လက္ကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး အလုပ္ကိုတစ္ပတ္ေလာက္ကြ်န္ေတာ္နားလိုက္ရတယ္။ ခ်စ္လွစြာေသာအဖြဲ႕မႈးကလဲ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုလံုးဝအလုပ္မလာခိုင္းေပ။ သူ႔တာဝန္ယူမယ္ဆိုၿပီး ခြင္႔ေတြေပးသြားေတာ႔တာပါပဲ ကြ်န္ေတာ္လဲ အလုပ္သြားခ်င္ေပမယ္႔ ဟိုေရာက္လဲ ဘာအလုပ္မွလုပ္ႏိုင္မယ္႔ပံုမေပၚဘဲ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္က်န္တဲ႔သူေတြပါ အလုပ္ရႈပ္ကုန္မွာစိုးလို႔ အိမ္တြင္းပုန္းေနရတယ္ဆိုပါေတာ႔ ။အိမ္မွာေနေတာ႔ အေမ႔ရဲ႕ ဆူညံသံနဲ႔ႏွစ္ပါးသြားေနရေတာ႔တယ္ ။ဒါေတာင္ကြ်န္ေတာ္ေနမေကာင္းေနတုန္းမို႔ သိပ္ပူညံညံမလုပ္ ။ေဆးေသာက္ၿပီးၿပီလား TV ပဲၾကည္႔ေနတာပဲ ဖုန္းကလက္ကမေကာင္းဘဲကိုင္ျပန္ၿပီလား ေနသာမေကာင္းတာ အၿငိမ္ကိုမေနဘူး စသျဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္လဲနားညီးလာတဲ႔ေန႔ေတြဆို Baekhyun Hyung coffee ဆိုင္သြားထိုင္ေနလိုက္တယ္ ။ေတာ္ေသးတယ္ ေျခေထာက္မျဖစ္လို႔ ။
Baekhyun Hyung ဆိုင္ေရာက္ရင္ coffeeေသာက္လိုက္ သီခ်င္းေလးနားေထာင္လိုက္ Baekhyun Hyung အားရင္စကားေျပာလိုက္ စာအုပ္ဖတ္လိုက္နဲ႔ အဆင္ေျပေနတာေလ ။အၾကာႀကီးေတာ႔မေနပါဘူး။ ညေနပိုင္းဆိုကြ်န္ေတာ္ေရာက္ျဖစ္တယ္ ။ကြ်န္ေတာ္တို႔အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ေပါ႔။ အဲ႔အခ်ိန္ဆို Chanyeol Hyung လဲျပန္လာတဲ႔အခ်ိန္ ၿပီးေတာ႔ KyungSoo Hyung လဲ ဝင္လာတတ္တဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔ ။coffee လဲေသာက္ရင္းေစာင္႔ေနတဲ႔သူကိုလဲေမွ်ာ္ရင္းနဲ႔ေပါ႔ ။အလုပ္မသြားေတာ႔ မေတြ႔ရတဲ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုကိုလြမ္းေနမိတာေၾကာင္႔လဲပါမွာေပါ႔ ။ညဘက္ေရာက္ရင္ ရွိေနၿပီးသား ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို ေခၚဖို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားၿပီး ခ်ပစ္လိုက္ရတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ကို ေျပေစခ်င္တာလဲပါတာေပါ႔။ ၿပီးေတာ႔ သိခ်င္တဲ႔ကိစၥတစ္ခုကို အခြင္႔ႀကံဳရင္ Baekhyun Hyung ကိုေမးခ်င္တာလဲ အပါအဝင္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တကယ္ပဲသိခ်င္မိခဲ႔တာပါ ။အဲ႔ေန႔က KyungSoo Hyung ဆီဖုန္းလာတဲ႔ကိစၥကို ။
Baekhyun Hyung အားတဲ႔အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ coffee တူတူလာေသာက္ေတာ႔ကြ်န္ေတာ္ေမးၾကည္႔မိတယ္ ။သူတို႔ကေတာ႔သိမွာပဲေလ KyungSoo Hyung က်ိန္းေသေပါက္ေျပာမွာပဲ ။ကြ်န္ေတာ္ေမးေတာ႔ Baek Hyung က ေျပာသင္႔မေျပာသင္႔ ခနစဥ္းစားေနေသးတယ္ ။ခင္မင္တာၾကာလာၿပီမို႔ ေျပာခ်င္ေနေပမယ္႔ တဖက္ကလဲ သူမ်ားကိုယ္ေရးကိုယ္တာဆိုေတာ႔ Baek Hyung ေတြေဝေနတယ္ထင္ပါရဲ႕ ။
"KyungSoo Hyung ရဲ႕ အတိတ္နဲ႔သက္ဆိုင္ေနလို႔လား Hyung .. "
ကြ်န္ေတာ္ေမးမိေတာ႔ Baekhyun Hyung က
" KyungSoo ကိုေမးၾကည္႔ပါလား ...
သူ႔ေမးၾကည္႔လို႔သူေျပာျပတာပိုအဆင္ေျပတယ္ ငါတို႔က် ၾကားထဲကေျပာရခက္တယ္ကြ "
Baekhyun Hyung ကုိထပ္ေမးလဲေျပာေတာ႔မွာမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး ။ဟုတ္လဲ ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ ကာယကံရွင္ကိုေမးၾကည္႔တာပိုအဆင္ေျပတယ္မွတ္လား။ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုေမးရမွန္းမသိတာဘဲ ။ကြ်န္ေတာ္ကို KyungSoo Hyung တစ္မ်ိဳးျမင္သြားမွာလဲ ေတြးပူေနမိတယ္။ အခြင္႔အေရးယူတယ္ထင္သြားမလား ။စပ္စုလြန္းတယ္ထင္သြားမလား။ အမ်ိဳးမ်ိဳးစဥ္းစားမိရင္ ေမးဖို႔မထြက္ေတာ႔ဘူးေလ ။တစ္ဖက္လဲ ကြ်န္ေတာ္သိထားေတာ႔ Hyung ကိုကူညီေပးရာမ်ားရမလား ။Hyung အတြက္ရင္ဖြင္႔ေဖာ္မ်ားျဖစ္မလား ။ေတြးမိျပန္ေတာ႔လဲ ေမးဖို႔စိတ္ကူးမိျပန္သည္ေလ။ အမ်ိဳးမိ်ဳးေတြးရင္းနဲ႔မွ တစ္ရက္ အဲ႔ေန႔က Baekhyun Hyung သူ႔အေမ ေမြးေန႔မို႔ မိဘေတြအိမ္ခနျပန္သြားတဲ႔အခ်ိန္ ။ဆိုင္ကို KyungSoo Hyung နဲ႔လႊဲထားခဲ႔တယ္ေလ။ Chanyeol Hyung ကလဲ အလုပ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး အဲ႔ေန႔မလာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ Hyung ႏွစ္ေယာက္ထဲရယ္။ ကြ်န္ေတာ္က Hyung ကိုအမ်ားႀကီးမကူႏိုင္ေပမယ္႔ Hyung ကလဲ ကြ်န္ေတာ္ရွိေနတာကို အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္ပံုမရဘူး ဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ေက်နပ္ေနမိတယ္ ။လူေတြလဲ အလာနည္းေတာ႔ Hyung က ေစာေစာစီးစီးဆိုင္ပိတ္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။သန္႔ရွင္းေရးတစ္ေယာက္ထဲလုပ္ေနရတဲ႔ Hyung ကိုကူညီခ်င္ေပမယ္႔ Hyung ကလက္မခံပါဘူး။ အၿမဲတေစ ရွင္းေနၾကဆိုေတာ႔လဲ သိပ္ရွင္းလင္းစရာမလိုတာမို႔ ကြ်န္ေတာ္လဲၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲထိုင္ေနလိုက္တယ္ ။ဆိုင္ရွင္းၿပီးရင္ Hyung က ညစာလိုက္ေကြ်းမယ္ အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲပန္းေတြပြင္႔ေနတာေပါ႔ ။
ညစာအတြက္ Hyung က ကြ်န္ေတာ္႔လက္ ျမန္ျမန္ျပန္ေကာင္းေအာင္လို႔တဲ႔ အမဲသားစြပ္ျပဳတ္ဝယ္ေကြ်းတယ္ ။အေမ႔ထမင္းပဲ စားတတ္တဲ႔ကြ်န္ေတာ္ စြပ္ျပဳတ္ကိုအိမ္ကအေမ ျပဳတ္တိုက္ရင္ေတာင္ အသဲအသန္ျငင္းတတ္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္လဲအံ႕ေအာ မိတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာေလး အသားဖတ္ေတြေရြးထည္႔ေပးေနတဲ႔ Hyung ေၾကာင္႔ ဘယ္လိုဝင္လို႔ဝင္သြားမွန္မသိဘူး။ ညာဘက္လက္လႈပ္လို႔မရတာေၾကာင္႔လဲ Hyung က ျပင္ဆင္ေကြ်းေနတာေၾကာင္႔လဲပါမွာေပါ႔ ေလ ။အိမ္မွာအေမ မနက္ကထမင္းေကြ်းတုန္းကလဲ Hyung လိုပဲ ျပင္ဆင္ၿပီးေသေသခ်ာခ်ာ ေကြ်းေပမယ္႔ ဘာေၾကာင္႔မွန္းမသိ ဒီစြပ္ျပဳတ္ကမွ အရသာရွိေနသလိုလို။ အေမသိရင္ ေမြးရက်ိဳးမနပ္တဲ႔သားလို႔ အေျပာခံရမွာက်ိန္းေသတယ္။ အစားစားေနတုန္းမို႔ Hyung ကိုေမးခ်င္ေနတာေတြ ေမးဖို႔အခြင္႔မသာဘူးျဖစ္ေနေလရဲ႕ ။အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔မွာဆိုေတာ႔ အျပန္ကားေပၚမွာေမးရင္ေကာင္းမလား ။ခုေမးရင္ေကာင္းမလား။ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိခ်ိန္ ေမးရတာ အဆင္အေျပဆံုးေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္႔ဘက္က တုန္႔ဆိုင္းေနမိတာ ။
ကံတရားကပဲ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ဒီအေၾကာင္းေတြသိေစခ်င္တာလားမသိ တိုက္ဆိုင္မႈလားမသိေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္႔အိမ္မေရာက္ခင္ လမ္းမွာပဲ Hyung ကားစက္ထိုးရပ္သြားခဲ႔တယ္ ။စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းသြားတာမို႔ car service ကို ေခၚၿပီး ျပင္ရတယ္ ။ကြ်န္ေတာ္႔အိမ္နဲ႔လဲသိပ္မေဝးေတာ႔တာမို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးျပန္လာခဲ႔ၾကတယ္ ။ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲရတယ္ေျပာေပမယ္႔ Hyung ကြ်န္ေတာ္ေဘးနားပါလာခဲ႔တယ္ ။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိုက္ခတ္လာတဲ႔ ေလေျပ နဲ႔ေအးခ်မ္းတဲ႔ ညခ်မ္းမွာ Hyung နဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ေနရတာ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ေတြကိုလြတ္လပ္ေပါ႔ပါးေစတယ္ ။Hyung လဲကြ်န္ေတာ္႔လိုပဲ ထင္ပါရဲ႕ ။မ်က္ႏွာေလးက ေအးခ်မ္းေနတယ္ ။ဒီအခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္႔ေမးခြန္းေတြဟာ Hyung အတြက္ စိတ္ရႈပ္စရာေတြျဖစ္သြားမလား ေတြးမိေပမယ္႔ သိခ်င္စိတ္က ပိုသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ ။
"ဟိုေန႔က ဘယ္ကဖုန္းလာတာလဲ Hyung "
ကြ်န္ေတာ္႔လက္ထိခိုက္ၿပီးကထဲ ကြ်န္ေတာ္ Hyung လိုပဲ ေခၚမိခဲ႔တယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ျပင္ပမွာပါ အလုပ္ထဲမွာေတာ႔ အဖြဲ႕မႈးေပါ႔ Hyung ကလဲ ေခၚတာႀကိဳက္ပံုရပါတယ္ ။Hyung လို႔ေခၚတိုင္း ႏူးညံ႕တဲ႔အၿပံဳးေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုၾကည္႔ေနတတ္တယ္ ။အဲ႔လိုၾကည္႔ရင္ ကြ်န္ေတာ္လဲ ရွက္ေနမိတာ။ ကြ်န္ေတာ္႔အေမးေၾကာင္႔ လွမ္းေနတဲ႔ Hyung ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြရပ္သြားတယ္။ အနည္းငယ္ေတြေဝေနသလို ျဖစ္သြားေပမယ္႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပန္ျပင္လိုက္ႏိုင္တယ္။ ေျခလွမ္းေတြလဲျပန္လွမ္းလိုက္တယ္ ။
"ကြ်န္ေတာ္မေမးသင္႔တာေတြေမးမိသြားၿပီထင္တယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ Hyung ကြ်န္ေတာ္မေမးခဲ႔ဘူးလို႔ပဲသေဘာထားေပးပါ "
အနည္းငယ္တည္သြားတဲ႔ Hyung ေၾကာင္႔ကြ်န္ေတာ္ အသဲအသန္ေတာင္းပန္မိသြားတယ္ ။ရင္းႏီွးကာစ Hyung နဲ႔ ဘာကိစၥနဲ႔မွ ရင္းႏီွးမႈကိုမပ်က္ေစခ်င္ဘူး ။အမွန္ဆို ေမးကိုမေမးသင္႔တာ Kim Jongin ငတံုးရလို႔ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္မိတယ္ ။Hyung ဆီကဘာစကားသံမွထြက္မလာတာက ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ကိုပိုတင္းက်ပ္ေစတယ္ေလ။
" စိတ္ဆိုးသြားတာလား Hyung .. "
ကြ်န္ေတာ္ထပ္ေမးမိေတာ႔ Hyung က ကြ်န္ေတာ္႔ကိုမၾကည္႔ဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔အိမ္နားက ကစားကြင္းကိုေငးၾကည္႔ေနရင္း ဟိုမွာခနထိုင္ၾကရေအာင္လို႔ေျပာလာတယ္။ Hyung ျပတဲ႔ေနရာက ဒန္းပုခတ္ ေလးေတြ ။
ေျပာရင္းနဲ႔မွပဲ Hyung ကို ေလွ်ာက္သြားၿပီး ဒန္းတစ္ခုေပၚမွာထိုင္လိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ လမ္းေပၚမွာပဲက်န္ေနခဲ႔တာေပါ႔။ ဒန္းကို ေျဖးေျဖးခ်င္းလႊဲေနရင္းမွ ႏူးညံ႕တဲ႔အၿပံဳးေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုလွမ္းၿပံဳးျပရင္း လက္ယပ္ေခၚတယ္ ။ေဘးနားကဒန္းမွာလာထိုင္ဆိုၿပီးေတာ႔ေပါ႕။ ကြ်န္ေတာ္လဲ သြားထိုင္လိုက္တယ္ ။လႊဲေတာ႔မလႊဲပါဘူး ။လက္ကမွလႊဲလို႔မရတာေလ အခန္႔မသင္႔ရင္ ျပဳတ္က်လို႔ေနာက္လက္တစ္ဖက္ က်ိဳးႏိုင္တယ္မွတ္လား ။Hyung ကေတာ႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းလႊဲေနတာ ကေလးက်ေနတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေမးတာေတြ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္တာေတြ ဘာတစ္ခုမွအေျဖျပန္မေပးဘဲ ခုလိုဒန္းစီးေနတာကိုကြ်န္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္ပါ။ တစ္ခုခုေတာ႔အေၾကာင္းရွိလို႔ လုပ္ေနတယ္ဆိုေပမယ္႔ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲမတင္မက်နဲ႔ေလ ။
" Jongin ah ဒီကစားကြင္းကိုခနခန လာဖူးလား ငယ္ငယ္တုန္းကေလ "
Hyung က လႊဲေနရာမွ ေျခေထာက္ေထာက္ရပ္လိုက္ရင္း ကြ်န္ေတာ္႔ကုိလွမ္းေမးတယ္ ။ရုတ္တရပ္မို႔ကြ်န္ေတာ္လဲ ခနေၾကာင္သြားရင္းမွ ေျဖလိုက္မိတယ္ ။
"အၿမဲတမ္းေတာ႔မလာပါဘူး တစ္ခါတေလ ေဆာ႔ျဖစ္တယ္ Hyung "
ကြ်န္ေတာ္ေျဖရင္းနဲ႔မွ Hyung ကိုၾကည္႔ေတာ႔ Hyung ရဲ႕အၾကည္႔ေတြက ဟိုးအေဝးမွာ အတိတ္ကိုလွမ္းၾကည္႔ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ အၾကည္႔ေတြကနာက်င္ေနသလိုလို စကားသံထပ္မၾကားရေတာ႔ဘဲ တိတ္ဆိတ္သြားေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္သက္ျပင္းခ်မိသြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္နဲ႔ Hyung နာက်င္ေနရၿပီထင္တယ္ ။ကြ်န္ေတာ္သာမေမးခဲ႔ရင္ Hyung လဲ ခုလိုအတိတ္ကိုျပန္ေတြးေနမိမွာမဟုတ္ဘူး ။ကြ်န္ေတာ္႔ကိုေျပာဖို႔လဲ ႀကိဳးစားေနရမွာမဟုတ္ဘူး။ Hyung ရဲ႕အတိတ္ကနာက်င္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတာသိရက္နဲ႔ေမးမိတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေနာင္တရလို႔မဆံုးဘူး ။ကိုယ္႔ကိုကိုယ္လဲ အျပစ္ေတြတင္မိတယ္။ ဘာအေရးႀကီးလို႔လဲ ။အဲ႔အတိတ္ေတြသိရေတာ႔ေရာ ဘာထူးျခားသြားမွာလဲ။ လက္ရွိHyung ကိုပဲ တန္ဖိုးထားရမွာမဟုတ္ဘူးလား ။အေတြးေတြကဝင္လာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ထဲဆို႔လာမိတယ္ ။ဒါေပမယ္႔ Hyung ေျပာျပခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔ အတိတ္ကိုေပါ႔ ။
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Jongin ရဲ႕ ငယ္ဘဝေတြ ေက်ာင္းသားဘဝေတြကေပ်ာ္ရႊင္ေကာင္းေပ်ာ္ရႊင္ေနလိမ္႔မယ္ Hyung ကေတာ႔ဒီလိုမဟုတ္ခဲ႔ဘူး Jongin