"DADDY!"
Awtomatikongnapangiti si Jeremy niya ang boses ni Lilay mula sa kabilang linya.Gustong gusto talaga niyang naririnig ang boses ng bata dahilnatatanggal nito ang pagod niya.
SiLilay ay anak ni Celine, ang unica hija ni Mr. Arevalo. Nagingmalapit sila ni Celine dahil bukod sa halos magka-edad lamang silang dalaga ay kasabay niyang nag-training ito sa mismong kompanya ngama nito. Magka-ibigang matalik ang turingan nilang dalawa kaya namannoong basta nalang ito iwan nobyo nito noong mabuntis ito ay siya angnaging kasama nito. Her father wanted to despise her back then, butwith his intervention, napigilan iyon. Alam niyang mahal ni Mr.Arevalo ang anak nito at nabubulagan lamang ito sa galit. Now, theywere in good terms.
"Hi,sweetie pie. How are you?"
"I'mgood daddy!"She shrieked. "I miss you already."
Daddyang nakasanayang tawag sa kanya ni Lilay dahil habang lumalaki angbata ay tila naghahanap ito ng maituturing na ama at siya ang tinawagnitong daddy which was okay with him. Palagi niyang binibisita noonsi Lilay dahil alam niya nag pakiramdam ng wala ang isang taong dapatay masasandigan mo.
"Imiss you too sweetie pie," he answered sincerely. Sobrang malapitsa kanya si Lilay kaya naman parang tunay na anak na rin ang turingniya dito. "Where's your mommy? Can I talk to her?"
Narinigniyang ipinasa ni Lila yang telephono kay Celine mula sa kabilanglinya. Kalaunan ay narinig niyang boses ng dalaga. "Hey, handsome!"
Hechuckled, "hi, gorgeous!"
"Bakitnapatawag ka? Parang masayang masaya ang boses mo ah!"
"Iam," sagot niya. "Guess what Celine..."
"Ano'yun?"
"Nanditosi Kim." Thrilled na thrilled niyang i-kinuwento sa dalaga ang mganangyari sa nakalipas na araw. Alam nito ang ginagawa niyangpagsunod-sunod kay Kim noon. Sa tuwina ay pinagsasabihan siya nitongtigilan na ang kabaliwan niya sa babaeng minamahal ngunit alam niyangnaiintindihan at suportado siya nito. After all, that's whatfriends are for, isn't it?
"Satingin ko, this time magagawa ko na ang matagal ko nang dapat ginawa.At ngayong binigyan na ako ng pagkakataon para iparamdam kay Kim kunggaano ko siya kamahal, hindi ko iyon sasayangin." Pagatatapos niyasa kanyang kwento.
Hinintayniyang sumagot mula sa kabilang linya si Celine ngunit isang buntonghininga lamang ang isinagot nito sa kanya. Bigla tuloy siyangnag-alala para dito. "Ayos ka lang ba, Celine?"
"Oo,pasensiya na. Medyo pagod lang ako dahil maraming pinaasikaso siDaddy." Ito ang tumtayong vice president ng distillery ng pamilyanito.
Biglasiyang nakunsensiya. Heto siya masayang masaya sa pagku-kwentotungkol sa kanyang buhay pero hindi man lang niya nagawang kamustahinang kaibigan niya. "Kung kailangan mo ng tulong, alam mong pwede moakong tawagan, hindi ba?" aniya sa dalaga.
"Iknow," she answered. May bahid ng lungkot ang tinig nito. Marahilay pagod nga ito kaya lalong nadagdagan ag kunsensiya niya.
"Geta rest, Celine. Okay? Kailangan mo yan dahil kailangan ka ni Lilay."Payo niya dito. "I have to go. Kiss me goodnight to the littlegirl."
"Okay."sagot ni Celine sa kanya. "Goodnight."
Ibababana sana niya ang tawag ng marinig niya ang pagtawag sa kanya niCeline. "Hey, ano yun?"
"Alammong palagi akong nandito para sayo hindi ba?"
"Alamko," sagot niya sa tanong ni Celine. "Hinding hindi kokakalimutan yan Celine. That's what friends are for, hindi ba?"
Beforesaying goodbye, he heard another sigh form the other line. Mukhangmay pinagdadaanan nga si Celine na hindi nito sinasabi sa kanya. Samga sususnod na araw nalang niya ito kukulitin para dahil alam niyangpagod ito ngayon.
GUSTONGmapangiti ni Kim ng makita niya kung paanong napatulala si Jeremy ngpagbuksan niya ito ng pinto. She specifically prepared for today'sevent kaya naman medyo nag-level up ang pag-aayos niya sa sarili—butstill keeping things simple.
Nakasuotsiya ng floral sleeveless top, courtesy of one of the sponosors ofher blog, a white flowy skirt and her feet were clad in flatsandals—perfect for long walks na talagang purpose niyon ngayongaraw.
"Hey,Buko, let's go!" She tugged on Jeremy when he still wasn'tmoving towards the door. Fiesta sa nayon sa labas ng hacienda atkagaya ng nakagawian, nagkakaroon ng parade at salo-salo sa bawattahanan kasama na ang kanilang mansion na binuksan ng kanyang abuelapara sa lahat ng taong gustong pumunta doon.
Gustoniyang habulin ang parada ng mga damit na gawa sa mga bulaklak. Iyonkasi ang tampok sa araw na iyon bilang tradisyon . Nakaugalian na rinniyang panuorin iyon noong bata siya.
Theparade of wonderful flower gowns inspired her young heart that oneday, she was going to wear wonderful dresses too. Kaya naman habangnaroroon siya sa hacienda, hindi niya palalagapasin iyon. Mabutinalang at tamang tama ang uwi niya para araw ng kapistahan.
Mukhangnatauhan naman ang binata at tiningnan siya. "Nagpagupit ka..."he said and tucked a few strands behind her ear. Dahil sa ginawanito, hindi sinasadyang nagkadaiti ang kanilang mga balat. Pakiramdamniya ay may libo-libong maliliit na boltahe ng kuryente ang dumaloysa kanyang katawan.
Whatwas that?"Y-yes, I did." she said, pushing the previous thoughts aside."Gusto ko ng pagbabago." Cutting a girl's hair can mean a lotof things. At para sa kanya, ang rason niya ay ang simulang tanggapinang pagbabago ng mga bagay—una ang tungkol sa kanila ni David atpangalawa ay tila unti-unting nababago ang pagtingin niya kay Jeremy.
Itwas really hard to admit, but the latter reason seemed to weigh morethan the former. Hindi niya aakalaing sa loob ng halos tatlong arawna nakasama niya ang binata ay na-realize niyang wala naman talagangrason para kainisan niya ito. Maybe it was just her wounded prideback then that pushed her to do things and be rude to him. It wasjust easy to admit that he was actually likeable enough instead oftelling herself to hate him. He was just too good to be true.
Ngunitunti-unti mang nagbabago ang pagtingin niya dito, nunca niyangipapaalam iyon dito. She could almost imagine the wide grin thatwould smear across his face if she said that.
"Isthat good or bad?" tanong ni Jeremy sa kanya habang nakatitig ngdiretso sa mata niya.
"Goodor bad?"
"Kilalamo si Basha?" Tanong nito sa kanya sa ka hinimas ang batok nito.Why on Earth does he actually look cute doing that?"
"Basha?"
Heshrugged, "Basha and Popoy. One more chance. A movie. Moving on andall."
Nalilitongpinagmasdan niya ito, still clueless about what he said. "No, Idon't know about that.But to answer your question, I think..."pinaraan niya ng daliri ang kanyang buhok na dating hanggang bewangngunit ngayon ay bahagyang umaabot nalang sa balikat niya. "...thisis for good."
Tiningnansiya ni Jeremy nakangiti. "That's good." Something inside herstarted to beat fast—wait—was it her heart?
"Ican't belive you don't know what One More Chance is," he saidand held her wrist. Palabas na sila ng hacienda. Ito kasi angnagboluntaryong samahan siya sa panunuod ng parade. "Taga-Maynilaka ba talaga?"
"Hindiko alam na mahilig ka pala sa mga romantic movies," balik niyadito. "Maybe we can watch it next time. Para naman hindi akoclueless sa mga sinasabi mo."
"Iwould rather not," sagot naman nito sa kanya.
"Bakit?"
"Dahilkawawa naman si John Lloyd kung kasama mo akong manunuod. Matatakpanng kagwapuhan ko ang kagwapuhan niya."
Itinirkniya ang kanyang mata saka tumawa. Really, it has been easy to laughher heart out when she was with him. "Kahit kalian, ang hilig mongmagbuhat ng sarili mong upuan."
Jeremylaughed to and in a split second, his hands clasp with hers, thespace between their fingers fit perfectly to each other.There goesthe electricity again and then the fast beating inside her chest.What is happening to her?
ReallyKim. Hindi ba dapat sinasaway mo si Jeremy dahil sa ginagawa niyangayon sayo?
Paranggusto yatang tumutol ng puso ng tumibok pa ito ng mas mabilis ngpisilin ng binata ang kamay niya.
"ANONGginagawa mo?" Gulat na tanong ni Kim kay Jeremy ng bigla nalangsiyang yakapin nito mula sa likuran.
Hatiang atensiyon niya habang nanunod sila ng parada. She was mostlymesmerized by the crafted gowns and dresses but her mind seemed torecognize the lovely feeling of having a warm hand enclosed in hersin the duration of it all. Katunayan, pakiramdam niya ay walan gibang ipinoproseso ang kanyang utak kundi ang mumunting kibot atpaggalaw ng kamay nito sa kamay niya.
Peromulasa paghawak nito ng kamay niya ay bigla nalang siyang niyakapnito ng walang dahilan. Anong problema nito? Itold you, you should've warned him when he held your hand. Ngayon—
Shutup!putol ng isang bahagi niya sa tila kontrabidang konsensiya nasumusulpot nalang.
"Don'tmove, BukoPie.Wag kang lalayo sa'kin." Bulong ni Jeremy mulapit sa tainga niya.Pakiramdam niya ay pangangapusan siya ng hininga dahil sa sobranglapit nila sa isa't isa.Randam na ramdam niya sa kanyang likuranang matigas na dibdib at malapad na braso nito.
Memoriesseemed to flood her system all of sudden with the image of himwearing only a towel—Cutit out, Kim.
Shetook a sharp breath. Maaring tama nga ang isang bahagi ng kanyangutak. Dapat noong una palang ay hindi na niya binigyan ng permiso siJeremy na hawakan siya dahil walang pagaalinlangan na siya nito kungyakapin ngayon. At sa totoo lang, daig pa ng magulong sistema nggobyerno ang takbo ngayon ng utak niya.
"AnongBukoPie angsinasabi mo dyan?" Angil niya dito. "G-gusto ko lang ipaalalasayo na kayang kaya kitang patumbahin ngayon din kung hindi mo akobibigyan ng magandang rason kug bakit mo ginagawa to."Ipinagdadasal niyang may tamang lakip ng pananakot ang himig niya ngsabihin niya iyon.
"Juststay still for a moment. Wag kang masyadong malikot. Paalisin munanatin ang mga taong naririto at baka marinig nila."
God!Anong problema nito? "Jeremy, I'm warning you, let me go."
"Ican't."
"Bakithindi pwede?" Naiinis na siya. Kung para kanino, hindi niya alam.
"Ijust can't."
"Fine,"piniksi niya ang kamay nitong nakahawak sa bewan niya saka itohinarap. "Ano bang—"
"Kim!"Nanlaki ang mata nito sa ginawa niya at muling bumalik sa pagyakap sakanya mula sa likuran.
"Anobang problem—"
"Youhave a stain on your skirt."
"What?"
Bumuntonghininga ito. "May tagos ka, kaya kung ayaw mong makita ng iba to,wag kang malikot."
Nangmarinig niya ang binata ay saka lang nagsink in sa kanya ang ginagawanito. He was actually saving her from a total embarrassment. Stupidhormones. Bakitngayon pa siya 'nagkaroon'?
"Bakithindi mo sinabi agad?" She almost shrieked—well, hindi na almostiyon dahil halos sigawan na niya ang binata. Bigla siyangnaconscious, hindi lamang sa posisyon nila kundi maging sa kalagayanniya. If there were stains on her skirt, wouldn't it be a "big O"for guys like him? Big O, as her friends would call it, is turn'off'.
"Thepeople around us might hear it," anito sa tainga niya. "I'msure you would not want that so let's stay this way for awhile."
Gustoniyang pumalag, but she was caught in the situation so she can donothing but to agree. So there they we're enclosed in each othersarms in the middle of the busy street and the people are bustlingaround them.
Herheart sarted to pick up a new phase of beating rate—much fasterthan the previous—when she felt him burying his nose on her hairand sniffing her.
"COTTON?"takang tanong ni Jeremy kay Kim nang utusan siya nitong bumili ngsanitary napkin sa malapit na sari-sari store. "May classificationpala iyon?"
Kimrolled her eyes at him but her face was flushed like she wasembarrassed. "J-just do it, Jeremy and don't ask."
"Yes,senorita." Palabas na sana siya ng bahay ng may maalala siya.Binalikan niya ang dalaga na kasalukuyang nakaupo sa isa sa mga upuansa munti nilang sala habang kausap ang kapatid niya. Muli niyangpinahiram si Kim ng short at damit na pansamantalang pamalit nito. Hedidn't know why but she looked really sexy wearing his clothes.
"Oh,kuya. Ang bilis mo naman yata?" ani Irene ng makita siya nitongnakasilip sa pinto. Napalingon din sa kanya si Kim na tila expectantsa dala niyang 'pasalubong' para dito.
"Sorry,may nakalimutan lang akong itanong." nangingiti niyang sagot sakatiningnan si Kim. "With or without wings?"
Hewent out of their house laughing after Kim threw him a throwpillow.Hindi niya lalo mapigilang mapangiti ng maalala ang mga nangyari sakanila ngayong hapon.
Mulasa pinagdausan ng parada ay nakayakap siya rito habang naglalakadsila papunta sa bahay nila. Iyon kasi ang pinakamalapit na option namaaari nilang puntahan.
Kahitna mainit, hindi siya nagreklamo na magkadikit silang naglalakad sakalagitnaan ng araw. Maghihiwalay lamang sila kapag walang taognakakakita sa kanila at sa tuwina, hinihiling niya na ang bawatmadaanan nila ay may mga tao para manatili lamang ang dalaga sakanyang bisig. It really felt good having her enclosed in his armsthat he had a hard time fighting off the wam intoxicating feelingthat brought by their closeness.
Ngunitkahit gaano pa kahirap ang palabanan ang kanyang sarili ay ginawaniya iyon, hindi niyapalalagpasin ang pagkakataon para makalapit sadalaga. It was one of the million experiences that he wouldn'ttrade for anything in the world.
Pagdatingniya sa tindahan ay sinabi niya ang kanyang gustong bilhin. Angtindera, si Aling Mizzie—na kilala bilang isa sa pinakamasungit naresidente ng komunidad dahil bukod sa matandang dalaga ito ay hinubogng panahon ang kasungitan dahil sa pagngungutang ng mga tao doon—aybinigyan siya ng nangingilatis na tingin.
Nginitianniya ito. Hindi siya tinatablan ng kausngitan nito dahil...well, hehad managed to handle the worse anyway. "Yung with wings, AlingMizzie ha?"
Pagbalikniya sa kanilang bahay ay dali-daling pumasok sa loob ng banyo siKim. Napagdesisyunan niyang hintayin ito sa labas ng pinto. Ngunitnatapos na ang limang minuto ay hindi pa rin ito lumalabas kaya namankinatok na niya ito. "Kim, okay ka lang ba dyan? Aren't youflying in there?"
"What?"narinig niyang sabi ni Kim mula sa kabilang bahagi ng pinto.
"Kasi,may wings." Kahit sa kanya, tunog korni ang binitiwan niyang joke.Ngunit nang marinig niyang tumawa si Kim ay hindi maiwasang lumobo ngpuso niya. Her laughter was like the sweetest melody he had everheard and he wanted to spend the rest of his life listening to it.
"Shutup, Jeremy." And so, he did. He shut up but he was smilling athimself upon remembering the days he had spent with Kim. It had beenfour days now and he only had three days for their agreement. Hindiniya alam kung may nangyayari na ba para mabago ang pagtingin sakanya ni Kim ngunit ang pagtawa at pagiging komportable nito kapagkasama siya ay magandang sensyales kumpara sa pag-ismid at pagsinghalnito sa kanya noon.
Bumukasang pinto ng banyo at nangingiti niyang sinalubong si Kim. "So?Kamusta ang madugong laban?"
Pintiknito ang ulo niya bilang tugon. "Shut up, buko!" saka siya nitonilagpasan.
Hesmiled to himself. "Buko" ang iginawad nito sa kanyang pangalanmatapos niyang manalo sapustahan nila sa pag-akyat ng niyog. Theendearment, kung endearment mang matatawag iyon, was supposed to makehim mad but instead, he somehow find it cute. Makantanga ulit mamaya ang buko.