Pazartesi günü gelmişti. Ama okula gitmek istemiyordum. Ben de evde kalmaya karar verdim. Kendimi garip hissesiyordum. Canım tatlı yapmak istiyordu. Ben de malzemeleri alıp tatlılar yapmaya başladım. Akşam olmuştu ve ben neredeyse her çeşit tatlıdan yapmıştım. Tanrım! Sanki depresyondakiler gibi. Ama depresyonda değildim. Sadece kafamı dağıtmak istemiştim.
Ailem tekrar kasaba dışındaydılar. Ama sadece üç günlüğüne. Bütün bu tatlıları tek başıma yiyemezdim. Nina ve Mandy'i çağırmaya karar verdim. Tam Mandy'i arayacaktim ki o beni aradı.
"Selam. Bugün neden gelmedin?" direk konuya girmişti.
"Evde kalmak istedim ve bir sürü tatlı yaptım. Gelmek ister misiniz?"
"Wow. Yoldayız." dedi Mandy gülerek.
Yaklaşık 10 dakika sonra kapı çaldı. Gelen Nina ve Mandy'ydi.
"Erkek sorunu mu?" dedi Nina içeri girerken.
"Ne?"
"Michael"la bir şey mi oldu?" dedi.
"Neden ki? Her tatlı yapan erkek arkadaşından mı ayrılıyor?" dedim dalgasına.
"Bu kadar çok yapıyorsa evet." dedi Mandy gülümseyerek.
İkisi de koltuğa oturmuştu. Yemekler masanın üzerineydi. Ben de koltuğa oturdum.
"Ayrıldık."
"Ne?!" dedi ikisi de aynı anda. Ağızları doluydu o yüzden çok komik gözükmüşlerdi.
"Neden?" dedi Nina.
"Şey.. Hislerimden emin değildim."
"Yani sen ondan ayrıldın."
"Evet."
"O zaman neden bu kadar üzgünsün?"
"Ah! Bilmiyorum. Gerçekten bilemiyorum." dedim.
"Bugün Michael okulda mıydı?" diye sordum.
"Evet." dedi Mandy. Demek gelmişti. Ah! Neden gelmesin ki? Hepimiz susmuştuk.
" Yarın bizim eve gelin. Eğleniriz. David ve James de gelir. Şey.. Michael da gelebilir?" dedi Mandy soru sorarcasına. Ama onunla pek karşılaşmak istemiyordum.
"Gerek yok. Biz geliriz. Eğlenceli olabilir." dedim neşeyle.
Saat akşam altıya gelirken gittiler. Annemi aradım.
"Selam tatlım. Nasılsın?"
"İyiyim. İşler nasıl gidiyor?"
"Gayet iyi. Ee Michael'la nasılsınız?" dedi. Tanrım! Daha üç gün önce onunla sevgili olduğumu söylemiştim. Ama yalan söylemeyecektim.
"Şey.. Ayrıldık."
"Ne?!" dedi. Neden herkes bu tepkiyi vermek zorundaydı?!
"Ayrıldık. Ben ondan ayrıldım. Galiba benim birlikte olmak istediğim kişi o değil." dedim.
"Canım benim.. Doğru olanı elbet bulacaksın." dedi. Gülümsediğini âdeta hissedebilmiştim.
"Yarın da Mandy'ye gideceğiz." dedim konu bulamayınca.
"Eğlenmenize bakın tatlım." dedi.
"Peki sonra tekrar konuşuruz. Seni seviyorum. Babama selam söyle." dedim.
"Kendine iyi bak. Seni seviyorum." dedi ve öpücük sesi çıkartarak telefonu kapattı. Annemle konuşmak beni her zaman rahatlatıyordu.
Ertesi gün okula gitmek için kalktım. Yüzümü yıkadım. Kahvaltımı yapıp dişlerimi fırçaladım. Üstüme siyah omzu açık salaş bir bluz giydim. Altıma da siyah pantalonumu giydim. Saçlarımı açtım ve makyajımı yaptım. Grimsi renkteki gözlerime ve gamzelerime baktım. Evet. Hoş gözüküyordum. Çıkmaya hazırdım.
Bugün çok sıradan geçmişti. Sadece ders işleyip teneffüslere çıkmıştık. Michael'la da sabah birbirimize günaydın demek haricinde hiç konuşmamıştık. Sonunda okul bittiğinde ise hepimiz Mandy'nin evine doğru yürümeye başladık.
"Bugün ailem evde yok. İş için bir haftalığına kasaba dışındalar." dedi Mandy her zamanki gibi neşeyle.
"Benimkiler de üç günlüğüne kasaba dışındalar." dedim sessizliği bozmak istercesine.
"Bazen yalnız kalmak güzel oluyor." dedi Nina.
"Ailen geldiğinde onları elinde bıçakla karşılamıyorsan öyle." dedim. Herkes durdu ve şaşkın şaşkın bana bakmaya başladılar. Ah! Yine salakça bir itirafta bulunmuştum.
"Şey.. Tabii ki onları bıçaklamadım." dedim. Daha da şaşırmışlardı. Gülmeye başladım.
"Geziden erken dönmüşlerdi. Biri kapıyı zorlayınca ben de hırsız ya da onun gibi bir şey sandım. Bıçağı elime almıştım ama onları görünce bıraktım." dedim. Hepsi gülmeye başladı.
"Eğer ailen olmasaydı da hırsız felan olsa bıçaklar mıydın?" dedi David gülümseyerek.
"Sanmıyorum. Bıçaklayamazdım. Sadece korkutmak için işte." dedim ben de gülümseyerek.
Biraz daha yürüdükten sonra sonunda eve varmıştık. Hava kararmıştı. Salona geçtik. Salonları büyük ve güzeldi. 4 koltuk vardı. Koltuklar birbirine yakındı. Ve bir dikdörtgen oluşturacak şekilde yerleştirilmişti. Koltuklardan ikisi iki kişilik, ikisi de tek kişilikti. Resmen sohbet etmek için böyle yerleştirilmişti ve çok güzeldi. James tek kişilik koltuğa oturdu. David iki kişilik koltuklardan birine oturdu. Biz mutfağa gittik ve bazı yiyecek ve içecekleri getirdik. Mandy iki kişilik koltuğa oturdu. Nina da onun yanına oturdu. Geriye David'in yanı ve tek kişilik koltuk kalmıştı.
David'in yanına oturdum.
Normal şeylerden konuşuyorduk. Gözüm tek kişilik boş koltuğa kaydı. Aklıma Michael geldi. Sohbete dahil olarak onu aklımdan çıkarmaya çalıştım. Ama benim merak ettiğim şey başkaydı ve onu öğrenmek istiyordum.
"Bir şey sorabilir miyim?" dedim.
"Tabii ki. Ne oldu?" dedi Nina. Hepsi meraklı gibiydi.
"Siz vampirsiniz ya.." dedim. Ah! Ne kadar kötü bir başlangıçtı bu!
"Yani kanla besleniyorsunuz. Bunun için insanları öldürüyor musunuz?" dedim.
"Biz insan kanıyla beslenmiyoruz. Hayvan kanıyla besleniyoruz." dedi David.
"Tüm vampirler mi öyle?"
"Hayır. Tercihe bağlı bir şey." dedi.
"Peki insan kanıyla beslenenler? Kimliklerini nasıl gizli tutuyor?"
"Genelde öldürürler. Ya da.. Mesela senin yaranın kaybolduğuğunda.. O zaman kanını emenin kim olduğunu bilmiyorsun. Çünkü uyuyordun ve uyurken kanın emilirken uyanma ihtimalin azdır. Kanın emildikten sonra uyanırsın. Ve eğer o kişi kanını bir dakikadan fazla emseydi şu an vampir olacaktın." dedi Nina.
"Peki ben sana bir şey sorabilir miyim?" dedi Nina. Heyecanlanmıştım.
"Sen vampirleri nereden biliyordun? Bunu sana kim söyledi? " diye sordu. Tanrım! Başka soracak soru mu yoktu da bunu sormuştu. David sayesinde vampirleri biliyordum ama onlara bunu söyleyemezdim. Gece gece David'in mesaj attığını sanarak onun evine gittiğimi, onun da bana her şeyi söylediğini nasıl söyleyebilirdim ki? Yanlış düşünebilirlerdi. Özellikle Nina.
"Evet?" dedi Mandy cevap beklercesine. O da merak ediyordu. Ne diyeceğimi bilemiyordum.
Tam o sırada telefonum çaldı.
"Özür dilerim." dedim ve telefonumu elime aldım.
Arayan Michael'dı.
"Efendim?" diyerek açtım telefonu.
"Jenna.. Nerdesin?" dedi. Sesi endişeli gibiydi.
"Mandy'nin evindeyim. Ne oldu? Sesin endişeli geliyor?" dedim. Odadaki herkes bana bakıyordu.
"Yok bir şey. Ben.. Evine gelmiştim de. Konuşmak için yani. Kapıyı kimse açmayınca endişelendim sadece." dedi. Odadaki herkes bana bakıyordu. Vampirlerdi ve bu yüzden Michael'ı da duyabildiklerini biliyordum.
"Ne hakkında konuşacaktın?" dedim.
"Yalnız mısın?"
"Hayır."
"Sonra konuşuruz o zaman."
"Hey bekle! Acil bir şeyse konuşabiliriz istersen."
"Şey.. Aslında olabilir çünkü bir daha bu cesareti bulabilir miyim bilmiyorum. Adresi ver ben gelirim." dedi.
"Tamam." diyerek adresi verdim. Sonra da telefonu kapattım.
"Bu da neydi şimdi?" dedi Mandy.
'Bilmiyorum." dedim. Aslında Nina'nın sorduğu soruya cevap vermekten kurtulduğum için sevinmiştim. Çünkü onlar cevap beklemiyordu artık. Michael ve bana odaklanmışlardı.
"Jenna.. Sen Michael'ı hâlâ seviyorsun değil mi?" dedi Nina. David de bana baktı.
"Bilmiyorum." dedim yine.
"Hadi ama.. Dün de bize onu anlattığında üzgün gibiydin. Bir sürü tatlı yapmıştın. Michael değilse kimi seviyorsun?" dedi.
"Bilmiyorum dedim işte." dedim. Sesimi biraz yükseltmiştim. Çünkü sorulardan bıkmıştım. Ama hemen sonra pişman oldum.
"Özür dilerim Nina. Ben.."
"Önemli değil anlıyorum." dedi gülümseyerek. Ayağa kalktım ve öylesine yürümeye başladım. Bir sağa bir sola olduğum yerde gidip geliyordum. O sırada zil çaldı. Gidip kapıyı açtım.
"Selam." dedim.
"Selam." dedi Michael.
"Hadi çıkalım. Konuşmamız bitince ben Jenna'yı geri getiririm." dedi gülümseyerek. Ceketimi aldım ve dışarı çıkıp yürümeye başladık. Evden uzaklaştıktan sonra durdu ve konuşmaya başladı.
"Biliyorum ayrılalı daha 3 gün oldu ama ben kendimi gerçekten kötü hissediyorum. Yarım kalmış gibi.. Bunun nedeni de senin olmamanın yanında geçerli bir neden alamamış olmam. Bana benden gerçekten neden ayrıldığını söyler misin?" dedi. Ne diyeceğimi bilememiştim. Ama konuşmam gerekiyordu.
"Ben.. Söyledim sana. Hislerimden emin değilim."
"Jenna bana karşı dürüst olmanı istiyorum. Benden ayrılmanda David de etkili oldu mu. Yani ondan mı hoşlanıyorsun. Lütfen dürüst ol. Sadece bilmek istiyorum." dedi. Artık saklamak istemiyordum ama söylemek de istemiyordum. Kararımı verdim. Söyleyecektim.
"Evet. David'den hoşlanıyorum." dedim. Bunu derken başımı öne eğmiştim. Ama sonra başımı kaldırdım. Gülümsedi.
"Sadece bunu bilmek istemiştim. Hadi geri dönelim." dedi.
"Hayır. Ben.. Eve gitmek istiyorum. Onlara mesaj atarım." dedim.
"Peki." dedi ve evime doğru yürümeye başladık. Yol boyunca konuşmadık. Vardığımızda da birbirimize Görüşürüz diyerek ayrıldık. Eve girince ağlamaya başladım. David'i sevdiğimi itiraf etmiştim ama Michael'ı kırdığımı biliyordum. Michael'ı kırdığım için kendimi bu kadar kötü hissediyordum. Âşık olduğum kişi o değildi bunu biliyordum ama onu üzmüştüm.
David'i sevsem de onunla birlikte olamazdım. Nina'yla birlikteydi. Ama seviyordum işte. Elimde değildi.
Masmavi gözlerini, yere bakarak gülümsemesini, siyah dik saçlarını, bakışlarını..
Onu her şeyiyle seviyordum.