Chapter 32
Reeve's POV
I shouldn't feel this way. I was filled with jealousy when I saw Winter and Klein hugging.
I admitted to Winter I like her. No, I don't like her I love her. I realized that this morning.
Is he betraying Vienesse? Hindi siya ang babaeng madaling maloko.
She possess an era of a tough woman, beautiful yet dangerous. Para siyang character sa isang kick-ass na pelikula.
Tumambay muna ako sa lawn.
Ilang minuto na akong nakatunganga roon nang may naglagay ng juice sa mesa kinauupuan ko.
"Thanks, yaya--. Ikaw pala"Napagkamalan ko siyang si yaya silvestre. Si Winter.
I turned away when I saw her. Pinigilan niya ang kamay ko. I can feel sparks flying in my hands.
Pinalis ko ang kamay niya.
"It's not what you think it is"simula niya ng paguusap. She had that look on her face. Nagsusumamo.
"I'm sorry for acting that way but I admitted last night that I like you--"kinabig niya ang batok ko at ginawaran ako ng halik sa mga labi.
"Klein gave me the closure I want. Nagkaliwanagan na rin kami kaya nang dumating ka nagyayakapan na kami. And you know what I realized nang makausap ko si Klein? I don't like you"she looked at me with love.
"What!?"pain drew on my face.
"I don't like you because I love you"pagkasabi niyon nayakap niya ako sa kasiyahan.
We sealed it with a kiss.
Vienesse POV
Night came, napagpasyahang sa gabi na kami magpaplano.
Kinausap ko si Klein bago ang pagplano nang hapon ding iyon. I had a plan in mind.
"Do you need anything?"hinawakan niya ako sa kamay.
"Yes, I do. Kailangan ang plan A lang ang sabihin mo ngayong gabi sa lahat"I said to him sternly.
"Vienesse. What if it doesn't work? I can't afford to jeopardize the whole plan. This is a life and death matter"mukhang hindi ito papayag sa gusto niya.
"Trust me. I know exactly what we are doing"malakas ang kompiyansang sabi ko sa kanya.
"What do you have in mind. Bakit ko ba gagawin to? What's you're intention?"sabi niya sa akin habang yakap niya ako. He was smelling my hair.
"Just trust me. And no one needs to know what I'm planning, not even mendev"nagpaalam na ako sa kanya.
"Wala ba akong halik?"namula ako sa sinabi niya.
"Seriously? Hindi ka pa nga nakakapag toothbrush"nilayasan ko siya. Saka tinawanan ng malakas.
Klein's POV
"Hindi no? Ang sama mo"tinakbuhan niya ako. Naghabulan kami papunta sa kwarto niya.
"Got you, Wala ka nang kawala"hinalikan ko siya sa pisngi. Para siyang manikang namula ang pisngi.
Nang makilala ko siya para siyang manikang nakakahon, walang emosyon.
I can feel her cold heart melting. Love was the antidote for all her nightmares, her heartbreaks.
She changed when she met me.
Aaminin ko hindi siya ang tipo kong babae at alam ko hindi rin ako ang tipo niya. Sobrang angas niya.
Parang hindi matitibag ng kahit anong diyamante ang kanyang puso.
Everytime she looks at me parang dama ko ang kalamigan na nasa mga mata niya.
Malaki ang naging epekto ng nangyari sa pamilya niya. Hanggang ngayon damang dama kong nakaguhit pa rin iyon sa pagkatao niya.
Nagiwan ito ng malaking sugat. Only the scars were left and so is the agony in her heart.
People come and go in life.Some may not leave even a single trace but there are few who leave footprints in your Heart.
In her case, sakit ang nagiwan ng marka sa puso niya. I wanna brush all the pain away until all that left was numbness.