|Chantal Leigh POV|
"Have you been here in the Philippines, Ram?" tanong ko kay Ram na nakaupo sa kabilang upuan habang nasa kahabaan kami ng Ortigas going Makati.
"Yes," nakangiting tumingin sa akin si Ram habang tumatango. Ang lapad ng ngiti nito. "I have Filipino friends and sometimes, we go on vacation together and they took me to Palayan, I think." Nakakunot noong nag-iisip ito.
"You mean, Palawan?"
"There. Yes, that's the name of the place and it's so beautiful." Sobrang excited nitong kinuwento.
"We could go there I guess, after this meeting before we flew back to Brazil," Walang pagsidlan ang tuwa sa mukha ni Ram.
"Really?"
"Yes," naiiling na sagot ko.
"Great!" parang batang sagot nito at ang lapad pa ng ngiti niya. "Maybe we could also visit Tristan's place so I could finally meet the guy who still has your heart," dagdag pa nito na ikinatambol ng puso ko. Marinig lang ang pangalan niya, nagwawala na ang sarili ko. Iba't-ibang sensasyon ang parang dumadaloy lagi sa ugat-ugat ko. Ganun parin ang epekto sa akin ng hudyong iyon.
"I'm not going to visit him. And one more thing," tumingin ako kay Ram ng may galit sa mata, "I DON'T LOVE HIM ANYMORE!!" nanggigil kong sabi na ipinagkibit-balikat lang na mas lalong ikinainis ko.
"We are here, Sir, Ma'am," pagkuha ng atensyon namin ng driver na inarrange ng sekretarya ng CEO ng Santillan to pick us up and be the driver while we are here in Manila. I know they did this to get the deal.
"Salamat," walang kangiti-ngiting sabi ko saka na lumabas sa sasakyan. Inayos ko ang konting gusot ng skirt ko na di pa umaabot sa tuhod ko pati na ang blazer kong itim na kapares ng pencil skirt ko. Hubog na hubog ang katawan ko sa damit ko. Gusto kong maging intimidating ang dating ko sa CEO para bigyan siya ng konting hirap to gain the deal.
Light lang din ang make-up ko na lalong pinatingkad ang kagandahan ko. As Ram said, if the CEO is he, I'm sure, he couldn't think straight once we are talking dahil sa ganda ko. Natawa nalang ako sa tinuran niya. Ram is indeed my friend. He knew well how to boost my confidence.
Inayos ko din ang nakalugay kong buhok na may pagkawavy pa. Ang dating kulay nitong lighter brown ay mas lalong tumingkad sa mahabang panahon. Parang blonde ito at pag walang sinag ng araw, parang lighter brown lang.
"Shall we?" Iminuwestra ni Ram ang siko niya at tinanggap ko naman. Ikinawit ko ang aking kamay at pareho na naming binagtas ang daan papasok sa entrada ng magarang gusali ng Santillan.
"Good Morning, Sir, Maam" magalang na bati ng gwardiya. Matangkad lang ito pero parang hindi ito pinapakain masyado sa sobrang payat. Seriously, kung may bugbugan dito, walang magagawa ang gwardiya na ito.
Umilap ang mata ng gwardiya ng tumingin ako sa kanya. Pasimple nitong tumingin sa baba. Sanay na ako sa ganung tingin. Iniiwasang matitigan ako dahil sa lamig at talas ng mga mata ko. Sa tingin palang, naiintimidate na sila.
Dalawang malalaking gwardiya ang umescort sa amin sa taas. Ng makarating kami sa pinakatuktok, sa buong top floor ay ang buong office ng CEO. Paglabas palang ng elevator ay malaking parang foyer at sa left, malaking waiting room at sa isang dulo ay ang malaki at mahabang long reception desk at may tatlong nakaupong busy na nagtitipa ng keyboard. Lumabas sa isang hallway ang isang matangkad at seksing sekretarya at ang lapad ng ngiti nito.
Ng makita niya kami, ngumiti lalo ito. "Good Morning, Sir, Maam," saka kami nilapitan habang kipkip parin nito ang isang folder.
"Good Morning. We are here to meet the CEO of this office," napakapropesyonal kong sabi ng hindi nangingiti. Tagos sa mata ang titig ko sa babae. Nararamdaman ko ang tahimik na pag-alma niya. Parang gusto nitong iiwas ang tingin.
"Ah, h-here p-please. Follow m-me, Maam," nauutal nitong sabi saka nito iminuwestra ang kamay sa hallway saka ito naunang naglakad. Nakasunod naman kami. Kung kanina confident na confident ito, ngayon parang titiklop na.
"Stop being a bitch boss," saway ni Ram na pabulong. Tumikwas ang kilay ko. Biglang lumipad sa ere ng tumingin ako sa kanya. Kailan pa ito naging issue sa kanya ang malamig kong pakikitungo sa tao?
"I wasn't doing anything," I hissed back saka tumingin sa babaeng hindi alam kung papanong maglakad ng normal sa hindi malamang kadahilanan. Feeling ko matatapilok ito ng di oras.
"Here, Sir, Maam," di makatinging sabi nito sa inopen ang door na may nakalagay na Chief Executive Office.
"Sir, they're here,"
Wala akong narinig mula sa loob. Pinapasok niya kami saka ito sinara ang pintuan. Lumingon ang sobrang tangkad na lalake na asa 6'2 or 6'3 ata at may katawang parang sa greek god lang makikita. Parang hinulma ito ni Michael Angelo Da Vinci sa kaguwapuhan at machohan.
Nang tumingin ako sa mata, oh god, not him! This is not how I want to meet him, yet again. I want to see him, right?
"YOU?" wala sa sariling saad ko.
Wala itong sinabi. Nakatitig lang sa akin at makikita sa mga mata ang pananabik. Parang hindi nito nakita si Ram na nakatayo mga ilang puwang lang ang pagitan. Samu't-saring emosyon ang nakabadha sa mga mapupungay nitong mga mata.
"Hi, I'm Ram Narvaez," pagpapakilala ni Ram saka ito lumapit sa kanya.
Lumipad ang mga mata nito kay Ram at naging malamig ito. Parang magiging yellow na si Ram sa lamig ng titig nito. Parang tahimik nitong pinapatay si Ram sa titig palang. "And who are you?" may galit sa tono nito. Nabwisit ako sa pag-ignora niya sa kabutihan ni Ram. Di man lang nito nirespeto ang kaibigan ko.
"He's my boyfriend and Marketing Director," walang gatol kong sagot para sa kanya at tiningnan ako ni Ram ng konting pag-aalinlangan. Nginitian ko siya ngpagkatamis-tamis na may laman at kami lang ang nakakaintindi. Lumapit ako sa kanya at kinawit ang kamay ko sa kamay niya. Lalo pa itong ngumiti.
"Tristan Ynigo Santillan Montoya," pagpapakilala niya sa pinakamalamig at intimidating na boses. Nagtigisan ng titig ang dalawa. Nakaramdam ako ng saya dahil pinanindigan ni Ram ang kasinungalingang sinabi ko. Hindi man lang inabot ang kamay ni Ram na inilahad. Pasimpleng isinuksok nalang ni Ram ang kamay sa bulsa sa ako nginitian na akala mo super sweet kami kung titingnan.
"I believe this meeting is just between me and Ms. Arismendi, Mr. Narvaez." Lumipad ang tingin ko kay Tristan. Kahit kailan walang modo ang damuhong ito. Hindi na nga tinanggap ang kamay ni Ram, talagang pinamukha pa rito na hindi siya kailangan.
Ngumiti naman si Ram at nagpapasalamat ako at mabait ito at naiintindihan ang sitwasyon. "Of course, I just want to make sure, my girlfriend is safe to get here and to see whoever she meets with. Seloso kasi akong boyfriend," kumindat ito sa akin at nginitian ko siya ng may tahimik na pagpapasalamat.
"I want to start the meeting now, if you don't mind!" madiin ang pagkakabigkas nito at alam kong galit na galit ito. Walang emosyon ang mga mata niya, pero ramdam na ramdam ko ang galit at tensyong namumuo sa pagitan namin.
Ang kaninang tambol ng dibdib ko ng makita sya ay dumoble. Lalo na ng makita ko ang pananabik sa mga mata niya. Pilit kong iniignora ang pamilyar na sensasyon na dulot ng kanyang titig. Pilit kong nilalabanan ang tuksong dambahin siya at yakapin ng pagkahigpit-higpit. Pilit kong nilalabanan ang pagmamahal na dating inilaan ko sa kanya. Pero parang tukso naman itong rumagasa sa bawat himaymay ko at ipinaalala na ang lalakeng nasa harapan ko ang lalaking hanggang ngayon, siya paring ang nagmamay-ari sa puso ko.
"I'll see you later, cupcake." Narinig kong sabi ni Ram na nagpabalik sa nawawala kong huwisyo. He leaned his head. "So that's Tristan?" tanong nitong pabulong sabay halik sa pisngi ko pero nakarating sa tainga ko ng maliwanag ang tanong niya. Nginitian ko nalang siya na nagsasabing usap tayo mamaya.
Ng makalabas na ito, pinaupo ako ni Tristan sa isang leather armchair na nasa harapan ng desk niya, kaharap ng isa pang kaparehong armchair. Umupo naman ako dahil parang nanghihina bigla ang mga tuhod ko bago ako bumagsak sa iba't-ibang emosyong nararamdaman ko. Galit, saya, at ang paghihiganting matagal ko ng inasam.
Katahimikan ang bumalot sa loob ng malaking opisina niya ng wala na si Ram. Walang gustong bumasag sa katahimikan. Kanya-kanyang paghinga ang naririnig lang namin. Sobrang kapal na ang tensyong nakabalot sa loob ng extravagant niyang opisina. Mula sa likuran nito ay wall to wall na salamin. Mula sa kinauupuan ko, makikita ang makati at ang mga katabi nitong naglalakihang building din. "Wala kana bang napili at sa pangit pa na iyon mo ako ipinagpalit!" walang anu-ano'y tanong nito na may lakip na galit at inis sa boses nito.
Bumangon ang lahat ng kinikimkim kong galit sa kanya. Aba, at tinawag na pangit ang kaibigan ko? Anong akala nito sa sarili, sobrang gwapo?
Aminin mo na, gwapo talaga siya. Parang anak lang ni Zeus sa kagwapuhan. O baka mahihiya si Zeus jan! bulyaw ng isang bahagi ng isip ko na pilit kong iniignora.
Naniningkit ang mga mata kong nakipagtigisan ng titig sa kanya. "At anong akala mo sa sarili?" inis kong tanong. Binaba ko ang laptop ko at purse sa katabi kong another armchair. Pilit kong kinakalma ang sarili ko. Naramdaman ko nalang na nasa likuran na pala niya ako.
"Bakit, hindi ba ako gwapo? Kaya nga binigay mo lahat sa akin diba?" Ramdam na ramdam ko ang lapit nito sa akin. Ang kanyang hininga ay humahalik sa tainga ko na lalong nagpainit sa nararamdaman ko. Mas lalong naging malakas at persistent ang tambol ng dibdib ko. Nanginginig na ang kalamnan ko sa emosyong pilit kong kinikimkim. Dinadalangin kong wag niyang makita ang epekto parin nito sa akin.
Tatayo sana ako ng biglang niya akong pinigilan. Bigla niyang hinawakan ang magkabilang balikat ko at pinaupo ako ulit. Nanghihinang umupo ako at akala ko aalisin nito ang mga palad na nakapatong sa balikat ko, pero dun ako nagkamali.
Huminga ako ng malalim at pumikit para pigilan ang nakakaliyong sensasyong nag pagkakadikit ng mga balat namin. Ang init na unti-unting bumabalot sa akin at ang mainit na likidong unti-unting bumabasa sa panty ko.
Dammit, Chantal. Get a grip! Inis kong isiniksik sa isip ko.
"Diba, Leigh?" bigla akong natauhan. Naramdaman ko ang labi niya sa leeg ko at lalong nag-ibayo ang pagnanasa kong mahalikan siya.
Damn, damn, damn... Collect yourself dammit!
Inalis ko ang mga kamay niya sa balikat ko saka unti-unti tumayo at pinakiramdaman ko ang mga binti ko. Feeling ko kasi mahinang-mahina ito at parang jelly na ito. Tahimik akong nagpasalamat at hindi naman ito bumigay. Binigyan ko ng nakakamatay na titig si Tristan.
Nakakatatlo na ito sa totoo lang. "It's over Tristan. Yung dating pagmamahal ko sayo wala na. Ram has everything that I needed. Real man enough to fight for his love for me. Lalakeng hinding-hindi ako iiwanan." Nanggigil kong pahayag.
Nakita kong gumalaw ang panga nito saka niya ipinamulsa ang mga kamay. Unti-unti itong naglalakad palapit sa akin. Bigla akong naalarma.
"Really?" parang wala sa sariling sabi nito habang nakatitig parin sa akin. Ang kanyang mga mata nagiging mapaglaro na. Unti-unting naging ngising maloko. Umatras ako habang palapit ng palapit naman ito. Kung kanina ang bilis ng takbo ng dibdib ko, ngayon parang dumoble na at sinabayan pa ng pagragasa ng maraming paru-paro sa dibdib ko. Parang di na ako makahinga sa emosyong bumabalot sa aking pagkatao sa titig niyang mapaglaro at sa isiping ayaw kong patalo sa nararamdaman ko.
Napatigil ako ng maramdaman ko ang gilig ng mesa niya. Ng magkadikit na ang katawan namin, napaatras ang kalahating katawan ko. He leaned forward and even propped his palms on long narra desk and caged me in between his strong arms. Amoy na amoy ko ang hininga niya. Sobrang sarap nito sa ilong. Parang bumalik lahat ng masasayang ala-ala namin.
"You look even stunning. And I'm going to win you back. Aagawin kita sa pangit na iyon!" Walang gatol niyang deklara at bumalik ang inis ko sa kanya. I stood straight at inignora ang sobrang lapit na ng katawan namin. Tinulak ko siya sa dibdib pero parang tumutulak lang ako ng pader.
"I will never come back to you, ever!" Inis kong sabi at pilit parin siyang tinutulak.
"Really?" sabi nito at biglang nagsitayuan lahat ng balahibo ko ng dinikit nito ang ibabang bahagi ng katawan niya ang push me backward against the edge of his desk. Ramdam na ramdam ko tuloy ang bukol sa gitna ng hita niya.
O-Em-GEE.... Ang pula ng pisngi ko umabot hanggang sa kasingit-singitan ko sa init na nararamdaman ko at hiya.
Ng tumingin ako sa kanya, ang mga mata nito ay masyadong lusty. "Ikaw lang ang may kakayahang buhayin siya ng ganyan. Gigil na gigil na ang kaibigan ko sayo," he suddenly leaned down saka niya isiubsob ang ulo sa leeg ko at pinangigilang hinalikan ang leeg ko. Napapasinghap nalang ako at sobrang kapit sa gilid ng mesa niya dahil alam kong babagsak ako ng wala sa oras.
..............................................................
A/N: Hayan/... todo na ito! lol