18. Tragedy
Loureine's POV
pumayag ako sa gusto ni Nathan... medyo awkward nga ngayon kasi...kasi alam kong nanliligaw na siya.
First time kaya tong may nanligaw sa akin! karamihan kasi....si Andrea ang nililigawan.
speaking of Andrea... alas syete na pero hindi parin nagtetext sa akin.
"Loureine, ayos ka lang ba?"
tiningala ko si Nathan.
"Si Dea kasi... hindi pa nagtetext."
"Tawagan mo na."
tumango ako.
Calling: Andeng
*ring* *ring* *ring* *ring* *ring* *ring* *ring*
*tut.tut.tut.*
inulit ulit ko ang pagtawag.. pero wala talaga.
"Nathan, di siya sumasagot eh."
"Sino bang pwedeng kasama nun?"
"T--teka, try ko si EJ."
tumango siya.
nandito na kami sa tapat ng bahay pero ayaw ko pang pumasok... malamang sa malamang, sa akin hahanapin si Andrea.
Calling: EJ bading
*ring* *ring* *ri---*
"Yes, baks?"
"bakla! kasama mo si Dea?"
"Jaler, mukha ba akong syota niya?"
"Letche, sumagot nalang kase!"
err. wala ako sa mood makipagbiruan ah! nawawala si Andrea!
"Hayblad si Atii. Waley po! Di ko kas-----"
*TOOT* *TOOT* *TOOT*
"Anong sabi?" tanong ni Nathan.
"Wala raw. Di raw niya kasama."
nagkamot ng ulo si Nathan na parang nag-iisip din.
"Eh, si Scarlett?"
"Ha? Di naman sila close nun! Kami ang magkaibigan ni Scarlett, Nathan."
"Eh malay mo lumabas sila."
"Nang hindi ako kasama?"
"Tss. Try lang eh. teka tawagan ko."
hinayaan ko nalang siya.
imposibleng magkasam yung dalawang yun, nho.
last week nga nung namasyal kami.. ako lang parati kinakausap ni Scarlett, ganun din si Andrea.. well nag-uusap naman sila at nakikita ko namang medyo nagiging close na since may mga subjects silang magkaklase sila...pero hindi naman siguro sila lalabas nang hindi ako kasama.
"Hello, Scarlett--------Yah. I just want to ask if you're with Dea?------Tss. Daming satsat. isa lang tanong ko diba?-------fine."
nakabusangot na ibinaba ni Nathan yung telepono niya.
"Ansabe?" tanong ko.
"Di naman daw siya hanapan ng nawawalang tao."
"Told you."
bumuntong hininga siya.
"Si Zack kaya?"
aba, pwede!
"Oo! Tawagan mo, la na akong load!" sabi ko.
pero syempre meron pa... pero duh? mayaman naman si Nathan, bakit di nalang siya yung tumawag.
tinawagan na niya si Zack.
"Zachar---SCARLETT?! bakit nasa iyo ang telepono ni Zack?-------magkasama kayo? nasan kayo?----HEY! UNF!" galit na ibinaba ni Nathan yung Phone niya.
"Oh, ano daw?"
"Magkasama silang dalawa.. tinatanong ko kung nasan sila bigla akong binabaan."
napahilamos ako ng mukha at napasabunot.
"Teka, eh si Johnrey kaya?" idea nanaman nitong kasama ko.
right. si Johnrey nalang ang last hope na kasama ni Andrea.
kaming lima plus si EJ bakla lang naman kasi ang lagi niyang kasama sa campus at mga kaibigan niya.. natawagan na namin lahat.. si Johnrey nalang ang hindi pa.
dinial na ni Nathan ang number ni Johnrey... pero bigla niyang binaba.
"not available daw."
napasabunot muli ako ng buhok.
"Saan natin hahanapin si Andrea?!"
"Teka, kumalma ka."
PAPAANO AKO KAKALMA?!
nung isang beses na nawala siya...nasa hospital pala siya! eh papaano kung napano nanaman yun?
nang makita kong parang papalabas si nanay ay agad akong tumakbo hila-hila si Nathan papasok ng kotse.. agad niya namang pinaandar yun.
"Huy, bakit di mo sabihin sa nanay mo?"
"Maha-high blood yan! Samahan mo muna akong hanapin si Andrea, pwede?"
tumango naman siya.
*kring* *kring* *kring* Nanay Zharm calling... *kr---*
"Nay?"
"Lora, asan na kayo ni Dea?"
"p--po? a--ahh.." tumingin ako kay Nathan. "K--kasama ko po."
"Eh nasaan na nga kayo?"
"Pauwi na nay! sige po, palowbatt na ako eh! bye po!"
"Per-----"
*TOOT* *TOOT* *TOOT*
napakagat labi ako.
wala nga talaga si Andrea sa bahay.. at talagang nawawala siya.
"bakit ka nagsinungaling?"
"Nathan, aatakihin sa puso si nanay kapag nalaman niyang hindi ko alam kung nasaan si Andrea.. eh alam nung 1 ang uwian niya ngayon."
tumango tango siya at hinawakan ang kamay ko.
"Relax ka lang."
"Urgh.. hindi ko kayang magrelax kung si Andrea ang nawawala nho!"
hinigpitan nya yung pagkakahawak sa kamay ko.
"Saan tayo?"
oo nga... saan kami pupunta?
===
Scarlett's POV
magkatitigan parin kami ngayon ni Zack.
Dug. Dug. Dug.
my heart...
Zachary... Zachary never told me these words.
He plays with my feelings...but he never uttered these words.
He never said a joke like this.
inalis ko yung tingin ko sa kanya at agad na bumaba ng higaan.
siya naman humiga na at natulog.
nakatitig parin ako sa kanya... what the heck?
kaninang ang lapit ng mukha niya sa akin... gustong gusto ko na siyang halikan.
kaning sinabi niyang mahal niya ako..gustong gusto kong sabihin na mahal ko rin siya.
pero no..Scarlett, lasing lang siya.
Pero damn! hindi ba't tatlong tao lang ang nagsasabi ng totoo?
Ang bata...Ang taong Galit...at ang taong lasing?
pero hinde...kung mahal niya ako...at alam niyang mahal ko rin siya.. bakit kinakailangan pa niyang ipakita sa aking wala lang ako sa kanya? na hanggang magkaibigan lang kami at hanggang doon na lamang yon?
umupo ako sa gilid ng kama.. nakatitig sa kanya.. while tears are falling down from my eyes.
"Zachary....why do you need to make me feel this way?"
bwiset na taong to.. hindi ba niya alam na lalo lang akong mababahala sa sinabi niya?
eh bakit ba kasi siya uminom? my gosh! ano bang problema niya?!
hindi ko alam kung ilang oras na akong nakatitig sa kanya...basta tinitigan ko lang siya.. unti-unti pa nga akong napangiti..naalala ko yung dating kami.
Flashback: 7 years ago...
nandito ako ngayon sa Park... it is my 9th birthday... pero ano pang icecelebrate ko?
wala si Daddy... wala si Mommy... si Kuya parang Emo... tsch. what a life!
nakatitig lang ako dito sa swing na lagi naming pinaglalaruan noon ni Mara... yung kaisa-isa kong friend.. hindi ko pala pwedeng maging friend.. kasi.. ay ewan!
kaya ayoko na ring magkaroon ng friend eh! ayoko na talaga! baka mamaya.. bawal ko parin silang maging friend dahil sa magulang ko. hmp.
"HUUUY! XAVIER TEKA LANG!"
napalingon ako doon sa batang lalaki na may hinahabol ring batang lalaki.
pero sumakay yung batang lalaki sa tricycle tapos yung batang lalaki na sumigaw ayun.. sigaw parin ng sigaw.
gosh?
"Hey you!" sigaw ko sa kanya.
tumigil naman siya ng kakasigaw tapos nilingon ako.
"will you please stop shouting? nakakairita eh!" mataray kong sabi.
in born na yata yung pagiging mataray ko.
lumapit siya sa akin...omg? he looks so cute!
lumapit sya ng lumapit sa akin.. tapos parang kinikilala pa niya ako.
nakatitig lang ako sa kanya.. nakakunot lang naman yung noo niya tapos maya maya ngumiti.
"Ikaw nga yun!"
tinaasan ko siya ng kilay.
"Ang alin?"
nakangiti lang siya.
"I'm Dylan Zachary.. ikaw? Anong name mo?"
I don't like giving names... pero since cute siya.."Yassi." pagpapakilala ko.
oh well, ganun kasi ang ugali ko pati na rin ng kuya ko... kapag stranger by sight pa, Yassi and Ian.. si Mara naman kasi, ayaw talaga kaming tawagin na Scarlett at Nathan eh... kaya nakasanayan niya yung Yassi at Ian na itawag.
tumabi siya sa akin.
"Hi Yassi."
nakatitig lang ako sa kanya.. he really is cute!
"bakit ka nakasalamin? di ka naman nakasalamin noon ah?"
ha? nagkita na ba kami noon?
"have we met?"
parang nabigla siya sa tanong ko.
"A--ahh... hindi.. tinatanong ko lang kung bakit ka nakasalamin."
kumunot ang noo ko.
"Huy, hindi nga? bakit ka nakasalamin? malabo na ba mata mo?"
"Duh? hindi nho! I just want to wear eye glasses pero wala namang grado to!"
ngumiti siya tapos tumango tango.
"Tanggalin mo."
"Whut?"
"Tanggalin mo, mas cute ka."
"Ay----Hey!"
bigla ba namang tinaggal yung Eye glasses ko.
*gif*
"Ayan, mas cute ka."
"I'm not cute, I'm pretty."
tumawa siya.
"Edi ikaw na pretty."
I flashed red.
seriously, this boy... sinabi ko bang ayaw ko nang makipagkaibigan? unf, ito kasing lalaking to... parang he made me feel na it's okay kung makipagkaibigan pa ako.
his looks.. gaah, i think i like him.
End of Flashback~
napangiti ako with that thought.
doon nagstart lahat eh...medyo naging mabait ako dahil sa kanya.. naging mas close kami.. hindi na ako natakot maging magkaibigan.
doon palang..nahulog na ako sa kanya.
===
Johnrey's POV
kinabahan ako nang mahimatay si Andrea...
agad na hinawakan ko yung puso niya...ang bilis ng tibok.
nagpapalpitate nanaman yung puso nito, panigurado.
tinapik tapik ko yung mukha niya.
"Zee, Zee gising....Zee..." nanginginig na yung boses ko.
shit. ito na nga bang sinasabi ko eh.
kaya gusto kong lumayo siya sa akin...mapapahamak lang siya sa tabi ko.
"Zee! Zee ano ba! Zee!" tinatapik tapik ko siya.
kinuha ko sa bulsa yung telepono ko.. tinaggal ko yung case at inihulog ito sa baba.
may babaeng natamaan..pero parang tanga! hindi man lang tumingala!
lecthe. wala na akong ibang maihagis na gamit dito kundi itong Iphone 5 ko!
tumayo ako at pinwersa kong ihagis pababa yung telepono ko.. marami ang natinag at napatingala.
"tuloooong! tulungan niyo kamee!" sigaw ko.
nagsituruan naman sila.. may humablot dun sa guard tapos tinuro ako.. nakita ko namang papunta na sa Parking Lot yung guard kaya binalikan ko na si Andrea na hanggang ngayon ay walang malay.
binuhat ko siya ng bridal style at tinitigan ko siya.
Zee...Zee...Zee..
ilang minuto rin ang hinintay ko ay biglang dumating na yung mga guards... di na ako nagsalita pa.. tumakbo na ako pababa papunta doon sa kotse ko.. pinahiga ko si Andrea sa likod at nagmaneho na ako papuntang hospital.
nang makarating na ako doon ay madali siyang ipinunta sa Emergeny Room.
"Teka, anong nangyari sa kanya?" tanong nung isang nurse.
"Nagpalpitate po kasi yung puso niya..MAY SAKIT PO YAN SA PUSO!"
tumango sila tapos may kung ano-ano na silang ginawa.
naghintay lang ako dito sa labas ng ilang minuto...hanggang sa lumabas na yung doctor tapos nilipat na ng Room si Andrea... ayos naman na daw yung puso niya..pero delikado daw yung sakit niya.
"Doc, ano hong sakit?" bukod sa puso niya... ano pa nga ba?
"May Hormephobia siya."
letcheng doctor to.. ano nga yon, diba?
"ano nga po yun?"
"It's the fear of being shock... ito rin ang cause ng palpitation niya.."
tumango ako.
pumasok na lamang ako at tinignan si Andrea na natutulog.
mamaya ko nalang siguro cocontact-in sila Loureine.. baka mamaya ayaw ipaalam ni Andrea yung nangyari sa kanya.
ilang minuto ko rin siyang tinitigan.. ganda niya talaga.
maya-maya nagising na siya.
"Andrea.." tawag ko.
nilingon niya ako..
lalapitan ko sana siya nang bigla siyang tumayo.
"Hwag mo akong lalapitan!"
kumunot ang noo ko.
bakit parang takot na takot siya?
"Andr-----"
"HWAG MO NGA AKONG LALAPITAN EH!"
umusog usog siya.. nanginginig siya tapos para siyang takot na takot.
"N----nurse! Nurse!" sigaw ko.
gumilid gilid si Andrea.
"HWAAAG! HWAAG MO AKONG LALAPITAAAN! HUHUHUHU"
di ko na alam ang gagawi ko.. nilapitan ko si Andrea at niyakap.. pero nagpupumiglas siya.. nasasaktan na nga ako sa pagdadamba niya sa likod ko eh.
"HWAAAG!!! AHHHHHHHHHHHH!!! LAYUAAAAN MO AKOOOO!!! AHHHHH!!!"
hinigpitan ko lalo yung yakap ko sa kanya...
Andrea....what is happening with you?
---
Please do Vote and Comment! xDD Thank you po! :)
Ps: Guys, opo..opo.. mag UUD naman po ako eh. Depende po kasi yan sa mga Comments niyo. Sana po mag Comment kayo about the Chapter.. kung pwede lang po. Gusto ko po kasi sana Everyday ang Update, pero gusto ko rin pong makabasa ng feedbacks about sa Chapter..Kung pangit po ba o ano. Para alam ko po sana kung kanino idededicate yung next chapter.
Abang abang lang po... may couple po dito na magiging official na! malapit na...
PPs: Dedicated po ito sa inyo kasi kahit simpleng "ayiieeee" lang yung comment mo sa Chapter 16, nakita ko naman po na about sa Chapter talaga yung comment mo.. So yun po. :DD