Λεωφόρος Άυρτον Σέννα 1034, Rio de Janeiro

Κεφάλαιο 3, Από το εννέα στο μηδέν

Η πτήση απο Ρίο ντε Τζανέιρο-Σάο Πάολο προσγειώθηκε στην Αθήνα χωρίς καμμία καθυστέρηση,νωρίς το πρωί.Οι πρώτες αντανακλάσεις του ήλιου στη θάλασσα δημιουργούσαν μια φαντασμαγορία απο φως και χρώματα για τα μάτια των περισσότερων ταξιδιωτών,εκτός απο του Γουλφ. Η μικρή ευαισθησία της "φυλής" του σε ότι συμβαίνει τη μέρα,τον ανάγκασε να περάσει βιαστικά τον έλεγχο,να σκεπάσει τα φλογισμένα μάτια του με γυαλιά ηλίου και με τη βαλίτσα στο χέρι να σταματήσει το πρώτο ταξί μπροστά στην έξοδο.

-Στην Κηφισιά παρακαλώ.

Οι χλιαρές απόπειρες του οδηγού να ανοίξει κουβέντα για τα γνωστά,αθλητικά ή πολιτικά ζητήματα της επικαιρότητας έπεσαν στο κενό.Ο Γουλφ έκανε υπομονή μέχρι το σπίτι του,ευτυχώς δεν είχε κίνηση ακόμη εκείνη την ώρα. Στο μισοσκόταδο του χώρου που χρησιμοποιούσε για ύπνο χαλάρωσε γρήγορα.Βοηθούσε σε αυτό και το απαλό γκρίζο χρώμα των τοίχων,που έκανε την απαραίτητη αντίθεση με το σκούρο καφέ του μεγάλου κρεβατιού με σχήμα φέρετρου,ενώ την ξεκούραστη ατμόσφαιρα συμπλήρωναν οι βαριές,μαύρες κουρτίνες. Αποφάσισε να προσπαθήσει να ξεπεράσει το αναπόφευκτο τζετ λαγκ μέσα σε 24 ώρες και έπεσε κατευθείαν για ύπνο. Σηκώθηκε μετά απο απροσδιόριστο χρόνο και μπηκε κατευθείαν στο ντους.Αφού έδωσε εντολή στο προσωπικό για μια γεμάτη δόση σκέτου καφέ,κατέβηκε στο υπόγειο.Εκεί βρισκόταν το γυμναστήριό του,αλλά δεν είχε κατεβεί τώρα γι αυτό. Δίπλα στο γκαράζ,σε μια μεγάλη αποθήκη διαμορφωμένη κατάλληλα έψαξε για το αγαπημένο του λυκόσκυλο.Τέτοια ώρα μπορεί να το έβρισκε και στον κήπο,όπου κυκλοφορούσε ελεύθερα.Το ζώο όμως ήταν εκεί κάτω,όπου απο ένστικτο ήξερε ότι εκείνος θα το αναζητούσε.Στον κήπο εξάλλου είχε ακόμη ήλιο και τέτοια πλάσματα δεν κάνουν ποτέ λάθος επιλογές. Για πολλή ώρα έπαιξαν μαζί ένα άγριο,δικό τους παιχνίδι,ατράνταχτη απόδειξη ότι ένα βαμπίρ μπορεί θαυμάσια να συνυπάρξει με ένα λύκο,παρά τις αντίθετες θεωρίες,δοξασίες και αηδίες. Πέρασε μετά σε ένα δεύτερο υπόγειο,ένα επίπεδο πιό κάτω και απο το γκαράζ.Η πόρτα εδώ ήταν μεταλική ασφαλείας.Χρειάστηκε να πληκτρολογήσει τον συνδυασμό.Ουσιαστικά ήταν μια κρύπτη,που κάποιοι υστερικοί πρόγονοι είχαν διαμορφώσει σε αντιπυρηνικό καταφύγιο,με την ηλίθια πεποίθηση ότι σε περίπτωση τέτοιας σύρραξης θα άξιζε τον κόπο να συνεχίσουν να επιβιώνουν στον απόηχο του Αρμαγεδώνα! Εκεί ο Γουλφ,ανάμεσα σε τιμαλφή και έγγραφα,φύλαγε την κοκαίνη και τις άλλες ουσίες που τον βοηθούσαν να διατηρεί το κέφι και τους ρυθμούς του όταν το έκρινε σκόπιμο.

Ξεχώρισε δυο σακουλάκια,έβγαλε απο το ένα λίγη άσπρη σκόνη πάνω σε ένα χαμηλό,γυάλινο τραπεζάκι που φαινόταν να χρησιμεύει αποκλειστικά γι αυτό τον σκοπό και σχημάτισε δυο λεπτές γραμμές με τον χαρτοκόπτη που βρισκόταν πάνω στο γραφείο του εκεί δίπλα.Τις ρούφηξε απολαυστικά με ένα απο τα γυάλινα καλαμάκια που υπήρχαν σε ένα μικρό βάζο εκεί δίπλα και μετά ανέβηκε επάνω για τον καφέ του,αφού βέβαια κλείδωσε και ασφάλισε τα πάντα πίσω τουΤο λυκόσκυλο τον ακολούθησε χαρούμενο κουνώντας την ουρά του.Ξανακατέβηκε στο γκαράζ για έναν γρήγορο έλεγχο στο αυτοκίνητό του,το σκυλί πάντα μαζί του.Η παλιά Βελότσε ήταν απόλυτα έτοιμη.Αντί να πάρει το ασανσέρ,ακολούθησε ένα μακρόστενο σκοτεινό διάδρομο,που κατέληγε σε μια σκάλα.Απο εκεί,ανέβηκε σε ένα μεσαίο επίπεδο,όπου βρισκόταν η σκεπαστή,θερμαινόμενη μικρότερη πισίνα.Μια άλλη μικρότερη σκάλα οδηγούσε ύστερα στην εξωτερική.Είχε ακόμη ήλιο και κρύο.Προτίμησε έτσι τη μισοσκότεινη εσωτερική,όπου βούτηξε μαζί με το σκύλο του,απολαμβάνοντας ένα ζωογόνο,πρωτόγονο παιχνίδι στο χλιαρό νερό της.Οι μεγάλοι,προεξέχοντες κυνόδοντες και των δυο όντων,έκαναν τις ασκήσεις μέσα στο νερό πιό συναρπαστικές,με τις μουσούδες τους να συγκρούονται απαλά κάτω απο την επιφάνεια,χωρίς να χρειάζεται να δαγκώσουν ο ένας τον άλλο.Το ευεργετικό σκοτάδι είχε πέσει όταν αποφάσισε να ανεβεί στο σπίτι του.Διάλεξε ένα μπέρμπον απο την κάβα,έβαλε μια διπλή δόση στο ποτήρι,χωρίς πάγο και άναψε ένα τζόιντ.Χωρίς να ανάψει φως,κάθισε στην πολυθρόνα του γραφείου του και με ανοιχτές τις σκούρες κουρτίνες άφισε το βλέμμα του να περιπλανηθεί στο στραγγαλισμένο μισοσοσκόταδο έξω,εκείνο το σκούρο μπλε,πεθαμενί χρώμα που δίνει το φεγγάρι στα σύννεφα που προσπαθούν μάταια να το κρύψουν εντελώς.Μια μικρή αψιμαχία κυριαρχίας χωρίς πολλή ουσία έπαιζε,όταν και οι ψηλές λέυκες άρχισαν να κουνιούνται ρυθμικά στο χειμωνιάτικο βοριά της Κηφισιάς.Στο τρίτο ποτό,μεταφέρθηκε στο υπνοδωμάτιο,έριξε μερικά βελάκια στο νταρτ-μπορντ και έκλεισε υπολογιστή και οτιδήποτε άλλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό βρήκε μπροστά του,άναψε ένα δεύτερο τζόιντ και μισοξάπλωσε στα κρύα σεντόνια.Το Εμ Τι Βι στην οθόνη μπροστά του συνέχιζε με τη μέτρια,καθοδηγούμενη ψυχεδέλεια και τον ελεγχόμενο αισθησιασμό για κολλημένους σύμφωνα με την αλάνθαστη συνταγή των εμπνευστών του.Για τη μουσική ούτε λόγος να γίνεται.Ο Γουλφ νύσταξε,τα σκουπίδια της αμερικάνικης μουσικής Τι Βι τον βοήθησαν να κοιμηθεί γρήγορα παρέα με τους διασκεδαστικούς εφιάλτες του.Είχε καταφέρει να ξεπετάξει απο πάνω του το τζετ λαγκ σε 24 ώρες.

Με το ξύπνημα όμως εμφανίζεται καμμιά φορά ο πραγματικός εφιάλτης.Στην περίπτωσή του παρουσιάστηκε με τη μορφή μιας σημείωσης στην ανοιχτή ατζέντα που βρισκόταν πεταμένη στον καναπέ δίπλα στο γραφείο του.Μια υπόμνηση ότι έπρεπε αργότερα να φάει με ενοχλητικούς,αντιπαθητικούς συγγενείς του,του χάλασε για λίγο τη διάθεση.Καθώς όμως το θέμα της συνάντησης αφορούσε την τακτοποίηση οικονομικών ζητημάτων,αποφάσισε να τηλεφωνήσει στη δικηγόρο του για οδηγίες,ώστε να έχει καλές πιθανότητες να απαλλαγεί απο αυτούς μια για πάντα "τακτοποιώντας" τους κατάλληλα.Φρόντιζε πάντα να απομονώνει το οικονομικό ενδιαφέρον απο όλα τα υπόλοιπα,ακολουθώντας το σοφό,παλιό οικονομικό ρητό που λέει,ότι "τα λεφτά μιλάνε-τα σκατά φεύγουν"...Επιστρέφοντας απο το γεύμα ζωτικών συμφερόντων,όπου είχε ακολουθήσει τη στρατηγική "μίλα λίγο-πρόσεχε τα πάντα",ένοιωθε αποστροφή προς όλα αυτά,παρά το επικερδές αποτέλεσμα.Με τη γεύση της νίκης νωπή,αναπόλησε τα ωραία μπούτια μιάς ξαδέρφης του που χάιδευε κάτω απο το τραπέζι,όσο τα ζόμπι της οικογένειας φλυαρούσαν.Με ανακούφιση έλυσε τη γραβάτα του και πέταξε το σακάκι στον καναπέ.Δεν είχε φάει στο εστιατόριο της Πολιτείας πριν.Είχε πάρει μόνο δυο τζιν και ένα ορεκτικό.Παράγγειλε μια ομελέτα με ανανά στην ηλικιωμένη μαγείρισσά του και άναψε ένα τζόιντ.Το συνόδευσε με δυο παγωμένα σφηνάκια σναπς βερύκοκο και περίμενε στην τραπεζαρία, μισοσκότεινη, προστατευμένη απο σκούρες κουρτίνες με τη μουσική να παίζει σε χαμηλούς τόνους.Η χαμογελαστή,ευγενική μαύρη φυσιογνωμία εμφανίστηκε στην πόρτα και διακριτική όπως πάντα,απο τότε που την ενσωμάτωσε στο ολιγάριθμο προσωπικό του στην Αθήνα,άφισε το δίσκο με την ομελέτα,μαζί με ένα χυμό που ήξερε πόσο του άρεσε και αποσύρθηκε χωρίς να πεί κουβέντα.Ακριβώς αυτού του τύπου ανθρώπους ήθελε στην υπηρεσία του ο Γουλφ,με χαμόγελο,αποτελεσματικότητα και καθόλου περιττές κουβέντες.Στο γραφείο του άνοιξε το παράθυρο,είχε σκοτεινιάσει.Φορούσε τώρα ένα τζιν και ένα πουλόβερ,μισοξάπλωσε στον καναπέ,με το ένα πόδι στην πλάτη του δερμάτινου έπιπλου,το άλλο ακουμπούσε,ξυπόλητος όπως ήταν,στη μοκέτα.Ο βοριάς φυσούσε με μειωμένη ένταση,οι μαύρες φιγούρες όμως απο τις ψηλές λεύκες στον κήπο χόρευαν στο δικό τους,ακατανόητο ρυθμό.Πολύ παλιά,είχε τη φοβία ότι τα μαύρα περιγράμματα απο τα δέντρα θα πηδήξουν ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο για να χορέψουν μπροστά του.Απο τότε όμως που ζούσε στο Ρίο,είχε αποκτήσει την άποψη ότι είναι ωραίο να χορεύουν για σένα,είτε γυναίκες,είτε φυτά με τον άνεμο.Τον πήρε ο ύπνος σε αυτή τη στάση,το αμερικάνικο μουσικό κανάλι στην οθόνη στα δεξιά του,στη βιβλιοθήκη συνέχιζε τον καταιγισμό των στερεότυπων κλιπς.Πριν πάρει τον πρωινό του καφέ,έμεινε για πάνω απο είκοσι λεπτά στο μπάνιο,με το νερό του ντους να τον βγάζει απο χτεσινά κολλήματα,αποτελεσματικό όπως πάντα.Παρόλο που το σπίτι του Γιώργου δεν απείχε πάνω απο ένα χιλιόμετρο απο το δικό του,πήρε το αυτοκίνητο.Συνήθως όταν πήγαινε στου φίλου του,έκανε ένα ελαφρό τρέξιμο ως εκεί,τη μέρα όμως εκείνη ο έντονος χειμωνιάτικος ήλιος ήταν κουραστικός για τα μάτια του,παρά τα πολύ σκούρα γυαλιά που φορούσε.Στην οδό Δαγκλή κατέβασε απότομα σε δεύτερη ταχύτητα,το κιβώτιο του αυτοκινήτου στέναξε διαμαρτυρόμενο έντονα.Απο την είσοδο του σπιτιού του Γιώργου πέρασε φυσικά χωρίς διατυπώσεις και άφισε το αυτοκίνητο δίπλα στην ημικυκλική αλέα.Η σκύλα του φίλου του είχε πρόσφατα γεννήσει και βρίσκονταν μαζί με τα κουταβάκια σε ένα μεγάλο,περιφραγμένο χώρο στο βάθος του κήπου.Εκείνος περίμενε τον Γουλφ έξω απο εκείνο το σημείο.Πήγαν πρώτα όπως συνήθιζαν πάντα να παίξουν με τα σκυλιά,κάτι που το έκαναν οι δυο τους απο παλιά,είτε συναντιόνταν στο σπίτι του ενός,είτε του άλλου.Απο καιρό ο Γιώργος έμενε στη Νέα Υόρκη,οπότε πιό συχνά βρίσκονταν στην αμερικανική ήπειρο,είτε νότια είτε βόρεια,όμως οι σπάνιες φορές που τύχαινε να βρεθούν στην Ελλάδα,το "νεκρό σημείο",όπως έλεγαν μισό χαίδευτικά,μισό ειρωνικά,είχαν πάντα το γούστο τους.

-Μαζί μου έχω δυο τριπάκια,εκτός αν έχεις κόψει τα χάπια,πρότεινε γελώντας ο Γουλφ.

-Τίποτα που να ξέρεις δεν έχω κόψει,ο άλλος φάνηκε σα να ήταν λίγο απογοητευμένος.

-Τότε ετοίμασε δυο ποτά και μετά το ανάβουμε,έβγαλε ένα τζόιντ απο την εσωτερική τσέπη του μπουφάν του.

-Είμαι για ουίσκι,εσύ τι θέλεις;

-Το ίδιο.

Η παλιά τους παιδιάστικη ανταγωνιστικότητα ξύπνησε,έτσι χωρίς ιδιαίτερο λόγο.Κατάπιαν αφηρημένα τα χαπάκια,ανέβηκαν απο την πέτρινη σκάλα στη χτιστή βεράντα που δέσποζε στο πίσω μέρος του μεγάλου,παλιού σπιτιού,υπέροχου αρχιτεκτονικού δείγματος κηφισιώτικης αρχιτεκτονικής περασμένων εποχών και άλλαζαν σιωπηλοί,χέρι με χέρι το μεγάλο τζόιντ.Με το δεύτερο ποτό και ξαπλωμένοι αναπαυτικά στα μαξιλάρια απο τις μεγάλες,ξύλινες πολυθρόνες,ξαναβρήκαν το κέφι τους,με τη βοήθεια ασφαλώς και των ουσιών που έκαναν τη δουλειά τους.Απότομα έβαλαν τα γέλια,αφού για αρκετή ώρα είχαν κολλήσει με την εντύπωση,ότι ο μονότονος θόρυβος απο το τζακούζι ερχόταν απο κάτω.Στην πραγματικότητα,το υδρομασάζ δούλευε κανονικά απο πάνω τους,στη σκεπαστή βεράντα του πρώτου ορόφου.

-Πάμε επάνω να βουτήξουμε,θα μας χαλαρώσει,πρότεινε ο Γιώργος.

-Μετά απο τη μικρή παράνοια που μας προκάλεσε,επιβάλλεται,γέλασε ο Γουλφ.

Βούτηξαν στο χλιαρό νερό,η παλιά τους οικειότητα επέστρεψε και συνέχισαν πιό αυθόρμητα την κουβέντα που πριν λίγο φαινόταν επιτηδευμένη και επιφυλακτική.

-Στου Δημήτρη γίνεται απόψε ένα πάρτι,απο εκείνα,ξέρεις...θα πάμε;Ο Γιώργος είχε κάνει την ερώτηση με φυσικότητα,τεντώθηκε νωχελικά και ακούμπησε το ποτήρι του στο χείλος του τζακούζι.

-Νόμιζα ότι είχατε διακόψει,παρατήρησε απερίσκεπτα ο Γουλφ.

-Τι είχαμε για να διακόψουμε;Ο άλλος πήρε θέση άμυνας,αν και δεν υπήρχε κανένας λόγος.Η παιδική τους φιλία,που είχε διανύσει και μια φάση όπου οργίασε η κολεγιακή παραφιλολογία,χωρίς όμως να υπάρχει τίποτα πέρα απο την αόριστη ομίχλη που σκεπάζει με υπερβολικό μυστήριο τις εφηβικές κόντρες και έλξεις,ήταν πιό ελαστική,άντεξε.

-Εξάλλου τίποτα δεν τον εμπόδισε να μας καλέσει,συμπλήρωσε πιό ήρεμα.

-Καλά,οι λεπτομέρειες είναι αδιάφορες,όμως για χλαπάτσα το βλέπω.

-Μπορεί να λέει-και πολύ μάλιστα.

-Μπορεί...μάλλον πάμε,γέλασε ο Γουλφ.

Ανάβοντας ένα δεύτερο τζόιντ,η ένταση είχε φύγει εντελώς απο την ατμόσφαιρα.Ντύθηκαν και πήγαν στο γήπεδο του τένις της οικογένειας,όπου έπαιζαν ένα σετ εκείνη την ώρα η αδελφή του οικοδεσπότη με μια φίλη της.Ο Γουλφ έκανε μεγάλη προσπάθεια να μείνει συνεπής στον παλιό,άγραφο κώδικά του που απαγόρευε την εμπλοκή με κοπέλες απο τον κύκλο οικογενειακών φίλων και το σόι τους.Η εικόνα υστερικών κυριών,που πάντα φρόντιζαν να πλασάρουν την κόρη τους,χωρίς όμως να περάσει απο τα σχετικά κρας τεστ τον αηδίαζε.Χώρια που το θέμα του κινδύνου να τις δαγκώσει,περνώντας τις ακούσια στη φυλή του τον ανατρίχιαζε.Η φίλη της αδερφής του Γιώργου,καστανή,αδύνατη αλλά με διακριτικά μυώδες γυμνασμένο σώμα,ήταν τόσο επικίνδυνη πρόκληση,που αναγκάστηκε να φύγει λίγο απότομα,με κάποια τυπική δικαιολογία.Μόλις είχαν ανάψει τα φώτα στο γήπεδο του τένις και στο σπίτι.Το ματς ανάμεσα στα δυο όμορφα γυναικεία κορμιά συνεχίζονταν.Η αδερφή του Γιώργου νίκησε τελικά,ήταν επίσης μια όμορφη,γυμνασμένη ξανθιά,την οποία όμως ο Γουλφ έβλεπε ουδέτερα λόγω παιδικών αναμνήσεων.Η κοπέλα αντίθετα,είχε περάσει τη φάση του έρωτα για τον φίλο του μεγάλου αδελφού στο παρελθόν,οπότε δεν υπήρχε μεγάλο θέμα.

-Θα σου τηλεφωνήσω αργότερα,κοίταξε να μην αλλάξεις γνώμη για το βράδυ!

Ο Γιώργος τον συνόδευσε ως το αυτοκίνητο,είχε σκοτεινιάσει εντελώς.Με προορισμό το κέντρο του προαστείου,αναγκάστηκε να κάνει ένα μικρό κύκλο απο κάτω,να ξαναβρεί τη Λεβίδου για να στρίψει δεξιά στην Κοκιναρά.Ακριβώς στη γωνία αυτή υπήρχε κάτι που πάντα τον ενοχλούσε.Μια πινακίδα,μια παραινετική εντολή για να παραχωρήσει ο οδηγός της Λεβίδου την προτεραιότητα σε εκείνους που ανέβαιναν τη Κοκιναρά με κατεύθυνση τη Χαριλάου Τρικούπη,ήταν η αιτία που κάθε φορά όταν πέρναγε απο το σημείο εκείνο έτρωγε και μια μικρή φρίκη.Τις νύχτες,η πινακίδα έπαιρνε τη μορφή απόκοσμου τέρατος,με τη γλώσσα να κρέμεται γεμάτη σάλια έξω απο το στόμα και να κουνιέται ρυθμικά σαν εκκρεμές.Τα μάτια αναβόσβηναν,σε χρώμα πορτοκαλί.Η φάση διαρκούσε λίγα δευτερόλεπτα,για όσο δηλαδή οι προβολείς του αυτοκινήτου εστίαζαν στην πινακίδα.Με το φως της ημέρας,μάταια περίμενε να γίνει κάτι στην καταραμένη διασταύρωση,τίποτα όμως δεν άλλαζε στο σκουριασμένο μέταλλο,για μεγάλη του απογοήτευση,γιατί τελικά το παιχνίδι της νύχτας είχε πλάκα.Το χειρότερο πάντως θα ερχόταν μετά,όταν η απειλή θα πραγματοποιούνταν!Στρίβοντας δεξιά στην Αλωνίων λίγο αργότερα,ο Γουλφ γέλασε μόνος του με την ιδέα,ότι το παιδικό του παιχνίδι με την παλιά πινακίδα δεν κινδύνευε να χαθεί απο κάποια ανανέωση του οδικού υλικού,αφού ο Δήμος κάνει κάτι μόνο όταν πρόκειται να βγάλει στραβό χρήμα,άρα στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα έκανε ποτέ τίποτα!Στη Λεβίδου ξανά,αλλά στην αρχή της τώρα,η βραδυνή κίνηση ήταν έντονη και τα αυτοκίνητα προχωρούσαν με ρυθμούς κέντρου της πόλης.Απο το αριστερό πεζοδρόμιο,δυο χαρούμενες και ένας σοβαρός τον κοίταζαν σα να τον γνώριζαν.Οι χαρούμενες μάλιστα τον χαιρέτησαν,ο σοβαρός δεν ενθουσιάστηκε αλλά δεν αντέδρασε.Τα μάτια του Γουλφ ήταν προσηλωμένα στο μπροστινό του αυτοκίνητο,έκανε όμως ένα φιλικό νεύμα προς την παρέα,την οποία παρά τη στιγμιαία προσπάθεια που έκανε ψάχνοντας στις μνήμες του,δεν τη θυμήθηκε με τίποτα.Επέλεξε να ανέβει την Κασαβέτη,με σκοπό να παρκάρει κάπου.Μετά κατηφόρισε με τα πόδια και κατευθύνθηκε με αργό βήμα στο ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΑΦΕ.Προσπέρασε μερικές κυράδες που μόλις είχαν προλάβει να "αδειάσουν" τα μαγαζιά πριν κλείσουν,σε ντελίριο νεόπλουτου καταναλωτικού ψυχαναγκασμού.Οι περισσότερες απο αυτές,είχαν στραβοπαρκαρισμένα τα τζιπ τους πολύ κοντά,μη τυχόν και πάθουν τίποτα περπατώντας λίγα μέτρα.Η ανεξάρτητη κίνηση στους τροχούς Εκτός Δρόμου εξάλλου για τέτοιου τύπου κοινό,άντρες ή γυναίκες,χρησιμεύει μόνο για να σκαρφαλώνουν σε πεζοδρόμια.Το σουλάτσο του κιτς του έφτιαξε το κέφι.Μπήκε στο "Μουζί",όπως το αποκαλούσαν πολλοί,με την προσδοκία να μη συναντήσει κανένα πολύ γνωστό,τουλάχιστον μέχρι να πιεί κανένα ποτό με την ησυχία του.Τέτοια ώρα,το να μη βρεις γνωστό ή γνωστή στο καφέ εκείνο ήταν πολύ δύσκολο.Οι φυσιογνωμίες ήταν οι περισσότερες γνώριμες απο την περιοχή,αλλά όχι σε βαθμό που να είναι απαραίτητο να μιλήσει ο ένας στον άλλο.Πολλοί απο τους άντρες εκεί μέσα ήταν ωραία παιδιά,μερικών τα μαλλιά γυάλιζαν απο το τζελ,όλοι καλοντυμένοι,αλλά στων περισσότερων το μάτι έβλεπες μια λιγούρα,που μπορεί να προέρχεται μόνο απο απωθημένα ερωτικής προέλευσης.Πραγματικά το "παραλίγο",το απραγματοποίητο σεξουαλικό κρεσέντο έβγαζε... αυτοδύναμη πλειοψηφία εκεί μέσα!Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και την έλλειψη φαντασίας που οι περισσότεροι απο αυτούς δείχνουν στην αρένα της αρχέγονης μονομαχίας των φύλων,φυλών ή προτιμήσεων στο θέμα,βγαίνει κυβέρνηση.Οι κοπέλες ήταν οι πιό πολλές άνετες,fashion και κυρίως δήθεν ανεπιτήδευτα σέξυ.Ο αιώνιος φόβος τους όμως μη τυχόν και εξωκοίλουν χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις,αναιρούσε την καλή πρόθεση της συνταγής και μετέτρεπε πολλές απο αυτές σε φοβισμένα,υστερικά και ανέραστα πλάσματα.Καθόταν με το ποτό του σε ένα σκαμνί που έβλεπε τον τοίχο,δηλαδή τον καθρέφτη που κάλυπτε τον τοίχο.Αυτό του έδινε το πλεονέκτημα να κοιτάζει την κίνηση πίσω του,χωρίς να χρειάζεται να γυρίσει το κεφάλι.Στα διπλανά σκαμνιά ήρθαν και κάθισαν η Βάνα και η Ναντίν,γνωστές του απο κοινές παρέες.

-Στρώνω το καινούριο Ρέιντζ...,άρχισε χαρούμενα η Ναντίν.

-Πήγες στο Σχοινιά για να το φορτώσεις πατάτες ή ακόμη;Η Βάνα διέκοψε αλύπητα τη φίλη της και με το υποτιμητικό της αστείο κατάφερε να ηλεκτρίσει επικίνδυνα την ατμόσφαιρα μεταξύ τους.

-Κορίτσια,έλεος.Ο Γουλφ μπήκε στη μέση με χαμόγελο και με πρόθεση να εκτονώσει την ατμόσφαιρα.

Η πόζα ήταν τόσο γενικευμένη στην ατμόσφαιρα,τουλάχιστον μεταξύ των ατόμων που σύχναζαν εκεί,που τον έπιασε νευρικό γέλιο που φυσικά δεν προσπάθησε να κρύψει.Συνέχισε όμως να πίνει ήρεμα και να συζητά με τις δυο φίλες δίπλα του.Στο τέλος τις κάλεσε στου Δημήτρη,όπου έτσι κι αλλιώς ο περισσότερος κόσμος θα πήγαινε απο σπόντα.Εξάλλου σαν κορμιά έλεγαν και με το παραπάνω,οπότε χάρη του έκανε.Εκεί που σκεφτόταν να παραγγείλει ένα τρίτο ποτό,μια μπύρα που λένε πως "κάθεται" ιδανικά πάνω στο μπέρμπον,όταν πίνεις τέτοιο,παρατήρησε κάτι ανησυχητικό.Σε κάποιο απο τα τελευταία παγάκια στο ποτήρι του είχε πέσει μια μεγάλη σταγόνα αίμα,ένδειξη ότι η μύτη του είχε ανοίξει και ότι το ρινικό του διάφραγμα είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται για υπερδοσολογία κόκας.Ο Γουλφ απο τη φύση ήταν σε θέση να ελέγξει το πρόβλημα με ή χωρίς εμφύτευση ενισχυτικού του διαφράγματος στο μέλλον,όμως το σύμπτωμα του επέβαλε σαφώς την ανάγκη να αναπληρώσει περισσότερο αίμα μέσα στις επόμενες ώρες.Κάτι τέτοιο βέβαια απόψε μπορούσε να γίνει μόνο στο πάρτι του Δημήτρη.

-Τόσο το χειρότερο για κάποιες ή μπορεί να γίνει και το εισιτήριό τους για τον παράδεισο...χαμογέλασε και πήρε τηλέφωνο τον Γιώργο για να κανονίσουν.Ο φίλος του εκδήλωσε τη χαρά του,γιατί ενδόμυχα δεν είχε πιστέψει πως ο Γουλφ θα πήγαινε τελικά.Φυσικά δεν ήξερε τη λεπτομέρεια της μικρής αιμοραγίας στη μύτη του άλλου.Αυτός πάλι,γύρισε απο την τουαλέτα όπου είχε πάει για να ελέγξει αν χρειαζόταν να φύγει επειγόντως απο το Καφέ ή μπορούσε να τελειώσει άνετα εκείνη την μπίρα χωρίς κόκινα στίγματα πάνω στον αφρό της.Τελικά το όλο θέμα δεν ήταν τόσο σοβαρό,σε βαθμό που πριν βγεί απο την τουαλέτα έκανε μια-δυο εισπνοές απο ένα μικρό μπόπερ που έβγαλε απο την τσέπη.Αυτό του έδωσε την απαραίτητη ώθηση και ταχύτητα και του ξανάφτιαξε το κέφι.Πίνοντας τη μπίρα,δεν παρέλειψε να δώσει τη διεύθυνση του πάρτι στις Βάνα,Ναντίν για μετά. Λίγο αργότερα,βγαίνοντας απο το Μ-Καφέ είδε το Γιάννη και τον Στάθη να τον καλησπερίζουν φιλικά.

-Γειά σου μουσικέ!Ακουμπισμένοι στις μεγάλες μηχανές τους,κρατούσαν απο ένα πλαστικό ποτήρι.Ο Στάθης κάπνιζε ένα τσιγάρο.

Η προσφώνηση ήταν συνηθισμένη στην παρέα,απο την εποχή που ο Γουλφ έκανε παραγωγές κάθε βράδυ στο ραδιόφωνο.Η μουσική που έβαζε ήταν του γούστου των περισσότερων στην περιοχή κι έτσι του έμεινε το χαιδευτικό "μουσικός".

-Καλησπέρα,πως πάει;Τους ανταπέδωσε τη συμπάθεια και έμεινε κάπου δέκα λεπτά για κουβέντα,όπως συνήθως γύρω απο τα σπορ,τις γκόμενες και τα νυχτερινά στέκια.

-Εξακολουθείς τον αυτοσχεδιασμό και στη Βραζιλία μουσικέ;

-Πάντα.Εξάλλου δεν απομακρύνεσαι πάνω απο 10.000 μίλια για να γίνεις παλιάτσος με προκαθορισμένη λίστα στη δουλειά σου και λογοκρισία του χορηγού σε ότι λες.Πρέπει όμως να φύγω για να ετοιμαστώ,είμαι καλεσμένος σε μια...

-Στου Δημήτρη,επάνω στις ανηφοριές της Πολιτείας σίγουρα-θα πάμε κι εμείς.

-Είναι κανείς στην Κηφισιά που να μη το ξέρει;Θα τα πούμε λοιπόν και αργότερα.

-Γειά,τα λέμε εκεί λοιπόν!

Γύρισε στο σπίτι του για να κάνει ένα ντους και να αλλάξει.Κανόνισε έτσι τη μουσική στα μηχανήματα,ώστε να μη του αποσπά την προσοχή και αφού δίστασε για λίγο μπροστά σε δερμάτινα μπουφάν,σακάκια και τζιν,έβγαλε απο την γκαρνταρόμπα ένα γκρι σκούρο κοστούμι και ένα βαθύ μπλε πουκάμισο,με γιακά που επιδέχεται παπιγιόν ή τίποτα και φυσικά το φόρεσε σκέτο,αφίνοντας ανοιχτό το τελευταίο κουμπί.Τα βρεγμένα ακόμη μαλιά,τα έστρωσε με το χέρι και τηλεφώνησε στο Γιώργο.Εβαλε ένα ουίσκι σε ένα ποτήρι,χωρίς πάγο και άναψε ένα τζόιντ.Η απόσταση απο τη βάση μέχρι τον προορισμό του,έτσι κι αλλιώς δεν ξεπερνούσε τα δυόμισι χιλιόμετρα και μάλιστα χωρίς να χρειάζεται να περάσει,ούτε καν να διασταυρώσει κάποια κεντρική οδική αρτηρία.Ουσιαστικά μια μικρή,εσωτερική διαδρομή μέσα στην μεγάλη περιοχή που δεν ορίζεται διοικητικά και ονομάζεται αόριστα Πολιτεία.Μπορούσε να υπολογίζει άνετα σε απόλυτη αυτονομία και ασφάλεια.Πριν κατεβεί στο γκαράζ,πέρασε λίγο απο τον κήπο για να παίξει με το σκυλί του.Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο έψαξε με το δεξί χέρι στο ντουλαπάκι για το κουτάκι με τα χάπια και το ακούμπησε στο κάθισμα του συνοδηγού.Με την απότομη ανοδική πορεία στη ράμπα του γκαράζ,το μικρό κουτί κύλησε απότομα προς τα πίσω,το καπάκι ήταν χαλαρό,άνοιξε και τα μισά τουλάχιστον χαπάκια το...έσκασαν και σκορπίστηκαν πάνω στο δερμάτινο κάθισμα.Ο Γουλφ πήρε δυο και τα κατάπιε πριν βγει στην Παλαιολόγου.Τελείωσε το ποτό του,που είχε βάλει σε πλαστικό ποτήρι πριν βγει απο το σπίτι για περισσότερη ασφάλεια.Σταμάτησε στην άκρη του δρόμου πριν στρίψει στο στενό,ημικυκλικό δρόμο όπου ήταν το σπίτι του Γκρεγκ και ξανάβαλε στη θέση τους τα υπόλοιπα ατίθασα χάπια.Παρκάρισε πίσω απο μια ατελείωτη σειρά απο σκοτεινά,σιωπηλά αυτοκίνητα που ήταν προφανώς καλεσμένων και απλώνονταν σε όλο σχεδόν το μήκος του δρόμου και φυσικά το αυτοσχέδιο πάρκινγκ συνεχίζονταν και σε γύρω δρομάκια.Γύρω απο το τεράγωνο περιπολούσε ένα τζιπ ιδιωτικής ασφάλειας.

-Μόνο απο καταχρήσεις κινδυνεύουμε εδώ,πάλι καλά,διαπίστωσε με ικανοποίηση ο Γουλφ.

Και δεν έπεφτε έξω.Πέρασε την κεντρική είσοδο χωρίς διατυπώσεις και πήρε το πρώτο ποτό απο το δίσκο ενός απο τα δυο γκαρσόνια που περιφέρονταν για αυτό το σκοπό στο πρώτο επίπεδο του κήπου.Υπήρχαν τρεις κοπέλες ακόμη με στολή,που ανεβοκατέβαιναν στους άλλους χώρους,όπως διαπίστωσε αργότερα,έτσι ώστε αν κάποιοι απο τους καλεσμένους δεν ήθελαν να ψάξουν τον μπουφέ και το μπαρ να μη μείνουν παραπονεμένοι.Μετά ήρθε η σειρά για τις χαιρετούρες με τον οικοδεσπότη φίλο του και τέλος ακολούθησαν οι υστερικές διαχύσεις απο παλιές γνωριμίες,που ελάχιστα θυμόταν.Κατέβηκε τη μεγάλη σκάλα που οδηγούσε στους υπόλοιπους χώρους της...δράσης.Η θέα προς το φωτισμένο αττικό λεκανοπέδιο που άφιναν ελεύθερη τα μεγάλα παράθυρα και οι βεραντόπορτες,μπορεί να μη παρουσίαζε πολύ ενδιαφέρον σαν αντικείμενο, αφού τα όμορφα σποτς δεν είναι πολλά στην Αθήνα,έδιναν όμως μια αίσθηση ελευθερίας στο βλέμμα.Ο πίσω κήπος,σε δυο επίπεδα,πρόσφερε μια ευχάριστη προοπτική στο μάτι,σε όποιον είχε ακόμα διάθεση να κοιτάξει πέρα απο τη μύτη του.Οι περισσότερες μύτες πάντως,ήταν φορτωμένες ουσίες και έτσι η όλη εντύπωση απο την φαντασία αισθητικής Μπάουχαουζ των αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών του συμπλέγματος αυτού εσωτερικών και εξωτερικών χώρων,έμενε άπιαστη στα μάτια των περισσότερων.Για έναν άγνωστο λόγο πάντως και σε αντίθεση με την αρκετά καλό γούστο του οικοδεσπότη,που ήταν διακριτό και στις πρόσκαιρες διευθετήσεις χώρων και αντικειμένων που είχαν γίνει με εντολή του,η σκεπαστή πισίνα σκεπασμένη ολοκληρωτικά με μπαλόνια ήταν μια παραφωνία.Το νερό δεν φαινόταν καθόλου και ο φωτισμός της πήγαινε χαμένος,αντανακλώντας στο φτηνό πλαστικό των μπαλονιών δίνοντας την εντύπωση λαικής έκδοσης μιάς μικρής,κακόγουστης Ντίσνειλαντ.Η υπαίθρια πισίνα αντίθετα,χωρίς παρεμβάσεις και σε σύμπλεγμα με τον περιποιημένο κήπο,έπαιζε στο μάτι το λειτουργικό της ρόλο στη μάχη των εντυπώσεων.Πέρα απο αυτές τις μικρές παραφωνίες πάντως,η ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη,οι μουσικές επιλογές καλές και οι ευκαιρίες να το διασκεδάσει όποιος είχε τη διάθεση πολλές.Με το δεύτερο ποτό στο χέρι,ο Γουλφ βγήκε σε ένα αίθριο που ελάχιστοι είχαν προτιμήσει εκείνη την ώρα.Μια ελαφριά,ψιλή βροχή άρχισε να πέφτει,χωρίς προειδοποίηση,όπως συμβαίνει συνήθως με τις ψιχάλες.Ο χλιαρός αέρας που φυσούσε,άλλαζε συνέχεια διεύθυνση.Ηδονικά έγλειψε τα χείλη του για να νιώσει καλύτερα τις σταγόνες πάνω τους και αυτόματα,συνειρμικά νοστάλγησε τους τροπικούς που είχε αφίσει για λίγες εβδομάδες μακριά του,στα δυτικά.Μετά άναψε ένα τζόιντ και ασχολήθηκε με το ποτό του και με το πρακτικό πρόβλημα του εντοπισμού του αποψινού θηράματος.Τότε ακριβώς και ενώ είχε βγει πάλι στο κυρίως τμήμα του κήπου,συνέβη το αδιανόητο.Με την μπότα του πάτησε κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο που βρισκόταν στο έδαφος,σε προφανή παραφωνία με το ιδιαίτερα φροντισμένο γκαζόν.Κοίταξε πιό προσεκτικά και ξεχώρισε στο σκοτάδι με έκπληξη ένα γυναικείο χέρι,με πολύ προσεγμένο μανικιούρ να εξέχει λίγο ανάμεσα σε ένα μικρό σωρό απο σάπια φύλλα.Η φυτική αποσύνθεση γύρω,ερχόταν σε ολική αντίθεση με τα όμορφα δάχτυλα του άγνωστου ακόμη χεριού,που στον καρπό φορούσε ένα ακριβό ρολόι,του οποίου το γυαλιστερό μέταλο μετέτρεπε σε ανταύγειες τις λάμψεις που έφταναν ως εκεί απο τους εσωτερικούς χώρους.Σε πρώτο χρόνο ο Γουλφ θεώρησε το ξεκάρφωτο αυτό ανθρώπινο χέρι σαν μέλος πτώματος,οπότε δεν ανησύχησε ιδιαίτερα.Το δεύτερο πιθανό σενάριο ήταν το σκηνικό να αποτελούσε μέρος κάποιου απο τα ακραία ομαδικά παιχνίδια που οργάνωναν ο οικοδεσπότης και ένας φίλος του με τη συμμετοχή λίγων "πειραγμένων",όπου δεν είχε καμμιά διάθεση να ανακατευτεί.Τελικά δεν ήταν τίποτα απο τα δυο,λογικά και πιθανά ενδεχόμενα-ήταν απλούστατα η Βάνα,ολοζώντανη,ξάπλα μέσα στα πεσμένα φύλα,με πεσμένο ηθικό και τύφλα στο μεθύσι.Η κοπέλα γελούσε υστερικά,το βάψιμό της έτρεχε σε ακανόνιστα αυλάκια στο όμορφο προσωπάκι της,γιατί ανάμεσα στα γέλια έριχνε και ένα κλάμα.Ο Γουλφ ανησύχησε μήπως είχε πάρει κάποιο λάθος ναρκωτικό,οπότε αν χειροτέρευε η κατάστασή της θα μπορούσαν να δημιουργηθούν άμεσα θέματα με πιθανές ενοχλητικές προεκτάσεις και συνέπειες για εκείνον και αρκετούς ακόμα στην περιοχή.

-Δεν τους άντεχα άλλο εκεί μέσα και προτίμησα να...βολευτώ εδώ,κλαψούρισε η Βάνα αρθρώνοντας με προσπάθεια,ενώ το παράλογο κοκτέιλ απο λυγμούς και νευρικά γέλια συνεχίζονταν.

-Είσαι απλώς λιώμα,δεν είναι τίποτα σοβαρό θα σε φτιάξω,μην ανησυχείς.Μόνο μη μου αρχίσεις τις ιστορίες για τη μία και τον άλλο,γιατί δεν με ενδιαφέρουν καθόλου αυτά.Δικό σου πρόβλημα.Βλέπω ένα βολικό κάθισμα εδώ δίπλα,να σε βοηθήσω να ξαπλώσεις.Της έδωσε το χέρι,η κοπέλα κατάφερε να σηκωθεί και αμέσως μετά έπεσε πάνω του με απελπισμένες προθέσεις.

-Ωραίο μανικιούρ,της είπε ευγενικά και την απώθησε ελαφρά.Εκείνη την ώρα,το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν μια επαφή της παρηγοριάς.

Η Βάνα,σιωπηλή τώρα και όμορφη μέσα στην απόγνωσή της,με τα μαλλιά βρεγμένα, τον κοιτούσε παρακλητικά με ένα ποτήρι χυμό φρούτων στο χέρι,που ο Γουλφ της είχε σπρώξει με το ζόρι μήπως και τη συνεφέρει.Την άφισε όμως τελικά να του κατεβάσει το φερμουάρ του παντελονιού,της χάιδεψε το κεφάλι ενώ εκείνη έκανε τις απαραίτητες παλινδρομικές κινήσεις με το στόμα σκυμμένη μπροστά του και αφού τέλειωσε,έσκυψε και την δάγκωσε παρατεταμένα στο λαιμό.Τουλάχιστον ξεδίψασε και τράφηκε κι εκείνος.Σε μια άλλη γωνιά του κήπου,το χώμα μύριζε φρέσκια σαπίλα και η ψιλή βροχή συνέχιζε να συμμετέχει στα παιχνίδια των φωτοσκιάσεων με τις μεταλικές ανταύγειες που έρχονταν απο τους σκεπαστούς χώρους.Γύρισε προς το σπίτι.Μπήκε σε ένα απο τα μπάνια του ισογείου,κλείδωσε την πόρτα πίσω του και τακτοποίησε προσεκτικά δυο γραμμές πάνω στο πλέξιγκλας που συνόδευε το νιπτήρα.Με γρήγορες και συντονισμένες κινήσεις έστριψε ένα καλοδιατηρημένο χαρτονόμισμα που είχε βγάλει απο το πορτοφόλι του και ρούφηξε απολαυστικά την κοκαίνη.Αφού φρεσκαρίστηκε πρόχειρα,πάτησε το καζανάκι για ξεκάρφωμα και βγαίνοντας απο την τουαλέτα,πήγε να ανανεώσει το ποτό του και άναψε άλλο ένα τζόιντ.Χωρίς ιδιαίτερο λόγο,ένιωσε να σέρνεται πίσω του η πέτρινη πύλη που ανοιγοκλείνοντας καθορίζει το πέρασμα και την εναλλαγή των αιώνων.Η αίσθηση της κίνησης αυτής,που είχε ξανανιώσει στο μακρινό παρελθόν,ήταν αόριστη,κάτι σαν πλαγκτόν που αιωρείται στον ωκεανό και ακριβώς αυτό το απροσδιόριστο στοιχείο τον τρόμαζε.Ξεπέρασε με συντονισμένες προσπάθειες και αυτή τη μικρή φρίκη και πήρε ένα τρίτο ουίσκι απο το μπαρ της εσωτερικής πισίνας.Ακριβώς εκεί ήταν που συνάντησε τον παλιό,καλό του φίλο Άγγελο.

-Η Ντέμη έχει κολλήσει μέσα σε μια τουαλέτα και...τον πληροφόρησε μετά τις πρώτες διαχύσεις.

-Ελπίζω να μη σκορπίσει τη μισή σκόνη.Δική της είναι βέβαια,αλλά μπορεί να μας εκθέσει αν είναι "κόκκαλο" όπως μου λες.

-Δεν μπορώ να ξέρω λεπτομέρειες,εμένα όμως θα μου χρησίμευε το περίσσευμά της,πάντα χρειάζεται στα δύσκολα,υπερθεμάτισε γελώντας ο Άγγελος.

-Πάω να δω και θα προσπαθήσω να ελέγξω την κατάσταση ή στη χειρότερη να τη μετατρέψω σε ανεξέλεγκτη σε δικό μας όμως όφελος,καταλαβαίνεις;

-Φυσικά,είναι και ωραίο κορμί,για να δούμε,πήγαινε.

Ο Γουλφ του έδωσε το κουτάκι με το υπόλοιπο της σκόνης,μήπως το χρειαζόταν στο μεταξύ και χτύπησε την πόρτα του μπάνιου.Χωρίς να περιμένει για πολύ απάντηση δοκίμασε το χερούλι,άνοιξε και μπήκε μέσα,αφού η Ντέμη στη θολούρα της προφανώς,δεν είχε φροντίσει να κλειδώσει την πόρτα πίσω της.Την βρήκε πραγματικά μισοσκυμένη μπροστά στο νιπτήρα να φράζει με τον δείκτη του αριστερού χεριού το αντίστοιχο ρουθούνι και με ένα καλαμάκι να ρουφάει άπληστα απο το άλλο απο τη γυάλινη εταζέρα,όπου είχε στρώσει στοιχειωδώς τις γραμμές.Το θέαμα αυτό που έβλεπε καθαρά απο το μεγάλο καθρέφτη μπροστά της,τον οδήγησε πρώτα στη συνετή απόφαση να κλειδώσει αμέσως την πόρτα πίσω του για να αποφύγoυν άτυχες συμπτώσεις.Σε δεύτερο χρόνο,δεν μπόρεσε να μείνει αδιάφορος στη θέα του όμορφου κώλου της,που διαγραφόταν καθαρά μέσα απο τη μαύρη,κοντή φούστα που φορούσε.Αν στο σύνολο με το καλοστημένο στήθος πρόσθετε κανείς και δυο ωραία πόδια μέσα σε κομψές γόβες, το οπτικό αποτέλεσμα ήταν απο μόνο του εντυπωσιακό.Η κοπέλα αφού σνίφαρε και τη δεύτερη γραμμή,σήκωσε το κεφάλι με πρόθεση να τρίψει στα δόντια της τα υπολείματα της άσπρης σκόνης που είχε με επιμέλεια μαζέψει με το δάχτυλο απο την εταζέρα.Είδε το ανέκφραστο πρόσωπο του Γουλφ πίσω της μέσα απο τον καθρέφτη και του χαμογέλασε.Εκείνος ανταπέδωσε το χαμόγελο και την πλησίασε αργά.Ανασήκωσε τη φουστίτσα της με το ένα χέρι,χαιδεύοντας συγχρόνως με το άλλο τους γλουτούς και στη συνέχεια το στήθος της έξω απο την μπλούζα αρχικά.Τράβηξε ύστερα το μικρό κυλοτάκι που φορούσε εκείνη πάνω απο το συστηματάκι με τις ζαρτιέρες.Το δύστυχο στρινγκ έφερε μηδαμινή αντίσταση.Η ίδια η Ντέμη ανασήκωσε τη μπλούζα της για να τον διευκολύνει.Το στήθος ήταν φυσικό,αφού μέχρι τώρα δεν είχε χρειαστεί προσθετικές,αφαιρέσεις ή οποιουδήποτε είδους στήριξη.Συνέχισε να την χαιδεύει απαλά,την εμπόδισε μαλακά να γυρίσει προς το μέρος του για να τον φιλήσει και κατέβασε το φερμουάρ του παντελονιού του.Εκείνη ανταποκρίθηκε απόλυτα.Την άφισε να γυρίσει μόνο για να αλλάξουν στάση,την ανασήκωσε εύκολα και την ακούμπησε στο χείλος του νιπτήρα,με τα πόδια ανοιχτά,τυλιγμένα γύρω του.Δεν μπόρεσαν να κρατηθούν για πολύ ακόμη,το σημείο της κορύφωσης σε τέτοιες φάσεις ορμών και ντοπαρίσματος μαζί,παρουσιάζεται και δηλώνει το παρόν απο μόνο του!Αυτό ακριβώς συνέβη με τη Ντέμη,που ήδη ήταν φτιαγμένη,με τον Γουλφ να συνεισφέρει στο σκηνικό απλώς τον αφρό στη σαμπάνια της ηδονής.Η κοπέλα "έφυγε" εντελώς σε έναν παρατεταμένο και σπασμωδικό οργασμό.Προσπάθησε για άλλη μια φορά να τον φιλήσει,εκείνος τη συγκράτησε και έσκυψε στη δεξιά πλευρά του λαιμού,παραμέρισε τα μαλλιά της και έχωσε τα δόντια του στη λευκή,φρέσκια σάρκα.Η κοπέλα δεν αντιστάθηκε,δεν έδειξε να πονάει,αντίθετα τον αγκάλιασε για μια ακόμη φορά σφιχτά.

-Διόρθωσε λίγο το μακιγιάζ σου και βγες πάλι εκεί έξω να το διασκεδάσεις μωρό μου,της είπε χαιδευτικά ο Γουλφ,που αφού φρεσκαρίστηκε λίγο και "πουδράρισε" τη μύτη του απο την κόκα της Ντέμης βιάστηκε να απομακρυνθεί,πριν το πράγμα γίνει μελό.

-Α...και να προσέχεις,πρόσθεσε χαμογελαστά και βγήκε πρώτος απο το μπάνιο.

-Κι εσύ,θα σε ξαναδώ;Η ερώτηση της Ντέμης ήταν ακριβώς αυτό που εκείνος απέφευγε με επιμέλεια και επιτυχία μέχρι τη συγκεκριμένη στιγμή.

-Εδώ γύρω θα είμαι,προσποιήθηκε πως δεν κατάλαβε το νόημα ο Γουλφ και κατευθύνθηκε προς τον Άγγελο,που περίμενε ακόμα στο διάδρομο παίζοντας αφηρημένα με το κουτάκι.

-Κράτησέ το,αρκετή ταχύτητα έχω γι απόψε,του επέστρεψε τη σκόνη.Τι έγινε εκεί μέσα;Τη βλέπω να βγαίνει σε πολύ καλή κατάσταση!

-Αυτό ακριβώς που προέβλεψες έγινε.

-Ε...και λοιπόν,λέει η γκόμενα;

-Είναι πολύ καλή,όπως ακριβώς τη φαντάζεσαι βλέποντάς τη ντυμένη.Σπάνιο να συμπίπτει το περιτύλιγμα με το...δώρο.Τη συστήνω απερίφραστα,γέλασε ο Γουλφ.

-Αλλά τώρα που πέρασε στη δική σου όχθη;Ο Αγγελος είχε φυσικά καταλάβει όλες τις πτυχές του σκηνικού.

-Αυτές τις μαλακίες με τις όχθες άφισέ τις στους Παριζιάνους,που θεωρούν ότι η αριστερή πλευρά του βρωμερού,λασπωμένου Σηκουάνα είναι αρτιστίκ.Η "φυλή" μου είναι επίλεκτη,σοβάρεψε ξαφνικά.

-Καλά,πλάκα κάνω,ξαναβρήκε το κέφι του ο Άγγελος.

-Το ξέρω...Λοιπόν,για να τους αντέξουμε πιό εύκολα εκεί μέσα,πάμε να πάρουμε ακόμη ένα ποτό,πρότεινε ο Γουλφ και άναψε ένα τζόιντ,δίνοντάς το και στο φίλο του.

Πήραν απο ένα ουίσκι και αφού μοιράστηκαν το μεγάλο τσιγάρο,μπήκαν με τα ποτήρια στο χέρι σε έναν απο τους χώρους υποδοχής.Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και έβαλαν τα γέλια ταυτόχρονα.Δεν ήταν η επίδραση του αλκοόλ και των ουσιών απο μόνη της η αιτία για αυτό το αυθόρμητο ξέσπασμα.Η πόζα των περισσότερων ατόμων εκεί μέσα είχε πάει περίπατο,οι μάσκες είχαν πέσει,είχαν εμφανιστεί τα πραγματικά ανθρωπάκια κάτω απο την κρούστα της επίκτητης υπεροχής.Η αντίθεση με την ατμόσφαιρα δυο-τρεις ώρες πριν ήταν τόσο έντονη,που έμοιαζε με μαγική εικόνα.Ο εξουθενωμένος απο τις άκομψες επιδρομές μπουφές,ήταν απο μόνος του μαρτυρία των βλάχικων ενστίκτων και καταγωγής πολλών εκεί μέσα.Λίγες χόρευαν πλέον,ακόμα λιγότεροι προσπαθούσαν να τις ακολουθήσουν ή να τις κυνηγήσουν και μόνο ένα μικρό γκρουπ απο γκέι,άντρες και γυναίκες διάσπαρτα,φαινόταν να μην έχουν χάσει το κέφι και το στυλ τους.Αντάλλαξαν λίγες κουβέντες με δυο φίλες,που σε κάποια ανάλογη περίσταση είχαν γνωρίσει στο παρελθόν,προσπάθησαν απεγνωσμένα αλλά χωρίς επιτυχία να θυμηθούν τα ονόματά τους και έτσι απομακρύνθηκαν με δυο ευγενικές αοριστολογίες.Εξάλλου οι δυο κοπέλες δεν παρουσίαζαν αρκετό ενδιαφέρον για να ασχοληθούν περισσότερο.Προχώρησαν παραπέρα και κατέβηκαν ύστερα τις σκάλες που οδηγούσαν στην εσωτερική πισίνα.Τα πρώτα άτομα είχαν ήδη αρχίσει να πέφτουν μέσα,όχι πάντα απο επιλογή τους,αλλά απο χάσιμο.Μερικοί πάλι βρέθηκαν εκεί μέσα παρά τη θέλησή τους,δηλαδή σπρωχτοί.Τα ανεξήγητα διακοσμητικά μπαλόνια πάντως φαίνεται πως έπαιξαν ένα περίεργο ρόλο στην υπόθεση αυτή.Δημιούργησαν λάθος εντυπώσεις σε κάποιους ηλίθιους ή σε ορισμένους αδέξιους και τους τράβηξαν σα μαγνήτης προς τις ακούσιες και μεθυσμένες βουτιές.

-Πάμε να φύγουμε απο δω και άστους να πνιγούν μόνοι τους αν το θέλουν τόσο πολύ,μουρμούρισε βαριεστημένα ο Γουλφ.

-Δεν παρουσιάζει πλέον κανένα ενδιαφέρον η φάση εδώ,έχεις δίκιο πάμε,συμφώνησε ο Άγγελος.

-Να πιούμε ένα τελευταίο ποτό για το δρόμο και την κάναμε,συμπλήρωσε.

-Εξάλλου ξέχασα εντελώς ότι είχα συμφωνήσει να ξαναβρεθώ εδώ με τον Γιώργο!Μήπως τον είδες;Ξαφνικά ο Γουλφ συνειδητοποίησε ότι δεν είχε ψάξει τον άλλο του φίλο.

-Μέσα στο γραφείο τους πέτυχα να σνιφάρουν με τον Δημήτρη.

-Καλά άστους,πάρε δυο ουίσκι και φύγαμε.

Η δράση στους γύρω χώρους είχε γίνει υποτονική,είχε αρχίσει να υποχωρεί δυσανάλογα πίσω στο χρόνο.Οι κουρασμένες χαιρετούρες στην έξοδο περιορίστηκαν στο απαραίτητο μέτρο,σαν τους τίτλους τέλους ενός μέτριου έργου.Ο Γουλφ επέστρεψε σε αργό ρυθμό στο σπίτι του.Την επόμενη μέρα δυσκολεύτηκε κάπως να βγει απο τον βαθύ λήθαργο που ακολουθεί πάντα τις ιδιαίτερα μεγάλες νύχτες.Δεν ήταν μόνο η χλιαρή βροχή των προηγούμενων ωρών που είχε νοτίσει τα πάντα γύρω και πρόσθετε μια ανήσυχη,βαριά μυρωδιά στην ατμόσφαιρα,ούτε η δύσκολη επαναφορά μετά το αναπόφευκτο χανγκ όβερ.Περισσότερο ενοχλητική ήταν η αίσθησή του ότι έπρεπε να εξακολουθήσει να κινείται σε ένα περιβάλλον όπου ήταν επιτακτικό να σκεπάζει τη δεύτερη,βαμπιρική του υπόσταση με μια κωδικοποιημένη,γενικά αποδεκτή συμπεριφορά. Μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου και αφού είχε περάσει τουλάχιστον μισή ώρα κάτω απο το ντους, αποφάσισε να πυκνώσει το πρόγραμμά του και να τελειώσει με κάθε κομμάτι του που τον ενοχλούσε,να εξαλείψει οποιαδήποτε εκκρεμότητα όσο πιό σύντομα γινόταν και να επιστρέψει στους τροπικούς πιό γρήγορα απο ότι αρχικά είχε υπολογίσει,πίσω στην ελευθερία.Κατέβηκε για να ετοιμάσει ο ίδιος πρωινό για το σκύλο του,που τον περίμενε κουνώντας την ουρά σαν κουτάβι και για τον εαυτό του.Εκτός απο την ομελέτα,τα φρούτα και τον καφέ,έβγαλε απο το ψυγείο μια κανάτα,που το υγρό της περιεχόμενο θύμιζε Μπλάντυ Μαίρυ,ήταν όμως ένα συμπλήρωμα διατροφής προσωπικό,απαραίτητο για εκείνον και τη φυλή του που ήταν κόκκινο,αλλά δεν ήταν μαίρυ...Σε ένα μεγάλο ποτήρι μπύρας,με τριμμένο πάγο και λίγο χυμό λεμόνι,ήπιε τη "βιταμίνα" του και άναψε ένα τσιγάρο.Φόρεσε ένα τζιν,ένα μπλουζάκι και παπούτσια τένις και διάλεξε μια ανοιχτόχρωμη καμπαρντίνα.Ο καιρός συνέχιζε στο ίδιο,υγρό και χλιαρό μοτίβο.Κατέβηκε στο γκαράζ,ακριβώς την ώρα που απο το προσωπικό του ζήτησαν την άδεια να καθαρίσουν και να τακτοποιήσουν υπνοδωμάτια και γραφείο.Συγκατάνευσε,γνωρίζοντας ότι δεν είχε αφίσει τίποτα που δεν έπρεπε σε κοινή θέα και μπήκε στο αυτοκίνητο.Κατευθύνθηκε με μικρές ταχύτητες προς το κέντρο της πόλης.Η αραιή κίνηση στο δρόμο,ο ήπιος καιρός και η χαλαρή ατμόσφαιρα,έδιναν στην Αθήνα πιό υποφερτή όψη απο εκείνη που της αναλογεί συνήθως στην πραγματικότητα.Κοντά στο Σύνταγμα είχε τύχη,δεν χρειάστηκε να φτάσει μέχρι το γκαράζ της Βαλαωρίτου όπου άφινε συνήθως το αυτοκίνητο.Βρήκε μια απρόσμενα κενή θέση για παρκάρισμα στη Βουκουρεστίου.Λίγα λεπτά αργότερα έμπαινε στο μπαρ "17".Ατμόσφαιρα τζαζ,διακριτικός φωτισμός,το σκούρο ξύλο της μπάρας και το αλάνθαστο αισθητήριο του μπάρμαν για τις πιθανές επιθυμίες των θαμώνων,όλα μαζί ικανοποιούσαν οποιαδήποτε απαίτηση,ακόμη και ενός καθαρόαιμου αρπακτικού σαν τον Γουλφ.Εκείνο το συγκεκριμένο βροχερό απόγευμα δεν αισθανόταν ιδιαίτερα επιθετικός,το ποτό του σερβιρίστηκε στο μπαρ χωρίς να χρειαστεί να το παραγγείλει και άρχισε μια συζήτηση με τον ιδιοκτήτη,τον Φώτη,άψογα ντυμένο πάντα,χωρίς να κοιτάει γύρω του.Είχε μόνο το νου του στην είσοδο,για να ελέγχει που και που την κατάσταση,γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι απόλυτα εφησυχασμένος.Με το τρίτο ουίσκι άναψε ένα τσιγάρο,χαζεύοντας αδιάφορα τον κόσμο που έμπαινε,έπινε και έβγαινε,με τους περισσότερους να μην εγκαταλείπουν εύκολα το μόνο νόμιμο παραισθησιογόνο στην αγορά,που δεν καθαγιάζεται με θεραπευτικούς σκοπούς,το αλκοόλ.Ανάμεσα στις γερασμένες φιγούρες απο την ελαφριά ή βαριά κατάχρηση,αναγνώρισε και παλιούς συναδέλφους του απο τον Τύπο,καθώς και πολιτικούς και εκπροσώπους του μη εξαιρετέου και αφάνταστα παρασιτικού λόμπι της υποκουλτούρας.Υπήρχαν φυσικά και εκπρόσωποι του νέου κύματος,με αντιπροσωπευτική ποσόστωση απο όλες τις παραπάνω κατηγορίες,οι οποίοι με μαθηματική ακρίβεια ήταν προορισμένοι και προορισμένες να κάψουν στους ελαφριούς ατμούς του αλκοόλ και την ελάχιστη "φαιά" ουσία που περιείχε ο εγκέφαλός τους και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ.Σε αντίθεση με το ρίσκο άλλων διεγερτικών ή παραισθησιογόνων,οι πότες βγαίνουν εύκολα και νόμιμα απο το μικρό,βαρετό εαυτό τους σε ένα περιορισμένο κρας-τεστ τριγύρω,μέχρι να πέσουν κάτω,αλοιφές απο το μεθύσι και πικρά μετανοιωμένοι.Πήρε μια χαρτοπετσέτα και άρχισε να γράφει,αφού διαπίστωσε ότι για μια ακόμη φορά δεν είχε χαρτί μαζί του.Παράγγειλε ακόμη δυο ποτά και συνέχισε να γράφει αφηρημένος σε όποιο χαρτί έβρισκε μπροστά του.Καρφίτσωσε ένα απο αυτά τα μηνύματα στον πίνακα απο φελιζόλ δίπλα στο μπαρ για τη Ρίτα,που μπορεί να πέρναγε απο εκεί μια απο αυτές τις μέρες.Ο χώρος αυτός,ήταν ακριβώς μια πλατφόρμα για "ρέιντσεκ" μεταξύ ατόμων που προτιμούσαν αυτό τον τρόπο επικοινωνίας,χωρίς τις δεσμεύσεις της ασύρματης ή ενσύρματης σύνδεσης.Το ποτό ήταν πάντα ο κοινός παρονομαστής,τα υπόλοιπα έρχονταν ή όχι απο τύχη.Πριν μερικές μέρες είχε δώσει μια αόριστη υπόσχεση στη Μάριαμ και στη Λώρη,ότι θα κατάφερναν να συναντηθούν εκείνη τη νύχτα,γύρω στις 11.Πέρασε την ώρα του συζητώντας με τον μπάρμαν,όταν εμφανίστηκε η Έφη,συμπτωματικά λίγο πριν τις 11.Τη διαφορά βέβαια ανάμεσα στην Εφη και τη Μάριαμ,με την οποία είχε κοιμηθεί μια φορά στο παρελθόν,την συνειδητοποίησε αργότερα.Και οι δυο κοπέλες είχαν όμορφο σώμα,μακριά γυμνασμένα πόδια και ικανοποιητικό στήθος,ενώ το καστανό τους μαλλί τις έκανε να μοιάζουν επικίνδυνα,ειδικά στο ημίφως.Ο Γουλφ στόχευε περισσότερο τη Λώρη,μια ξανθιά που είχε γνωρίσει κάποτε σε συνθήκες πολυκοσμίας.Σηκώθηκε απο τη θέση του,με την πρόθεση να πάει στην τουαλέτα να ρουφήξει μια-δυο γραμμές,γιατί είχε αρχίσει να νοιώθει μια κούραση λίγο ανεξήγητη για την ώρα,δεν ήταν ούτε μεσάνυχτα ακόμη.Η Έφη,που δεν είχε αντιληφθεί το μπέρδεμα...ταυτότητας που συνέβη,τον ακολούθησε θαρρετά λίγο μετά στην ανδρική τουαλέτα,επωφελούμενη ακούσια της καθυστέρησης των δυο άλλων κοριτσιών.Στο μεταξύ,όσο περνούσε η ώρα το περιτύλιγμα δύναμης ή κουλτούρας των περισσότερων θαμώνων σχιζόταν με συνοπτικές διαδικασίες,αποκαλύπτοντας απο κάτω τα αδύναμα ανθρωπάκια που ήταν οι πιό πολλοί και οι πιό πολλές απο τις επίλεκτες φυσιογνωμίες της παρακμάζουσας ελληνικής κοινωνίας.Το αλκοόλ έχει στους περισσότερους ανθρώπους την αναπόφευκτη συνέπεια να σπάει το "ατσαλάκωτο" και των πιό σοβαροφανών παλιάτσων και με τη συνδρομή των μπλε καπνών των νόμιμων τσιγάρων και πούρων που πλανάται στο ημίφως,εξωρραίζει το απόλυτο σκηνικό μιας πραγματικής γκαλερί ηλίθιων.Κλειδωμένος για λίγο στην τουαλέτα,συγκεντρώθηκε δύσκολα για να στρώσει τις δυο γραμμές πάνω στην τσάντα του,που είχε κουβαλήσει για το σκοπό αυτό μαζί του και τις σνίφαρε αστραπιαία τη μια μετά την άλλη.Το εφέ στην αρχή ήταν λυτρωτικό,λίγο μετά όμως ξεκάρφωτα άρχισε η φρίκη.Οι τοίχοι άρχισαν να παίρνουν κλίση κυρτού τόξου στο πάνω μέρος τους,πλησιάζοντας ο ένας προς τον άλλον στην κορυφή.Ουσιαστικά έγερναν προς τα μέσα,με πρόδηλη την τάση να ενωθούν και να πνίξουν όποιον βρισκόταν εκεί μέσα.Ευτυχώς ο φωτισμός του χώρου παρέμεινε σταθερός και αναλλοίωτος όσο η παραίσθηση εξελισσόταν.Ο Γουλφ συγκεντρώθηκε,άνοιξε την πόρτα που χτυπούσε διακριτικά η Εφη,την τράβηξε μέσα και ξανακλείδωσε.Η πόρτα είχε σφηνώσει,υποχώρησε όμως τελικά στην πίεση.Το νερό του νιπτήρα έτρεχε ανεξέλεγκτα,χωρίς να υπακούει στο κλείσιμο της βρύσης,για να συντονίζεται ίσως με την όλη ανεξέλεγκτη φάση,ο υπόλοιπος χώρος επανήλθε γρήγορα στις φυσιολογικές του διαστάσεις.Συνήλθε σχετικά εύκολα απο τη ρεαλιστική παραίσθηση,έκλεισε τα αυτιά του με τις παλάμες για λίγα δευτερόλεπτα και έβαλε τα γέλια.Δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του χωρίς μια τακτική δόση απο τέτοιες οριακές,σουρεαλιστικές πραγματικότητες.Ο μικρός χώρος είχε ξαναγίνει πάλι μια φροντισμένη τουαλέτα εστιατορίου και δεν χρειάστηκε να σκεφτεί για πολύ την απάντηση στην επιφυλακτική ερώτηση της Έφης.

-Ολα καλά;

-Ολα είναι υπό έλεγχο τώρα!

Τον πλησίασε διστακτικά,έβγαλε το δερμάτινο μπουφάν της και τον φίλησε έντονα,δαγκώνοντας τα χείλη του με εμφανή επιφύλαξη.Ο Γουλφ ανταποκρίθηκε κατεβάζοντας με μια απότομη κίνηση το μικρό μπούστο που φορούσε,μαζί με το στράπλες σουτιέν,κλείνοντας τη βρύση.Το στήθος της κοπέλας,στητό και χωρίς προσθήκες,αχρείαστες έτσι κι αλλιώς στην περίπτωσή της,έμεινε ελεύθερο να πάλλεται ανεπαίσθητα στο ρυθμό της λαχανιασμένης απο τις επιθυμίες αναπνοής της.Την χάιδεψε για λίγο,παίζοντας τις ευαίσθητες θηλές της με τα δάχτυλα και με μια κίνηση,ανοίγοντας τα πόδια της και υποστηρίζοντάς την απο τους γλουτούς,την στήριξε με τον όμορφο κώλο της στον κομψό νιπτήρα.Εκείνη στο μεταξύ του είχε κατεβάσει το φερμουάρ και έτσι μπήκε χωρίς άλλη προεργασία απότομα μέσα της.Τα δόντια του,ήδη ανυπόμονα απο την έξαρση,δάγκωσαν το λαιμό της με το ζωογόνο υγρό,το αίμα της να ρέει ανεμπόδιστα στον οισοφάγο του.Σε δεύτερο χρόνο η Έφη γονάτισε μπροστά του και τον βοήθησε να τελειώσει ηδονικά στο στόμα της.Αμέσως μετά σηκώθηκε,τον αγκάλιασε και ακούμπησε εξαντλημένη το κεφάλι στο στήθος του.Ο Γουλφ δεν αντέδρασε,την γύρισε ανάποδα,πρόσωπο στον καθρέφτη και ξαναμπήκε μέσα της,απο πίσω αυτή τη φορά.Εκείνη ούρλιαξε,χαμένη σε σκοτεινούς οργασμούς και μονοπάτια δυσβάστακτης ηδονής και έφτασε στην κορύφωση με απανωτούς σπασμούς.Χρειάστηκε μόνο να της κλείσει μαλακά το στόμα με την παλάμη,γατί πάντα οι τοίχοι έχουν αυτιά.Λίγο χρόνο χρειάστηκε ο ίδιος για να ξανφτάσει στην απόλαυση,αφού την ξανακάθισε στο νιπτήρα,με τα πόδια τεντωμένα και τις γόβες να την στηρίζουν στους τοίχους,ορθάνοιχτη και τιθασευμένη στις διαθέσεις του.Το κορίτσι είχε μπει βιωματικά,με συνοπτικές διαδικασίες και επάξια στη φυλή του.Τη βοήθησε να ξαναστερεωθεί στα πόδια της,χρειάστηκε να φρεσκαριστεί λίγο στο νιπτήρα όπου λίγο πριν έκαναν έρωτα και της χαμογέλασε ενθαρρυντικά.Βγήκε πρώτος αφίνοντάς τη να συνέλθει και να διορθώσει το μακιγιάζ και τα υπόλοιπα.Πίσω στη μπάρα,τα πράγματα φαίνονταν ήσυχα,λες και ο χρόνος είχε σταματήσει.Η μόνη διαφορά ήταν,ότι τώρα είχαν έρθει η Μάριαμ με τη Λώρη και έπιναν ήδη το ποτό τους περιμένοντάς τον.Τους σύστησε και την Έφη λίγο αργότερα.

-Θέλετε να φύγουμε αμέσως κορίτσια;

-Δεν υπάρχει λόγος να βιαστούμε,αν συμφωνείς!Η ιδέα ήταν βέβαια να συνεχίσουν μετά σε άλλο μπαρ,χωρίς όμως κανένα απο τα τέσσερα άτομα της παρέας να παίρνει την πρωτοβουλία να ξεκολλήσουν απο εκεί που βρίσκονταν.

-Φεύγουμε σε δέκα,αποφάσισε ο Γουλφ και παράγγειλε ένα ουίσκι για το δρόμο.Η μόνη που δεν ακολούθησε την υπόλοιπη παρέα ήταν η Μάριαμ,που έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι της για να επιμεληθεί τις τελευταίες ετοιμασίες για την υποδοχή των καλεσμένων στο πάρτι της.Χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό ο Γουλφ της υποσχέθηκε ότι θα εμφανιζόταν οπωσδήποτε αργότερα εκεί.

-Να έρθω μαζί σου;τον ρώτησε ψιθυριστά και επιφυλακτικά η Λώρη στο αυτί.

-Ναι,αρκεί να μη μιλάς πολύ,δεν είμαι σε διάθεση απόψε,την περιόρισε στη θέση της εκείνος λίγο πιό κυνικά από ότι χρειαζόταν.Λίγο αργότερα,πάρκαρε στην Κολοκοτρώνη και μαζί με την Εφη και τη Λώρη ανέβηκαν τα σκαλιά του "Μπούζ".Η μαύρη διακόσμηση,η επιτηδευμένη παρακμή στις στυλιστικές επιλογές του κοινού,μαζί με το κύμα δυνατής χάουζ μουσικής,σε άρπαζαν απο το λαιμό με το μπάσιμο ή αντίθετα,σε απελευθέρωναν απο τις φροντίδες σου.Ο Γουλφ αισθάνθηκε να ξυπνά απότομα απο τον προηγούμενο τζαζ λήθαργο και κατευθύνθηκε προς τη μπάρα.Το κορίτσι απο μέσα απο το σκούρο,γυαλιστερό ξύλο που την χώριζε απο την κατανάλωση,ετοίμαζε ήδη τρία σφηνάκια βότκα-σναπς ροδάκινο για εκείνον και τις δυο συνοδούς του.Με ένα εντυπωσιακό κορμί,μαύρα σπαστά μαλιά να πλαισιώνουν το χλωμό της πρόσωπο και το βαθύ ντεκολτέ της δουλειάς γεμάτο απο τις απαραίτητες λάγνες υποσχέσεις του στήθους της,αποκάλυπτε ότι απαραίτητα έπρεπε να φανεί,ενώ τα λευκά της δόντια φαίνονταν ως εκεί όπου σταματούσε το διφορούμενο χαμόγελό της.Η κοντή,μαύρη φουστίτσα μόλις που σκέπαζε τα χρειαζούμενα απο τους μηρούς της,όταν ανασηκωμένη στις μύτες των ποδιών έδωσε ένα παρατεταμένο φιλί στο στόμα του Γουλφ,που είχε σκύψει πάνω στη μπάρα.Η κοπέλα ανήκε ήδη στη φυλή του και ήταν απόλυτα δική του τις νύχτες που αποφάσιζε να περάσει απο την περιοχή.

-Μόλις τελειώσεις τη δουλειά,έλα στο Κολωνάκι,είναι για το πάρτι μιας φίλης που θα τραβήξει μέχρι το πρωί.Σχεδόν ψιθυριστά της έδωσε αριθμό δρόμου,όροφο και επώνυμο και της δάγκωσε χαιδευτικά το αυτί.Υπάκουα η κοπέλα του έβαλε μια παγωμένη βότκα σκέτη,μετά το σφηνάκι και έκανε ένα νεύμα ενθουσιαστικής κατάφασης.Η μουσική ήταν τόσο δυνατή,που σκέπασε τις διαθέσεις των άλλων δυο κοριτσιών της παρέας,η Λώρη τριβόταν απελπισμένα πάνω του,σε μια επίμονη προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή του.Τελικά δεν κατάφερε τίποτα παραπάνω απο το να τραβάει κάθε τόσο την καμπαρντίνα του.

-Κάνε ότι θέλεις εκεί,μόνο μη μου λερώσεις το μπλουζάκι,είναι άσπρο και ευαίσθητο,την προειδοποίησε γελώντας ο Γουλφ.

-Θα παίξω μόνο...κάτω απο τη ζώνη,υποσχέθηκε υπάκουα με την έξυπνη αυτή ατάκα η Λώρη και του κατέβασε το φερμουάρ.

-Πάμε στην τουαλέτα,συνέχισε αποφασιστικά το κορίτσι,πιάνοντας συγχρόνως τα μαλλιά της πίσω.Δεν ήταν εύκολο να της αντισταθεί περισσότερο,αλλά μόλις έφερε στο μυαλό του τα βρώμικα κολαστήρια μεθυσμένων ψυχών,που οι περισσότερες επιχειρήσεις της νύχτας βαφτίζουν με τον πομπώδη τίτλο της τουαλέτας,χάιδεψε τα απαλά καστανά μαλλιά της Λώρης και την καθησύχασε.

-Αργότερα,στης Μάριαμ κούκλα μου.

Ανέβασε το φερμουάρ και πλήρωσε,αποχαιρετώντας με ένα παρατεταμένο δάγκωμα στο λαιμό την μπαργούμαν,που τον κοίταξε με λατρεία δίνοντάς του πολλές λάγνες υποσχέσεις για αργότερα.Η Έφη είχε κολλήσει με κάποια άλλη παρέα,του ζήτησε συγγνώμη επειδή θα πήγαινε μαζί τους κάπου αλλού και έτσι εκείνος βγήκε απο το μπαρ με τη Λώρη.Φυσούσε κρύος αέρας,είχε αλλάξει απότομα ο καιρός και αυτό του έκανε καλό,τον αναζωογόννησε και τον φρεσκάρισε με τη μία.Μπήκαν στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε ήρεμα προς το Κολωνάκι.Η περιοχή ήταν πιό ήσυχη τέτοιες ώρες,απαλλαγμένη απο τους τακτικούς γραφικούς ή σκέτα ενοχλητικούς βλάχους απο τους οποίους γεμίζει κάθε βράδυ.Δεν χρειάστηκε να παρκάρει σε γκαράζ,βρήκε θέση στην Αλωπεκής,πολύ κοντά στον προορισμό.Η Μάριαμ είχε υποδεχτεί ήδη τον περισσότερο κόσμο στο διαμέρισμά της στην Καρνεάδου,αλλά δεν κατάφερνε εύκολα να συγκεντρωθεί-το μυαλό της ήταν αλλού.Ο Γουλφ είχε ήδη καλέσει το ασανσέρ,όταν είδε πίσω του τον Αντρέα,συνοδευμένο απο μια εντυπωσιακά όμορφη κοπέλα,την οποία εκείνος του σύστησε εμπιστευτικά σαν την συνοδό απεξάρτησης που πλήρωνε ο πατέρας του.

-Μήπως έχεις τίποτα μαζί σου;Η ερώτηση του Αντρέα ήταν εντελώς παράλογη,ειδικά μετά τις συστάσεις που είχαν προηγηθεί.

-Πλάκα μου κάνεις,τον αποπήρε ο Γουλφ.Μου ζητάς κάτι,την ώρα που μας βλέπει το κορίτσι,συνέχισε γελώντας.Φρόντισε καλύτερα να καθαρίσεις,αφού μπήκες στο τριπ και απόλαυσέ το ή μάλλον απόλαυσέ την...τον έσπρωξε φιλικά στο θάλαμο.

Μαζί με το "ζευγάρι" έβαλε και τη Λώρη στο ασανσέρ.Προτιμούσε να μπει μετά και να ανέβει μόνος.Πάτησε λίγο αργότερα το κουμπί και σταμάτησε το θαλαμίσκο ανάμεσα σε δυο ορόφους,λίγο πριν τον τελευταίο του ρετιρέ της οικοδέσποινας.Χρειαζόταν να κερδίσει λίγο χρόνο μόνο για τον εαυτό του.Κοίταξε στον καθρέφτη του παλιού,κολωνακιώτικου ανελκυστήρα τα κόκκινα,πυρετιασμένα μάτια του και έσταξε λίγες σταγόνες κολύριο για να τα βελτιώσει σημαντικά.Χαμογέλασε για άλλη μια φορά ειρωνικά για τους μύθους περί μη αντικατοπτρισμού ενός βαμπίρ σε καθρέφτες και έμεινε πολύ ικανοποιημένος τώρα απο την εικόνα του απέναντι.Απο το μικρό μπόπερ που έβγαλε απο την τσέπη του πήρε δυο βαθιές αναπνοές και ξαναπάτησε το κουμπί του ορόφου της δράσης γεμάτος νέα ενέργεια.Φυσικά τέτοιες ώρες,σε αυτού του είδους τις συγκεντρώσεις ουσιαστικά κανείς και καμμιά δεν ήταν σε θέση να παρατηρήσει λεπτομέρειες στους άλλους,εκτός και αν ήθελε να κοιμηθεί με το αντικείμενο της παρατήρησης.Λίγα ήταν τα άτομα που δεν είχαν πάρει ουσίες,μερικές φορές ακόμα και με υστερικό ρυθμό και αυτά είχαν γίνει πιό τύφλα απο όλους με την κατανάλωση αλκοόλ.Συμπτωματικά,την πόρτα του ευκαιριακού εκείνου παραδείσου των παραισθήσεων -με τόσες ουσίες που κυκλοφορούσαν- και της λαγνείας,του άνοιξε ή ίδια η...οργανώτρια,για την οποία ο Γουλφ δεν άργησε να διαπιστώσει ότι ήταν εντελώς φευγάτη αν και διατηρούσε τα κοσμικά προσχήματα με επιτυχία. Του ψιθύρισε κάτι στο αυτί με την πραγματικά αισθησιακή της φωνή,του τύπου "σε έχω επιθυμήσει",αλλά δεν την παρεξήγησε λόγω της συγκεχυμένης κατάστασης εκεί μέσα,όπου κάθε μπλέξιμο ήταν ανοιχτό.Της χάιδεψε φιλικά τα μαλλιά και προχώρησε στα ποτά,όπου παράγγειλε ένα απλό ουίσκι με λίγο πάγο.Διακριτικά,μπροστά σε ένα μεγάλο,ανοιχτό παράθυρο άναψε ένα τζόιντ.Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα νομιμοποίησης του ελαφρώτατου αυτού ναρκωτικού εκεί μέσα -μόνο η ...ολλανδική σημαία έλειπε απο τη διακόσμηση του ευρύχωρου,καλόγουστου διαμερίσματος της Μάριαμ- υπήρχε όμως έντονο πρόβλημα ατόμων που ζούσαν με τράκα και δανεικά,ακόμα και στις φαντασιώσεις τους.Φυσικά όπως παντού εκεί έξω,έτσι και εδώ στο κλειστό αυτό πάλκο,ο Γουλφ σιχαινόταν την ελληνική αντίληψη περί κλειστού κλαμπ,υπήρχαν αντιπροσωπευτικά δείγματα απο τις περισσότερες φυλές της νύχτας.Μπορούσες εύκολα να ξεχωρίσεις τις γελοίες και τους γελοίους,τις ενοχλητικές και τους ενοχλητικούς,που δεν ξεκόλλαγαν χωρίς να ζητήσουν χάρες και να εκλιπαρήσουν εύνοιες,τις γραφικές και τους γραφικούς,μια φολκλόρ υποδιαίρεση των γελοίων και βέβαια τη μικρή,ευδιάκριτη και γοητευτική μειοψηφία.Μετά απο όλες αυτές τις οντολογικές παρατηρήσεις,αισθάνθηκε την ανάγκη να ανανεώσει τα αποθέματα ενέργειάς του με λίγη κόκα.Νωχελικά άφισε το άδειο ποτήρι του στο περβάζι του παραθύρου και κατευθύνθηκε προς την τουαλέτα.Η πρώτη δεν έπαιζε,οπότε αναγκαστικά δοκίμασε τη δεύτερη,που πάντως όπως θυμόταν απο το πρώτο του πέρασμα απο το σπίτι αυτό,είχε το πλεονέκτημα της ελεύθερης θέας προς τη νοτιοανατολική πλαγιά του Λυκαβητού μέσα απο ένα αρχιτεκτονικά έξυπνο,αυθαίρετο παράθυρο.Η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη,αλλά μόλις μπήκε τον περίμενε η έκπληξη.Η Πένη και η Ντενίζ βρίσκονταν σε στιγμές έξαρσης,πάθους και περιπτύξεων.Εντυπωσιάστηκε απο τα δυο όμορφα κοριτσίστικα κορμιά,μισόγυμνα και σε σύμπλεγμα διχάλας να φιλιούνται μέσα στην ατμόσφαιρα παράφορης έντασης του έρωτά τους.Παρουσιαζόταν η απόλυτη,σχετικά σπάνια ευκαιρία για εκείνον,που θα συμμετείχε σαν το τρίτο σκέλος ενός πολύ ενδιαφέροντος τριγώνου.Ακριβώς αυτή την ευκαιρία να βάλει ένα προσωρινό τέλος στη σεξουαλική του βαρεμάρα,άρπαξε απο τα μαλλιά ο Γουλφ και βούτηξε σφήνα ανάμεσα στις δυο κοπέλες,που μέσα στην ηδονιστική τους κορύφωση δεν έφεραν καμμιά αντίρρηση.

-Θα ήταν πιό φρόνιμο να κλειδώνετε την πόρτα για τέτοιες φάσεις κορίτσια,παρατήρησε παιχνιδιάρικα και συνέχισε με χαμόγελο.

-Δυο γραμμές θα κάνω,αν θέλετε...

-Δεν θα λέγαμε όχι αν μας προσφέρεις και εμας,άλλωστε έτσι κι αλλιώς μπορείς να μείνεις.Η Πένη είχε το απαραίτητο διπλωματικό νάζι στη φωνή της,αλλά το εννοούσε.

-Πολύ ευχαρίστως,υπερθεμάτισε η Ντενίζ και κλείδωσε την πόρτα βγάζοντας συγχρόνως με μια χαριτωμένη κίνηση το σουτιέν της που για ανεξήγητους λόγους φορούσε ακόμη.

Ρούφηξαν τις γραμμές που εκείνος έστρωσε πάνω στο καθρεφτάκι που η Πένη έβγαλε προνοητικά απο την τσάντα της και μετά τις άφησε να του ανεβάσουν την μπλούζα και να του κατεβάσουν το παντελονι.Λίγο αργότερα,μετά τους οργασμούς πήρε και απο τις δυο λίγο αίμα με ένα απαλό δάγκωμα σε κάθε έναν απο τους δυο όμορφους λαιμούς-το είχε ανάγκη,εξάλλου οι δυο φίλες δεν είχαν αντιρρήσεις.Πριν τον αποχαιρετήσουν έδειξαν κάποια αμηχανία,όμως ο Γουλφ ήταν ειλικρινής και απόλυτα καθησυχαστικός.

-Δεν με ενδιαφέρει καθόλου κορίτσια τι κάνετε και ποιές είναι οι σεξουαλικές σας επιλογές ή προτιμήσεις.Δεν με αφορά ακόμη αν είσαστε φάσιον βίκτιμς ή συνειδητές.Μας έκατσε και στους τρεις να περάσουμε καλά,κάναμε ένα καλό συμπλεγματάκι,βάλτε λίγο μακιγιάζ στα σημάδια απο τα δόντια μου και όλα θα πάνε καλά!Ήταν υπέροχα...Η Ντενίζ και η Πένη φρεσκαρίστηκαν και τον άφησαν για λίγο μόνο στο μπάνιο με ένα τελευταίο φιλί.Το είχε επιτακτικά ανάγκη να συγκεντρωθεί μερικά λεπτά.Του φάνηκε ότι πέρασε πολλή ώρα,ίσως όμως είχε περάσει ελάχιστη,η αίσθηση ήταν τόσο συγκεχυμένη που απέφυγε να κοιτάξει το ρολόι του.Κοίταζε αφηρημένος,με άδειο βλέμμα τον καθρέφτη ίσια μπροστά του,στηριγμένος στο νιπτήρα όταν αιφνιδιαστικά,μικρά ρυάκια αίματος κύλησαν συμμετρικά στην στιλπνή επιφάνεια και άρχισαν να στάζουν αργά και βασανιστικά στην κατεύθυνση των χεριών του.Με τον δεξιό δείκτη δοκίμασε το υγρό που μπορεί να ήταν και παραίσθηση.Το πηχτό,κόκκινο υγρό άφησε μια ευχάριστη άισθηση ζεστού,φρέσκου αίματος στη γλώσα του και αποδείχτηκε απόλυτα αληθινό.

-Κοίτα που με λίγη τύχη δεν θα χρειαστεί να δαγκώσω άλλο για σήμερα,αυτοσαρκάστηκε και το σπασμωδικό,κομψό χαμόγελο αντικαθρεφτίστηκε στον αλλοιωμένο απο το αίμα καθρέφτη.

Η κατάσταση διαφοροποιήθηκε ανησυχητικά όταν ανάβλυσε αίμα και απο την απορροή του νιπτήρα,της μπανιέρας και του τζακούζι.Χρωματικά βέβαια,η αισθητική παρέμβαση στο χώρο δεν ήταν άσχημη,αλλά ως προς τα υπόλοιπα...φρίκη για ενδεχόμενα αμύητα άτομα.Ο Γουλφ έκλεισε τα μάτια για ένα αόριστα μικρό χρονικό κενό και μετά άναψε ένα τσιγάρο και άνοιξε διάπλατα το παράθυρο που κοίταζε στο Λυκαβητό.Η μικρή αυτή διορθωτική κίνηση έφερε αστραπιαίο αποτέλεσμα.Το αίμα περιορίστηκε μόνο στα δόντια του,πράγμα που καθόλου δεν τον ενοχλούσε.Αδιαφόρησε εντελώς για την κατάσταση στην οποία άφηνε τον χώρο,που άλλωστε δεν ήταν καθόλου σίγουρος απο ποιά πλευρά και με τι χρώμα "γυαλιά" θα τον έβλεπαν οι επόμενοι και ετοιμάστηκε να ξαναβγεί στο διάδρομο χωρίς τύψεις.Λίγο νερό στο πρόσωπο και στα μαλλιά και τίποτα δεν ήταν πιό εύκολο απο το να αιωρηθεί ξανά στη χαοτική ανακατωσούρα του πάρτι της Μάριαμ.

Ακούμπησε με την πλάτη σε έναν τοίχο και με λυγισμένο το αριστερό πόδι αύξησε τη στήριξη και έβαλε στο στόμα μια τσίχλα.Αισθάνθηκε ακόμη πιό άνετα όταν χαλαρώνοντας εντελώς ακούμπησε το κεφάλι στο κρύο τοίχωμα και άρχισε να παρατηρεί αδιάφορα το αδυσώπητο ξέφτισμα της δράσης γύρω του.Υπήρχαν ακόμη λίγα άτομα που προσπαθούσαν χωρίς επιτυχία να ασχοληθούν με το ρυθμό της μουσικής,απόπειρα απο την αρχή καταδικασμένη σε οικτρά αποτελέσματα,αφού τους έλειπαν εντελώς δυο βασικά ντανς στοιχεία-ταλέντο και φαντασία.Το παθητικό σκηνικό συμπλήρωναν κάποιοι κουρασμένοι εστέτ,που είχαν την στραβή πεποίθηση ότι μπορεί ο καθένας με μισό μπουκάλι Σάουθερν Κόμφορτ να μετασχηματίσει την Αθήνα σε Νέα Ορλεάνη.

-Το μόνο κοινό στοιχείο που εμπλέκει λευκό και μαύρο εδώ είναι τα άτομα μικτής ράτσας και η...σφαγή των πετεινών για φαί και φυσικά όχι το βουντού!Το σχόλιο του Στέλιου ήταν έτσι κι αλλιώς εύστοχο,ο Γουλφ δεν μπόρεσε να διατηρήσει το βλοσυρό του ύφος και έβαλε τα γέλια.

-Πάμε να "απολύσουμε" τον Ντι Τζέι,αν και είναι καλό παιδί και δεν φταίει για τις άχαρες και τους άχαρους εδώ,ξεκόλλησε απο τον τοίχο του.

-Παίζατε μια εποχή μαζί στο ραδιόφωνο;

-Ακριβώς,αλλά δούλευε πιό νωρίς,στην απογευματινή ζώνη και δεν έχει ιδέα για το τι σημαίνει μουσική τέτοιες ώρες!

-Τι μουσική θα τους βάλεις;Ο Στέλιος είχε μια απίστευτη ευσεινυδεισία,ακόμη και όπου δεν ήταν απαραίτητη.

-Κοίτα,η Μάριαμ με παρακάλεσε πριν απο λίγο στο ιδιαίτερο να τους διώξω με κάποιο κομψό τρόπο,οπότε θα παίξω ήρεμα και θα δεις για πότε διαλύονται τα ζόμπι ήσυχα.Της το χρωστάω εξάλλου και δεν κάνει τίποτα.

Ο Γουλφ το είπε και το έκανε.Μερικές και κυρίως μερικοί του έριξαν παραξενεμένα βλέμματα,όμως πολύ σύντομα έγινε το χατήρι της οικοδέσποινας,που ήθελε απεγνωσμένα να τελειώσει γρήγορα όλη αυτή η παράσταση για να ξεμοναχιάσει έναν γλυκούλη τύπο που έψηνε απο ώρα.

Μόνο δυο-τρεις γκρούπις πλησίασαν το "μουσικό" με ξελιγωμένες προθέσεις,αλλά ο Γουλφ ήταν κουρασμένος και τις απέτρεψε ευγενικά με ένα απόκοσμο βλέμμα.Ξαναπήγε πριν φύγει σε εκείνο το δεύτερο μπάνιο που πριν είχε γίνει η φάση με τις δυο κοπέλες και μετά με το αίμα.Η περιέργεια υπερίσχυσε της κούρασης και της βαρεμάρας που τον είχαν κυριέψει.Χτύπησε μια δυο φορές την πόρτα διακριτικά με το χέρι,καμμιά απάντηση,άρα ο δρόμος ήταν ανοιχτός.Γύρισε το χερούλι κάπως διστακτικά και μπήκε αποφασιστικά μέσα.Το μεγαλύτερο ρίσκο ήταν να κάνει άλλη μια γραμμή εκεί μέσα,ενώ είχε πάρει την σταθερή απόφαση να χαλαρώσει.Ο νιπτήρας,η μπανιέρα,όλα τέλος πάντων εκεί μέσα έδειχναν την κατάσταση ενός χώρου πολυχρησιμοποιημένου μεν σε τέτοιες περιστάσεις,χωρίς όμως τίποτα ιδιαίτερο.

Χαμογέλασε και άναψε ένα τζόιντ,αλλά πριν βγει το μάτι του έπεσε σε μια χαρτοπετσέτα μισοτσαλακωμένη στο δάπεδο,γραμμένη με μαύρο κραγιόν.Τη μάζεψε και διάβασε τέσσερις λέξεις,γραμμένες με άτεχνα γκόθικ γράμματα-ΑΙΜΑ ΠΛΗΞΗ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ ΥΠΕΡΟΨΙΑ...Τσαλάκωσε νευρικά το σημείωμα,το έχωσε στην τσέπη του και βγήκε απο το μπάνιο.

-Τώρα μου χρωστάς εσύ,φίλησε τη Μάριαμ που του ανταπέδωσε με χαμόγελο ευγνωμοσύνης καθώς εκείνος έβγαινε μαζί με τον Στέλιο ανάμεσα στους τελευταίους καλεσμένους.

-Πάμε να φάμε;

-Τζανκ ή πρωινό;

-"Βρώμικα",έγραψε με ομοφωνία!

Βγήκαν στο δρόμο,η μέρα είχε χαράξει ασυννέφιαστη και ο Γουλφ αναγκάστηκε να προστατέψει αμέσως τα φλογισμένα μάτια του με τα γυαλιά του ήλιου.Λίγο αργότερα ανηφόρισε με το αυτοκίνητο στο Λυκαβητό.Η ανάγκη να ρίξει μια ματιά απο εκεί στην γκρίζα,άχαρη αν εξαιρέσεις την Ακρόπολη και τον Σαρωνικό γενέθλια πόλη του δεν ήταν παρά μια στιγμή συναισθηματικής αδυναμίας,ένα μελό κρεσέντο χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα ή κέρδος,που μόνο η περιστασιακή κούραση που αισθανόταν τη δικαιολογούσε.Η επιστροφή στην Κηφισιά ήταν απίστευτα σύντομη και απρόσμενα επικίνδυνη.Μετά τους Αμπελοκήπους και στο ύψος του Φάρου Ψυχικού,δεξιά και αριστερά της Λεωφόρου Κηφισίας τα πάντα ήταν καμένα και κατεστραμένα απο μια αιτία που θα μπορούσε να είναι βομβαρδισμός,μεγάλες εκρήξεις ή οποιαδήποτε άλλη εκδοχή και σενάριο "επόμενης μέρας" εχθρικής η τρομοκρατικής επίθεσης.Η πρώτη του αντίδραση ήταν να κάνει μια μικρή λοξοδρόμηση για να δει σε ποιά κατάσταση βρισκόταν ένα κοντινό ακίνητο ιδιοκτησίας του,που ευτυχώς ήταν ανέγγιχτο δυο δρόμους πιό πέρα απο την κεντρική αρτηρία.

-Πάλι καλά,σπίτι γρήγορα!Δεν είναι να την ψάχνεις πολύ... μονολόγησε και βγαίνοντας ξανά στην Κηφισίας πάτησε απότομα το γκάζι,το αυτοκίνητο τινάχτηκε με κατεύθυνση ξανά προς τα βόρεια.Δεν άφησε τον εαυτό του να μπλέξει στο λαβύρινθο της αποκωδικοποίησης της προηγούμενης εικόνας,αφού απο το ύψος της Φιλοθέης όλα ομαλοποιούνταν.Μπορεί να ήταν πειστικά εφέ του μυαλού του,που ποτέ όμως στο πέρασμα των αιώνων δεν του είχε παρουσιάσει παρόμοια παραίσθηση ή μήπως ήταν κάτι πολύ πιό ρεαλιστικό,που σχηματοποιούσε μια προειδοποίηση-απειλή για το άμεσο μέλλον από κάποιον αστάθμητο παράγοντα;Σε σχεδόν μηδενικό χρόνο ξαναβρέθηκε στην Κηφισιά και απομόνωσε κάθε κουραστικό προβληματισμό στο πίσω μέρος του μυαλού του.

Ξύπνησε το ίδιο απόγευμα φρέσκος με δυο προτεραιότητες.Η μια αφορούσε σε μία προθεσμία που έπρεπε να τηρήσει για μια συναλλαγή,αποστολή στην οποία εύκολα ανταποκρίθηκε και η δεύτερη στο πρόγραμμα που είχε για αργότερα το ίδιο εκείνο βράδυ.Το σχέδιό του ήταν να περάσει για ένα ποτό -μόνος- απο το "Ροκ" μετά τα μεσάνυχτα.Γύρω στις 11 κατηφόριζε απο τη Σπευσίππου.Πέρασε απο ένα-δυο μπαρ της Χάρητος,ήπιε δυο ποτά και κατεβαίνοντας τη Λουκιανού αργά με τα πόδια άναψε ένα τσιγάρο.Λίγη ώρα αργότερα είχε πιάσει κουβέντα με τον Αντρέα,που βρισκόταν στην είσοδο όπως συνήθιζε.Με τη συνοδεία δυο ποτηριών με παγωμένη βότκα η συζήτηση κυλούσε ευχάριστα,όταν εμφανίστηκε απρόσμενα η Μαίρη που επίσης βαριόταν ολοφάνερα.

-Αν θέλεις ρίξε μια ματιά μέσα,εμένα θα με βρεις εδώ,ο Γουλφ ήταν ειλικρινής και αποφασιστικός,εξάλλου η κουβέντα με τον Αντρέα στο ύπαιθρο του ήταν πολύ πιό ευχάριστη απο το συνηθισμένο συνοθύλευμα στο εσωτερικό του μαγαζιού.

-Μη φύγεις,επιστρέφω σε πέντε...η Μαιρούλα δεν ενδιαφέρθηκε ούτε για να τηρήσει τα προσχήματα και τους εγωισμούς.Σε λιγότερο απο δέκα λεπτά ήταν πάλι έξω,δεν ήθελε ποτό,είχε πιεί δυο σφηνάκια στο μπαρ και δήλωσε έτοιμη ν' ακολουθήσει τον Γουλφ,που εντυπωσιασμένος μπροστά σε τόση...νομιμοφροσύνη,αποχαιρέτησε τον Αντρέα και συνόδευσε την κοπέλα στο αυτοκίνητό του.Μισή ώρα αργότερα βρίσκονταν στο σπίτι του.Στο γκαράζ μαζί με το αυτοκίνητο μπήκε κι ένα ρεύμα κρύου αέρα,η αμόσφαιρα έγινε τόσο κρύα επίσης που σχεδόν την έβλεπες.Η Μαίρη παρόλα αυτά είχε ξεκουμπώσει ήδη τα πρώτα κουμπιά του πουκαμίσου της και ο Γουλφ της χάιδεψε αργόσυρτα το απαλό,λείο δέρμα του μεγάλου,φυσικού στήθους χωρίς ακόμη να χρειαστεί να το βγάλει απο το σουτιέν.Το χάδι έγινε αβάσταχτα ηδονικό,έσκυψε και της δάγκωσε ελαφρά τον λαιμό,η κοπέλα εκδηλώθηκε με ένα μικρό βογγητό και οι πρώτες σταγόνες απο το αίμα της εμφανίστηκαν στο λευκό δέρμα,σα μαρμελάδα φράουλα πάνω σε μπισκότο με βούτυρο του φάνηκαν.Μπήκαν στο ασανσέρ με τα κορμιά πλεγμένα.

-Να γδυθώ εδώ;Η Μαίρη ήταν πρόθυμη και υπάκουη,είχε όμως μια ανεξήγητη ροπή στις περιττές ερωτήσεις.

-Περίμενε να στρώσω λίγη κόκα στο γραφείο μου,έχουμε καιρό.Βγάλτα όλα εκτός απο το δερμάτινο!Μετά απο λίγα λεπτά και τέσσερις γραμμές άσπρης σκόνης,κυλίστηκαν στη μοκέτα,ο καναπές φαινόταν σα να ήταν πολύ μακριά.Το πρώτο στραβοπάτημα της βραδιάς δεν το απέφυγε η Μαίρη,διατυπώνοντας την ευχή της σαν ερώτηση,κοινότοπη και εντελώς ξεκάρφωτη.

-Τελειώσαμε συγχρόνως ή μου φάνηκε;

Ο Γουλφ δεν έκρινε σκόπιμο ούτε να απαντήσει ούτε να σχολιάσει και προτίμησε να χαμηλώσει τα φώτα με το ντίμερ και να δυναμώσει λίγο τον ήχο στη μουσική,ώστε ούτε να είναι ευδιάκριτη η έκφραση του προσώπου του,ούτε να μπορούν να συνομιλήσουν πολύ.Της έδωσε ένα τζόιντ που μόλις είχε ανάψει για να τη μπουκώσει,έτσι που για λίγο δεν θα μπορούσε να πει και πολλά.Δίψασε,οπότε πήγε να βάλει πάγο σε δυο ποτήρια,αφού δεν ήθελε να ανακατέψει το προσωπικό του σε τέτοιου είδους φάση-όσο λιγότερα γνώριζαν,τόσο καλύτερα.Εξάλλου εκτός απο την πιστή,γριά μαγείρισσά του δεν εμπιστευόταν τους υπόλοιπους,ένα συνοθύλλευμα απο δουλοπρεπή,γυάλινα βλέμματα με κουτοπόνηρες προθέσεις και έκδηλη ηλιθιότητα.Γύρισε με τα ποτά στα χέρια,η κοπέλα είχε τώρα ξαπλώσει στον δερμάτινο καναπέ του γραφείου τελείως γυμνή,όμορφη,αλλά με πρόδηλες και αδικαιολόγητες αγωνίες.

-Ο χρόνος και οι ηδονές κυλούν για τον καθένα απόλυτα ατομικά όμορφη,μη την ψάχνεις συνέχεια, γιατί στην καλύτερη περίπτωση χαλάς τη φάση,ας το απολαύσουμε.

Της έδωσε το ποτό της και παρατήρησε τα πορφυρά σημάδια στο λαιμό που είχαν αφήσει τα δόντια του.Διψούσε ακόμη,οπότε τακτοποίησε λίγη κόκα στη λεία επιφάνεια του γραφείου του και την κάλεσε να ρουφήξει.Καθώς εκείνη έσκυψε με τα λεπτά,καλοσχηματισμένα ρουθουνάκια της ν' ανοιγοκλείνουν με απληστία πριν προσλάβουν την ουσία,εκείνος μετά απο ένα χάδι στους όμορφους γλουτούς της,την άνοιξε με τα δυο χέρια και μπήκε μέσα της απο πίσω αυτή τη φορά,αφού όλη η περιοχή ήταν και πάλι υγρή και πρόσφορη.Κοιμήθηκαν μαζί,κάτι που ο Γουλφ δεν άφηνε να συμβεί συχνά,αλλά το επόμενο απόγευμα που ξύπνησε ένοιωσε απο ένστικτο,ότι έπρεπε να έχει άμεσα έτοιμες τις απαντήσεις του για τις ερωτήσεις της που σίγουρα θ' αντιμετώπιζε μόλις την ξανάβλεπε,γιατί εκείνη τη στιγμή η θέση της δίπλα του ήταν άδεια.Σε λίγο η Μαίρη έφερε το πρωινό στο κρεβάτι,πράγμα πολύ θετικό,γαρνιρισμένο με τις αναπόφευκτες και αναμενόμενες ερωτήσεις της,πράγμα πολύ αρνητικό.

-Θα συνεχίσουμε μαζί απόψε;Η κοπέλα ήθελε να ξέρει και ο Γουλφ έπρεπε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους μια και καλή.

-Χτες είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου μια μοναχική νύχτα,κάτι που το συνηθίζω πολύ συχνά.Την άλλαξα για χάρη σου,δε μετνιώνω αλλά είμαι αποφασισμένος να την αναπληρώσω σήμερα.

-Στο μέλλον όμως ίσως...

-Βάλε μου σε παρακαλώ λίγο χυμό ακόμη,το μέλλον μόνο σε...κρυστάλινη σφαίρα μπορούμε να το δούμε,χαμογέλασε εκείνος ευγενικά για να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα και να βάλει τέλος στην κουβέντα που έτσι κι αλλιώς δεν είχε νόημα...Αργά το απόγευμα το κορίτσι πήρε ένα ταξί και πολλές αμφιβολίες μαζί για την συνέπεια των επιλογών της.Ο Γουλφ πάλι,αρκετά ανκουφισμένος κατέβηκε στο υπόγειο,στην αίθουσα γύμνασής του και εκτονώθηκε εποικοδομητικά για πάνω απο μια ώρα.Μετά ανέβηκε στον κήπο και έπαιξε το συνηθισμένο άγριο,ζωογόνο παίχνδι με το σκυλί του στο γρασίδι.Το ζώο συνέχισε το παιχνίδι και τις χαρές του,ενώ εκείνος μπήκε στο τζακούζι,όπου φρεσκάρισε και τις ιδέες του για τη νύχτα του μοναχικού λύκου που είχε υποσχεθεί εδώ και καιρό στον εαυτό του.Ο χρόνος είναι έτσι κι αλλιώς η πιό σχετική απο τις διαστάσεις.Μια σχισμή της,απο την οποία περνούν και προς τις δυο κατευθύνσεις,παρελθόν και μέλλον,άτομα της "φυλής" του Γουλφ ή άλλων παρόμοιων όντων την κάνει ακόμη πιό σχετική και ασύμβατη.Αποφάσισε λοιπόν συνοπτικά να κατέβει στο κέντρο της πόλης και λίγο μετά τις 2 π.μ. ανέβαινε την σκάλα του μπαρ.Διαπίστωσε ικανοποιημένος ότι οι μισοσκότεινοι χώροι,η δυνατή μουσική και η χαοτική ατμόσφαιρα,λιγόστευαν αισθητά τις πιθανότητες να έχει κάποια ανεπιθύμητη συνάντηση.Απο το βίντεογουολ ακούγονταν ουρλιαχτά απο τους "Λυκάνθρωπους του Λονδίνου",το έργο δηλαδή που έπαιζε εκείνη την ώρα και έτσι υπήρχε η τέλεια ηχητική κάλυψη για όποιον δεν ήθελε να ενοχλείται απο τους άλλους.Κάρφωσε το βλέμμα σε ένα νεκρό πλάνο στον τοίχο,την εικόνα μιας νεαρής γυναίκας που δεν γνώριζε και άναψε ένα τσιγάρο για να συγκεντρωθεί,αφού το τζόιντ που είχε καπνίσει στο δρόμο απο το πάρκινγκ του αυτοκινήτου μέχρι εκεί είχε μια αποδιοργανωτική επίδραση στη διάθεσή του.Μετά συγκεντρώθηκε στο μεγάλο καθρέφτη στον απέναντι τοίχο,με το αχνό περίγραμμα του ειδώλου του και σε δεύτερο χρόνο στη θελκτική εικόνα της Μαρινέλας που σέρβιρε τα ποτά στο μπαρ.

Η κοπέλα ανάμεσα στα κοκτέιλ που ετοίμαζε,έβαλε παγωμένη βότκα σε ένα ποτήρι μαζί με δυο σφηνάκια σναπς ροδάκινο από δίπλα και χαμογέλασε στον Γουλφ,που πραγματικά χρειαζόταν ένα ποτό εκείνη τη στιγμή.Την ευχαρίστησε με ένα φευγαλέο χάδι στο χέρι της με το περιποιημένο μανικιούρ,παρόλη την...υγρή δουλειά.Μετά απο μιάμιση ώρα περίπου και μισή μπουκάλα παγωμένη βότκα που την ήπιε σιγά και απολαυστικά,ο κόσμος άρχισε να αραιώνει εμφανέστατα και σύντομα ευτυχώς να εξαφανίζεται.Η νηφαλιότητά του ευτυχώς δεν είχε πάει ακόμα περίπατο και η ζώνη των νεκρών δεν ερχόταν ακόμη προς το μέρος του με τον τρομακτικό σχηματισμό της σε πλήρη ανάπτυξη.Η Μαρινέλα έδωσε μερικές οδηγίες στους συνιδιοκτήτες του μπαρ,που διακριτικά απομώνοσαν το χώρο και τον άφησαν ελεύθερο,οπότε ο Γουλφ πήδηξε πίσω απο την μπάρα και με το ένα χέρι της έσκισε το μαύρο τοπ,αλλά δεν πείραξε το σουτιέν.Η φουστίτσα της ήταν έτσι κι αλλιώς μίνιμαλ και δεν φορούσε κυλοτάκι.Την ανασήκωσε μετά απο τους γοφούς και την στήριξε στον ξύλινο πάγκο της μπάρας και αφού την άφησε να του βάλει το προφυλακτικό με ερεθιστικές,σιγανές,παλινδρομικές κινήσεις την ξάπλωσε προς τα πίσω κρατώντας το στήθος της και μπήκε απότομα μέσα της.Εκείνη αντιδρούσε με μικρά βογγητά και απαλά σφιξίματα με τα δάχτυλα στη μέση του,η ήβη της είχε γίνει μούσκεμα και δεν συγκράτησε το ουρλιαχτό της ηδονής τη στιγμή που το βαμπίρ της δάγκωνε επίμονα το λαιμό.Το αίμα πιτσίλισε χαριτωμένα την πετσέτα που συνήθως υπάρχει εκεί που βγαίνουν τα ποτά με κατεύθυνση την κατανάλωση.Της χάιδεψε για λίγο ακόμη το άσπρο,άτριχο και απαλό δέρμα του στήθους πιέζοντας απαλά τις θηλές και ύστερα την άφησε για να ντυθεί.Στη συνέχεια άναψε ένα πούρο και έβαλε μόνος του ένα ποτό για να κατασταλάξει λίγο η διάχυτη ψυχεδέλεια που πλανιόταν στην ατμόσφαιρα με τη βοήθεια και των κλιπς του Μουσικού Καναλιού που εναλλάσονταν την οθόνη πάνω απο το μπαρ χωρίς καμμία λογική συνέχεια.

Λίγο αργότερα πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο η κοπέλα σχολίαζε ανέμελα τις διάφορες αηδίες που άκουγε υπομονετικά όλο το βράδυ απο πελάτες,που όλοι είχαν να πουν μια αδιάφορη συνήθως δακρύβρεκτη ιστορία για να ξεφύγουν απο την προσωπική τους ανείπωτη μετριότητα.Οδηγούσε ήρεμα και η Μαρινέλα έντεχνα διατηρούσε τις αισθήσεις του σε παρατεταμένη εγρήγορση σε όλη τη διάρκεια της σύντομης διαδρομής με απαλό χάδι πάνω απο το φερμουάρ του πάντελονιού.Σε λιγότερο απο είκοσι λεπτά είχαν φτάσει στην Κηφισιά.Μέσα στο σκοτεινό γκαράζ έκαναν έρωτα πάνω στο σκουρόχρωμο,ζεστό ακόμη απο τη διαδρομή καπώ του αυτοκινήτου.Η μηχανή του δεν είχε εντελώς συνέλθει απο την πρόσφατη δράση που συνεχιζόταν λες σε άλλο ρυθμό απο πάνω απο τη γυαλιστερά εξαρτήματα -καρμπυρατέρ,συμπιεστή κλπ- που τώρα ξεκουραζόταν σε αντίθεση με το ζωντανό σύμπλεγμα που ερωτοτροπούσε πάνω τους.Η κοπέλα,μυημένη στο λάγνο μυστικισμό των αισθησιακών εκδηλώσεων του παρτενέρ της,του γύρισε μοιρολατρικά τον μακρύ,έντονα άσπρο λαιμό αφού με μια κίνηση μάζεψε και τράβηξε τα μαλλιά της προς την άλλη πλευρά.Το ουρλιαχτό της κορύφωσής του γέμισε τον υπόγειο χώρο,με την ξαφνική,σύντομη λάμψη της αστραπής μιας καταιγίδας που μόλις άρχιζε να "χορεύει" την Κηφισιά να φωτίζει τους ματωμένους του κυνόδοντες που σχημάτιζαν ένα ικανοποιημένο χαμόγελο στο διάφανο πρόσωπό του.

Λίγα λεπτά μόνο έβρεξε,αλλά με κατακλυσμιαίο ρυθμό και αμέσως μετά την απόλυτη σιγή που ακολούθησε,μια πηχτή άσπρη ομίχλη άρχισε να σέρνεται μαζί με το πρώτο ημίφως της μέρας που χάραζε πρώτα στο δάπεδο του γκαράζ και ύστερα ν' απλώνεται σαν ερπετό προς τους τοίχους με εμφανή πρόθεση να τους καλύψει.Η πόρτα του γκαράζ ήταν φυσικά κλειστή απο την ώρα που είχαν μπει μέσα,αλλά οι οξυμένες αισθήσεις του Γουλφ του έδωσαν σαφές σήμα για τον κίνδυνο που εισχωρούσε στο χώρο ακόμη και απο τις σχισμές της γκαραζόπορτας και απο τα πλαίσια των παραθύρων εξαερισμού του υπογείου μαζί με την αφύσικα ενιαία μάζα της λευκής ομίχλης.Απο την άλλη πλευρά της μεγάλης ενδιάμεσης σιδερένιας πόρτας που χώριζε τα υπόγεια απο το ασανσέρ και το κλιμακοστάσιο και ήταν πάντα κλειστή τη νύχτα,το σκυλί του είχε κι αυτό αντιληφθεί τον κίνδυνο και έξυνε με μανία την πόρτα.Με το ένα χέρι άρπαξε την κοπέλα που άρχισε να εκδηλώνει σημάδια πανικού και με το άλλο έβαλε το συνδυασμό στην ηλεκτρονική κλειδαριά και απασφάλισε τη βαριά πόρτα που άρχισε να σέρνεται για να ανοίξει τελικά με εκνευριστικά αργό ρυθμό.Την ίδια ώρα πίσω τους σέρνονταν μαζί με το άσπρο πέπλο της ομίχλης,πλεγμένες μέσα του ακαθόριστες μορφές που όμως πλησιάζοντας σχηματίζονταν σε κρανία,κόκαλα μαζί με κομάτια ματωμένης σάρκας.Ο ρυθμός και η ταχύτητα της κίνησης αυτής της μάζας φαινόταν να καθορίζεται απο κάποιο είδος ηχητικού "χαλιού" απο επιθανάτιους ρόγχους ανακατεμένους με οργασμικές κραυγές,κάτι σαν παράλογο,πεθαμένο ροκ.Το λυκόσκυλο έξαλλο,με τα δόντια έξω πάσχιζε να αρπάξει κανένα κρανίο ή καμιά κινούμενη ωμή μπριζόλα αλλά μάταια,η μάζα των μορφών δεν ήταν αρκετά συμπαγής.Ο Γουλφ παρά τον ενδεχόμενο κίνδυνο του άγνωστου φαινομένου είχε αρχίσει να το διασκεδάζει,αλλά για κάθε ενδεχόμενο πληκτρολόγησε τα νούμερα του κωδικού απο τη μέσα πλευρά της βαριάς πόρτας,που έκλεισε με πάταγο ανάμεσα στη Μαρινέλα,το σκύλο και την βραχνή,ανίσχυρη απόγνωση που έμεινε τελικά στην απέξω...Το κορίτσι ήταν ακόμη ταραγμένο μέσα στο ασανσέρ,ο λύκος του έδειχνε με κάθε τρόπο τη χαρά του και ο ίδιος αισθάνθηκε κάτι σαν ξαλάφρωμα,μια και ένας κίνδυνος που δεν γνωρίζεις,πάντα είναι μια σχετική απειλή.Στον καθρέφτη του ανελκυστήρα,φωτεινές ανταύγειες σε σκληρά χρώματα έπαιζαν ανάμεσα στα είδωλά τους,ένδειξη ότι η ένταση δεν είχε εκτονωθεί ακόμη εντελώς.Μόλις μπήκαν στην κυρίως κατοικία,άναψε ένα τζόιντ και άπλωσε τέσσερις γραμμές κόκας στο μεγάλο τραπέζι που τις σνίφαραν με ξεχωριστή ευχαρίστηση,με την κοπέλα να ζητά την άδεια να ετοιμάσει παγωμένα ποτά.

-Φυσικά,κοίταξε στο ψυγείο πάντα υπάρχουν τα αναγκαία και πρόσεξέ με, ηρέμησε κορίτσι μου είσαι απόλυτα ασφαλής εδώ,χαμογέλασε καθησυχαστικά ο Γουλφ πιέζοντας απαλά τα ρουθούνια του το ένα μετά το άλλο.

Η υπερβολική ένταση που κουβαλούσε η Μαρινέλα του ήταν κατανοητή,αλλά είχε αρχίσει να τον κουράζει.Αποφάσισε να κάνει λίγη υπομονή για να διαπιστώσει αν θα καλμάριζε,οπότε θα την κρατούσε για λίγες ώρες εκεί ή αν θα έπρεπε να καλέσει αμέσως ένα ταξί,εαν εκείνη γινόταν μονότονη και κουραστική.Πήγε στον κυρίως χώρο υποδοχής και ετοίμασε μόνος το μεγάλο τζάκι,τοποθετώντας κατάλληλα τα ξύλα στο σχήμα της τυπικής θυσίας στο βωμό μιας ακόμη ψευδαίσθησης.Ακριβώς για απόλαυση πρόκειται όταν δεν υπάρχει ανάγκη να ζεστάνεις το χώρο και πυροδοτείς μια εστία γεμάτη φυσικό καύσιμο για αισθητικούς και μόνο λόγους.Τον Γουλφ πάντως ποτέ δεν είχε απασχολήσει η ανάγκη να αναλύσει το μηδενισμό που σχεδόν πάντα ήταν ευδιάκριτος πίσω απο την πρακτική του.Το αισθητικό αποτέλεσμα και η διαρκής αναζήτηση της ευχαρίστησης ήταν οι μόνιμοι άξονες και τα μόνα κίνητρα των ενεργειών του.Η φωτιά στο τζάκι είχε στο μεταξύ πάρει τις διαστάσεις της,οι φλόγες χόρευαν μαυλιστικά πάνω στα πτώματα των ξύλων τον ρυθμό της εφήμερης παραφοράς τους,πριν μετουσιωθούν σε καπνό για να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την ήδη πειραγμένη ατμόσφαιρα.Κοιτάζοντας με μισόκλειστα μάτια την κοπέλα να του φέρνει ένα ουίσκι με πολύ πάγο στην πολυθρόνα όπου είχε βολευτεί,σκέφτηκε ότι είναι πολύ συνετό να μην υποτιμάς τον παράγοντα απελπισία σ' αυτή την πόλη.Μετά το ποτό τα βλέφαρά του βάρυναν ακόμη περισσότερο,οπότε ή έπρεπε να σνιφάρει λίγη κόκα για να ξανανεβάσει ταχύτητες και ρυθμούς ή να πάει για ύπνο.Τελικά και αφού έριξε μια διερευνητική ματιά στο οικείο αδύνατο,ελκυστικό κορμί του μελαχρινού,όμορφου κοριτσιού,αποφάσισε να παρατείνει τη φάση για όσο χρόνο θα μπορούσε να διαρκέσει ευχάριστα και κοιμήθηκε επιτόπου.Ξύπνησε στην ίδια περίπου στάση μερικές ώρες αργότερα,όταν είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει,νωρίς φυσικά εκείνη την εποχή.Η Μαρινέλα τον είχε σκεπάσει με μια ελαφριά κουβέρτα και διάβαζε ένα περιοδικό καθισμένη κοντά του.Είχε επίσης διατηρήσει αναμμένο το τζάκι και ο καφές ήταν έτοιμος πάνω σ' ένα δίσκο.

Ο Γουλφ την ευχαρίστησε βέβαια,αλλά ανησύχησε σοβαρά με όλες αυτές τις εκδηλώσεις συντροφικότητας και αποφάσισε να τελειώνει μια και καλή με έναν ενδεχόμενο κίνδυνο εισβολής στην προσωπική του ζωή.Η οικειότητα είναι ευπρόσδεκτη όταν υπάρχει αντικείμενο,αλλά η ανάληψη πρωτοβουλιών φροντίδας μπορεί να γίνει απειλή κατά της ατομικότητας,της υπέρτατης δηλαδή αξίας για τη φυλή του.Σηκώθηκε απότομα,μπήκε κάτω απο το ντους για να πάψει να σκέφτεται και γύρισε πιό φρέσκος στον καφέ του.Εκείνη τον πλησίασε,έβαλε τα δάχτυλά της στα υγρά του μαλλιά σε ένα παρατεταμένο χάδι και με το άλλο χέρι του άνοιξε το μπουρνούζι.Την γύρισε αμέσως ανάποδα,της κατέβασε το στρινγκ με το οποίο τριγυρνούσε απο ώρα μέσα στο σπίτι και την κόλησε στο παράθυρο που ήταν ακριβώς δίπλα απο το δίσκο με τον καφέ.Απο ένστικτο το κορίτσι στηρίχτηκε στο περβάζι,ο Γουλφ άνοιξε διάπλατα τα τζάμια και μπήκε μέσα της απότομα και λυτρωτικά,ενώ ήταν ήδη υγρή στο μάξιμουμ.Ρίγησαν απο την παγωνιά που εισχώρησε απότομα στο χώρο και το σκοτεινό προάστιο στα πόδια τους έμεινε σιωπηλό να αφουγκράζεται το ρόγχο της ηδονής και την κραυγή του οργασμού τους και να περιμένει με αγωνία,με τη λαίμαργη γλώσσα να κρέμεται λίγες σταγόνες απο το αίμα με το οποίο είχε τραφεί το βαμπίρ.Την ώρα που η Μαρινέλα πήγε στο μπάνιο,έβγαλε ένα μπουκάλι απο το χώρο που είχε τα ποτά,χωρίς να κοιτάξει καν ποιό ήταν το περιεχόμενό του.Ενοχλημένος έβαλε ένα ποτό,παγάκια στο ποτήρι και άναψε ένα τζόιντ.Χωρίς να το πολυσκεφτεί,πήρε τηλέφωνο για να καλέσει ένα ταξί.Μόλις η κοπέλα ετοιμάστηκε,τη ρώτησε αν προτιμά ένα φλυτζάνι καφέ ή ένα ποτό.Στο ερωτηματικό της χαμόγελο απάντησε με μια εξαντλημένη χειρονομία και της εξήγησε ότι το ταξί θα είναι στην είσοδο σε δέκα λεπτά.Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς,οπότε της έδωσε ένα αποχαιρετιστήριο φιλί,με την παρότρυνση να μην καθυστερήσει.Πείνασε ξαφνικά,ίσως επειδή χαλάρωσε η πίεση και αισθάνθηκε καλύτερα.Πήγε μόνος του στην κουζίνα έχοντας φρεσκάρει το ποτό του για να ετοιμάσει κάτι φαγώσιμο.Στο προσωπικό είχε δώσει ρεπό και έτσι αναγκάστηκε να ψάξει σε πολλά συρτάρια για να βρει τα δυο τρία πράγματα που χρειαζόταν.Τρώγοντας ένα σάντουιτς χάζευε απο το παράθυρο της κουζίνας τη φωτισμένη πισίνα,με τις συνηθισμένες,κουραστικές περιδηνήσεις ακέφαλων πτωμάτων και των βίαια αποχωρισμένων κεφαλιών που τους αντιστοιχούσαν να στάζουν αίμα μέσα στο διάφανο νερό και να τρακάρουν συχνά μεταξύ τους,λόγω του περιορισμένου χώρου.Δεν άντεξε στον πειρασμό και κατέβηκε στον κήπο ανάβοντας ένα τσιγάρο με την αισιόδοξη σκέψη ότι το κάπνισμα γενικά βλάπτει,αλλά όταν πρόκειται για τη φυλή του μικρή διαφορά κάνει.Πήρε μια καρέκλα κήπου που βρήκε κοντά στην πισίνα και την εκσφενδόνισε στο ταραγμένο νερό της.Λίγος αφρός και πολλές μπουρμπουλήθρες σχηματίστηκαν στο σημείο που έπεσε η άτυχη καρέκλα χαροπαλεύοντας στο νερό λες και αντιμετώπιζε πιράνγχας,αλλά το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό.Το φαινόμενο υποχώρησε,αλλά το χλωριομένο υγρό βάφτηκε κόκκινο με έναν υπόκωφο θόρυβο να συνοδεύει τις αλλαγές,σαν ένα αόρατο χέρι να είχε βγάλει απότομα την τάπα μιας δεξαμενής.Τα πάντα είχαν επανέλθει στο συνηθισμένο επίπεδο,λες και άνοιξε μια σχισμή στον πάγο και τα κατάπιε όλα.

Ο Γουλφ άρχισε να γελάει νευρικά.Τα μικρά φωτιστικά στα τοιχώματα της πισίνας έδειχναν μιαν αψεγάδιαστη εικόνα,τα πλακάκια της επένδυσής της φαινόταν απόλυτα άθικτα και όλα συνηγορούσαν στην άποψη,ότι απλώς άνοιξαν για λίγο και ύστερα ξανάκλεισαν οι πύλες της κόλασης.Σε ένα πιό αισιόδοξο σενάριο,όλα αυτά τα παράδοξα θα μπορούσαν να είχαν προκληθεί κάλλιστα απο τους ήχους των πουλιών στα γύρω δέντρα...Είχε αρχίσει να φυσάει ένα ελαφρό αεράκι,ανεπαίσθητο στην αρχή που ρυτίδωσε την επιφάνεια του νερού.Τέλειωσε το ποτό του και έκανε στροφή για ν' ανέβει στο σπίτι με τη σταθερή απόφαση να τα στείλει στο διάολο όλα αυτά και να σνιφάρει λίγη κόκα πριν ετοιμαστεί για έξω, με το σίγουρο συμπέρασμα στο μυαλό,ότι τα συγκεκριμένα μηνύματα έρχονται απο κάπου αλλού και για κάποιον απροσδιόριστο σκοπό.Αν βέβαια είχε ρίξει μια ματιά πίσω του,θα είχε δει ολοκάθαρα στον πάτο της πισίνας να τρεμοφέγγει με μεγάλα γοτθικά γράμματα ο τίτλος του βιβλίου της ζωής του.Ρούφηξε τις δυο γραμμές όπως είχε προγραμματίσει και ένιωσε πολύ καλύτερα.Με οργανωμένες κινήσεις έφτιαξε ένα δυνατό καφέ,που ήπιε με μικρές γουλιές και ετοιμάστηκε για μια βόλτα λίγο πιό βόρεια,μετά το Διόνυσο.Αργότερα εκείνο το βράδυ είχε κανονίσει να πάει ή τουλάχιστον να περάσει για λίγο απο τοσπίτι του Γιάννη στο Ψυχικό.Κάτι τέτοιο φυσικά σήμαινε,ότι απο τα βόρεια στις πλαγιές της Πεντέλης θα έπρεπε να γυρίσει αρκετά νότια,κάτι που όμως αργά τη νύχτα δεν θα είχε και πολλή σημασία.Στο ύψος του Γερμανικού Στρατιωτικού Νεκροταφείου είχε ήδη ελαττώσει την ταχύτητα αρκετά ώστε να στρίψει αριστερά,εκεί όπου υποδεικνύει η ταμπέλα.Συνέχισε σε ρυθμό ρελαντί την πορεία προς τα κάτω,όπου στο βάθος και στο έντονο φως του γεμάτου φεγγαριού φαίνονταν να διαγράφονται μακριές οι σειρές των τάφων των μαχητών του παλιού,μεγάλου πολέμου.Οι σταυροί κατά παράδοξο τρόπο φαίνονταν να συγκλίνουν προς κάποιο ιδεατό κέντρο-της κόλασης ίσως.Κάθε θόρυβος,ακόμη και ο ελάχιστος ακουγόταν σε αντήχηση,με εκείνη την παράξενη ακουστική που εμφανίζουν πολλά σημεία στην Αττική.Δεν θέλησε να μπει μέσα στο κοιμητήριο,παρόλο που είχε μόνιμη διαπίστευση γι' αυτό.Προτίμησε να ανάψει ένα τζόιντ έξω,στο χώρο στάθμευσης και περπάτησε για λίγο εκεί γύρω μέχρι να το καπνίσει με βαριεστημένες ρουφηξιές.Το μόνο που ακούστηκε μέσα σ' αυτό το υποβλητικό, πεθαμένο σκηνικό,εκτός απο μερικά νυκτόβια πλάσματα,ήταν ο ρυθμικός θόρυβος του βηματισμού απο τις μπότες του πάνω στο χαλίκι.Ακροάτριες ή ακροατές δεν υπήρχαν έτσι κι αλλιώς,άσε που πάντα ισχύει η αρχή,ότι όταν είσαι μόνος δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα!Ο Γουλφ χαμογέλασε με τη σοφιστεία του καθώς είχε καθίσει στο ζεστό ακόμη καπώ του αυτοκινήτου για να προσθέσει λίγες γουλιές ουίσκι στο τέλος του τσιγάρου του.Εντελώς ήρεμος,δεν αισθανόταν προσωρινά ανάγκη για τίποτα,ούτε καν για αίμα.

Ανατρίχιασε απο την έντονη ψύχρα και προσπάθησε να συγκεντρωθεί σε κάτι,όπως στις αμφίβολες προοπτικές του πάρτι στο Ψυχικό.Συμπέρανε ότι δεν ήθελε να προβληματιστεί για κάτι τέτοιο,ότι βαριόταν αφάνταστα.Για άλλη μια φορά "είδε" καθαρά μπροστά του,σα να βρισκόταν ο ίδιος ψηλά ή σα να έβλεπε μεγέθυνση αεροφωτογραφίας,τις μακριές,ατέλειωτες σειρές των νεκρών,σκελετών στρατιωτών,υπαξιωματικών και αξιωματικών.Μερικοί απ' αυτούς δεν είχαν λειώσει εντελώς,οι στολές τους ήταν αψεγάδιαστες και συντάσσονταν για μια τελευταία ίσως έφοδο,με τα στρατιωτικά τους σύμβολα στη θέση τους,άλλοι απλές νεκροκεφαλές όμως το ίδιο αποφασιστικοί,τρέμοντας απο ανυπομονησία για μια τελευταία μάχη κατάκτησης.Απο την εικόνα έλειπαν εντελώς το χώμα που τους κάλυπτε και οι ταφόπλακες ,με τις οποίες άλλοι -συνήθως άκαπνοι- προσπάθησαν να τους σκεπάσουν και να θέσουν τέρμα στη γήινη δράση τους.Μπήκε ήρεμα στο αυτοκίνητο,το γνώριμο σκηνικό εξακολουθούσε να εξελίσσεται πίσω του διεκδικώντας το πεπρωμένο του,την ώρα που έκανε την αναστροφή με κατεύθυνση την ανηφόρα που οδηγεί στον κεντρικό δρόμο.Το άσπρο,σκληρό φως του φεγγαριού έκανε τυχαία μια αντανάκλαση σε κάτι μεταλλικό στο πέτο του μπουφάν του-μια μικρή,ασημένια ατραπή,που όμως ο ίδιος ποτέ δεν είχε καρφιτσώσει εκεί γιατί απλούστατα δεν την κατείχε.Την ώρα που έστριβε δεξιά στη διασταύρωση με κατεύθυνση το Διόνυσο,κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι του αυτοκινήτου και χαμογέλασε περισσότερο ευχαριστημένος παρά έκπληκτος.Μετά τη Ρέα έστριψε απότομα αριστερά για να κόψει δρόμο μέσω Εκάλης,παρόλο που τα απαράδεκτα,παράνομα "σαμαράκια" της οδού Ρόδων αποτελούν ενόχληση και αδικαιολόγητη φθορά υλικού για τους περαστικούς.Είναι γνωστό,απο την...πιλοτική εφαρμογή τέτοιων παγίδων στο Ψυχικό δεκαετίες πριν,ότι είναι αποτελέσματα μιας τριτοκοσμικής σύμπραξης διεφθαρμένων δημαρχίσκων και νομιμοφανών ληστών μ' επιρροή που μένουν εκεί γύρω και δεν θέλουν να ενοχλούνται από ξαφνικές επιταχύνσεις.Σε ελάχιστα λεπτά παρόλα αυτά βρισκόταν στην Πολιτεία.Είχε αποφασίσει να περάσει απο το σπίτι του για να φρεσκαριστεί λίγο πριν κατέβει στου Γιάννη.Ενεργοποίησε μια απο τις μουσικές λίστες επιλογής του στο ηχοσύστημα,έβαλε ένα σκέτο ουίσκι σε ένα ποτήρι και ετοίμασε δυο γραμμές κόκας πάνω στο τραπέζι φαγητού,που βρισκόταν πιό κοντά.Μετά προτίμησε ένα γρήγορο ντους με εναλλαγή ζεστού-κρύου νερού,που σε ξυπνάει χωρίς να σε χαλαρώνει υπερβολικά,κάτι σαν αναβολικό για να επανενεργοποιηθείς πιό γρήγορα.Μετά απο τέτοια προετοιμασία,η διαδρομή Κηφισιά-Ψυχικό ήταν ουσιαστικά μηδενική σε απόσταση και χρόνο λόγω και της προχωρημένης ώρας.Καθώς κατηφόριζε απο την Πολιτεία σταμάτησε στο περίπτερο στο Κεφαλάρι για να αγοράσει δυο μπύρες για το δρόμο.Συνέχισε έτσι,στο ίδιο ήσυχο τέμπο μέχρι το Ψυχικό.Απέφυγε τις δυο πλατείες,εξοπλισμένες με τα ίδια εκείνα παράνομα σαμαράκια που υποτίθεται λειτουργούν αποτρεπτικά στις φιλοδοξίες οργάνωσης επίσης παράνομων στοιχημάτων για κόντρες και που απλώς διοχετεύουν αλλού τους επίδοξους πιλότους του ενός σεντ.

Πάρκαρε έξω απο το σπίτι του φίλου του,όπου κατά σύμπτωση συνάντησε τον Θάνο και τον Αριστοτέλη που έφτασαν την ίδια ώρα.Εκεί μέσα η κατάσταση ήταν χαοτική,παρόλο που οι χώροι ήταν μεγάλοι,τόσο οι εσωτερικοί όσο και ο κήπος,που επίσης είχε κόσμο αφού η ατμόσφαιρα ήταν υγρή αλλά όχι κρύα,τουλάχιστον σε σχέση με την εποχή.Προχώρησε πιό μέσα,με την πρόθεση να πάρει ένα ποτό και συγχρόνως απαντούσε με ένα νεύμα ή με μια βαριεστημένη κίνηση του κεφαλιού στον χαιρετισμό φίλων,γνωστών ακόμη και ατόμων που του ήταν αδύνατο να θυμηθεί απο που τα γνώριζε.Για παράδειγμα, βρέθηκε σε άβολη θέση όταν με το ποτήρι πιά στο χέρι,του έπιασαν την κουβέντα δυο πολύ αδύνατα κορίτσια που έδειχναν ότι έπαιζαν επικίνδυνα με τη νευρική ανορεξία προκειμένου να έχουν μερικές ευκαιρίες.Φαίνεται ότι τον θυμόταν καλά,ανέφεραν πραγματικά γεγονότα,ο Γουλφ όμως το μόνο που ανακάλεσε τελικά στη μνήμη του ήταν ότι δεν είχε κοιμηθεί με καμμία απο τις δυο και ότι απλώς είχε σνιφάρει κόκα μαζί με τη μία ένα περίεργο βράδυ.Πάντως είχε αρκετή διαύγεια ώστε να αποφεύγει έξυπνα κάτι τέτοιες κοινωνικές,βαρετές παγίδες και αρκετή υπομονή ώστε να ξεγλυστράει απο κάποιες άλλες υστερικές διαχύσεις με απόπειρες φιλιού στο στόμα απο παλιές γνώριμες,που ήδη ήταν μεθυσμένες και προσπαθούσαν απεγνωσμένα ν' αναβιώσουν πεθαμένες επαφές και αναμνήσεις.Δεν είχε κανένα νόημα να βάλει τον παράγοντα λογική σε μια συζήτηση,όταν αυτός ή αυτή που συνομιλούσε μαζί του ήταν πολύ περισσότερο "αλλού" απ' ότι θα μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί.Αποσπάστηκε απο όλα αυτά για λίγο,όπως και απο τις κλισέ ερωτήσεις περί τροπικών που θεωρούσαν φαίνεται υποχρεωτικές μερικοί και μερικές και προχώρησε μόνος σε μια αλέα του κήπου για να ησυχάσουν τ' αυτιά του.Τότε ήταν που εντόπισε πιό πέρα την Αντριάνα να μιλάει με την Χριστίνα,γνωστή κοσμική κουτσομπόλα.

-Τι κάνει η μαμά σου,ήθελε να μάθει με υποκριτικό ενδιαφέρον η δεύτερη.

-Βγαίνει ακόμη με το Χάρη,που όπως πολύ καλά ξέρεις είναι αισθητά νεώτερός της.Πρόσφατα έκανε και μερικές αισθητικές παρεμβάσεις,αλλά αυτά είμαι σίγουρη ότι τα έχεις διαβάσει ήδη στα έντυπα κουτσομπολιά,που εσύ ονομάζεις μεγαλόσχημα περιοδικά.Η Αντριάνα ήταν επιθετική στις απαντήσεις της,αλλά και η αδιακρισία της άλλης έσπαγε νεύρα,γιατί συνέχισε απτόητη.

-Κάπου είδα μια φωτογραφία της και σκέφτηκα να σε ρωτήσω...

-Εσύ με ποιόν είσαι αυτή την εποχή,ρώτησε η άλλη και πέρασε έτσι στην αντεπίθεση.Η απάντηση της Χριστίνας,που ανέφερε μάλλον το όνομα κάποιου κοσμικού της μικρής έτσι κι αλλιώς αθηναικής "καλής" κοινωνίας,σκεπάστηκε απο το σφύριγμα μιας ξαφνικής ριπής αέρα,που έκρυψε την ασήμαντη πληροφορία.

-Τον είδες καθόλου τελευταία;Ο Γουλφ ήταν σίγουρος πως η Αντριάνα ρωτούσε γι αυτόν και οι αισθήσεις του συνέχισαν σε επιφυλακή.

-Τους τελευταίους μήνες,όχι,χαμογέλασε η άλλη.

Πριν ακόμη πλησιάσει πολύ τις δυο κοπέλες,ένιωσε την έντονη επιθυμία να ξαναβρεθεί με την Αντριάνα,όχι φυσικά για ν' αναβιώσει το παρελθόν,αλλά για να ξαναδοκιμάσει την αίσθηση του απαλού της δέρματος στα χέρια και στα δόντια του.Τις μαζικές αντιρρήσεις των φυλετικών του καταβολών τις ένιωσε σαν ακαθόριστα γρυλίσματα στ' αυτιά με αποτρεπτικές προθέσεις,όμως την απόφαση την είχε πάρει.Χωρίς άλλη καθυστέρηση πλησίασε τα δυο κορίτσια,αντιπαρήλθε τις εκδηλώσεις χαράς και έκπληξής τους αντίστοιχα και πήρε την Αντριάνα απο το χέρι,χαιρετώντας με ένα χαμόγελο τη Χριστίνα και παίρνοντας το ρίσκο για τα πιθανά της σχόλια.Αναζήτησε ένα άδειο δωμάτιο με κλειδί απο μέσα και μόλις το βρήκε,μπήκαν.Κατά τύχη ήταν η κρεβατοκάμαρα του Γιάννη,δηλαδή ένας απο τους πιό προσεγμένους χώρους του σπιτιού.Κλείδωσε χωρίς δεύτερη σκέψη την πόρτα πίσω του.Ο Γουλφ πήρε στα χέρια του το κορίτσι που σπαρτάρησε απο προσμονή και παρέτεινε όσο γινόταν τα προκαταρκτικά παιχνίδια,ανεβάζοντας σε βασανιστικό κρεσέντο την ένταση του "θέλω" και των δυο.Χάιδεψε αργά το στήθος της χωρίς να την αγγίξει με τα δόντια του,γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν στους μήνες που ακολούθησαν την πρώτη τους επαφή,εκείνη πρόσθεσε ή όχι σιλικόνη,πάντως όλα φαίνονταν φυσιολογικά.Με τη γλώσα και το χέρι ξεκλείδωσε εύκολα το θρυλικό  "Σημείο G" και έφερε την κοπέλα απο κάτω του,έτοιμη για τη διείσδυση,υγρή,μανιασμένη και ορθάνοιχτη,απομακρύνοντας το στόμα της σχεδόν με τη βία απο το όργανό του,το οποίο αυτή δεν έλεγε ν' αποχωριστεί.Του έσκισε το λευκό μπλουζάκι με μια κίνηση,παρόλο το άψογο μανικιούρ της και τα κατάλευκα δόντια της φάνηκαν σ' ένα χαμόγελο φιλαρέσκειας,ανάμικτης με το κύμα της ηδονής που την είχε συνεπάρει ανεπανόρθωτα,γνωρίζοντας ότι απο ένα σημείο και μετά,δεν υπήρχε επιστροφή.Δευτερόλεπτα πριν τον οργασμό,έχωσε τα δόντια του στη λευκή της σάρκα,με το χείμαρρο των ξανθών μαλιών να πλαισιώνουν το λαιμό της και όταν σήκωσε πιά το κεφάλι του,οι μεγάλοι κυνόδοντες έσταζαν αίμα και η Αντριάνα ακουμπούσε κουρασμένη το κεφάλι της στο πλάι.Για λίγο έμεινε ακίνητη,ικανοποιημένη για όλα,έστω και αν αυτό σήμαινε ότι είχε αποδώσει έναν ακόμη φόρο αίματος στον Γουλφ και τις φυλές που τον ακολουθούσαν,όπως τους λυκανθρώπους,που αντίθετα με τις προληπτικές δοξασίες,είναι στην πραγματικότητα παραδοσιακοί σύμμαχοι και όχι αντίπαλοι των βαμπίρ.

Μετά την κορύφωση,αναζήτησε λίγη κοκαίνη που είχε φυλαγμένη σ' ένα κουτάκι στην τσέπη του.Σηκώθηκε χωρίς να ντυθεί ακόμη και αφού τη βρήκε,σχημάτισε προσεκτικά τέσσερις συμμετρικές γραμμές πάνω σε ένα άσπρο,διακοσμητικό κολωνάκι ελληνορωμαικού ρυθμού που βρισκόταν κοντά τους,με ανάλογο κιονόκρανο.Σκέφτηκε ότι πάνω στη λευκή επιφάνειά του δεν θα ξεχώριζαν τυχόν υπολλείματα άσπρης σκόνης την άλλη μέρα,που θα έβαζαν τον Γιάννη ίσως σε μπελάδες ή σε αχρείαστους πειρασμούς-ο φίλος του έκανε προσπάθεια αποτοξίνωσης.Σνίφαραν την κόκα πάνω απο το λείο επίπεδο που κάλυπτε το μικρό κιονόκρανο με ένα σφιχτοτυλιγμένο χαρτονόμισμα και αποφάσισαν να μείνουν για λίγο ακόμη εκεί,πριν ξαναγυρίσουν στις κοινωνικότητες του πάρτι.Η κοπέλα πήρε την τσάντα της κι έβγαλε ένα τζόιντ απο μια κομψή θήκη,που κατόπιν πέταξε πάνω στα σκόρπια εσώρουχά της - για να μη την ξεχάσει ύστερα - και το άναψε.Ο Γουλφ άνοιξε τα τζάμια,ο αέρας έξω είχε δυναμώσει και το λειψό φεγγάρι προσπαθούσε μάταια να διεισδύσει μέσα απο τις γρίλιες,αδιάκριτο όπως το θέλουν οι παραδόσεις.Το κάπνισαν χωρίς λόγια ή διαχύσεις.Οι σκιές τους πάνω στον τοίχο ζωντάνεψαν και πλησίασαν την ώρα που ξαναμπήκε απότομα μέσα της,αλλά ξαφνικά αποσχίστηκαν απο την πιστή απεικόνιση δυο κορμιών σε σύμπλεγμα.Λειτούργησαν ανεξάρτητα πάνω στη σκοτεινή επιφάνεια,δείχνοντας δυο φιγούρες σε απόσταση να κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις,σε πιστή απόδοση ίσως της μηδενικής συναισθηματικής και ψυχικής κλίσης του ενός προς την άλλη.Στη σαρκική του εκδοχή όμως,το σενάριο εξελίχθηκε πολύ ρεαλιστικά πάνω στον ανοιχτόχρωμο φόντο των σεντονιών του οικοδεσπότη.Το αδύναμο φεγγαρόφωτο που έμπαινε απο τις γρίλιες,με τις σκιές των κλαδιών απο τις μεγάλες λεύκες του κήπου που κινούσε ο αλλόκοτος εκείνος άνεμος,σχημάτιζαν τις πιό σουρεαλιστικές φωτοσκιάσεις.Τα φίδια του αέρα που στο μεταξύ είχε δυναμώσει,άρχισαν να εισχωρούν σαν σκοτεινές ταινίες απο τα μικρά κενά ανάμεσα στις γρίλιες.Φαίνεται πως οι εκούσιες πληγές στο λαιμό της κοπέλας αιμορραγούσαν λίγο και προκαλούσαν αυτή την φρενίτιδα.Εδώ η μόνη έξυπνη αντίδραση θα ήταν να ανασκευάσει το πρόβλημα,ανατρέποντας τα δεδομένα και μετατρέποντας τη φρίκη σε όπλο,να το στρέψει εναντίον εκείνου που τον απειλούσε.Ο Γουλφ που είχε συνέλθει γρήγορα απο τους σεξουαλικούς παροξυσμούς,αντιλήφθηκε την απειλή και σηκώθηκε ανήσυχος.Δεν βρισκόταν όμως σε πλεονεκτική θέση,οπότε αποφάσισε να περιμένει την εξέλιξη του φαινομένου.Πρόσεξε τη μικρή,πορνό απεικόνιση απο τις σκιές τους στον τοίχο,που τώρα είχαν πλησιάσει πάλι και έπαιζαν "το έργο" του τελευταίου ερωτικού πλησιάσματος του περιστασιακού ζευγαριού λίγα λεπτά πριν.Οι σκανδαλιάρηδες εφιάλτες τοίχου εξαφανίστηκαν μονομιάς μετά την τελευταία σκηνή,πιστή αναπαράσταση απο το προηγούμενο σύμπλεγμα.Το περίγραμμα του κεφαλιού της Αντριάνα φαινόταν ριγμένο προς τα πίσω με την κορύφωση και τα χέρια του Γουλφ,που την είχε καθίσει πάνω του,χάιδευαν το στήθος της.Ο άνεμος έξω ξανάγινε αεράκι και οι σκιές υποχώρησαν αργά-αργά,μέχρι που εξαφανίστηκαν εντελώς μπροστά στην προοπτική της καινούριας ημέρας που θα ερχόταν μετά απο λίγο.

-Χρειάζομαι ένα ποτό,δήλωσε αφηρημένα ο Γουλφ,ελέγχοντας τα παράθυρα απ' όπου είχαν εξαφανιστεί πριν απο λίγο οι σκιές της λαγνείας.Τώρα φαίνονταν μόνο ρεαλιστικές φωτοσκιάσεις και μάλιστα στα φυσιολογικά πλαίσια.

Μπήκε στο μπάνιο του υπνοδωματίου και έκανε ένα γρήγορο ντους.Χωρίς να μπει στον κόπο να στεγνώσει εντελώς,φόρεσε το παντελόνι του και ένα άσπρο μπλουζάκι του φίλου του,αφού το κορίτσι είχε σχίσει στην παραφορά το δικό του πριν.Μαζί με τον κορεσμό που ένιωθε,είχε αισθανθεί και ένα παράξενο ανακάτεμα στο στομάχι,που ίσως είχε προκληθεί απο τον συναισθηματισμό που είχε παρεισφρύσει στην ατμόσφαιρα της φάσης με την Αντριάνα.Η έμφυτη κλίση του για το απόλυτο τίποτα σε τέτοια θέματα,ο μηδενισμός του που προερχόταν απο γερή πεποίθηση και η αισθητική του που επίσης ακουμπούσε σε στέρεες βάσεις,του έδειχναν το μονόδρομο της απομάκρυνσης απο κάτι τέτοιες καταστάσεις.Βγήκε στο διάδρομο βιαστικά,γιατί ήξερε ότι ένα ουίσκι ή ένα μπέρμπον θα του έφτιαχναν τη διάθεση.Το ζήτημα ήταν να φτάσει στις αίθουσες υποδοχής της κατοικίας όπου είχε δει στην αρχή να σερβίρονται τα ποτά.Παρατήρησε ότι το πάρτι ή τουλάχιστον ότι είχε μείνει ακόμη απο τη δράση του,απλωνόταν γύρω απο την πισίνα,οπότε φρόντισε να αποφύγει το πέρασμα απο ακάλυπτους χώρους γύρω απο αυτήν,το γυμναστήριο και το στέγαστρο του υπαίθριου μπιλιάρδου.Μετά εμφανίστηκε ένα καινούριο προβληματάκι,αφού οι βασικοί χώροι υποδοχής δεν ήταν μισοάδειοι όπως ειχε υποθέσει.Βέβαια,οι περισσότεροι καλεσμένοι είχαν φύγει και όσοι ήταν ακόμη εκεί,είχαν γίνει αλοιφή απο τις τζάμπα καταχρήσεις και βρίσκονταν διάσπαρτοι σε καναπέδες,πολυθρόνες ή στο πάτωμα σε κατάσταση νιρβάνας ή στη χειρότερη κοιμόταν μέσα σε εμετούς με φοβερά χανγκ όβερ να τους περιμένουν όταν ξυπνούσαν.Παρόλα αυτά,ένα νέο,ολιγάριθμο κύμα παρασίτων είχε κάνει την εμφάνισή του,όπως πάντα τις πρώτες πρωινές ώρες.Καμμιά εικοσαριά άτομα,γυναίκες και άντρες που πάντα μετά τις 3 με 4 π.μ.και αφού είχαν δει ότι παιζόταν στα σινεμά,είχαν περάσει κυρίως για ποτό-τράκα απο διάφορα μπαρ ή ιδιωτικές εκδηλώσεις,γίνονταν φόρτωμα με την προσκόλλησή τους σε ανθρώπους και μέρη όπου ήταν γνωστό ότι γίνονταν μεγάλα πάρτι.Κοινό τους γνώρισμα η εύκολη κολακεία,η προθυμία για βρώμικες μικροεκδουλεύσεις και ρουφιανιές και η λιγδερή δουλοπρέπειά τους.Σπάνια,τυχαίνει να υπάρχει κάποιο ακατέργαστο διαμάντι ανάμεσά τους,αναλώσιμο βέβαια κι αυτό,έτσι που ο Γουλφ αφού βρήκε ένα μπουκάλι μπέρμπον κλειστό και δυο ποτήρια,πέρασε ανάμεσα απο το κουλτουριάρικο μικρό τσίρκο,αλλά δεν είδε κάποιο πολύ όμορφο κορίτσι που να αποτελεί κίνητρο για να καθυστερήσει το ποτό του.Στο υπνοδωμάτιο η Αντριάνα είχε κολλήσει στην τηλεόραση,βλέποντας όποιες μαλακίες πάσαρε εκείνη την ώρα το πρόγραμμα της καλωδιακής.Για παράδειγμα η κατεδάφιση δυο παλιών,ψηλών κτιρίων είχε αποσπάσει εντελώς την προσοχή της χωρίς καμμία φανερή αιτία,αφού το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο του θεάματος ήταν η απόλυτη συμμετρία των καταστροφών χωρίς να χρειάζεται να προηγηθούν οι αντίστοιχες απειλές.Λίγο πριν γυρίσει στο δωμάτιο,του έκοψε το δρόμο η Ντέπη,που περιφερόμενη στην προσωπική της κόλαση και αφού είχε κάνει για λίγο ψυχανάλυση σε κάποια ακτή της Καλιφόρνια με παταγώδη αποτυχία,είχε και απορίες.

-Πίνεις καιρό;

-Αυτό σε απασχολεί τέτοιες ώρες κορίτσι μου;Ο Γουλφ δεν άντεχε ν' ανοίξει κουβέντα για το τίποτα,την ώρα μάλιστα που δεν είχε όρεξη να πλησιάσει για κανένα λόγο την Ντέπη,που τη θυμόταν ευχάριστα απο το παρελθόν,αλλά μέχρι εκεί.Απομακρύνθηκε λοιπόν με γρήγορο βήμα για να γυρίσει στην Αντριάνα,που δεν ξεκόλλαγε με τίποτα απο την τηλεόραση.

-Τι γίνεται εκεί έξω;ρώτησε χωρίς να πάψει να κοιτάζει τα σκουπίδια στην οθόνη.

-Τα συνηθισμένα μπαλαμούτια,απάντησε βαριεστημένα ο Γουλφ και έβαλε δυο ποτά ανάβοντας άλλο ένα τζόιντ.Η υπόλοιπη κουβέντα τους κύλησε πάνω στα κύματα ενός ωκεανού συμβολισμών,οπότε εκείνος πήρε την πρωτοβουλία να διακόψει τον χαλαρό έτσι κι αλλιώς ειρμό με μια πρόταση,που έβαζε τίτλους τέλους με ένα αόριστο ρέιντσεκ για ξεκάρφωμα.

-Πάμε αύριο για ποτό αργά,απέναντι απο το Κολυμβητήριο,γιατί έχω καιρό να περάσω απο εκεί;

Αυτό σήμαινε ότι θα έφευγαν χωριστά απο του Γιάννη,με την κοπέλα να έχει βάσιμες ελπίδες ότι θα υπήρχε επόμενη μέρα.Το πρώτο σκέλος της απόφασης του Γουλφ μπήκε σε εφαρμογή μετά το τρίτο ποτό που ήπιαν χωρίς να μιλούν πολύ.Εκείνη μπήκε στο μπάνιο και εκείνος άναψε ένα τσιγάρο απλώνοντας τα πόδια στο κρεβάτι.Ετοιμάστηκαν χωρίς να βιάζονται και βγήκαν έξω αποφασισμένοι ν' αντιμετωπίσουν τους ξεθυμασμένους αποχαιρετισμούς της προχωρημένης εκείνης ώρας.Πατώντας με προσοχή ανάμεσα στα κοιμισμένα "πτώματα" που ήταν σκορπισμένα παντού μέσα στο σπίτι,παραδομένα στην απόλυτη χαύνωση της κραιπάλης και της δανεικής εκτροπής,ξέφυγαν πιό εύκολα απο το προσδοκώμενο προς την έξοδο.Μόνο σε μια περίπτωση η γόβα του κοριτσιού σκάλωσε σ' ένα σύμπλεγμα κορμιών πριν την κεντρική είσοδο στον κήπο,αλλά η επαφή ήταν τόσο ξώφαλτση που κανένα απο τα ζόμπι δεν αφυπνίστηκε.Δεν χρειάστηκε λοιπόν να προσπαθήσουν για ν' αποφύγουν τίποτα και βγήκαν χωρίς διατυπώσεις απο το σπίτι του Γιάννη,που σίγουρα ήταν κάπου χωμένος προσπαθώντας να ερμηνεύσει τον κόσμο του.Μπήκαν στο αυτοκίνητό του,ο ήχος της μηχανής αναμείχθηκε με του ραδιοφώνου,την έβαλε σε ένα ταξί κάτω απο την πρώτη πλατεία και έστριψε στα φανάρια αριστερά για Κηφισιά.Είχαν συμφωνήσει να βρεθούν το επόμενο βράδυ στο Μετς,πίσω απο τις στήλες του Ολύμπιου Δία,που δέσποζε υπομονετικά επί αιώνες ενός όμορφου,του μοναδικού ίσως αξιόλογου σποτ στο κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας.Το επόμενο απόγευμα ο Γουλφ με ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι,κοίταζε αφηρημένος τη βροχή απο τη βεράντα,ενώ η καταιγίδα σάρωνε την πόλη,χαμένη στην καταχνιά.Στα νότια και δυτικά έβλεπες μόνο με τη φαντασία,με τους υδρατμούς και μια λεπτή ομίχλη να καλύπτουν τα πάντα.Το ίδιο βράδυ η ατμόσφαιρα είχε καθαρίσει,οπότε μετά απο ένα ντους και δυο γραμμές κόκας ήταν έτοιμος να κατηφορίσει για το κέντρο και την περιοχή της πύλης του Αδριανού.Με την κοπέλα είχε κανονίσει να συναντηθούν μέσα στο μπαρ,χωρίς δεσμεύσεις και χρονικούς περιορισμούς.Λίγο μετά τα μεσάνυχτα ήταν εκεί.Ο ένας απο τους ιδιοκτήτες του μαγαζιού που κατά τύχη έκανε δημόσιες σχέσεις εκείνη την ώρα μιλώντας με κάποια άτομα,τον υποδέχτηκε με το πιό φρέσκο του χαμόγελο και θερμές,αν και λίγο υπερβολικές εκδηλώσεις φιλίας.Πήγε στη δεύτερη μπάρα για να πάρει ποτό,εκεί όπου δούλευε ο φίλος του ο Άγγελος.Αυτός παρόλη την κούραση και την πίεση της δουλειάς,μετέδιδε μια θετική ενέργεια στο άμεσο περιβάλλον του,με αποτέλεσμα να υπάρχει αρκετός κόσμος εκεί γύρω.Ο Γουλφ με το ποτήρι στο χέρι αφέθηκε για λίγο να παρατηρεί βαριεστημένα όσα γίνονταν γύρω του,κυρίως άκουγε θέλοντας και μη σκόρπια αποσπάσματα απο κουβέντες της διπλανής παρέας.

-Πήρα λίγο εδώ,στους γοφούς...ένα κιλό τους τρείς τελευταίους μήνες!Το κορίτσι που γκρίνιαζε ήταν παρόλο το περιττό κιλό όμορφο,με γαλάζια μάτια που τα είχε συνδυάσει με μπλε μπλουζάκι και ομοιόχρωμη κοντή φουστίτσα και σώμα με πολύ καλές αναλογίες.Κατέβασε δυο σφηνάκια τεκίλα απανωτά και περίμενε προφανώς τις αντιδράσεις παρηγοριάς της παρέας της,που δεν άργησαν καθόλου.

-Ξεκόλλα μωρό μου οι γραμμές σου σε διαψεύδουν,άρχισε ο πρώτος γλείφτης.

-Μάρτυρας ο καθρέφτης μου,το έχω τσεκάρει σου λέω...

Απομακρύνθηκε λίγο αφού ζήτησε ένα δεύτερο ποτό,είχε ήδη ακούσει υπεραρκετά.Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε η Αντριάνα,πολύ όμορφη πραγματικά,αλλά η λεζάντα για τον Γουλφ έγραφε κάτι σαν "...είναι μόνο παρελθόν πιά"!Παράγγειλε δυο ποτά στον Άγγελο και ήπιε το δικό του αφηρημένος,με την κοπέλα να έχει πάρει προφανώς το μήνυμα και να κάνει μερικές αξιοπρεπείς προσπάθειες να γυρίσει το παιχνίδι,που όμως είχε ήδη κριθεί.

-Ξέρεις ότι υπάρχει η φήμη για την περιοχή του σπιτιού του Γιάννη στο Ψυχικό,ότι τις νύχτες κρύβονται βαμπίρ στους φοίνικες που το περιβάλλουν και στην πλατεία δίπλα,που πιό αργά όταν σβήσουν τα φώτα περιφέρονται στις αλέες του κήπου,ακόμη και στους διαδρόμους του ίδιου του σπιτιού;

-Τα βαμπίρ δεν περιφέρονται στη ζούλα στους διαδρόμους,έχουν στη διάθεσή τους τα πάντα...ο Γουλφ δεν άφησε χώρο για αντιρρήσεις.

Ακούμπησαν τα άδεια ποτήρια τους σε μια παράπλευρη,στενή μπάρα.Δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια για τίποτα άλλο,εκτός απο το να φύγουν χωριστά,όπως φρόντισε να της ξεκαθαρίσει ευγενικά.Η Αντριάνα ήταν πλέον εκούσια "μια απο εκείνες κι εκείνους".Βγήκαν απο το μπαρ χαιρετώντας με μια κίνηση του χεριού τον ιδιοκτήτη,που στεκόταν με το ένα πόδι στην πόρτα και με το άλλο στον κόσμο του.Πήρε το αυτοκίνητο απο τον παρκαδόρο αφού αποχαιρέτησε με ένα απαλό φιλί την κοπέλα. Πάτησε γκάζι με κατεύθυνση βόρεια ενώ το Κολυμβητήριο απο κάτω έπαιρνε αλλόκοτα χρώματα,στους λυκοφωτικούς τέτοιες ώρες δρόμους της Αθήνας όλα ήταν πιθανά,ακόμη και για τα λιγότερο απο 15 χιλιόμετρα που απέχει απο εκεί η Κηφισιά.Είχε ξημερώσει σχεδόν όταν βρέθηκε στη σιγουριά του γκρίζου,σκοτεινού υπόγειου γκαράζ του σπιτιού του.Λίγες σταγόνες αίμα που στάλαζαν απο το αριστερό του ρουθούνι και που τις παρατήρησε στον καθρέφτη του ασανσέρ,ίσως οφείλονταν στο ρινικό διάφραγμα.Γνώριζε ότι ο προμηθευτής του δεν θα τολμούσε ποτέ να του προμηθεύσει σκάρτο πράμα,οπότε δεν τον απασχόλησε ιδιαίτερα το θέμα.Το τελικό ζητούμενο ήταν εξάλλου να μένουν όλα νέα και απαλά,τίποτα περισσότερο δεν είχε πολλή σημασία.Η μύτη του εξωτερικά ήταν αψεγάδιαστη,γιατί λοιπόν να νοιάζεται για εσωτερικά στοιχεία;Χωρίς άλλες περιπέτειες και σκέψεις έφτασε στο κρεβάτι του,που είχε ήδη αρχίσει μια σιγανή περιστροφή,προσαρμοσμένο σ' ένα γυροσκοπικό σύστημα που προσαρμοζόταν στο ρυθμό του ύπνου του.Είχε φυσικά και αυτόνομη,ρομποτική έστω νοημοσύνη γεγονός που αποτελούσε απο μόνο του ένα ρίσκο.Αυτό το ιδιότυπο έπιπλο,είχε αρχίσει να γρατζουνάει ανυπόμονα το πάτωμα με την "οπλή" του,λες και ήταν ταύρος,λυγίζοντας τα μεταλικά του πόδια το ένα μετά το άλλο.Μετά ακολουθούσε μια μικρή ανυψωτική κίνηση και ύστερα μια αιώρηση.Το πάτωμα στο μεταξύ,έμοιαζε να υποφέρει απο τις συνέπειες της περιστροφής του κρεβατιού,γιατί τα "πόδια" του βυθίζονταν λίγα εκατοστά στο ξύλο,για να πάρουν στη συνέχεια φόρα για την αιώρηση που ακολουθούσε.Ανάμεσα στα πολλά πλεονεκτήματα αυτού του κρεβατιού,το σπουδαιότερο ήταν η αυτοτελής του πλοήγηση,με βάση την οποία έπαιρνε τελικά την καταλληλότερη θέση για τον ύπνο του αφεντικού του με κυριώτερο κριτήριο τον σωστό προσανατολισμό.Η δεύτερη φύση του Γουλφ,συντελούσε βέβαια αποφασιστικά στην ποιότητα του ύπνου.Το κρεβάτι λοιπόν,εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη συγκεκριμένη περίσταση όπου ο κύριός του είχε κυριολεκτικά βυθιστεί στην ανυπαρξία του λήθαργου,έκανε άλλη μια πλήρη περιστροφή στον εναέριο χώρο του υπνοδωματίου και τελικά αυτοπλοηγήθηκε στην ιδανική θέση ύπνου,αφού πρώτα σήκωσε το πίσω πόδι και κατούρησε σαν σκυλί τον τοίχο που είχε προσανατολισμό την ανατολή.

Εκείνη τη στιγμή μισοξύπνησε ο Γουλφ,απο τον οποίο δεν διέφυγε η εκτροπή αυτή,αλλά βαρέθηκε ν' αντιδράσει και αποκοιμήθηκε πάλι με την παρήγορη σκέψη,ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα.Το κρεβάτι θα μπορούσε ακόμη και να χέσει εκεί όπου απλώς κατούρησε. Ξύπνησε όταν πιά η αιωνόβια ψυχεδέλεια είχε διαλυθεί μέσα σε μια φωτεινή και δροσερή μέρα.Για να απαλλαγεί γρηγορώτερα απο παράνοιες που μπορεί να είναι διασκεδαστικές,αλλά κάτω απο ορισμένες συνθήκες κινδυνεύουν να καταλήξουν κουραστικές,ήπιε ένα πολύ δυνατό καφέ και επέλεξε τα στερεότυπα κλιπς του Εμ Τι Βι για την οθόνη μπροστά του.Οι προθέσεις του έγιναν και πάλι ασαφείς,η εκδίκηση για το ημιτελές έγκλημα που στοίχειωνε τους εφιάλτες του απωθήθηκε στα βάθη του υποσυνείδητου.Λίγο αίμα έτρεξε πάλι απο τη μύτη του.Ξαφνικά το σπίτι φάνηκε πολύ άδειο αλλά δεν ήταν-υπήρχαν οι φωνές,που τριγύριζαν όπως έκαναν πάντα εδώ κι εκεί,κυρίως στους διαδρόμους.Μπήκε στο μπάνιο με την σταθερή απόφαση μείνει για αρκετή ώρα κάτω απο το ντους,μήπως συνέλθει.Μετά απο τουλάχιστον μια ώρα στάθηκε βρεγμένος όπως ήταν,μπροστά στους καθρέφτες του μπάνιου όπου πήρε ακόμη μια ψυχρολουσία.Το είδωλό του εκεί μια χανόταν και μια εμφανιζόταν με ακριβή περιοδικότητα.Αυτό όμως ήταν το λιγότερο και στο φινάλε συμβάδιζε και με ορισμένες αντιλήψεις που ιστορικά σέρνονται στους αιώνες σχετικά με τα βαμπίρ.Το πραγματικά ανησυχητικό ήταν το είδωλο του δεξιού του ματιού που αναβόσβηνε σε πορτοκαλί αποχρώσεις,ενώ το αριστερό παρέμενε σκοτεινό,στα φυσιολογικά του χρώματα.Αρχικά πάγωσε παρατηρώντας τον εαυτό του,όταν ξαφνικά το βλέμμα του έπεσε τυχαία σε κάποια μικρή ατέλεια στο μανικιούρ του δεξιού του χεριού.Η μικρή αυτή εκτροπή της προσοχής του τον έβγαλε με τη μία απο την ψυχεδέλεια,το είδωλο και το μάτι του απόκτησαν την κανονική τους υφή απέναντι,στους καθρέφτες.

-Πρέπει να τιμωρήσω ανάλογα την αισθητικό μου για την απροσεξία της,σκέφτηκε μεγαλόφωνα και με ένα χαμόγελο.Η Αννα η μανικιουρίστα του εξάλλου,δεν ήταν καθόλου δυσάρεστο αντικείμενο για μια ευχάριστη "τιμωρία".Οι ηθικοί φραγμοί και οι συνηθισμένες αναστολές του μέσου ανθρώπινου όρου,ήταν έτσι κι αλλιώς απλές πληροφορίες,ταξινομημένες σαν ασήμαντες στο πίσω-πίσω μέρος του υποσυνειδήτου του πλάσματος αυτού.

Ετοίμασε μόνος τον καφέ του,κανείς απο το προσωπικό δεν τόλμησε να πλησιάσει,οσμίζονταν τις διαθέσεις του αφεντικού.Πρόσθεσε στον καφέ λίγες σταγόνες αίματος απο μια σειρά φιαλίδια που βρίσκονταν τακτικά τοποθετημένα σε ειδικό τμήμα του ψυγείου,που φυσικά παρέμενε κανονικά κλειδωμένο όταν έλειπε.Τα γυάλινα φιαλίδια,είχαν ταμπελίτσα με το όνομα της δότριας-εθελόντριας το καθένα.Η επενέργεια αυτής της παράξενης και γευστικής μίξης ήταν ένα εξαιρετικά αναγεννητικό εφέ.Κατέβηκε στη συνέχεια για να γυμναστεί,με το σκύλο του να τον συνοδεύει όλο χαρές.Δεν έπαιρνε πλέον ναρκωτικά λίγο πριν και  λίγο μετά το πρωινό,οπότε μετά τη δίωρη γύμναση και ένα ντους χωρίς απρόοπτα αυτή τη φορά,μπήκε με έναν ακόμη καφέ,σκέτο,στο γραφείο του που ήταν απόλυτα σκοτεινό για την περίσταση,με όλα τα στόρια κατεβασμένα.Τεντώθηκε ηδονικά στη δερμάτινη πολυθρόνα του,που ήταν έτσι τοποθετημένη ώστε να βλέπει με ελαφριά μόνο περιστροφή όποια άτομα κάθονταν κάθε φορά στις δυο καρέκλες, οι οποίες ήταν έξυπνα τοποθετημένες στις δυο γωνίες απέναντί του.Αυτό τον διευκόλυνε αφάνταστα όταν είχε δύστροπους διαπραγματευτές,γιατί ήταν πολύ εύκολο να πηδά πάνω απο το γραφείο του και να τους στριμώχνει επί τόπου όταν χρειαζόταν να γίνει πιό πειστικός.Δούλεψε με τη βοήθεια ενός μόνο μικρού φωτιστικού και ύστερα άναψε ένα πούρο.Ο γαλάζιος καπνός έφερε στον εγκέφαλό του πέρα απο τη νικοτίνη,εκείνη τη λυτρωτική χαλάρωση που αισθανόταν μόνο σε φυσικό περιβάλλον,σκεπασμένος απο ινδιάνικες ομίχλες που προκαλούνται απο τις διαθέσεις ανέκφραστων φαινομενικά τοτέμ.Μετά την ξεκούραστη και σύντομη αυτή παραίσθηση ακολουθεί μια γενική επανεκκίνηση της δραστηριότητας,με περισσότερη ενέργεια απο πριν.Αισθάνθηκε πάλι δυο σταγόνες αίμα να στάζουν απο τη μύτη του,αλλά δεν έδωσε σημασία.Το απόγευμα βγήκε στον κήπο ξυπόλητος,γιατί μέχρι την πισίνα μεσολαβούσε μόνο μαλακό γρασίδι.Στόχευε σε μια ώρα περίπου κολύμβηση και σε 15-20 λεπτά χαλάρωση στο τζακούζι εκεί δίπλα.Το ημίφως του δειλινού οριοθετούσε την ώρα εκείνη,χωρίς να χρειάζεται και ιδιαίτερη φαντασία,την αμφίβολη ως απατηλή ζώνη του λυκόφωτος.Λίγο πριν φτάσει στο τέλος της νότιας πλευράς του κήπου,ακριβώς εκεί που ήταν έτοιμο να πατήσει το αριστερό του πόδι,εμφανίστηκε πάνω στο γκαζόν το αντιπαθητικό κεφάλι κάποιου συγγενή του.Δεν είχε άλλη επιλογή απο το προφανές-απώθησε βίαια με το πόδι του το άχαρο μέτωπο του εισβολέα,που είχε ξαφνικά παραβιάσει το χώρο του σαν εκείνα τα σιχαμερά σκουλήκια της βροχής.Το κεφάλι έλιωσε,διαλύθηκε κι έσκασε σε πολλά μικρά κομματάκια,τα οποία με τη σειρά τους χάθηκαν μέσα στο πράσινο χόρτο,που τα ρούφηξε και τα αφομοίωσε χωρίς καθυστέρηση.Αυτό το μικρό απρόοπτο τον ανάγκασε να τροποποιήσει το πρόγραμμά του.Αποφάσισε ότι επιβαλλόταν να κάνει ο ίδιος μια επιθεώρηση των συστημάτων ασφαλείας της κατοικίας και κυρίως στον περίβολο.Σκέφτηκε ότι ο κόσμος γινόταν συχνά ταινία φαντασίας και ότι τίποτα απο όλα αυτά δεν είχε σχέση μ' εκείνον.Αυτός ο ίδιος κόσμος ήταν που έδινε τη μαστούρα σαν τη μόνη λογική επιλογή.Τα πάντα γίνονταν πιό θολά,ασαφή και αόριστα,γιατί σχεδόν κάθε πόθος,κάθε επιθυμία και κάθε καπρίτσιο του είχαν ικανοποιηθεί.Ακολούθησε την αλέα που έβγαζε δυτικά,προς την κεντρική είσοδο του κήπου.Η μεγάλη σιδερένια καγκελόπορτα,ήταν σκουριασμένη σε λίγα σημεία,όμως σε καμμία περίπτωση δεν παρουσίαζε κενά ασφάλειας,όπως και τα υπόλοιπα στοιχεία φύλαξης του περίγυρου.Το ηλεκτρικό ρεύμα ήταν αποτρεπτικό σαν πρώτη γραμμή άμυνας και τα συστήματα συναγερμού ρυθμισμένα.Μόνο στη γκρίζα,ζοφερή,κατηφορική ράμπα του γκαράζ και παρόλο που φωτιζόταν καλά απο φωτοκύταρα,τοποθετημένα ψηλά σε στρατηγικά σημεία παρουσιάστηκε ένα προβληματάκι.Μόλις είχε περάσει την κατηφόρα,όταν ένας μικρός και ξεκάρφωτος πίδακας νερού ανάβλυσε απο το τσιμεντένιο δάπεδο σα μικρό συντριβανάκι.

-Να πάρει,θέλει συντήρηση εδώ πέρα,αγανάκτησε και πήρε τηλέφωνο τον αρμόδιο απο το προσωπικό για να τακτοποιήσει το ζήτημα αμέσως!

Ακολούθησε τη βορεινή πρασιά στην επιστροφή του και για να ηρεμήσει απο τα ενοχλητικά αυτά μικροεπεισόδια,άναψε ένα τζόιντ.Το κάπνισε κοντά στην πισίνα,όπου παράγγειλε μια μπατίντα.Του έφεραν το ποτό πολύ γρήγορα,όπως ξανάφτιαξε η καλή του διάθεση.Είχε σκοτεινιάσει εντελώς,το φεγγάρι ήταν στη χάση του,μεγάλο όμως ακόμη και χλωμό.Ο άνεμος ήταν ΝΔ,δυνατός και τα σύννεφα έτρεχαν καλύπτοντας και αποκαλύπτοντας εναλλάξ τις κίτρινες,μεταλλικές,κάπως αρωστιάρικες λάμψεις του φθίνοντος δορυφόρου.Ο σκύλος του άρχισε να ουρλιάζει χαρούμενα,νιώθοντας τη φύση του λύκου μέσα του να τον προτρέπει να επικροτήσει αυτό τον τρελό χορό των πέπλων που επέβαλαν προσωρινά τα φυσικά στοιχεία.Το ζώο με προτεταμένο το ρύγχος,είχε στραμμένη απο ένστικτο τη λεπτή μουσούδα του προς τις φωτοσκιάσεις που εναλλάσονταν με ταχύτητα και το ουρλιαχτό του χαλάρωσε προοδευτικά τα νεύρα του Γουλφ πριν την προπόνησή του και τον έφερε στην ιδανική φόρμα για πιό εποικοδομητική άσκηση.Ο άνεμος είχε πέσει όταν βγήκε απο το νερό,είχε γίνει αεράκι που έφερε στη μύτη του τις συνηθισμένες μυρωδιές απο τα γύρω λουλούδια,δέντρα και άλλα φυτά.Τα μάζεψε με αυτοπειθαρχία και συνέχισε τη γύμναση σε εσωτερικό χώρο.Αργότερα,όταν μπήκε στο ασανσέρ αφέθηκε να κοιτάξει μ' ευχαρίστηση το είδωλό του στον καθρέφτη,όχι μόνο απο φιλαρέσκεια ή ματαιοδοξία,αλλά και απο το απλό γεγονός ότι το καθρέφτισμα για κάποιον απο τη φυλή του δεν είναι αυτονόητο...κεκτημένο.

Το επόμενο μεσημέρι τον ξύπνησε η Ντανιέλα,μια παλιά του φίλη που είχε χωρίς προσκόμματα πάρει την άδεια απο το προσωπικό ασφαλείας να περάσει πιό μέσα απο το συνηθισμένο επισκέπτη.Το ξύπνημά του ήταν απότομο,ανασύρθηκε βίαια απο τις ανεξερεύνητες αβύσσους του λήθαργου στον οποίο πλανάριζε ριψοκίνδυνα εκείνη ακριβώς την ώρα.Η κοπέλα θέλησε να του μεταφέρει προσωπικά μια αστεία είδηση,μαζί με μια ελκυστική πρόταση για το ίδιο βράδυ.Μια γνωστή της,που έμενε στους λόφους μεταξύ Εκάλης,Ρέας και Διονύσου,λίγο υστερική όπως διευκρίνησε η Ντανιέλα γελώντας,ισχυριζόταν επίμονα ότι τα τελευταία βράδια έβλεπε ένα λυκάνθρωπο να τριγυρνάει συτηματικά στη γύρω περιοχή.

-Της είπα ότι ίσως σε πείσω να κοιτάξουμε μαζί μήπως βγει λαγός,δηλαδή λύκος.Εξάλλου είμαστε καλεσμένοι της το βράδυ,οπότε σκέφτηκα ότι θα έχει φάση να δημιουργήσουμε ατμόσφαιρα κυνηγιού μαγισσών,όπου βέβαια όλοι τους θα χεστούν απο φόβο!

-Δεν είναι κακή ιδέα,χαμογέλασε εκείνος.Θα έχει πολύ κόσμο η...πως τη λένε τη φίλη σου;

-Η Ρένα έχει πάντα πολύ κόσμο,γιατί πάντα φτάνουν εκεί έξω -ανεξήγητο πως- και διάφοροι ακάλεστοι.Θα περάσω να σε πάρω στις 10 το βράδυ.

-Εντάξει,πάντως η φίλη σου έχει πολύ ρεαλιστικές φαντασιώσεις,χαμογέλασε ειρωνικά ο Γουλφ.

Μετά τον καφέ του,διάλεξε δυο-τρία φιλμ και αφαιρέθηκε κοιτάζοντας την οθόνη,χωρίς ουσιαστικά να παρακολουθεί την πλοκή.Σ' ένα ράφι της βιβλιοθήκης που βρισκόταν κατά τύχη βολικά δίπλα απο εκεί που καθόταν,έστρωσε δυο γραμμές κοκαίνης με προσοχή και τις σνίφαρε αφού φρόντισε πριν να βάλει ένα διπλό ουίσκι με λίγο πάγο στο ποτήρι.Είχε σκοτεινιάσει όταν χτύπησε το τηλέφωνο,ήταν η Ντανιέλα σκασμένη στα γέλια και με διάθεση για κουβέντα.

-Η Ρένα μου τηλεφώνησε και επέμενε ότι τα οράματά της τα προκάλεσαν...αλλεργικές αντιδράσεις στα πολλά ισοτονικά που πίνει,γιατί βρίσκεται σε φάση απεξάρτησης.

-Αλλεργία διαρκείας έχει,αλλά στο μυαλό.Ετοιμάσου κι έλα,έχω κολλήσει εδώ με τα έργα που βλέπω τόση ώρα,γκρίνιαξε ο Γουλφ.Τελικά,λίγο μετά τις 11 το βράδυ έφτασαν στο σπίτι της Ρένας.Χρειάστηκε να περάσουν απο τον έλεγχο ασφάλειας στην είσοδο,όπως όλοι άλλωστε οι καλεσμένοι.

Σε ένα ξεχωριστό,περιφραγμένο χώρο του κήπου ο οποίος ήταν σχεδιασμένος ολόκληρος σε άνισα επίπεδα,ένα ζευγάρι τεράστιων μολοσσών ρουθούνιζαν επίμονα μόλις κάποιος πέρναγε απο κοντά τους.Το γαύγισμά τους μόνο,μπορούσε ν' αποθαρρύνει τις όποιες κακές προθέσεις είχε κανείς για τ' αφεντικά τους.Με ένα ποτήρι στο χέρι που περιείχε όμως μόνο σόδα και λεμόνι,όπως εξήγησε η Ρένα στην φίλη της σε συνωμοτικό τόνο,τους υποδέχτηκε θερμά,γεμάτη έμμονες ιδέες και φοβίες σχετικά με το απόκοσμο πλάσμα που κατά την σταθερή πεποίθησή της κυκλοφορούσε στους λόφους του Διονύσου τις νύχτες.

-Είναι νωρίς ακόμη,συνήθως εμφανίζεται μετά...

-Θα το εξαντλήσουμε το θέμα,μην αγχώνεσαι και μη μας αγχώνεις,χαμογέλασε καθησυχαστικά η Ντανιέλα.

-Θα κανονίσω αμέσως να πιείτε κάτι,συνήλθε απότομα και βιάστηκε να επανορθώσει η οικοδέσποινα.

-Πέρασα ένα εξαντλητικό απόγευμα στην ψυχανάλυση ξέρετε,πρόσθεσε απολογητικά και με μια κουρασμένη κίνηση υπερθεμάτισε συγκαταβατικά σηκώνοντας το περιποιημένο χέρι της σε ένδειξη αποστροφής.

Το προσωπικό εκεί,φρόντισε ταχύτατα για όλα,σόδα για την εργοδότριά τους,τζιν με τόνικ για τη φίλη της και ουίσκι για τον ίδιο.Η Ρένα απάντησε η ίδια σε κάποιο τηλεφώνημα,το φοβισμένο βλέμμα της σάρωνε πυρετικά το πίσω μέρος των κήπων και τους λόφους στο σκοτεινό φόντο ακόμη πιό ανατολικά,εκεί όπου κατεβαίνουν οι πλαγιές προς τη θάλασσα.Ολοφάνερο πως έψαχνε με αγωνία για τους λυκανθρώπους του προσωπικού της εφιάλτη ή μήπως αυτή η έξαψη περιείχε λάγνες προσδοκίες;

-Αυτός ο ψυχαναλυτής της πρέπει να είναι πολύ σαίνι,γρύλισε μόνος του ο Γουλφ και έκανε νόημα σε μια νόστιμη Πολυνήσια σερβιτόρα να του ανανεώσει το ποτό.

Για έναν ανεξήγητο λόγο,το χρώμα του ουρανού στον ΒΑ ορίζοντα,εκεί όπου βρίσκεται ο Σχοινιάς και ο Μαραθώνας ήταν ανοιχτό μωβ,παράταιρο για τέτοια προχωρημένη νυχτερινή ώρα.

-Δεν καταφέρνω να πιάσω τον ντίλερ μου,δήλωσε αγχωμένη η Ρένα επιστρέφοντας απο τα τηλεφωνήματά της.

-Αυτά τα λένε νωρίτερα,διαπίστωσε γκρινιάρικα η άλλη και συνέχισε με ερώτηση.

-Είναι πολύς κόσμος κάτω;

-Γύρω στην πισίνα έχουν κολλήσει οι περισσότεροι!

Ο Γουλφ είχε ακούσει ότι χρειαζόταν και επικοινώνησε με δικό του άτομο για να δώσει τις σχετικές οδηγίες.Είπε στις δυο φίλες λίγες καθησυχαστικές κουβέντες,ότι δηλαδή δικός του ντίλερ βρισκόταν ήδη στο δρόμο προς τα εκεί και ύστερα κατέβηκε μόνος τη σκάλα που οδηγούσε στην πισίνα,αφού τόνισε στην Ντανιέλα να έχει το νου της στην είσοδο και να περιμένει τον τύπο.Λίγη ώρα αργότερα όλα είχαν κανονιστεί.Απο τα άτομα που βρίσκονταν γύρω απο την πισίνα, γνώριζε μόνο ένα,τον Δημήτρη,χωρίς αυτό να έχει καμμιά σημασία.Μια απο τις κοπέλες εκεί,τριγύριζε μόνο με ένα στρινγκ,είχε ήδη βουτήξει μέσα και εκείνη την ώρα κατέβαζε δυο σφηνάκια τεκίλα απανωτά.Ο Γουλφ που στο μεταξύ είχε μισοξαπλώσει σε μια πολυθρόνα,παρατηρούσε με αυξανόμενο ενδιαφέρον το σχεδόν γυμνό,όμορφο κορμί που φαινόταν να χάνει κλιμακωτά κάθε μέτρο και έλεγχο,λίγα μόνο μέτρα μπροστά του.Τα υπόλοιπα άτομα εκεί γύρω,τα είχε διαγράψει απο το πεδίο παρατήρησής του.Την ίδια ακριβώς στιγμή που είχε αποφασίσει να δράσει,εμφανίστηκε η Ντανιέλα με ένα τζόιντ το οποίο μόλις είχε ανάψει για να το μοιραστούν,αλλάζοντας έτσι τα πλάνα του.Το κάπνισαν αμίλητοι,κοιτάζοντας αφηρημένα το κενό.Αμέσως μετά,αφού πήραν δυο ποτά,η φίλη του άρχισε μια άσχετη κουβέντα,με πολλή φλυαρία,για τη μητριά της που είχε πεθάνει πρόσφατα κατά τη διάρκεια μια πλαστικής επέμβασης,χωρίς να φέρει ευθύνη ο γιατρός!

-Την αγαπούσες πολύ;ρώτησε ειρωνικά εκείνος.

Πριν προλάβει η άλλη ν' απαντήσει στο καρφί,ο γνωστός του ο Δημήτρης πλησίασε με κοινωνικές διαθέσεις,όπως και ένας φίλος της επίσης.Η συζήτησε απλώθηκε υποχρεωτικά σε πιό γενικά θέματα,όπως η κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη και το ρίσκο της.Είχε ξεχάσει προς το παρόν την ιστορία της Ρένας με το λυκάνθρωπο και αιφνιδιάστηκε όταν η Ντανιέλα του χάιδεψε τα μαλιά και του πρότεινε χωρίς περιστροφές να πάνε στο υπνοδωμάτιο της οικοδέσποινας,το είχε κανονίσει μαζί της.Ο Γουλφ είχε κολλήσει στην παράξενη πεποίθηση,ότι ο φίλος του κοριτσιού που είχε προστεθεί τελευταίος στην παρέα,ένας ωραίος άντρας γύρω στα τριανταπέντε,είχε μια διάφανη πλευρά αριστερά απ' όπου φαίνονταν τα εντόσθιά του σε διάφορα χρώματα.Προτίμησε βέβαια να συγκεντρωθεί για να σημειολογήσει την πρόταση της κοπέλας,που ήταν μόνο φίλη του μέχρι εκείνη την ώρα.Βαρέθηκε όμως γρήγορα τις αναλύσεις και τις συνειδησιακές παρεμβολές,της χάιδεψε απαλά τον όμορφο κώλο και την ακολούθησε εκεί όπου η ίδια είχε αποφασίσει να αλλάξει την υφή της επαφής τους.Η λαγνεία ανάμεσά τους αναπτύχθηκε στιγμιαία και αβίαστα,πριν προλάβουν καν ν' απαλλαγούν απο όλα τα ρούχα τους και όταν μετά τον έρωτα ο Γουλφ σήκωσε το ματωμένο στόμα του απο το λαιμό της,η αρχή της μετάλλαξής της είχε πραγματωθεί.Η Ντανιέλα ήταν ακόμη λίγο ζαλισμένη όταν αργότερα βγήκαν απο εκεί,γι' αυτό στο πρώτο μπάνιο που βρήκαν ελεύθερο της έστρωσε δυο γραμμές για να συνέλθει.Πραγματικά,η κοπέλα αισθάνθηκε πολύ καλύτερα αφού σνιφάρισε την κόκα,που την ανέβασε τουλάχιστον μια ταχύτητα ως προς την ενεργητικότητα.Μετά απο λίγο και αφού δοκίμασαν απο το πολύ πετυχημένο σπέις κέικ που σερβιρίστηκε σε πράσινα πιάτα και που είχε ετοιμάσει η μητέρα του Τζαμαικανού ντι τζέι της Ρένας,που επίσης δούλευε εκεί σαν σεφ κουζίνας,ακολούθησαν χωριστές κατευθύνσεις.Οι χώροι είχαν απο μόνοι τους χαοτική διαρρύθμιση,οπότε όποιος ήθελε ν' αποφύγει κάποιον άλλο να το πετυχαίνει χωρίς κόπο,όπως έκανε κι εκείνος στη συγκεκριμένη περίπτωση.Η Λία δε μιλούσε καθόλου ή καλύτερα δεν ήταν σε θέση να πει τίποτα.Ξαπλωμένη μπρούμυτα σ' ένα πάγκο στη μέση του γκαζόν που ξεκινούσε μετά την καλαίσθητη πλακόστρωση στη βορεινή πλευρά της πισίνας,βούταγε ένα κομμάτι σπέις κέικ σε λίγο νερό που κατά τύχη λίμναζε δίπλα της.Ο Γουλφ την πλησίασε μ' ενδιαφέρον,αλλά δεν μπόρεσε να καταλάβει αν το κορίτσι είχε μόνο μπερδέψει το βρώμικο νερό με τσάι στο χάσιμό της ή αν έπαιζε και κάτι άλλο εκεί.Κάθισε στην άκρη και της χάιδεψε πρώτα το κεφάλι και ύστερα το μικρό,σφιχτό στήθος που ασφυκτιούσε απο την πίεση της στάσης του σώματός της.

-Είσαι πάντα τόσο θρασύς με το πρώτο πλησίασμα;Η ερώτηση όμως,συνοδεύτηκε απο ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο.Συγχρόνως γύρισε ανάσκελα για να διευκολύνει το χάδι του.

-Είμαι "αλοιφή",ήπια πολύ συνέχισε,ενώ βγήκα μόλις προχτές απο αποτοξίνωση,ξέρεις...Ο απολογητικός τόνος της χωρίς να υπάρχει λόγος,τον εκνεύρισε λίγο αλλά συγκρατήθηκε.

-Κοίτα,δεν ξέρω τίποτα για σένα ούτε και θέλω να μάθω οτιδήποτε,της έκοψε το άγχος και το κόλλημα με τη μια.Γνωριζόμαστε μόνο φυσιογνωμικά,απο δυο-τρία σκόρπια πάρτι,οπότε δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι άσχημα.Μετά την ευγενική αυτή επιχειρηματολογία,κοίταξε πιό προσεκτικά την κοπέλα με το όμορφο,λίγο κουρασμένο πρόσωπο που όμως είχε ένα πολύ καλό μαύρισμα -απο σολάριουμ βέβαια- και τα ωραία πόδια κάτω απο την κοντή φουστίτσα.

-Εκείνο που δεν ξέρεις,είναι ότι έχει ανακατέψει χάπια με ποτό απόψε,γι αυτό είναι λιώμα!Η αναλυτική αυτή εξήγηση προερχόταν απο έναν άγνωστο τύπο,που ξαπλωμένος στο γρασίδι λίγο πιό δίπλα,ξέρναγε κάθε λίγο και λιγάκι ένα υγρό που φωσφόριζε σε δυο χρώματα,κίτρινο και κόκκινο σχηματίζοντας ένα μικρό,φλουό ρυάκι μπροστά του.Το περίεργο ήταν,πως παρόλα αυτά δεν είχε χάσει καθόλου την ψυχραιμία του.Ο Γουλφ ευχαρίστησε τον όμορφο,μελαχροινό πληροφοριοδότη για τις διαφωτιστικές του διευκρινήσεις,βοήθησε τη Λία να σηκωθεί και έψαξε για κάποιον ήσυχο χώρο εκεί δίπλα.Εκείνη έδειχνε να φοβάται κάτι και ο φόβος είχε χτιστεί μέσα σ' ένα σιωπηλό μένος,που μετά δεν αφήνει άλλη επιλογή,απο μια βαριά κι εθιστική θλίψη.

Αυτός πάλι,συμπόνεσε το ξανθό κορίτσι,που το χέρι της έτρεμε ελαφρά μέσα στο δικό του.Στον υπέρτατο κανόνα του περί μη δέσμευσης και μη εμπλοκής,επέτρεψε μια ελάχιστη,στιγμιαία εκτροπή γιατί η εικόνα της ήταν απο αυτές που επιτάσσουν κάτι τέτοιο.

-Τον τύπο δεν τον ξέρω,αλλά τον είδα πριν που έσπρωχνε λαίμαργα ένα χοτ ντογκ στο στόμα του,διακινδύνευσε δειλά η Λία.

-Εκείνος όμως ήξερε λεπτομέρειες για σένα,αλλά δεν έχει σημασία.Θα ξέρναγε μάλλον μουστάρδα με κέτσαπ,γι αυτό και η διχρωμία του εμετού,χαριτολόγησε αυτός.Πάντως να είσαι προσεκτική και να μην μπερδεύεις φάρμακα με αλκοόλ ή ναρκωτικά.

Επιτέλους βρήκε ένα άδειο γραφείο στον πρώτο όροφο και κλείδωσε με ανακούφιση την πόρτα πίσω του,γιατί αυτός ο προστατευτισμός που είχε διαποτίσει την κουβέντα του με τη Λία,ερχόταν πλέον σε άμεση αντίθεση με τον ίδιο του τον εαυτό.Επιπλέον γνώριζε ότι πολλά άτομα απο τον κύκλο της Ρένας και όχι μόνο,ισορροπούσαν επικίνδυνα ανάμεσα σε φαρμακευτικά σκευάσματα και παραισθησιογόνες ουσίες.Αν σ' όλα αυτά προστεθεί και το ανάλογο αλκοόλ,τότε η ίαση αποκλείεται και η αίσθηση της απόλαυσης μειώνεται αισθητά.Το μόνο που μένει πάντα εκεί για να ωραιοποιήσει τον τρόμο όλων αυτών των πραγμάτων και καταστάσεων,είναι ο αστραφτερός μηδενισμός,που σταδιακά μπορεί να ξεθωριάζει κάπως,δεν χάνει όμως ποτέ τον βασικό του άξονα που είναι η αισθητική.Φυσικά παντού υπάρχουν και οι θλιβερές εξαιρέσεις,ακόμη και σ' αυτόν τον "αισθητικό μηδενισμό",για παράδειγμα δεν μπορεί ένα άναρθρο ζόμπι να βιώσει τις εντάσεις,συχνά αφόρητες αλλά πάντα λυτρωτικές που γεύονται οι ά λ λ ε ς και οι ά λ λ ο ι.Ο χώρος λοιπόν που βρήκε για ν' απομονωθούν,είχε εκτός απο το έπιπλο-γραφείο και μια βιβλιοθήκη πίσω του,ένα πολύ βολικό καναπέ,οπότε σχημάτισε τέσσερις συμμετρικές άσπρες γραμμές πάνω στη στιλπνή,σκούρα επιφάνεια και σνίφαρε τις δυο αφίνοντας τη Λία να συνηθίσει λίγο το περιβάλλον πριν με τη σειρά της ρουφήξει την κοκαίνη.Είχε ανάψει μόνο το φως εργασίας του γραφείου,που ήταν υπεραρκετό για να δει τις αρμονικές γραμμές της κοπέλας που απαλλάχτηκε χωρίς ναζάκια ή ψευτοαναστολές απο τα ρούχα της και πλησίασε τον καναπέ όπου είχε μισοξαπλώσει,για να καθίσει παιχνιδιάρικα πάνω του.Δεν ξεκόλλησε απο αυτή τη στάση μέχρι τέλους,όταν ακούμπησε το κεφάλι της στο στέρνο του,εκείνος εξακολουθώντας να χαιδεύει το στήθος της την έφερε λίγο πιό πάνω και έχωσε μαλακά τα δόντια στο λαιμό της.Μικρές κόκκινες σταγονίτσες αίμα κύλησαν πάνω στο λευκό δέρμα,ολόκληρο το κορμί της έτρεμε απο τη λάγνα προσδοκία μιας διαφορετικής μετάβασης.Η Λία έμεινε στη συνέχεια ξαπλωμένη μπρούμυτα,γυμνή κι ευτυχισμένη με τον υπέροχο κώλο προς τα πάνω και τον Γουλφ να μην αντέχει στην πρόκληση να επιχειρήσει διείσδυση και απο την τελευταία της κλειστή πόρτα ηδονών.Το κορίτσι αντέδρασε θετικά,μια τούφα απο ξανθά μαλλιά σκέπαζε τα ορθάνοιχτα γαλανά της μάτια,ένα ανέκφραστο χαμόγελο αφαιρούσε κάτι απο τη συνολική της ομορφιά και δήλωνε την εκούσια υποταγή της.

Απότομα άρχισε ν' ανεβαίνει η θερμοκρασία στο χώρο,ο Γουλφ έψαξε για θερμοστάτη αλλά όχι πολύ φανατικά και χωρίς επιτυχία και η ατμόσφαιρα έγινε γρήγορα αποπνικτική.Ο αέρας που είχαν για αναπνοές περορίστηκε σε μια στενή ταινία,ορατή και με γυμνό μάτι, που είχε πάρει ένα φωτεινό μπλε χρώμα και έδειχνε τάσεις να συρθεί ως την πόρτα και να φύγει απο τις σχισμές της προς το διάδρομο.Η λύση ήταν μια σειρά απο συντονισμένες,απλές ενέργειες.Ετοίμασε δυο ποτά απο το μικρό γεμάτο μπαρ του γραφείου και μετά άνοιξε το βορειοανατολικό παράθυρο και το περιβάλλον κρύωσε απότομα,αλλά καθάρισε.Στη συνέχεια έστριψε και άναψε ένα τζόιντ που κάπνισαν μαζί,ενώ συγχρόνως η Λία είχε βάλει την τηλεόραση,με τα ασυνάρτητα κλιπς του Μουσικού Καναλιού να εναλλάσονται ανώδυνα για τον εγκέφαλό της που είχε καλυφθεί εδώ και ώρες απο μια αδιαπέραστη ομίχλη.Αναζήτησε τα χάπια της,εκείνος την απέτρεψε χωρίς βία ή θυμό,αλλά η απολογητική του έστω,παντελής έλλειψη δέσμευσης τον έκανε να φαίνεται στα θολωμένα μάτια της πιό απόμακρος απ' ότι πραγματικά ήταν.Την σκέπασε πρόχειρα με κάποιο λινό ύφασμα που βρήκε εκεί δίπλα και ξεκλείδωσε την πόρτα.Κάλεσε το εσωτερικό ασανσέρ με πρόθεση να κατέβει στο ισόγειο,αλλά αυτό δεν ερχόταν.Είχε αρχίσει να βαριέται επικίνδυνα,παραβίασε την πόρτα του ανελκυστήρα και έριξε μια ματιά στη μαύρη τρύπα του φρεατίου που έχασκε προκλητικά,αποφεύγοντας όμως απο σεβασμό να φωνάξει στην άβυσσο με το φόβο μήπως αυτή απαντήσει,αν την προκαλούσε.Ο Γουλφ επέλεξε με ψυχραιμία να κατέβει απο τις σκάλες,πέρασε απο δυο άδειους χώρους υποδοχής και βγήκε έξω,μπροστά στην πισίνα.Εκείνη την ώρα,στο χώρο βρίσκονταν δυο τύποι σνιφάροντας γραμμές απο ένα μακρόστενο γυάλινο τραπέζι,ενώ δίπλα στο τζακούζι της πισίνας δυο όμορφα,αλλά υπερβολικά αδύνατα κορίτσια που είχαν απομείνει φορώντας μόνο στρινγκ και ψηλοτάκουνα είχαν αράξει σε δυο πολυθρόνες απο μπαμπού καπνίζοντας ένα τζόιντ.Μια τρίτη κοπέλα απολάμβανε το υδρομασάζ χωρίς να φορά ούτε το στρινγκ της.Απομεινάρια του πάρτι,ήταν όμως έμψυχα γλυπτά,ένα μωσαικό νεότητας προς το οποίο ο Γουλφ αποφάσισε να κατευθυνθεί,με τη χρηστική,μακραίωνη πείρα του βαμπίρ να του υποδεικνύει ότι τέτοιες ευκαιρίες τροφής και απόλαυσης δεν τις αφήνεις ποτέ.Σε λιγότερο απο μισή ώρα,στο νωχελικό αυτό σκηνικό είχαν προστεθεί πινελιές απο το αίμα που πρόσφεραν τα κορίτσια και πιτσίλισε τα πλακάκια,στο τζακούζι το νερό κόχλαζε κοκκινωπό και οι δυο τύποι εκεί δίπλα είχαν ανάψει ένα τζόιντ και κοίταζαν με γουρλωμένα μάτια όλο αυτό,αλλά το θεωρούσαν παραίσθηση.Οι κοπέλες πάλι γελούσαν υστερικά,αλλά ήταν ευτυχισμένες και ο Γουλφ αναλογιζόταν με χαιρεκακία,ότι ο τρόμος του λυκανθρώπου που λέγαν ότι τριγυρνά στο Διόνυσο θα στοίχειωνε για πολύ καιρό ακόμη τις ανατριχίλες της Ρένας και της παρέας της.Ανέβηκε πάλι τη σκάλα και βρήκε τη Λία στο ίδιο μηδενικό σημείο που την είχε αφήσει προηγουμένως.Τη βοήθησε να ντυθεί,εκείνη άναψε ένα τσιγάρο για να ξελαμπικάρει λίγο και προσφέρθηκε να την πάει σπίτι,γιατί τη λυπήθηκε.Στο δρόμο της επιστροφής ψιχάλιζε,ήταν νύχτα ακόμη και μάλιστα η ώρα εκείνη της νύχτας, που αρχέτυπα ο ίδιος πέρναγε κάθε φορά στη ζώνη των νεκρών και πάντα έλεγε στον εαυτό του ότι δεν πρόκειται να βγει απο εκει.Το περίεργο ήταν πως κάθε φορά έκανε την ίδια λάθος εκτίμηση,γιατί την άλλη μέρα πάντα βρισκόταν στον κόσμο των ζωντανών,άντε και των νεκροζώντανων,γιατί και τα ζόμπι έχουν αυξηθεί πολύ τελευταία!Αποχαιρέτησε τη Λία με ένα χαμόγελο και την παρέδωσε στους δυο άντρες της ασφάλειας του μπαμπά της,που ευσυνείδητα έτρεξαν να την παραλάβουν μόλις άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου,αφού ήταν συνηθισμένοι σε ανάλογες καταστάσεις.Ο ένας τη συνόδεψε μέσα απο τον κήπο,ο άλλος έλεγξε το δρόμο και έκλεισε την κεντρική είσοδο.

Απο την Εκάλη ως την Κηφισιά λίγο πριν το ξημέρωμα,η απόσταση είναι μια αναπνοή.Απο τον κεντρικό έστριψε αριστερά στην οδό Κασαβέτη και πάλι αριστερά στη Λεβίδου,όπου παρκάρισε το αυτοκίνητο.Σήκωσε το γιακά της καμπαρντίνας του,έκανε ψύχρα και ήταν εκείνη η ώρα που δεν είναι με σαφήνεια τίποτα,ούτε η νύχτα που σε λίγο φεύγει,ούτε η μέρα που έρχεται.Επιπλέον,λίγο πριν το χάραμα είναι όλα πιό δύσκολα,γιατί είσαι "φορτωμένος" απο τα χτεσινά και βαριεστημένος για τα σημερινά,χωρίς να υπάρχει και η γοητεία της ζώνης του λυκόφωτος,που σε βρίσκει φρέσκο πριν κάνεις τη βουτιά στη σκουρογάλανη πισίνα της νύχτας με τις όποιες υποσχέσεις της.Μια πυκνή,αδιαφανής ομίχλη περισσότερο βαγκνερικών τόνων παρά κηφισιώτικη σερνόταν στα γύρω δημιουργώντας ένα αφύσικα βόρειο κλίμα.Αγόρασε ένα περιοδικό απο το περίπτερο της γωνίας και μπήκε στο απέναντι καφέ,που επίσης δεν έκλεινε ποτέ.Πάντα υπήρχε ο κίνδυνος να συναντήσει εκεί κάποιους που δεν θα ήθελε,αλλά το είχε ξεπεράσει αυτό.Χαιρέτησε δυο άτομα που αναγνώρισε,απάντησε με νεύμα σε μερικά άλλα που δεν αναγνώρισε,αλλά φάνηκε πως τον αναγνώρισαν εκείνα και σκέφτηκε με ένα περίεργο συνειρμό,ότι υπήρχαν εκεί αρκετοί διαθέσιμοι στόχοι για να πάρει ένα καλό πρωινό.Εκείνη τη στιγμή,την ώρα που ερχόταν ο καφές του είδε το Γιώργο να σταματάει απέξω τη μηχανή του.Παράγγειλε καφέ και έδειχνε να βρίσκεται σε μεγάλη έξαψη.

-Οι πιό πολλοί εδώ τώρα μου φαίνονται κολλημένοι ή μήπως είναι σκέτα ηλίθιοι;Ο Γουλφ έκανε το γενικό αυτό σχόλιο για να πεί κάτι,αλλά το πίστευε κιόλας.Ο φίλος του ούτε που φάνηκε ν' ακούει την ανώδυνη παρατήρηση του συνομιλητή του και δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του.

-Βρήκα καταπληκτική κόκα χτες απο ένα καινούριο ντίλερ και σε πολύ καλή τιμή,την ώρα που σκεφτόμουν ότι θα ξεμείνω ως το Σαββατοκύριακο,είπε χωρίς να πάρει ανάσα και συνέχισε.

-Πάμε να κάνουμε καμμιά;

-Αφού ξέρεις ότι το πρωί συνήθως κοιμάμαι φίλε!

-Θα μπούμε μετά στη σάουνα και θα χαλαρώσεις,εξάλλου ύστερα θα είσαι μόνο δυο χιλιόμετρα απο το σπίτι σου...

-Εντάξει,πάμε να δούμε τι λέει ο καινούριος ντίλερ σου,μήπως τον χρειαστώ κι εγώ καμμιά βροχερή μέρα.Δεν θα μείνω όμως πολύ,θα παίξουμε και λίγο με τα σκυλιά σου και θα φύγω,είμαι πραγματικά κουρασμένος.

Τέλειωσαν σε λίγα λεπτά τον καφέ τους και αμέσως μετά κατηφόρισαν τη Δηληγιάννη,το σπίτι του Γιώργου βρισκόταν λίγο πάνω απο το σταθμό.Η κόκα του καινούριου προμηθευτή του Γιώργου,ήταν πραγματικά πολύ καλή.Τόσο καλή,που όταν σε λίγο μπήκαν στη σάουνα δεν πρόσεξαν ότι η πόρτα για ανεξήγητο λόγο είχε ασφαλίσει απέξω ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έδινε στην πρώτη προσπάθεια να την ανοίξεις.Η μόνη λύση όταν αργότερα θέλησαν να βγουν,ήταν να κάνουν υπομονή ή δεύτερη προσπάθεια και τελικά αυτό ακριβώς έκαναν,με την δύστροπη πόρτα να υπακούει στο τέλος και ν' ανοίγει χωρίς άλλο κόλλημα και στιγμιαίες φρίκες.Αργότερα βγήκαν στον κήπο,όπου σ' έναν ιδιαίτερο περιφραγμένο χώρο έπαιζαν το πρωτόγονο παιχνίδι τους έξι χαριτωμένα λυκοσκυλάκια,κάτω απο το άγρυπνο βλέμμα της μάνας τους.Η σκύλα του Γιώργου είχε γεννήσει πρόσφατα και φυσικά είχε αμέσως ανοίξει λίστα προτεραιότητας μεταξύ φίλων για τη διεκδίκηση των κουταβιών.Ανάμεσα στα σκυλάκια περιφέρονταν η αδερφή του Γιώργου και μια φίλη της,που του τη σύστησαν ως Χλόη.Ο Γουλφ ξαφνικά ξέχασε πως ήταν κουρασμένος και παρακάλεσε το φίλο του για ένα δροσερό κοκτέιλ.Αυτός παράγγειλε τέσσερα μοχίτο στην πρόθυμη καμαριέρα που έτρεξε στο κάλεσμά του και μετά άναψε ένα τζόιντ.Μετά τον τρίτο γύρο των ποτών,τα δυο αδέρφια,αν και οικοδεσπότες αποσύρθηκαν διακριτικά σε ένα σχετικό νεύμα του Γουλφ για να τον αφήσουν μόνο με τη Χλόη,η οποία βέβαια δεν έδειξε να παραξενεύεται καθόλου.Αφού τέλειωσαν με τα μοχίτο,χαιρέτησαν το Γιώργο και την αδερφή του και έφυγαν μαζί.Η Χλόη τον ακολούθησε στο αυτοκίνητο και μετά στο σπίτι του,σα να ήταν το φυσικώτερο πράγμα στον κόσμο.Το μόνο που τον καθησύχαζε ίσως σαν προοπτική για τις επόμενες ώρες της ημέρας,τουλάχιστον πέρα απο τα συνηθισμένα του,την ντόπα,το αλκοόλ και τα χάπια ήταν η προσμονή για τη στιγμή που θα ολοκληρωνόταν η προσχώρησή της στη φυλή του.Ξέχωρα όμως από αυτά,η γυναίκα αυτή άσκησε μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω του!Η τρυφερή και περιποιημένη σάρκα της έγινε αντικείμενο ενός μακρόσυρτου απογεύματος,κυριολεκτικά "ινδιάνικου",γεμάτου απο λαγνεία,σεξ και παραισθησιογόνα,αλλά εκείνη μετά ζήτησε τις διευκρινήσεις.

-Ε μ ε ί ς και αυτό είναι κάτι που θα συνειδητοποιήσεις πολύ αργότερα,έχουμε μια άλλη υπόσταση,οπότε δέσε τη ζώνη ασφαλείας του μυαλού σου και απόλαυσε το ταξίδι μαζί μας και κυρίως μη μου ξανακάνεις ερωτήσεις και μην υπολογίζεις στην καθοδήγηγσή μου.Ο Γουλφ ολοκλήρωσε έτσι σε εκείνο το σημείο το μονόλογο προσυλητισμού και έψαξε για το άφαντο φλυτζάνι του με τον καφέ.Αφού τη συνόδευσε μέσα απο τον υπόγειο διάδρομο που οδηγούσε απο την πισίνα όπου βρίσκονταν την τελευταία ώρα οι δυό τους μέχρι την έξοδο,την παρέδωσε σε έναν γέροντα ταξιτζή,λυκάνθρωπο της εμπιστοσύνης του,για να την πάει με κάθε ασφάλεια ως το σπίτι της,που άλλωστε βρίσκονταν μερικά τεράγωνα πιό πάνω στις ανωφέρειες της Πολιτείας.Απέφυγε έτσι τις όποιες συγκινησιακές φορτίσεις θα προέκυπταν σε διαφορετική περίπτωση με τον κάπως απότομο αποχωρισμό τους και έμεινε μόνος,όπως ακριβώς το είχε επιδιώξει.Προτίμησε τις σκάλες απο το ασανσέρ και τις ανέβηκε με γρήγορο διασκελισμό. Ξάπλωσε στον καναπέ του γραφείου του όπου κόλλησε χαζεύοντας αφηρημένα κλιπς του Εμ Τι Βι,που εναλλάσονταν αδιάφορα και αργόσυρτα μπροστά στα μάτια του στην οθόνη.Κοιμήθηκε χωρίς να το καταλάβει εκεί,στην ίδια στάση και όταν το βράδυ τον ξύπνησαν πολύ επιφυλακτικά γιατί στην είσοδο είχε εμφανιστεί ο 'Ιαν,τα ίδια ανούσια μουσικά κλιπς έτρεχαν ακόμη στην οθόνη μπροστά του.

-Να περάσει αμέσως!

-Γιατί τόσα μέτρα ασφαλείας;Ο φίλος του μπορεί να γελούσε,αλλά ήξερε τους λόγους.

-Εκτός απο τους λόγους που ήδη γνωρίζεις και ισχύουν πάντα,την προηγούμενη φορά που είχε μαζευτεί κόσμος εδώ μου έκλεψαν λίγη κοκαίνη που είχα πρόχειρη σ' ένα συρτάρι,ένα γεμάτο μποπεράκι και έναν παλιό αναπτήρα.Τίποτα σημαντικό θα μου πεις,αλλά μόλις βρεθούν θα τους επιβάλλω φόρο...αίματος,κυριολεκτικά και  χωρίς οίκτο!

Πήρε μια μπουκάλα μπέρμπον απο το ντουλάπι,την έβαλαν στη μέση του γραφείου του ο 'Ιαν έστριψε και άναψε ένα τζόιντ,ενώ ο Γουλφ έβαλε ένα διπλό ποτό σε κάθε ποτήρι.Την ίδια ώρα μπήκε κατά τύχη το παλιό αλλά καλό τραγούδι των "Κίλλερ Πούσυ" με τον ενδιαφέροντα στίχο "...σκλάβες,έφηβες μητρομανείς νοσοκόμες με κλύσμα"!Χτύπησε το τηλέφωνο,απάντησε ο ίδιος και ήταν η Χλόη στην άλλη άκρη της γραμμής,η οποία ταραγμένη του είπε ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί,ότι κάποιος γνωστός της είχε πεθάνει απο υπερβολική δόση,ότι μια φίλη της είχε μπει σε κλινική γι' αποτοξίνωση και τέλος κλείνοντας τις ασυνάρτητες σκέψεις της του πρότεινε να πάνε στο Σχοινιά απόψε...

-Για την παραλία αν δεν είχα κλεισμένο το βράδυ μου θα το συζητούσα,αλλά για τα υπόλοιπα δεν θέλω να ξέρω,ούτε να νοιάζομαι.'Οταν νοιάζομαι για πολλά και διάφορα είναι χειρότερα,φορτώνομαι άλλη μια σκοτούρα.Προτιμώ λοιπόν να μην ενδιαφέρομαι,είναι λιγότερο επώδυνο έτσι.

Στο μεταξύ ο 'Ιαν είχε κάνει τρεις σωστές διορθωτικές κινήσεις,προκειμένου να μην κολλήσουν εντελώς.Είχε μηδενίσει τον ήχο της τηλεόρασης,είχε βάλει μουσικές επιλογές του Γουλφ στο ηχοσύστημα,ένα μίνιντισκ γραμμένο στο σταθμό και είχε ετοιμάσει τέσσερις άσπρες γραμμές πάνω στο γραφείο.Πέρασε ακόμη μισή ώρα περίπου και η Χλόη εξακολουθούσε το μονόλογό της,ήταν φανερό ότι η κοπέλα βρισκόταν σε υπερδιέγερση,μπερδεύοντας ανύπαρκτα θέματα στην περίπτωση όπως σχέσεις και τέτοια.Ο Γουλφ αφού την προειδοποίησε,ενεργοποίησε την ανοιχτή ακρόαση και αφού σνίφαραν την κόκα με τον 'Ιαν,ανανέωσε τα ποτά τους και άναψε ένα πούρο.

-Μη κάνεις άλλη κόκα απόψε,τη συμβούλευσε υπομονετικά και συνέχισε στον ίδιο τόνο νουθεσίας το διδακτικό σεμινάριο.

-Θα σε προτρέψω ν' αφήσεις πίσω σου ότι ξέρεις και να κρατήσεις μόνο ότι φοβάσαι,δε θα χάσεις.Θα τα πούμε αργότερα.'Εκλεισε το τηλέφωνο βαριεστημένος.

-Καμμιά φορά,όταν είμαστε μόνοι ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να μας συμβεί τίποτα κακό!

Το τελευταίο το είπε απευθυνόμενος στον άλλον απέναντί του και ήταν η υπέρτατη προσωπική διαπίστωση,το καταστάλλαγμα της πείρας ενός καθαρά "μοναχικού λύκου", ο 'Ιαν συμφώνησε απόλυτα μαζί του.Η μπουκάλα είχε μισοαδειάσει.Δυο ώρες περίπου αργότερα ξεκίνησαν μαζί,ο φίλος του με τη μηχανή μπροστά και εκείνος απο πίσω με το αυτοκίνητο.Ο πρώτος συνέχισε μετά απο λίγο μόνος για το σπίτι του στην Εκάλη,ο δεύτερος έφτασε σε λίγα λεπτά στης Χλόης λίγο μετά τις 3 π.μ.Η αλκοολική ρέμβη της στιγμής τον κυρίευσε πριν μπει στον κήπο του σπιτιού της,φαντάσματα απο το μακρινό του παρελθόν που έρχονταν απο κάθε κατεύθυνση και του ψιθύριζαν με όση μεγαλύτερη πειστικότητα μπορούσαν διάφορα.

-Ξέρεις ότι πρέπει να προσέχεις ποιόν ή ποιά βάζεις στη ζωή σου!

-...

'Ολο αυτό τον φόβισε λίγο,όμως το αποτίναξε γρήγορα απο πάνω του και δήλωσε το όνομά του στην είσοδο,όπου φαίνεται ότι υπήρχαν ήδη σημειωμένες οδηγίες γιατί του άνοιξαν αμέσως και χωρίς άλλες διατυπώσεις,ενώ δεν τον γνώριζαν φυσιογνωμικά.

Η Χλόη τον περίμενε σχετικά ήρεμη έξω στον κήπο,δίπλα στη μεγάλη φωτισμένη πισίνα καπνίζοντας ένα τσιγάρο.Της το πήρε απο το χέρι σχεδόν τρυφερά και το έσβησε.

-Αφού παίρνεις διάφορα,τουλάχιστον μην αρχίσεις το κάπνισμα!

Του εξήγησε ότι η μητέρα της έδωσε ένα κοκτέιλ πάρτι νωρίτερα και η ίδια έπρεπε να έχει πολλή υπομονή με τις καλεσμένες της.Είπε κι άλλα ασυνάρτητα,ο Γουλφ όμως δεν την έκοψε,γιατί καταλάβαινε τη φυσική έξαψή της λόγω της πρόσφατα συντελεσθείσας μυσταγωγίας στο σπίτι του.Η κοπέλα του πρότεινε να πάνε στο εσωτερικό πάτιο του ισογείου,που ήταν κλειστό και προστατευμένο απο την ψύχρα της ώρας,με διαφανή οροφή και τη θέα ελεύθερη και απεριόριστη προς τα πάνω.Το τζακούζι στη βορειοδυτική γωνία του καλαίσθητου εκείνου χώρου γουργούριζε υπομονετικά απο την ώρα ακόμη του κοκτέιλ,γιατί κανείς δεν είχε πάρει εντολή να το κλείσει.Μια κολοκύθα χαλλογουίν όχι φυσική,αλλά απο πρασινωπό όνυχα,με μύτη,μάτια και το κερί να καίει μέσα του χτύπησε στο μάτι.

-Λόγω των σπουδών της μητέρας μου στη Βοστόνη,καταλαβαίνεις,το κορίτσι είχε εντοπίσει άμεσα το περίεργο βλέμμα του,με τις αισθήσεις της σε εγρήγορση λόγω των μεγάλων αλλαγών που συντελούνταν με ταχείς ρυθμούς στον οργανισμό της.

-Ωραίο είναι,αλλά περισσότερο σε μεγάλο τασάκι μου φέρνει,παρά σε ευφάνταστο αποκριάτικο τερατάκι,γέλασε ο Γουλφ.

-Θέλεις ν' ανοίξουμε μια σαμπάνια για το καλό ταξίδι-αύριο δε φεύγεις;

-Καλή ιδέα,παραδέχτηκε αυτός στην ιδέα του δροσερού,ελαφρού ποτού σε συνδυασμό με τη φυσική χαλαρότητα που προκαλεί το τζακούζι,ναι αύριο αργά το απόγευμα.

-Θα σε πάω εγώ στο αεροδρόμιο,αν φυσικά το θέλεις και συ,πρότεινε αποφασιστικά η Χλόη και χτύπησε το εσωτερικό κουδούνι υπηρεσίας για τη σαμπάνια.

-Ευχαριστώ,γιατί όχι;

-Δεν έχω ετοιμάσει τίποτα ακόμη για το ταξίδι,αλλά έτσι είναι η ρουτίνα μου πάντα, υπερθεμάτισε εκείνος ήρεμα.Εξάλλου κοντά μένουμε.

'Ενας Ασιάτης με άδειο βλέμμα έφερε την σαμπανιέρα,τα ποτήρια και τα σχετικά συνοδευτικά και μετά αποσύρθηκε σιωπηλός,με μια μόνο ελαφριά κλίση στη μέση του βγαίνοντας.Στα πλάγια του υδρομασάζ βρίσκονταν τώρα δυο μικροί σωροί με τα ρούχα τους,τα ποτήρια της σαμπάνιας επίσης σε απόσταση βολική και η Χλόη με τον Γουλφ σε σύμπλεγμα στο νερό έκαναν έρωτα με μια λεπτή κλωστή αίματος να τρέχει απο το λαιμό του κοριτσιού,απο το πιό πρόσφατο δάγκωμα.Ο φωτισμός του τζακούζι προκαλούσε παράξενους ιριδισμούς στον χρωματισμό των υγρών,πριν διαχυθεί εντελώς η κόκκινη κορδέλα και εξαφανιστεί στο αναταραγμένο νερό.Το αίμα της είχε καλή γεύση ενώ η ίδια παραληρούσε,όχι μόνο απο τη σεξουαλική κορύφωση που πλησίαζε,αλλά και απο την έκσταση που της προκαλούσε μια τέτοια συνολική αλλαγή στη ζωή της.Πέρα απο τη σαμπάνια και την ντόπα,αυτό που καθησύχαζε τη Χλόη ήταν ακριβώς η βεβαιότητα,ότι απο την επόμενη ήδη φάση δεν θα βαριόταν ποτέ πιά ή τουλάχιστον όχι θανάσιμα όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια.Βγήκαν απο το νερό,εκείνος για να ανάψει ένα τζόιντ,εκείνη για να βάλει λίγη μουσική.Με το που ενεργοποίησε το ηχοσύστημα,έκανε ένα βήμα πίσω τρομαγμένη.Απο μέσα απο το "κλουβί" με τα μηχανήματα ξεχύθηκε απότομα εκτός απο την απαλή τζαζ που είχε επιλέξει,ένα μικρό ακατάσχετο ρυάκι απο γυαλί και σκούρο μέταλο,ντυμένα σ' ένα εκτυφλωτικό άσπρο φως που χυνόταν τελικά στο τζακούζι.

-Ο Αχέροντας των ζόμπι,σχολίασε γελαστά ο Γουλφ και της έδωσε το γεμιστό τσιγάρο.Το κορίτσι όμως έτρεμε κατατρομαγμένο και δεν κατάφερε να αρθρώσει λέξη.

-Πάμε να φύγουμε τ ώ ρ α,ψιθύρισε στο τέλος μετά το πρώτο σοκ.

-Ποτέ μην εγκαταλείπεις δικό σου ζωτικό χώρο και μάλιστα τόσο εύκολα και αναίτια,για κάτι που ίσως είναι και παραίσθηση,αλλά που σίγουρα είναι ανώδυνο.Η κοπέλα απέφυγε για πολύ λίγο τη λιποθυμία,συνήλθε και ζήτησε μια δεύτερη σαμπάνια απο το προσωπικό της.

-Αύριο πριν πετάξω,σταματάμε για μπραντς,εντάξει;'Οσο για τώρα κλείνουμε με αυτό το μπουκάλι!

Ο Γουλφ είχε συνειδητοποιήσει,ότι για να τη βοηθήσει να διαχειριστεί τις πρωτόγνωρες αυτές καταστάσεις έπρεπε να καθίσει στη θέση του οδηγού για τις επόμενες ώρες.Μετά απο μερικά ποτήρια απο τη φρέσκια,δροσερή σαμπάνια η ηρεμία αποκαταστάθηκε.Κυρίως επανήλθε για την ταραγμένη νεοφώτιστη,γιατί ο Γουλφ σε καμμία περίπτωση δεν είχε αισθανθεί ρεαλιστική απειλή εκεί.Η απόλυτη ηρεμία όμως καταντά κάποτε ουτοπία που αδυνατείς να ελέγξεις,γιαυτό και αποφάσισε ότι έπρεπε να φύγει μια ώρα αρχύτερα.Είχε να κάνει πολλά και να κανονίσει ακόμη περισσότερα μέσα στις επόμενες λίγες ώρες,οπότε αποχαιρέτησε τη Χλόη δίνοντας ραντεβού για την επομένη και σε λίγα λεπτά βρισκόταν στο σπίτι του.Η υπόνοια απο φως που εμφανίζεται λίγο πριν το ξημέρωμα,άρχισε στο μεταξύ να βάφει τον σκούρο ορίζοντα με ανοιχτότερα χρώματα.Κανόνισε μόνο ότι ήταν απόλυτα απαραίτητο πριν απο το ταξίδι και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του πρωινού δίπλα στην πισίνα.Εκεί πήρε ένα ελαφρύ πρωινό,έδωσε τις οδηγίες στο οικιακό προσωπικό για την επιμέλεια του σπιτιού και τη φροντίδα των σκυλιών στο διάστημα της απουσίας του και κάποιες λεπτομέρειες που αφορούσαν τις αποσκευές του.Με τους δικηγόρους και τους λογιστές του χρειάστηκαν μόνο λίγα λεπτά τηλεφωνικών συνεννοήσεων,γιατί σ' εκείνη τη χρονική περίοδο το μόνο που χρειαζόταν ήταν εντατικοποιημένη επαγρύπνηση.Οι επενδυτικές ευκαιρίες απο τη μια πλευρά και οι απρόβλεπτες φορολογικές παγίδες απο την άλλη,έχουν μονόδρομη και συνεχή ροή,έτσι που δεν μπορείς ν' αφήσεις να διαφύγει τίποτα απο τους εκπροσώπους σου όταν είσαι μακριά,έστω και αν είσαι ενημερωμένος.Το "καρότο και το μαστίγιο" πρέπει να βρίσκονται σε περίοπτη πάντα θέση κρεμασμένα στα γραφεία τους,στο ανελέητο μικτό βάθρο του κίνητρου/φόβητρου.

Η Χλόη ήρθε ακριβώς τη συμφωνημένη ώρα,πράγμα απίστευτο για τα δεδομένα ενός παραχαιδεμένου και παρόλα αυτά παραμελημένου κοριτσιού της περιοχής.Μέχρι όμως να κατεβάσουν τις βαλίτσες του και να χαιδέψει τα σκυλιά του,που εκδήλωναν με τον τρόπο τους ενστικτώδη ανησυχία,όπως κάθε φορά πριν απο υπερατλαντικό ταξίδι του πέρασαν ακόμη είκοσι λεπτά εκτός προγράμματος.'Επρεπε να βιαστούν,γιατί έμεναν μόνο τέσσερις ώρες ως την απογείωση της πτήσης του.Στην έξοδο της Κηφισιάς,στην στροφή για το Μαρούσι η Χλόη σταμάτησε δεξιά το αυτοκίνητο,μπροστά στο περίπτερο των σχολείων.

-Θέλεις ν' αγοράσεις κάτι;Ο Γουλφ άρχισε να εκνευρίζεται.

-Βλέπεις τον τύπο εκεί δίπλα;

-Ε...και λοιπόν;

-Είναι ένας μαλάκας που μου τη λέει πολύ βρώμικα χωρίς λόγο,σκέφτηκα μήπως θα μπορούσες να τον ταρακουνήσεις λίγο,τελευταία με δουλεύει κανονικά!

-Πάρτον μαζί,αλλά μήν του πεις ότι πάμε αεροδρόμιο.

-...

-Γιατί ακόμη εξαρτάται απο τον ίδιο αν πρέπει να ξέρει ή όχι τέτοιες προσωπικές λεπτομέρειες!

Η Χλόη δεν είχε καταλάβει τι εννοούσε ο άλλος αλλά υπάκουσε.

Ο άνθρωπος εκείνος ήταν απο την περιοχή,αλλά πραγματικά απερίγραπτος.Αντί για τσίχλα,μασούσε επιδεικτικά ένα πλαστικοποιημένο βολβό ματιού ακαθόριστου χρώματος,ίσως γιατί τα δόντια του ήταν αηδιαστικά βρώμικα.Κάθε λίγο και λιγάκι έφερνε το μάτι-τσίχλα ανάμεσα στα μπροστινά του δόντια και το μοστράριζε προς τα έξω με τα λεπτά,ξεφλουδισμένα χείλη του.

-Θα σε αφήσουμε στην έξοδο προς...

-Σταμάτα όταν βρεις ένα βολικό άνοιγμα,της έκοψε τον ειρμό του λόγου κάπως άκομψα είναι αλήθεια εκείνος.

Στο μεταξύ ο άλλος προσπαθούσε ν' ανοίξει την κουβέντα,θεωρώντας τον Γουλφ σαν ενδιαφέρουσα γνωριμία.Αυτός πάλι είχε στρίψει λίγο τον εσωτερικό καθρέφτη του αυτοκινήτου, έτσι ώστε να τον παρατηρεί άνετα όπως είχε απλωθεί στο πίσω κάθισμα.Χυδαιολογούσε αφόρητα,με τρόπο που έδειχνε πως σ' εκείνη τη φάση δεν υπολόγιζε ούτε την κοπέλα,που ήταν υποτίθεται φίλη του,ούτε την στοιχειώδη κομψότητα κι ευγένεια.Επίσης το ξελιγωμένο βλέμμα του έμενε επίμονα καρφωμένο στα πραγματικά όμορφα πόδια της οδηγού,τα οποία η κοντή φουστίτσα της υπογράμμιζε ακόμα παραπάνω.Αυτής της κατηγορίας τα βλέμματα στοιχειοθετούν πάντα την περιφρονητική υπενθύμιση για την αποτίμηση της ζωής ενός όμορφου κοριτσιού και σ' αυτή την πόλη.Βέβαια απο την άλλη πλευρά,η νεύρωση που έχουν οι περισσότερες για τη διατήρηση της εμφάνισής τους τις έχει σκληρύνει τόσο,που στο φινάλε καταλήγουν και σε ένα είδος πικρής ,μαζωχιστικής αποδοχής τέτοιων φαινομένων ενοχλητικής συμπεριφοράς.Τον ασύστολο οχετό του μονολόγου του,έκοψε τυχαία η Χλόη που ανακοίνωσε ανέμελα και με όλη της την αφέλεια σταματώντας δεξιά σ΄ ένα μοναχικό σημείο.

-Εδώ καλά είναι;

Εκεί,ήταν ιδανικό το μέρος για τον Γουλφ,που είχε αποφασίσει τελικά για την τύχη του υποκειμένου που καθόταν ακόμη ανυποψίαστο στο πίσω κάθισμα και που δεν έλεγε να κλείσει το βρωμόστομα με τίποτα.Γύρισε απότομα χτυπώντας τον με τόση δύναμη στο στόμα,που ο τύπος κατάπιε μερικά δόντια και μαζί με αίμα που έτρεχε,πετάχτηκε και το πλαστικοποιημένο μάτι που κρατούσε πριν ανάμεσα στα χείλη στο δεξί πίσω τζάμι.Χωρίς δεύτερη αναπνοή ο Γουλφ του έστριψε το κεφάλι και με τα δυο χέρια και πηδώντας απο το αυτοκίνητο,τον έσυρε έξω απο την πλευρά της ερημιάς και έχωσε τα δόντια του στο λαιμό του άλλου.Τον ξεφορτώθηκε στο επόμενο "τυφλό" σημείο της διαδρομής.Σ' αυτό το μέρος υπήρχαν μερικά καμμένα ή παρατημένα και σκουριασμένα αυτοκίνητα,ο ήλιος είχε αρχίσει να γέρνει και το φίλτρο των χρωμάτων είχε σκληρύνει υπέρμετρα το σκηνικό για τη Χλόη.Το κορίτσι είχε ασπρίσει εντελώς απο το σοκ,έτρεμε ελαφρά αλλά δεν άνοιξε το στόμα.

-Καλύτερα να οδηγήσω εγω το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής,να ηρεμήσεις κι εσύ λίγο και να μη χάσω και την πτήση,της ψιθύρισε ευγενικά αλλά επιτακτικά ο Γουλφ.Δεν γινόταν αλλιώς,σε βεβαιώνω ότι θα είχες σοβαρό πρόβλημα με το σκουπίδι αυτό.

Η κοπέλα έβαλε τα κλάματα,είχε ήδη σταματήσει σε μια ήσυχη εσοχή έξω απο το δρόμο.Πριν την αντικαταστήσει στη θέση του οδηγού την τράβηξε απαλά,σχεδόν τρυφερά στο πίσω κάθισμα και την πήρε λυτρωτικά,αγνοώντας την καθυστέρηση.Η επικοινωνία άλλωστε μεταξύ τους βρισκόταν ήδη σε πολύ ποιοτικό επίπεδο!Είχε συνειδητοποιήσει πως δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να συνέλθει σύντομα το ταραγμένο της μυαλό.Φτάνοντας στο αεροδρόμιο τον έπιασε για λίγο νευρικό γέλιο.Η Χλόη που είχε συνέλθει σε ικανοποιητικό βαθμό,τον κοίταξε με απορία.

-Μου πέρασε ξεκάρφωτα μια σουρεαλιστική σκέψη απο το μυαλό,την κοίταξε καθησυχαστικά.

-Φεύγω απο τη χώρα όπου σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις της ο γονιός μπορεί και να τρώει τα παιδιά του (Κρόνος),ενώ όποιος νέος πετάει ψηλά καίγεται απ' τον ήλιο ('Ικαρος)...

-Και πας στη χώρα όπου;Η κοπέλα χαμογέλασε μετά απο ώρα.

-Πάω στη χώρα που εδώ και πέντε αιώνες θεωρήθηκε η γη του μέλλοντος,το οποίο όμως δεν έρχεται ποτέ!

Στο αεροπλάνο αισθάνθηκε μετά από αρκετό καιρό τόσο όμορφα.Ζήτησε ένα ποτήρι δροσερή σαμπάνια από την αεροσυνοδό.