Chapter 6: Outburst
[Rain Castanova]
Dalawang linggo na ang nakakalipas simula nang lumipat kami ng mga kaibigan ko sa Hollow Moon Pack dahil sa mga kapareha namin. Hindi pa kami pormal na naipapakilala sa mga pack members ng pack na ito pero marami na ang nagbibigay ng kanilang masayang pagtanggap para sa aming tatlo nina Alex at Vee.
Nalaman ko rin na si Ivan ang beta at si Tristan ang third in command at si Luke ang Alpha.
Luke Hawksworth.
"Oy, Rain? Ano nakikinig ka ba?" tanong ni Vee sa akin. Kami lang tatlo ang nasa pack house dahil may pack meeting sina Luke.
"Sorry, I was just...lost."
"Thinking about making love to Luke, huh?" she teased with a big grin on her face.
"Of course not!" I denied.
"Sure you weren't haha!" may mapangasar pa rin siyang ngiti sa labi.
"I'm hungry!" napatingin ako sa nagre-reklamong si Alex na nakadapa sa mahabang sofa.
"Oh, my gosh! Naglilihi ka? Buntis ka?" sigaw ni Vee.
Facepalm.
"Oh, shut up!" namumulang sigaw ni Alex. Napailing na lang ako, Tristan is quite pervy kasi.
"What do you want for lunch?" I asked them.
"Pizza!" sabay nilang sagot at naghagikgikan.
"Umorder kayo," sabi ko kaya tumayo si Vee para magpa-deliever ng pizza.
"Ano na, Rain? Tagal na naming nag-aabang ng kuwento tungkol sa inyo ni Luke, pero wala pa rin?" tanong ni Alex habang nakataas ang kilay.
Napabuntong hininga ako. Hindi ko pa rin maikuwento sa kanila kung ano talagang nangyayari sa amin ni Luke. Dahil nahihiya akong sabihin and I don't want them to worry about me.
"Let me guess! Let me guess! Ummm, nag-kiss na kayo, 'no! Kasi kami ni Ivan hindi pa hahaha!" kinikilig na sabi ni Vee habang hawak ang throw pillow.
Umiling ako.
"Hmmm, nag-make out na kayo or iyong mas malala doon? Kyaaaaaaah!"
Ugh, Vee. Kung hindi lang kita kaibigan baka nasakal na kita!
"Would you stop guessing? You're never going to get it!" naiinis na sabi ni Alex at binato ng unan si Vee.
"I will! I'm a great guesser!"
"Oh, please you sucked at guessing!"
Geez. Ano kayang mangyayari sa akin kung hindi ko sila nakilala? Probably, dead. I guess? Well, thankful ako dahil mayroon akong kaibigan na katulad nila. Napahinto kami nang marinig ang tunog ng doorbell, naamoy ko na rin mula rito sa salas ang inorder na pizza. Pepperoni and cheese.
"Alex, ikaw naman ang kumuha ako na ang tumawag kanina eh," sabi ni Vee na nakanguso pa.
"Fine." Tumayo na si Alex para pumunta sa may pinto.
"Rain, ano na bang mayroon sa inyo? Seryoso na ito, ha. Kasi pansin ko na masyadong mailap iyang si Luke at palaging nasa office kapag nandito kami. Nabibigyan ka pa ba niya ng oras?"
Kung alam mo lang Vee, kung alam niyo lang.
"Kain na tayo!" Ibinaba ni Alex ang dalawang box ng pizza sa coffee table.
Yum!
Walang gustong magsalita dahil sinimulan na namin ang pagkain ng mainit at masarap na pizza.
×××
Nasa kuwarto na ako at naghahanda na para matulog nang maramdaman ko na nakapasok na siya sa loob ng bahay. Napapikit ako at hinigpitan ang pagkakayakap sa aking unan. Kahit na hindi bukas ang aircon at nakatalukbong ako ng kumot ay nilalamig pa rin ako.
Malapit ng mag-alas dose ng madaling araw pero hindi pa rin ako makahanap ng magandang puwesto sa aking kama. I can't sleep, again. Hindi pa rin ako makatulog ng maaga kahit gusto ko dahil hindi ako mapalagay na nasa kabilang dulo lamang ng bahay ang kwarto ni Luke.
Gusto ko siyang makatabi at mayakap sa pagtulog para mas kumportable ako pero dahil sa ginawa niya sa akin noong isang gabi ay mas matinding pagtitimpi ang aking ginagawa para hindi na siya puntahan sa kanyang kwarto.
Anim na araw na ang nakararaan.
I can't sleep. I want him! I want to curl up into his arms. I want him to embrace me, tight!
Napabangon ako sa kama ko. Hindi na talaga ako mapakali kaya naglakad ako papasok ng banyo at sinuklay ang mahaba kong buhok bago inayos ng konti ang damit ko.
Pupunta ako sa kanya!
Kinuha ko ang puting unan na madalas kong yakapin sa pagtulog at lumabas na ng kwarto. Madilim sa hallway pero dahil sa werewolf genes ko ay kaya kong makakita sa dilim.
Napahinto ako sa tapat ng kuwarto niya. Unang beses kong pumunta sa lugar niya which is his bedroom kaya hindi mapakali ang aking puso sa kaba. Sinubukan kong buksan ang pinto niya, napangiti naman ako dahil hindi ito naka-lock! I opened his bedroom door and stepped in. Naabutan ko siyang nakahiga sa king size bed niya, nakaharap siya sa kanyang kaliwa kaya nakikita ko ang maskulado niyang likuran.
I purred as his scent lingered in my nostrils. I love his manly scent. I want my mate.
Lumapit ako sa kanyang hinihigaan at dahan-dahang humiga sa kayang kama, maingat ako para hindi ko siya magising. Nang makahiga ako sa kanyang kama ay niyakap ko ang unan ko. Kahit na hindi siya nakayakap sa akin ay okay lang. Komportable na ko akong ganito kami kalapit sa isa't-isa.
Ngunit ilang sandali lang ay naramdaman ko ang matigas na sahig. Nahulog ako!
Itinulak niya ako!
"What the fuck?! Anong ginagawa mo rito!" A roaring growl ripped through him.
I stiffened. Sinubukan kong tumayo sa pagkakahulog ko at nang makatayo ako ay nanatili akong nakayuko. Hindi ko magawang tingnan siya.
I'm scared.
"Answer me!"
"I, c-cant. I can't sleep," I mumbled while twirling the hem of my shirt.
"Shit!" naramdaman kong tumayo siya kaya napatunghay ako at sinundan ang bawat galaw niya. He glared at me then walked into his closet.
"There! Have my shirt if you can't sleep! Shove that into your nostrils if you want! Now get the fuck out, don't disturb me again!" he shouted making me flinch even more.
Napasinghap ako nang itapon niya sa akin ang t-shirt niya, sapul sa mukha ko at dahil sa pagkabigla ko ay nahulog ko ang unan ko sa sahig ng kwarto niya.
"Get out! Now!" he shouted again as if I'm nothing to him. Nanginginig akong lumabas ng kwarto niya habang tumutulo ang aking luha.
This is painful.
Ilang beses kong pinakalma ang sarili ko at inisip na lamang na masama ang araw na iyon para sa kanya kaya naging ganoon siya sa akin pero ilang araw na rin kasi ang lumipas pero hindi man lang niya ako kinakausap, ni hindi niya man lang ako matingnan dahil lagi siyang abala sa kanyang ginagawa at laging nakakulong sa kanyang office.
Madalas na sumasagi sa aking isipan na iniiwasan niya ako dahil kapag makikita niya ako ay agad siyang lumilihis ng daan. Nagkakasabay lang kami kapag nasa hapag kainan pero ni hindi niya ako iniimikan, kahit na simpleng 'hi' ay hindi ko man lang narinig sa kanya. I sighed and wiped my tears.
He's cold, so damn cold.
~~~~~