☸ Güç Çalan ☸
"Isabel nerede?"
"Tek o değil Güç Binasına gelen birkaç kişi daha yok ortada."
"Dolunay'a haber vermeliyiz."
"Şimdi olmaz, Elijah'ı iyileştirmeye çalışırken çok güç harcadı. IceBella'nın gücü de öyle."
Sesleri duyuyor fakat onların sahiplerini anlayamıyordum. Nerede olduğumu da birkaç saniyeliğine olsa da unutmuştum. Uyandığımı anladığım anda hızla kalkmıştım.
"Dolunay?"
Gördüklerimin bulanıklığını geçmesini beklerken sesimi aramaya başlamıştım. Neler oluyordu?
"Darya?" diye sordum en sonunda. "Neler oldu?"
"Sen önce biraz dinle-"
O daha sözünü bitirmeden konuşmaya başladım. "Dimitri ve diğerleri nerede?"
"Dimitri birkaç dakika önce odadan çıktı, az sonra gelir. Joseph, Augustus ve Evgeniya ise tüm Kalsedon'da Isabel, Rachel ve Max'i arıyor. Ayrıca Karneolluların tamamen gitmiş olduğundan emin olmak istiyorlar." diye yanıt verdi bir çırpıda. Gözlerinde hala endişe vardı. En son nerede olduğumu hatırlamaya çalıştım bir an. Daha sonra bulunduğum odada sadece onun ve benim olduğumuzu fark ettim. Az önce birisinin daha sesini duymuştum oysaki.
"Elijah'a ne oldu?"
Darya birkaç saniyeliğine donup kaldı. "Tam bir haftadır kendinde değilsin.."
Bir hafta mı? Kaçırdığım çok şey olmalıydı o halde. "Isabel ve diğerleri bir haftadır mı yoklar yani?"
Darya yanıt verip vermemek arasında kararsız kalmıştı. Sadece başını evet anlamında salladı. Ben konuşmaya devam ettim. "Karneollulara ne oldu?"
"Şimdilik geri çekildiler gibi görünüyor, liderlerini kaybetmeleri onları bir süre de olsa zayıflatacak." Darya'nın sözlerinde yatan anlamı çıkarmam pek zor olmamıştı.
"Elijah... öldü mü?" diye sordum titrek bir sesle. Onu iyileştirmeye çalıştığımı hatırlıyordum. "Ben-"
"Hayır." dedi ne diyeceğimi tahmin edercesine. "Senin yapabileceğin bir şey yoktu. Bizim de yapabileceğimiz bir şey kalmamıştı. IceBella Safirlerden farklı bir şekilde güçlenmişti. Onun en güçlülerden biri olduğunu biliyorsun zaten. Bir şey daha var."
Söyleyip söylememek arasında kararsız kaldığını anladım. Onu ikna etmeye çalıştım. "Söyle, Darya."
"Aramızda bir casus olduğunu düşünüyoruz." Bunu demesiyle birlikte aklımdaki her şey hem daha fazla karışmış hem de boşluklar dolmuştu.
"Sardoniks'e gelenlerden birinin olduğunu mu?" Tahminimde haklı olduğumu düşünüyordum.
"Ayrıca şu an kaybolanlardan biri olduğunu düşünüyoruz. Seni bekledik, senin fikrini almak istedik. Max'i tanıyorum ve onun IceBella'yla çalışmayacağını biliyorum."
"Ben..." Ne diyeceğimi bilemiyordum. "Yalan söylemeyi istemiyorum, Darya. Fakat şüphelendiğim birisi var."
Daya biraz şaşırmış görünüyordu.
"Eğer öyleyse acele etmeliyiz. Onları hemen bulmamız lazım." diye ekledim ayağa kalkarken.
"Sen?.."
Sözlerine devam edememişti. Ayakkabılarımı giymeye başlamıştım bile. "Casusun kim olduğunu biliyorum. Max ve Rachel tehlikede, Darya. Çünkü karşımızdaki kişinin gücü onları buradan başka bir yere götürmeye yeter. Hele de yeni güç derecesi hesaba katılırsa."
Darya tek kelime etmedi diğerlerine haber vereceğini söyleyip hızla odadan ayrıldı. Ben de onun çıkmasıyla hazırlanmaya başladım.
☸
"Bundan emin misin, Luna?" Dimitri konuşmaya başladığında dikkatimi ona yöneltmeye çalıştım.
"Neredeyse." diye yanıt verdim daha da hızlı yürümeye başlayarak. "Corrin'e haber vermeliyiz. Eminim en değerli Safirlerinden birine zarar gelmesini istemeyecektir."
"Hayır." dedi kolumu tutup beni durdurarak. "Sen bizimle gelmeyeceksin."
"Öyleyse ikna et beni." dedim karşı çıkarak. Darya, Güneş, Jack ve Augustus'a gitmelerini işaret ettim. Corrin'in yanına bizim de gitmemiz bir şeyi değiştirmeyecekti.
"Elijah'ı iyileştirmeye çalışırken çok fazla güç harcadın." Ses tonu birkaç saniyeliğine de olsa beni ikna etmeye yetmişti. "Bu sefer-"
Kolumu hala tutuyordu, belki de bunu fark etmemişti. Kolumu hızla ondan çekip sözünü kestim. "Beni durdurmaya kalkma."
O daha konuşmaya başlamadan hızla geldiğimiz yöne doğru ilerlemeye başladım.
"Luna!" diye arkamdan seslendi fakat neredeyse koşar adımlarla geçiyordum koridordan. "Luna, bekle!"
Ben ne onu ne de Kalsedon'daki diğer arkadaşlarımı bekledim. Nereye gittiğimi bile bilmeden onların bulunduğu koridordan ayrıldım. Daha onları gözden kaybeder kaybetmez zihnimde çok önce hissettiğim bir şeyi hissettim.
Doruk için hala bizi suçluyorsun, değil mi? diye sordum. Isabel olduğundan emindim. Neredesin, Isabel?
Birkaç saniye yerimden kımıldayadım. Isabel'in beni duyduğunu hissediyordum. Max ve Rachel'i rahat bırak, Isabel.
Onlara ihtiyacımız var, Dolunay.
Sadece birkaç saniyeye ve biraz daha odaklanmaya ihtiyacım vardı. Bana her şeyi söyle, Isabel. Bana Doruk'u öldürenlerle birlik olduğunu söyleme sakın.
IceBella ve Krista. Hiçbir şey tesadüf olamazdı.
Isabel yanıt vermedi. Onu daha da zorlamaya çalıştım. Güç uğruna Doruk bir hata yaptı. Sonunda neler olduğunu hepimiz biliyoruz. Aynı şeyi mi yapacaksın?
Neler olduğuna dair en ufak bir fikrin yok senin! Sesi zihnimde yankılanıyordu. Onun neden bu kaderi seçtiği hakkında hiçbir şey bilmiyorsun. Evet, belki de güç uğrunaydı. Tek neden bu değildi. Tek isteğimiz sizin Gümüş Gölge olmamanızdı.
İsteğimiz demişti. Onun Doruk'la beraber düşündüğünü bilmiyordum. Ama isteğiniz olmadı.
Belki Gümüş Gölge olmadık. Fakat...
"Yerini buldum!" diye bağırdığım anda Isabel konuşmayı kesti. Daha fazla konuşmasına izin veremezdim. Gümüş Gölge olmamaktan kastı neydi? Neler olduğuna dair en ufak bir fikrim bile yoktu.
Sesimi duyan birkaç kişi yanıma geldi. Dimitri yüzümdeki ifadeyi görmüş ve az önceki tartışmamızı unutup endişeli bir şekilde bana bakmıştı.
"Bizi ışınlayabilirim." dedim, kimse onaylar görünmüyordu.
Güneş konuşmaya başladı. "Sana yardım ederim." Ses tonu söylediklerinin tam tersiydi.
"Buna gerek olacağını sanmıyorum." dedi Dimitri. "Darya ve Joseph, Corrin'e haber vermiş olmalılar."
"O zaman geç kalırız. Aradan bir hafta geçmiş zaten." dedim ona bakarak.
"Nerede olduklarını bile bilmiyorsun."
"Biliyorum." dedim kendimden emin bir sesle. Neredeyse, neredeyse biliyordum. "Çok fazla kişi olmamıza gerek yok. Birkaç kişi gitsek yeter."
"Orada neyle karşılaşacağımızı bilmiyoruz."
"Bilmiyoruz." diyerek onu onayladım. "Eğer-"
Corrin sözümü kesti. Henüz gelebilmişti. "Hayır." dedi. "Hiç kimse bir yere gitmiyor, Laurel'le neler olduğunu konuşmalıyız."
"Zaten yeterince geç kaldık, Corrin!" diye bağırdım kendimi kaybetmiş bir şekilde. "Onları kurtarmak zorundayız."
"Corrin haklı, Luna." dedi Dimitri beni ikna etmeye çalışarak. "Acele karar vermemeliyiz."
"Burada, bu dakikada, bu saniyede, Uragan." dedim Dimitri'nin aventurin taşı rengindeki yeşil gözlerine bakarak. "Buradan ayrılıyorum. İster gel, ister gelme. bu bir şeyi değiştirmeyecek."
Hata ya da değil, Gümüş Gölge olduğumu fark etmiştim o anda. Aynı zamanda artık bir Güç Çalan'dım.
Bu kadar güç bana fazlaydı. Bu o an umurumda değildi. Hepsini kullanmalıydım.
Gözlerimi kapatıp gideceğim yeri kafamda canlandırdım. Zincirlerle bağlanmış dağların arasındaki bir vadide büyük bir şehir, üzerinde kuzey ışıkları.
Kalsedon'dan ayrılmadan önce son hissettiğim şey Dimitri'nin elimi tutmasıydı.
Düzenlenme Tarihi: 11.01.2016
07.01.2016, 17.47, 29.2k