-Abigail's PoV-
Pagdating kong bahay, nakita ko si Mama at Papa na kumakain kasabay si Mr. Nate Flee. Sayang, wala dito si John at ang nanay niya. ^_____^
Lumapit ako sa kanila at nagbeso-beso. Nakita ko si Lex na naghahanda ng pagkain. Napatingin ako sa paa niya, nakasapatos. Sayang, tatanungin ko pa naman kung may sugat siya kagaya ng sa nanay ni John. *pout*
Teka... O__O
*flashback*
"J-Jasper.."
Napatigil kami ng lalake sa paglalakad. Eh? Sino si Jasper? ?___?
Napalingon ako kay Mama na may hawak na baril. O___O teka, bakit may hawak na baril si--
*BANG!*
Dugo ang lumabas sa bibig ng babae na tinamaan ni Mama ng bala at napaluhod siya sa tama ng bala sa kanyang shoulder. Binitawan ng lalake ang kamay ko at mabilis na inalalayan ang babae mula sa pagbagsak.
Napatingin ako kay Mama. Nagulat rin si Mama sa nakita niya....
"M-M-Mama" mangiyak-ngiyak na sabi ko at hindi makapaniwala sa aking nakita.
"L-Lexy" Rinig kong tawag ng lalakeng nakamaskara sa babae.
*End of flashback*
Omygad! Kaya pala napansin ko, pamilyar ang mukha ng nanay ni John, hindi kaya 'yun 'yung babaeng nabaril ni Mama? Huwaaaa!! Matinding war 'to pag nagkataon, hindi ko pa pala natatanong kay Mama kung bakit niya binaril ang nanay ni John. T______T Dapat hindi magkita si Mama at ang Mama ni John. Ang sama naman ng Mama ko. Huhuhu!
Nagpatuloy lang akong kumain. Pagkatapos, nagusap kami ni Mama, kamusta daw ba 'yung date ko. Sabi ko best day ever rin. Hehehe. Swerte ko naging boyfriend ko si John >///<
***
Nasa kwarto ako at hindi parin inaantok. Binabasa ko pa kasi ang MHIAMB, malapit ko nang matapos. Hihihi. Isusunod ko nalang siguro 'yung AFGITMOLFM.
Biglang may kumatok sa pintuan. Kaya pagbukas ko, si Taira. May dalang bouquet of flowers na color pink at yellow. Waaa!! Ang ganda *0*
"Tiara? Anong ginagawa mo dito? Bakit may--" Hindi ko na napagpatuloy pa ang sasabihin ko ng sagutin na niya ang tanong ko. "John, give this to you. Sabi ko sa delivery, ako na mag-bibigay sa'yo" Kinuha ko naman ang bouquet of flowers, "thank you" Nakangiti kong sinabi. Kinuha ko ang card at tinignan kung si John talaga ang nagbigay nito, baka mamaya pinitas lang ni Tiara 'to eh.
Happy Monthsarry, Bae. I love you.
>////< Kinilig ako bigla sa nakita ko. Pakiramdam ko, nainlove na ko sa kanya. Oo, boyfriend ko siya kaso nung una, hindi ko pa masyadong nafefeel na ganito pala kapag inlove...
Napalingon ako kay Tiara ng nakangiti. "Tia--" Bigla niya kong niyakap. Huwaaa~~ si Tiara ba 'to? O___O
Nanatali lang na nakahawak ang kaliwang kamay ko sa bouquet of flowers. Habang ang kanan kong kamay naman ang nagsilbing yakap kay Tiara pabalik. "Tiara, okay ka lang?" Pag-aaalalang tanong ko. Narinig ko siya humihikbi, Ibig- sabihin, umiiyak si Tiara...
"Tiara bakit?!" Sigaw ko.
Humiwalay kamivsa pagkakayakap.
"Can I trust you?"
***
Matapos i-kwento sa akin ni Tiara ay umalis na siya, bago siya umalis nagpasalamat pa siya sa akin. May ex pala siya, kaya siguro ganoon ang ugali niya. Ngayon, naiintindihan ko na siya. Pero sayang, ano kayang magiging ugali ni Tiara kapag hindi sila nagkahiwalay ano? Ngayon, hindi parin ako makatulog sa huli niyang sinabi. Totoo ba sinabi niya? O niloloko niya lang ako? Huhuhu. Hindi ko na alam ang gagawin ko. T^^T
-Lexy's PoV-
Pucha this. Matapos lumabas ni Tiara sa kwarto niya at sinabi sa pinsan niya ang totoo, hindi na ko naghintay pa at inilabas ang baril sa may ilalim ng palda ko. Oras na para sunduin siya ni kamatayan. =____=
Wala namang makakakita sa akin dahil nagsiuwian na ang mga maids, at ako nalang ang natira. I-ilan lang na bodyguard ang nasa labas at loob para sumilip-silip.
Nung dumiretso siyang kwarto, mabilis ko siyang sinundan, nang makarating akong kwarto niya hindi na ko kumatok at dahan-dahan kong binuksan ang pintuan. May ilaw sa loob, so it means... Hindi pa siya natutulog--ARAY!
Napatingin ako sa likod ko sa likod ng pintuan. Pinalo niya ko ng lampshade. Bitch. Ano akala niya sa'kin mahihimatay nalang bigla? I'm not weak. -____-
Itinutok ko ang baril sa kanya, mabilis niyang tinakpan ng lampshade ang baril pero pinaputukan ko na ito. Psh. Nakatakas ang bruha. Sinara ko kaagad ang pinto at ini-lock. "Don't do anything stupid little cat" Malademonyo kong sinabi at binigyan siya ng isang matamis na ngiti.
Paatras siya ng paatras at kumukuha ng mga gamit na pwedeng ibato sa akin pero nakakailag ako, sa mga bala ko naman na pinapatamaan sa kanya ay hinaharangan lang niya ng mga gamit. Nilagpasan ko ang oil sa sahig. "Planado huh? Now you know why I am here right?" I said at saka ulit siya pinaputukan. Nagkasugat siya sa kanang pisngi dahil hindi niya kaagad nailagan. "Sinabi ko na sa'yo, na walang dapat makaalam nito. Pagkatapos, sa pinsan mo pa talaga sinabi?!" Sinigawan ko siya. Sakto lang, baka kasi magising nag iba. "I-I'm sorry" Ang tangi niyang sinabi. I smirked.
Hinampas ko siya ng baril ko na naging dahilan upang mahimatay siya at mapahiga sa kanyang kama. I was about to kill her ng may biglang tumawag sa'kin. Shete, tinutok ko sa kanya ang baril while I'm still grabbing my stupid phone.
Si Tito? Bakit kaya?
"What the heck are you doing Lexy?!"
"Wh-What? I'm-I'm sleeping.." I lied.
"Sleeping?! Wala ka dito sa bahay ni Jasper. You still not leaving at the Scarlett's House! Sinunggaling!!" Psh.
"..." Hindi ko muna siya sinagot at pinakinggan ang susunod niyang sasabihin.
"Don't kill the girl in front of you" Nagulat ako sa sinabi ni Tito at nakaramdam ng takot, sumilip ako sa buong kwarto, dam**t. May CCCTV!!
"Wrong move.." Bulong ko pero alam kong rinig ni Tito ito. Tumingin ako sa bintana and I saw him. Waving his hands. Tsk.
"But Tito, sinabi niya kay Abigail ang totoong ako!" Pagdedepensa ko sa sarili ko.
"Sa tingin mo, paano niya nalaman ito?" Tanong ni Papa habang pumapasok sa loob. Anong gagawin niya?!
"Uughh, Fine. It's because I told her nung maglabanan sila ni Abigail sa Scarlett Family Business"
Makarinig ako ng kaliskos. "What the heck Pa? Anong ginagawa mo dyan?" Tanong ko at tinignan si Tiara, baka mamaya kasi magising nalang biglang 'tong bruha na 'to. -__-
"Wag kang maingay. Ako nang bahala sa mga cctv's para burahin ito. Sumabay ka na sa'kin pag-uwi" Sabi ni Papa. "Bakit?" Tanong ko. "I have a secret plan na dapat tayo lang ang nakakaalam" He said at nakarinig ako ng kaluskos ulit.
"Okay?" I said and hang up. Pagtingin ko kay Tia--"Aww! Sh*t" Daing ko ng sipain niya ang kamay ko kung nasaan ang baril. Dumulas naman ang baril sa malayo. Nagtinginan kami, tatakbo sana ako ng sipain niya tuhod ko kaya napaluhod ako.
Dali-dali siyang tumakbo papalapit sa baril ngunit kinuha ko ang kanan niyang paa at hinila ito, dahilan upang matumba siya. "Ahhhh!" Tili niya ng matamaan ang mukha niya kasabay ng pagbagsak ng kanyang katawan.
Pinilit kong tumayo at sabunutan siya. "Oras na sabihin mo 'to sa iba ulit. Papatayin na kita sigurado. But let me tell you kung ano ang mararanasan mo ngayon.." Kinuha ko ang panyo at tinakpan ang bibig nito, tinali ko ng bibig niya ng mahigpit para siguradong hindi siya makakasigaw or makakasalita man lang. "Alam mo ba kung anong gagawin ko if ever na... Magsalita ka pa?" Nagsimulang tumulo ang kanyang mga luha sa mata at umiling-iling.
I smirked at kinuha ang cutter sa medyas ko sa itinapat sa mukha niya. "Puputulin ko 'yang dila mo. Pagkatapos, babarilin kita ng limang beses. Para T-I-A-R-A. Brutal ba?" Tanong ko sa kanya at tahimik na tumawa. Pinaluhod ko siya sa kama. "Dyan ka lang" Banta ko at mabilis na kinuha ang baril. Binalikan ko siya at inalisan ang panyo sa kanyang bibig. Umiiyak parin pala siya. Tsss, mabilis ko siyang hinampas ng baril, syempre malakas. Para makatulog talaga.
"Sleep well, B&tch" I murmured and close the door. Before I leave, binigyan ko siya ng note at inilagay sa kanyang noo.
Nakita ko si Tito sa may baba. Sinensyahan niya kong umalis na. Sabay kaming nakatakas sa bahay ng walang nakakakita even the cctv's.
---
Nang makarating kaming bahay, tulog na ang lahat. Pumunta kami ni Tito sa lamesa. "What's the plan?" I asked habang kumukuha ng tubig sa kusina. "I think..." Natigilan saglit si Tito at tumingin sa'kin na umiinom ng tubig. "I Think nagkakagusto na si Jasper kay Abigail" Wala pang isang minuto, nabilaukan ako sa sinabi ni Tito. "What?" Tanong niya.
"Nothing. But Tito, that's impossible. Iikm,possible kasi talaga, and we're not so sure about--"
"Lexy. Natatandaan mo ba nung bumisita dito si Abigail, kasama ang pinsan nito?" Tumango ako. "Wala ka man lang bang napansin kay Jasper?" Tanong niya. "Meron" Sagot ko.
"Kailangan hindi siya ma-fall kay Abigail" Sabi nito. "Use Tiara"
"'Yan rin ang naisip ko" we bith smirked.
-Zedekiah's PoV-
*flashback*
After we killed Bea and Manuel. I saw our son. Standing in front of us, seeing the blood from our body.
Lumuhod ako sa harap ng anak ko at hinawakan sa dalawa niyang balikat. "Remember, Ash David Carter, balang araw, mamamatay kami ng Papa mo. Make a good and a big company for us. We killed our bestfriends named Manuel and Bea Scarlett, they betrayed us Anak. Be sure na laging kang alert ha?" I kissed him on his forehead. He nodded and say "Yes Mom"
After 5 years..
Ash has a family, at buntis ang asawa niyang si Josephine. Sinabi ko na magbukod na sila at gumawa ng sariling tahanan. And now, paalis na sila ni Josephine. Naghahanda nalang ng mga gamit.
"Anak, mag-iingat kayo ha? Tandaan mo ang mga itinuro namin sa'yo" Paalala ko habang tinutulungan namin sila ni Oliver na maghanda ng gamit. "Yes Mom" He said and smiled.
They was about to leave and we are waving our hands ni Oliver ng may marinig kami.
*BOOM*
We looked at the kitchen where we heard the explosion. Holy sht.
I suddenly awoke to the fact that, we're holding a gun and we fired the men outside the house. "Ash, get the fvck out of here!!" I shout on him. "But mom! I can't leave this Goddamn, you and dad!" He answered. He also helps us to fired the men out.
"We can easily do this! Go away before it's too late son!" -Oliver
"Go away!" I shouted. "Mom, Dad are you su--"
"YES!"
Josephine pulled him away from the house.
*BOOM*
We we're shocked when the emergency exit exploded where our son are outgoing together with his wife and our grandson.
"ASHHHHHH!!!" I shouted and the tears began to fall from my eyes. "F*ck, f*ck, f*ck! F*xk this holy sh*t!" Oliver said while cocking the gun. I quickly went to the source of the explosion. Oliver went out the house while cursing.
"Oli--" I was about to call his name when suddenly burst the door where he was. "F*ck! Oliverrrr!!!!!" I shouted on the top of my lungs and cried.
I know who was behind this bullshit. I knew it, she was still alive. I clenched my fist in anger.
When I leave her alive, I will kill you and your child. I will ensure that...
Bea Jane Arasco Scarlett.
*End of flashback*
Iminulat ko ang mga mata ko...
Nasaan ba ako? Tumingin ako sa paligid. Hospital? Anong nangyare sa akin? Pagkabangon ko, sumakit bigla ang ulo ko kaya napahawak ako dito.
*flashback*
"B-Buhay pa po siya.." Robert said.
Halatang nagulat siya. "What? S-S-Sinong buhay?" Naguguluhan ako, Anong sinasabi niya?
"Buhay pa po ang apo mo" Nanlaki ang mga mata ko at halos hindi ako makahinga sa nalaman ko. "Water please!" Utos ni Robert sa Assistant niya. Mabilis naman itong nakabalik at ibinigay kay Robert ang tubig.
Pinainom niya ko ng tubig ngunit ayaw kong umino. Tumayo na ko. Hinga ng malalim Zedekiah. "Babalikan nalang kita kapag okay na ko" I said at unalis na ng opisina.
"Ma'am Zedekiah!!!!" Rinig kong tawag niya sa akin pero hindi na ko lumingon at tuloy-tuloy lang sa takbo papalabas ng kompanya niya.
What the hell. Anong... Anong.. Totoo ba itong nalaman ko?!
Sa sobrang pag-iisip ko habang naglalakad hindi ko namamalayan ang mga sakyang dumadaan. Hindi nagtagal,
*BEEEEP* *BEEEEEEEEEEEEPPP*
Napalingon ako sa kotse na papalapit sa akin. Tatakbo na sana ko palayo ngunit natamaan ang kanang paa ko na kinatumba ko. The next thing I knew, nakahiga ako sa sahig and nauntog ang ulo ko. Lumapit ang mga tao sa akin at wala na kong narinig.
I closed my eyes.
*End of flashback*
Now I know, napatingin ako sa bintana. It's already morning. I looked at the watch.
7:39 a.m.
Bwisit. Ang sakit ng kanang paa ko. Tatakas ako dito. Kailangan kong balikan si Robert. Marahil nagulat lamang ako sa nangayre kaya't tinakbuhan ko siya, Ngayon, desidido na akong malaman ang tungkol sa aking apo. Kailangan ko siyang makuha bago pa siya mapatay ni Jarvie.
Inalis ko ang dextrose sa kamay ko at tumingin sa paligid. Nasaan na ang gamit ko? Tsk.
Bahala na, aalis na sana ko ng bumukas ang pintuan kaya napatago ako sa likod ng pinto. Ngunit.. Hindi doctor ang pumasok?
Isang lalake ang pumasok, may dalang prutas. Sino siya? Kilala ko ba siya? "Ma'am Zedekiah?" Tawag niya sa pangalan ko ng malaman nitong wala ako sa kama. Mabilis kong isinara ang pintuan. "Robert? Ikaw ba 'yan?" Tanong ko. Napalingon siya sa gawi ko. "Opo, ako nga ho ito. Tatakas ba kayo?"
"Uhm.. Sana.. Hahanapin kasi sana kita pero, wala. Nandito ka naman na" Ngumiti siya kaya napangiti narin ako.
---
"Ano? May lovelife ka na ba?" Tanong ko at tumawa. Umiling naman siya. "Wala pa po eh" Sabi niya sabay subo ng ubas. "Naku, Robert. Magiging gurang ka narin katulad ko kaya dapat maghanap ka na ng partner mo" Sabi ko habang kumakain ng orange.
"Pfft. Hahahahahahahahahaha" Tawa niya. Wala ba talagang balak itong si Robert?
Naalala ko tuloy kung paano ko nakalabas ng buhay sa bahay. And it's because of Robert. Bestfriend ng anak kong si Ash.
*flashback*
I woke up there, feel that someone's carries me. I could not see him because I have extra dizziness. I could hear his voice. "Ma'am, Zedekiah. Gumising ka po!" I'm I his referring to? I know him. I just can't remember.
I can't open my eyes, perhaps it was because of wounds in battle and on fire. Yes, after the explosion, I have not seen my family. Suddenly something have fallen at my back and before I closed my eyes, it's started to burn around the house.
He laid me on the lawn. But I still hear the collapse of the house and fire, looks like we're near at the house. "Tulooonggg!! Tulong! Tulooong!!" Robert said. "Ma'am Zedekiah, gumising ka po!" He said while shaking my cheek.
I cannot move, I cannot yet see. Then, I have not been able to speak but I heared him. I want to say the name of Jarvie, but it was too late. I heard him running away from me while shouting for help but no one helps him. Maybe because there was no people around.
The next thing I knew, I heard an ambulance. I want to sleep..
After that I cannot hear anything.
*End of flashback*
Napatingin ako kay Robert na nakatingin sa akin. "Robert, tell me. Sinabi mo noon sa akin na buhay ang apo ko hindi ba?"
Natigilan siya sa pagkain ng ubas.
Author's Note:
Waaaaa!!!
Thx for following me! I follow you back na po! :)
And:
*SyraCadavero - For voting My Story Chapter 48, Thx! Lav u! :*
Enjoy Always! ;)
~HannahMae_Qt