Καλλιροη.
Άνοιξα τα μάτια μου και τέντωσα το κορμι μου..ο καναπές ηταν πολυ άβολος..ρολαρα τα μάτια μου προσπαθοντας να καθαρίσω υην θολούρα και δυο μπράτσα έσφυξαν την γυμνή μου μέση.
Κοίταξα διπλα και ειδα τον Πδυσσεα να κοιμάται τοσο γλυκα...
Τον κοιτούσα και διαπίστωσα οτι θα μπορούσα να το κανω αυτο μια αιωνιότητα.
"Θα με ματιασεις.."ακούστηκε η φωνή του..πιο βατια απο πτι συνήθως και αγουροξυπνημένη..ενα γελάκι μου ξέφυγε..
"Δεν το ηθελα αλλα τα καλη σου δεν με αφήνουν.."
Ειπα και πήγα να σηκωθώ.
"Που νομιζεις πτι πας;"
"Δεν θα πάμε στην Σχολή;"
"Οχι μικρη μου..οχι δεν θα πάμε..θα πάμε βόλτα..σιγά μην πάω..έχουμε και τα ιδιαίτερα μην το ξεχνάς.."μου ειπε πονηρά και κόκκινησα..η χθεσινή νύχτα ηταν τελεια..ενιωσα το ποσό ταιριάζω μαζι του..τα αμοιβαία αισθήματα..
"Θα μου κανεις πολλα ιδιαίτερα κυριε Λοχαγε;"
"Μου αρεσει αυτο..να το λες πιο συχνά,νιώθω εξουσία και ναι θα σου κανω παρα πολλα μεχρι να γίνεις άπιαστη."
Ειπε καη χαμογέλασα.
"Μμμ ωραία κυριε Λοχαγε."
Σκαρφάλωσα πανω του και αρχισα να τον φιλάω,το κινητο ακούστηκε και Επεισης η βρισιά απο το στομα του Οδυσσέα..κατεβηκα απο πανω του και του έδωσα το κινητο.
"Έλα,Τάσο μου τι κανεις,ναι καλα...ναι την έλαβα..αλλα δεν μπορω να δεχτώ...νομιζω ειχα γινει σαφής τη προηγούμενη φορα..θα περάσω απο το απόγευμα..ναι,ενταξει..τα λεμε."
Έκλεισε το κινητο και περίμενα να μου πει κατι.
"Με θελουν στο στράτευμα..για Λοχαγό..δεν θελω να πάω..μωρό μου,ο τελευταίος πόλεμος μου εχει στοιχήσει..δεν μπορω να το κανω ξανα αυτο.Δεν μπορω να κρατήσω ξανα όπλο στα χέρια μου..να σκότωσω και άλλες αθώες ψυχές,ναι ειμαι δολοφόνος...ετσι νιωθω τουλάχιστον..δεν θα το αφησω αυτο ετσι..θα τερματίσω το θεμα σήμερα."
Μου άφησε ενα φιλί στο κεφάλι και με κοίταξε βαθιά στα μάτια.
"Δεν μπορω να χάσω αλλα άτομα γύρω μου..για αυτο δεν μπορω να το κανω.."
Έγνεψα και τον φίλησα..λογικό να εχει τραύματα,εχει περάσει πολλα.Τον καταλαβαινω.
"Άντε πήγαινε να ετοιμαστείς..εγω πάω μια σπίτι μου και μετα θα περάσω να σε πάρω ενταξει;"
"Ναι.."τον αγκαλιασα και του έδωσα ενα φιλί..που κράτησε μεχτι να χρειαστεί να αναπνεύσουμε.
Αφου εφυγε αποφάσισα να ετοιμαστώ.
Φόρεσα ενα μαυρο πουλόβερ και ενα τζιν απλό με μερικά σκασίματα..μαύρα αρβύλακια και απο πανω το μαυρο τζάκετ μου..
Χτένισα τα μαλλιά μου και βαφτικα λίγο απαλά.
Άκουσα το κουδουνι και σκέφτηκα πανω στην ωρα.
Την άνοιξα και έπεσα κατα πανω του δίνοντας του το πιο μεγαλο φιλί.
"Θα με τρελάνεις τελικά εσυ.."
Λεει και γελαω.
"Σου το ειπα νομιζω δεν ειμαι ευκολη υπόθεση.."
Ειπα και γέλασε..φύγαμε Απο το σπίτι και κατευθηνθηκαμε προς την μηχανή του.
"Σου εχω μια έκπληξη..κλείσε τα μάτια."
Ειπε και το έκανα..έπιασε το χέρι μου και ενιωσα όλο το κορμι μου να ζεστενεται..στα τυφλά..εφτασα καπου.
Και μου ειπε να τα ανοιξω..κοίταξα ενθουσιασμένη ενα μαυρο μηχανάκι και μου κόπηκε η ανάσα..
" Οδυσσέα..δεν το πιστευω..δεν χρειαζόταν.."
"Θα μου υποσχεθείς οτι θα προσεχείς ενταξει;"
"Θα προσέχω..αγαπη μου..."τον αγκαλιασα και αρχισα να μοιράζω φιλια κατα μήκος του λαιμού του.
"Θες να πάμε βόλτα ή να μην πάμε;"
Γέλασα και σταμάτησα.
ανέβηκα στην δικη του μηχανή αυτη την φορα και φόρεσα το κράνος μου.
Μου είχε αγοράσει και κράνος ναι.
Φτάσαμε στην πόλη και κάναμε βόλτα..μου αγόρασε και μερικά δώρα αν και επανήλημενες φορές του ειπα οτι δεν ηθελα να ξοδεύεται για εμενα..
Μου πηρε και ενα κολιέ με μια πριγκίπισσα και εκει που έλιωσα..ηταν οταν ειπε οτι μου το πήρε επειδη ειμαι η μικρη του πριγκίπισσα..
Περπατήσαμε λιγο ακομα και μπροστά μας εμφανίστηκε το πιο άκυρο Άτομο που πραγματικά ηθελα να δω..ο Ριτσαρντ..τι στον Πουτσο κανει στα Γρεβενά;;
Ενιωσα την καρδια μου να χτυπαει τοσο δυνατά και τα πόδια μου να τρέμουν,τι θελει ο μαλακας εδω;Ο Οδυσσέας μου φάνηκε Κάπως οταν τον είδε..Κάπως περίεργος.
"Μωράκι;;;Τι κανεις;"
"Ρίτσαρντ τι κανεις εδω;"ρώτησα Απότομα.
"Κουλαρε βρε..πες ενα γεια πρώτα..ενα τι κανεις!"
"Τι κανεις ειπα.."
Ο Οδυσσέας μου έσφηξε το χέρι και απο το βλεμμα του φάνηκε πτι δεν του αρεσε.
"Συνάντησα την Μανα σου Τίς προάλλες..που πήγα Αθήνα..μου ειπε διαφορά οτι μετακόμισες..Και χάρηκα πολυ..εδω ήρθα για κατι δουλειές.Δεν ήξερα οτι θα ηταν και το μωράκι εδω."
"Με ποιο δικαιομα την λες Μωρακι.."ειπε ο Οδυσσέας και φάνηκε εκνευρισμένος..πι φλέβες στα χέρια του ειχαν πεταχτεί εξω..με φόβιζε.
"Οδυσσέα..ηρέμησε."
"Ειναι απλα ενα αστείο που είχαμε μεταξύ μας..λοιπον να σας αφησω..τα λεμε μωράκι..τα λεμε μαν.."
Ο Οδυσσέας έσφηξε τα μάτια του και ειπε κατι μεσα απο τα δόντια που δεν κατάλαβα.
"Απο που το ξερεις αυτο το συχαμα;"
"Ηταν το λάθος της ζωής μου Ας πούμε..ας πούμε εξαιτίας του πέρασα δυο νύχτες στο νοσομειο...μου έκαναν πληση στομάχου..με πότισε..πτι βρήκε μπροστά του..απο θαύμα έζησα..ας πουμε πτι με έμπλεξε με πράγματα που ούτε φανταζόμουν..με ναρκώσε..τον πίστεψα..τον αγάπησα..ομως ημουν ενα πορτοφόλι..μια μικρη και αθώα για να κανει το κέφι του..να την πηδάει και να την μαστουρωνει με καθε καινούργια παπάρια για ναρκωτικό που έβρισκε.."ξέσπασα και ενιωσα τα μάτια μου υγρά.
Ο Οδυσσέας με κοιτούσε ακίνητος..σαν άγαλμα.
"Εσυ που τον ξερεις;"
"Με έβαλε φυλακή..ηταν κολλητός μου..πέρασα πέντε μήνες της ζωής μου στην στενή για πράγμα που δεν έκανα.."
Το στομα μου άνοιξε...
"Δεν το πιστευω πτι αυτός ο μαλακας σε ακουμπαγε...δεν το πιστευω..πτι αυτός ο μαλακας..σε κορόιδευε,σε είχε για το θύμα του."
"Οδυσσέα..μου ηρέμησε..πάνε αυτες οι εποχές..τωρα με αγγίζεις εσυ και μονο εσυ..και κανένας άλλος.."έτριψα το μάγουλο του και μου χαμογέλασε..
"Χάλασε την βόλτα μας."
"Μπορούμε να την φτιάξουμε..γυρίζοντας σπίτι."ειπα πονηρά και γέλασα.
Χέιι αλλο ενα κεφαλαιο..περιμενω τα σχολια σας και Τίς ψήφους σας με ανυπομονησία σας αγαπω💜💜💜