Chapter 8
Cassy's POV
"You know him Cassy?" Tanong ni Mama sakin.
I didn't dare to take away my eyes from him.
Why is he here?
He's staring back at me as if hindi na napapansin yung ibang tao sa loob ng room.
He is definitely...shocked.
Parang ako.
"Cassy, I'm asking you" tanong ulit sakin ni Mama.
Napatingin tuloy kami ni Brian sa kanya.
"Ah...Ma....kasi..."
"What?" she demanded.
I stood up, frowning at Brian.
"He is my jerk ex-boyfriend who broke my heart nung mga panahong inakala kong mahal niya talaga ako. Guess what Mom? Niligawan niya lang pala ako because of a stupid dare. Siya yung lalakeng iniyakan ko ng ilang araw"
Then I smiled at him.
*silence*
"I'm out of here. Di ako plastic para makasama sa dinner ang isang taong kinamumuhian ko"
Tapos naglakad na ko.
I even bumped at his shoulder on my way out tapos nung nakalayo na ko, tinanggal ko agad yung shoes ko sabay takbo papunta sa kwarto ko.
Pagpasok na pagpasok ko sa loob, napaupo ako sa sahig.
Then I cried.
Bakit ba siya nagpakita sakin?
Bigla ko tuloy naalala lahat ng ginawa niya.
Lahat lahat.
Lahat ng sakit.
Alisha's POV
"Tanga ka ba, bitch? Bakit mo ginawa yun?"
Nung umiyak na ako, I immediately called her to drop by.
Tapos kinuwento ko na lahat ng nangyari.
I glared at her immediately. "What do you want me to do? Smile at him all the time? Magpanggap na napatawad ko na siya? No way!"
"Pero bitch, parang pinakita mo lang sa kanya na hindi ka pa nakaka-move on!"
"Ali, ayoko nga kasing magpakaplastic! Sinabi ko lang naman yung totoo ah! Sinaktan niya ko! Alam mo yun!"
She sighed. "I still can't believe na buhay pa yung lalakeng yun"
4 years ago, nung sinabi ko sa lahat ang ginawa niya, bigla siyang nawala.
He disappeared.
Walang nakaalam kung nasaan na siya.
"Ali, I was just as shocked as you nung nakita ko siya. Worst part is, he made me remembered every pain I felt before. Kaya siguro ako nagreact ng ganun"
"Eh di hindi ka pa nga nakakamove on"
"PWEDE BA! Hindi ko na siya mahal! And obviously, GALIT LANG AKO SA KANYA! Mahirap bang intindihin yun? Puros galit lang nararamadaman ko! Kaya nga ako nagbago diba? Kasi sinaktan niya ko! Siya naman talaga ang dahilan kung bakit ako naging ganito! Binago niya kasi ako!"
Nanahimik si Alisha.
"What now? Friends pala ang parents niyo?"
"Who cares? It's not like kailangan rin naming maging friends"
"Oh, yun naman pala! Stop crying na bitch!"
*Knock Knock*
Napatingin kami ni Ali sa pintuan ng kwarto ko.
"Pasok po" Sigaw niya.
Nagulat ako nung si Mama nakita ko.
"Can we talk?"
She's mad at me.
"About what?" Tanong ko.
"Yung tayong dalawa lang"
Tinignan niya ng kakaiba si Ali.
Napatayo naman si Bitch.
"Ah Cassy, kita na lang tayo sa school tomorrow? Ha? I'll call you later. Tita, alis na po ako. Thank you po"
Nagsmile na siya sakin tapos umalis na.
I looked at my mom.
Sinara niya yung pintuan.
"Ano na naman ang pumasok sa utak mo at umasta ka ng ganun? Are you insane? Wala ka na ba ibang gagawin kundi sakit sa ulo! Nasaan ang manners mo?"
"Ma! You asked me! Sumagot lang ako!"
"But I didn't say you have to answer me like that! Pinahiya mo ang anak ni Eric!"
"Bakit Ma? Hindi ba ako napahiya nung pinagmukha niya kong tanga??"
"THAT WAS FOUR YEARS AGO!!! PAST IS PAST CASSY! Kung hindi mo pa rin siya napapatawad, sana nirespeto mo na lang siya!"
Napatayo na ko. "Respect? Bakit? Alam niya ba yung salitang yun? Irerespeto ko lang ang mga taong dapat respetuhin!"
"Wala ka talagang modo!"
Di na ko nagsalita.
Pag kasi binuksan ko ang bibig ko, for sure masasaktan siya sa mga sasabihin ko.
"Ano bang nagyayare dito?"
Biglang pumasok si Daddy kaya napatakbo na lang ako sa kanya.
I hugged him tightly tapos umiyak na ko.
"Ayan! Diyan magaling yang anak mo!" Sigaw ni Mama.
"Cynthia, ako na bahala" Mahinahon na sinabi ni Papa.
Nung narinig kong umalis na si Mama, umupo na kami ni Papa sa bed ko.
"I want to know everything princess. Bakit hindi ko nalaman na nagkaboyfriend ka pala? Bakit kahit isa nito, wala kang nabanggit samin ng mama mo?"
Britney's POV
Drama again.
*sigh*
"Bakit?" Tanong niya.
Napatingin ako kay Dan.
Andito kasi kami sa treehouse.
Pinatayo ito ni Daddy nung 7 years old pa ako.
Sa likuran lang ito ng mansion.
Dito ako palaging naglalaro before.
Ngayon, tambayan ko na lang ito.
"Anong bakit?" Tanong ko.
"You looked bothered"
"More like tired of drama. Nakita mo naman yung ginawa ni Ate diba?"
"Oo. Nagulat ako dun pero kilala ko ang Kuya ko. Hindi niya magagawa yung mga sinabi ng ate mo"
Napatingin ako ng masama sa kanya. "Are you saying my sister is a liar?"
"No. It's not like that. Baka may misunderstanding lang sila na hindi nila na-resolve 4 years ago"
Tumingala na lang ako sa langit.
Tapos nag-star gazing ako.
"Siguro nga Dan. Pero matanong lang kita, ikaw ba, faithful ka?"
"Oo naman. There is no use of cheating or lying naman kasi"
I looked at him at napangiti ako.
I don't know.
I just....i wanna him more.
Ang gwapo niya kasi.
Nakaka-attract talaga ng babae.
"Nagkagirlfriend ka na ba?"
"Yup"
"Mga ilan?"
"Tatlo na"
"Ano nangyari? Kung faithful ka at hindi ka nagchi-cheat or nagsisinungaling, bakit nage-end ang relationship niyo?"
"Di kasi sila marunong makuntento. I kept trying my best to make them happy pero nakakahanap sila ng iba na mas gusto nila kaya nila ako iniwan. Actually, hindi ko alam kung anong meron sa mga bagong boyfriend nila na wala sakin"
Di na ko nagsalita.
I don't know what to say.
"Ikaw Britney? Nagka-boyfriend ka na?"
"Isa pa lang"
"Bakit kayo nag-break?"
"I'm a Monteffiore. Mayaman ako at mahirap magka-boyfriend ng isang taong hindi kasing yaman ko. Maraming rumors na pineperahan lang daw ako nung boyfriend ko. Na ang gusto niya lang daw sakin ay yung pera ko. Minsan, may balita rin na respeto lang at popularity ang dahilan kung bakit niya ko niligawan"
"So wala kang tiwala sa boyfriend mo?"
"It's not that. Of course I trust him. Kaya nga hindi agad ako nakipagbreak sa kanya. Kaya kami naghiwalay ay dahil nagkaroon ako ng evidence. Tinotoo niya yung mga rumors. I saw him na kinukuha yung pera ko sa wallet ko"
Biglang nagbago itsura ng mukha niya. "Tarantado pala yun eh"
"Kaya nga I have trust issues. Nahihirapan akong pagkatiwalaan yung mga tao sa paligid ko. Mayaman kasi ako. Di ko na nga kilala kung sino ang tunay kong mga kaibigan"
Bigla siyang umusog ng upuan.
Yung tipong siniksik niya ko.
"You trust me naman diba?" Then he smirked.
Na-speechless ako dun.
"Why?" Yung lang ang lumabas sa bibig ko.
"Do you wanna have fun?"
Napangiti ako sa kanya. "I think so"
"Then trust me first"
Tumango na ako agad. Excited.
"Okay. I trust you"
Cassy's POV
Definitely, wala na ko sa mood the next morning.
Who would be??
Pinilit kong kalimutan si Brian.
But he showed up unexpectedly last night.
Sinong gugustuhin na maalala lahat ng nangyari 4 years ago?
Hindi naman porket nasasaktan ka, ibig sabihin, di ka pa nakakapagmove on.
I'm just sensitive when it comes to that topic.
It's the memories that still hurts me. Not him.
"Hi girlfriend"
Napatingin ako sa gilid ko.
Then mas lalong sumama yung itsura ko.
"The fuck?" I snap.
Lance laughed sabay biglang pumasok sa kotse ko at umupo sa likurang part ng convertible ko kung saan nakaupo ako.
Sobrang aga pa lang at kakaunti pa lang ng tao dito sa school.
I can't believe na siya pa makikita ko.
"Isn't it too early to be mad at your super duper handsome boyfriend?" Then he smirked at me.
Oh yeah.
May deal nga pala kami nitong panget na ito.
"Isn't it too early for you to ruin my day?" Pagtataray ko.
"Wala pa naman akong ginagawa ah"
*rolls eyes*
"Eh di meron ka ngang gagawin. Just go, okay? I'm not in the mood"
"Sus. Inisip mo ko magdamag? Namiss mo ako agad?"
"GAHHD! YOU ARE SO IRRITATING! CAN YOU NOT UNDERSTAND ENGLISH? I TOLD YOU! I'M NOT IN THE MOOD! GO AWAY!!! ARGH!"
Napatayo ako sa sobrang inis.
Nagulat naman siya sa pagsigaw ko.
"Whoah chill. Grabe, bad mood ka nga talaga. Lika dito, as your boyfriend, I should comfort you----"
"Bullshit. Wag kang masyadong magpakafeeling diyan. Nakakabanas ka! Lumayo ka nga sakin! Iwanan mo muna ako or else, sayo ko ibubuntong lahat ng inis ko!"
He stared at me sabay hinila ako paupo.
HINAWAKAN NIYA BA TALAGA KAMAY KO?
OMG! EEEWWW!
GERMS!
"Don't touch me!" Angal ko sabay hila ng kamay ko.
"Ha?"
"That's part of the deal" Pagpapanic ko habang hinahanap yung alcohol sa bag ko. "No touching. No talking. No looking at each other. No hugging. No Kissing"
AYUN!
Nag-hand sanitizer na lang ako since I forgot my alcohol with me.
"Wait lang! Parang di na tayo magboyfriend-girlfriend nun! No touching? Talking? Baliw ka?"
Natahimik ako dun. "Well Lance, I barely know you. How can I know na hindi mo ko pagsasamantalahan?"
Bigla siyang tumawa. "Hahaha trust me! Kahit maghubad ka pa sa harap ko, di kita lalapitan! hahaha"
WHAT??
"Are you insulting me?" Pagtataas ko ng boses.
"Depends on how you interpret things. Look Cassy, I just wanna do my part here. At parehas lang tayo. Ayoko rin naman yakapin ka at halikan ka but sometimes, those things will be necessary. Especially na magpapanggap tayong mahal natin ang isa't-isa"
*jaw-drop*
"Teka nga, I don't get you lance. Are you saying, you're not attracted to me? And that you would never like me?"
This is so insane! Everyone likes me!
"Exactly"
Super speechless ako.
Tinitigan ko lang siya.
EXACTLY?
AH!
That's not true!
He is lying!
Pero sabagay...
Kung napaikot na siya ni Chelsea, malamang ayaw niya na nga sakin.
He stared back...
A few moments later, may nag-form na smile sa lips niya.
And that was so irritating.
It's like he's having a private joke.
A joke that involves me, obviously.
"Anything you need?" Tanong niya.
"About the rules....let's talk at lunch. Wag muna tayong magstart"
"Bakit hindi pa ngayon?" Pangungulit niya.
"CAN YOU NOT UNDERSTAND? WALA AKO SA MOOD!!!" Sigaw ko.
Natawa ulit siya. "Wow ah! Lakas maka-mood change! Okay!!"
Kinuha ko yung wallet ko sabay abot sa kanya ng calling card ko.
"Ayan ang number ko. Call me at lunch. Dun na lang natin pagusapan kung saan tayo maguusap. Somewhere kung saan hindi tayo makikita ng mga schoolmates natin. Entiendes?"
"Yes ma'am. Sige na girlfriend, iwan muna kita dito. See you later" Sabay baba ng kotse ko.
Tssss.
"Don't call me girlfriend!" Sigaw ko since malayo-layo na siya.
He turned around, hands on his pocket sabay ngiti.
A smile that made my lips dry.
Shit.
Chelsea's POV
"Sup Chels?" Nakangiting umakbay sakin si Lance.
"Ay lintek! Wag ka ngang bigla-biglang sumusulpot kung saan-saan!"
Tumawa tuloy siya. "Lance, i just wanna tell you na nagbago na yung isip ko. I know Cassy and for sure, sa dulo...tayo pa rin yung matatalo. Ayokong lumipat ng school. Siguro, it's better that you stop the deal now before it even begins. I can handle the bullying, don't worry"
Biglang nagbago yung expression sa mukha niya. "I can't"
"Lance, alam kong nakakahiya na umurong sa deal but it's for your sake din naman. Naisip ko lang kagabi na delikado"
Bigla niyang hinawakan kamay ko. "Chels, I wanna do this and you can't stop me. I promise you, mananalo tayo dito sa deal na ito. Okay? Chill ka lang diyan"
Magsasalita sana ako nung may dumaan sa harapan namin.
Ang bango ng pabango niya!!!
Napatitig ako dun sa lalake.
Ang cool ng itsura at ang gwapo!!
Teka...
Si.. BRIAN ba yan?
Ultimate crush ko since bata?
At ex ni Cassy?
Lance's POV
Nagulat ako nung napatigil si Chels sa paglalakad.
"Chels naman-------"
"Sssh"
Napatingin ako sa kanya.
AT BAKIT SSHH??
Sinundan ko kung saan nakatingin yung naggi-glitter niyang mga mata.
Ugh.
Lalake lang pala.
Tsss.
Babae nga talaga!
"Chels----"
"You go!" Sabi niya sakin without looking at me.
"What?"
"Sige na. May gagawin pa ko" Sabay smile niya.
Nagulat ako nung lumapit siya dun sa lalake.
What the fuck?
"Fine" I groaned, walking away.
Habang naglalakad, tinignan ko yung binigay ni Cassy na calling card.
Cassandra Blaire Monteffiore
Designer and Stylist of Cassy Fashion Line
0916*******/ 0919*******
May fashion line siya?
Whoah.
At a very young age?
Paano niya nagawa yun?
Tapos nagaaral pa siya?
Unbelievable.
Chealsea's POV
"Look who's here. The oh-so-badboy slash never-gonna-be-faithful Brian in the house!!" Sabay nag-clap ako.
He looked at me.
Surprised.
Nung narealize niya na kung sino ako, bigla siyang tumawa.
"Hey there Chelsea. Sup?" Sabay tingin niya ulit sa locker niya.
Why is he always like this?
Bakit never niyang itinuon ang attention niya sakin?
For once, sobrang naiingit ako kay Cassandra.
Atleast naging girlfriend siya ni Brian.
Atleast napansin siya.
Not like me.
Laging...classmate lang.
"Ito, madami ng nagbago sakin"
"Like what?" Tanong niya. Still without looking at me.
"Like being pissed at you na kinakausap ako habang nakatingin ka sa locker mo. Do i look like a locker Brian?"
I was just being honest.
He smiled at me. "You're still a bitch"
Lumapit ako lalo sa kanya. "Is that a bad thing?" I ask in a flirting voice.
Geez.
He looks hotter and damn!!
I wanna kiss those lips right now!
"Not really. I'm used to it anyway. I gotta go, see you around" He turned around then walked away.
He just mentally slapped my face with rejection.
Cassandra's POV
"Hi Cassy"
"Shut up" Sagot ko agad dun sa dinaanan kong babae na feeling ka-close ko.
Pagliko ko, may isang grupo ng mga lalakeng napatingin sakin.
Not sure if it's because of how good I look right now or because they sensed that it was the GREAT CASSANDRA walking towards them.
"Whitwew" Sabi nung isa.
Nagtawanan tuloy silang lahat.
Napatigil ako sa paglalakad sabay tingin dun sa lalake.
He smiled back.
I smiled too.
Devil smile actually.
I walked towards him kaya natahimik silang lahat.
"What's your name?" Tanong ko.
"Joe"
"Fuck you Joe" sabay sampal sa kanya.
Nagulat lahat.
Pati siya, nanlaki mata sakin.
Pero may tropa rin siyang natawa.
"Pag ginawa mo ulit yun, I swear, iiyak ka at luluhod ka sa harapan ko. I'm going to make sure your family and all your relatives would never get a job again. You hear me?"
Napatungo siya dun.
They all know me.
Pag ako wala sa mood, sobrang apektado lahat ng tao sa paligid ko.
Naglakad na ulit ako and nung nasa hagdan na ko, bigla akong nairita.
Sobrang daming students.
May mga nakaupo kasi sa gilid kaya hindi agad ma-akyat baba yung ibang mga estudyante.
"WHAT THE HELL?" Sigaw ko ng malakas.
Lahat sila nagulat at napatingin sakin.
Napatayo agad yung mga students na nakaupo.
"After counting from 1 to 3 at may tao pa rin sa hagdan, I swear, you're all going to regret it" I warned.
"One"
Lahat sila biglang nagsibabaan.
"Two"
May mga natataranta na.
Mayroon din namang maiiyak na.
It is funny actually.
Para silang mga sira ulo.
"Three"
Pagkabanggit ko nun, all cleared na yung hagdanan.
Everything is quiet.
Except for Lance na nagtatakang bumababa ng hagdan.
Nung nakita niya kaming lahat, napatigil siya.
"What's happening?"
Magsasalita sana ko nung biglang may naglakad paakyat ng stairs pero napatigil din agad.
Si Brian.
"Oo nga. Anong nangyayare?" Tanong niya.
Napatingin siya sa direksyong tinitignan ni Lance.
At ako yun.
He gulped. "Cassy? Dito ka pa rin pala nagaaral...."
Why is he here?
Dito na siya magaaral?
Bakit?
Chill Cassy.
Don't make him think na may power pa rin siya over you.
I raised one of my eyebrows.
"Of course I do, Brian. I don't have any reasons to transfer anyway" Sabay cross arms.
Biglang may mga nagbulungan.
"They really know each other"
"Sino yang brian?"
"Uy gwapo!"
"Teka familiar mukha niya!"
"Who cares! I like him!"
"Crush ko siya!"
"Pero bakit kilala agad niya si cassy?"
"Friends sila before"
"Teka teka. Bakit ba ang tahimik niyo kanina? Tapos kumpulan kayo diyan sa baba? Cassy? Anong nangyayari?" Tanong ni Lance.
I glared at him.
Isn't it obvious? Gosh!
Brian looked at him then at me.
Parang nagtataka siya kung bakit kami magkakilala.
I think he's wondering who Lance is.
"I was just telling them who you are" Sagot ko sabay sweet smile sa kanya.
Lumapit ako at nagtaka si Lance.
"Huh?"
"Guys, this is my boyfriend. Lance" Sabi ko sa kanilang lahat.
Everyone gasped.
Lance stared at me, trying to process everything.
Nung nagawa niya na yun, bigla siyang napasmile.
Something in his smile made me shiver.
Whatever is in his mind right now, kind of freaks me out.
Bigla siyang umakbay sakin.
I flinched but immediately smiled.
"Ano?"
"Pero paano?"
"Sino yang boy?"
"Mayaman siguro?"
"Sabagay gwapo"
"Uy grabe! May boyfriend na siya!"
"Paano niya kaya pinormahan si Cassy?"
"Oo nga. Brutal pa naman yan"
"At bully"
"Kahit lalake, nilalayuan"
"Ano? Boyfriend?" Tanong ni Brian na gulat na gulat.
I smiled at him.
"Yes. BOYFRIEND"
Nagiba yung itsura ni Brian.
It's like he's mad and at the same time, hurt?
I don't know.
Maybe he's just so shocked.
"Anong klaseng boyfriend?" Tanong niya.
Napatitig ako sa kanya.
I can't understand his question.
"Oy pare, anong klaseng tanong yan?" Tanong ni Lance.
"Sino ka ba? Anong kailangan mo kay Cassy? Pera ba? Halata namang hindi ka mayaman. Bakit mo siya niligawan? Niligawan ba talaga or you blackmailed her? Mahal mo ba talaga siya? Kasi tingin ko hindi" Pagalit na sagot ni Brian.
Everyone is staring at us.
Lahat nananahimik.
"Brian, stop" I whispered.
I don't know why but I'm quite nervous on the way he's acting right now.
He's so angry.
At paano niya nararamdaman na hindi ako mahal ni Lance?
He looked at me.
Tapos unti-onting nag-smooth yung anger sa eyes niya.
"Brian, wala ka ng pakielam saming dalawa. Mahal niya ko. At alam kong HINDI NIYA KO SASAKTAN"
Hindi niya ko sasaktan katulad ng ginawa mo sakin.
Hindi niya ko sasaktan kasi hindi naman talaga namin mahal ang isa't-isa.
At hindi niya ko sasaktan dahil hindi ko siya hahayaan.
Brian was speechless so I took it as an opportunity to continue speaking.
"I think everyone enjoyed our show, right? Go to your classes now. Malelate na kayo" Mahinahon kong sabi sa mga classmates ko sabay lakad na paakyat kasama si Lance.
I don't know what just happened.
It's like for the first time after 4 years, ngayon ko na lang ulit nagawa ito.
Deciding without using my brain.
Seeing Brian makes me mad.
At ngayon, I feel quite happy to see him angry.
Di ko alam kung dahil ba yun sa sinabi kong boyfriend ko si Lance.
Kung yun nga, what's it up to him?
Di naman niya ko minahal diba?
Maybe it was just his pride hitting him so hard.
Maybe he thought I will never get over him.
"Penny for your thoughts?" Biglang nagsalita si Lance.
I suddenly came back to reality.
Bigla ko siyang tinulak.
Then tinignan ko yung paligid.
Wala pang kahit isang studyante ang nag-dare na umakyat dito sa second floor.
"Get away from me" Mahinang sabi ko.
"Wow. After mong sabihing boyfriend mo ko, ngayon pinalalayo mo na ko? Akala ko ba lunch pa natin idi-discuss ang rules at hindi muna dapat natin i-start ang deal? What happened------"
"Just go away. Let's talk later. I have stuff and reasons kung bakit ko nagawa yun. I'll explain everything at lunch"
Tapos naglakad na ko papunta sa classroom.
I was about to get inside nung may naalala ako.
I looked at him.
He is still smiling at me.
"On the other hand, hindi ko na rin pala ie-explain lahat lahat sayo. You're nothing to me" I smirked then walked inside the classroom.
May mga tao na rin sa loob.
Malapit na kasi magtime.
After a few minutes, tsaka lang nagsipasukan yung iba kong mga classmates na until now, gulat pa rin. They were whispering to each other sabay tumitingin sakin.
Tsss. Halatang-hatalang ako ang pinaguusapan nila.
Gahhhd.
Lance's POV
That girl is really different.
I can't figure her out.
But one thing's for sure.
She's playing me.
Sino kaya yung Brian?
Feeling ko, ex-boyfriend niya.
Sobrang affected nung pinakilala ako ni Cassy na boyfriend niya eh.
Tapos parang nagalit sakin.
I wonder what happened...
Shaun: "PARE!"
Grey: "DUDE!"
Ito na naman itong makukulit na ito.
UGH.
----------------------------------------------------------
Thank you sa mga nagko-comment! Kahit wala pang 50 comments, okay lang! Nakakatuwa pa rin! Binabasa ko po lahat ng iyon :D
And sa mga nagdededicate at nagvovote, maraming salamat din ho :D
Si Cassy, sobrang bitch sa chap na ito. Hahaha