JOYCE
Kasalanan ko ba kung iniibig kita di ko naman sinasadya
Kasalanan ko ba kung ang nadarama ay pag ibig na tapat
Mapipigil ko.ba kung mahal kitang talaga.
Napangiti nalang ako sa kanta. Madaming rason sa mundo para sabihin na Uo kasalanan ko pero may isang rason pa rin ang nagpapaliwanay na hindi. Don ako pabor. Kung anupaman ang mangyari alam ko lahat ng ito ay para sa kaligayahan namin pareho.
Papunta kami sa bahay ng Mama niya. Hindi gaya sa pagpunta namin kay Papa niya,ngayon wala na akong kaba. Alam ko na matagal na ring hinihintay ng Mama niya na ipaglaban namin ang pag ibig na to at ito na nga yon. Sinabi ko na rin sa kanya ang lahat na pinagagawa ni Gail. We decided to just forget about it and unahin muna ang mga importanteng bagay. Perhaps she will never be a part of our life ever again.I won't allow it.
"What's with the smile.."
pabiro niyang tanong habang nagdadrive. Am I smiling.?
"Masaya siyempre.."
"dahil?"
"wala lang. "
"dahil sa akin?"
"feeling mo ha..."
Kinurot niya ako sa pisngi na natatawa.
"Kaya kita mahal eh.."
Hai naku. Kaya ako nababaliw sayo eh.
"talaga lang ha.."
"talaga...guapo ko no.."
"kapal...patingin...ai Brad Pitt nga ."
pilyo siyang ngpacute. Hai. I will never get tired looking at him.
I jokingly puke and roll my eyes.
"are you ready?"
natense na naman ako bigla. Ngumiti lang ako at tumango. He held my hand tightly.
"Let's correct this mistake..okay?"
"okay."
Kaya ko to. Kakayanin ko to. Anupaman ang mangyari masyado ng madami ang napagdaanan namin at hindi ako papayag na muli masasayang na lahat.
We stopped in front of his Mom's house. He opened the car door and assist me. We went inside holding hands. Ito na talaga,ito na ang huli.
"Wala bang tao?"
"I don't know, hindi naman palalabas ng bahay si Mommy since they got seperated. I don't think she's out."
Huminga ulit ako ng malalim. Why am I so nervous?Hindi ko maipaliwanag kung ano ba ang pwede kong maramdaman. Parang gusto kong bumalik nalang sa sasakyan. Though his Mom seems to like me when we first visit her. It's weird.
"You know what, balik nalang tayo bukas..wala talagang tao e."
"This is my house too,remember? Bakit ka ba takot,I thought you're ready?"
"I am..fine.Buksan mo na kasi ang pinto para tapos na to."
"do it "
He's trying to pissed me off. He moved behind me so I was in the front door.
Magbukas lang ng pinto takot ka pa Joyce? Jusko naman.
I slowly held the knob. Para na talaga kaming magnanakaw. I twist to open and push it.
"Oh well. Nobody's home. "
Nashock ako ng bigla siyang nawala sa likod ko. Ilang beses ko siyang tinawag. Lumabas ako ulit at tiningnan sya sa sasakyan pero wala sya don. I went back inside again and called him repeatedly.
He's messing with me. Really. In this late night? Sa bahay pa ng Mama nya?Mapapatay ko talaga siya.
"Pag hindi ka pa talaga nagpakita sa akin na Johann ka promise papatayin talaga kita. "
Okay. I step my foot inside. Kinapa ko ang switch ng ilaw sa ding2x but I couldn't find it. I opened my phone to have a little light.
Saan na ba kasi ang baliw na yon.
"Johann please. .!!!"
Lights open synchronously. The whole house lighted in red and blue. Yong nga painting ni Johann ng mukha ko ay isa isang nakasabit sa ding2x. Rose petals scattered on the floor. But still I couldn't see him.
Mas lalo akong kinabahan. So it's a surprise.?isn't it?
"Johann?"
Hindi pa rin sya sumagot. Suddenly a sounds came in and there he was standing in the corner near the big boquet of roses.
Para akong nasa pelikula. Parang hindi totoo. Bigla mas lalo siyang gumwapo. Mas lalong gusto ko siyang lapitan at yakapin. Nakangiti siyang naglakad papunta sa akin. Tumawa na ako. Overwhelmed but still shaking. The song was I wanna grow old with you na para bang mas nagpapatindi pa ng tensyon sa puso ko. How can he planned it without me getting aware?Magkasama naman kami lagi?
"You silly.. "
Hindi na ako nakapagsalita pa. Nakangiti na lang na parang tanga at naghihintay na yumakap siya sa akin.
"go,you supposed to kiss me now,right?"
I said. He shook his head. Smile and moved down to his knee.
Oh MY gad!!!! No way!!!