SULLI'S
"September!"
She chuckled at me while eating while as for me, here, who just woke up. How the heck did she get in here?
Mukhang nabasa naman niya ang nasa isip ko. She stopped eating and stood up. Mabagal na lumapit siya sa akin, iba ang dating ng pagtitig niya habang nakangisi kaya hindi ko mapigilang mapahakbang paurong.
"Bakit ka naatras?"
I can't help the frown formed in my forehead. "Dahil nalapit ka."
"Hmm," She hummed. "So?"
Patuloy lang siya sa paglakad palapit sa akin at ako ay naglakad lang paatras hanggang sa...
Dead-end.
Inilapit niya ang katawan sa'kin kaya mas lalo kong naramdaman ang lamig ng pader sa likuran ko. Ngumiti siya nang nakakaloko at nanlaki ang mata ko nang ipakita niya ang isang susi. Susi ng unit ko. Paanong ─?
"This is just the duplicate key of your unit, Sulli." Nakangising saad nito. Ibinaon niya ang mukha sa leeg ko. She sniffed and pecked my skin softly and the effect was once again odd and mysterious for me. "I told you. Ngayon, wala ka nang kawala sa akin."
Tinulak ko siya sa balikat niya ngunit hindi ito nagpatinag, mas inilapit niya lang ang sarili at itinuloy ang paghalik sa leeg ko hanggang balikat. Pakiramdam ko naiinitan ako sa ginagawa ni September, sa isipin pa lang na ang labi niya ang dumidikit sa balat ko.
"Ouch," I hissed nang kinagat niya ang balikat ko, hindi lang basta kagat dahil ang diin ng ginagawa niya. Nanggigigil. Ano bang problema ng babaeng ito?
I tried to push her again, but she just won't move back. Instead, bumaba pa ang kamay niya sa baywang ko at hinatak ako palapit lalo sa kanya kasabay ng mas pagbaon ng ngipin niya. Napapikit ako sa sakit at napakapit sa kanya ng mariin.
She licked my skin in a circular motion before sucking it real hard. Alam kong magm-mark ang ginawa niya.
Inilayo ni September ang mukha at napatingin sa ginawa. I felt her hands inside my sando as she grinned in a proud manner. "Perfect."
"Get out, September. At itapon mo 'yang susi na 'yan." Inirapan ko siya at pilit na inaalis ang kamay niya sa loob ng damit ko. "Teka nga, saan mo ba nakuha 'yan?"
Pumasok din ang isa pang kamay niya sa loob ng damit ko at hinimas ang aking likuran. It was sensual and provocative, like she was trying to pull me in. Inaalis ko pero ─ I can't help but groan. What's the fucking problem of this pervert?
"My Sulli, hindi ka makakalayo sa akin. I have my connections, I guess. And they are pretty plenty, and useful." She arched her eyebrows at pinagmasdan ang mukha ko because seriously, naiinis na 'ko. She chuckled and pecked my lips. "Pumayag ka na kasing maging girlfriend ko. I really, really want you already."
"Ayoko nga!" Napataas na ang boses ko dahil naf-frustrate na 'ko sa situation at position ko. "Bakit ba kasi ang kulit mo?"
What should I do to get rid of this woman? Because I really want her ─ gone!
She just pouted her lips. Nakahinga ako nang maluwag nang bumitaw na siya. Inayos ko ang damit na bahagyang lumilis pataas. I crossed my arms and threw her dagger looks.
She tilted her head. Para bang takang-taka ito at hindi maintindihan ang gusto kong ipunto. She seemed like the type who always gets what she wants. "I like you, Sulli. Bakit ayaw mong pumayag?"
"Because I'm straight," I tried to give emphasis with the word, "and I don't like you."
"Why do you keep on denying? You want every bit of me." Natawa siya nang mahina. "Oh, and for the record, hindi ka straight. Sa nangyari sa'tin, tingin mo straight ka?"
Pumunta ako sa lamesa at naghila ng upuan para maupo. Pinagmasdan ko ang mga pagkaing nasa mesa. Siya panigurado ang nagluto nito.
Since nauubos na ang oras ko ay wala na akong magagawa kung hindi kumain na lang. Uminom ako ng tsaa na nakahanda na at mabilis na nakaramdam ng pagka-relax, I felt exhausted just by arguing with her.
"I'm straight, September." I once again told her. "I was drunk that night. You practically dragged me in your unit, remember? You took the advantage."
"But you liked it." She stated that it made me pause. "I didn't really drag you? You have all the time to blatantly reject me but you didn't. You wanted me. You like me."
"No." Hindi pwede.
"Oh, yeah?" She hummed. Umupo siya sa tapat ko at humalumbaba, she's wearing that smirk again. "Oo nga. Because you loved it."
"No."
"Keep on denying. Hindi ako naniniwala."
"Then don't." I sipped my tea and started eating.
"May gayuma 'yan."
Halos mabulunan ako sa sinabi niya. Tiningnan ko siya nang masama. "Fuck you."
"Fuck you, too." Her eyes sparkled and I know, kalokohan na naman ang naglalaro sa isip niya. "Let's do that together."
Napairap na lang ako sa sinabi niya. What a wanton woman. And I don't know why she seemed readable, it's like I've always known her.
Pagkatapos kumain ay pumunta na kaagad ako sa kwarto para i-ready ang susuotin. Nagbalak pa ngang sumunod yung isa, mabuti na lang at na-lock ko kaagad ang pinto. Pumunta ako sa banyo at naligo ulit.
Masyado akong nabibilisan sa mga nangyayari. Naguguluhan ako at nakakainis 'yon.
Nakakasakit lang sa ulo dahil may babaeng pilit na nangungulit sa akin, pilit na iginigiit na hindi ako straight and she wanted me to be her girlfriend so that she can have sex with me whenever she wanted. She's a nuisance. Big time. She kept on forcing herself on me and seriously, this is all getting to my nerves. Nas-stress na ako.
Pagkalabas ko ng banyo ay napaawang ang labi ko nang makita ko siyang nakaupo sa kama habang binabasa yung mga files ko na babasahin ko pa lang sa office. Mabuti na lang bihis na ako or else who knows what will happen.
"How did you get in here?" Lumapit ako sa kanya at inagaw yung mga papeles na nasa kamay niya. I gritted my teeth and sighed audibly. "And stop reading my files."
Ngumisi siya at ipinakita ang isang susi rin na katulad ng sa kwarto ko. "Connections, dear."
I'm doomed. I think I just put myself into further trouble by letting in a stalker.
Hinila niya ako paupo sa kama at kahit hindi ko gusto ay siya na rin ang nag-ayos ng buhok ko. Siya lahat, even my make-up na light lang. Hindi na lang ako kumontra, napapagod na ako, eh. Dito pa lang ubos na lakas ko. May pasok pa ako.
"So you're the boss of a company?" she asked. She looked genuine and curious.
"Yes."
"Oh, feisty. Can I apply as your secretary with oozing charms and sex appeal?" she excitedly suggested.
"No."
"But, I'll make your day productive! We're going to make l ─"
"No."
"Bummer."
Pagkatapos kong maayos ang mga gamit ko ay umalis na rin ako habang nakasunod sa akin si September. Pumunta ako sa kung saan naka-park ang sasakyan ko at napakunot ng noo dahil nauna pa siyang sumakay sa loob.
Sumunod ako at tiningnan siya ng masama. "Bakit nandito ka pa rin?"
"Sasama ako."
"No."
"Oh, hell yes, my dear. Sige na, start mo na. Baka ma-late ka pa, sige."
All the while sa biyahe ay kinalikot na naman niya ang files ko. I guess may alam siya sa pagpapatakbo ng isang company dahil may mga sina-suggest na kaagad siya and I didn't want to admit this but, her enormous ideas were surely interesting.
Since medyo traffic, nagamit namin ang oras na 'yon para aralin ang mga proposals and magdagdag ng ideas to improve the latter. She even came up with such suggestions na nahigitan pa ang mga naiisip ko. Seriously, this woman's a genius ─ only if she will stop flirting with me.
"Where are you working ba?" I asked her habang nagpa-park ng car dito sa parking spot ng building ko.
"Why?" Her eyes sparkled. "Are you going to ask me na I should resign on my work and to apply as your freaking hot secretary instead?"
She's so full of herself.
"No."
"Ay."
"Saan nga?" I asked again.
She smiled and winked. "I work part time, babe. Big-time part time!"
Napailing na lang ako sa sagot niya at lumabas na ng sasakyan. She did the same at nagsimula na naman sa pagsunod sa akin. Halos lahat ay binabati ako pero as usual, wala akong pakialam. I always wear my formal expression, I didn't mean to intimidate everyone, but I guess it also helps me when they feel domineered.
I just grew up like this and was trained to be one. People won't respect you if they see weakness that they can use to their advantage. I earned my authority, I'm just utilizing it well according to my interest.
"Snob mo naman, Sulli." Komento nitong makulit kong katabi.
Marami rin ang napapasunod ng tingin sa kanya dahil na rin sa maganda siya. Iyon lang talaga ang plus point niya sa tingin ko, and her smart ideas. She seemed really intelligent, it's a waste if she's not using it well, given that she won't tell me what her actual job is.
Pagkarating namin sa opisina ko ay mabilis akong naupo at minasahe ang sentido. Pakiramdam ko nasalo ko lahat ng stress sa maikling oras na kasama ko si September.
I stared at my desk at napansin na nandoon na at naka-note ang schedule ko para ngayong araw. Sinabihan ko na kasi ang secretary ko na ilagay na kaagad para hindi ko na siya kailangan pang tawagan. I didn't want her to email or message the scheds dahil baka ma-missed ko or something.
Sa buong oras na nagpapaka-productive ako ay siya namang ikinatamad nitong babaeng kasama ko. Nakaupo lang ang babae sa isang couch habang nakatitig sa akin.
Hindi ko alam kung bakit pero, hindi talaga niya inaalis ang tingin sa akin. I tried my best not to get distracted. In the first place, why did I let her in? Kung tutuusin ay pwede ko na siyang ipakuha sa security. I can't understand myself, I don't like her and yet...
"Sulli."
Hindi ako sumagot. Kanina pa 'yan. Panay lang tawag sa pangalan ko then kikindat siya kapag tumingin ako. Nababaliw na yata.
Napalingon ako sa pinto nang bigla iyon bumukas. Bumungad sa akin ang isang nakangiting Vanessa na kaagad napalitan ng nagtatakang ekspresyon nang makita niya si September. Nagkatinginan pa sila.
"Good morning, Ma'am Trajico," pormal ang naging pagbati ng kaibigan. "I'm sorry for disturbing you and your client."
"I'm not her client." sagot kaagad sa kanya ni September. "Or anything that's business related."
Vanessa stared at her. "Then, you are?"
"She's ─"
"I'm her girlfriend." I was cut off by September. "Ikaw?"
I glared at her bago lumingon sa kaibigan ko na parang namutla yata sa sinabi nang isa. "She's not, Vanessa. You know I'm straight."
"She's not, Vanessa." Panggagaya sa akin ni September na may kasama pang make face bago ngumisi. "Actually, we already had s ─"
"Shut up!" I cut her off bago pa niya matapos ang sasabihin niya. Naguguluhan namang napatingin sa akin si Vanessa. "Bakit ka nga pala nandito? May problema ba?"
"Wala naman," She shook her head and smiled. Her aura changed from being professional to a more casual one. Lumapit siya and as usual, ipinatong niya ang magkabilang kamay sa magkabilang dulo ng lamesa at inilapit ang mukha sa akin. "I just want to check you."
"As you can see, I'm fine, Vanessa. Thank you." I said and nodded at myself. You sure are fine, Sulli.
Mga ilang minuto rin kaming nag-usap. Halos nakinig lang naman ako sa mga kwento niya, nags-share din ako ng thoughts kapag may naisip ako. Overall, naaliw naman ako at kahit papaano ay na-lessen ang sakit ng ulo na dulot ni September. Nagpaalam na rin siya pero hindi talaga niya nakalimutang nakawan ako ng mabilis na halik sa labi.
"Vanessa!"
"Sweet!" She chuckled and licked her lips bago tuluyang makalabas ng office ko. She did that on purpose, I know, because of this other woman beside me.
"And what was that?"
I looked at September at medyo kinabahan ako dahil parang papatay ang titig niya. I managed to remain calm and neutral though. "What do you mean?"
"Is she gay?"
"Kind of. Bakit ba?"
"She has a thing for you!" Bakas ang pagkairita sa boses nito sa hindi malamang dahilan.
"Alam ko." Napakunot ako ng noo. "Ano bang problema?"
She pursed her lips, her jaw moved like she was gritting her teeth. "You know it and yet you let her na makipag-flirt sa'yo. Do you like her?"
"I like her as a friend. Geez." Napahagod ako sa buhok ko. "Ano bang problema mo?"
Lumapit siya sa akin, as in malapit. Inikot niya ang upuan ko kaya nakaharap ako sa kanya. She sat on my lap at pinaikot-ikot ang ilang hibla ng buhok ko sa daliri niya. "Iniinis mo ako."
"Bakit ba kasi?"
She pouted. "Nakakainis ka."
"Ewan ko sa'yo." Tinapik ko ang kamay niya palayo pero binabalik niya pa rin.
Maya-maya ay tumayo na rin siya at tiningnan yung oras sa wall clock na nandito. "I need to go na pala dahil may aasikasuhin ako. Pero bago 'yon..."
Muli siyang kumalong sa akin and for the nth time, I felt her lips landed on mine. I automatically closed my eyes as she quickly explored my mouth once again. Parehas kaming napaungol nang sabayan ko siya.
We both fought for dominance and obviously, she won. I pulled her closer and kissed her back with such intensity, allowing my inner desire to take the lead. She bit my lower lip as we ended the kiss kaya medyo napapitlag ako. Then, with one last peck, she smiled proudly.
Napairap na lang ako habang pinapanood siyang lumayo sa akin.
"Can't resist my charm, eh?"
"Shut up." I avoided her stare. Pakiramdam ko nag-iinit ang mukha ko sa nangyari. This is because of my freaking hormones.
"One of these days, I'm sure, ikaw mismo ang maghahanap sa akin. You will crave for me as much as I do. And you won't get enough of me...as much as I do. And when that time comes," She smirked and licked her lower lip. "Trust my words, Sulli. Hindi kita titigilan."
Napalunok ako at pakiramdam ko ay nagsitaasan lahat ng balahibo ko sa katawan. Iba yung paraan ng pagkakasabi niya. I watched her as she reached for the door, as she opened it, as she walked away from me.
Napahinga ako ng malalim at ikinuyom ang dalawang kamay ko. What the heck just happened? I thought I was going to die a while ago. Hindi yata ako huminga ng ilang segundo. Napapikit ako at frustrated na hinagod ang buhok. I'm really doomed.
Mabilis kong inayos ang mga papeles na nasa table. Inayos ko na rin ang mga gamit ko saka lumabas ng opisina. I need to take a break. I'll just message my secretary to cancel my schedule for today and get it all done tomorrow.
Mabilis akong umuwi sa unit ko at nagpalit ng damit. I wore an almost all black outfit ─ black skinny jeans, white tank top, and a leather jacket.
Lumabas ulit ako ng unit at nagpunta sa parking lot. This time, motor ang gagamitin ko. Matagal-tagal na rin akong hindi nakakapagmaneho nito. Mabilis akong nag-drive papunta sa isang lugar na hanggang ngayon ay nagpapalungkot sa akin. I found myself in a cemetery.
Hininto ko ang motor at mabagal na naglakad, taking my time to absorb the surroundings, the memories it bring me. Taon na rin ang nakakalipas nang huli akong mapadpad dito. I felt like I was living in the past again.
Mga ilang minuto rin ang nagamit ko bago matunton ang kanyang puntod. Napaupo na lang ako sa tapat nito at binasa ang pangalan na nakaukit dito.
Jay Aris C. Trajico
Napangiti ako ng mapait nang parang palabas sa movie na nag-flashback sa alaala ko ang mga panahong buhay pa siya. Those bittersweet moments. The disgusted looks of those people, of our parents, their disapproval, their stupidity.
Jay, my stepbrother. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin maintindihan kung bakit hindi nila kami tanggap. Magkapatid kami sa papel. Hindi ko siya kadugo and yet, ayaw nila. Hindi nila tanggap. they thought it was incest.
"Jay, may problema ako."
--
SEPTEMBER'S
"Sydney."
Napatingin sa akin ang isang eight year old na batang babae nang banggitin ko ang pangalan niya. She's holding an origami na tiyak kong siya mismo ang may gawa. Mugto pa ang mga mata nito marahil sa ilang araw na pag-iyak.
Siya ang anak ng taong pinatay ko recently. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at pinuntahan ko pa ang batang ito kung gayong wala naman akong obligasyon sa biktima ko.
I didn't intend to involve myself in this further but when I finally saw the child and discovered her circumstances after the death of her only parent, she felt like my saving grace and I couldn't explain why. I guess I saw myself in her, it felt like history.
I found myself taking care of the documents and stuff so I can get custody and be able to adopt her. I'm going to take care of this child. I didn't know what came into my mind, but, ito na. Ginagawa ko na. Maybe I'm really just that sick in the head.
"M-my daughter. My daughter..."
"Kilala mo ako, kaya alam ko, makikilala mo siya. P-please..."
"Tell her how much I love her. Please, ako na lang ang natitira sa kanya. P-please...my daughter..."
Sydney Ann dela Fuente ─ the only daughter of the man I recently killed.
"I'm sorry for your loss," Kalmadong sabi ko nang makarating na kami rito sa unit ko.
I was able to nullify her father's last will that involves her. I didn't show my face up until today and had it taken care of by people I know. It was also easy to do that knowing that her relatives who supposedly would take care of her were very cooperative. Simple, no one really needed her. Alam naman na kung paano mag-agawan ang pamilya sa isang yaman. Mas uunahin nila 'yon kaysa palakihin itong bata kung wala silang mapapala.
Mabilis ang naging negosasyon sa mga kaanak niya lalo na't may parte rin sila base sa last will ng yumao. Mas okay na rin ito, hindi na maiipit ang bata sa gulong pwedeng mangyari. Kung buhay lang sana ang ina niya, maybe, walang ganitong mangyayari.
She looked at me innocently as she tilted her head. "It's okay."
Tumango na lang ako at lumapit sa kanya. Mukhang hindi naman siya takot sa akin. Ako yata ang takot dahil ngayon lang pumapasok lahat sa akin ang realization na ako na talaga ang mag-aalaga sa kanya. Like she's my very own flesh and blood. Am I ready to be a parent? Hindi ko alam.
But this child in front of me is my redemption. And I know I won't be able to take back all those evils I did, but...
"Ikaw na ba ang mag-aalaga sa akin?" tanong niya.
Tumango ako at ngumiti. "Yes, ako nga. I'm September."
"Can I call you Mom, then?" She pouted her lips while she kept her fingers busy at the origami paper she was holding.
Pakiramdam ko ay nag-skip ng isang beses ang heartbeat ko sa narinig. Mom. Ang...sarap pakinggan. It's so weird for me to feel something like this.
"O-of course."
Isang maliit at cute na ngiti ang tuluyang lumitaw sa labi niya. Tumayo siya mula sa couch ko at iniyakap ang maliliit na braso sa baywang ko. Nag-aalangan man ay dahan-dahan kong ipinatong ang kamay ko sa ulo ng bata at hinaplos ang buhok nito.
Napangiti na lang ako dahil ang sarap sa pakiramdam na may batang nayakap sa'yo. Natutunaw yata ang puso ko sa batang ito.
I guess, no one's really ready to become a parent. Lalo na ako na biglaan kahit na pinlano ko naman ito matapos masilayan siya. Sa isang iglap ay magulang na ako. I can't be a perfect mother for this kid but, I'll do my best to raise her and love her with all that I have. Somehow, nagkaroon na ako ng rason para maniwala na hindi pa naman pala patapon ang buhay ko.
May mali akong ginawa sa batang 'to, at itatama ko ang lahat ng 'yon sa pamamagitan ng pagpuno ng lahat ng pangangailangan niya. It's a twisted idea and I don't know if I can do this well. But there's one thing I can promise...
Someday, she'll know the truth.
_____