[A/N: 'Yan po 'yung walong tao na nakita ni Lexy sa frame. Sorry po, nagkabaligtad 'yung 'MAN' at 'ASH' hihi. Enjoy po!! ^3^]
-Abigail's PoV-
Bumangon ako sa kama ng nakangiti. "Haaaaayyyyyyy" Ang sarap ng tulog ko kagabi!! Napatingin ako sa tabi ko. *pout* Nasaan si John?
Napatingin ako sa orasan at 4:25 am pa lang. Hihihi, makatulog nga ulit. ._.
Humiga ako at Ipipikit ko na sana ang mga mata ko ng may marinig ako.
*Squeak* *Squeak* *Squeak*
"Ano 'yun?" Bulong ko sa sarili ko. Napabangon ako ng kama at nakita ang isang dagang nasa may bandang paa ko. Nanlaki ang mga mata ko.. Tapos... Tapos... O____O
Tapos!!!
Hehe. Titili ba ko?
Osige na nga. "KIYAAAHHHHHH!!!!! DAGAAAAA!!!" Umalis kaagad ako ng kama. Saka binuksan ang pintuan at sinara ito. Bumaba ako ng hagdan at dederetso sanang Kusina kaso nadapa ako...
...sa isang maliit na bato. T^T
Huhu. Oo na, ang tanga ko. T______T
Bumangon ulit ako at huminga ng malalim. *enhale* *exhale* *enhale*
Nawala ang focus ko sa paghinga dahil sa kapagudan ng makakita ako ng isang taong nakahiga sa may sofa sa upuan. Paa lang kasi nakikita ko.
Lumapit pa ko ng kaunti para makilala kung sino 'yung lalaking nakahiga... Hanggang sa, nasa harapan ko na. O____O
Bakit dito natutulog si John? Takot rin ata ito sa daga eh. Huhu.
Magising nga, hehehe. Papupuntahin ko lang naman siya sa kwarto. *pout* baka kasi lamigin siya, tsaka wala pa siyang kumot oh, pati unan. "John, gising na" Tawag ko pero hindi naman nagigising.
Paano ba siya gisingin?
~Imagination One~
"JOOOOOHHHNNNN!! GISING NAAA!!! MALALATE KA PA SA SCHOOL!! Hihihi" Sigaw ko sa tenga niya para magising talaga.
"Heto na po, Ms. Hello Kitty gigising na boyfriend niyooo~~" pakanta-kanta si John habang paakyat ng kwarto.
~End of Imagination~
Hehehe. Pwede sana 'yun kaso hindi naman pumapasok si John sa school, hmmm.. Ano kaya kung..
~Imagination Two~
"HUWAAAAAA!!! JOHN! NAKABILI AKO NG FIVE TICKETS NG HELLO KITTY CONCERT!! DALI GISING NA DYAN! AALIS NA TAYOO! WAA~~"
Mabilis pa sa alas kwatrong bumangon si John. "OMG! OMG! HELLO KITTY CONCERT?!" Tanong niya at tumango ako.
"Kiyaaahhhhh~~" Tili niya sabay lundag ng lundag.
~End of Imagination Two~
Sayang. Pwede sana kaso, favorite ba ni John 'yung Hello Kitty? "John, *sundot tagiliran* Favorite mo ba si hello kitty?" Tanong ko sa kanya habang natutulog.
*face palm* ang tanga mo talaga Abigail!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nakaear phones oh! Paano ka niyan maririnig?! Haaay, bahala na nga. Iba nalang. -_-
~Imagination Three~
Kumuha ko ng mga dyaryo saka snindihan ng posporo.
"Emeged! Emegeeeed! Jooohn, MAY SUNOGGG!! HUWAAAA!!"
*kuha tubig na mainit sabay buhos sa mukha ni John*
Syempre. Para magising talaga!
"WHAT THE FUCK?!" Mabilis siyang bumangon.
*Death glare*
*Pout*
"HALIKAAA DITO BABAE KAAA!!" Sigaw ni John habang may dala-dalang timbang mainit na tubig. "Waahhh! John, sorry naaaaaa!!"
~End of Imagination Three~
Impossible namang mangyari 'yun. ._.
Napatingin nalang ulit ako kay John na natutulog.
*sundot* *sundot*
Gising na John. T^T Wait...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Hindi kaya... Wa-Wa-W-Wala na si.. J-John? O.O
Kaso dapat may anghel na sumusundo sa kanya. Bakit wala kong makitang anghel? Tumigin ako sa paligid. Hindi kaya invisible?
*Sampal sa sarili* Tanga mo Abigail!.
Malamang, paano sila magpapakita eh, sobrang aga pa kaya. Tumingin ako sa orasan. 4:46 am. Tignan mo na, mga 6:00 am pa 'yun no. Natutulog pa siguro. Mwuehehehehe. ^^
*Sundot* Hindi talaga siya magigising? Tumalikod ako para sana babalik na ng taas, hehe wala na siguro dun si daga. Kaso biglang may humawak ng kamay ko kaya nagulat ako. O______O
Hindi kaya ito si angel? Joke. "Dito....."
Ano? Anong dito? Lumingon ako kay John na nakapikit parin. "Dito....Dito ka lang.."
Eh? o.O
Nananaginip kaya si John? O kaya ako kausap niya?
Lumapit ako sa kanya sabay hawak ng noo. Hindi naman mainit. Wala siyang sakit.
O///////O
A-Ang lapit ng mukha namin.
Bakit.. Bakit pakiramdam ko sasabog ako sa kilig? O/////O
"Yes pa.... Isa siyang kalaban" Bulong niya. T-Teka, sinong kalaban? Bakit siya magkakaroon ng kalaban?
Mabilis na dumilat ang mata niya kaya nastun kami pareho sa kinatatayuan namin... O____O
Parang napako ang mga paa ko sa kinatatayuan ko. Parang, parang ayaw ko lumayo? Hala... Hindi kaya may naglagay ng glue sa paa ko? ?___?
Kinindatan ako ni John. "Morning Bae" Tama ba narinig ko? Bae? >///<
"G-Good Morning Bee" Bati ko rin. Naalala ko tuloy 'yung endearment namin. .___.
-Jasper's PoV-
Gabi na at napag-isipan kong linisin ang baril ko. Wala kong magawa. -__- nandito ko sa kwarto ng biglang may nagsalita. "Helloooo Joh--Teka, BARIL?!" Fuck. Tinignan ko kung sino ang nagsalita and It's damn Abigail. I hide the gun quickly. "It's a toy gun" I lied. "Matulog ka na nga lang" I changed the topic.
"P-Per-Pero John, sigurado ko sa nakita ko--"
"I said it's a toy" =______=
"Hala, John. Anong nangyari sa regalo ko sa'yo?" Hell Yeah. Tinapon ko talaga 'yun sa basurahan. I don't like some stuffs or gifts na hindi ko naman kailangan. Hindi ko siya pinansin at humiga nalang ng kama. "Huhu. Sayang naman. Hayaan mo John bibili ulit ako--"
"Nah" Tsk. Ang kulit talaga nitong babaeng 'to -__-
"Ha? Ayaw mo ba? *pout*" I don't fucking like to answer her stupid question. She lay beside me at tinalikuran niya ko. Hmm, I have a Good idea. *smirked*
Hinawakan ko siya sa bewang niya at niyakap ko. But, she refuse at bumangon ng kama. Tss, nauntog pa. -___-
"Sh&t. Tanga mo talaga ehh 'no!" I shouted on her. Hinimas-himas naman niya noo niya. "Ehh, kasi naman eh! Akala ko rapist ka" Sabi niya. THE H*LL?! nanaman? -___-
"What the fuck?! Ako rapist? Ano ba iniisip mo sa tuwing nakikita ako?!" I asked.
"Pogi" Sagot niya at nagtakip ng bibig. I don't know why I f*cking blushed at tinalikuran siya. It's feel like.. Hell. =_=
Tumalikod ako bigla at bumangon ng kama. Wait, why am I doing this? I feel like, I don't want her to see my face? Hanggang sa hindi ko namamalayan na nasa harap ko na ang pintuan. "Matulog ka na. G-Good Night" Wait what? Jasper ako ba 'to? Why I am telling this bullshits to her!?
I don't know pero napansin kong nakangiti ako at namumula. The heck Jasper!
*Door closed*
"Tsss. I know your there. Stupid" Sabi ko at lumingon sa may gilid ko. I saw her shocked and afraid. F*ck yes. It's Tiara. Mabilis siyabg tumakbo papuntang kwarto nila ni Ken. Tss.
Dumiretso kong sofa at doon nalang natulog.
---
I wake up. I saw Abigail standing in front of me. I smiled at her. "Abiga--" before I continue to call her, she shoot me in my shoulder used her gun. Fuck!
I looked straight into her eyes. She's angry. And me... Why I have this feeling? I'm afraid. "Tama ako hindi ba?" She said. What? What did she say? And besides.. Why is she holding a f*cking gun?!
"Tama ang alin?" I asked but she ignore me. "Ayaw ko na John, Napakasama mong tao" What? Why did she know that? "Abigail let me explain" I said. What? Why did I freaking say that? "Maghiwalay na tayo" I looked at her... Shocked.. I don't want to believe her but She's f**king angry, full of angry, I saw her tears falling.
I want to hug her but I don't know why, Why is she angry? Why is she crying? Did I f*cking slapped her f*cking face? Did I Betrayed her?! Did she... Did she know who am I?
She turned away from me. I keep calling her name but she didn't hear me. Even just she turned back and hugged me? I wish she could back and tell me she understands me. Wait what? "Dito..... Dito..... Dito ka lang" I said before she could walked away from me. I started to f*cking cry.
Someone tap my shoulder. I looked directly to his direction. He's sad. "Sinabi ko na ito sa'yo, Isa na siyang kalaban.. Pero bakit?" He said. What is Papa sayin'? I don't understand him.
"Yes Pa.... Isa siyang kalaban" I said and he smiled on me."Now. This is the time to kill her and her mother" The hell?!
---
Nagising ako Tss. Panaginip lang pala. Nakita ko si Abigail. Nasa harapan ko at magkalapit ang mukha namin. Hindi ako makagalaw. Because sobrang lapit ng mukha niya. -____-
I just winked ate her face and say "Good Morning Bae" She blushed lightly, "G-Good Morning Bee" She answered back. "It's our first monthsarry tomorrow remember?" Literal na napanganga siya sa sinabi ko. Yeah. I still remember her birthday and our f*cking monthsarry. "Hehehe. Advance Happy Monthsarry John" She said. I smiled at her. "Advance Happy Monthsarry too" Dali-dali siyang umalis sa harap ko at bumangon na akong sofa. "Pagluluto nalang kita ng breakfast" Sabi niya habang nag-aayos ng bag. Napansin niyang nakatingin ako sa bag kaya nagsalita siya.
"Hehehe. Aalis na kasi kami ni Tiara ngayon" Sabi niya. Yeah I know. "Tss. Why don't we just f*cking date?" I asked. Nanlaki naman ang mga mata niya. "Magandang idea 'ya--"
Agad na tumunog ang cellphone niya kaya sinagot na niya ang tawag.
"Hehe. Hello?" -Abigail
"Anak, I miss you. Kelan ka babalik dito?" I heard her mother's voice.
"Hehehehe. Mamaya na po Mama"
"Oh, dapat pala magpahanda na ko sa maids. How are you my darling?" Tanong nito. Naglakad na ako papuntang kusina. "Hihihi. Okay naman po kami dito ni John. Mama, alam niyo po ba na si Mr. Nate flee pala ang tatay ni John?" I turned and run fastly before she could say anything stupid to her f*cking mother. "Tsaka po kamukha po ni Lex 'yun--" Mabilis kong kinuha ang cellphone niya and end call it.
"Huuwaaa! John naman eh. Nag-uusap pa kaya kami ni Mama! Hindi ba pambabastos 'yon?!" She shouted and pout.
"Tsss. We're talking to each other and you answer your phone without excuses, isn't that rude?" Tanong ko at nag-pout naman siya. "Oo nga no. Hehe, pero hindi parin tama 'yung--"
"Enough. I will cook some f*cking breakfast para makakain na kayo. Tomorrow, asked your mom na mag-dadate tayo bukas" I said at nagsimula nang pumunta ulit ng kusina.
-Jarvie Jin's PoV-
"Hehe. Hello?" She answered.
"Anak, I miss you. Kelan ka babalik dito?"
"Hehehehe. Mamaya na po Mama"
"Oh, dapat pala magpahanda na ko sa maids. How are you my darling?" Tanong ko. "Hihihi. Okay naman po kami dito ni John. Mama, alam niyo po ba na si Mr. Nate flee pala ang tatay ni John?" What? "Tsaka po kamukha po ni Lex 'yung--"
*TOOT*
*TOOT*
*TOOT*
"'Yung? Abigail? Abigail Hello anak?" Ugh. I hang up my phone. Wala bang signal dito? Tss.
Mga ilang araw naring hindi bumabalik ang anak ko sa work. And it's because her boyfriend. I want her to spend time with her boyfriend naman, kaya I don't want to disturb them. Nag-excuse naman ako sa mga workers kaya wala na siyang po-problemahin.
Nag-paiwan ako dito sa bahay kay Patrick. Hanggang ngayon parin kasi hindi mawala sa isip ko ang mga salita ni Williams.
*flashback*
He walked towards me. "Ma'am. Buti nga at nabuhay pa po ako. Pero kailangan ko na itong sabihin sa inyo. Kilala ko kung sinong naghihiganti at gustong pumatay sa inyo" He said with a smirked.
"Who?" seryoso kong nakatingin sa kanya.
Ngumiti siya...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Siya si Jasper John Carter"
"Jasper what? Paano mo naman nasabing siya ang pumatay?" -Me
"Siya ang muntik ng makapatay sa akin! And he is the one and only son of Josephine And Ash David Carter!"
Nanlalaki ang mga mata ko sa gulat. M-May anak sila!?! What the fuck is going on here.
"H-Hindi kita maintindihan.." Naguguluhan na ako.
"Ma'am, totoo po itong sinasabi ko. He wants revenge. Papatayin niya kayo! At may posibilidad na madamay ang anak ninyo Ma'am!" He said.
My daughter?! Abigail is on danger now.. Hindi maaari ito. "Paano nalaman ni Jasper na kami ang pumatay?? Ikaw ako at si Patrick lang ang nakakaalam nun noon hindi ba?!" Naguguluhan kong tanong.
Medyo natahimik siya at hindi nakatingin sa akin.. Hindi kaya...
"It's you!" Sigaw ko.
*End of flashback*
Tsk. Kung hindi sinabi ni Williams 'yon ay sana maginhawa na ang pamilya namin. Na sana hindi na nasa panganib ang anak namin. Hindi ko parin pinaaalam kay Patrick ang tungkol dito. Mas mabuti nang wala siyang alam.
"Jasper John Carter Huh?" I said.
*KRIIING* *KRIIIING*
Napatingin naman ako sa telepono at hindi na nag-dalawang isip na sagutin ito. "Yeah? anong balita?" Kasi kilala ko na kung sino.
"Ma'am, linis na po lahat" I sighed. Thank Goodness. "Alright. Ipapadala ko nalang sa'yo 'yung pera. Remember, keep your mouth shut or else wala akong magagawa to kill you" Sabi ko while looking at my laptop na nasa harap ko sabay higop ng kape.
Nasa harap ko kasi ngayon lahat ng informations and files nang mga taong may pangalan na Jasper John Carter. I hired an assassin or should I say Expert assassin to kill them all. "Opo ma'am" Sabi nito at binaba ko na ang telepono. Bali 2,000,018 lahat ng tao na may pangalan nito sa buong mundo. At isang expert killer or assassin ang hi-nire ko bawat bansa to kill them all. 'Yung tumawag, siya na 'yung last. Pinapatay ko sa kanya ang mga may pangalan nito sa pilipinas. Hindi ako basta-basta magpapatalo sa anak nila.
Tumingin ako sa isang picture frame. Yes, walo kami dun. Kinuha ko 'yung papel sa likod at tinignan.
Bea Jean, Manuel, Patrick Art, Jarvie Jin, Josephine, Ash David, Zedekiah Zyryll, Oliver Stonehurst.
My mother and father, they're bestfriends, Josephine and Ash David, me and Patrick nung mag-boyfriend and girlfriend palang kami.
Naglakad ako sa may tabi ng kama namin, there's a big wall in there, dala-dala ko 'yung picture frame. Sa dulo ng wall, merong isang box na nakakabit doon kung saan magkakasya ang frame na ito. Ako at si Art lang ang nakakaalam nito, inilagay ko ang frame sa isang box. Bali, nagpagawa ako ng frame password, kapag inilagay mo ang frame sa box na 'yun, automatic wall will flip at isang malaking pintuan ang nasa harap mo.
Nung nag-flip na ang wall, I put the password sa harap ng pintuan.
---
Password:
A-B-I-G-A-I-L
---
I enter the door quietly, sa totoo lang, isa siyang diretsong daan lang kung saan may isang pinto na naman ulit doon sa dulo. Wala nang password 'yon. So, I enter the door again at bumungad sa akin ang isang napakalaking office. This is my mother and father's office. At ito ang secret office nila dati, may mga bookshelf sa paligid ng office, parang wallpaper na ng office kumbaga, pumunta kong table and umupo sa pintuan. I missed my mom and dad. Kung hindi lang dahil dun sa nangyare. -_____-
*flashback*
25 years ago....
"Mooooommm!!! Daaadddd!!!" I shouted and want to go inside our house but Patrick keeps hugging me and tell me not. "Patay na sila, Jarvie, patay na sila. Wala ka nang magagawa--Jarvie!!" He shouted when I run fast going to our house.
Our house was burned. Katatapos ko lang gumadruate ng college ng ito ang nadatnan ko pag-kauwi. My mom and dad was inside the house. I want to go inside pero pinipigilan ako ng police. Masyado daw delikado, But I still want to go. Pero wala akong nagawa, hindi ko man lang sila natulungan. I want them back... Gusto kong ipakita na nasa top na ako ng klase, na nakuha ko na ang pangarap nilang makapagtapos ako.. Pero, ito? Ito ang madadatnan ko? What the hell?
Hindi man lang pumasok ang mga pulis, even the firemans. Mga wala silang kwenta. Hindi ko hahayaang mamatay ang mga magulang ko.
Pero hindi ako sumuko. Pumiglas ako at mabilis na tumakbo papasok ng bahay. "Jarvie!" It's Art. But I just ignored him. Tuloy-tuloy akong umakyat pataas kung nasaan ang mga magulang ko. Isang hakbang nalang sa hagdan ay maaabutan ko na sila. I saw them, Pero nakaluhod sila... Bakit?
Hindi na ako nagdalawang isip na puntahan sila but bago pa ko nakalapit ay dalawang tao ang lumapit sa kanila. May hawak silang dalawa ng baril.
"Pagusapan natin ito" -Dad
"Maawa kayo sa amin" -Mom
"Hahahahaha. We're not stupid Bea" Napatingin ako sa harap ni Mom, it's Zedekiah... Her bestfriend... Pero bakit.. Ano itong nakikita ko?
"Matagal naming pinaghirapan ang kompanya, tapos pababagsakin niyo lang?!" It's Oliver, Zedekiah's Husband..
"Eh bakit kayo rin naman ah?!!" Sigaw ni Dad.
*BANG*
I saw Dad on the floor.. Naliligo sa sarili niyang dugo. Hindi ako makapaniwala... How could they do this to their bestfriends?!?
"Manuel!!" Mom was about to move when Zedekiah speak. "One move. At makakasama mo ang asawa mo sa kabilang buhay"
"Nadala kayo sa inggit! Ano ba!" Mom shouted.
Why I can't help her? Hindi ako makagalaw... Natatakot ako.. "We're not. By the way, kamusta na pala ang anak niyo?" She said. "P-Please.. Maawa kayo sa anak namin... Wala siyang kasalanan! Huwag niyo siyang idadamay! Maawa kayo--"
"We already said that. Please? PERO HINDI NIYO KAMI PINAKINGGAN!! Hindi ninyo kami tinuring na kaibigan!!!"
"Yes!! Hindi namin kayo tinuring!!" Mabilis na inagaw ni Mom ang baril ni Oliver. She was about to shoot when..
The next thing I knew...
Mom was on the floor, together with dad... Zedekiah shoot her. Nakita ng sarili kong mga mata kung paano sila pinatay... I hate them... I really hate them.
Umalis sila ng bintana na parang walang nangyare... And me? I was shocked. Unti-unti kong hinakbang ang mga paa ko palapit sa kanila.. They both shoot on their heads... Hindi ko man lang narinig ang mga sasabihin nila sa akin. Ano ito? Is this true?
Bigla nalang akong nahimatay...
*End of flashback*
Naiyukom ko ang mga kamay ko sa galit. Inilipat ko itong office nila sa mansion. Alam kong importante sa kanila ang office na ito.
I open the computer. At iyong frame ang nagsilbing bumungad sa akin. This is the first time na pakekealaman ko ang computer nila Mom and Dad. Tatlong files lang ang nandito.
1) About Company
2) Business
3) Gallery
I click the last one. And nakita ko silang apat nung mga bata. Magkaibigan rin pala sila nung bata pa.. Then hanggang ngayon hindi ko parin alam kung bakit nila pinatay sila Mom and Dad. Buti at napatay ko sila maging ang anak nila. Pero ang hindi ko alam, may anak sila Jospehine and Ash na nagngangalang
Jasper John Carter...
Author's Note:
Yep! Tama po! May thriller po itong story ko. Hehehe. ^___^ see you sa next update!
For following meh! Laves you po! >3<
And:
For voting my story Chapter Forty Four! Thanksss youuuss! :)
Happy Day! -HannahMae_Qt