CHAPTER TWENTY-TWO
The Game Plan
HALOS lamunin na ng kadiliman ang buong paligid dahil sa masamang panahon at papalubog na araw. Malamig-lamig sa pakiramdam ang hanging minsan ay dumaraan sa mga bukas na bintana.
Tulad kanina, hindi pa rin makapante ang bawat isa sa takot na sila ang sunod na atakihin ng killer. Lahat sila ay pinangangambahan ang kanilang personal na kaligtasan.
Ang kagabing puno ng saya ay napalitan ng paghihinagpis. Tatlo na sa kanilang kasamahan ang patay at isa ang nawawala. Hindi nila alam kung sino pa ang susunod sa kanila sa hukay. Hindi maglalaon, kung hindi nila makikila ang tunay na salarin, ang resort na ito ay malulunod sa kanilang mga dugo.
"May pag-asa pa kayang maligtas ako? Kung malalaman ko lang kung sino ang killer, paniguradong maisasalba ko ang ilan pang buhay. Ako ang nagdala sa kanila sa sitwasyong ito. Ako lang ang pakay niya," ani Alex sa kanyang sarili habang nakalumbabang tinitingnan ang mga kasamahan.
Dumating sa sala mula sa kusina si Wilma. Katatapos lang nitong magluto ng maaari nilang kainin ngayong gabi. Dahil din sa pagiging abala kaya't nakalimutan nila ang gutom na iniinda kanina pang tanghali.
"Kumain muna tayo. Nakahain na sa hapag ang mga pagkain. Kailangan natin ng lakas. Wala pa tayong kain mula pa kaninang tanghali," nakangiti nitong sabi upang anyayahan ang iba.
Sumunod ang ilang nagugutom nang biglang magsalita si Christian. "Teka lang. Sino'ng kasama mong magluto?" seryosong tanong ng aktor.
Rumehistro sa mukha ng dalaga ang pagtataka. "B-Bakit mo naitanong?"
"Bakit hindi mo na lang sagutin ang tanong ko?" tanong niya pabalik at saka tumayo mula sa kinauupuan. Nagtinginan na ang ilang kasamahan nila dahil sa pangunguwestyong nagaganap. "Sino'ng kasama mong magluto?"
"A-Ako lang. B-Bakit? May problema ba?" nauutal nitong sabi. Ngumisi si Christian. "Ano bang gusto mong paratingin?" ani Wilma.
"Gusto ko lang namang mag-ingat. Alam kong isa sa atin ang maaaring killer. Malay mo, paraan mo na pala ang pagluluto para patayin kami. Nilagyan mo ng lason ang pagkain nang sa gayon, hindi ka na mahirapan," aniya at ginalugad ng tingin ang lahat na tila tinuturo ang bawat isa bilang suspek sa pagpatay.
"Ano namang motibo ko para patayin kayo?"
"Hindi ko alam pero tayo-tayo lang ang nandito. Wala ng iba. Kaya sino pa ba ang pumapatay? 'Di ba tayo rin?"
Nag-iwas ng tingin ang iba na parang ayaw makisali sa sinasabi ni Christian. Ang ilan naman ay nag-aabang ng maaari pang isiwalat niya sa makapagtuturo sa tunay na katauhan ng killer.
"Stop it!" pagpigil ni Tristan. Tiningnan ito ng lahat nang magsalita.
"Bakit? Dahil maaaring ikaw ang killer?" nakalolokong tanong niya nang tapunan niya ng tingin si Tristan.
"What did you just say?" nagtitimping sabi naman ni Tristan na halos sumabog na. Pakiramdam nito ay siya ang itinuturing na salarin sa lahat ng nangyari.
"Nawala kayo kanina nang mamatay si Jacob. Wala rin kayo nang may pumalo sa ulo ni Direk Anne. You," tigil niya sa pagsasalita at tinapunan ng tingin si Sammie, "have time to do that. Lalo na kung may kasama ka."
Isang malakas na suntok ang sumapo sa mukha ni Christian at agad ding nagpatumba sa kanya. Duguan ang kanyang bibig nang hawakan niya iyon. Lasap ng kanyang dila ang sariwang dugo na kasalukuyang umaagos paibaba sa kanyang baba.
Tumayo na mula sa pagkakaupo si Alex upang makiawat sa mainit na tensyon ng dalawang kalalakihan. Wala siyang dapat na kampihan. Hindi niya alam kung sino ang nagsasabi ng totoo sa dalawa.
"Wala kang ebidensya para pagbintangan kami o kahit ako! Lahat tayo ay biktima rito! Siguro ikaw ang killer at itinuturo mo lang sa amin ang pagbibintang nang sa gayon ay maabswelto ka, 'di ba?" nanggagalaiti nitong sabi. Pinanlisikan naman ito ng mga mata ni Christian.
"Marahil nga. Pero paano? Kasama ko sila?" ani Tristan.
Hindi na sumagot pa si Tristan, bagkus ay dire-diretso siyang pumanaog pataas – padabog na inilalapat ang mga paa sa sahig. Sinundan naman si Tristan nina Wilma at Luz upang kung sakaling umatake ang killer ay marami sila.
Pinagmasdan na lamang ni Alex si Christian na tila inaalisa ang mga nasabi nito na maaaring makatulong sa kanya upang matukoy ang katauhan ng salarin.
Samantala, lahat ay lalong naging kabado dahil sa tensyong naganap kanina. Tinulungan na lamang ni Ian na makatayo si Christian mula sa pagkakabagsak. Pinagpagpagan ng huli ang kanyang suot na damit at saka inayos.
Huminga nang malalim si Ian upang sabihin ang kanina pa nitong gustong sabihin. "Masyado ka lang sigurong..." hindi maituloy na sabi ni Ian.
"Natatakot?" pagpapatuloy ni Alex na tila hindi sigurado. "Lahat tayo natatakot. It's just how we control it. Fear is evitable if only we can get out from its cage."
Nagpagpag ng kanyang damit si Christian bago tiningnan ang mga kasamahan. "Hindi ako natatakot. Sadyang gusto ko lang mabuhay," saad niya.
"Natatakot kang mamatay dahil gusto mo pang mabuhay. Sa madaling salita, natatakot ka pa rin," singit ni Jess.
Napailing na lamang si Christian. "Whatever," aniya. Tulad ni Tristan, umakyat na lang din sa itaas si Christian na sinamahan nila Gem at Ian.
Ang ilang naiwan ay pumunta na lamang sa kusina upang lagyan ng pagkain ang kumakalam na sikmura. Ngunit di tulad nila, may isang bagay ang gumugulo kay Jess.
***
BAGO kumain ay inanyayahan muna ni Jess si Alex sa gilid upang makapag-usap sila ng pribado. Nais balaan ni Jess ang dalaga sa maaaring kapahamakan na danasin nito kung totoo man ang sinabi ni Joel sa kanya kanina.
"Ano'ng gusto mong pag-usapan natin?" hindi mapakaling tanong ni Alex nang mapansing seryoso ang mukha ni Jess habang kaharap siya.
Hinawakan niya sa balikat ang dalaga at marahang pinisil iyon. "Kailangan mong mag-ingat. Ikaw ang pakay ng killer," aniya at nagpalinga-linga sa likod.
Kahit alam ni Alex ang tungkol dito ay umarte na lang ito na tila inosente sa patayang nagaganap. Hindi nito maaaring sabihin ang kanyang nalalaman lalo na't wala itong kasiguruhan na inosente si Jess. "K-Kanino mo naman nalaman 'yan? Ano bang motibo niya para pagtangkaan niya ang buhay ko?" nagtataka nitong tanong.
Tiningnan niya sa mga mata si Alex. "Kay Joel. Binalaan niya ako para sa kaligtasan mo. Wala siyang sinabi sa akin kung ano ang pakay ng killer sa iyo o kung sinoman siya. Pero kung ikaw ang kanyang pakay, maaaring ikaw rin ang makapagliligtas sa amin," saad niya.
"Makapagliligtas? Paano? Iiwan niyo ako dito para makatakas, ganoon ba? Ako ang gagawin niyong pain para mahuli ang killer?" medyo ngarag nitong sabi dahil sa papausbong na luha sa mata.
"Hindi sa ganoon, Alex. Iba ang iniisip mo. Alam mo namang kaligtasan ng lahat ang nakasalalay dito," paglilinaw niya.
Inalis ni Alex ang nakahawak na mga kamay ni Jess sa kanyang braso. Mabigat ang kanyang pakiramdam dahil sa nangyayari. "Wala ka rin palang pinagkaiba sa killer. Gusto mo akong ibigay sa kanya para matuloy ang kanyang balak. Gusto mo lang din akong patayin," saad nito habang yukom ang mga kamay. Iniiwas nito ang kanyang tingin upang hindi makita ni Jess ang kanyang nangingilid na luha.
"Hindi mo ako naiintindihan. Alex, tutulungan kita – namin. You just have to trust me. Mali kasi ang iniisip mo. Hangga't nandito ka, aaligid ang killer sa malapit. Sa ngayon, hindi ka dapat humiwalay sa amin hangga't wala tayong naiisip na pwedeng gawin," paliwanag ni Jess.
"Hindi ba't mas delikado para sa inyo dahil kasama niyo ako? Ako ang magdadala sa inyo kay Kamatayan."
"Maaaring maging tyansa na rin namin ito para mahuli ang killer. Ikaw ang pakay niya. Lalapit siya para mahawakan ka," salaysay niya na nakapagkumbinse sa dalaga.
Unti-unti ay nahimasmasan si Alex. Ang buong akala nito ay tinalikuran na siya ng kanyang mga kasamahan upang sa kanilang pansariling kapakanan. Tulad nila, gusto rin ni Alex ang mabuhay. Gusto nitong itama ang lahat ng kanyang pagkakamaling nagawa.
"Nakikipaglaro ng tagu-taguan ang killer sa atin. Sa ngayon, tayo ang taya. Kaya gagawa tayo ng paraan para naman siya ang maging taya. Magpapahabol tayo hanggang sa mahuli natin siya sa kanyang kuta," makahulugang sabi ni Jess at pinagmasdan ang natitira pang mga kasamahan.
Hindi lingid sa kaalaman ni Jess ang tinatagong sikreto ni Alex. Magpapatuloy ang trahedyang nababalot hangga't hindi pa naisasagawa ang mga plano – ang makita ang panaghoy ni Alex mula sa kanilang mga kamay.