-Robert Lee's PoV-
"Ken, si Jaime" mukhang naintindihan naman niya ang sinabi ko at tinakpan ng panyo si Jaime sa mukha hanggang sa wala na itong hininga. Mabilis niya itong binuhat at inilagay sa guest room.
Tumingin ako sa Ama ni Abigail. Pagtingin ko kay Abigail, nakaluhod ito habang sinusubukang gisingin si Jasper. Binuhat ko si Patrick at inilapag sa movie room. Kinasa ko ang hawak kong baril saka itinutok sa kanya. "Para sa kaibigan kong pinatay niyo at sa asawa nito" Pagkatapos ng mga katagang iyon. Binaril ko na siya. Dapat lang sa kanya 'yon.
Noong lumabas ako. Nakita ko ang tauhan ko na ipapasok narin si Tiara. "Patayin na ba namin boss?" Tanong nito at tumango ako. Aalis na sana kami ng biglang lumakas ang mga putukan sa labas. "Sh*t!" Rinig kong sigaw ni Lexy sa linya. "Anong problema?!" Sigaw ko. "Ang daming tauhan ni Jarvie. Mukhang hindi mo tauhan ang mga ito. Kailangan na nating umalis!!" Sigaw niya. Lumingon ako sa gawi ko at nakatutok na ang baril ng tauhan ko sa ulo ni Tiara. "Huwag! Huwag niyo nang ituloy 'yan. Kailangan pa siya. Isakay niyo na siya sa kotse. Doon kayo dumaan sa emergency exit. Magingat kayo dahil may bomba doon" Sabi ko na kinatango nila at sinimulang buhatin si Tiara. "Ken, kailangang mawalan ng malay sij Abigail! Kunin mo narin si Jasper" Sigaw ko habang papuntang control room. "Ok po!" Sagot nito.
"Dam--*BANG*--Sh*t! Tito XYZ!" Tumakbo ko papuntang control room at nakitfa ko si Lexy na pinagtutulungan ng mga armdaong lalake. Pinagbabaril ko sila isa-isa at tinakas na si Lexy palabas ng control room. "Ma'am Zedekiah. Kailangan na nating umalis!" Sabi ko sa linya. "Ano? Kikilitin ko muna buhay netong babaeng 'to" Sabi nito. "Damn! Jarvie's men are here. At sobrang dami po nila!" Singgit ni Lexy habang nilalagpasan ang bomba sa may lupa. "Wala akong pakeelam kung--"
"Jasper's In trouble" Natigilan siya ng sabihin ko iyon. "Ano?!"
"Natamaan ko siya ng baril. Dapat si Abigail ang tatamaan ko pero, iniligtas niya ito mula sa bala" Sabi ko habang papunta kami sa garden. Si Lexy naman nasa likod ko at bumabaril.
"F*ck it! Magkikita pa uli tayo sa tamang panahon" Sabi nito na akalain mo'y may kausap saka binaba ang telepono. Tumingin ako sa itaas at natanaw ko siyang tumalon mula second floor hanggang makatalon si pool. Mabilis itong lumangoy at umahon. "Nasaan si Jasper?" Alalang tanong nito. "Ken. Huwag kayong aalis dyan. Magtataka pa sila kung aalis pa kayo dahil nandyan kayo kanina pa" I said. "Aregaldo Bossing" Sagot nito. "Where the heck is Jasper?!" Sa sobrang lakas ng boses ni Ma'am Zedekiah, nakita kami ng mahigit sampung tauhan ni Jarvie. Pero sunod-sunod namin silang pinaputukan kaya narinig pa ng iba. Bwisit.
"Robert, anong nangyare sa apo ko? Where is he!!?"
Tumingin ako kay Ma'am Zedekiah. "Saka ko na ipapaliwanag, kailangan na nating umalis!" Naunang lumabas si Lexy sa garden sumunod ako at si Ma'am Zedekiah. Ang ibang tauhan ko ay nakipagbarilan bago umalis din.
Dumiretso kami sa Sunshine Hotel para doon magpahinga, dahil sigurado akong buhay pa si Jarvie at hindi niya palalagpasin ang nangyare kaya't mas mabuting dito muna kami para sa kaligtasan namin.
Si Lexy umupo sa upuan habang nakahawak sa noo niya. "Where is he?" -Ma'am Zedekiah.
"Nandoon po sa bahay. Kung isinama pa natin sila ni Ken, mabubunyag ang pinakatatago niyang sikreto" Sagot ko at umupong kama. "Tsk. Lecheng Abigail na 'yan dapat patayin na 'yan eh" Galit na galit na bulong nito habang palakad-lakad sa buong kwarto na mukhang naguguluhan.
"Mukhang inlove na nga si Jasper kay Abigail..." Napalingon kami ni Ma'am Zedekiah sa sinabi ni Lexy habang nakayuko at pinag-lalaruan ang baril na hawak niya. "Si Jasper ang kilala kong taong walang pakialam kundi sundin lamang ang misyon niya para maipaghiganti ang mga magulang niya. Pero, ngayon?" Tumingin siya sa aming dalawa ni Ma'am at saka nagpatuloy sa pagsasalita. "Hindi siya ang Jasper na kilala ko kanina. Isasakripisyo lang niya ang sarili niya para sa taong mahalaga sa buhay niya" Ramdam ko ang galit sa mga mata ni Lexy at napansin ko ring humihigpit ang hawak niya sa baril.
"Robert, tignan mo ang nangyare! Buhay ng apo ko ang delikado ngayon! Alam mo ba--"
"Sinabihan ko na siya dati pa!" Sigaw ko at sinuntok ang unan. "Sinabi kong hindi siya pwedeng magmahal ng kahit na sino sa gitna ng misyon niya! Tsk!" Sigaw ko. Biglang tumayo si Lexy at palihim na ngumiti. "Si Tiara"
Tumingin sa akin si Lexy. "Nasaan si Tiara?" Sabi nito. "Nandoon sa basement" Sagot ki at yumuko ulit. Dali-dali siyang tumakbo papuntang pintuan. "Where are you going?" Tanong ni Ma'am Zedekiah. "Oras na para turuan siya ng leksyon sa ginawa niya. And of course, kailangan mawala ang nararamdaman ni Jasper kay Abigail. At siya lang ang tanging makakatulong doon" She said with a smirk at umalis na ng kwarto.
-Jarvie's PoV-
"Mrs. Scarlett!" Naramdaman kong may umaalog sa akin kaya unti-unti kong minulat ang mga mata ko. Mabilis akong bumangon ng makita ang tauhan ko. "Sh*t where are they?!" Sigaw ko at pilit na tumayo pero napasigaw ako ng makaramdam ako ng kirot sa kanang paa ko. Pa-Paano ako nagkasugat?
Tsss. That bitch. Hinawakan ako ang ulo ko ng sumakit bigla ito. "Mrs. Scarlett, okay lang po ba kayo?" Tanong ng isang tauhan ko. Galit akong tumingin sa kanya at nagsalita. "Ano sa tingin mo hindi ako okay sa kalagayan kong 'to!? Ano nahuli niyo ba sila?" Sabi ko. Natahimik ng ilang minuto kaya nagtaka ako bigla.
"Anong tinatanga-tanga niyo dyan? Sumagot nga kayo!"
"Natamaan po ng bala si John Retrac" Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Bago pa ako makapagsalita ay nagsalita na ang isa. "Iniligtas niya po ang anak ninyong si Abigail mula sa bala ayon sa isang witness"
"Eh, nasaan na ang anak ko?" Tanong ko. "Nakalanghap rin po siya ng pampatulog, pero noong ginising po namin siya. Sinamahan niya po si Jasper at Ken papuntang hospital" ANO?!
"Mag-kwento pa kayo" Utos ko at humawak sa noo ko. "Si-Si Ma'am Jaime po natagpuang wala ring malay sa isang guest room. T-Tapos, ang mga maids, nalason sa Maid's room" Mabilis akong napatingin sa kanila. Ibig sabihin.. "Did you check out the cctv's? Alam niyo ba kung sinong gumawa ng mga 'to?" Tanong ko. Hinintay ko silang magsalita pero wala man lang nasagot. "Tinatanong ko kayo! Ano kayo nganga?!"
"'Yung cctv's po kasi nabura ang mga footage" Hinawakan ko ng mabuti ang noo ko para kumalma. "Si Ma'am Tiara po nawawala. May nakapagsabi po na nasa mall raw po siya kanina lang. Pag-check po namin, wala po siya doon pero may kuha po ng isang cctv's na may tumangkang mag-kidnapped sa inaanak niyong si Tiara"
"Nahagip niyo ba ang mukha?" Tanong ko habang nakapikit.
"..."
"Hi-Hindi po"
Mabilis kong kinuha ang vase sa tabi ng kama at binato sa kanila. "MGA TANGAAA! ANO PANG SILBI NG PAG-CHECK NIYO SA CCTV KUNG HINDI NIYO RIN PALA MAHAHAGIP ANG MUKHA NILA?!! MAGSILAYAS NGA KAYO SA HARAP KO!!! LABAS!" Utos ko at unti-unti naman silang nagsilabasan. "Ma'am" Tawag ng isa. Tinignan ko siya ng masama. "May masama pong balita" Huminga ako ng malalim. "Ano naman 'yon?"
"Ang-ang asawa niyo po.."
Hinintay ko ang susunod na sasabihin niya. "...p-patay na po siya--" Wala pang isang segundo nakatutok na ang baril ko sa kanya at mabilis na kinalabut ang gatilyo. Hindi... Hindi maaari. Ginagago niya ba ako?
Ang asawa ko? Mamamatay? Impossible. S-Sino namang walang hiya ang gagawa nun?!
Unti-unting nagsibagsakan ang mga luha ko sa mga mata ko. Pinunasan ko naman ito, hindi. Huwag kang maniwala sa kanya Jarvie. Nagsisinungaling lang 'yan, hindi mo pa nga n-napapatunayan kung t-t-totoo nga eh.
Dapat kong tawagan ang anak ko. Oo, si Abigail. Tama, baka may mangyareng masama sa kanya.
Mabilis kong di-nial ang phone niya kahit nanginginig ang mga kamay ko.
The number you dial is not in service, please try your call later.
"Bwisit!" Sigaw ko at binato ang cellphone sa harap ko. Sumasakit man ang ulo ko at hindi masyadong makalakad dahil sa sugat, tumayo parin ako. Pupuntahan ko ang anak ko at ang asawa ko.
---
Nang makababa ako ng hagdan, punong-puno ng ambulansya, fire man at mga police sa paligid ng labas ng bahay. Nagtutulungan ang ambulansya't police sa pagbuhat ng mga bangkay, ang mga fire man naman pilit na inaalis ang sunog na nanggaling sa mga bomba. Kinailangan nilang wasakin ang bintana, dahil sumabog rin ang emergency exit pati narin ang entrance at garden.
Pero natuon ang pansin ko sa mga bangkay na dala-dala ng mga police at fire man. Tinignan ko isa-isa ang mga ito pero wala si Patrick. Hindi, sana hindi totoo.
"Nasaan ang asawa ko?!" Sigaw ko sa isang fire men pero hindi ito sumagot. Napatingin ako sa movie room kung saan pinagkakaguluhan ng mga police ngayon. Sa sobrang curious, lumapit ako upang makita kung anong bagay ba ang meron doon sa movie room kaya pinagkakaguluhan.
Suminggit ako sa mga tao sa paligid. Habang nakikisinggit, may natandaan ako.
*flashback*
"OH! by the way, Si Patrick nandoon sa movie room. Kinidnapped kase siya eh. Gusto mo ba siyang puntahan? para pareho kayong magsama sa impyer--" Mabilis kong tinapik ang baril sa noo ko saka siya sinipa sa tyan na kinatumba niya.
*End of flashback*
Nasaan nga ba ulit ako? Tama sa movie room. Huwag naman sana--
Sa sulok ng kwarto, may isang taong bangkay ang nakahiga, nakagapos ang mga kamay.... Lalake... O___O
Hindi hindi hindi. Sana.. Maling akala ako... Palapit ako ng palapit sa bangkay na duguan ang buong katawan. Sana, hindi... Maawa ka Diyos ko. Inaasahan kong hindi ito ang asawa ko. Nag-sisimula nang mamuo ang mga luha palabas ng mga mata ko. Sana maling akala ako--
....Pero nagkamali ako.
Ang makulit at masayahin..
*flashback*
"Para kang sira! Hahaha!" Tawa ko. Nag-pout lang siya habang kumukuha ng pagkain sa platito. Tawa lang ako ng tawa hanggang sa napuno ang bibig ko ng pasta sa sinubo niya. Siya naman na ang tumawa.
Mabilis kong dinura ang pasta sa plato at pinalo siya. "Loko ka! Gusto mo ng sapak ha?" Pananakot ko habang nakataas na ang kamao ko papuntang direksyon niya. "Pfft. Gawin mo nga?" Sabi niya sabay bumelat. Tumakbo ako at mabilis siyang hinabol. Kinuha ko ang sapatos ko at binato sa kanya pero I missed.
"Ugh. Humanda ka talaga sa'kin Patrick Art Scarlett kapag naabutan kitaaahhhh!!" Sigaw ko at sinimulan na siyang habulin.
*End of flashback*
Ang mapagalala niyang mukha..
*flashback*
"Stop that! Patrick! Hindi na nakakatuwa" Sabi ko sabay balik ulit sa upuan ko sa tapat ng lamesa. Nagsalin siya ng wine sa lamesa nito at ininom. "Alright. Masakit na ba ang ulo mo? Gusto mo mauna ka na sa bahay. I can do this" Sabi niya at ngumiti. Gusto ko sanang mag-hindi pero masakit talaga ang ulo ko. "You sure?" He nodded.
*End of flashback*
Ang mga ngiti sa mukha niya..
Ang pinakamamahal kong tao sa buong buhay ko...ay wala na.
*flashback*
Tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa pisngi. "Bye Sweety" Sabi nito. I smiled at him. "Bye. I love you" Sabi ko at binuksan ang pintuan. "I love you too!" Pahabol niyang sigaw bago ko masara ang pinto.
*End of flashback*
"Mrs. Scarlett! Magpahinga po muna kayo, bakit kayo nandito? Hindi dapat--" Napaluhod ako. At umiyak ng umiyak. Binuhos ko ang mga iyak ko. Gustuhin ko man siyang lapitan ngunit hindi ko magawa. Napakasakit ang makitang patay na siya.. Patay na ang asawa ko.
Maghihiganti muli ako.
Humanda kayo.... Carter Family. Sisirain ko ang buhay ninyo lalo na ang apo mo Zedekiah Carter, oras na malaman ko kung sino siya, ako mismo ang papatay sa kanya.
-Abigail's PoV-
*KRIIIINGG* *KRRRRIINGG*
I looked at to my phone that I was holding.
Hindi ko alam kung anong isasagot ko. Sasagutin ko ba? Feeling ko hindi ako okay ngayon. *sobs*
"Oh" May nakita kong sofdrinks sa harap ko. Kinuha ko naman ito at nagpasalamat kay Kennard. "Bakit hindi mo.. Sagutin 'yan?" Tanong niya. "Hindi ko nga alam kung sasa*sob*gutin ko ba" At tsaka, ano bang pag-uusapan namin ni Mama? Pero buti at ligtas siya doon sa gustong pumatay sa amin. Tumayo na ako at nagpaalam kay Kennard saka lumayo para sagutin ang phone.
"H-Hello?"
"A-Anak..*sob*" -Mama
Eh?
Umiiyak rin si Mama? Bakit?
"Mama, umiiyak rin po kayo? Okay ka lang po ba?" -Ako
"*sob* anak, ang...ang p-papa mo.. *sob*" -Mama
"Ano pong nangyare?" Bigla nalang akong kinutuban. Anong meron kay Papa? Kinakabahan na ako. Parang gustong sumabog ng puso ko sa kaba.
"...." -Mama
"Anak, n-nasan ka? Hindi ba nasa hospital ka t-t*sob*today?" -Mama
"O-opo" -Ako
"May sasabihin si Mama ok? Dyan ka lang. *sob* pupuntahan ka ni Mama, huwag kang mabibigla ah?"
-Mama
Tumulo na naman ang mga luha ko. Ano ba kasing meron? Huwag niyang sabihin may nangyareng hindi rin maganda kay Papa? A-ano ba 'to.
Hindi ako makahinga.
"Abigail!!"
Rinig kong tawag ni Kennard sa akin bago ko bumagsak. Nagdilim nalang bigla ang lahat.
-Tiara Mae's PoV-
I looked around the room. The only light in the ceiling serves as a guide to see the inside. I was here in the corner of the room and my hands and feet were tied. And that's f*cking b*llsh&t.
Kahit anong piglas ko, I can not slip away. They really do not want me to out of here. I was about to shout when someone opened the door.
My eyes widened when I saw who went into the room where I was.
"Mrs. Flee" I called her name. She pulled out the gun out of her pocket then mocked them while approaching me. "Tiara, long time no see my baby girl. Kamusta career? Laos ka na ba? Pwede na ba kitang patayin?" I shook as she approached closer to me. She smiled.
"Tiara Scarlett Kimono, ang number one top model dito sa Philippines.. Paano kung namatay nalang bigla--"
"Stop it!!! What do you want from me?! Money right?! Tawagan mo si Mom and Dad! Ibibigay niya sa'yo ang kailangan m--"
She quickly flashed the gun and fired it into the ceiling.
*BANG*
"Ahhh!!" I screamed. "Hindi pera ang kailangan ko tuta"
I began to wonder what she was saying. Kundi pera ano?
"Then what?! Did I do something wrong na kinagalit mo!?!" She shooked her head. "No. But I need you..." She sat in front of me. "....I need you to seduce John Retrac Flee"
That's sounds amazing..
-Abigail's PoV-
*flashback*
"P-Patay na ang Papa mo... Patay na si Art, anak"
*End of flashback*
Parang isang bula lang ang nangyare, anong nangyayare? Bakit naguguluhan ako. Una si John naospital, dahil may bumaril sa kanya. Sumunod naman si Papa. Sinabi rin sa akin ni Mama ang nangyare, pati ang mga maids nalason... Si Tita Jaime na natagpuan sa guest room, at si Tiara pati sila Eve at Bea Jane na nawawala kanina pa.
Nasa tabi ko si Mama habang umiiyak rin kagaya ko, ang sakit naman nito. Bakit kailangan pang pagdaanan ang ganito? Umalis si Ken para naman daw makapag-usap kami ng maayos. "Kanina lang... Sa office, nakangiti siya sa harap ko.. He also said I love you too me and he called me sweety. Pero sa isang iglap, nandoon na siya sa movie room at duguan ang katawan. We already check out the cctv's but... Wala kaming nakita" Mom said in the middle of crying. Tumingin ako sa kanya at muling tumingin sa sahig.
"Patawarin mo ako anak. Pero matagal na kaming pumapatay ng tao ng ama mo" Natigilan ako sa pag-aamin na ginawa ni Mama. Mabilis ko siyang nilingon. Nakatingin siya sa akin habang umiiyak. "Ginagawa namin ito para sa iyo.."
"M-Mom, noong...noong pinakilala ninyo ako sa employees ninyo, noong may sumabog na bomba at nakita kong may binaril kayong babae. Bak-Bakit niyo po binaril?" Tanong ko. "She's one of the enemies" Sagot nito.
"Enemies? Eh hindi ba--"
"Sa tamang araw ko nalang sasabihin ang tungkol dito anak. Hindi ka pa okay, at kailangan mo ng pahinga"
"Pero Mama, kamukha po ng nanay ni John 'yung binaril ninyo!" Napatakip ako bigla ng bibig sa nasabi ko. Patayyy!! Tumingin sa akin si Mama na nagtataka. "Magkamukha?"
O______O
Author's Note:
Happy Valentine's Day! Everyone! :*
Sinong naniniwala sa Forever!
Sino namang hindi naniniwala?
Hahahaha. Thank you Lord for everything you've done to us. :))
Thx to:
For Voting My Story Chapter 50-Death Is...Near (part2) Happy Valentine's! <3
Thank you po ulit:
For Adding My Story Sa Kanyang Reading List! :")
~HannahMae_Qt 💕