Bazı geceler muhabbet daha da içtenlikle yaşanır,
Daha bir yakîn olman için sana doğru işletilir ayetler,
Kim bilir ki belki hiçlik, belki de hiçten öte yakîn edildik de,
Gönlümüze düşen aşkı gözümüzden sakınınca fark edemedik...
Her daim her yerde bir ben var benden içeri diyenleri,
Başımızdan öte benliğe batmışken ne yazık ki işitemedik...
Bir gönül ki yalnız senin aşkının meltemi vurunca dem bulacaktı,
Aşkın hakkına riayet edecekti ki gönül tahtı olacaktı mamur,
Şu yol Hakka gider, şu yolsa Hakk'tan eder denince,
Hakk'tan ötesine minnet etmeyecekti ki teslim olup İslam olabilsindi...
Sen hiç sabahları kursağı boş olarak çıkıp da doymamış kuşu,
Elinin emeğini kazanıp da hayırla yememiş olan adamı,
Elini hayra açıp da icabet olunmayan bir tek sine gördün mü?
Allah'a hakkıyla güvenmiş olsaydın rızkını her dem tadarsın...
Anladım ki her dem de bilen sensin bildiren sen,
Ne bildikse hikmetin iledir, hüküm yalnız senden,
Hayy'dan öte bir yol yokken Hû'ya nasıl varmayalım...
Ahmet ABA
★★★
"Eğer siz Allah'a gerçekten güvenip tevekkül edebilseydiniz, kuşları rızıklandırdığı gibi sizi de mutlaka rızıklandırırdı: Kuşlar sabah karınları açlıktan çökmüş olarak yuvalarından çıkarlar, akşam karınları doyup şişmiş olarak evlerine dönerler."
(Tirmizî, Zühd, 33)
"Kesinlikle hiç kimse kendi el emeğinden daha hayırlı bir yemek yememiştir."
Buhârî, Büyû', 15.
★★★