niyo na po ako ng dugo!"
"Alright.. halika doon para matest ka."
sumama si andrea.. with Johnrey.
habang ako..naiwang nagtataka.
papaano naging kadugo ni Andrea si Zachary?
Coincidence?
===
Scarlett's POV
uni-unti kong naimulat ang mga mata ko.. and there I saw Nathan and Loureine.
bumangon ako.
"si Zack?"
bago pa man sila makasagot..pumasok na yung Doctor.
"Doc... si Zack?"
"He's fine.. iha.. Buti nakahanap tayo ng magmamatach sa blood type niya.. which is very rare to see."
"Ho?"
"Si Andrea.. parehas silang AB Positive ni Zachary kaya nakapagdonate si Andrea ng dugo." paliwanag ni Loureine.
"So he's fine now?" tanong ko kay Doc.
"Yes.. hinihintay nalang natin siyang magising."
"Can I see him?"
"Wag na. Magpahinga ka nalang jan." sabat ni Nathan.
"No! I want to see him!"
"Scarl---"
"Sige na, Nathan.. Hayaan mo siyang makita si Zack." sabi ni Loureine.
"Teka lang iha.. ipapakuha ko lang yung wheelchair." sabi nung doctor at lumabas.
pagkabalik niya.. may isang nurse na na may tulak-tulak na wheelchair.
"Stay here muna for a while.. I'll just check you up"
ilang minuto rin ang inupo ko doon bago matapos yung Doctor.
"Sige na.. Ipunta mo na siya doon."
"Wait.. ahh.. ako na magtutulak sa kanya." sabi ni Loureine.
pumayag naman yung mga nurse at doctor kaya kaming tatlo ang sabay sabay na pumunta sa room ni Zack.
pagkapasok namin doon.. nakita naming nakawheel chair rin si Andrea habang nasa likod si Johnrey.
"Scarlett.. I'm happy that you're fine now." sabi ni Andrea.
ngumiti ako.
"Dea.. Thank you.. yung pagdonate mo ng dugo kay Zachary.. means a lot to me."
"He's a friend.. A good one."
hinila ni Johnrey ang wheelchair ni Andrea palayo sa bed ni Zack.. at ako naman ang itinulak ni Loureine papunta doon.
I saw Zachary's face.
hinaploas haplos ko ito.
"Wake up, baby." bulong ko.
nanatili lang kaming tahimik..hinahaploas haplos ko lang ang buhok ni Zachary.
iminulat niya ang mga mata niya.. at napangiti nang makita ako.
"buti naman ikaw ang una kong nakita.." nanghihina pa niyang sabi.
napayakap ako sa kanya.. yung barkada naman lumapit na rin sa kanya.
"Zack.. magpasalamat ka kay Andrea.. she saved you." sabi ko.
"Scarlett.. ano ka ba."
"What do you mean she saved me?" tanong niya.
"madaming dugo ang nawala sayo.. kaylangan may magdonate malamang.." paliwanag ni Johnrey.
"AB Positive ako.. very rare ang dugo ko.."
"Kaya nga buti nalang.. parehas kayo ni Andrea... Magkadugo kayo." sagot ni Johnrey.
Zack looked at Andrea.
"Thank you.."
"Ano ka ba.. wala yun nho! Dugo ko na dumadaloy jan sa katawan mo.. tatalino ka na!"
natawa kaming lahat sa pagbibiro ni Andrea.
"Nagyabang ka pa, walang ya ka." bawi ni Zachary.
bumaling siya sa akin.
"I'm sorry.. napahamak ka p--"
"Can't you see that I'm fine? ayos lang ako oh.. ikaw nga yung kamuntikang mawala sa akin.. kung wala si Andrea.. malamang nagluluksa na ako!"
"Eeeh. ano ba guys! Feeling ko tuloy wonder woman na ako!" pagjojoke nanaman ni Andrea.
natawa nanaman kaming lahat.
"you really are a heroine.." sabi ko.
hinawakan ni Andrea ang kamay ko.
"ano ka ba.. ginawa ko yun.. as a friend.. di lang para kay Zachary.. para narin sayo dahil alam ko kung gaano ka malulungkot kung mawala siya.. tsaka, ayaw kong mabawasan ang mga panget sa mundo.. di maappreciate yung kagwapuhan ni Johnrey----Este yung kagandahan ko."
napakagat pa siya ng labi.
"Zee.. narinig naming lahat yun.. ikaw ah! Crush mo talaga ako!"
"Yieee!" pang-aasar namin.
nag-asaran nanaman silang dalawa.
hinaplos ko ulit yung buhok ni Zachary.
"Want me to inform Tita about this?"
"No.. wag na, ano ka ba. Baka nga gantong oras..lasing nanaman yun."
nagchuckle ako. baliw talaga nitong lalaking to.
pumasok na yung Doctor.. sabi niya bukas pa daw pwedeng umuwi si Zack.. ako naman, pwede na ngayon.. pero syempre dito lang ako, di ko pwedeng iwanan babe ko!
"Kung dito lang ang kapatid ko.. pwes dito lang din ako." sabi ni Nathan.
"eh kung dito lang pala ang Boy Friend ko edi dito nalang rin ako." pasunod ni Loureine.
"Kung dito si Lora... Iwan na rin ako.. papaalam ko nalang kay nanay." sagot ni Andrea.
lahat kami tumingin kay Johnrey.
"ano? uuwi ako.. wala akong tutulugan dito."
"K-J!!" sabay sabay naming sigaw.
natawa siya tapos ay inakbayan si Andrea.
"Biro lang nho... Kung dito si Girl na may Crush sa akin.. Edi dito narin ako."
sinamaan siya ng tingin ni andrea.
"Edi ayos.. magkakasama tayong lahat dito para bantayan si Zack." sabi ko.
"Alam niyo guys.. kunyari pa kayo.. ang totoo jan.. mahal na mahal niyo ako kaya di niyo ako magawang iwanan.. ganun yun eh!" with confidence pang sabi ni Zachary.
lahat tuloy kami nagreact.
nag-order ng pagkain si Johnrey.. tapos pinalipat kami doon sa malaking room.. yung para hotel na sa laki.. may TV pa.. parang di hospital eh.
tapos may dalawang couch.. kaya we decided na ako, tatabi kay Zack.. while Nathan and Loureine naman sa isang couch.. so no choice.. Andrea and Johnrey will be together.
patulog na kami at humiga na ako sa tabi ni Zachary.
akala ko tulog na ang mokong.. pero biglang yumakap sa akin.
"Ang bilis kong gagaling dahil ikaw katabi ko eh." banat pa niya.
"Che. Tulog ka na nga lang jan."
"Scarlett..."
"Hmm?"
"I love you."
Waah! Kamatis nanaman ako.
"Oo na.. araw araw mo nalang sinasabi."
"Gusto ko kasing iparamdam sayo... nararamdaman mo ba?"
yumakap ako sa kanya.
"Oo.. Zack.. nararamdaman ko.."
he kissed my forehead.
"I'm so happy to hear that from you.."
"Ako rin.. masaya akong naririnig na mahal mo pala ako."
"hoooy. ano ba yang bulungan jan! Nyemas, magpatulog kung ayaw matulog!" rinig pa naming reklamo ng...hmm.. boses ni Loureine yun!
parehas kaming napachuckle.
"Tulog ka na po kasi." sabi ko.
"Opo. Goodnight Babe.. I love you." then he kissed me.. sa lips.
ang sarap lang na yakap yakap mo yung taong kahit kelan di mo inisip na mamahalin ka.
na sa pagtulog.. yung 'I love you' niya ang maririnig mo bago ipikit yung mga mata mo.
na yung kiss niya yung huling dadampi sa labi mo.
lalo lang ako nahihirapang magdecide.
ano bang dapat kong piliin?
isusuko ko nanaman ba yung taong nagpapasaya sa akin..just for my family...again?
===
Andrea's POV
nagising ako...
"AHHHHHH!!!!!!"
sigaw ko.
nagising na rin silang lahat.
bow.
"PUSHAPETE! ANONG PROBLEMA MO ZOEY ANDREA!" reklamo ni Loureine.
"Eh kase tong si Johnrey! Nung natulog ako magkatalikuran kami.. nung nagising ako.. nakayakap na saken!"
"Excuse me?!"
"Hoy ikaw! umamin ka! siguro kagabi pinaghahalikan mo ako ano?!"
"ANO?! ANONG KLASENG PAG-IISIP YAN! MANDIRI KA NGA!"
"Anong mandiri?! Diba crush mo ako?"
"Ulul."
"Tss!! ano ba yan! Ang aga aga nagbabangayan!" reklamo ni Zachary.
"Eh eto kase!" sabay pa naming sabi with matching sabay pang nagturo.
umayos ng upo si Johnrey.. kaya naman umupo na rin ako.
nagsukatan kami ng tingin.
"Hoy tama na yan ah! At dahil kayong dalawa ang gumising sa mahimbing naming pagkakatulog.. hala sige! Bilhan niyo kami ng makakain!" utos ni Nathan.
"PIZZA!" sigaw ni Scarlett.
"Dali! Gooo!" sigaw ni Loureine.
sabay kaming tumayo... ako pumunta muna ng CR para makapag-ayos.. ganun din ginawa ni Johnrey.. tapos ay lumabas na kaming dalawa.
"Pagkabili natin.. ikaw magbubuhat" bilin ni Johnrey.
"Ang kupal mo rin nho.."
"Naman! Ako na nga magbabayad.. ako pa magbubuhat? Oh gusto mo palit tayo? Ikaw magbayad.. ako magbubuhat."
"ALAM MO SASAKALIN NA TALAGA KITA!"
"Para Fair!"
"Bwiset! Ikaw magbayad, Ikaw magbuhat! Tapos!"
"Eh bakit ka pa sumama?"
"PARA KILIGIN KA!"
tumawa si Johnrey,
"Feeling mo talaga Crush kita?"
"Oo! Kaya nga ako Wall Paper mo eh!"
"hahahahahaahahha talagang proud ka jan nho!"
"Naman!"
ginulo ni Johnrey ang buhok ko.
my precious hair!
"Ano ba! Stop ruining my hair!"
"Naks, ilang taon mong pinag-aralan yun?"
"Peste ka!"
nagmake face ako kay Johnrey.
"Sige na nga.. kawawa ka naman.. anong gusto mo?"
"FRAPPE!"
"FRAPPE?! Ang aga aga... malamig ilalagay mo sa tiyan mo?!"
"So? Kaya nga nagbenta sila ng Frappe sa umaga dahil hindi naman nakakamatay yan!"
"Di pwede."
nagroll eyes nalang ako.
"Fine.. pero hati tayo.. para onti lang."
"Kunware ka pa.. gusto mo lang magshare tayo sa straw para magkaroon tayo ng indirect kiss!" pang-aasar ko pa.
hinilamos niya yung palad niya sa mukha ko.
"Panipisan mo rin ng konti yang pagmumukha mo ano!"
natawa nalang ako sa kanya.
"Sir, Ma'am.. Ang cute niyo naman po.. Bagay kayo sa isa't isa.. pwede ko ho ba kayong picture-an? para lang po sana sa contest naming sweetest couple-customer dito.. until Feb. 14 po.. kapag nanalo kayo, sagot namin ang date niyo.. kaya sige na po.."
ano ba to.. picture daw.. eh ni wala pa nga kaming ligo.
inakbayan niya ako kaya ipinatong ko nalang yung ulo ko sa balikat niya para naman kiligin siya at magmukhang gwapo sa picture. HAHAHAHHAHAHAHA.
*gif*
*click*
"Thank you po! Ang cute cute niyo po talaga! Kayo po yung pinakagusto kong couple na napicture-an dito! HaHaHa."
"Thanks." sabay naming sabi.
nang maka-order na kami.. syempre ako may Frappe.. lumabas na kami.
"Ang ganda ko talaga.. kaya ang daming gustong magpapicture."
"Kapal! Baka kasi ang gwapo ko?"
"MAS MAKAPAL!"
kinurot niya yung ilong ko.
patuloy lang kaming nag-aasaran hanggang sa makarating kami sa hospital.
pero bago pa kami makapasok.. may babaeng tumakbo papalapit kay Johnrey at niyakap niya ito.
"JAAAAAAY!"
yumakap lang yung babae.. si Johnrey parang nagtataka.
humiwalay sa yakap yung babae.
"BEANCA?!"
Beanca? S--sino yun?
------
Haluh. Sino si Beanca? Sinooo?!
So narealize ko na Chapter 26 rin po pala ang naiUD ko nung 26. HAHAHAHAHAHAHAHA Destiny! xDDD
Got To Believe is the Best! <3