Πρέπει να φύγω τώρα "φωναξα στον εαυτό μου" αλλά κάτι με εμπόδιζε κάτι με κρατούσε εκεί ....τι ήταν?!
Κατάλαβα ότι μάταια προσπαθούσα κάθησα στον τάφο και κουλουργιαστικα...Για αρκετή ώρα δεν ακουγόταν ούτε Φενοταν τιποτα...εβγαλα μια βαθιά ανάσα άγχους και έκλεισα τα μάτια μου...
Τότε κάτι περίεργο μου συνεβει....Ο Στέφαν...Ο Στέφαν ξανά γύρισε στο μυαλό μου....και απειλούσε κάθε μου στιγμή...τα μάτια μου δεν άνοιγαν δεν με άφηναν να βγω από τον φρικτό μου εφιάλτη
Τζέικομπ
Την έψαχνα ...Την έψαχνα παντού...Emma που είσαι ?
Την εχω πάρει 15 φορές και δεν έχει σήμα ....Emma πες μου ότι είσαι Καλά...
Ένιωθα τα μάτια μου να κοκκινίζουν ένιωθα ότι σύντομα το πρωτο δάκρυ θα κυλήσει στο μάγουλο μου..."Δεν πρέπει να πάθει κάτι την ξερω από μωρο" έλεγε το υποσυνείδητο μου και με έκανε να θολωσω
"Στο νεκροταφείο στο παλιό νεκροταφείο...τζεικομπ" φώναξε μια φωνή και για μια στιγμή νόμιζα πως άκουσα την δικια της φωνή
Emma
Όλα όσα είχαν γίνει ξανά γύρισαν στο μυαλό μου...Δεν μπορώ, δεν μπορώ να ξυπνήσω κάποιος πρέπει να με βγάλει από αυτό το φρικτό όνειρο η μάλλον το φρικτό παρελθόν
Ένα άγγιγμα με επανέφερε στην πραγματικότητα ένα βίαιο άγγιγμα...Ένα άγγιγμα που θύμιζε του Στέφαν
Πετάχτηκα από τον λήθαργο μου και απομακρύνθηκα
-φύγε άσε με φύγε φύγε
-emma γλυκιά μου ο Τζέικομπ ειμαι
Η φωνή του με ηρέμησε όμως το αγγιγμα του έμοιαζε ακόμα με του Στέφαν
-τι έχεις?"με ρώτησε με την βραχνή φωνή του "
Ποιος σε πείραξε ποιος? Τι κάνεις εδώ γιατί δεν μου απαντουσες στα τηλέφωνα
Η ερωτήσεις του με βομβαρδιζαν
-Τζέικομπ πάρε με απο εδώ πήγαινε με σπιτι.."Μόνο αυτό κατάφερα να πω"
Με σήκωσε στην αγκαλιά του ομως μετά βίας μπορούσα να μείνω...Τον ένιωθα ...Ένιωθα τον Στέφαν ενιωθα την κάθε του κίνηση και όταν έκλεινα τα μάτια μου ήταν εκεί και με απειλούσε
Με την δικια του αισθητή παρουσία ....Ήταν ο φόβος μου ο μεγαλύτερος και πιο σκοτεινός φόβος μου
Σύντομα βρισκόμασταν έξω από το δάσος ομως ακόμα δεν κατάφερα να συνέλθω
Ο Τζέικομπ με έβαλε μαλακά στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε ...σε 20 λεπτά ήμασταν έξω από την πόρτα μου
-μικρή πρέπει να ανοίξεις "είπε και με άφησε να πατήσω στο εδαφος"
Δεν του απάντησα απλά τον κοίταξα τον κοίταξα θυμωμένα και φοβισμένα...
Τζέικομπ
Ήμασταν έξω από το σπίτι της...Δεν μου μιλούσε ούτε με κοιτούσε το βλέμμα της ήταν χαμένο κάπου άλλο και η σκέψεις της ταξίδευαν στα πιο σκοτεινά σοκάκια του μυαλού της το έβλεπα τα μάτια της ήταν θλιμμένα και φοβισμενα...τι σκεφτεται αραγε μακαρι να ηξερα
Η emma κατάφερε να άνοιξη την πόρτα...μπήκε μέσα και προχωρούσε λες και κάτι την τραβούσε ....κάθησε στον μικρό της καναπέ και κοίταζε έξω από το παράθυρο σαν να είχε χαθεί σαν να μην ήξερε που είναι...
-μίλησε μου γλυκιά μου δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι πες μου
Δεν είπε τίποτα απλά κοιτούσε έξω από το παράθυρο με τρόμαζε ο τρόπος που ηταν ήσυχη πάντα χαμογελούσε σε εμένα όσο κατσουφιασμενη και να ήταν
Emma
Μου μιλούσε ήθελε να δει αν είμαι Καλά όμως η γλώσσα μου δενόταν κόμπος κάθε φορά που ήθελα να μιλήσω ...μακάρι να μπορούσε να με βοηθήσει ...Τζέικομπ βοήθησε με μην με αφήσεις να βυθιστω στην άβυσσο του μυαλού μου...Τζέικομπ...
Μικροί ήχοι άρχισαν να τρυπαν τα αφτιά μου ...γύρισα το κεφάλι μου σιγά σιγά και είδα ότι αυτοί οι μικροί ήχοι ήταν μηνύματα και αναπάντητες
Πήρα το κινητό στα χέρια μου και άρχισα να βλέπω προσεχτικά το κάθε μήνυμα
15 μηνύματα από το τζαστιν
14 από τον Τζέικομπ
και κάμποσες αναπάντητες
Justin
Που είναι που?...emma...γύρνα πίσω
Κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου έβλεπα τον απεσιο τρόπο που της φερθηκα ....και μετά την άφησα να φύγει...
Emma σου έχω στείλει 15 μηνύματα και ούτε σε ένα δεν απάντησες .... emma γύρνα πίσω....
"Είσαι ευάλωτος σε κατέστρεψε " είπε μια φωνή από μέσα μου όμως την αγνοησα...
Τζέικομπ
Την έβλεπα να σκαλίζει το κινητό της χωρίς να μιλάει...Χωρίς να έχει κάποια έκφραση στο πρόσωπο της
-emma..."ξεφωνησα χαμηλόφωνα" μίλησε μου σε χρειάζομαι....
-Τζέικομπ....."είπε ξεψυχησμενα" άσε με δεν θέλω κανέναν κοντά μου...
Όχι δεν μπορεί να είπε κάτι τέτοιο ειμαι ο κολλητός της ειμαι η ζωή της πως μπορεί και με διώχνει....
Όπως και να έχει έπρεπε να την αφήσω....
Emma
Τον είδα να φεύγει ...Πώς άντεξα να διώξω τον κολλητό μου ...Τον γλυκό μου...Όμως έπρεπε
Η πόρτα άνοιξε ...και εγώ αυτόματα γύρισα να τον κοιτάξω
-Τζέικομπ...."είπα σχεδόν χαμηλόφωνα"
Όμως έφυγε...έφυγε όπως του ειπα
Για οσες δεν θυμούνται ο Τζέικομπ είναι ο κολλητός της και ο Στέφαν αυτός που την απήγαγε
Hope you like it;)