[TRD] 14- New looks, New life
I slowly open my eyes when i heard a knock on the door. Damn! I'm still dead tired why on earth he can't understand that? How uneducated. I sleep almost midnight and i'm freakin feel dizzy. Dahan-dahan akong bumangon at naglakad. Ouch, my back is hurt. Damn, that bed. Shit! Sorry i already cursed in such wonderful morning. Tss, wonderful. I don't care if my hair is mess afterall it was JUST Ace he's nothing to me. I open the door. We stare each other for about 3 second then his face make uneasy causing his to jump. Like was what that? His eyes turn big with shock expression. I dreadfuly frowned.
"Wae?!" i yawned but i'm still stern.
He pointed his finger on me, "Sadako ikaw ba 'yan?"
"Ehh?! Sadako who?" I was so clueless like loading processing. I don't know who is Sadako is she pretty like me?
"Hindi mo kilala si Sadako?" nagtatakang tanong niya.
"Aniyo. Sadako Nugo?!" naiinis kong tanong ulit.
"Wala." natatawang umiling siya, "Maligo ka may pupuntahan tayo saka bumili ako ng damit kanina para may maisuot ka."
Inabot niya ang hawak niyang plastik sa'kin tapos bumababa na. Anong kacheapan naman kaya 'tong binili niya? Kesa patayin ko ang oras sa kakaiisip ko kung anong klaseng damit ang hawak ko mabuti pang maligo na ako. Muntik ko ng makalimutan magsho-shooping pala ako. Kinuha ko 'yung towel na ginamit ko kagabe at dumiretso sa banyo. After kong magligo at magbihis. Nakanganga ako sa harap ng salamin. Umikot ulit ako at pinagmasdan mabuti ang itsura ko. Saang tindahan ba niya binili ang pangit na t-shirt at jeans na 'to? Wala man lang kadating dating. So plain. I'm a fashionable wowan whatever dress i wear its always suit me but this i look so pale and poor on a second side kahit papaano natakpan ng kagandahan ko ang kapangitan ng damit na 'to. Kinuha ko ang mask and shades ko saka isinuot then bumababa na ako sa labas ng bahay ko na nakita si Ace.
Nakaupo doon sa cheap motor niya.
"Isuot mo 'tong helmet para hindi ka makilala ng iba." inabot niya sa'kin ang helmet pairap ko itong sinuot tapos umangkas ako sa likod. Nagulat ako ng hinawakan ni Ace ang dalawang kamay ko at dinala sa bewang niya. I felt something in my chest. No, siguro gutom lang 'to hindi pa kasi ako kumakain simula pa kagabe.
"Kapag hindi ka humawak sa bewang ko hindi ko maiipapangako na hindi ka mahuhulog." kaswal niyang sabi.
"Whatever."
Iyon lang at pinatakbo niya ang motor. Huminto kami sa isang lugar na madaming nagtitindang ulam at kanin. Ewan ko kung ano tawag doon basta para siyang restaurant low version nga lang. Tinanggal ko 'yung helmet. Una akong bumaba tapos sumunod siya. Wag niyong sasabihing dito kami kakain? Over my dead sexy body no way by the ambiance its so ewie na.
"Kain muna tayo alam kung nagugutom ka na eh." nakangiti siya habang sinasabi 'yon.
"Seriously? Diyan mo ko papakainin? Nagbibiro ka ba? Magkalinawan nga tayo Ace, ano ba ang tingin mo sa'kin pulubi para pakainin mo ako sa kung saan saan?" tinuro ko 'yung mga stall, "Look how dirty they are! Do you think malulunok ko ang pagkain diyan? This is insane!"
This time nag-gloomy na ang mukha niya tapos naka salubong na ang kilay, "Madaming tao ang kumakin dito ni-isa wala pang bumalik para magreklamo dahil sa dirty na sinasabi mo. Iyan ang hirap sa'yo nagugutom ka na nga nag-iinarte ka pa para sa kaalaman mo Miss Yasha hindi ka mabubuhay sa mundong 'to kung aarte ka nang gayan! Matutuo kang makibagay sa mga taong nakakasalamuha mo! Tandaan mo hindi na ito Korea."
I glare on him, sarcastic kong sinabi, "Really huh? 22 years na akong maarte until now i'm still alive!" paulit ulit ko siyang dinuro, "At pwede ba wag mo kong sermonan sino ka ba? Ano ba kita? Ipapaalala ko lang sa'yo driver lang kita!"
Tinabig niya ang kamay ko tapos dinuro niya rin ako. Nanlilisik ang mata niya, "Baka nakalimutan mo na wala ka ng pera at kayamanan ibig sabihin mahirap kana at ipapaalala ko lang sa'yo hindi mo na ako driver. Nalaos ka nga diba? Wala nang gustong tumanggap sa'yo dahil diyan sa ugali mo! Lahat iniwan kana ang Fiance mo at ang paren-"
I hardly slap him. Sobrang lakas nun kitang kita ko ang pagbakas ng kamay ko at pamumula ng mukha niya. Napatingin lahat ng tao sa direksyon namin bigla siyang nataranta at parang hindi alam ang gagawin. Mula sa pagiging masungit unti unting naging gentle ang mukha niya. I was hurt sa sinabi niya siguro dahil totoo o dahil hindi ko ini-expect na pagsasalitaan niya ako ng ganon. I feel my hot tears flow. I'm such a crybaby. Nanginginig ang buong katawan ko dahil sa sobrang galit at inis. Ayokong makarinig ng kahit na ano tungkol sa nangyari gusto ko nang ibaon sa limot ang lahat mahirap bang pakiusap 'yon? Tinaponan ko muna siya ng isa pang tingin bago nagmamadaling tumakbo pero kaagad din siyang humarang sa dinadaanan ko.
"Sorry. Hindi ko sinasadya ang mga nasabi ko. Magpanggap ka nalang na hindi ko 'yon sinabi." Mahinahon niyang sabi. Magpanggap? I can't. Too late you already hurt me.
I lift my head on him, "Go away! Leave me alone!"
I started to walk again but i heard him talking.
"Saan ka pupunta? Yash, hindi pweding mag-isa ka lang umalis hindi mo kabisado ang daan dito sa Pilipinas! Paano kung maligaw ka?"
"I wont lost! I can take care of myself! I said go away!" tinalikuran ko ulit siya at naglakad.
"Yasha naman eh! Sorry na!" parang bata niyang sabi.
Pagkatapos mo akong pagsalitaan ng masama sorry lang ang sasabihin mo. Hindi lahat nadadaan sa sorry!
Huminto ulit ako the hinarap ulit siya this time sumigaw na ako, "THIS IS THE LAST TIME, GO AWAY AND LEAVE ME ALONE JERK BRAT!!"
"BAHALA KA SA BUHAY MO WALA RIN NAMAN AKONG PAKIALAM KUNG SAAN KA PUPUNTA EH! INAALALA KO LANG BAKA MALIGAW KA!" Ganting sigaw niya.
Sinipa ko siya ng malakas sa binti, "I'm not going to lost!"
Mabilis akong naglakad at pinara ang dumaang taxi pero bago 'yon narinig ko siyang sumigaw.
"KUNG SA TINGIN MO SUSUNDAN KITA UMASA KA!"
Binuksan ko ang pinto ng taxi tapos galit na galit siyang tinignan ulit bago ako pumasok sa loob. Nag-crossed arm ako nun at humahabol ng hininga sa sobrang galit ko. Ang hirap pigilan ng galit maiisip mong pumatay.
"Mam, saan po tayo?" pagtatanong nung driver.
"Sa Mall." matipid kong sabi.
"Saang Mall po?"
Wala sa oras akong napatingin sa Driver itaasan ko ito ng kilay at inirapan.
"Try mo paliparin 'tong taxi mo papunta sa Korea at doon ako magsho-shooping kaya mo ba?" Sarcatic at masungit kong tanong, "Kung saan ang malapit doon ka pumunta! Wag kang stupid!"
After 45 minutes i guess nakarating din ako sa Mall. Pagpasok ko sa loob halos nakatingin sa'kin 'yung mga tao tipong hindi na sila kumurap baka mawala ako sa harap nila. Nagulat ako nang nilapitan ako ng isang teenager na girl. Shes smiling widely. She blink twice her eyes was so happy. She is trying hard to be a kpop. Like Duh?! Nilabas niya 'yung cellphone niya.
"Annyong. Can i take a picture with you Miss Yasha Kang. If you don't asked i'm your big big super fan even if-" hindi ko siya pinatapos kaagad kong nilagyan ng panyo ang bibig niya.
Paano niya ako nakilala? I mean ganon ba kahalata ang face ko kahit nakamask and shades na ako? This is trouble kapag nalaman ng ibang tao na nandito ang ex-famous actress sa Korea for sure maraming magkakagulo.
"Sorry. You've got mistaken. I'm not Yasha Kang!" mataray kong sagot.
Taas noo akong naglakad. I need a make over bago pa may makilala sa'kin hindi habang buhay nakasuot ako ng Shade and Mask tuwing lalabas. I want change sana 'yung hindi ako mahahalatang ako si Yasha Kang. Okay lang sa'kin kong sa unang tingin napagkamalan nila ako bilang Yasha tapos magkikibit balikat dahil nagkamali sila. Napahinto ako sa isang beauty salon. Sisimulan ko sa buhok. Kaagad akong pumasok walang pakundangan akong umupo at kinalabit ang isang bakla.
"I want short hair but not to short hanggang balikat ko lang. Got that?" cold kong sabi.
I saw the gay nodded then he start cutting my hair. Gusto kong umiyak habang pinagmamasdan ang unti unting paggupit at pagbagsak ng buhok ko. Three years kitang inalagaan at three years ding pinaguusapan ang buhok ko tapos sa isang iglap mawawala na siya nakakaiyak. Nag-teared eye ako mabuti at nakashade ako hindi mamahala nung gay. Pero okay din ito kasabay ng pagputol ng buhok ko ang pagtanggal ng mapapait kong nakaraan. Five minutes ding tumagal 'yung pagputol ng hair ko pakiramdam ko may malaking bagay na natanggal sa ulo ko. I remove my shade and mask then i looked at myself in the mirror. Much better pero 'yung mga tao sa salon napapatingin parin sa'kin. After kong magbayad nilibot ko ang buong Mall para bumili ng mga mamahaling high heels, flat shoes, personal thing at mga damit. Instead of dress i decieded na magsuot ng signature jeans and t-shirt. Gaya nga nang sinabi ko ayokong gumamit ng cheap at walang halagang mga thing.
Shocks. 8PM na pala hindi ko namalayan. Napahawak ako sa tiyan ko simula pa kagabe hindi ako kumakain nagrereklamo na 'yung tiyan ko. Naghanap ako ng sosyal na resto para doon kumain luckly may nahanap ako. Pagpasok ko at kaagad omorder ng expensive food. Infairnes masarap 'yung siniserve nila. Nag-iwan ako ng 5 thousand sa mesa then lumabas. Narinig kong tumunog 'yung cellphone ko pagtingin sa screen si Aya tumatawag. I answer the call.
"I'm deadly tired at wala akong planong magpapakapagod pa! Bye!" hindi ko siya pinagsalita at mabilis na ini-off ang cell phone.
Mabilis akong lumabas ng Mall at sa hindi inaasahang pagkakataon nakita ko si Ace nag-aabang sa labas parang may hinahanap. Kung kanina Motor ang gamit niya ngayon Bike na.
Wait, Paano niya nalamang nandito ako? Sinundan ba niya ako? O nagkataon lang na nandito siya?
Napatingin siya sa direksyon ko halatang nagulat siya nang makita ako tapos nagmamadaling umalis.
Ano 'yon? Doon ko napansin 'yung babaing tumatakbo at parang hinahanap si Ace. She pretty by the looks of her she rich. Sino siya? Bakit may kasama si Ace na mayamang girl? Girlfriend ba niya ang babaing 'yon? Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Shit! Ano na naman 'to?
I ignore and pretend that i didn't see anything. Habang sa paglalakad ko may biglang humarang sa daan ko at hindi ko na kailangan sabihin dahil kilala niyo na kung sino.
Tumaas ang kilay ko, "Get out of my way hindi ako makadaan!"
"Yasha ikaw ba 'yan?!" at talagang gulat na gulat siya sa nakitang pagbabago sa'kin.
"Unless may iba ka pang kakilalang may ganong pangalan." i said coldly.
"Magpagupit ka?" namamahang tanong niya.
I heavenly rolled my eyes, "Stupid. Don't asked such a obvious question!"
He seriously looked at me. That looked make me uneasy. Why my heart's palpitating? Cold sweat fall. Darn, this is the first time na pinagpapawisan ako dahil lang sa isang titig ng Ace Mendoza. Gosh, this is insane.
"Why are you staring me?" i asked my voice is shaky.
Bigla siyang natauhan tapos nahihiyang napailing, "Wala. May sasabihin sana ako sa'yo tungkol sa kanin-"
"I don't want to heard that! Please, Do me a favor, don't ruined my good mood." I said then tinalikuran siya at mabilis na naglakad. Mayamaya i feel my legs hurt again. Nagpaika-ika tuloy ako.
"Hoy! Anong problema?" huminto siya sa gilid ko.
"I've been shopping for too long so my legs are hurt." Childish kong sagot. Napapisil ako sa binti ko.
"Bakit ka nagshopping? Hindi ka dapat gumagatos ng pera." nag-uumpisa na naman siya.
Alam niyo 'yung feeling na super tired kana tapos sesermonan ka pa diba nakakabanas ang sarap pilipitin ng bibig. I take a deep breath before i looked at him. 'Yung mukha niya parang nalugi tipong pera niya ang ipinanggastos ko para mabili ang luho ko. Never akong pinagbabawalan ng parents kong magshopping tapos siya daig pa niya ang tatay kong makasermon. Asar. I raised my eyebrow. I'm ready to erupt within a few second. He's really a destoryer.
"I need to buy this stuff because i didn't have a spare of clothes to wear so i buy a flat shoes and high heels cost 10 thousand each then i spend a 20 thousand for my jeans and shirt. I decieded to wear a simple clothes that why i brought this." pagmamayabang kong sabi sabay taas ng pinamili ko.
Gulat na gulat ang mukha niya, "Ano?! Nagwaldas ka ng 40 thousand pesos para sa flat shoes at high heels tapos.." Tinaas niya 'yung isang kamay ko na may hawak na paper bag, "Limang jeans at limang t-shirt ano 'to 2 thousand ang bawat isa? Yasha naman hindi ka ba talaga nag-iisip? Kasabay bang nagunting ang utak mo? Sa halagang 3 thousand marami ka ng mabibiling damit sa ukay-ukay."
What? Ukay-ukay? Ano 'yon? Cheap store ba 'yon? Di kaya 'yung t-shirt at pantalon na ipinasuot niya sa'kin ay pinibili niya sa ukay-ukay.
"What do you think of me cheap? I have my money." i said, morose.
"Nakakabobo talaga intindihin ang mga mayamang gaya mo. Gagastos ng malaking halaga para sa damit at sapatos lang hindi ba uso sa dictionary niyo ang salitang tipid? Paano kung maubos ang pera mo? Ano na ang gagawin mo? Wala! Dahil ang totoo wala kang alam sa tunay na buhay. Alam mo ba kung paano mabuhay na sasakit ang buong katawan mo, pagpapawisan ka ng sobra sobra para makabili lang ng pagkain? Hindi mo ba naisip ang mga posibling mangyari?!" he madly said, his mouth compressed.
What the hell is he talking about? Ano bang ipinuputok ng ulo niya like what i've said pera KO ang ginamit ko hindi pera NIYA. Mahirap bang intindihin 'yon? Ang ibang taong dumadaan napapahinto at napapatingin sa'min tapos 'yung iba kinukunan kami ng video.
I clenched the paper bag then i press my lower lips, "I've already told you that i'm in a good mood!! Stop reprehending me about this!! You're such a busybody!!"
"Oo na pakialamero na ako sorry naman ha? Bahala ka!" sarcastic niyang pasigaw.
We're formidable looking each other bago niya inikot niya ang Bike at nagpedal palayo sa'kin.
Tss. Stupid idiot. Hindi ka na nga gentleman inaaway mo pa ako wala kang kwenta.
I continue walking.
Wait, saang lugar na ba ako? Anong address nga ulit 'yung lugar ni Ace?
Sinubukan kong alalahanin pero hindi ko na matandaan.
I halt.
Paano ako uuwi hindi ko alam ang daan pabalik. Walanghiya talagang Ace na 'yon! Bakit feeling ko may tumulo sa pisngi ko? Umiiyak ba ako? Why i'm crying? Naalala ko 'yung sinabi ni Dominic tungkol sa mga masasamang tao na nagkalat sa paligid.
Kinakabahan ako. Napalingon ako nang may biglang humablot sa dala kong paper bag paglingon ko si Ace! Lihim akong sumaya walang imik na kinuha niya ang isa ko pang hawak at isinabit sa manibela.
"Gabe na umuwi na tayo." He said, coldly.
"Wae?"
Pairap niyang tinignan ako, "Anong bakit? Sa bahay ka namin nakatira hindi naman siguro masama kong isasabay kita diba? Saka nakita kong umiiyak kana eh."
Mabilis kong pinunasan ang luha ko at kinurot siya sa braso, "I'm not crying idiot!"
Tumawa siya, "Okay sinabi mo eh. Sakay na.."
He offer a ride aarte pa ba ako? Umupo ako sa likod tapos humawak sa bewang niya at pinatakbo ang bike. I lean my head on his back. Nagflashback 'yung time nung nasa Korea kami nakasakay sa bike na kasama. Dejavu lang. Para kaming tanga pagkatapos ng bangayan magbabati rin na parang mga bata.
"Kumain kana ba?" pagtatanong niya as soon as makapasok kami sa bahay.
"Who's that girl?" pag-iiba kong tanong.
Nakakunot noo siyang tumingin sa'kin, "Sinong babae?"
"Yung kasama mo kanina."
"Nakita mo kami?" gulat na gulat niyang tanong sabay pamumula ng pisngi niya, "Si Leve nagpasama kasing magshopping pero kaibigan ko siya since bata pa kami actually 'yung kuya niya talaga ang kaibigan ko nagkata-"
"Don't explain too much. Tinatanong ko lang kung sino ang kasama mo." mataray kong sabi at dire-diretsong umakyat sa taas.
Ano bang pakialam ko kung kaibigan niya 'yung babae? May paki ba ako? Tss. Feelengero kung makapagexplain sagad na sagad.
Ace's POV
Sinundan ko ng tingin si Yasha habang paakyat. Napasampal ako sa sarili sa sobrang yamot.
Ano bang pumasok sa utak ko't nag-explain ako ng ganon iniisip mo bang magseselos siya? Ace, Ace nasisiraan kana ng ulo.
Susunod na sana ako sa taas ng may biglang kumatok sa pinto. Sino naman kaya 'to? Pagbukas ko nakita ko ang nakasimangot na mukha ni Leve. Nagfake smile ako. Patay ako nito.
"You heartless fella you didn't even tell me where you going! Why did you left me? I seek you kaya! Where have you been?" Maarte niyang tanong papasok sana siya pero mahina ko siyang tinulak palabas. Ayokong makita siya ni Yasha.
Simula nung araw na kinupkop ako at dinala ni Ante Liza sa bahay niya una kong naging kaibigan si Darren at si Leve. Magkapatid sila. Bilib ako sa kanila dahil kahit mayaman sila hindi sila nagdalawang isip na kaibiganin ako.
Napakamot ako sa ulo, "Sorry kung 'di na kita nahintay sumama kasi ang pakiramdam ko kaya nagmamadali akong umuwi sorry talaga."
Nagcrossed arm siya, "Tss. You're always like that. The day that you leave the country i didn't got a news from you. You didn't even bothered to text or call me. Next time you need to tell me where you going, Alright?"
Pabiro akong tumawa, "Bakit kailangan ko bang i-report sa'yo kong saan ako pupunta?"
Hindi sa nagiging feelengro ako ewan ko lang kong guni-guni ko lang ba ito o totoo ang kutob ko. Simula nung maliit palang kami napapansin ko nang parang may gusto siya sa'kin hindi pa niya direktang sinasabi pero nakikita sa mga kilos niya pero dahil kapatid lang ang tingin ko sa kanya hindi ko nalang binibigyan ng malisya.
Nagpout siya tapos hinampas ako sa braso napahawak tuloy ako, "Of course!"
Lumapit ako sa mukha niya dahilan para magblush siya, "Bakit?"
Nagsimula nang maging malikot ang mata niya hindi siya makatingin ng diretso sa mata ko. Napaatras siya.
"Why? Uhmmm..." saglit siyang napaisip, "Because i'm Leve Arellano."
Heto naman tayo. Napabuntong hininga ako. Aakmang tatalikoran ko na sana siya ng harsly niyang hinablot ang braso ko at pinaharap sa kanya. Nakita ko ang galit sa mukha niya dahil sa ginawa ko.
"Why are you ignoring me?!" masungit niyang tanong.
"Umuwi kana Lev gabe na anong oras na oh!" Pinakita ko sa kanya ang relo ko, "Pagod na ako at inaantok kaya kung pwede sana umuwi kana.."
"Wait!" tinaas niya 'yung kanang palad niya tapos naglakad siya papunta sa kotse may kinuhang paper bag at inabot sa'kin, "Here."
Kumunot ang noo ko, nakatingin lang ako sa paper bag, "Ano 'yan?"
"Cell phone! Bumili ako kanina diba sabi mo, nasira ang cell phone mo thats why binilhan kita." kumapit siya braso at sumandal sa balikat ko, "Please, Ace tanggapin mo na please pretty please para may matawagan kita anytime please.. 'Wag mo sanang dedmahin 'tong gift ko please."
Naiilang kong tinanggal ang kamay niya at ginulo ang buhok niya. Ngumiti ako, "Leve, kilala mo ako simula bata pa tayo hindi ako tumatanggap ng mga bagay kung para ito sa sarili ko pero salamat sa effort hayaan mo bibili ako bukas."
Umaliwas bigla ang mukha niya. Aist. Alam kong ito ang hinihintay niyang sabihin ko. Ngumiti siyang malapad at niyakap ako.
"Really? Okay, good night!"
Nagwave pa siya bago pumasok sa kotse. Pinaalis ko muna ang kotse niya bago pumasok sa loob napasandal ako sa pinto sabay napahawak sa dibdib nang makita ko si Yasha nakasandal sa may hagdanan. Gaya ng dati nakairap siya at masungit ang aura. Maganda sana mataray lang. Napaayos ako ng tayo at nilapitan siya.
"Bakit hindi ka pa natutulog?" Nag-acting na nagsusungit ako.
"Here!" inabot niyang 'yung cellphone na hawak. Tumingin siya sa ibang direksyon habang binibigay 'yon.
Narinig ba niya ang pag-uusap namin ni Leve?
Mapakla akong tumawa, "Bakit mo ako binibigyan ng cell phone? Di ka-"
"Wag kang feelengero. Since hindi ko na nagagamit ang Cell phone kong mamahalin at orignal, sa'yo na. Napansin ko kasing wala kang Phone. Paano kita mako-contact if may kailangan ako? At kapag hindi mo tinaggap 'yan i'll swear tatama 'yan sa ulo mo." nagtataray niyang sabi at walang modo niyang sinupalpal sa mukha ko ang cellphone. Nagdadabog siyang umakyat sa taas at pabalabag niyang sinara ang pinto.
Tinignan ko ang cell phone. Napahissed ako. Ewan ko ba kung bakit napangiti ako nababaliw na ba ako. May saltik talaga ang may-ari ng Cell phone na 'to.
To be continue...