Είναι αργά. Νομίζω πως έχει αρχίσει να ξημερώνει. Αν όχι, τότε οι πρώτες ακτίνες του ήλιου θα κάνουν την εμφάνιση τους σε λίγη ώρα. Το πάρτυ μετά τα φετινά βραβεία μουσικής συνεχίζεται ακόμη στο ξενοδοχείο. Τι μέρα κι αυτή. Κερδίσαμε τα πρώτα μας βραβεία ως Russian Roulette. Και δεν είναι μόνο ένα. Έχω πιει αρκετά πάντως. Κάτι η χαρά, κάτι και ο καυγάς μου με την Camila. Κατέβηκε Αθήνα για να δει την Κατερίνα, ακόμη δεν έχει χωρίσει μαζί της. Δεν μπορούσε να έρθει στα βραβεία να με δει. Μαλώσαμε άσχημα από το τηλέφωνο πριν την εμφάνιση μας ακριβώς. Οπότε μετά έπρεπε να ξεχαστώ κάπως και η Μαριέτα ήταν δίπλα μου σε αυτό. Δεν ξέρω με πόσο αλκοόλ με πότισε.Αυτή δεν ήπιε σχεδόν καθόλου, ήταν ο οδηγός μας για σήμερα. "Νομίζω πως έχω πιει πολύ", είπα στον Γιώργο ο οποίος ήταν χειρότερα από μένα. "Και γω αλλά δεν με νοιάζει γιατί σήμερα είναι η μέρα μας". "Πάω να πάρω λίγο καθαρό αέρα", είπα και έφυγα από το τραπέζι μας. Κάλεσα το ασανσέρ αλλά περίμενα αρκετή ώρα και βαρέθηκα. "Πόση ώρα είσαι εδώ;", άκουσα τη Μαριέτα ακριβώς από πίσω μου. "Ήθελα να κατέβω να πάρω λίγο αέρα επειδή ζαλίζομαι. Και το ασανσέρ άργησε. Βασικά. Μόλις ήρθε. Θα με συνοδέυσεις;", είπα και μπήκα μέσα. Δεν μου απάντησε, μπήκε μέσα μαζί μου. Καμία δε μίλησε, τα είχαμε αναλύσει όλα τις τελευταίες ώρες. Τη Μαριέτα τη γνώριζα πολλά χρόνια, από δημοτικό. Βγήκαμε από το κτίριο και παρατήρησα πως ακόμη ήταν σκοτεινά, είχα υπολογίσει λάθος. Παρόλο που ο καιρός ακόμη ήταν καλός, η βραδινή ψύχρα σε χτυπούσε έντονα. Για λίγη ώρα χάθηκα στις σκέψεις μου ξανά. Και κυρίως στην καστανή της σιλουέτα που μου είχε πάρει κάθε ίχνος λογικής. Τις σκέψεις μου διέκοψε η τσιρίδα μιας κοπέλας. Γύρισα το σώμα μου γρήγορα και απλά πάγωσα στο θέαμα. "ΟΧΙ", φώναξα δυνατά χωρίς αποτέλεσμα.
"Όχι! Όχι!". "Lauren, ξύπνα. Σε παρακαλώ πολύ". Και τότε κατάλαβα πως ονειρευόμουν. Τινάχτηκα απότομα, δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Για μερικά δευτερόλεπτα δεν μπορούσα να δω καθαρά, είχε θολώσει η όραση μου. Έφερα τα χέρια μου στο πρόσωπο μου. Από τα μάτια μου έτρεχαν ορισμένα ακόμη δάκρυα. Είχα ιδρώσει, ένιωθα τα ρούχα μου να με πνίγουν. Γύρισα και κοίταξα την κοπέλα δίπλα μου. "Στο είπα. Δεν έπρεπε να κοιμηθώ μαζί σου", είπα και πήρα μερικές βαθιές ανάσες για να ηρεμήσω. "Δεν με ενοχλεί. Σου το ξανά είπα. Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω. Γιατί δεν πας σε κάποιον ειδικό να το συζητήσεις;". "Camz, δεν είμαι ούτε τρελή ούτε έχω κάτι. Είμαι καλά. Θέλω να κάνω ένα μπάνιο", είπα και προσπάθησα να σηκωθώ αλλά δεν τα κατάφερα. Έτρεμα ολόκληρη. "Θα σε βοηθήσω εγώ", είπε η Camila και σηκώθηκε από το κρεβάτι και πήγε στο μπάνιο για να γεμίσει την μπανιέρα."Θα έκανα απλώς ένα ντουζ", της φώναξα από το δωμάτιο. "Δεν πειράζει. Θα χαλαρώσεις πιο πολύ έτσι", είπε καθώς μπήκε στο δωμάτιο και γονάτισε μπροστά μου. "Τι ώρα είναι;". "Πέντε και τέταρτο. Είναι Σάββατο δεν έχουμε σχολή", είπε και έπιασε και τα δύο χέρια μου. "Πραγματικά συγγνώμη. Δεν ήθελα να σε αναστατώσω. Μέχρι να μου περάσει δεν θα κοιμηθούμε ξανά μαζί. Φοβάμαι μην σου κάνω κακό". "Lauren, έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες. Πρέπει να το αφήσεις και να συνεχίσεις τη ζωή σου". "Δεν μπορώ. Δεν θέλω. Εγώ φταίω για όλα". "Άκουσε με καλά. Δεν φταις σε τίποτα. Δε γινόταν αλλιώς. Σε παρακαλώ. Δεν μπορώ να σε βλέπω να καταστρέφεσαι για κάτι που δεν μπορείς να ανατρέψεις πλέον. Η ζωή συνεχίζεται με τις ευκολίες και της δυσκολίες της", είπε και με τα δύο της χέρια έπιασε το πρόσωπο μου και με φίλησε απαλά στα χείλη. Μου έδωσε το χέρι της για να σηκωθώ για να πάμε στο μπάνιο. Συνέχισα να τρέμω όμως ήμουν ήδη καλύτερα. Με βοήθησε να βγάλω τα ρούχα μου και έβγαλε κι αυτή τα δικά της.
Μπήκαμε στην μπανιέρα μαζί, κάθισε πρώτη και με τράβηξε στην αγκαλιά της. Με έτριψε στους ώμους, στην πλάτη, δεν είχα ηρεμήσει τελείως ακόμη. Ένιωσα τα χείλη της να με φιλούν απαλά στο λαιμό μου."Μου λείπεις", μου ψιθύρισε στο αφτί και τα δόντια της εγκλώβισαν το λοβό του αφτιού μου απαλά. "Εδώ είμαι", είπα και έκλεισα τα μάτια μου. Είχα καιρό να νιώσω αυτή την αίσθηση. "Όχι Lauren, δεν είσαι εδώ. Έλα πίσω στον παλιό σου εαυτό. Δεν μπορώ να σε βλέπω άλλο έτσι και να μην μπορώ να κάνω κάτι. Άφησε με τουλάχιστον να σε βοηθήσω", μου είπε και πέρασε τα χέρια της γύρω από τη μέση μου. Γύρισα στα πλάγια για να μπορώ να την κοιτάω. "Camz, είμαι καλά αλήθεια. Δεν είναι κάτι. Αυτή που ήμουν, είμαι. Δε χρειάζομαι βοήθεια", της είπα και χαμογέλασα ελάχιστα. Ξεφύσηξε λίγο δυνατά αλλά δεν συνέχισε το θέμα. Έφερα το χέρι μου στο λαιμό της και την τράβηξα προς το μέρος μου. Τα χείλη μου βρέθηκαν στα δικά της. Μου είχε λείψει αυτή η αίσθηση. Μου είχε λείψει η Camila. Μου είχε λειψει να είμαι καλά, ευτυχισμένη. Ένιωσα τη γλώσσα της στο κάτω χείλος μου και άνοιξα το στόμα μου για να της δώσω την άδεια να βαθύνει το φιλί μας. Δεν ξέρω για πόση ώρα μείναμε έτσι. Ήταν σαν να πάγωσε ο χρόνος. Θέε μου, πόσο καιρό είχε να γίνει αυτό.
Μετά από λίγο σηκωθήκαμε και πήγαμε στο δωμάτιο να ντυθούμε. Η Camila ετοιμάστηκε πριν από εμένα και ξάπλωσε στο κρεβάτι ξανά. Εγώ ήξερα πως δεν θα μπορούσε να με πάρει ξανά ο ύπνος. "Νυστάζεις;", τη ρώτησα και κάθισα δίπλα της. "Όχι ιδιαίτερα. Είπα μήπως ήθελες εσύ να ξαπλώσουμε". "Δεν μπορώ να ξανά κοιμηθώ. Θέλω κάτι". "Τι θέλεις μωρό μου", μου είπε με τόση τρυφερότητα που ένιωσα ένα κομμάτι της ψυχής μου να βρίσκει τη λάμψη του ξανά. "Θέλω να μου κάνεις μια ζεστή σοκολάτα. Και να καθίσουμε στον καναπέ. Ίσως να δούμε καμία ταινία;". "'Οτι θέλεις", είπε και σηκώθηκε όρθια. Με τράβηξε από το χέρι απαλά και έμπλεξε τα δάχτυλα μας. Πήγαμε στην κουζίνα και απλά κάθισα σε μία καρέκλα καθώς την παρατηρούσα που ετοίμαζε τις σοκολάτες μας. "Τι ήθελες να μου πεις; Είπες ότι ήθελες να μιλήσουμε το πρωί", είπα όταν τελείωσε και καθίσαμε στον καναπέ. Με κοίταξε με το σοβαρό της βλέμμα. Ήθελε να μου πει κάτι σημαντικό. Πάλι για την Κατερίνα θα μου πει και θα με εκνευρίσει. "Σήμερα μίλησα με την Κατερίνα". Να θυμηθώ να παίξω Τζόκερ σήμερα. Μόνο στο άκουσμα του ονόματός της με έπιανε πονοκέφαλος. "Συγχαρητήρια. Κι εγώ τι να κάνω;", είπα ψυχρά και γύρισα το βλέμμα μου προς την τηλεόραση που ήταν ακόμη κλειστή."Όχι δεν καταλάβες. Μιλήσαμε για τη σχέση μας. Το έλειξα μαζί της", μου είπε και ήρθε πιο κοντά μου. Τελικά δεν ήταν τόσο άσχημη μέρα. Γύρισα και την κοίταξα χωρίς να μιλήσω για λίγο. "Αλήθεια;". "Ναι. Δε γινόταν να την κοροϊδεύω άλλο". "Γι'αυτήν το κάνεις δηλαδή;". "Όχι. Για σένα. Για εμάς". "Έλα εδώ", είπα και την τράβηξα στην αγκαλιά μου. Μείναμε για λίγη ώρα έτσι, η σιωπή έλεγε όσα δεν έλεγαν τα λόγια. Τη φίλησα απαλά στο κεφάλι και αυτή με έσφιξε πιο πολύ στην αγκαλιά της. "Σήμερα υπέγρεψα την ακύρωση του συμβολαίου μου". Έφυγε απότομα μέσα από τα χέρια μου και γύρισε όλο της το σώμα προς το μέρος μου. "Σοβαρά; Γιατί δεν μου το είπες πιο πριν;". "Δεν έτυχε". "Πως νιώθεις; Είσαι σίγουρη γι'αυτό που έκανες;". "Ναι. Κλείνω κομμάτια της ζωής μου που με καταστρέφουν", απάντησα όσο πιο απλά μπορούσα και ήπια μια γουλιά από το ρόφημα μου. "Και;". "Και νομίζω πως είναι καιρός να ξεκίνησουμε αυτό που λέγαμε", είπα και χαμογέλασα αληθινά μετά από τόσο καιρό. "Θέε μου, είμαι ερωτευμένη με το χαμόγελο σου", μου είπε και με αγκάλιασε σφιχτά. Ίσως να ήταν πιο εύκολο να μαζέψω τα κομμάτια μου. Ίσως να μεγαλοποιώ το πρόβλημα χωρίς λόγο, όπως είπε και η "Camila" στο όνειρο μου. Βάλαμε να δούμε μια ταινία. Δηλαδή, εγώ είδα. Η Camila κοιμήθηκε στο πρώτο πεντάλεπτο στην αγκαλιά μου. Μού είχαν λείψει όλα αυτά. Τα πιο μικρά πράγματα. Δίνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα προσπαθήσω να μην είμαι χάλια. Ότι θα προσπαθήσω να είμαι καλά για τους άλλους, για μένα.
Άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Ήταν ακόμη πολύ νωρίς, μόνο επτά. Προσπάθησα να μην κάνω απότομες κινήσεις και ξυπνήσω την κοπέλα στην αγκαλιά μου. Έφτασα το κινητό μου με λίγη δυσκολία και απάντησα γρήγορα στην κλήση. "Τι σκατά θες τόσο πρωί;". "Πω πω νεύρα. Δεν σου κάθεται η Mila;". "Δεν έχω νεύρα αλλά είναι επτά το πρωί". "Το ξέρω. Και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Είμαι έξω από την πόρτα και έφερα και πρωινό. Πάρε την υδρόγειο σου και άνοιξε μου". "Θα αφήσω το σχόλιο για τον κώλο μου και έρχομαι γιατί πεινάω", είπα και έκλεισα το τηλεφώνημα με τη Dinah. "Camz, μωρό μου. Η κολλητή σου είναι στην εξώπορτα". "Πες της να φύγει", είπε και χώθηκε στην αγκαλιά μου περισσότερο. "Έφερε πρωινό". "Τώρα μιλάς σωστά", είπε και σηκώθηκε απότομα σαν υπνωτισμένη και πήγε να ανοίξει την πόρτα. "Αν και είναι πολύ πρωί, έφερες φαΐ και θα στο συγχωρέσω", είπε και πήρε την σακούλα από τα χέρια της Dinah και έφυγε από μπροστά της. "Σε δίαιτα την έχεις; Μόνο για το φαγητό με έχει τώρα τελευταία", είπε η κοπέλα και κάθισε στον καναπέ. "Βασικά και γω πεινάω απίστευτα", είπα και πήγα στην κουζίνα όπου η καμίλα έβαζε τα τυροπιτάκια σε ένα μεγάλο πιάτο. "Αααα τώρα κατάλαβα. Μετά από μια νύχτα πάθους πεινάτε και οι δυο. Αν διέκοψα κάτι, χέστηκα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ σήμερα", είπε και ξάπλωσε στον καναπέ. Πήγαμε στο σαλόνι και καθίσαμε στο χαλί για να φάμε. "Τι βασανίζει το λιγοστό μυαλό σου;", είπε η Camila. "Νομίζω πως είμαι ερωτευμένη". Κόντεψα να πνιγώ με αυτή της την δήλωση. Γύρισα και την κοίταξα, το ίδιο έκανε και η κοπέλα δίπλα μου. "Μαλάκα σοβαρά τώρα;", είπε η Camila και άφησε το φαγητό της στο τραπέζι. "Κοίτα. Είναι ένα παίδι από τη σχολή, ο Άρης, σας είχα μιλήσει γι'αυτόν. Εεεε βγήκαμε εχθές το βράδυ και ντάξει. Νομίζω πως δεν τον βρίσκω απλά ωραίο". "Πόσο καιρό έχω να σε ακούσω να μιλάς σοβαρά. Θα συγκινηθώ. Και δεν ξέρω αν αυτό θα είναι επειδή χτύπησες γκομενάκι ή επειδή σε βλέπω να μιλάς σοβαρά". "Έλα μην τη δουλεύεις, δεν τη βλέπεις πως είναι; Χαμμένη στον κόσμο της", είπα και γυρίσαμε και κοιτάξαμε τη Dinah η οποία είχε ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη της και είχε χαθεί στις σκέψεις της. Η Camila πήρε το κινητό της στα χέρια της και έστειλε μήνυμα στην κοινή συνομιλία που είχαμε και με τις υπόλοιπες. "ΜΑΛΑΚΕΣ. ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΚΑΦΕΣ ΣΕ ΜΕΝΑ ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΤΕ. Η DINAH ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟ". "Δεν πας καλά", είπα και τη φίλησα απαλά στα χείλη και συνέχισα το πρωινό μου. Συζητήσαμε για λίγο ακόμη και ήρθε η Ally με τη Normani μερικές ώρες αργότερα. Η συνάντηση αυτή μου θύμισε αυτές που είχαμε κάθε σαββατοκύριακο. Μαζευόμασταν όλες μαζί, περνούσαμε χρόνο, βλέπαμε ταινίες, μαγειρεύαμε. Είχε κοπεί κι αυτό. Η τελευταία φορά ήταν πριν το περιστατικό που μου άλλαξε η ζωή. Και ξαφνικά, χάθηκα ξανά στις σκέψεις μου, στο σκοτάδι της ψυχής μου. Σηκώθηκα όρθια και γύρισαν και με κοίταξαν. "Πάω λίγο στο μπάνιο", είπα και συνέχισαν να κοιτάνε προς την ταινία που έπαιζε στην τηλεόραση. Πήρα την τσάντα μου κρυφά και μπήκα μέσα στην τουαλέτα. Κλείδωσα την πόρτα και έπιασα με δύναμη το νεροχύτη. Κοίταξα την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη. Μίσος, θυμός, προδοσία. Λάθος αποφάσεις, καταστάσεις και άτομα. Έβγαλα γρήγορα τη μπλούζα μου. Σημάδια στο σώμα μου μού θυμίζουν όλα όσα πέρασα. Πως να αγαπήσω τη ζωή όταν τη σιχαίνομαι τόσο; Όταν σιχαίνομαι τον ίδιο μου εαυτό;